Thuis
alle pijlers
Weg uit deze wijk
woensdag 17 juni 2009 om 11:11
Ik woon sinds 7 jaar met gemengde gevoelen in een multiculti wijk in een middelgroot provinciestadje met hoge criminaliteitcijfers. Die cijfers komen, helaas, voor het grootste gedeeldte door ongeregelheden in het gedeelte van de stad waar ik dus woon.
De ene maand is de andere niet. Is het hier in de winter redelijk relaxt, nu word je hier langzaam helemaal gek. Hangjongeren, moord, burenruzies, echtelijke ruzies die op straat worden uitgevochten, kinderen die verstoppertje spelen in je achtertuin, grote bekken, ballen door je ruit, tegen auto's aanhangen en overal, echt overal afval. Huisvuil, grofvuil en etensresten.
Kon ik in het verleden de 'charme' en het avontuur van het wonen in zo'n 'prachtwijk' nog wel inzien en de boel enigzins relativeren, ik zie het nu ik moeder ben gewoon niet meer zitten. Mijn kind kan hier nooit veilig buitenspelen. Intimidatie, kinderen die elkaar onderling misbruiken, pesten, geweld, het zit er vanaf jonge leeftijd al in. Er zijn in de wijk een paar 'blanke' gezinnen waarvan de kinderen niet buiten mogen spelen vanwege bedreigingen etc..etc..
(kind's speelgoed wordt gejat, ouders willen dit bespreken en worden vervolgens door de ouders van het diefje bedreigd met een wapen, dat soort dingen)
Ik heb nu de geweldige mogelijkheid om een huis in mijn 'opgroeidorp' te huren. Een boerderijtje, met uitzicht op mijn paarden die daar op pension staan. Het is wel op het erf van de boer en ook zijn zoon woont er met zijn vrouw die weer een oude schoolvriendin van mij is.
Mijn man is, zoals een aantal wel weten uit vorige topics, niet vaak thuis vanwege zijn werk. Hij heeft dus niet zo veel last van de wijk als ik dat heb, simpelweg omdat hij er niet veel is. Verder is het een prima stad om te wonen, alles bij de hand. Gezellige restaurantjes, winkels, bioscoopje, theater.
De bezwaren van mijn man, en die deel ik enogzins wel, is dat hij denkt dat je als je met kennissen op één erf woont, misschien weleens last van elkaars leefgewoontes kunt krijgen. Wij houden op zijn tijd wel van een borrel, barbeque en een hoop mensen over de vloer. Ook wordt er met regelmaat een joint gerookt. Misschien stroken onze leefwijzen niet en dat zou betekenen dat je, als het nodig zou zijn, niet alleen je gezin maar ook je paarden moet verhuizen en de leuke band die we op dit moment met elkaar hebben wordt verpest.
Anderzijds, de stad waar we nu wonen verplicht inwoners ook om je kind op de basisschool te doen in de wijk waar je woont. Je raadt het al; er is hier dus één school met 2 blonde kinderen. De school staat ook slecht bekend.
Ik wil niet dat mijn kind in deze wijk 'verzuipt' in de ellende. Ik wil dat ze kan buitenspelen, vriendjes maken en genieten van het kind zijn. Daarnaast ben ik vreselijk toe aan rust. Er is hier altijd herrie en spanning. Altijd hangende gasten die intimideren, mijn honden proberen op te fokken, schelden. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee.
Inmiddels heb ik ons wel ingeschreven voor een ander huis, maar dat kan 5 tot 8 jaar duren. Dan is mijn kind al groter en moet ze naar school. Een huis kopen lukt ons op het moment niet, er is geen bank die op dit moment een hypotheek verstrekt aan starters op één inkomen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik wil niet mijn zin doordrijven en het boerderijtje zomaar gaan huren. Maar het lijkt me wel ontzettend fijn. Ook het feit dat mijn familie om de hoek woont en we elkaar met de kinderopvang kunnen helpen.
Wie weet raad?
De ene maand is de andere niet. Is het hier in de winter redelijk relaxt, nu word je hier langzaam helemaal gek. Hangjongeren, moord, burenruzies, echtelijke ruzies die op straat worden uitgevochten, kinderen die verstoppertje spelen in je achtertuin, grote bekken, ballen door je ruit, tegen auto's aanhangen en overal, echt overal afval. Huisvuil, grofvuil en etensresten.
Kon ik in het verleden de 'charme' en het avontuur van het wonen in zo'n 'prachtwijk' nog wel inzien en de boel enigzins relativeren, ik zie het nu ik moeder ben gewoon niet meer zitten. Mijn kind kan hier nooit veilig buitenspelen. Intimidatie, kinderen die elkaar onderling misbruiken, pesten, geweld, het zit er vanaf jonge leeftijd al in. Er zijn in de wijk een paar 'blanke' gezinnen waarvan de kinderen niet buiten mogen spelen vanwege bedreigingen etc..etc..
(kind's speelgoed wordt gejat, ouders willen dit bespreken en worden vervolgens door de ouders van het diefje bedreigd met een wapen, dat soort dingen)
Ik heb nu de geweldige mogelijkheid om een huis in mijn 'opgroeidorp' te huren. Een boerderijtje, met uitzicht op mijn paarden die daar op pension staan. Het is wel op het erf van de boer en ook zijn zoon woont er met zijn vrouw die weer een oude schoolvriendin van mij is.
Mijn man is, zoals een aantal wel weten uit vorige topics, niet vaak thuis vanwege zijn werk. Hij heeft dus niet zo veel last van de wijk als ik dat heb, simpelweg omdat hij er niet veel is. Verder is het een prima stad om te wonen, alles bij de hand. Gezellige restaurantjes, winkels, bioscoopje, theater.
De bezwaren van mijn man, en die deel ik enogzins wel, is dat hij denkt dat je als je met kennissen op één erf woont, misschien weleens last van elkaars leefgewoontes kunt krijgen. Wij houden op zijn tijd wel van een borrel, barbeque en een hoop mensen over de vloer. Ook wordt er met regelmaat een joint gerookt. Misschien stroken onze leefwijzen niet en dat zou betekenen dat je, als het nodig zou zijn, niet alleen je gezin maar ook je paarden moet verhuizen en de leuke band die we op dit moment met elkaar hebben wordt verpest.
Anderzijds, de stad waar we nu wonen verplicht inwoners ook om je kind op de basisschool te doen in de wijk waar je woont. Je raadt het al; er is hier dus één school met 2 blonde kinderen. De school staat ook slecht bekend.
Ik wil niet dat mijn kind in deze wijk 'verzuipt' in de ellende. Ik wil dat ze kan buitenspelen, vriendjes maken en genieten van het kind zijn. Daarnaast ben ik vreselijk toe aan rust. Er is hier altijd herrie en spanning. Altijd hangende gasten die intimideren, mijn honden proberen op te fokken, schelden. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee.
Inmiddels heb ik ons wel ingeschreven voor een ander huis, maar dat kan 5 tot 8 jaar duren. Dan is mijn kind al groter en moet ze naar school. Een huis kopen lukt ons op het moment niet, er is geen bank die op dit moment een hypotheek verstrekt aan starters op één inkomen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik wil niet mijn zin doordrijven en het boerderijtje zomaar gaan huren. Maar het lijkt me wel ontzettend fijn. Ook het feit dat mijn familie om de hoek woont en we elkaar met de kinderopvang kunnen helpen.
Wie weet raad?
woensdag 17 juni 2009 om 11:18
Misschien zijn er huurhuizen in je geboortedorp? Of in een ander dorp/andere gemeente in de buurt?
Wellicht kun je eens om de tafel gaan zitten met de kennissen, dan kom je er vast snel achter welke leefgewoontes zij acceptabel vinden en welke niet. Misschien vinden zij dat jointje wel voor mietjes en liggen er daar overal spiegels
Wellicht kun je eens om de tafel gaan zitten met de kennissen, dan kom je er vast snel achter welke leefgewoontes zij acceptabel vinden en welke niet. Misschien vinden zij dat jointje wel voor mietjes en liggen er daar overal spiegels
woensdag 17 juni 2009 om 11:19
Overigens, er is hier in de wijk een Prachtvaders-project van Marokkaanse buurtvaders. Een superinitiatief en ik heb ook veel contact met opperbuurvader. Die mensen doen fantastisch werk, maar kunnen er verder niet meer aan doen dan het gesprek met de jongeren aangaan. Ze ontkennen de problemen niet, maar kunnen ze ook niet oplossen.
Ook heb ik wat ideeën gedropt bij de buurtschouw, maar de wijk is echt al zover verknald dat ik denk dat de rust niet terugkeert en het hier leuk word.
Ik wil heel graag betrokken zijn, maar er zit helemaal geen progressie in.
Zo is er bijvoorbeeld een Cruijffcoart aangelegd, maar nu jagen de grote jongens de kleintjes weg. Staan ze als de lampen uitgaan gewoon met de koplampen van de auto's en harde muziek te ballen of te hangen. Er word gedeald en gevochten.
Gewoon jammer.
Ook heb ik wat ideeën gedropt bij de buurtschouw, maar de wijk is echt al zover verknald dat ik denk dat de rust niet terugkeert en het hier leuk word.
Ik wil heel graag betrokken zijn, maar er zit helemaal geen progressie in.
Zo is er bijvoorbeeld een Cruijffcoart aangelegd, maar nu jagen de grote jongens de kleintjes weg. Staan ze als de lampen uitgaan gewoon met de koplampen van de auto's en harde muziek te ballen of te hangen. Er word gedeald en gevochten.
Gewoon jammer.
woensdag 17 juni 2009 om 11:20
quote:Vl43inder schreef op 17 juni 2009 @ 11:18:
Misschien zijn er huurhuizen in je geboortedorp? Of in een ander dorp/andere gemeente in de buurt?
Wellicht kun je eens om de tafel gaan zitten met de kennissen, dan kom je er vast snel achter welke leefgewoontes zij acceptabel vinden en welke niet. Misschien vinden zij dat jointje wel voor mietjes en liggen er daar overal spiegels
Dat zou inderdaad best kunnen! Haha.
Ik moet gewoon eens een beetje vissen.
Misschien zijn er huurhuizen in je geboortedorp? Of in een ander dorp/andere gemeente in de buurt?
Wellicht kun je eens om de tafel gaan zitten met de kennissen, dan kom je er vast snel achter welke leefgewoontes zij acceptabel vinden en welke niet. Misschien vinden zij dat jointje wel voor mietjes en liggen er daar overal spiegels
Dat zou inderdaad best kunnen! Haha.
Ik moet gewoon eens een beetje vissen.
woensdag 17 juni 2009 om 11:20
Geen raad. Maar ik herken je gevoel mbt het willen veranderen van woonruimte na de komst van een kindje. Ik woon gelukkig niet in zo'n wijk maar zit ook niet ideaal. Ik zou het eigenlijk gewoon doen. Misschien eens je man vragen een weekje thuis te zitten en hem zo te laten zien hoe dominant de omgeving waarin jullie nu wonen is. Wellicht anders maar ik heb eerder ook mijn zin doorgedreven mbt het wonen in een andere stad. Mijn vriend is er nu nog steeds blij mee dat ik dat toen gedaan heb. Ook hij voelt zich hier veel prettiger dan waar we eerder woonden. Ik ben geen voorstander van je zin doordrijven maar soms (heel soms) kan het wel beter zijn voor beide partijen. En aan de andere kant als jij je zin niet doordrijft drijft hij natuurlijk zijn zin door. In die zin snijd het mes ook aan twee kanten. Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
woensdag 17 juni 2009 om 11:23
woensdag 17 juni 2009 om 11:24
Hallo Nastik,
ik zou echt vandaag mijn koffers nog pakken. Wat een kans heb je!!
Onze situatie is vergelijkbaar met die van jou, eerst vonden we de "levendigheid" van de buurt erg leuk, maar nu met het tweede kind op komst snakken we naar de rust van het platteland, waar wij ook allebei zijn opgegroeid. Als je het huis uit gaat zweer je nooit meer terug te komen naar dat achtergebleven gebied, maar nu druppelt iedereen van mijn generatie weer terug... Wij zijn zelf dus ook hard op zoek naar iets betaalbaars, maar dat valt vies tegen.
Over die joints op z'n tijd, je hoeft toch niet heel opvallend ermee over het erf van de buren te paraderen, hou het een beetje bescheiden en blijf ermee in je eigen tuin. Of pols eens voorzichtig hoe je eventuele nieuwe buren erover denken.
Het is ook heerlijk om straks je paarden voor de deur te hebben staan, ik zie eigenlijk alleen maar voordelen!
Succes met je beslissing in elk geval.
ik zou echt vandaag mijn koffers nog pakken. Wat een kans heb je!!
Onze situatie is vergelijkbaar met die van jou, eerst vonden we de "levendigheid" van de buurt erg leuk, maar nu met het tweede kind op komst snakken we naar de rust van het platteland, waar wij ook allebei zijn opgegroeid. Als je het huis uit gaat zweer je nooit meer terug te komen naar dat achtergebleven gebied, maar nu druppelt iedereen van mijn generatie weer terug... Wij zijn zelf dus ook hard op zoek naar iets betaalbaars, maar dat valt vies tegen.
Over die joints op z'n tijd, je hoeft toch niet heel opvallend ermee over het erf van de buren te paraderen, hou het een beetje bescheiden en blijf ermee in je eigen tuin. Of pols eens voorzichtig hoe je eventuele nieuwe buren erover denken.
Het is ook heerlijk om straks je paarden voor de deur te hebben staan, ik zie eigenlijk alleen maar voordelen!
Succes met je beslissing in elk geval.
woensdag 17 juni 2009 om 11:29
Spreek je twijfels uit tegenover die mensen. Zeg dat je dolgraag het boerderijtje wilt huren, maar twijfelt of jullie elkaar niet teveel 'in de weg' zullen zitten. Leg uit dat je soms een feestje wilt geven en dat je bang bent dat zij daar niet van gediend zijn. Over die jointjes zou ik het helemaal niet hebben. Ik neem aan dat je die binnen of in je eigen tuin rookt, dus kan ik me niet voorstellen dat ze dat merken, laat staan er last van hebben.
Verder kan ik het je van harte aanbevelen. Wij zijn een aantal jaar geleden ook van hartje centrum verhuisd naar een halve (gehuurde) boerderij. Ik vind het heerlijk. Veel rust en ruimte en voor mijn kind (bijna kinderen) is het ook geweldig.
Verder kan ik het je van harte aanbevelen. Wij zijn een aantal jaar geleden ook van hartje centrum verhuisd naar een halve (gehuurde) boerderij. Ik vind het heerlijk. Veel rust en ruimte en voor mijn kind (bijna kinderen) is het ook geweldig.
The time is now
woensdag 17 juni 2009 om 11:38
woensdag 17 juni 2009 om 11:40
quote:Esfa schreef op 17 juni 2009 @ 11:30:
Hmm, ik zou het wel weten. Het is een risico om te verhuizen naar een gezamenlijk erf, maar je kunt ook van daar uit verder kijken naar andere huizen mocht het niet bevallen.
Ik kom zelf uit een dorpse omgeving en vond het heerlijk. Voor mijn kinderen zou ik trouwens naar de andere kant van het land verhuizen als ze daar lekker buiten kunnen ravotten, leuke school hebben, minder grootstedelijke problematiek. NIet dat het hoeft, want ik zit in Limburg in een buitenwijk van een grote stad hier. De kinderen kunnen met een gerust hart naar school fietsen en buiten spelen, al zou ik zo verhuizen naar een boerderij als me dat werd aangeboden hoor! Man wat heerlijk.
Manlief is niet veel thuis en ook hij moet zich natuurlijk prettig voelen, maar ik vind de omgeving waar de kinderen opgroeien dan belangrijker dan de eventuele wens van je man om in de stad te blijven wonen. Je kunt ook afspreken dat je een bepaalde periode, zeg een jaar, neemt om te bekijken of het werkt en als het dan voor je man te vreselijk voor woorden is om te wonen
, dan gaan jullie weer op zoek naar een locatie die jullie beiden ligt.
Wellicht is het het waard om gewoon te doen. Verhuizen en ervaren of het leven op het platteland zoveel lekkerder aanvoelt voor jou, de kinderen en je man.
Leuke kans, maar dat vind ik
Hmm, ik zou het wel weten. Het is een risico om te verhuizen naar een gezamenlijk erf, maar je kunt ook van daar uit verder kijken naar andere huizen mocht het niet bevallen.
Ik kom zelf uit een dorpse omgeving en vond het heerlijk. Voor mijn kinderen zou ik trouwens naar de andere kant van het land verhuizen als ze daar lekker buiten kunnen ravotten, leuke school hebben, minder grootstedelijke problematiek. NIet dat het hoeft, want ik zit in Limburg in een buitenwijk van een grote stad hier. De kinderen kunnen met een gerust hart naar school fietsen en buiten spelen, al zou ik zo verhuizen naar een boerderij als me dat werd aangeboden hoor! Man wat heerlijk.
Manlief is niet veel thuis en ook hij moet zich natuurlijk prettig voelen, maar ik vind de omgeving waar de kinderen opgroeien dan belangrijker dan de eventuele wens van je man om in de stad te blijven wonen. Je kunt ook afspreken dat je een bepaalde periode, zeg een jaar, neemt om te bekijken of het werkt en als het dan voor je man te vreselijk voor woorden is om te wonen
, dan gaan jullie weer op zoek naar een locatie die jullie beiden ligt. Wellicht is het het waard om gewoon te doen. Verhuizen en ervaren of het leven op het platteland zoveel lekkerder aanvoelt voor jou, de kinderen en je man.
Leuke kans, maar dat vind ik
woensdag 17 juni 2009 om 11:45
Doen.
Die prachtwijken zo erg als jij ze beschrijft, worden niet beter, alleen erger. En met je eigen paardjes voor de deur zal je je niet vervelen.
Je kunt je jointje toch gerust in je eigen huis en voortuintje roken? Zou daar ook maar iemand moeilijk over doen? En je hebt toch niet iedere week een luidruchtige BBQ?
Die prachtwijken zo erg als jij ze beschrijft, worden niet beter, alleen erger. En met je eigen paardjes voor de deur zal je je niet vervelen.
Je kunt je jointje toch gerust in je eigen huis en voortuintje roken? Zou daar ook maar iemand moeilijk over doen? En je hebt toch niet iedere week een luidruchtige BBQ?
woensdag 17 juni 2009 om 11:47
Ik ben zelf sinds een jaar weg uit zo'n vreselijke buurt. Toen ik er zat dacht ik ook het valt wel mee. En zo herkenbaar dat het in de winter best prima is, maar zodra het april is begint het gedonder!
Doe het gewoon, drijf je zin door bij je man, als hij er niet zo vaak is en jij daar niet meer prettig woont, zal hij daar toch ook begrip voor kunnen opbrengen?
Ik ben afgelopen jaar zo veel gelukkiger geweest dan daarvoor, echt het is zo de moeite waard om te verhuizen!
Doe het gewoon, drijf je zin door bij je man, als hij er niet zo vaak is en jij daar niet meer prettig woont, zal hij daar toch ook begrip voor kunnen opbrengen?
Ik ben afgelopen jaar zo veel gelukkiger geweest dan daarvoor, echt het is zo de moeite waard om te verhuizen!
woensdag 17 juni 2009 om 11:48
Zoals andere hier al geopperd hebben. Praat over de feestjes en de BBQ en laat de joint achterwege. Die kan je ook binnen roken. En eventueel een feestje minder onwille van de vrede lijkt me geen slecht offer voor zo'n mega vooruitgang.
Verder kun je gewoon ingeschreven blijven bij de woningbouwstichting. Dan heb je altijd de mogelijkheid om, als je kinderen groter zijn, terug te gaan naar de stad en naar een betere buurt. Wellicht ook een prettig vooruitzicht voor je man die duidelijk meer gehecht is aan de stad.
Verder kun je gewoon ingeschreven blijven bij de woningbouwstichting. Dan heb je altijd de mogelijkheid om, als je kinderen groter zijn, terug te gaan naar de stad en naar een betere buurt. Wellicht ook een prettig vooruitzicht voor je man die duidelijk meer gehecht is aan de stad.
woensdag 17 juni 2009 om 11:59
quote:Nastik schreef op 17 juni 2009 @ 11:11:
Een huis kopen lukt ons op het moment niet, er is geen bank die op dit moment een hypotheek verstrekt aan starters op één inkomen.
Apart, is bij ons wel gebeurt (3 maanden geleden). Maar goed, wat je vraag betreft: DOEN! Het welzijn van je kindje gaat vóór BBQ's
Bovendien; wonen bij een boerderij, dat is toch hemel op aarde voor een kind?
Een huis kopen lukt ons op het moment niet, er is geen bank die op dit moment een hypotheek verstrekt aan starters op één inkomen.
Apart, is bij ons wel gebeurt (3 maanden geleden). Maar goed, wat je vraag betreft: DOEN! Het welzijn van je kindje gaat vóór BBQ's
Bovendien; wonen bij een boerderij, dat is toch hemel op aarde voor een kind?
woensdag 17 juni 2009 om 12:01
Nou ja, mijn stickie rook ik inderdaad wel in de huiskamer of in de achtertuin, geen enkel probleem.
Ik begrijp mijn mans'bezwaren wel een beetje. Aan de andere kant weet ik vrij zeker dat we echt niet de hele tijd op elkaars lip zitten. Het stomme is, als man thuis is zitten we meestal bij de paarden.
Ik wil gewoon het beste voor mijn dochter, persoonlijk ben ik altijd heel gelukkig geweest tussen de beesten en de kinderen op het platteland.
Ik begrijp mijn mans'bezwaren wel een beetje. Aan de andere kant weet ik vrij zeker dat we echt niet de hele tijd op elkaars lip zitten. Het stomme is, als man thuis is zitten we meestal bij de paarden.
Ik wil gewoon het beste voor mijn dochter, persoonlijk ben ik altijd heel gelukkig geweest tussen de beesten en de kinderen op het platteland.
woensdag 17 juni 2009 om 12:05
quote:Nastik schreef op 17 juni 2009 @ 12:01:
Nou ja, mijn stickie rook ik inderdaad wel in de huiskamer of in de achtertuin, geen enkel probleem.
Ik begrijp mijn mans'bezwaren wel een beetje. Aan de andere kant weet ik vrij zeker dat we echt niet de hele tijd op elkaars lip zitten. Het stomme is, als man thuis is zitten we meestal bij de paarden.
Ik wil gewoon het beste voor mijn dochter, persoonlijk ben ik altijd heel gelukkig geweest tussen de beesten en de kinderen op het platteland.Wat voor reden heb je nog meer nodig?
Nou ja, mijn stickie rook ik inderdaad wel in de huiskamer of in de achtertuin, geen enkel probleem.
Ik begrijp mijn mans'bezwaren wel een beetje. Aan de andere kant weet ik vrij zeker dat we echt niet de hele tijd op elkaars lip zitten. Het stomme is, als man thuis is zitten we meestal bij de paarden.
Ik wil gewoon het beste voor mijn dochter, persoonlijk ben ik altijd heel gelukkig geweest tussen de beesten en de kinderen op het platteland.Wat voor reden heb je nog meer nodig?
woensdag 17 juni 2009 om 12:10
woensdag 17 juni 2009 om 12:10
quote:sofje schreef op 17 juni 2009 @ 11:59:
Je zou ook kunnen overwegen om de joint voortaan te laten voor wat ie is. Zelf vind ik het not done om drugs te gebruiken met een kind erbij.God, betutteling ten top dit. Ik denk dat TO hier zelf vást wel heeft over nagedacht, niet? En ik denk dat jij nooit een jointje rookt, anders zou je het niet zo radicaal onder 'drugs' scharen. Oogkleppen even afdoen hoor.
Je zou ook kunnen overwegen om de joint voortaan te laten voor wat ie is. Zelf vind ik het not done om drugs te gebruiken met een kind erbij.God, betutteling ten top dit. Ik denk dat TO hier zelf vást wel heeft over nagedacht, niet? En ik denk dat jij nooit een jointje rookt, anders zou je het niet zo radicaal onder 'drugs' scharen. Oogkleppen even afdoen hoor.
woensdag 17 juni 2009 om 12:12
quote:Nastik schreef op 17 juni 2009 @ 12:01:
persoonlijk ben ik altijd heel gelukkig geweest tussen de beesten en de kinderen op het platteland.Als er iets is wat het waard is om na te streven is dat het vinden van de plek (huis, werk, relatie) in je leven waar je je gelukkig in voelt. Moeilijk soms, als je dingen daarvoor moet loslaten (stadsegeneugten, status, je partner) maar volgens mij de beste keuze die je in je leven kunt maken. Én kunt overdragen op je kinderen.
persoonlijk ben ik altijd heel gelukkig geweest tussen de beesten en de kinderen op het platteland.Als er iets is wat het waard is om na te streven is dat het vinden van de plek (huis, werk, relatie) in je leven waar je je gelukkig in voelt. Moeilijk soms, als je dingen daarvoor moet loslaten (stadsegeneugten, status, je partner) maar volgens mij de beste keuze die je in je leven kunt maken. Én kunt overdragen op je kinderen.
