weg uit je geboortedorp

05-02-2019 22:56 54 berichten
Alle reacties Link kopieren
hoi hoi,

Ik ben benieuwd of iemand zich herkend in mijn 'probleem' en tips/ervaringen heeft.

Ik ben dertiger en woon al heel mijn leven in een 'ons kent ons' dorp. Ik had 1 goede vriendin op de basisschool waar ik altijd mee omging en we hadden dezelfde hobby, op die hobby kreeg ik ook andere vriendinnen die niet uit mijn dorp kwamen. Toen iedereen naar het voortgezet onderwijs ging, verdween mijn beste vriendin ineens uit mijn leven, kennelijk was zij opgevoed met; weg uit het dorp, studeren, studententijd etc. etc. Helemaal prima maar ik als 'naïef meisje' had daar verder helemaal niet bij nagedacht dus ik was ineens mijn beste vriendin kwijt, ik ging ook vmbo doen ipv gymnasium.

De vriendinnen buiten mijn dorp had ik nog wel en zodoende was ik altijd bij hun te vinden. Hierdoor had ik verder in het dorp niet echt diepgaande contacten. Met het voortgezet onderwijs kwam ik ook op een school/richting terecht waar weinig van mijn basisschool klasgenoten heen gingen en zodoende waren deze mensen eigenlijk ook ineens uit mijn leven verdwenen. Op de basisschool en voortgezet onderwijs had ik niet zo'n leuke tijd, ben best wel geplaagd toen dus ik mistte er verder weinig aan. Toen ik 19 was volgde mijn relatie met een jongen die wel uit het dorp kwam en we zouden samen ook buiten het dorp gaan wonen als we beiden een baan hadden. Na 8 jaar ging deze relatie op een niet zo'n leuke manier uit en nu woon ik alleen in het dorp, inmiddels 3 jaar.

Omdat ik al zo lang geen contact meer heb met mensen van mijn leeftijd hier zie ik het niet echt als optie om contact te gaan maken door middel van een sport(vereniging) ofzo. Ik heb heel sterk het gevoel dat ze me nooit zullen accepteren. Ik ga al 15 jaar niet meer met die mensen om en ik had er verder ook nooit hele diepe vriendschappen mee.

Ik ben eigenlijk een heel sociaal iemand en maak makkelijk contact. Ik denk er nu over na om in een ander (wat groter) dorp te gaan wonen, alleen het voelt heel erg alsof ik gefaald heb, nu ik op mijn dertigste mijn geboortedorp ga verlaten. Ik vind het ook nog anders als alleenstaande. Als ik een partner had gehad had ik voor zijn dorp kunnen kiezen en dat was dan een goede reden geweest. Daarnaast denk ik dat ik ook vrijgezel ben al 3 jaar omdat ik hier gewoon geen aansluiting heb.

Herkent iemand dit? geen aansluiting hebben in je geboortedorp? hoe heb je dit opgelost? Ik voel me soms echt een mislukkeling, terwijl het gewoon gevolgen zijn van bepaalde keuzes waar je als kind niet bij stil staat en hoe het leven loopt....

Alle ideeën zijn welkom :)
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het opgelost door te verhuizen. Op mijn 21e naar een kleine stad 17 kilometer verder op en afgelopen jaar op mijn 24e naar de andere kant van het land verhuisd. Nu woon ik hartje randstad.

In het dorp waar ik ben opgegroeid heb ik mij nooit thuis gevoeld. Geen aansluiting in de straat, niet op school en ik deed ook nog eens de verkeerde sport. Ben niet iemand die makkelijk contact maakt (helaas), maar het verhuizen heb ik als zo ontzettend bevrijdend ervaren. Echt heel fijn.

Het leven komt zoals het komt, je leeft nu en als je niet langer gelukkig bent in het dorp waar je woont zou ik gewoon verhuizen.
anoniem_300715 wijzigde dit bericht op 05-02-2019 23:04
2.23% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Pfff als ik dit lees ben ik echt blij dat ik uit de grote stad kom.
Ik zit het ook met verbazing te lezen, het komt op mij over als een bericht uit de jaren ‘50.
Toch hoop ik dat je hier herkenning vindt TO!
Alle reacties Link kopieren
Misschien heb je je te veel gefocust op je kleine dorpje, ik snap best dat dat veilig zou kunnen voelen, maar blijkbaar zijn daar te weinig mensen die bij jou aansluiten. Verbreed je horizon...
Ook ik kom uit een dorp. Een klein dorp.
Op basisschool wel vriendinnen, dit verwaterde op voortgezet. Daar nieuwe vrienden gemaakt die uit andere plaats kwamen (nog steeds vrienden).
Toenmalige liefde kwam uit hetzelfde dorp als ik, samen in een stad verderop gaan wonen.
Relatie is overgegaan, ben zelf in de stad blijven wonen en door de jaren heen ook daar vrienden gemaakt.

Inmiddels woon ik weer in een ander dorp tegen de stad aan, maar hier (nog) geen diepgaande vriendschappen opgebouwd. Ook niet echt naar op zoek en met 2 burenstellen drinken we (vooral in de zomer) weleens een borrel.
Ik ben blij met Mn leven zoals het is.


Ben tot op de dag van vandaag blij dat ik niet meer in dat dorp woon.

Overigens denk ik niet dat het vrijgezel zijn afhankelijk hoeft te zijn van waar je woont. En dat je een mislukking zou zijn al helemaal niet. Wil je een nieuwe start maken en je hebt de middelen kan je verhuizen maar hou er rekening mee dat ook daar vriendschappen opbouwen niet vanzelf gaat.
Alle reacties Link kopieren
Nooit echt aansluiting gehad in mijn geboortedorp. Mijn ouders kwamen niet "van hier" en dat was vreemd. Mijn doen en laten werd als te stads gezien.
Ik ben verhuisd zodra het kon en dat was heerlijk. Als ik er nu nog wel eens kom, voel ik me er nog steeds niet thuis, dus nog altijd blij dat ik weg ben.
Alle reacties Link kopieren
Hoi YellowLeaf, goede oplossing. Wel fijn dat jij een stukkie jonger was toen je besloot te verhuizen. Ik had op die leeftijd alles wat ik in feite nodig had en miste toen niks. Ik vind dertig een beetje een vreemde leeftijd om nog weg te gaan uit je geboortedorp maar ja het zij zo. Wat was jouw reden om naar de andere kant van het land te verhuizen? voor je werk?

Anoniempjerosso, tja.. dat is echt een nadeel bij dorpjes denk ik. terwijl als je wel goed contact hebt, je overal terecht kunt. Zoals mijn ouders. Achteraf denk ik, hadden mijn ouders me maar op een teamsport gedaan hier in het dorp.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap overigens niet wat je nou wilt zeggen over dat het anders is als alleenstaande? Wat is anders en waarom?
Alle reacties Link kopieren
Taralina schreef:
05-02-2019 23:09
Ik zit het ook met verbazing te lezen, het komt op mij over als een bericht uit de jaren ‘50.
Toch hoop ik dat je hier herkenning vindt TO!
haha Taralina, ik ben benieuwd waarom het over komt als een bericht uit de jaren ' 50?
Alle reacties Link kopieren
Waarom moet je een goede reden hebben om te verhuizen? En voor wie een goede reden? :whut:

Je hebt het niet meer naar je zin daar, dus hup verhuizen naar een grote stad.
esther55 wijzigde dit bericht op 05-02-2019 23:21
3.30% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Opsekop schreef:
05-02-2019 23:15
Hoi YellowLeaf, goede oplossing. Wel fijn dat jij een stukkie jonger was toen je besloot te verhuizen. Ik had op die leeftijd alles wat ik in feite nodig had en miste toen niks. Ik vind dertig een beetje een vreemde leeftijd om nog weg te gaan uit je geboortedorp maar ja het zij zo. Wat was jouw reden om naar de andere kant van het land te verhuizen? voor je werk?

Anoniempjerosso, tja.. dat is echt een nadeel bij dorpjes denk ik. terwijl als je wel goed contact hebt, je overal terecht kunt. Zoals mijn ouders. Achteraf denk ik, hadden mijn ouders me maar op een teamsport gedaan hier in het dorp.
Ik ben toen ik ruim in de 30 was ook nog verhuisd vanaf een plek waar ik 15 jaar heb gewoond naar mijn huidige woonplaats. Waar ik nog niemand kende. Waarom zou dat vreemd zijn?
Je moet niet zo nadenken over wat raar of normaal is, of wat hoort of niet hoort. Doe gewoon wat goed voor jou voelt en waar jij gelukkig van wordt.
Tuurlijk is het geen falen! Ik had als kind al geen aansluiting bij dorpsgenoten en wist al snel dat ik weg wilde. Op mijn 17e ben ik ergens anders gaan wonen en heb ik vrienden gemaakt die wel bij mij pasten en die ik nu 20 jaar later nog altijd zie. Met mensen uit mijn geboortedorp heb ik al 25 jaar geen contact. Heerlijk :)

Verhuis lekker naar een andere plaats, sluit je daar aan bij een leuke (sport)vereniging en dan komt het vanzelf. Blijkbaar passen deze mensen niet bij je, nou prima toch?
Alle reacties Link kopieren
S0LEIL schreef:
05-02-2019 23:16
Ik snap overigens niet wat je nou wilt zeggen over dat het anders is als alleenstaande? Wat is anders en waarom?
Ik vind het raar om het dorp uit te gaan waar je heel je leven gewoond hebt. alsof je gefaald hebt. Als je een partner hebt die uit een ander dorp komt en je om die reden verhuist vind ik dan logisch. Of bijvoorbeeld omdat het voor je werk noodzakelijk is. Maar wie heeft er nou geen aansluiting in zijn geboortedorp terwijl je daar al heel je leven woont :-[
Opsekop schreef:
05-02-2019 23:15
Hoi YellowLeaf, goede oplossing. Wel fijn dat jij een stukkie jonger was toen je besloot te verhuizen. Ik had op die leeftijd alles wat ik in feite nodig had en miste toen niks. Ik vind dertig een beetje een vreemde leeftijd om nog weg te gaan uit je geboortedorp maar ja het zij zo. Wat was jouw reden om naar de andere kant van het land te verhuizen? voor je werk?

Anoniempjerosso, tja.. dat is echt een nadeel bij dorpjes denk ik. terwijl als je wel goed contact hebt, je overal terecht kunt. Zoals mijn ouders. Achteraf denk ik, hadden mijn ouders me maar op een teamsport gedaan hier in het dorp.
Huh, wat heeft leeftijd nu te maken met verhuizen?!?
Werk je TO? Misschien een baan zoeken in een andere plaats die je leuk lijkt.

Enne, niet netjes om je ouders de schuld te geven van het feit dat jij geen vrienden hebt, dat zul je toch echt zelf moeten doen.
Waarom ga je zelf niet op een teamsport?
Mensen verhuizen op allerlei leeftijden om allerlei redenen. Stel dat je bijvoorbeeld een mooi huis te koop of te huur ziet staan in een ander dorp, waarom zou het dan gek zijn om daarvoor te gaan?

Niemand die daar iets van denkt of vindt, hoor :)
Alle reacties Link kopieren
Opsekop schreef:
05-02-2019 23:21
Ik vind het raar om het dorp uit te gaan waar je heel je leven gewoond hebt. alsof je gefaald hebt. Als je een partner hebt die uit een ander dorp komt en je om die reden verhuist vind ik dan logisch. Of bijvoorbeeld omdat het voor je werk noodzakelijk is. Maar wie heeft er nou geen aansluiting in zijn geboortedorp terwijl je daar al heel je leven woont :-[
Zoals je hier leest genoeg mensen dus :D
Ik heb echt niks maar dan ook niks met "mijn" dorp. En zij niet met mij. Nooit gehad ook. Terwijl ik inmiddels op meerdere plekken heb gewoond, inclusief buitenland en daardoor kan zeggen dat ik niet heel moeilijk aard.
Alle reacties Link kopieren
Hier ook geen aansluiting in geboorte dorp. Zo snel als dat kon in de stad gaan wonen, daar voelde ik mij beter.
Nu alweer een paar jaar in de randstad, ik ben echt veel beter op mijn plek hier.

Ik vind het absoluut geen falen als je uit je geboorte dorp verhuist. Vind het eerder en verrijking van mijn leven om op meerdere plekken gewoont te hebben.

Dus ga lekker verhuizen!
Alle reacties Link kopieren
Falen? Wat vreemd want je bent toch wie je bent? Ga gewoon doen wat je denkt wat je moet doen en laat los wat anderen van je zouden kunnen denken. En of jij je er nou druk over maakt of niet.. dat doen ze toch wel (of niet). In ieder geval heb jij daar geen invloed op, die invloed heb je alleen op jezelf.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Arggghh wat een bekrompen gedachtengangen heb jij zeg! Ga maar gauw verhuizen en zorgen dat je wat meer open-minded wordt, zal je zeker weten goed doen!
Gelukkig word je niet in dat dorp. En nee dat is geen falen. Gewoon een mismatch.
Opsekop schreef:
05-02-2019 23:18
haha Taralina, ik ben benieuwd waarom het over komt als een bericht uit de jaren ' 50?
Omdat ik er zo van sta te kijken dat je doet alsof deze situatie -waarin je niet happy bent- je is overkomen en waar je blijkbaar in blijft zitten “omdat het raar is om op mijn leeftijd nog uit mijn dorp te gaan verhuizen”.

Ik weet niet wat ik lees. Ik heb vaker van vrouwen van mijn leeftijd gehoord dat het leven dat ze leiden ‘hen is overkomen’, en dat ze bijv. 3 kinderen hebben gekregen en in hetzelfde dorp blijven wonen zonder er bewust voor te kiezen maar ‘omdat iedereen dat in hun omgeving deed”. En nu zijn ze vaak niet gelukkig, want ze hebben zich niet genoeg kunnen ontwikkelen of carriere kunnen maken, en kijken dan bijv. op naar wat ik doe en hoe ik in het leven sta.

Ik begrijp er oprecht niks van dat je je de dingen onbewust laat gebeuren. Ik heb zelf altijd heel bewust mijn keuzes gemaakt, ook met het oog op de toekomst. Het is 2019, een vrouw in Nederland kan gaan en staan waar ze wil (en dat kon ook al 30-40jr geleden).
Ik kom uit een kleine stad maar wist al jong dat ik daar niet wilde blijven naar de randstad wilde en daar heb ik alles aan gedaan om dat voor elkaar te krijgen (gewoon alleen, zonder vriend, en ik kende er niemand) en ik ben hier nu heel gelukkig. Vrienden maak je vanzelf wel weer.

Ik denk dat je enorm onzeker bent, en vrijwel niks alleen durft te ondernemen?
Misschien is dit iets om aan te werken.
anoniem_150601 wijzigde dit bericht op 06-02-2019 00:29
1.33% gewijzigd
Genoeg dorpen in regio's die leeg lopen omdat jongeren voor studie of werk naar een stad of andere streek vertrekken. Dat heeft helemaal niets met falen te maken.

Ik zou kijken naar een dorp of stadje in de buurt van je werk, waar veel import is zodat je er makkelijker tussenkomt. Als je sport of hobby daar ook gedaan kan worden, is dat natuurlijk ook belangrijk want zo leer je meteen nieuwe mensen kennen.
Alle reacties Link kopieren
Wat raar dat verhuizen voor jou voelt als falen. Waarom in godesnaam?
Ik ben drie jaar weggeweest uit het stadje waar ik opgroeide, teruggekeerd omdat grote stad niet je-van-het was voor mij en uiteindelijk rond mijn 27ste verhuisd naar een totaal ander stadje (wel ongeveer even groot als mijn geboortestadje) en geen moment spijt gehad. Heb nog wel wat vrienden en familie in geboortestad wonen, bezoek hen ook vrij regelmatig, maar ben nog elke dag blij dat ik daar weg ben. Wat een bekrompenheid, daar ben ik mooi aan ontsnapt!
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
Alle reacties Link kopieren
Waarom doet het ertoe of het raar is op je dertigste daar weg te gaan? Waarom het raar zou zijn zie ik al niet in, maar al zou het dat zijn, nou èn?! Ben je er gelukkig? Nee. Denk je er gelukkig te kunnen worden? Zo nee, ga het ergens anders proberen dan. Je denkt veel te veel in beren op de weg en wat “men” ervan denkt. Maak het jezelf niet zo moeilijk.
Alle reacties Link kopieren
In mijn beleving trekken jongeren die gaan studeren weg uit een klein dorp. De mensen die overblijven gaan vaak jong werken en samenwonen / trouwen. Die zijn al jong gesetteld en dus vindt je in een klein dorp niet zoveel singles.

Dan kan je he al snel voelen alsof he gefaald hebt. Wat niet zo is.

Singlrs trekken vaak naar de stad. Iets wat jij ook wil. Oké groter dorp dan.
Dat is ook heel normaal want meer mogelijkheden tot kontakt.

Dus je hebt totaal geen reden om je gefaald te voelen omdat jouw leven anders loopt dan de meeste dorpelingen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven