Vriend betaald niet mee. Wat te doen?

Het is een lang verhaal maar ik probeer het kort te houden. Mijn vriend en ik zijn 5 jaar samen en hebben 2 kinderen.



Toen wij elkaar leerden kennen had hij een leuke baan waar hij ook redelijk verdiende. Tijdens mijn 1te zwangerschap nam hij ontslag wegens ruzie met zijn baas. Het viel me toen al op dat hij zich niet druk maakte om snel weer een goede baan te vinden. De 2 maanden die hij nog kreeg doorbetaald bleef hij gewoon lekker thuis. Pas toen hij niks meer had begon hij met het zoeken naar een nieuw baan. Toen hij uiteindelijk iets vond, iets wat helemaal niet bij hem paste en heel slecht betaald werd, was ik al 6 maanden zwanger. Dus zij ik neem het maar voorlopig als een tijdelijk variant zeg maar. Dat heeft hij ook gedaan.



Toen ons kindje geboren werd zaten wij financieel op zich wel redelijk. Maar toen moesten wij verhuizen. Er moest van alles aangeschaft worden. Mijn ouders stelde voor om ons te helpen. Hij was er niet zo enthousiast over maar zei niet van laat maar ik ga zelf een paar avonden ergens bijverdienen of zo. En met een kind van 2 maanden op de dozen gaan zitten was ook geen optie... Dus hebben wij het voorstel van mijn ouders aangenomen.



Daarna ging ik zelf beter verdienen en ons zoontje zat inmiddels op de creche. De creche beviel ons helaas niet en ik ging op zoek naar iets anders. Toen kwam ik iets heel leuks tegen, iedereen zei dat dat de beste creche in de buurt was. Maar de kosten waren ook heel hoog. Vorheel betaalde wij ieder de helft van alle gemeenschappelijke kosten. Maar toen zei mijn vriend dat hij het te duur vond en het kwam erop neer dat ik het verschil tussen wat wij voor de oude en de nieuwe creche betaalde alleen ging betalen.



Toen raakte ik weer zwanger en werd ons tweede zoontje geboren. Na de bevalling had ik veel last van mijn rug en ik mocht geen zware dingen meer tillen. Maar wij woonden 2 hoog en ik moest toch elke dag met 2 kids, de wagen en evt boodschappen naar boven weten te komen. En het ging dus steeds slechter met mijn rug. Ik besloot op zoek te gaan naar een benedenwoning. Toevallig kwam er een huis verderop een benedenwoning vrij. Wij mochten daarin maar de huur was bijna dubbel van wat wij betaalde. Volgens mijn vriend moesten wij het niet doen. En ik wilde niet kapot gaan. Dus hebben wij het maar op dezelfde manier geregeld.



En nu komt het: opeens zag ik dat hij geen geld meer stortte op onze gemeenschappelijke rekening. Hij was wel vaker te laat geweest om zijn bijdrage te storten. Ik herinnerde hem daaraan. In het begin zei hij steeds ok ik ga het morgen doen en toen opeens dat hij geen geld meer had. Ik werd boos, maar heb zijn deel gewoon uit mijn spaargeld betaald. Sindsdien betaalt hij geen cent meer. En ik verdien toch niet zoveel om alle kosten in mijn eentje te dragen. De rekeningen voog gas-water-licht en upc staan op zijn naam. En die betaalt hij ook niet, i-net en telefoon zijn afgesloten. Als ik een gesprek met hem probeer te beginnen doet hij alsof hij verstandelijk gehandicapt is en zegt hij dingen zoals oh ik dacht dat je alles kon betalen. Of geeft hij mij een lezing dat ik in deze situatie ben gekomen omdat ik niet in staat ben om mijn uitgaven aan mijn inkomen aan te passen.



Nu weet ik echt niet wat ik ermee moet. Ik kan het allemaal echt niet in mijn eentje betalen. Ik heb het aan mijn moeder verteld en die was geschokt. Zij zei dat zij me wel willen helpen maar niet als hij in het huis blijft wonen. Ik had ook al geprobeerd om aan mijn vriend te vertellen dat ik niet van plan was om hem te onderhouden en dat hij het beste een ander huis moest zoeken. Maar zijn antwoord was: ik ga nergens heen. Het contract staat op naam van ons beide. Dus ik kan hem ook niet zomaar de deur uit zetten. Vandaag heeft hij mij ook nog verteld dat hij vanaf volgende week 5 dagen gaat werken. Voorheen werkten wij allebij 4 dagen. Nu moet ik dus binnen 1 week oppas voor de kids regelen. Het is echt en gekkenhuis. Hij is echt niet aanspreekbaar. Weet iemand of ik hem kan forceren om mee te betalen? Het kan toch niet zo zijn dat iemand zomaar mag beslissen om zijn salaris voor zichzelf te houden? Zijn er ook manieren om hem het huis uit te zetten? Ik heb namelijk echt geen zin om met 2 kleine kids in mijn eentje te gaan verhuizen. Mijn werk, de creche en de school zitten allemaal in de buurt... Maar ik ben bang dat als ik probeer hem het huis uit te zetten dat hij dan alles gaat doen zodat wij ook op straat komen. Hij heeft het al een keer tegen mij gezegd... Kortom, ik ben radeloos. Snap er niks van en weet ook niet goed hoe ik verder moet...

DrMelfi...zou je ook nog kunnen vertellen waarom? Of wil je mij alleen het gevoel geven dat ik een slechte moeder ben?

Oriane, heb ik ook gedaan. Maar het verhaal was: instabiliteit, de spieren trekken het niet --> overspanning en ontstekingen. De ontstekingen kun je met prikjes behandelen, maar dat neemt het probleem niet weg. Ik heb mijn lijf gewoon niet de tijd gegeven om na de bevalling goed te herstellen. En dat moest ik dus alsnog doen. En als je elke dag 4 keer de trap op en af moet met kind 1, kind 2, de wagen en boodschappen dan kun je nooit herstellen

quote:Oriane schreef op 21 september 2011 @ 14:08:

de TO vond zijn eerste baan 'leuk'... de partner van TO helaas niet omdat hij ruzie had met zijn baas. Zo leuk was die baan dus helemaal niet. Hij krijgt de zak en ZIJ zeikt dat hij niet meteen ging solliciteren maar eerst thuis ging zitten (de emotionele aspecten van het verliezen van zijn baan, daar had ZIJ schijt aan). ZIJ heeft toen uit nood maar moeten accepteren dat hij een mindere baan zou nemen. (allemaal zij, zij zij....). In plaats van dat ze blij was dat de man nieuw werk vond, mocht hij aanhoren dat het niet goed genoeg was, niet voldoende verdiende, dat zij vond dat het niet bij hem paste en dat zij vond dat het te ver weg was. Bij Gods Gratie mocht hij daar dan tijdelijk werken zolang hij maar als de wiedeweerga op zoek ging naar een baan die ZIJ wel bij hem vond passen.



In korte periode zijn ze al TWEE keer verhuist. En ondanks minder inkomen van hem, wilde ZIJ toch meer. Beter KDV, beter huis, NOG een kind. En als ZIJ dat wil, dan komt dat er ook. Ondanks dat het inkomen drastisch minder was geworden. En nog zat ze op zijn huid. Dag in dag uit moest ie waarschijnljik horen dat het een waardeloze vent was, met een waardeloos baantje en een waardeloos inkomen. En zo kwam de dag dat hij besloot dat als zijn inkomen toch waardeloos was, hij niet meer hoefde bij te dragen....



Zoiets zie ik lijfelijk voor me.



Oriane, jouw interpretatie. Wel grappig om te lezen maar heeft weinig te maken met de realiteit. Zijn eerste baan vond hij wel leuk anders had hij daar geen 9 jaar gewerkt. De ruzie kwam doordat hij niet de promotie kreeg waar hij op had gehoopt. Dat kon hij niet hebben. En ipv zich af te vragen of het misschien aan hem lag ging hij tegen zijn baas schreeuwen. Zijn huidige baan wilde hij zelf niet hebben maar we zaten in een noodsituatie en besloten dat het als een tijdelijk variant toch beter was dan niks. Dat 2 keer verhuizen is zeker niet mijn wens geweest. Of denk je dat het een grote pret is om met een baby en daarna weer met een peuter en een baby te verhuizen en alles opniew te beginnen?

En ja, hij heeft in het begin ook veel over zijn nieuwe baan geklaagd totdat ik zei: ok dan, zoek maar iets beters, dat is toch de bedoeling geweest dat je verder zal zoeken? Toen ging hij zijn studie die hij ooit opgaf afmaken. Om hem de tijd ervoor te geven ging ik 3 dagen naar mijn werk terwijl ik officieel 32 uur bleef werken en moest ik dus 's nachts en in het weekend nog dingen afmaken. Na een half jaar moest hij een zijn scriptie schrijven en toen hakte hij weer af. 1500 euro en half jaar 's avonds en in het weekend werken voor niks dus. Toen had hij een ander idee: Hij wilde zijn eigen bedrijf. Hij heeft misschien wel 30 afspraken gemaakt en 20 netwerkborrels bezocht, maar nog steeds geen plan geschreven en niet eens bedacht wat hij eigenlijk precies voor een bedrijf wil hebben.... Ik geef die voorbeelden om je te laten zien dat je kort door de bocht gaat. Ik begrijp dat het heel aantrekkelijk is om samen om zo'n verwend manipulatief sovjet prinsesje te lachen en dat de details die niet in dat beeld passen ook niet serieus bekeken worden maar toch...

quote:Oriane schreef op 21 september 2011 @ 14:39:

Katja, ik gebruik enkel de voorbeelden die je zelf geeft in al je topics..... En nogmaals Ga dan bij die vent weg als je zo'n tyfushekel aan hem hebt. Geen enkel greintje respect heb je voor hem. Maar nee, je bent in deze zelf ook zo lethargisch als een ui.En weer, jij overdrijft. Ik heb geen hekel aan hem. Ik ben wel boos op hem, en op mijzelf trouwens ook. En hoe stap je dan volgens jouw uit de relatie? Gewoon zo, ok, dat is dan niet gelukt, niks aan de hand, niet zeiken, gaan we gewoon verder kijken... De meeste blijven toch wel best lang proberen vooral als er kinderen in de spel zitten. Een heleboel hier beschuldigt mij juist dat ik niet voldoende geprobeerd heb om naar hem te luisteren en dat ik nu niet meer wil proberen om het recht te zetten...

quote:dubiootje schreef op 21 september 2011 @ 14:54:

[...]





Nu zit je volgens mij toch veel in te vullen. TO schrijft (daar ga ik even op af) dat hij tijdens de zwangerschap ruzie kreeg met zijn baas en opstapte, en vervolgens 2 maanden lang geen moeite deed om een andere baan te vinden. Daar zou ik ook wel flink pissig om zijn.Dank je wel, dubiootje. Zoals ik al zij, veel mensen onthouden alleen maar de kanten van het verhaal die in hun beeld daarvan passen.

Jullie passen gewoon niet bij elkaar. Je vriend klink als een verstandige man, jij als een prinses die gewend is haar zin te krijgen. Totale tegenpolen, dus dat gaat niet werken. Ik denk dat jouw gedrag heel demotiverend werkt voor je vriend, met dit als gevolg. Kennelijk kan hij jou dat niet duidelijk maken en steekt er dus ook geen geld meer in.



En dat concludeer je op basis van?? Of is leven op de kosten van je vriendin, geen alimentatie betalen aan je kind 1 en weigeren je kind 2 en kind 3 te onderhouden soms verstandig? Je kunt het wel zeggen...ligt eraan hoe je het bekijkt...