Middelmatigheid nobeler dan "the sky is the limit"?

Risico nemen hoort erbij, per definitie zelfs volgens mij.

Volgens mij onderscheiden succesvolle mensen zich van anderen door wel risico's te nemen en te kiezen voor wat ze leuk vinden. En ook in de manier waarop ze met evt verlies om gaan. Je kan denken: *&^%$ dit nooit meer, je kan je ook afvragen wat je ervan geleerd hebt en hoe het een volgende keer anders kan. In de VS wordt heel anders aangekeken tegen mensen die bv failliet zijn gegaan. Hier zijn het losers, daar ondernemers die net als zovelen een keer op hun bek zijn gegaan. Geeft niet, als je maar weer opstaat.

Cultuur zal inderdaad een grote rol spelen. Ik merk dat ik mijn vriend type speel op safe als remmende factor ervaar - wat overigens aan mezelf ligt want die ruimte geef ik hem dus blijkbaar gevoelsmatig - maar ik kan me voorstellen dat dat toch een rol speelt in de beleving van veel mensen. Niet willen afgaan voor hun omgeving.



Wat mezelf betreft laat ik me qua doen niet echt afremmen, want ik doe nu ook mijn ding, maar het gevoel erbij herken ik wel, dat is ook iets waar ik mezelf eerst overheen heb gezet. (Niet om te suggereren dat ik ook een gigantisch succesvol bedrijf heb ofzo, helemaal geen bedrijf zelfs, helaas maar k doe wel opleidingen, neem risico's etc.).

Jammer dat er niemand meer met inspirerende verhalen gereageerd heeft!



Jammer ook Noblesse dat je in de eerste reactie na mijn poging om het gesprek op positievere dingen te brengen, direct inzet op mensen die het net niet halen.



Het blijkt nog niet zo eenvoudig om te praten over succes. Waarschijnlijk is het niet interessant genoeg. Iig niet interessanter dan sores.

Maar dat is wel een andere kant van hetzelfde verhaal. Ik vind het een goede zaak dat in Amerika anders met succes word omgegaan en vooral ook anders met falen. Amerika is goed voor mensen die wat willen, omdat je de vrijheid en de positieve stimulans daar meer krijgt als hier. Anderszijds, word er soms daardoor wat onrealistisch naar dingen gekeken. Als je een bedrijf start, en je zet meteen hoog in dan moeten er wel de nodige vaardigheden en kennis zijn, om de boel in stand te houden of te laten lopen. Een gek met een droom is nog steeds gewoon een gek, tenzij hij er keihard aan werkt, om die droom ook *realistisch* te houden. Wellicht dat ik ook wat besmet ben met het nuchterheidsvirus - maar dat komt alleen voort uit het feit dat ik 12 ambachten 13 ongelukken aan den lijve heb ondervonden. En dat ook zo zijn nadelen heeft.



Je moet niet meer willen dan je aan kan, laat ik het zo maar zeggen dan. Maar ook zeker niet minder. En dáár neigt Nederland naar. Men neemt genoegen met minder dan hij of zij kan - en dat niet alleen, men verwacht dat een ander dat ook doet. Nobel is dit niet. Want dit haalt het niveau van een hele bevolking uiteindelijk omlaag. Maar het gebrek aan competitie word door andermans ego wel degelijk als veilig en daarmee, nobel, ervaren. En daar zit dat toch een beetje in, denk ik. Maar wij hebben onze talenten, inzichtrijken en doorwerkenden, best wel nodig. Als economie, als voorbeeld, en om de mogelijkheden niet te laten bepalen door zij die het al gauw genoeg vinden.



Succes verhalen vind ik heel mooi, maar ze moeten wel realistisch zijn. Het idee van de idioot die toevallig door een goede zet rijk werd, spreekt enorm tot de verbeelding natuurlijk, want wie wil er nou niet zonder hard te werken, zonder wat bijzonders te leren, rijk en succesvol zijn? Maar de waarheid is dat de meeste mensen er gewoon hard voor moeten werken. En ook dat kan leuk zijn, maar dat is niet wat de meeste mensen willen horen.



Ik erken wel dat succes een persoonlijke definitie is voor mensen. Voor de 1 is het geld en status. Zoals iemand anders treffend omschreef 'a lot of people die of polulairity'. Mijn definitie van succes bestaat vooral uit onafhankelijkheid, vrijheid, autonomie, authentiek (kunnen) zijn en zelfstandigheid. Succes is, als ik wakker word en mijn dag zelf in kan vullen. Geld speelt daarin een rol, als middel, niet als doel op zich. Mijn vriend heeft heel wat anders in gedachten bij succes. Voor hem is het wel degelijk geld, veiligheid, weten dat wat er ook gebeurd jij je jezelf kan redden. Maar ook grote auto's en status. En dat interreseert mij dan weer geen ****. Wat de buurman van mij denkt dat zal mij aan mn reet roesten. Boeiend. Dus wat dat betreft kan je eigenlijk niet voor een ander invullen wat succes is. Wel voor jezelf.



Mijn succesverhaal zou dus zijn, zoveel onafhankelijkheid verwerven dat ik in alles mijn eigen keuzes kan maken (ook de keuze om ergens rekening mee te houden, uiteraard, maar tis fijn als dat ook een keuze mag zijn). Ik vind een succesvol bedrijf hebben dus niet per definitie een succesverhaal die ook opgaat voor de persoon, wel voor het bedrijf, vandaar dat je voorbeeld mij persoonlijk niet direct heel erg aan sprak misschien. Het lijkt mij dat wanneer je een bedrijf hebt je soms nog meer gebonden aan andermans wil bent dan wanneer je een 9 tot 5 baan hebt. Dus mijn gevoel van 'succes' roept dat niet per definitie op.



Das niet omdat ik er dan perse een moreel geaccepteerde visie van succes op na wil houden. Ik denk dat een hoop van mijn sociaalheid aangeleerd is en ik het eigenlijk gewoon maar irritant vind om naar anderen en hun stomme meningen te luisteren. En die sociale nepheden graag zou willen inruilen voor totale autonomie. Dat is moreel voor velen wellicht evengoed onaanvaardbaar, maar het zou mijn leven een stuk leuker maken. En dus succesvol.

Ik geloof dat ik gewoon je hele reactie niet snap. Het lijkt namelijk alsof je reageert op een stelling "Iedereen kan rijk worden. Slapend ook nog". En alsof ondernemers per definitie slaven zijn van hun bedrijf.



Jij hebt het inderdaad over een ander soort succes dan ik in mijn voorbeelden aangaf. Mijn interesse gaat uit naar succes op het zakelijke vlak, naar ondernemers met een visie.



Maar hee, geef naar aanleiding van jouw definitie van succes aan hoe je het bereikt, en dan haal ik daar wel weer inspiratie uit. Want de weg is hetzelfde. En dat interesseert me nu juist. Hoe mensen bereiken wat ze willen.

Kee ik geloof zelf vooral in scholing en praktische vaardigheden. Bedrijven waar ik amper respect voor kan opbrengen zijn bedrijven die hun gebrek aan talent maskeren met overdreven professionaliteit. In die zin ben ik wel nuchter. Maar verder, the sky is the limit. Ik geloof in bedrijven die iets nieuws doen. Bedrijven die geen uitgemolken concepten volgen, maar een eigen weg durven in te slaan, gebaseerd op kennis, inzicht en intelligentie. Mijn mening is dat een bedrijf moet voorzien in een nog niet vervulde behoefte.



Ik heb zelf een idee voor een eigen bedrijf wat ik nog verder uit moet werken (en lekker niet ga zeggen zodat jullie t allemaal kunnen jatten *evil*) maar ik denk dat te gaan bereiken door mezelf te scholen (dat lijkt me een noodzakelijk begin) maar ook door inspiratie op te doen d.m.v. bijbaantjes, gesprekken met ondernemers op gebieden die er iets mee te maken hebben en door me alvast in te lezen m.b.t. een eigen bedrijf runnen, een stuk juridische kennis etc. Ik vind het belangrijk zoveel mogelijk self reliant te zijn, en doe daarom naast specifieke kennis over 'mijn' sector ook kennis op over onder meer webdesign en sites bouwen, marketing, economie, bedrijfsmanagement etc. Mijn eigen toekomstige bedrijf heeft betrekking op mensen en dienstverlening. Ik geloof daar in.



Wat ik geloof is dat succes alles te maken heeft met het scherp afstellen van je doel (dat lijkt het makkelijkst, maar bleek uiteindelijk het moeilijkst), een goed plan te maken met ruimte voor wijzigingen en toevoegingen, en vervolgens je aan dit plan te houden. Het belangrijkste daarin is, vind ik, dat het een goed concreet plan is. Geen vage omschrijvingen maar doelstellingen en deadlines, onderverdelen per jaar, per maand, per week, en dan hoeveel uur per week je nodig zou hebben en daar een planning voor maken. Als ik daarbij een tip zou kunnen geven is het niet te strak op elkaar afstellen, laat ruimte over voor wat er nog meer op je pad komt (want dat gebeurd altijd) en voor pech. Je kan ziek worden, vertraging met de trein hebben en een tentamen missen, whatever, zorg dat je ruimte inbouwd voor dingen die mis kunnen gaan. En vooral zorg dat het leuk blijft.



Op dagen dat ik druk ben, aan het studeren, zit ik hier lekker met een maskertje, warme chocolademelk met slagroom, in lekker zacht huispak, met voetmassagebad te zitten, om de zoveel uur ff lekker forummen, iemand bellen, korte wandeling (ook niet onbelangrijk!) en dan weer goed doorgaan. (Ik zet altijd mijn telefoon dan hoef k niet steeds op de klok te kijken want dat leid af). Beloon jezelf. Maar plannen, plannen is echt belangrijk. En verder geloof ik dat je conventies die in je weg staan los moet laten en dat zakelijke dromen makkelijker te realiseren zijn zonder partner (tenzij die je helpt). Maar dat is mijn ervaring maar.

Zoiets?

Het zal je nog verbazen wat er allemaal níet voor te bereiden valt



Mijn insteek is anders dan de jouwe. Maar ik begrijp jouw pad wel. Dat past bij jou en jouw visie. En waarschijnlijk bij je toekomstige bedrijf.



Wat ik met je eens ben is hoe moeilijk het is om helder te krijgen wat je doel precies is. Alles wat daarna komt is onder te verdelen in een stappenplan. En dus gewoon te doen. Letterlijk. Ik heb dus al een goedlopende zaak en wil dat verder ontwikkelen. Maar tijdens het nadenken over de precieze formulering van de doelstelling komen er zoveel gerelateerde dingen op mijn pad met richtingen die ik ook op zou kunnen gaan, dat het nog niet meevalt om daar echt keuzes in te maken. Maar dat komt wel goed. Omdat de zaak er al is kan ik eerst rustig freeweelen, dingen uitproberen en kijken welke richting ik echt op moet.

Oh jij hebt al een bedrijf... Cool. Klopt het dat je dan echt 80 uur of meer per week werkt of valt t wel mee?



Ja die stappenplannen, das echt zinnig. Al hou je je er niet precies aan, het geeft toch inzicht.

Nou Evidenza, dan maar wat kleine succesjes van mij, ook al vind jij dat misschien geen succesverhalen.



Toen ik in de brugklas zat, havo/vwo, mocht ik naar het vwo maar wilde uit rebelsheid (wilde geen nerd zijn) naar de havo, aldus geschiedde. Toen bedacht ik me aan het eind van het jaar arts te willen worden, dus alle tentamens een negen of een tien gehaald, ministerie van onderwijs erbij, en ik mocht naar het VWO-3 (dat mag normaal niet).



In 6 maanden tijd speelde ik walsen van Chopin.



Ik studeer gemiddeld 2 dagen voor een examen en haal dat altijd. Ik ben in een ander land gaan wonen, en leerde daar de taal en lesgeven aan kinderen. Ook leerde ik hoe serveerster te zijn, al was ik serieus een ramp. Maar met mijn taalvardigheid was ik de perfecte hostess. Na een studie in NL te hebben afgekapt, reisde ik weer en kwam ik in het zuiden van mijn huidige land uit. Binnen de week besloot ik dat ik het niets vond, en binnen de week vertrok ik als reismedewerker naar de Balkan. Elk sollicitatiegesprek dat heb ik moeten doen is succesvol geweest (het werk was dan wat anders), er is een modellenbureau geinteresseerd in me (twee voorgaande aanbiedingen had ik afgewezen), en ja, ik ben goed in mijn controversiele bijberoep en heb er veel mee verdiend. Ik heb uit onvrede mijn borsten laten vergroten, waarvoor ik vanaf mijn vijftiende had gewerkt, want ik ben niet (of was niet) van het type dat ergens te lang tegenaan hikt. Ik ben op eigen kracht uit een zware depressie gekomen, al ben ik niet beter, maar niet meer depressief.



Als ik het zo lees vind ik het echt heel erg slecht, moet ik bekennen.

Nou ik heb aan den lijve ondervonden dat als je de middelmatigheid voorbij bent geweest dat je kop er dan af moet.



Als ik het woord theater al voorzichtig spel dan kreeg ik al een heel leger over me heen.Ook hier op het forum.



Dus ik ben het FV eens, ik word daar ook heel moe van.



Het maakt je geen ander mens, maar de mens maakt jou anders.



en das weleens heel frustrerend.

Ja tis echt dat mensen je dan graag zien vallen ofzo. Dat ze het gewoon niet kunnen hebben dat het bij jou wel goed gaat. Volgens mij komt dat voort uit een kromme manier van denken. Je kan niet 2 personen en 2 levens naast elkaar leggen en dan op een paar oppervlakkige kenmerken bepalen dat die ander dan 'beter' is. Daar zijn mensen te complex voor. Als iemand een beter beroep dan ik heb dan kan dat mij best wel inspireren, dat ik denk van wow, wat cool en me emotioneel 'empowered' danwel intellectueel getriggerd voel om daar wat mee te doen. Daar ben ik mensen dan ook dankbaar voor.



Maar ik leef niet in een wereld van afgoden en idolen. Iedereen heeft zijn of haar eigen pad. En dat is voor iedereen anders. Iemand die met zichzelf bezig is en doet wat hij of zij wil, zonder zichzelf in een slachtofferrol te manouvreren en daar op te teren bij anderen, vind ik eigenlijk al heel goed bezig. Maar het boeiendst vind ik het toch wanneer mensen zich ofwel hebben weten te bevrijden van standaard min of meer sociaal afgedwongen conventies en hun eigen pad hebben gekozen - maar ook hoe mensen die die conventies niet konden ontsnappen en binnen die conventies leven dat toch zonder wrok en slachtoffermentaliteit kunnen doen - ook die mensen bewonder ik. Het gaat mij er dus meer om, dat mensen mentaal, innerlijk, voor zichzelf kiezen en bij die keuze blijven. Innerlijke vrijheid brengt ook vrijheid buiten jezelf. Dat is voor mij de basis van succes.

quote:sarah2ndlife schreef op 12 februari 2008 @ 18:00:

Nou ik heb aan den lijve ondervonden dat als je de middelmatigheid voorbij bent geweest dat je kop er dan af moet.



Als ik het woord theater al voorzichtig spel dan kreeg ik al een heel leger over me heen.Ook hier op het forum.



Dus ik ben het FV eens, ik word daar ook heel moe van.



Het maakt je geen ander mens, maar de mens maakt jou anders.



en das weleens heel frustrerend.



Ja, dat is mij ook opgevallen. Jij werd gebasht, ongelofelijk. Terwijl jij gewoon uitblinkt in theater. Vind ik persoonlijk bewonderingswaardig hoor. Kop en maaiveld he. En je bent ook nog eens een enorm goed mens, dus ik begrijp het gewoon niet. Je bent voor mij een van de leukste forummers, al maak je weleens schrijffouten waar ik me aan erger



Ohja, ik heb nog een talent: heel snel een taal aanleren.

quote:Noblesse_Oblige schreef op 12 februari 2008 @ 17:43:

Oh jij hebt al een bedrijf... Cool. Klopt het dat je dan echt 80 uur of meer per week werkt of valt t wel mee?



Ja die stappenplannen, das echt zinnig. Al hou je je er niet precies aan, het geeft toch inzicht.



Haha, qua exacte uren werk ik ongeveer 6 uur op een dag. Maar aangezien ik bij álles wat ik doe mijn werk in mijn achterhoofd heb, werk ik eigenlijk altijd. In mijn hoofd dan.



Maar de meeste zakenmensen en ondernemers die ik ken werken idd 60plus. Ligt ook aan de aard van je bedrijf.

Digi, je zit niet op het "wees eens eerlijk' topic. Daar gaat het over talent Al moet ik zeggen dat een aantal topics wel overeenkomsten beginnen te vertonen.



Hier gaat het om je talenten te verzilveren. ( Tenminste, volgens mij heb ik toestemming van FV. Die of dit topic compleet vergeten is, of zich bizar ergert aan de wending )En wat je daar voor doet.



Ik vind het trouwens hartstikke leuk om jou je positieve kanten te horen benoemen. Beetje jammer van het einde. Je kan het niet laten jezelf naar beneden te halen.



Zonder geloof in jezelf kun je het wel vergeten. Daar kan ik over meepraten. Niemand geloofde in mij en mijn dromen. Behalve mijn man. Maar als ik eerlijk ben dan was het misschien niet eens zozeer zijn geloof in mij en mijn kunnen danwel zijn wens dat ik gewoon gelukkig werd. En dat hij me daarom steunde. Maar voor geloof in mijzelf kijk ik ook nooit naar een ander. Daar kun je het niet halen he, want je moet altijd weer naar huis. Met jezelf. En dan moet je het nog steeds geloven.



Dus ik geloof niet zo vast in voorbereiding als Noblesse bijvoorbeeld. Maar meer in doen. En geloven in je idee en jezelf. ( Speciaal voor Noblesse: mits realistisch )

quote:Digitalis schreef op 12 februari 2008 @ 18:21:

[...]





Ja, dat is mij ook opgevallen. Jij werd gebasht, ongelofelijk. Terwijl jij gewoon uitblinkt in theater. Vind ik persoonlijk bewonderingswaardig hoor. Kop en maaiveld he. En je bent ook nog eens een enorm goed mens, dus ik begrijp het gewoon niet. Je bent voor mij een van de leukste forummers, al maak je weleens schrijffouten waar ik me aan erger



Ik heb nog wel speciaal voor jou een spellingcontrole erop gezet hier enne lieverd, bewonderingswaardig is niet goed gespeld, dus hij doet het goed ghe ghe, ik hou van je !!!!!

het moet zijn bewonderenswaardig

Ik zit hier nu heel geniepig te lachen, maar ik lach je toe hoor, dit is echt grappig, sorry, kus kus



Ohja, ik heb nog een talent: heel snel een taal aanleren.

Noblesse wat jij schrijft is zo goed geschreven, als iedereen zo zou redeneren zou het vraagstuk van dit topic niet bestaan.



Je raakt precies waar het om draait.



Dat ieder mens innerlijk moet respecteren wat ie bereikt.

Dat kan in een heel breed kader zijn.



Toen ik stopte met theater vroegen een heleboel mensen of ik dat niet zonde vond, dan was ik zo op mijn teentjes getrapt, hoezo dan, ben ik alleen een bijzonder mens als ik dat beroep uitvoer??, ik werd verdomme moeder ,dat vond ik pas een openbaring en meteen weer, ik heb 5 jaar full time gezorgd en ik vond het een wereldprestatie.



eenmaal dat ik dat werk niet meer doe zeggen nieuwkomers in mijn leven dat ik wel uitgerangeerd zal zijn geweest.

Nee, ik ben gestopt, voor mijn gezin, maar het is leuker om het achteraf ook nog naar beneden te halen,dat voelt schijnbaar goed voor mensen.



En dan krijg je dit soort discussies ,die niet nodig zouden zijn als je met je innerlijk in een tevreden kader zou zitten.