Seks
alle pijlers
Minnaar deel 15
vrijdag 9 december 2011 om 10:32
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
dinsdag 17 januari 2012 om 22:18
Hallo allemaal,
Ben nieuw hier, heb net deze site toevallig ontdekt en vond deze discussies leerzaam ook voor mijn eigen ervaring. NL is niet mijn moedertaal dus sorry als er fouten zijn...
Heb ook een N.1 en een N.2... ben getrouwd met N.1 al 6jaar, maar wonen al 8 jaar samen. we hebben 2 jonge kinderen. Afgelopen lente ben ik gevallen voor een klant voor me, nou eigenlijk geef ik training en sinds november 2010 zag ik N.2 1 keer per week. N.1 had vrij snel heel veel vragen over mezelf persoonlijk en het ging vaak buiten de training + ik was zelf heel gecharmeerd... Daarna hebben we muziek smaken + cds uitgewiseld (hij maakt zelf muziek)+ emails en daarna sms tot een sex-afspraak ergens toen we allebei onderweg waren. Die tijd was geweldig, ik stralde en hij was ook helemaal onder de indruk, elke dag mailen/ smsen/ bellen ondanks zijn druk baan van MD. Tot mijn man ontdekte dat er iets aan de hand was (ik praatte veel over hem, vond hem geweldig en luisterde veel naar zijn muziek) en mijn man belde onverwacht N.2 thuis op een zondag middag .... N.2 schok natuurlijk en de volgende dag krijg ik een bericht dat alles afgelopen was. Heftige rouw periode daarna, heb hem elke dag gesmsd om eindelijk een antwoord te hebben dat het echt afgelopen was. ik was toen helemaal verliefd op hem, had echt alles kunnen laten voor hem... dus was zijn antwoord een koude douche... (zeggen jullie dat ?) Het heeft me 6 maanden de tijd gekost om even te begrijpen wat er allemaal aan de hand was, dat we mijn man en ik uit elkaar gegroeid waren, relatie therapie etc. Na 6 maanden dacht ik: het is nu goed / beter. Ik kan weer met N.1 Ja... maar... in november 's avonds onderweg naar een klant, op de snelweg, was ik aan het inhalen toen ik achter zijn auto aankwam. Ik wist het, kenteken ken ik niet uit mijn hoofd maar de auto wel en wist dat hij af en toe dit weg ook nam. Puur intuitie dan !!! Heb hem ingehaald en we hebben een tijdje naast elkaar gereden (gelukkig niemand achter) hij heeft me wel erkend en in zijn blik was er iets. We hebben zo een tijdje elkaar ingehaald, daarna zijn we ons eigen weg gegaan. Was zelf de hele avond trillend !!! Volgende dag hem weer gsmsd zonder op een antwoord te wachten maar N.2 heeft snel teruggsmsd en alles was weer zoals het begin... bellen, mailen (sexmail) en smsen. Was weer zelf helemaal onder de indruk, mijn fantasie ging weer te ver, ik dacht weer :"we gaan samen verder" heel stom !
N.1 heeft iets vermoed en heeft achter mijn computer gezetten en via een software alle weggeggoide berichten teruggehaald. Weer alles ontdekt ! Ch*** ! Ik dacht: "we gaan nu scheiden" hij had al een advocaat opgezocht etc. heel raar van me: ik heb niets ontkend, voor me was het duidelijk / we gaan uit elkaar / ik hou niet meer van N.1. Heb N.2 dit laten weten, natuurlijk heeft hij me meteen afgekapt. Mar dit keer heb ik het anders aangepakt en hem gevraagd om het uit te praten. We hebben een fijne discussie gehad en hij vertelde me dat hij zich niet goed voelde, dat hij zich schuldig voelde ten opzicht van zijn vriendin maar toch aan het eind heeft hij me gevraagd om hem over een tijdje (6 maanden) weer te mailen.
We zijn nu 2 maanden verder. Weet niets meer over mijn relatie met N.1. Hij houdt nog van me, wilt verder met me maar aan mijn kant het voelt leeg, helemaal leeg. + het feit dat de deur bij N.2 nog open is bij maakt me ontzettend naar nieuwe contact verlangen... Ik ben niet meer verliefd op hem, maar vindt hem ontzettend leuk en aantrekkelijk maar zou niet met hem willen leven denk ik. dat is nu duidelijk. Ik ben nu een beetje in de situatie van Zeb en Rooss (aan wie ik veel sterkte wens) Alleen wilt mijn man niet onze relatie afbreken vanwege de kinderen. Ruzies hebben we niet. We wonen naast elkaar onder de zelfde dak, meer niet. Ik wil met hem niet eens vrijen meer. Ik verlang naar N.2, sex zie ik met hem en ik weet dat hij dat ook wilt. Ik rem me elke dag om N.2 niet nu al te smsen / mailen... ik dwing me om 6 maanden te wachten. Wat zouden jullie dan doen ? Wel wachten of toch contact opnemen ?
Sorry voor deze lange verhaal....
Ben nieuw hier, heb net deze site toevallig ontdekt en vond deze discussies leerzaam ook voor mijn eigen ervaring. NL is niet mijn moedertaal dus sorry als er fouten zijn...
Heb ook een N.1 en een N.2... ben getrouwd met N.1 al 6jaar, maar wonen al 8 jaar samen. we hebben 2 jonge kinderen. Afgelopen lente ben ik gevallen voor een klant voor me, nou eigenlijk geef ik training en sinds november 2010 zag ik N.2 1 keer per week. N.1 had vrij snel heel veel vragen over mezelf persoonlijk en het ging vaak buiten de training + ik was zelf heel gecharmeerd... Daarna hebben we muziek smaken + cds uitgewiseld (hij maakt zelf muziek)+ emails en daarna sms tot een sex-afspraak ergens toen we allebei onderweg waren. Die tijd was geweldig, ik stralde en hij was ook helemaal onder de indruk, elke dag mailen/ smsen/ bellen ondanks zijn druk baan van MD. Tot mijn man ontdekte dat er iets aan de hand was (ik praatte veel over hem, vond hem geweldig en luisterde veel naar zijn muziek) en mijn man belde onverwacht N.2 thuis op een zondag middag .... N.2 schok natuurlijk en de volgende dag krijg ik een bericht dat alles afgelopen was. Heftige rouw periode daarna, heb hem elke dag gesmsd om eindelijk een antwoord te hebben dat het echt afgelopen was. ik was toen helemaal verliefd op hem, had echt alles kunnen laten voor hem... dus was zijn antwoord een koude douche... (zeggen jullie dat ?) Het heeft me 6 maanden de tijd gekost om even te begrijpen wat er allemaal aan de hand was, dat we mijn man en ik uit elkaar gegroeid waren, relatie therapie etc. Na 6 maanden dacht ik: het is nu goed / beter. Ik kan weer met N.1 Ja... maar... in november 's avonds onderweg naar een klant, op de snelweg, was ik aan het inhalen toen ik achter zijn auto aankwam. Ik wist het, kenteken ken ik niet uit mijn hoofd maar de auto wel en wist dat hij af en toe dit weg ook nam. Puur intuitie dan !!! Heb hem ingehaald en we hebben een tijdje naast elkaar gereden (gelukkig niemand achter) hij heeft me wel erkend en in zijn blik was er iets. We hebben zo een tijdje elkaar ingehaald, daarna zijn we ons eigen weg gegaan. Was zelf de hele avond trillend !!! Volgende dag hem weer gsmsd zonder op een antwoord te wachten maar N.2 heeft snel teruggsmsd en alles was weer zoals het begin... bellen, mailen (sexmail) en smsen. Was weer zelf helemaal onder de indruk, mijn fantasie ging weer te ver, ik dacht weer :"we gaan samen verder" heel stom !
N.1 heeft iets vermoed en heeft achter mijn computer gezetten en via een software alle weggeggoide berichten teruggehaald. Weer alles ontdekt ! Ch*** ! Ik dacht: "we gaan nu scheiden" hij had al een advocaat opgezocht etc. heel raar van me: ik heb niets ontkend, voor me was het duidelijk / we gaan uit elkaar / ik hou niet meer van N.1. Heb N.2 dit laten weten, natuurlijk heeft hij me meteen afgekapt. Mar dit keer heb ik het anders aangepakt en hem gevraagd om het uit te praten. We hebben een fijne discussie gehad en hij vertelde me dat hij zich niet goed voelde, dat hij zich schuldig voelde ten opzicht van zijn vriendin maar toch aan het eind heeft hij me gevraagd om hem over een tijdje (6 maanden) weer te mailen.
We zijn nu 2 maanden verder. Weet niets meer over mijn relatie met N.1. Hij houdt nog van me, wilt verder met me maar aan mijn kant het voelt leeg, helemaal leeg. + het feit dat de deur bij N.2 nog open is bij maakt me ontzettend naar nieuwe contact verlangen... Ik ben niet meer verliefd op hem, maar vindt hem ontzettend leuk en aantrekkelijk maar zou niet met hem willen leven denk ik. dat is nu duidelijk. Ik ben nu een beetje in de situatie van Zeb en Rooss (aan wie ik veel sterkte wens) Alleen wilt mijn man niet onze relatie afbreken vanwege de kinderen. Ruzies hebben we niet. We wonen naast elkaar onder de zelfde dak, meer niet. Ik wil met hem niet eens vrijen meer. Ik verlang naar N.2, sex zie ik met hem en ik weet dat hij dat ook wilt. Ik rem me elke dag om N.2 niet nu al te smsen / mailen... ik dwing me om 6 maanden te wachten. Wat zouden jullie dan doen ? Wel wachten of toch contact opnemen ?
Sorry voor deze lange verhaal....
dinsdag 17 januari 2012 om 22:36
Hai lullaby. Wat een verhaal joh. 2 keer iets aangegaan, 2 keer betrapt. Je man wil bij elkaar blijven voor de kinderen, dat snap ik heel goed, dat wilde ik ook lange tijd. Tot ik besefte dat mijn levensgeluk óók belangrijk is. Dat mijn kinderen best gelukkig kunnen zijn met 2 ouders niet meer onder 1 dak wonen maar de zaken voor hun wel goed regelen en elkaar het licht in de ogen blijven gunnen. Je man wil niet scheiden.. wat wil jij?
Ik kan helemaal niks met die 6 maanden regeling, waarom is dat? Ik ben geen "op mijn handen zittert" als er iets gezegd moet worden doe ik dat. Ik was sowieso niet akkoord gegaan met die regeling. Nogmaals, ook hierin, wat wil jij?
Ik kan helemaal niks met die 6 maanden regeling, waarom is dat? Ik ben geen "op mijn handen zittert" als er iets gezegd moet worden doe ik dat. Ik was sowieso niet akkoord gegaan met die regeling. Nogmaals, ook hierin, wat wil jij?
dinsdag 17 januari 2012 om 22:40
Zooo, wat een verhaal!
Persoonlijk geloof ik niet zo in bij elkaar blijven voor de kinderen, denk dat die toch ook ooit wel gaan merken dat het niet helemaal lekker zit. Zeker als jij met je hoofd zo bij nummer 2 zit.
Kun je deze 6 maanden nu niet benutten om eens goed te kijken wat jou je relatie met je nr 1 nog waard is?
Persoonlijk geloof ik niet zo in bij elkaar blijven voor de kinderen, denk dat die toch ook ooit wel gaan merken dat het niet helemaal lekker zit. Zeker als jij met je hoofd zo bij nummer 2 zit.
Kun je deze 6 maanden nu niet benutten om eens goed te kijken wat jou je relatie met je nr 1 nog waard is?
woensdag 18 januari 2012 om 10:40
quote:itsyou schreef op 16 januari 2012 @ 23:17:
Ik bedoelde mijn vraag eigenlijk meer in de trant van: waarom toch doen als het thuis helemaal goed zit, want inmiddels weten we wel dat hoe dan ook bijna altijd problemen gaat opleveren.
Dat het vreselijk spannend, lekker, fijn etc. is weet ik inmiddels ook uit eigen ervaring. (na alweer dik anderhalf jaar met minnaar):)Ja dat is het , lekker spannend en toch o zo verkeerd maar de spanning en de geilheid overheerst .
Ik bedoelde mijn vraag eigenlijk meer in de trant van: waarom toch doen als het thuis helemaal goed zit, want inmiddels weten we wel dat hoe dan ook bijna altijd problemen gaat opleveren.
Dat het vreselijk spannend, lekker, fijn etc. is weet ik inmiddels ook uit eigen ervaring. (na alweer dik anderhalf jaar met minnaar):)Ja dat is het , lekker spannend en toch o zo verkeerd maar de spanning en de geilheid overheerst .
woensdag 18 januari 2012 om 16:31
Ik ben ooit gekapt. Kostte heel erg veel moeite. Voelde alsof ik een stukje van mezelf kwijtraakte. Heb een dag gehuild. Maar meteen daarna, toen ik wakker werd uit het dal voelde het als zo'n enorme BEVRIJDING. Hij had geen macht meer over me, ik was vrij! Overigens was ik toen al gescheiden, dus single. Ik ben er toen op uit gegaan en leuke dingen gaan doen. Al snel kwam ik een superleuke man tegen en werd opnieuw verliefd. En ik kan je vertellen, dit is zoveel mooier, echter en fijner dan wat ik in die periode had. Je wordt er inderdaad meestal niet gelukkiger van, al lijkt het van wel.
Ik kan je vanuit mijn ervaring alleen maar aanraden te stoppen met deze man. En als er iets niet goed zit in je huidige relatie hieraan te werken en als dat niet meer kan, deze te verbreken.
Sterkte.
Ik kan je vanuit mijn ervaring alleen maar aanraden te stoppen met deze man. En als er iets niet goed zit in je huidige relatie hieraan te werken en als dat niet meer kan, deze te verbreken.
Sterkte.
“Als ondertussen de geest die liefde is ons allen maar leidt en beschermt. Dat is zo belangrijk.” Jeroen van Merwijk
woensdag 18 januari 2012 om 16:39
@ Maria Het eerste stuk van jouw verhaal is of ik mijn eigen verhaal zit te lezen. Het is inderdaad zo lastig om te bepalen of het de aandacht is of echt verliefdheid. Ook ik worstel hier al een tijdje mee. Ik denk wel dat als het contact echt stopt je er uiteindelijk wel vanaf komt maar ik heb ook al gelezen dat het best een hele tijd kan duren.
Heb zelf gisteren een hele onverwachte (niet al te lange) date gehad met nr2. Onderweg naar onze afspraak had ik al bedacht dat de tijd te kort was om echt alles te bespreken en dat ik van deze date gewoon lekker zou gaan genieten. We hebben immers over 2 weken een langere afspraak gepland. Gewoon even genieten van deze verrassing! En dat is gelukt, heerlijk om hem weer even te zien en te spreken.
Heb zelf gisteren een hele onverwachte (niet al te lange) date gehad met nr2. Onderweg naar onze afspraak had ik al bedacht dat de tijd te kort was om echt alles te bespreken en dat ik van deze date gewoon lekker zou gaan genieten. We hebben immers over 2 weken een langere afspraak gepland. Gewoon even genieten van deze verrassing! En dat is gelukt, heerlijk om hem weer even te zien en te spreken.
woensdag 18 januari 2012 om 18:27
Maria, vrienden blijven kan best lastig zijn, zeker als je zo diep bij elkaar hebt gezeten. Eigenlijk is dat pas weer mogelijk als je helemaal uit elkaars systeem bent en daar kan best wat tijd overheen gaan.
Ik kan nu op de OP zeggen: ja, ik kan het. Ik kan een minnaar relatie aangaan met een man waar ik niet verliefd op ben en op word. Als ik bij hem ben geniet ik ervan, we hebben ontzettend veel lol, gesprekken, knuffels en seks, we hebben een sauna afspraak staan en hij zou eigenlijk wel met me op vakantie willen maar mijn gevoel gaat niét met me op de loop en dat is heel erg fijn.Zo kan het ook.
Al mis ik stiekem wel wat... eerlijk is eerlijk.
Ik kan nu op de OP zeggen: ja, ik kan het. Ik kan een minnaar relatie aangaan met een man waar ik niet verliefd op ben en op word. Als ik bij hem ben geniet ik ervan, we hebben ontzettend veel lol, gesprekken, knuffels en seks, we hebben een sauna afspraak staan en hij zou eigenlijk wel met me op vakantie willen maar mijn gevoel gaat niét met me op de loop en dat is heel erg fijn.Zo kan het ook.
Al mis ik stiekem wel wat... eerlijk is eerlijk.
woensdag 18 januari 2012 om 18:58
Verboden liefde is behoorlijk verslavend. Doordat het verboden is voelt het allemaal superintens en heftig. Alsof je de liefde van je leven gevonden hebt. Zo voelde het toen echt voor mij. Ik denk daarom dat het afkicken ook bijna letterlijk te nemen is. Maar achteraf was het zoals in de meeste gevallen grotendeels een illusie. Het zal me ook nooit meer gebeuren. Wel was het een waardevolle levenservaring, niet een waar ik trots op ben maar ik zal niet snel meer anderen veroordelen die in deze omstandigheden zitten.
“Als ondertussen de geest die liefde is ons allen maar leidt en beschermt. Dat is zo belangrijk.” Jeroen van Merwijk
woensdag 18 januari 2012 om 19:06
quote:sweetinez schreef op 18 januari 2012 @ 18:58:
Wat mis je dan Rooss?Het diepe, het intense, het allesoverheersende ikdenkdeheledagaanjou gevoel. Ik ben superblij dat het nu zo relaxed gaat.. en aan de andere kant duik ik hier niet in. Dat is goed en prima maar minder intens en heftig. Ik geniet er ontzettend van want het geeft me alleen maar en kost niks maar ik mis ook iets.
Wat mis je dan Rooss?Het diepe, het intense, het allesoverheersende ikdenkdeheledagaanjou gevoel. Ik ben superblij dat het nu zo relaxed gaat.. en aan de andere kant duik ik hier niet in. Dat is goed en prima maar minder intens en heftig. Ik geniet er ontzettend van want het geeft me alleen maar en kost niks maar ik mis ook iets.
woensdag 18 januari 2012 om 19:12
woensdag 18 januari 2012 om 19:18
Klopt Inez, het is ook gedoe maar schijnbaar heb ik het toch een soort van nodig om helemaal tot de kern te komen.. ofzo. Eigenlijk heb je ook gelijk dat de seks er niet lekkerder van wordt. Wel intenser, dat vind ik wel.
Zorro en Vain, ik wil jullie niet negeren hoor maar ik kan niet meepraten over de verboden liefde. Ik vond het juist zo geweldig dat ik er thuis wél over kon praten en kon dat stiekeme missen als kiespijn, vond het zó al heftig genoeg zeg maar.
Zorro en Vain, ik wil jullie niet negeren hoor maar ik kan niet meepraten over de verboden liefde. Ik vond het juist zo geweldig dat ik er thuis wél over kon praten en kon dat stiekeme missen als kiespijn, vond het zó al heftig genoeg zeg maar.
woensdag 18 januari 2012 om 19:25
Ja allemaal zo is het denk ik ook, maar ook wel andersom (althans zo voel ik het). Jullie hebben allemaal mooi aan die noodrem getrokken en achteraf voelen jullie dus dat het geen verliefdheid was of houden van. Nu zit ik te denken: " Ben ik dan echt een van de weinige die zijn relatie op t spel gezet heeft en niet op tijd ie zekering eruit getrokken heeft op basis van het verkeerd verstaan van gevoelen?" Ik voel het nog steeds zelfs na bijna 2 jaar, ik ben helemaal niet bedot door mijn gevoel ik voel dit en het is echt. Veder denk ik ook dat er een mensen zijn die op een bepaalt moment gewoon bang worden om stappen te nemen en dan is een keuze voor nr 1 uiteraard de meest veilige, minste verlies en geen rommel en diepgravende ellende. Dat liefdesverdriet slijt is ook geen rocketsience, je kan namelijk niet anders als je gekozen hebt.
Ik denk dat iedereen wel op zoek is naar wat Rooss zo mooi omschreef hier boven trouwens, ik weet dat ik t gevonden heb. Ik begrijp wel heel goed dat je als je een nr 1 hebt en dit gevoel krijgt je jezelf doodongelukkig gaat voelen en dat is nu juist wat een nr 2 zo slopend maakt voor je gevoel. Heb je dit niet of ervaar je dit als een bevrijding dan is het juist heel positief (ook al moet je daardoor wel een keuze maken).
JJ (me Zorro you Jane?)
Ik denk dat iedereen wel op zoek is naar wat Rooss zo mooi omschreef hier boven trouwens, ik weet dat ik t gevonden heb. Ik begrijp wel heel goed dat je als je een nr 1 hebt en dit gevoel krijgt je jezelf doodongelukkig gaat voelen en dat is nu juist wat een nr 2 zo slopend maakt voor je gevoel. Heb je dit niet of ervaar je dit als een bevrijding dan is het juist heel positief (ook al moet je daardoor wel een keuze maken).
JJ (me Zorro you Jane?)
