Relaties
alle pijlers
negatieve reacties op "jong trouwen"
maandag 3 maart 2008 om 17:17
Ik was 24 toen ik ging trouwen (inmiddels 5 jaar geleden), ik kende mijn verloofde toen 5 jaar en we waren (en zijn) stapel verlieft. Maar ik krijg bijna altijd enorm negatieve reacties over het feit dat ik zo jong getrouwd ben en het feit dat ik uberhaupt ben gaan trouwen.
Ik ben dolgelukkig met mijn huwelijk en wordt er daardoor zo verdrietig van dat mensen negen van de tien keer mij zo negatief benaderen als ze bijvoorbeeld mijn trouwring zien of erachter dat mijn achternaam niet mijn meisjesnaam is. Ik schaam me absoluut niet voor mijn huwelijk maar ik vertel het eigenlijk nooit zomaar door de rare reacties die ik krijg.
Ik denk dat een hoop mensen jaloers en daarom zo raar reageren. Zijn er andere mensen die dezelfde ervaringen hebben? En waarvoor denken jullie dat mensen zo negatief zijn over trouwen?
Ik ben dolgelukkig met mijn huwelijk en wordt er daardoor zo verdrietig van dat mensen negen van de tien keer mij zo negatief benaderen als ze bijvoorbeeld mijn trouwring zien of erachter dat mijn achternaam niet mijn meisjesnaam is. Ik schaam me absoluut niet voor mijn huwelijk maar ik vertel het eigenlijk nooit zomaar door de rare reacties die ik krijg.
Ik denk dat een hoop mensen jaloers en daarom zo raar reageren. Zijn er andere mensen die dezelfde ervaringen hebben? En waarvoor denken jullie dat mensen zo negatief zijn over trouwen?
dinsdag 4 maart 2008 om 00:48
dinsdag 4 maart 2008 om 01:00
ga jij dan ook niet steeds als derde persoon overal tussen liggen in die echtelijke bedstedes !
Het zijn ook nog eens - op 1 na - allemaal stellen wiens eigen ouders bij elkaar zijn , dat schijnt ook veel uit te maken heb ik laatst gelezen .
Ik hou het altijd maar op een combinatie van mazzel , goodwill en liefde .
Het zijn ook nog eens - op 1 na - allemaal stellen wiens eigen ouders bij elkaar zijn , dat schijnt ook veel uit te maken heb ik laatst gelezen .
Ik hou het altijd maar op een combinatie van mazzel , goodwill en liefde .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 maart 2008 om 08:12
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 maart 2008 @ 00:49:
[...]
Afgeschaft ? je mag kiezen , dat is heel wat anders .
Nee, je kunt officieel je naam niet meer veranderen.
Je mag je man zijn naam gebruiken in het sociale verkeer, maar ook die van de buurman. Of de voornaam van de buurvrouw, of whatever.
Maar je geboortenaam verandert nooit.
[...]
Afgeschaft ? je mag kiezen , dat is heel wat anders .
Nee, je kunt officieel je naam niet meer veranderen.
Je mag je man zijn naam gebruiken in het sociale verkeer, maar ook die van de buurman. Of de voornaam van de buurvrouw, of whatever.
Maar je geboortenaam verandert nooit.
dinsdag 4 maart 2008 om 08:19
Ik ga binnenkort trouwen (ben 27) en krijg over het algemeen vele positieve reacties. Maar toch zijn er ook een hoop mensen die het nodig vinden even te benadrukken hoeveel mensen er weer gaan scheiden. Grapjes als: 'och, nu maak je je nog druk om de bruiloft, binnenkort is dat om de scheiding' etc. En verhalen van stellen die na het trouwen ineens heel anders met elkaar omgaan en waar het nu misgaat etc.
Ach, ik denk ook gewoon dat het jalouzie is! Ik ben in ieder geval dolblij dat we gaan trouwen en ik ben er van overtuigd dat het na de bruiloft niet ineens heel anders zal zijn tussen ons, hooguit nog beter!
Ach, ik denk ook gewoon dat het jalouzie is! Ik ben in ieder geval dolblij dat we gaan trouwen en ik ben er van overtuigd dat het na de bruiloft niet ineens heel anders zal zijn tussen ons, hooguit nog beter!
dinsdag 4 maart 2008 om 08:38
quote:isabon schreef op 04 maart 2008 @ 00:02:
Tja ikkrijg ook ontzettend de kriebels van vrouwen die zich heden ten dage nog verloven of hun mans naam gebruiken terwijl dat allang officieel is afgeschaft.
Ik vind dit zo lekker makkelijk gedacht... Je weet toch niet wat de redenering erachter is? Zo heb ik ( nu 3,5 maand getrouwd) de naam van mijn man aangenomen (en dus ook geen dubbele naam), omdat ik sinds 5 jaar geen contact heb met mijn vader en erg graag van zijn naam afwilde.
En voor mensen die kinderen willen, kan ik me ook voorstellen dat het erg handig is om als gezin dezelfde achternaam te hebben.
En de enige plek waar mijn meisjesnaam inderdaad gebruikt wordt is mijn paspoort, maar de gemeente, belastingdienst e.d. schrijven me aan met mijn getrouwde naam.
Tja ikkrijg ook ontzettend de kriebels van vrouwen die zich heden ten dage nog verloven of hun mans naam gebruiken terwijl dat allang officieel is afgeschaft.
Ik vind dit zo lekker makkelijk gedacht... Je weet toch niet wat de redenering erachter is? Zo heb ik ( nu 3,5 maand getrouwd) de naam van mijn man aangenomen (en dus ook geen dubbele naam), omdat ik sinds 5 jaar geen contact heb met mijn vader en erg graag van zijn naam afwilde.
En voor mensen die kinderen willen, kan ik me ook voorstellen dat het erg handig is om als gezin dezelfde achternaam te hebben.
En de enige plek waar mijn meisjesnaam inderdaad gebruikt wordt is mijn paspoort, maar de gemeente, belastingdienst e.d. schrijven me aan met mijn getrouwde naam.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
dinsdag 4 maart 2008 om 09:25
Mensen hebben altijd wel wat te lullen en het is net wat 'normaal' is. Het tegenovergesteld is vrijgezel zijn als je 25 plus bent, dan is er ook iets mis met je. Mijn ouders (en waarschijnlijk ook jullie ouders) zijn heel jong getrouwd. Mijn moeder was 19 en mijn vader 22, en ze was nog niet eens zwanger van mij. Zij hebben zón goed huwelijk,, echt een voorbeeld. Sommigen hebben 'geluk' en komen op een jonge leeftijd de juist man tegen, bij andere duurt het wat langer. Als je maar trouwt om de goede redenen!
dinsdag 4 maart 2008 om 09:52
quote:zusje78 schreef op 04 maart 2008 @ 08:38:
[...]
Ik vind dit zo lekker makkelijk gedacht... Je weet toch niet wat de redenering erachter is? Zo heb ik ( nu 3,5 maand getrouwd) de naam van mijn man aangenomen (en dus ook geen dubbele naam), omdat ik sinds 5 jaar geen contact heb met mijn vader en erg graag van zijn naam afwilde. Juist, hier ook zo!
[...]
Ik vind dit zo lekker makkelijk gedacht... Je weet toch niet wat de redenering erachter is? Zo heb ik ( nu 3,5 maand getrouwd) de naam van mijn man aangenomen (en dus ook geen dubbele naam), omdat ik sinds 5 jaar geen contact heb met mijn vader en erg graag van zijn naam afwilde. Juist, hier ook zo!
dinsdag 4 maart 2008 om 11:28
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 maart 2008 @ 01:00:
Het zijn ook nog eens - op 1 na - allemaal stellen wiens eigen ouders bij elkaar zijn , dat schijnt ook veel uit te maken heb ik laatst gelezen .
Ik hou het altijd maar op een combinatie van mazzel , goodwill en liefde .
BGB, ik vind het niet altijd een 'prestatie' of een 'doel' om niet te scheiden. Ik vind het hebben van een goede relatie een beter doel. Ik ken ook een heleboel stellen die al dertig jaar bij elkaar zijn, maar het zijn niet altijd de gelukkigste stellen (understatement). Mijn ouders, tantes, ooms, enz: er is er geen één gescheiden, maar het waren geen van allen goede huwelijken.
Als ik naar mijn eigen klasgenoten kijk (toen ik 16-17 was, nu ongeveer 35 jaar geleden), stel ik vast dat er vier van de twintig gescheiden zijn, en drie van die vier zijn mensen die met hun eerste liefde getrouwd waren (mijzelf inclusief). Als er een klasse-reünie is, stel ik vast dat er ongelofelijk veel over de partners geroddeld wordt en ik kennelijk de enige ben die helemaal tevreden is met haar partner. Ik ben ook de enige die hertrouwd is.
Het zijn ook nog eens - op 1 na - allemaal stellen wiens eigen ouders bij elkaar zijn , dat schijnt ook veel uit te maken heb ik laatst gelezen .
Ik hou het altijd maar op een combinatie van mazzel , goodwill en liefde .
BGB, ik vind het niet altijd een 'prestatie' of een 'doel' om niet te scheiden. Ik vind het hebben van een goede relatie een beter doel. Ik ken ook een heleboel stellen die al dertig jaar bij elkaar zijn, maar het zijn niet altijd de gelukkigste stellen (understatement). Mijn ouders, tantes, ooms, enz: er is er geen één gescheiden, maar het waren geen van allen goede huwelijken.
Als ik naar mijn eigen klasgenoten kijk (toen ik 16-17 was, nu ongeveer 35 jaar geleden), stel ik vast dat er vier van de twintig gescheiden zijn, en drie van die vier zijn mensen die met hun eerste liefde getrouwd waren (mijzelf inclusief). Als er een klasse-reünie is, stel ik vast dat er ongelofelijk veel over de partners geroddeld wordt en ik kennelijk de enige ben die helemaal tevreden is met haar partner. Ik ben ook de enige die hertrouwd is.
dinsdag 4 maart 2008 om 11:41
Ik denk niet dat mensen jaloers zijn als ze negatief reageren maar meer denken in de trant van: meid je bent nog zo jong en je bindt je nu al voor de rest van je leven vast aan 1 man. tenminste, dat zou mijn reactie ook zijn.
Ik ben zelf de eerste keer getrouwd toen ik 23 was, met mijn toenmalige vriend die ik toen ook 5 jaar kende. Ik was jong en naief en wilde ook destijds ook gewoon graag trouwen.
Helaas, na bijna 7 jaar huwelijk was ik niet meer zo jong en naief maar volwassen en verstandig en kwam ik tot de ontdekking dat deze man toch niet diegene was waarmee ik oud wilde worden. We hadden tegen die tijd beiden zo'n verschillende opvattingen over het leven en wat we wilden dat we elkaar echt ontgroeid waren. Ik wilde de wereld zien, reizen, leuke dingen doen, overal vrienden maken e.d. terwijl hij echt huisje boompje beestje was, iets dat ik op 23-jarige leeftijd ook wel wilde maar waarvan ik dus later inzag dat ik dat helemaal niet wilde.
Kortom, na 7 jaar huwelijk zijn we gescheiden en was ik echt ontzettend blij dat ik eindelijk eens mijn eigen leven kon gaan leiden zoals ik dat wilde en die dingen kon doen die ik graag wilde doen. En dat heb ik ook gedaan, ik heb precies dat leven gekregen waarover ik tijdens het huwelijk droomde. En ik ben husband nummer 2 tegengekomen waarmee ik die dingen nu doe en het huisje boompje beestje gevoel is er, nu op bijna 39 jarige leeftijd nog steeds niet.
Inmiddels ben ik dus wel weer getrouwd maar pas weer op 35-jarige leeftijd en als ik de keuze had gehad, dan was ik nooit meer op 23-jarige leeftijd getrouwd omdat ik echt het gevoel heb dat ik toch wel een aantal jaren "weggegooid" heb.
Dat klinkt misschien hard maar zo voel ik dat gewoon en dit is mijn ervaring.
Natuurlijk zijn er genoeg mensen bij wie het meteen al op jonge leeftijd goed zit, iedereen is anders.
Maar die opmerkingen uit je omgeving kan ik wel begrijpen na mijn eigen ervaringen.
Ik ben zelf de eerste keer getrouwd toen ik 23 was, met mijn toenmalige vriend die ik toen ook 5 jaar kende. Ik was jong en naief en wilde ook destijds ook gewoon graag trouwen.
Helaas, na bijna 7 jaar huwelijk was ik niet meer zo jong en naief maar volwassen en verstandig en kwam ik tot de ontdekking dat deze man toch niet diegene was waarmee ik oud wilde worden. We hadden tegen die tijd beiden zo'n verschillende opvattingen over het leven en wat we wilden dat we elkaar echt ontgroeid waren. Ik wilde de wereld zien, reizen, leuke dingen doen, overal vrienden maken e.d. terwijl hij echt huisje boompje beestje was, iets dat ik op 23-jarige leeftijd ook wel wilde maar waarvan ik dus later inzag dat ik dat helemaal niet wilde.
Kortom, na 7 jaar huwelijk zijn we gescheiden en was ik echt ontzettend blij dat ik eindelijk eens mijn eigen leven kon gaan leiden zoals ik dat wilde en die dingen kon doen die ik graag wilde doen. En dat heb ik ook gedaan, ik heb precies dat leven gekregen waarover ik tijdens het huwelijk droomde. En ik ben husband nummer 2 tegengekomen waarmee ik die dingen nu doe en het huisje boompje beestje gevoel is er, nu op bijna 39 jarige leeftijd nog steeds niet.
Inmiddels ben ik dus wel weer getrouwd maar pas weer op 35-jarige leeftijd en als ik de keuze had gehad, dan was ik nooit meer op 23-jarige leeftijd getrouwd omdat ik echt het gevoel heb dat ik toch wel een aantal jaren "weggegooid" heb.
Dat klinkt misschien hard maar zo voel ik dat gewoon en dit is mijn ervaring.
Natuurlijk zijn er genoeg mensen bij wie het meteen al op jonge leeftijd goed zit, iedereen is anders.
Maar die opmerkingen uit je omgeving kan ik wel begrijpen na mijn eigen ervaringen.
dinsdag 4 maart 2008 om 11:49
Reiger ; voor zover ik weet hebben die stellen waar ik het over had het ook écht heel leuk met elkaar . En ik weet wel dat het voor veel mensen andersom geldt , maar ik zou pas een relatie nader omschrijven als die NIET goed is , ipv wel goed . Dus als ik zeg ; " getrouwd " ( of welke relatievorm dan ook ) dan bedoel ik ook meteen " gelukkig " , omdat dat voor MIJ nou eenmaal vanzelfsprekend is .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 maart 2008 om 12:00
quote:merretje schreef op 03 maart 2008 @ 17:17:
Ik was 24 toen ik ging trouwen (inmiddels 5 jaar geleden), ik kende mijn verloofde toen 5 jaar en we waren (en zijn) stapel verlieft. Maar ik krijg bijna altijd enorm negatieve reacties over het feit dat ik zo jong getrouwd ben en het feit dat ik uberhaupt ben gaan trouwen.
Ik ben dolgelukkig met mijn huwelijk en wordt er daardoor zo verdrietig van dat mensen negen van de tien keer mij zo negatief benaderen als ze bijvoorbeeld mijn trouwring zien of erachter dat mijn achternaam niet mijn meisjesnaam is. Ik schaam me absoluut niet voor mijn huwelijk maar ik vertel het eigenlijk nooit zomaar door de rare reacties die ik krijg.
Ik denk dat een hoop mensen jaloers en daarom zo raar reageren. Zijn er andere mensen die dezelfde ervaringen hebben? En waarvoor denken jullie dat mensen zo negatief zijn over trouwen?Ik ben ook erg jong getrouwd.
Ik was zelf 20 en mijn man 24 jaar.
Het was onze eigen keuze om te trouwen en we hebben ons niets aangetrokken van mensen die vonden dat we er wel erg jong mee begonnen.
Inmiddels ruim 21 jaar verder zijn we nog steeds samen. Goed, we hebben hobbels gehad en hele mooie pieken maar dat hoort er toch allemaal bij. Lief en leed delen. De liefde is er nog steeds (voor zover ik weet dan he) en dan is een huwelijk van 21 jaar al iets waarvan anderen zeggen :WOW, das lang!!.
Leef je leven en geniet van elkaar. Laat de rest maar lullen.
Ik was 24 toen ik ging trouwen (inmiddels 5 jaar geleden), ik kende mijn verloofde toen 5 jaar en we waren (en zijn) stapel verlieft. Maar ik krijg bijna altijd enorm negatieve reacties over het feit dat ik zo jong getrouwd ben en het feit dat ik uberhaupt ben gaan trouwen.
Ik ben dolgelukkig met mijn huwelijk en wordt er daardoor zo verdrietig van dat mensen negen van de tien keer mij zo negatief benaderen als ze bijvoorbeeld mijn trouwring zien of erachter dat mijn achternaam niet mijn meisjesnaam is. Ik schaam me absoluut niet voor mijn huwelijk maar ik vertel het eigenlijk nooit zomaar door de rare reacties die ik krijg.
Ik denk dat een hoop mensen jaloers en daarom zo raar reageren. Zijn er andere mensen die dezelfde ervaringen hebben? En waarvoor denken jullie dat mensen zo negatief zijn over trouwen?Ik ben ook erg jong getrouwd.
Ik was zelf 20 en mijn man 24 jaar.
Het was onze eigen keuze om te trouwen en we hebben ons niets aangetrokken van mensen die vonden dat we er wel erg jong mee begonnen.
Inmiddels ruim 21 jaar verder zijn we nog steeds samen. Goed, we hebben hobbels gehad en hele mooie pieken maar dat hoort er toch allemaal bij. Lief en leed delen. De liefde is er nog steeds (voor zover ik weet dan he) en dan is een huwelijk van 21 jaar al iets waarvan anderen zeggen :WOW, das lang!!.
Leef je leven en geniet van elkaar. Laat de rest maar lullen.
dinsdag 4 maart 2008 om 12:10
quote:Reiger100 schreef op 04 maart 2008 @ 12:04:
BGB, ik begrijp je hoor, maar aangezien er meer getrouwde stellen ongelukkig dan gelukkig met elkaar zijn (volgens de statistieken) vind ik het helemaal niet vanzelfsprekend om er bij 'getrouwd' vanuit te gaan dat dat 'gelukkig getrouwd' is!Ik ben benieuwd hoeveel van die stellen ook vonden dat het ouderwets is om één naam te hebben
BGB, ik begrijp je hoor, maar aangezien er meer getrouwde stellen ongelukkig dan gelukkig met elkaar zijn (volgens de statistieken) vind ik het helemaal niet vanzelfsprekend om er bij 'getrouwd' vanuit te gaan dat dat 'gelukkig getrouwd' is!Ik ben benieuwd hoeveel van die stellen ook vonden dat het ouderwets is om één naam te hebben
dinsdag 4 maart 2008 om 12:32
dinsdag 4 maart 2008 om 12:34
Een beetje typische omgeving heb je, als ik eerlijk ben. Ik ben, als een van de eersten van onze vriendenkring, na 3 jaar samenwonen en verloofd te zijn geweest, op 24-jarige leeftijd getrouwd en de enige die het wat aan de jonge kant vond was mijn oma van toen 90 jaar . En ik heb ook de naam van mijn man aangenomen, met mijn eigen achternaam erachter met als enige motivatie dat mijn man ontzettend graag wilde dat ik zijn naam droeg. Nooit negatieve reacties op gehad. Oh ja, wij zijn niet religieus.
Wij zijn na 12 jaar nog steeds gelukkig getrouwd. Ik zie het hele probleem niet, hoor. En ik las ergens dat iemand zich schaamde voor haar huwelijk. Allemachtig, trouw dan niet als je er niet voor uit durft te komen.
Wij zijn na 12 jaar nog steeds gelukkig getrouwd. Ik zie het hele probleem niet, hoor. En ik las ergens dat iemand zich schaamde voor haar huwelijk. Allemachtig, trouw dan niet als je er niet voor uit durft te komen.
dinsdag 4 maart 2008 om 12:43
dinsdag 4 maart 2008 om 12:47
Ik begrijp 'm wel
wil je 'm dan aub even uitleggen? Zal ik dat overlaten aan Rider ? Ik zal het maar verkeerd begrijpen zeg , en hem woorden in de mond leggen.....
maar toch heel moeilijk voor te stellen ; getrouwd blijven als je ongelukkig bent .
dat begrijp je pas als het je zelf overkomen is... Zou het ? begrijp jij het achteraf van jezelf ?
wil je 'm dan aub even uitleggen? Zal ik dat overlaten aan Rider ? Ik zal het maar verkeerd begrijpen zeg , en hem woorden in de mond leggen.....
maar toch heel moeilijk voor te stellen ; getrouwd blijven als je ongelukkig bent .
dat begrijp je pas als het je zelf overkomen is... Zou het ? begrijp jij het achteraf van jezelf ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 maart 2008 om 12:53
Ik was 26..maar vond dat niet jong. Wij zijn getrouwd om te vieren dat we 10 jaar bij elkaar waren..dus een eerste jubileum met een speciaal tintje en een groot feest. Dit jaar zijn wij 5 jaar getrouwd en dat vieren we dan weer met een tweede huwelijksreis (maand rondtrekken in USA). Moet eerlijk bekennen dat ik het huwelijk niks vind toevoegen aan onze relatie..het is wel heel mooi en duidelijk als je elkaar beloofd om bij elkaar te blijven ten overstaan van getuigen en al je vrienden/familie..maar daarna wordt je toch weer als en naast zelfde persoon wakker als een week geleden Vond het in het begin wel lastig om martini-mate mijn man te noemen..dat klinkt meteen weer zo oud als je 26 bent. Nu ondertussen al 3-0, dus kan het langzamerhand wel.
anoniem_37340 wijzigde dit bericht op 04-03-2008 12:56
Reden: leeftijd toevoegen, duh...
Reden: leeftijd toevoegen, duh...
% gewijzigd
