Relaties
alle pijlers
Omgangsregeling kind met 'weekendvader'
dinsdag 4 maart 2008 om 21:31
Mijn ex en ik kunnen niet echt uit de omgangsregelingen komen van onze zoon van 6 jaar.
Ik ga 15km verderop wonen en ik heb geen auto, dus zal voorlopig zijn vader hem moeten ophalen en brengen.
Ik wil de omgangsregeling vast laten leggen. Zwart op wit. Gewoon een aantal basisregels van bijvoorbeeld dat mijn zoon en mijn ex elkaar minstens 1x weekend in de 2 weken zien. We willen beiden dat mijn ex onze zoon zoveel mogelijk ziet. Alleen kan hij door de weeks vanwege zijn werk niet bijvoorbeeld elke woensdagmiddag thuis zijn, of in de wintermaanden op vrijdagavond wil hij sporten en hij wil dat flexibel kunnen regelen.
Ik wil geen onrust en onregelmatigheden.Niet te vaak. Maar wij verschillen van mening wat nu vaak is. Ik vind bijvoorbeeld elke maand wisselen met de dagen vaak.
Als mijn ex nu eens mijn zoon een lang weekend kan hebben gun ik hem dat graag.(mijn zoon dan)
Want hoe ideaal dit bovenstaande verhaaltje lijkt, er zitten toch altijd weer ruzies achter. En de meeste tijd gaat het ook beroerd thuis.Ik ben gewoon bang dat hij het op ZIJN manier flexibel wil indelen. Dus met rekeninghoudend met zichzelf. En hij vindt dat ik niet flexibel ben omdat ik die onregelmatigheid niet goed vind.
Ook voor mijzelf niet eerlijk gezegd.
Is het nu zo vreemd om een omgangsregeling op te stellen? Ik wil gewoon rust hebben als we uit elkaar zijn. Niet steeds alles opnieuw bepalen hoe het moet. Ik denk dat mondelinge afspraken niet werken omdat je dan nooit kunt bewijzen wat de ander heeft gezegd. Meer in de zin van dat je je gelijk niet kunt halen. Voor beide partijen niet.
Ik zou heel graag willen weten hoe andere ouders dit geregeld hebben. Vooral dan van en over de weekendvaders (niet denigrerend bedoeld) die hun kinderen ook door de weeks zien.
Hebben jullie een omgangsregeling en is het aan te raden? En hoe hebben jullie het opgesteld?
Nog een belangrijk punt: we zijn niet getrouwd geweest en hadden ook geen samenlevingscontract. (als het aan mij lag was die er al geweest dat laatste na de geboorte van onze zoon)
Ik ga 15km verderop wonen en ik heb geen auto, dus zal voorlopig zijn vader hem moeten ophalen en brengen.
Ik wil de omgangsregeling vast laten leggen. Zwart op wit. Gewoon een aantal basisregels van bijvoorbeeld dat mijn zoon en mijn ex elkaar minstens 1x weekend in de 2 weken zien. We willen beiden dat mijn ex onze zoon zoveel mogelijk ziet. Alleen kan hij door de weeks vanwege zijn werk niet bijvoorbeeld elke woensdagmiddag thuis zijn, of in de wintermaanden op vrijdagavond wil hij sporten en hij wil dat flexibel kunnen regelen.
Ik wil geen onrust en onregelmatigheden.Niet te vaak. Maar wij verschillen van mening wat nu vaak is. Ik vind bijvoorbeeld elke maand wisselen met de dagen vaak.
Als mijn ex nu eens mijn zoon een lang weekend kan hebben gun ik hem dat graag.(mijn zoon dan)
Want hoe ideaal dit bovenstaande verhaaltje lijkt, er zitten toch altijd weer ruzies achter. En de meeste tijd gaat het ook beroerd thuis.Ik ben gewoon bang dat hij het op ZIJN manier flexibel wil indelen. Dus met rekeninghoudend met zichzelf. En hij vindt dat ik niet flexibel ben omdat ik die onregelmatigheid niet goed vind.
Ook voor mijzelf niet eerlijk gezegd.
Is het nu zo vreemd om een omgangsregeling op te stellen? Ik wil gewoon rust hebben als we uit elkaar zijn. Niet steeds alles opnieuw bepalen hoe het moet. Ik denk dat mondelinge afspraken niet werken omdat je dan nooit kunt bewijzen wat de ander heeft gezegd. Meer in de zin van dat je je gelijk niet kunt halen. Voor beide partijen niet.
Ik zou heel graag willen weten hoe andere ouders dit geregeld hebben. Vooral dan van en over de weekendvaders (niet denigrerend bedoeld) die hun kinderen ook door de weeks zien.
Hebben jullie een omgangsregeling en is het aan te raden? En hoe hebben jullie het opgesteld?
Nog een belangrijk punt: we zijn niet getrouwd geweest en hadden ook geen samenlevingscontract. (als het aan mij lag was die er al geweest dat laatste na de geboorte van onze zoon)
dinsdag 4 maart 2008 om 21:39
Ik kan je alleen maar aanraden om inderdaad de afspraken op papier te zetten, bijvoorbeeld af te spreken dat iedere partij in het voorstel maximaal 5 wijzigingen in eerste draft en 3 in laatste draft mag aanbrengen.
Spreek af de feestdagen dus in even jaren sinterklaas bij jou, 1e kerstdag bij hem, 2e kerstdag bij jou, oude jaars avond bij papa en nieuwjaarsdag bij mama. Oneven jaren andersom
Spreek Pasen, Pinksteren, Hemelvaart af, spreek af dat moederdag altijd bij moeders is, vaderdag altijd bij vaders, dat in zo'n geval de weekendregeling 1 weekend opschuift en dus het voorkomt dat er dan 2 weekenden achter elkaar plaatsvinden.
Accepteer dat in jouw tijd, jij moet regelen hoe en wat met opvang, maar dat indien regeling is vanaf vrijdag 18 uur en hij wil sporten, dat hij dan inderdaad verantwoordelijk is voor opvang, kan dus zijn dat kind bij oma is oid. Daar moet jij dan hard in zijn, zodat je ex ook zijn verantwoordelijkheid kan en moet nemen ipv jouw als vangnet heeft (onder motto, zij zegt haar afspraken wel af)
In zijn tijd kun jij niet bepalen wat wel of niet mag, maar het zou wel handig zijn om ook af te spreken, welke bedtijden aangehouden worden dus bv. tussen 7 en 8 en het daar onderling over eens te worden.
Spreek af de feestdagen dus in even jaren sinterklaas bij jou, 1e kerstdag bij hem, 2e kerstdag bij jou, oude jaars avond bij papa en nieuwjaarsdag bij mama. Oneven jaren andersom
Spreek Pasen, Pinksteren, Hemelvaart af, spreek af dat moederdag altijd bij moeders is, vaderdag altijd bij vaders, dat in zo'n geval de weekendregeling 1 weekend opschuift en dus het voorkomt dat er dan 2 weekenden achter elkaar plaatsvinden.
Accepteer dat in jouw tijd, jij moet regelen hoe en wat met opvang, maar dat indien regeling is vanaf vrijdag 18 uur en hij wil sporten, dat hij dan inderdaad verantwoordelijk is voor opvang, kan dus zijn dat kind bij oma is oid. Daar moet jij dan hard in zijn, zodat je ex ook zijn verantwoordelijkheid kan en moet nemen ipv jouw als vangnet heeft (onder motto, zij zegt haar afspraken wel af)
In zijn tijd kun jij niet bepalen wat wel of niet mag, maar het zou wel handig zijn om ook af te spreken, welke bedtijden aangehouden worden dus bv. tussen 7 en 8 en het daar onderling over eens te worden.
dinsdag 4 maart 2008 om 21:43
dinsdag 4 maart 2008 om 21:46
Laten vastleggen: weet niet eens of dat wel mogelijk is voor ex samenwoners.
De rechter bemoeit zich er alleen mee als er een conflict is -en omgang is een recht, geen plicht, dus als hij niets doet komt er ook niets voor de rechter-
Advocaat heeft mij verteld dat we dat maar onderling op papier moeten zetten, en notaris ging er gelijk van alles bijhalen als testament etc. .. wilde er ook niet aan.
Mijn ex wil nu een omgangsregeling op formeel papier -we hadden een kladje onderling-
Vooralsnog is het zijn pakkie aan om het te regelen, ondertussen lees ik dit topic met interesse om te weten of er toch nog mogelijkheden zijn om aan zo'n stuk papier te geraken.
De rechter bemoeit zich er alleen mee als er een conflict is -en omgang is een recht, geen plicht, dus als hij niets doet komt er ook niets voor de rechter-
Advocaat heeft mij verteld dat we dat maar onderling op papier moeten zetten, en notaris ging er gelijk van alles bijhalen als testament etc. .. wilde er ook niet aan.
Mijn ex wil nu een omgangsregeling op formeel papier -we hadden een kladje onderling-
Vooralsnog is het zijn pakkie aan om het te regelen, ondertussen lees ik dit topic met interesse om te weten of er toch nog mogelijkheden zijn om aan zo'n stuk papier te geraken.
dinsdag 4 maart 2008 om 21:56
O er is zelfs NL rechtspraak, dat een vader die niet van zijn afgesproken omgangsrecht gebruik wilde maken en daardoor dus de moeder hoge opvangkosten had in de vakanties, deze kosten moest dragen, of zoiets, heb het niet meer helemaal in mijn hoofd.
En dan zijn er mannen zoals mijn man, die dus niet naar de rechter stappen voor omgangsregeling, omdat dat schade zou toebrengen aan het kind, en dus zijn ze aan de grillen van ex en moeder uitgeleverd. Vriend is al dolblij dat dinsdag en donderdag (brengen) en woensdags (halen) kind 40 km rijden van/naar kleuterschool mogelijk is.... en helaas als hij het zou wagen naar de rechter te stappen is kind vanaf dat moment altijd ziek is hem al eens gezegd.
Daarom is het heel belangrijk om de vader ook daadwerkelijk de verantwoordelijkheid te geven en dus niet zoals wij vrouwen vaak neigen tig keer te zeggen en heb je daar wel aan gedacht en als dit dan dat en denk daaraan en zus en zo. Geef hem ook de ruimte zelf zijn ervaringen te beleven.
En dan zijn er mannen zoals mijn man, die dus niet naar de rechter stappen voor omgangsregeling, omdat dat schade zou toebrengen aan het kind, en dus zijn ze aan de grillen van ex en moeder uitgeleverd. Vriend is al dolblij dat dinsdag en donderdag (brengen) en woensdags (halen) kind 40 km rijden van/naar kleuterschool mogelijk is.... en helaas als hij het zou wagen naar de rechter te stappen is kind vanaf dat moment altijd ziek is hem al eens gezegd.
Daarom is het heel belangrijk om de vader ook daadwerkelijk de verantwoordelijkheid te geven en dus niet zoals wij vrouwen vaak neigen tig keer te zeggen en heb je daar wel aan gedacht en als dit dan dat en denk daaraan en zus en zo. Geef hem ook de ruimte zelf zijn ervaringen te beleven.
dinsdag 4 maart 2008 om 22:14
Het is lastig als de andere ouder geen omgangsregeling wil laten vastleggen. Het is nl. inderdaad een recht en geen plicht. Het kromme daar aan is, is dat ze de moeder wel kunnen verplichten om een omgangsregeling te treffen, maar een vader niet kunnen verplichten om zijn kinderen te zien. Dit in 't geval als de kinderen bij de moeder wonen.
Gelukkig heb ik voor de oudste een omgangregeling via de kinderrechter kunnen regelen. Zodra de afspraken niet worden nagekomen heb je iets om op terug te vallen.
Denk dat het inderdaad verstandig is om advies in te winnen bij een advocaat. Deze zal je precies kunnen vertellen wat voor 'n stappen je kunt ondernemen.
Gelukkig heb ik voor de oudste een omgangregeling via de kinderrechter kunnen regelen. Zodra de afspraken niet worden nagekomen heb je iets om op terug te vallen.
Denk dat het inderdaad verstandig is om advies in te winnen bij een advocaat. Deze zal je precies kunnen vertellen wat voor 'n stappen je kunt ondernemen.
dinsdag 4 maart 2008 om 23:12
Hallo DeniseFlower,
Ten eerste, jij bent niet verplicht je zoontje te halen en brengen, dat is de taak van de ouder die een omgangsregeling heeft. Je moet dus niet het gevoel krijgen dat je daarin te kort schiet, het is juist zo dat je je ex een gunst zou bewijzen als je het wel deed.
Ik denk dat het juist in de eerste periode na de scheiding belangrijk is dat het kind duidelijkheid heeft over de omgang met de vader. Er gaat toch al zoveel in ze om, blijf ik papa dan wel zien, kan mama ook niet opeens weggaan? Het is belangrijk dat zowel papa als mama duidelijk zeggen (het liefst voer je dit gesprek een keer samen met hem, als de verstandhouding daar goed genoeg voor is) dat de band tussen hem en papa en mama blijft bestaan, ook al zijn papa en mama uit elkaar.
Duidelijkheid, voorspelbaarheid, structuur... allemaal zaken die je zoontje in deze turbulente periode houvast geven. Toch denk ik dat er best ruimte kan zijn voor flexibiliteit. Kun je niet aansturen op een situatie waar je beide kan hebben? Dus een vaste regeling, bijv. 1 weekend per 2 weken (vanaf zaterdagochtend, zodat de vrijdagavond vrij is voor je ex) plus de helft van de vakanties. De vakanties aan het begin van het (school)jaar vastgelegd. Daarnaast kan je ex zijn zoon in overleg met jou ook best eens op andere dagen zien. Zo hou jij de controle. Als jij merkt dat je zoontje onrustig wordt van onverwachte bezoekjes, dan kun je ze voor een tijdje of helemaal afhouden. Maar als het goed gaat, dan ga je ermee akkoord. Zo kun je altijd het belang van je zoontje in de gaten houden. Het kan per kind heel erg verschillen hoe goed ze met flexibiliteit kunnen omgaan (zo heeft een kinderpsychiater mij eens uitgelegd). Ik heb zelf ook ervaren dat mijn ene dochter er meer moeite mee had dan de andere.
Een ander punt is als je zelf moeite hebt met een flexibele regeling. Dat mag, je mag ook aan jezelf denken! Maar misschien heb je er minder moeite mee als je zelf de touwtjes in handen hebt en niet onder druk staat.
Ik weet dat het erg lastig is, maar probeer je gevoelens tegenover je ex en als gevolg van de scheiding niet je beslissingen hierover te laten beïnvloeden. Het kan heel makkelijk in een strijd ontaarden waar je zoontje tussenin komt te zitten. Jij mag zeer zeker je eigen belang laten meetellen. Maar probeer het niet te zien als een strijd tussen zijn (eigen)belang en het jouwe, want daarbij dreig je dat van je zoontje uit het oog te verliezen. Het is voor jou niet belangrijk waarom hij jullie zoontje wanneer wel of niet wil zien. Je bepaalt per keer of de winst (contact tussen vader en zoon) opweegt tegen het eventuele nadeel (onrust voor je zoontje, organisatieproblemen voor jou). Dus maak rustig je eigen afwegingen en laat zijn redenen voor wat ze zijn.
Mocht hij eens afbellen, laat hem dan zelf aan jullie zoontje uitleggen waarom hij niet kan komen. Wees van de andere kant ook eerlijk over waarom je het geen goed idee vindt als hij je zoontje op moment x meeneemt, en verzin geen smoesjes. Zeg het als je het te onrustig vindt of te lastig omdat je al plannen hebt. Ik sluit me ook aan bij de al gegeven tip dat je je ex niet als opvang gebruikt en ook niet accepteert dat hij dat met jou doet. Jullie zijn geen oppas maar ouders en hebben allebei recht op tijd met jullie kind. Jullie kunnen het kind in "jullie" tijd ook elders onderbrengen als het moet of zo uitkomt. Dat is aan elk van jullie en de ander heeft daar niets over te zeggen.
groeten,
dubio
Ten eerste, jij bent niet verplicht je zoontje te halen en brengen, dat is de taak van de ouder die een omgangsregeling heeft. Je moet dus niet het gevoel krijgen dat je daarin te kort schiet, het is juist zo dat je je ex een gunst zou bewijzen als je het wel deed.
Ik denk dat het juist in de eerste periode na de scheiding belangrijk is dat het kind duidelijkheid heeft over de omgang met de vader. Er gaat toch al zoveel in ze om, blijf ik papa dan wel zien, kan mama ook niet opeens weggaan? Het is belangrijk dat zowel papa als mama duidelijk zeggen (het liefst voer je dit gesprek een keer samen met hem, als de verstandhouding daar goed genoeg voor is) dat de band tussen hem en papa en mama blijft bestaan, ook al zijn papa en mama uit elkaar.
Duidelijkheid, voorspelbaarheid, structuur... allemaal zaken die je zoontje in deze turbulente periode houvast geven. Toch denk ik dat er best ruimte kan zijn voor flexibiliteit. Kun je niet aansturen op een situatie waar je beide kan hebben? Dus een vaste regeling, bijv. 1 weekend per 2 weken (vanaf zaterdagochtend, zodat de vrijdagavond vrij is voor je ex) plus de helft van de vakanties. De vakanties aan het begin van het (school)jaar vastgelegd. Daarnaast kan je ex zijn zoon in overleg met jou ook best eens op andere dagen zien. Zo hou jij de controle. Als jij merkt dat je zoontje onrustig wordt van onverwachte bezoekjes, dan kun je ze voor een tijdje of helemaal afhouden. Maar als het goed gaat, dan ga je ermee akkoord. Zo kun je altijd het belang van je zoontje in de gaten houden. Het kan per kind heel erg verschillen hoe goed ze met flexibiliteit kunnen omgaan (zo heeft een kinderpsychiater mij eens uitgelegd). Ik heb zelf ook ervaren dat mijn ene dochter er meer moeite mee had dan de andere.
Een ander punt is als je zelf moeite hebt met een flexibele regeling. Dat mag, je mag ook aan jezelf denken! Maar misschien heb je er minder moeite mee als je zelf de touwtjes in handen hebt en niet onder druk staat.
Ik weet dat het erg lastig is, maar probeer je gevoelens tegenover je ex en als gevolg van de scheiding niet je beslissingen hierover te laten beïnvloeden. Het kan heel makkelijk in een strijd ontaarden waar je zoontje tussenin komt te zitten. Jij mag zeer zeker je eigen belang laten meetellen. Maar probeer het niet te zien als een strijd tussen zijn (eigen)belang en het jouwe, want daarbij dreig je dat van je zoontje uit het oog te verliezen. Het is voor jou niet belangrijk waarom hij jullie zoontje wanneer wel of niet wil zien. Je bepaalt per keer of de winst (contact tussen vader en zoon) opweegt tegen het eventuele nadeel (onrust voor je zoontje, organisatieproblemen voor jou). Dus maak rustig je eigen afwegingen en laat zijn redenen voor wat ze zijn.
Mocht hij eens afbellen, laat hem dan zelf aan jullie zoontje uitleggen waarom hij niet kan komen. Wees van de andere kant ook eerlijk over waarom je het geen goed idee vindt als hij je zoontje op moment x meeneemt, en verzin geen smoesjes. Zeg het als je het te onrustig vindt of te lastig omdat je al plannen hebt. Ik sluit me ook aan bij de al gegeven tip dat je je ex niet als opvang gebruikt en ook niet accepteert dat hij dat met jou doet. Jullie zijn geen oppas maar ouders en hebben allebei recht op tijd met jullie kind. Jullie kunnen het kind in "jullie" tijd ook elders onderbrengen als het moet of zo uitkomt. Dat is aan elk van jullie en de ander heeft daar niets over te zeggen.
groeten,
dubio
anoniem_13400 wijzigde dit bericht op 04-03-2008 23:14
Reden: quote weggehaald
Reden: quote weggehaald
% gewijzigd
Ga in therapie!
woensdag 5 maart 2008 om 00:09
Toen mijn ex en ik uit elkaar gingen (wij waren wel getrouwd) zag hij het kind te hooi en te gras. Ik ging mijn leven daarop richten omdat ik omgang tussen vader en kind heel belangrijk vond. Mijn vrienden spraken mij toen eens even ernstig toe. Ik heb toen een excelsheet gemaakt met weekenden. Meneer ontplofte wel eerst. Maar toen ik dreigde met de rechter, bond hij in. Nu stel ik het 'rooster' samen en dat gaat prima. Ook een ‘draaier’ is geen enkel probleem.
Meestal kijken wij bijv. met kerst of Pasen hoe de dagen vallen en dan kijken we naar welk weekend en wiens weekend daarbij in de buurt zit, maar willen we daarop variëren dan laten we het ruim van te voren wel weten en vaak is het geen probleem.
Moet wel zeggen dat dat erg veel rust geeft, voor mij, voor het kind, voor alle partijen. En ik denk dat je dat voor ogen moet houden. Je bent geen duiventil. Ook zal je ex moeten leren dat het kind een onderdeel van zijn leven is en daarom het belang van een omgangsregeling. Maar het lijkt erop dat jouw ex het kind niet wil integreren in zijn ‘nieuwe’ leven….
In principe, als jouw ex het kind erkend heeft en jij hem als vader hebt aangewezen, dan zal een rechter altijd menen dat er een omgangsplan moet zijn. Tegenwoordig kun je niet eens meer scheiden als je kinderen hebt zonder dat bij je scheidingspapieren een omgangsplan zit.
In principe kun je naar een advocaat gaan als hij echt niet wil. Je stelt dan in alle redelijkheid een omgangsregeling op en legt die voor aan de rechtbank. Jouw ex krijgt een oproep en de mogelijkheid om daar gehoor aan te geven om zijn verhaal te doen. Als hij weigert te komen, zal de rechter jouw verzoek toekennen. Dan heeft hij zich er aan te houden want dan is het door de wet bekrachtigd.
Meestal kijken wij bijv. met kerst of Pasen hoe de dagen vallen en dan kijken we naar welk weekend en wiens weekend daarbij in de buurt zit, maar willen we daarop variëren dan laten we het ruim van te voren wel weten en vaak is het geen probleem.
Moet wel zeggen dat dat erg veel rust geeft, voor mij, voor het kind, voor alle partijen. En ik denk dat je dat voor ogen moet houden. Je bent geen duiventil. Ook zal je ex moeten leren dat het kind een onderdeel van zijn leven is en daarom het belang van een omgangsregeling. Maar het lijkt erop dat jouw ex het kind niet wil integreren in zijn ‘nieuwe’ leven….
In principe, als jouw ex het kind erkend heeft en jij hem als vader hebt aangewezen, dan zal een rechter altijd menen dat er een omgangsplan moet zijn. Tegenwoordig kun je niet eens meer scheiden als je kinderen hebt zonder dat bij je scheidingspapieren een omgangsplan zit.
In principe kun je naar een advocaat gaan als hij echt niet wil. Je stelt dan in alle redelijkheid een omgangsregeling op en legt die voor aan de rechtbank. Jouw ex krijgt een oproep en de mogelijkheid om daar gehoor aan te geven om zijn verhaal te doen. Als hij weigert te komen, zal de rechter jouw verzoek toekennen. Dan heeft hij zich er aan te houden want dan is het door de wet bekrachtigd.
woensdag 5 maart 2008 om 00:45
Ik heb ook onlangs een topic gestart aangaande een omgangsregeling...welliswaar een langer verhaaltje maar vader wilt ook geen regeling treffen en zoekt weinig contact met dochter.
Toch triest dat veel ouders hier niet samen uit kunnen komen. Waarom is dat veelal zo'n groot probleem??
Hier lukt t al jaren niet om afspraken te maken. Slechts n paar x per jaar contact, wanneer het hem schikt. En ik ging er tnt altijd in mee. Maar dat veroorzaakt veel onrust en onzekerheid en mijn kind heeft er last van. Dochter is nu ouder en zich helaas meer bewust van eea.Tis net wat iemand hier al zegt...een vader kan je niet verplichten zijn kinderen te zien. En zodra mijn ex partner zich "verplicht" voelt een officieel verzoek tot omgang (super, ik werk mee!) in te dienen hoeft het voor hem helemaal niet meer en wil hij ws helemaal geen contact meer.
Dus om ff terug te komen op je vraag...in mijn ogen is een omgangsregeling niet vreemd.
Toch triest dat veel ouders hier niet samen uit kunnen komen. Waarom is dat veelal zo'n groot probleem??
Hier lukt t al jaren niet om afspraken te maken. Slechts n paar x per jaar contact, wanneer het hem schikt. En ik ging er tnt altijd in mee. Maar dat veroorzaakt veel onrust en onzekerheid en mijn kind heeft er last van. Dochter is nu ouder en zich helaas meer bewust van eea.Tis net wat iemand hier al zegt...een vader kan je niet verplichten zijn kinderen te zien. En zodra mijn ex partner zich "verplicht" voelt een officieel verzoek tot omgang (super, ik werk mee!) in te dienen hoeft het voor hem helemaal niet meer en wil hij ws helemaal geen contact meer.
Dus om ff terug te komen op je vraag...in mijn ogen is een omgangsregeling niet vreemd.
woensdag 5 maart 2008 om 01:00
Ik zou alles op alles zetten om het contact tussen jullie kind en vader zo vaak mogelijk te laten plaatsvinden. Wees daarin dus flexibel. ik lees dat je bang bent dat het bij zijn vader minder goed zal verlopen dan bij jou, dat zal je moeten accepteren. Hij heeft het recht het op zijn manier te doen
woensdag 5 maart 2008 om 02:15
@Meds.... accepteren dat het bij pa anders gaat dan thuis...helemaal waar, iedereen doet het op zijn eigen manier en ws vinden de meeste gescheiden moeders dat ze het beter doen dan de vader en vice versa. Proberen behalve ex partner, ook nog te zien dat iemand een goede vader/moeder is en ervoor waken dat bep emoties/gevoelens die er niet te doen de overhand krijgen..Maar alles op alles zetten, flexibel zijn? Ben je dan niet flexibel als je het contact graag instand wilt houden maar liever regelmaat voor je kind wil of als je voor de zoveelste keer je plannen omgooit omdat papa a la minuut zijn kind wil zien en dan vervolgens niet komt opdagen?
Hoe ver ga je om alles op alles te zetten? Ook als je merkt dat t niet goed is voor je kind?
@Muis... en als de vader schijt aan de wereld heeft en zich niet aan uitspraak rechter zal houden? Kan me niet voorstellen dat je op die manier iemand kunt dwingen zijn kind te zien.
Je kunt misschien nog zo erg je best doen, flexibel zijn en je kind een vader gunnen, maar als paps zich werkelijk van alles drukt en geen rol speelt in het leven van je kind en alleen maar een vader op papier is. Wellicht komt dan ergens een punt dat je het als moeder gewoon laat rusten, puur omdat het geen zin heeft. Als je dan "later" wel maar oprecht kan zeggen dat je alles geprobeerd hebt het wel te laten slagen.
Hoe ver ga je om alles op alles te zetten? Ook als je merkt dat t niet goed is voor je kind?
@Muis... en als de vader schijt aan de wereld heeft en zich niet aan uitspraak rechter zal houden? Kan me niet voorstellen dat je op die manier iemand kunt dwingen zijn kind te zien.
Je kunt misschien nog zo erg je best doen, flexibel zijn en je kind een vader gunnen, maar als paps zich werkelijk van alles drukt en geen rol speelt in het leven van je kind en alleen maar een vader op papier is. Wellicht komt dan ergens een punt dat je het als moeder gewoon laat rusten, puur omdat het geen zin heeft. Als je dan "later" wel maar oprecht kan zeggen dat je alles geprobeerd hebt het wel te laten slagen.
woensdag 5 maart 2008 om 08:23
quote:IsaMare schreef op 05 maart 2008 @ 02:15:
@Muis... en als de vader schijt aan de wereld heeft en zich niet aan uitspraak rechter zal houden? Kan me niet voorstellen dat je op die manier iemand kunt dwingen zijn kind te zien.
Je kunt misschien nog zo erg je best doen, flexibel zijn en je kind een vader gunnen, maar als paps zich werkelijk van alles drukt en geen rol speelt in het leven van je kind en alleen maar een vader op papier is. Wellicht komt dan ergens een punt dat je het als moeder gewoon laat rusten, puur omdat het geen zin heeft. Als je dan "later" wel maar oprecht kan zeggen dat je alles geprobeerd hebt het wel te laten slagen.
Nee, zelfs niet met een door de rechter vastgestelde omgangsregeling kun je hem dwingen je kind te zien. Wat je wel kan: eisen dat het conform die regeling gaat. Dus niet een duiventilgedrag van dan wel en dan niet. Het is een 'dwangmiddel' (helaas) waarmee een derde bepaald hoe jullie met je kind omgaan, maar meer dan een handvat is het niet. Maar zoals gezegd, wel een richtlijn om duiventilgedrag tegen te gaan....
En inderdaad, jij kan altijd naar de buitenwereld en je kind aantonen dat jij je best hebt gedaan.
Wat mij stoort in de verhalen is dat de vader vaak (ik wil niet generaliseren!) gewoon opstapt en moeder lekker laat zitten met de zorg voor het kind, desnoods nog beweert dat de zorg is afgekocht met alimentatie, want die heb je er ook bij, en dan eens te hooi en te gras langswaait voor het kind. Daarmee moet het kind zich in zijn leven integreren, terwijl ik meen dat de vader het kind in zijn leven moet integreren.
@Muis... en als de vader schijt aan de wereld heeft en zich niet aan uitspraak rechter zal houden? Kan me niet voorstellen dat je op die manier iemand kunt dwingen zijn kind te zien.
Je kunt misschien nog zo erg je best doen, flexibel zijn en je kind een vader gunnen, maar als paps zich werkelijk van alles drukt en geen rol speelt in het leven van je kind en alleen maar een vader op papier is. Wellicht komt dan ergens een punt dat je het als moeder gewoon laat rusten, puur omdat het geen zin heeft. Als je dan "later" wel maar oprecht kan zeggen dat je alles geprobeerd hebt het wel te laten slagen.
Nee, zelfs niet met een door de rechter vastgestelde omgangsregeling kun je hem dwingen je kind te zien. Wat je wel kan: eisen dat het conform die regeling gaat. Dus niet een duiventilgedrag van dan wel en dan niet. Het is een 'dwangmiddel' (helaas) waarmee een derde bepaald hoe jullie met je kind omgaan, maar meer dan een handvat is het niet. Maar zoals gezegd, wel een richtlijn om duiventilgedrag tegen te gaan....
En inderdaad, jij kan altijd naar de buitenwereld en je kind aantonen dat jij je best hebt gedaan.
Wat mij stoort in de verhalen is dat de vader vaak (ik wil niet generaliseren!) gewoon opstapt en moeder lekker laat zitten met de zorg voor het kind, desnoods nog beweert dat de zorg is afgekocht met alimentatie, want die heb je er ook bij, en dan eens te hooi en te gras langswaait voor het kind. Daarmee moet het kind zich in zijn leven integreren, terwijl ik meen dat de vader het kind in zijn leven moet integreren.
woensdag 5 maart 2008 om 12:46
Dank jullie wel voor jullie antwoorden.Dat heeft mij wel gesterkt.Ik ga met een advocaat praten vrijdag. Om dingen uit te zoeken zodat ik alles goed op een rij heb van hoe het kan. En dan alsnog besluiten of het een mediator of advocaat wordt. Ik laat het nog open zeg maar.
Het is voor mij vrij moeilijk omdat hij mij geen spullen wilt geven als wraak. Om dan met de omgangsregeling soepeler om te gaan. (Maar ik blijf er wel bij dat regelmaat belangrijk is en niet te vaak wisselen.)
Alleen als het gaat zoals hij het wilt kan ik misschien wat krijgen. (zo heb ik hem begrepen tenminste) Maar ik heb dan liever nog steeds een goede omgangsregeling en aan spullen kom ik uiteindelijk wel. Al vind ik het niet eerlijk dat hij spelletjes speelt.
Omdat hij de macht heeft over materiele dingen.
Het is voor mij vrij moeilijk omdat hij mij geen spullen wilt geven als wraak. Om dan met de omgangsregeling soepeler om te gaan. (Maar ik blijf er wel bij dat regelmaat belangrijk is en niet te vaak wisselen.)
Alleen als het gaat zoals hij het wilt kan ik misschien wat krijgen. (zo heb ik hem begrepen tenminste) Maar ik heb dan liever nog steeds een goede omgangsregeling en aan spullen kom ik uiteindelijk wel. Al vind ik het niet eerlijk dat hij spelletjes speelt.
Omdat hij de macht heeft over materiele dingen.
woensdag 5 maart 2008 om 19:34
Het spijt me: maar door te gaan samenwonen zonder (letterlijk) je zaken goed te regelen heb je zelf het risiso genomen dat je er bij een scheiding materieel slecht uit zou springen. Die verantwoordelijkheid kun je niet bij hem leggen. Dat is niet handig, zeker niet als er kinderen in het spel zijn. Ik wens je sterkte bij het regelen van alle losse eindjes.
woensdag 5 maart 2008 om 20:02
quote:wuiles schreef op 05 maart 2008 @ 19:34:
Het spijt me: maar door te gaan samenwonen zonder (letterlijk) je zaken goed te regelen heb je zelf het risiso genomen dat je er bij een scheiding materieel slecht uit zou springen. Die verantwoordelijkheid kun je niet bij hem leggen. Dat is niet handig, zeker niet als er kinderen in het spel zijn. Ik wens je sterkte bij het regelen van alle losse eindjes.
Dan had ik zwanger weg moeten gaan bedoel je? We zouden het regelen. Ik heb het geprobeerd. Ik kan hem niet aan zijn haren meetrekken voor een samenlevingscontract.
Dat het niet handig is weet ik ook wel. Wist ik toen en nu.
Daarom wil ik de omgangsregeling dit keer goed doen.
Het spijt me: maar door te gaan samenwonen zonder (letterlijk) je zaken goed te regelen heb je zelf het risiso genomen dat je er bij een scheiding materieel slecht uit zou springen. Die verantwoordelijkheid kun je niet bij hem leggen. Dat is niet handig, zeker niet als er kinderen in het spel zijn. Ik wens je sterkte bij het regelen van alle losse eindjes.
Dan had ik zwanger weg moeten gaan bedoel je? We zouden het regelen. Ik heb het geprobeerd. Ik kan hem niet aan zijn haren meetrekken voor een samenlevingscontract.
Dat het niet handig is weet ik ook wel. Wist ik toen en nu.
Daarom wil ik de omgangsregeling dit keer goed doen.
woensdag 5 maart 2008 om 21:32
quote:DeniseFlower schreef op 05 maart 2008 @ 12:46:
Het is voor mij vrij moeilijk omdat hij mij geen spullen wilt geven als wraak. Om dan met de omgangsregeling soepeler om te gaan. (Maar ik blijf er wel bij dat regelmaat belangrijk is en niet te vaak wisselen.)
Alleen als het gaat zoals hij het wilt kan ik misschien wat krijgen. (zo heb ik hem begrepen tenminste) Maar ik heb dan liever nog steeds een goede omgangsregeling en aan spullen kom ik uiteindelijk wel. Al vind ik het niet eerlijk dat hij spelletjes speelt.
Omdat hij de macht heeft over materiele dingen.
Wuiles heeft helaas wel gelijk, maar nog meer helaas komt het nog steeds voor dat vooral vrouwen bij een man intrekken en het er 'niet van komt' om de zaken te regelen. De pest is, je denkt er, zeker als je een kindje krijgt, niet bij na dat iemand je dat flikt. Dan moet het je echt overkomen wil je daarmee op je hoede zijn. Het is natuurlijk zuur, maar voor nu kun je er niet veel meer aan doen.
Wat je wel kan doen is voor jezelf. Als jij je in een hoek laat drukken 'als jij doet wat ik zeg krijg je spullen' dan heeft hij nog steeds macht over je, ook als je weg bent. Dat moet je niet willen! Als je echt geen aanspraak kan maken op die spullen, dan maar zonder. Het is inderdaad materiaal - al hoop ik wel dat jij persoonlijke bezittingen kan krijgen, dat moet je even aan je advocaat vragen - en weet je natuurlijk is het lullig als je met niets moet beginnen, maar aan de andere kant, laat zoveel mogelijk vallen dat je niets hebt en vaak komt er dan vanuit diverse hoeken van alles aan materiaal. Ook speelgoed. Je moet maar zo denken: als hij dat doet, is hij ongelofelijk kinderachtig, zeker als het gaat om het speelgoed, want hij pest het kind er harder mee dan jij - ook al heb je hier verdriet van. Ik wil zijn gezicht wel eens zien bij de rechter als die leest dat meneer het slaapdoekje van zijn zoon niet wil meegeven. Vinden rechters namelijk helemaal niet leuk.
Moraal van dit verhaal: laat je niet chanteren. Niet toegeven om de spullen. Dat zijn ze niet waard. Ik vind het echt schandalig dat hij dit voorstelt, wat een luis van een vent!
Het is voor mij vrij moeilijk omdat hij mij geen spullen wilt geven als wraak. Om dan met de omgangsregeling soepeler om te gaan. (Maar ik blijf er wel bij dat regelmaat belangrijk is en niet te vaak wisselen.)
Alleen als het gaat zoals hij het wilt kan ik misschien wat krijgen. (zo heb ik hem begrepen tenminste) Maar ik heb dan liever nog steeds een goede omgangsregeling en aan spullen kom ik uiteindelijk wel. Al vind ik het niet eerlijk dat hij spelletjes speelt.
Omdat hij de macht heeft over materiele dingen.
Wuiles heeft helaas wel gelijk, maar nog meer helaas komt het nog steeds voor dat vooral vrouwen bij een man intrekken en het er 'niet van komt' om de zaken te regelen. De pest is, je denkt er, zeker als je een kindje krijgt, niet bij na dat iemand je dat flikt. Dan moet het je echt overkomen wil je daarmee op je hoede zijn. Het is natuurlijk zuur, maar voor nu kun je er niet veel meer aan doen.
Wat je wel kan doen is voor jezelf. Als jij je in een hoek laat drukken 'als jij doet wat ik zeg krijg je spullen' dan heeft hij nog steeds macht over je, ook als je weg bent. Dat moet je niet willen! Als je echt geen aanspraak kan maken op die spullen, dan maar zonder. Het is inderdaad materiaal - al hoop ik wel dat jij persoonlijke bezittingen kan krijgen, dat moet je even aan je advocaat vragen - en weet je natuurlijk is het lullig als je met niets moet beginnen, maar aan de andere kant, laat zoveel mogelijk vallen dat je niets hebt en vaak komt er dan vanuit diverse hoeken van alles aan materiaal. Ook speelgoed. Je moet maar zo denken: als hij dat doet, is hij ongelofelijk kinderachtig, zeker als het gaat om het speelgoed, want hij pest het kind er harder mee dan jij - ook al heb je hier verdriet van. Ik wil zijn gezicht wel eens zien bij de rechter als die leest dat meneer het slaapdoekje van zijn zoon niet wil meegeven. Vinden rechters namelijk helemaal niet leuk.
Moraal van dit verhaal: laat je niet chanteren. Niet toegeven om de spullen. Dat zijn ze niet waard. Ik vind het echt schandalig dat hij dit voorstelt, wat een luis van een vent!
zondag 6 juli 2008 om 22:14
maandag 7 juli 2008 om 02:25
Bij ons heeft de Raad voor de Kinderbescherming juist gezegd dat het brengen van kinderen een betere manier is (voor hen, dus) om afscheid te nemen; je staat als verzorgende ouder de kinderen dan ahw toe dat ze zich emotioneel overgeven aan de andere ouder. Waren ze heel expliciet in... Het is bij ons gegroeid dat vriend (niet verzorgend) ze ophaalt bij zijn ex en dat is idd negen van de 10 keer een drama... Nou wonen die twee heel dicht bij elkaar, is misschien alleen al vanuit praktisch oogpunt een andere kwestie. In Dubio's geval kan ik me er ook wel iets bij voorstellen dat zij de voorkeur geeft aan halen. Maar in het algemeen schijnt brengen dus beter te zijn.
