twee liefdes...........nieuw topic...

Teka, fijn om weer wat van je te horen. Jij hebt het ook niet makkelijk zeg. Uit vriendschap bij nr. 1 blijven. Is dat genoeg voor jou? Verwacht je niet meer? Ik trek me altijd op aan de mensen die zeggen zich een leven zonder hun partner niet voor te kunnen stellen. Zo hoort het toch ook eigenlijk? Woon je nog wel op jezelf of niet meer? Ik hoop het eigenlijk wel. Dat klinkt gek, maar het lijkt me zo moeilijk om nog een keer weg te moeten gaan mocht het toch niet lukken. Dikke knuffel voor jou en veel sterkte.



Hier is de situatie heel verdrietig. Het is moeilijk om nu een houding t.o.v. elkaar te vinden. Vandaag was nr. 1 afwisselend verdrietig, kwaad en wanhopig. Hij heeft me zo vaak gevraagd of het definitief is. En het is dan zo rot om dat te beamen. Hij heeft weer gezegd dat ik nr. 2 er dan wel bij mocht hebben. Ik heb hem gezegd dat het definitief is, dat ik niet meer terug ga naar de oude situatie omdat dit ook heel veel spanningen oplevert, vooral bij nr. 1. Het lastige is dat nr. 1 eigenlijk niet zonder vrouw kan. Hij wil zo snel mogelijk een nieuwe partner, maar heeft het met mij nog niet verwerkt. Hij denkt dat het hem helpt om een andere vrouw vast te houden. Hij zegt ook dat ik het leven van 4 mensen kapot maak. Ik probeer hem uit te laten razen en niet te veel te luisteren naar wat hij zegt en er zeker niet tegenin te gaan. Ik begrijp waar dat vandaan komt, wanhoop, het niet willen van deze situatie. Hoe dat de komende tijd moet? Ik ben zo bang dat de boosheid gaat overheersen, omdat ik graag vrienden met hem wil blijven. Echt vertrouwen erin om bij elkaar te blijven wonen voor de kinderen heb ik eigenlijk niet. Tenzij hij mij echt los kan laten en zich gelukkig voelt met een ander. Maar dat wordt wel een rare situatie. We zullen het maar van dag tot dag nemen, voorzichtig zijn met zijn gevoelens, elkaar niet teveel op de lip zitten. Ik zet nu echt door. Mijn liefde voor nr. 1 is al zo lang onvoldoende. Ik ga een leven opbouwen zonder hem en hoop dat het hem ook lukt dat zonder mij te doen, maar daar heb ik wel vertrouwen in. Zoals hij nu is, is het een aardige, aantrekkelijke, intelligente man. Alleen voor mij helaas te laat. Over 3 weken heb ik een afspraak met nr. 2. Van hem krijg ik ook veel steun. En nogmaals, hij is niet de oorzaak maar een gevolg van.



Ik wens iedereen heel veel wijsheid toe en Knipoogjes, jij genieten he meid!

Teka, bedankt voor je reactie. Het geeft steun te weten dat wat ik voel niet heel erg vreemd is en dat er nog meer vrouwen met de zelfde gevoelens worstelen. Het is moeilijk. Ik wens je heel veel sterkte.

Josephien, ik leef met je mee. Hopelijk kunnen jullie samen balans vinden in deze situatie. Wat een heerlijk vooruitzicht, een ontmoeting met nr2. Ik hoop dat je ervan kan genieten en dat je er kracht uit kan putten.

Lieve allemaal,



Josephien, ik hoop zo voor je dat dit gaat werken maar ik vrees voor meer onrust. Jullie proberen in ieder geval naar een oplossing toe te werken, wat die uiteindelijk ook zal zijn.Alle goeds voor jou.



TeKa, Blij ook weer iets van jou te horen! Hug..



Knipoogjes, Ongelofelijk hoe jij alle ballen zonder al teveel problemen in de lucht kan houden. Blijf genieten van al het goeds dat je overkomt!



Misty, tantetje, Zo herkenbaar! Zie er maar vanaf te komen... Om gek van te worden! Ik wil niet dat hij mijn doen en laten bepaalt, dat ik mijn agenda om hem heen plan, dat hij in mijn hoofd zit...altijd! Blèh!



Ik lees heel (te) vaak mee en leef mee.Maar het is beter voor mij om niet teveel te schrijven en te reageren. Ik zit nog steeds in dezelfde situatie van aantrekken en afstoten. Ik merk wel dat ik steeds een stapje dichter bij 'kappen' kom. Hij speelt bewust een spelletje met me. Ik weet alleen zijn doel nog niet. 1. Het is allemaal wel leuk voor de spanning maar moet niet te dichtbij komen. 2. Hij wil dat ik me van hem afkeer, zodat hij dit zelf niet hoeft te doen. Kan/ wil eigenlijk niet zonder mij en is bang er anders te diep in te gaan.

Ik kan er geen vinger opleggen....

We hebben alweer een aantal gesprekken, ruzies en liefdevolle ontmoetingen achter de rug. Dodelijk vermoeiend. Hij trekt me aan en 'schopt'me dan weer keihard weg! Ik weet dat ik hem moet skippen uit mijn leven.........

Veel verdriet, onbehagen, boosheid (vooral op mezelf!). Op het moment word ik heen en weer geslingerd door gevoelens.

De volgende uitspraak is voor mij en veel anderen zò waar....:



"Het voordeel van de toekomst is dat ze maar met één dag tegelijk komt."



Liefs, Lois

Misty, ik snap het nu waarom je zijn telefoonnummer heb verwijderd, niet stiekem ergens bewaard ? De verleiding he?



Tantetje, je schrijf het is wat rustiger geworden, dat is fijn. Probeer dat ook zo te houden, in ieder geval in je hoofd.

Wat betreft op dat bankje in het bejaardentehuis...., ik zou daar met nr. 1 en nr. 2 kunnen zitten....



Flamenco, tja, gevoelens... je kunt ze niet dwingen, je kunt wel je best doen, ervoor openstaan. Dat zal de ene keer makkelijker zijn dan de andere keer. Soms baal ik heus ook wel van mijn nr. 1, niet om wie hij is, maar gewoon om hoe hij op dat moment doet. Dat zal iedereen wel eens hebben, maar als je gevoelens van liefde er niet meer zijn, niet meer willen komen... Oeffff wat moeilijk allemaal, hug!!!



Teka, het is zo waar wat je zegt, wat moet het pijn doen, niet alleen voor nr. 1 maar ook voor "ons" om je nr. 1 te vertellen dat je liefde voor hem over is. Als ik daaraan denk, krijg ik al tranen in de ogen. Ik hoop dat me dat bespaard blijft.

Dat is ook één van de redenen waarom ik mijn nr. 1 nooit over mijn nr. 2 zal vertellen. Ik ben zo bang dat het balletje dan aan het rollen gaat en ik het niet meer kan stoppen. Dan is het niet meer alleen aan mij, maar heeft mijn nr. 1 ook iets te vertellen. Nu heeft hij dat niet, omdat hij niet weet van nr. 2.

Ik hoop zo voor je dat het gaat lukken met nr. 1!!! Hug!



Lois, je hebt het echt moeilijk, hug!!!

Wat moeten we he? Ik kan me zo voorstellen dat je jezelf zo nu en dan een schop onder je kont wilt geven, maar weet ook dat dit niet makkelijk is, daar is-tie weer: de aan- en uitknop...

Ik hoop zo voor je dat ook jij een balans kunt vinden, jezelf kunt zijn.



Josephien, ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik begrijp het allemaal wel, jullie kiezen voor een tussenoplossing, die goed kan uitpakken, maar het levert zoveel emoties op, kan je nr. 1 die aan? Kan jij de verwijten en de boosheid van nr. 1 aan? Het zou zo mooi zijn als jullie vanaf nu er een streep onder konden zetten en verder gaan als vrienden, samen de kinderen verder opvoeden, ik hoop zo voor je dat het gaat lukken.

Mocht je toch behoefte hebben om iets van je af te schrijven, je hebt mijn mailadres, maak er gebruik van als je dat wilt, geen punt!

Neem de dag zoals hij komt, leef bij de dag, dat is denk ik voor nu het enigste advies wat ik kan geven. Hug!!!



Van het weekend lekker weggeweest met nr. 1, voor het eerst sinds lange tijd zonder kinderen. Het was ontzettend gezellig en fijn.

Een aantal van jullie schrijft hoe het mogelijk is dat ik zo met deze situatie om ga. Ik denk dat het komt, omdat ik bij de dag leef, ik geniet van de mooie momenten. Mijn nr. 2 is een heel speciaal kadootje in mijn leven.

Zowel mijn nr. 1 als mijn nr. 2 claimen mij niet en ik hen ook niet. Met mijn nr. 2 neem ik het zoals het komt. Ik realiseer me dat ik mijn nr. 1 en nr. 2 niet met elkaar mag vergelijken en probeer dat ook niet te doen.



Ik wens iedereen heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!



x Knipoogjes

Hoi, lees nog mee maar te druk om inhoudelijk te reageren. Een ding, partners die wantrouwen controleren telefoons (s nachts bij voorkeur als mogelijke vreemdganger slaapt), zullen proberen de online telefoonrekening te pakken te krijgen en controleren hyves en msn (je kan bijvoorbeeld gesprekke laten opslaan). Daarnaast mail, zoeken op de harde schijf etc. Tja als je echt wantrouwt en je het gevoel krijgt dat iemand niet eerlijk is ga je deze dingen als eerste doen.

Dus knipoogje, de veiligste plek om dingen te bewaren is je werkmail (mits je die thuis niet kan lezen).

Het verhoogd beveiligen van je telefoon en pc zeg de wantrouwende partner al genoeg. Let erop alsjeblieft, mijn eerste ontdekking in de mail daar heb ik nog nachtmerries over (niet vaak meer maar wel eens)

Nee heb zijn telefoonnummer niet ergens opgeslagen. Ik ken mezelf en weet dat ik dan de verleiding op een gegeven moment toch niet kan weerstaan..

Het is vandaag weer een mindere dag...Vanmorgen tijdens werken gelukkig afleiding maar vanmiddag leek t wel alsof ik overal zijn naam of dingen tegenkwam die me aan hem herinneren...Hebben jullie dat ook, dat het de ene dag heel goed gaat eigenlijk maar de volgende dag ben je weer zo goed als bij af?

Het liefst verwijder ik hem nu van Hyves, kijk toch telkens weer op zijn profiel(gebeurt niks spectaculairs) en elke keer als ik zijn foto zie dan voel ik die pijn weer...Maar ik ben zo bang dat ik dan ALLE deuren dichtsla...Dat er dan helemaal niets meer is..En die gedachte beangstigd me ook....Raar mens ben ik he?



X Misty



PS: Heb hem wel nog steeds niet gemaild

Puk, je verbaast me toch wel enigszins, ik zal je vertellen waarom. Jij bent het slachtoffer geweest van Pukman. Ik doe hetzelfde als Pukman, ik bedrieg mijn nr. 1. Jij geeft mij nu tips om te zorgen dat mijn nr. 1 niet achter nr. 2 kan komen. Ik waardeer dat enorm van je, vind dat heel erg lief van je, dank je!

Ik weet (helaas) waar de zwakke plekken zitten in een alibi en waar je op moet letten. Ik gebruik alleen mijn laptop van mijn werk, daar moet ik al inloggen met een wachtwoord. Mijn msn-geschiedenis staat op een usb-stick, mijn email is uiteraard ook beveiligd met een wachtwoord wat ik nergens heb opgeslagen, foto's e.d. heb ik nergens opgeslagen, mijn mobiele telefoonrekening is een risico inderdaad, maar deze gebruik ik zakelijk. Vandaag zat ik toevallig te denken (afgelopen weekend in een hotel met mij nr. 1 geweest), o ja, even zorgen dat van de week mijn tank van de auto vol zit, niet te hard rijden (bekeuring vermijden), genoeg contant geld op zak, geen parfum op, nr. 2 geen aftershave. Veel meer kan ik niet doen.

Soms zoals van de week dan heb ik het even niet breed, dat wordt het nummer van mijn nr. 2 en mij gespeeld (tijdens een concert dat ik met mijn nr. 1 bezocht), zegt mijn nr. 1, wat leuk dat ze het nummer spelen wat wij geadopteerd hebben..... ai..... Ik draai dat nummer zo vaak dat hij er dus van overtuigd is dat wij het geadopteerd hebben, terwijl als ik dat nummer dus hoor....., snik!

Ik blijf het bewonderenswaardig vinden hoe jij met alles omgaat en openstaat, Puk. Hug!!!!!



Misty, glimlach, ik begrijp het wel, die verleiding he....

Raar mens? Nee, absoluut niet naar mijn mening! Je hebt gevoelens voor nr. 2!

Als jullie hebben afgesproken om vriendschappelijk met elkaar om te gaan, dan zou je van de week toch een heel onschuldig mailtje kunnen sturen over de dagelijkse dingetjes? Maar misschien speel ik nu wel de advocaat van de duivel en zou het beter zijn om dit niet te doen.

Ik begrijp wel dat je zegt dat je alle deuren dichtslaat als je hem van hyves verwijderd, moeilijk, hug!!!!



x Knipoogje

Knipoog moest ook wel om mezelf lachen toen ik je waarschuwde. Waarom ik dat dan toch doe? Ondanks alles vind ik het niet nodig dat je huwelijk op scherp komt te staan. Ik weet hoeveel verdriet dat geeft.

Ben ondertussen ook in het stadium beland dat het weer iets afstandelijker is, alhoewel ik net op het minnaressen-forum weer los ging.

Ik ben tot nu toe telkens degene geweest die mailtjes stuurde om die vriendschap in de stand te houden, maar kreeg van hem alleen maar vage, nietszeggende mailtjes terug..Hij mailde/mailt niet uit zichzelf, reageert alleen als ik mail..Nu ben ik zover dat ik denk :"bekijk t maar, het moet nu maar eens van jouw kant komen" Maar moeilijk is het wel...Nu was ik net op mijn Hyves, komt hij ineens online..Hij ziet dat ik online ben maar iets zeggen. Ho maar. Wel heeft hij weer gespiekt ( ik heb nieuwe foto's geplaatst) maar hij laat geen krabbel achter of mailtje of whatever...Behoorlijk frustrerend allemaal..

Ik heb in mijn hoofd al allerlei mailtjes samengesteld die ik hem dan wil sturen, varierend van liefdevol tot hatelijk..Maar ik doe het niet...

MV, zo herkenbaar weer. Ik heb de afgelopen week collega een smsje en mailtjes gestuurd maar geen antwoord gekregen, vanochtend weer een smsje gestuurd, geen antwoord. Wat heb ik toen dus gedaan?!?! Ik ben even op zijn afdeling wezen kijken of hij nog aanwezig was, zijn shift was namelijk al afgelopen. Hij was er nog, aan het pingpongen in de recreatieruimte. Hij zou een berichtje sturen als hij in de auto onderweg naar huis is dat ik hem dan kan bellen. En nu zit ik weer te wachten. Wat ben ik weer zwak, maar alleen al om hem even te zien deed me weer goed.



Lois, ik herken dat teveel meelezen, ik had mezelf ook voorgenomen om hier wat minder te lezen en te schrijvenen, dat schrijven lukte wel een beetje maar niet meelezen is nog veel moeilijker. Het zorgt er voor dat ik er dan weer meer mee bezig ben ipv het af te kappen.





Josephien, ik hoop dat het jullie lukt, het lijkt mij erg moeilijk om op die manier "normaal" tegen elkaar te blijven doen.



Teka, leuk om weer wat van je te horen, ik probeer mijzelf ook op Nr1 te focussen en op zich gaat het ook best wel goed, maar toch..........



Puk, ik heb het al eerder gezegd, je bent een lief mens.



Ik wens iedereen sterkte om de juiste beslissingen te maken die goed voor ons en voor degenen waarvan we houden te maken.

Heerlijk, een half uur met hem aan de telefoon gezeten. Daar kan ik echt van genieten. We hebben over van alles en nog wat gepraat. Hij heeft een beetje over zijn vrouw gezeurd en ik ben redelijk positief over manlief geweest.

Oh!! Waarom voelt het zo goed en verkeerd tegelijk om zo te genieten van een gesprek met hem.

Thea83: Zooo jaloers!!! Ik wil hem zoo graag mailen maar mijn trots werhoudt me ervan.Misschien maar goed ook....Hij is vast gewoon doorgegaan met zijn leven..

Maar goed dat het zo goed voeld Thea:D Wel raar dat ie verder niet reageert op je smsjes enzo. Heb jij niet het gevoel dat jij altijd degene bent die initiatief moet nemen? Lijkt me ook niet echt "goed"



X Misty

Misty, dit is het langste dat hij niet gereageert heeft, ik heb wel vaker een afwachtende houding aangenomen en toen duurde het 5 dagen voordat hij contact opnam.

Heb ik het goed onthouden dat ook jullie niets naar elkaar uitgesproken hebben? Daar wordt ik af en toe ook gek van. Verbeeld ik me van alles of wat is er tussen ons?

Ja precies.. Ik heb het van mijn kant wel naar hem uitgesproken. Nou ja niet met zoveel woorden, maar hij is niet gek dus weet hij het best wel. Hij van zijn kant deed telkens vaag. Zei dat ie me heel leuk vond maar als ik dan te dichtbij kwam dan krabbelde hij terug..:S

We hebben die donderdag een gesprek gehad en ook daarin heeft hij niet echt zijn gevoelens uitgesproken. Hij zei dat ie zijn en mijn huwelijk niet op het spel wilde zetten en dat we daarom alleen maar vrienden konden zijn. Hij zat wel telkens aan me (arm om mijn schouders,mijn hand pakken enzo) Maar sinds die donderdag hoor ik van hem niks meer. Alleen dus als ik initiatief toon dan reageert ie, maar dan ook alleen maar vaag..

Ik heb hem gemaild dat hij zichzelf voor de gek houdt, maar dan zegt ie dat dat niet zo is...

Hij kijkt nu wel elke dag op mijn Hyves en bekijkt mijn blogs..Ik voel me dan wel weer vereerd(hij denkt TOCh aan mij) maar tegelijkertijd zo frustrerend omdat hij verder niets doet...Wat moet ik ermee?

Misty: Zooo jaloers!!! Ik wou dat ik wist dat hij elke dag even aan mij denkt.



Wij hebben weleens besproken dat we niet verstandig bezig zijn om zo veel met elkaar te bespreken, en eerst, toen hij dezelfde dienst werkte als ik gingen we ook vaak samen ergens lunchen, dat het veel wijzer zou zijn omdat niet te doen maar we wilden geen tweeën het contact verminderen. Er werd ook behoorlijk over ons geroddeld door collega's.

Hij is nu alweer 5 maanden geleden naar een andere afdeling en dienst overgeplaatst en daardoor is het contact noodgedwongen vermindert maar toch bellen we elkaar gemiddeld zo'n 2x per week. Ik denk dat we allebei wel weten dat een relatie tussen ons uitgesloten is, maar ik kan hem niet uit mijn leven zetten en het lijkt er op dat dat bij hem net zo is.



Het verstandigste zou zijn, voor jou en voor mij, om zelf geen contact meer te zoeken, niet te reageren op contact van hem en te wachten tot het overgaat. Maar ik kan dat niet!!

Hallo allemaal,



Ook hier iemand die te veel meeleest, dat eigenlijk niet zou moeten doen. Ik lees hier ook heel veel herkenning en zit er zelf even helemaal doorheen.



In het kort: heb afgelopen zomer ook meegeschreven, heb een collega, zijn beiden getrouwd met kinderen en hebben nooit gevoelens uitgesproken. Van de zomer heb ik aangegeven te twijfelen of ik mijn gevoelens moest uitspreken of juist niet. Heb het (juiste) advies gekregen dit niet te doen, waarna het weer een halfjaar goed is gegaan, en ik alles redelijk onder controle had. Echter is er weer het een en ander veranderd, en ik baal enorm van mezelf.



Nog steeds zijn er geen gevoelens uitgesproken, maar de gesprekken worden steeds meer vertrouwelijk, en de band die we hebben voelt heel erg goed. Alles is zo vanzelfsprekend, het contact, de kleine dingetjes. Nu zien we elkaar even niet door vakantie en net voor de vakantie vertelde hij dat hij een andere baan kan krijgen en twijfelt of hij het zal doen. We hebben er wel even over gesproken, maar nu weet ik dus niet wat hij heeft gedaan. We zien elkaar nog zeker twee weken niet en als we elkaar al wel weer zien en hij heeft de baan aangenomen, dan zien we elkaar nog hooguit twee, drie weken en daarna nooit meer. Ik voel me zo vreselijk klote! Had het idee dat ik alles zo goed onder controle had, alles liep lekker, de gesprekken waren steeds fijner. Ik denk dat hij het daarom ook vertelde omdat we elkaar ook vertrouwen, maar ik voel me enorm rot nu. Voor hetzelfde geld zien we elkaar nog maar een paar keer en dan nooit meer. Het is toch vreselijk dat ik mijn hele humeur, alles laat afhangen van of hij wel of niet vertrekt. Loop al een paar dagen rond met een een gezicht als een oorwurm, huil veel, en loop alleen maar te piekeren. Kan niet genieten van de kleine dingetjes, ik vind het niet leuk meer!



En het gekke is, we hebben helemaal niets met elkaar in de letterlijke zin van het woord. Hebben nooit iets uitgesproken naar elkaar toe, maar heb gelijk het idee dat ik niet leuk genoeg ben om voor te blijven. Me natuurlijk ook heel goed realiserend dat het van de zotte zou zijn om hiervoor te blijven als je liever ergens anders zou willen werken. Kortom een heel dubbel gevoel dus.



Het klinkt misschien allemaal erg warrig, zo voel ik me ook. Want hoe kan dit nu gebeuren, gewoon iedere keer weer.En ik denk ook dat als het straks zeker is, dat ik er beter mij kan omgaan. Nu weet ik niets zeker, het ene moment verdrietig omdat ik hem straks nooit meer zie. Aan de andere kant dat stemmetje dat zegt, nee hij blijft hij geeft dit werk niet zomaar op. Het ene moment ben ik boos en denk ik, kom dan maar helemaal niet meer terug. Dan hoef ik ook de pijn van het weggaan maar een keer door te maken! Het andere moment denk ik, wil je zo graag zien kan me niet voorstellen dat deze twee weken ooit voorbij gaan.



De feiten liggen heel simpel, ik ben getrouwd en ook nog gelukkig getrouwd. Hij is getrouwd en we hebben nooit iets uitgesproken. Het is alleen dat kleine "iets" dat zich moeilijk laat omschrijven waar ik nu helemaal door van streek ben.

Maar als ik zo gelukkig getrouwd ben, hoe kan dit nu. Ik ben hierin ook open naar mijn partner toe, die mijn "zwakte" voor collega ook kent. Volgens hem betrek ik alles teveel op mezelf en beteken ik niets bijzonders voor collega. Maar waarom vertelt hij mij dan zoveel? Dat doe je toch niet (dit speelt al bijna 2 jaar) als ik zomaar een collega zou zijn.



De gesprekken, het altijd weten dat hij er is, is voor mij altijd voldoende geweest. Ik heb na afgelopen zomer niet meer het gevoel gehad dat ik voor hem moest gaan, dat kan gewoon niet. Maar hem zien op het werk was gewoon voldoende, dan zag ik hem tenminste nog. Alleen de wetenschap dat ie er straks niet meer is, en er dus geen gesprekken meer zijn maakt dat ik het letterlijk door heel mijn lijf voel. Dit ken ik dus echt helemaal niet. Ben zo gewend de baas te zijn over mijn gevoelens, heb nog nooit eerder iets meegemaakt waarbij ik gewoon fysiek last heb, ben er behoorlijk door van slag.



Maar goed, genoeg over mij want lees hier inderdaad genoeg herkenning van mensen die hetzelfde voelen.



@Lois, ik kan me een beetje voorstellen hoe jij je voelen moet! Lijkt me verschrikkelijk moeilijk om niet te weten waar je aan toe bent. Heb de ervaring nu dus zelf ook. Je omschrijft het goed, je agenda om hem heen plannen. Ik plan geen afspraken "buiten" als ik weet dat hij er is, stem mijn lunchpauze af, etc.



@Thea, jouw verhaal heb ik me altijd in herkend, ook nu weer. Wat jij net schreef, van beeld ik het me misschien in heb ik ook. Wie weet voel ik het alsof wij iets bijzonders hebben, maar is het voor hem helemaal niet zo bijzonder. Aan de andere kant, zoveel bespreekt ie niet met anderen, en het flirten doet ie ook niet met anderen.



@TeKa, jij gaat ook niet door een gemakkelijke periode nu! Ook in jouw post herken ik wel wat. Nu kan ik denken dat ik thuis straks weer wat liever ga doen voor partner, maar dan ben ik thuis en irriteer ik me weer aan kleine dingen in de wetenschap dat het aan mij ligt. Maar waarom kan ik me daar dan niet overheen zetten? Ik vind het knap dat je het weer probeert, en hier eerlijk over communiceert met jouw nummer 1.



@Misty Vienna, ook voor jou ligt het moeilijk en ben je aan het wachten. Op momenten dat ik me heel sterk voel vraag ik me altijd af hoe iemand kan wachten op de reactie van een vent, je hebt toch je eigen leven. En zie hier, ik blijk niet anders te zijn en heb mijn leven momenteel "on hold" staan tot ik zeker weet of hij weg gaat of niet. Te zot voor woorden, maar zo ontzettend waar op dit moment. Kan me voorstellen dat je hem weg wilt halen van Hyves en tegelijkertijd denkt dat als je dat doet het weg is. Moeilijk hoor!



@Knipoogjes, heb altijd aan een kant wel bewondering gehad voor de manier waarop jij nr 1 en 2 kan scheiden van elkaar. Ik kan het absoluut niet. Sterker nog, nummer 1 weet van mijn verdriet op dit moment, en hoewel hij het niet begrijpt probeert hij me wel te ondersteunen. Ik heb daar zoveel respect voor, dat bovenop de verwarring waar ik nu in zit het gevoel overheerst dat ik hem absoluut niet verdien. Ik voel me een slechte echtgenote, een slechte moeder omdat ik momenteel meer met mezelf bezig ben en dat maakt het niet beter om alles in perspectief te zien.



Sorry voor mijn lange verhaal....

Ik ook niet!! Ja het lukt me wel hoor, maar met ups en downs...Raar he! Ik krijg van iedereen adviezen om hem dan ook maar uit mijn Hyves te verwijderen, dan kan ik hem ook uit mijn systeem krijgen, maar zover ben ik (nog) niet. Misschien komt dat nog, want ik ben bij vlagen kwaad op hem. Omdat ie niets laat horen, omdat ie gewoon doorgaat met leven enz..Maar ik weet dat ik vooral kwaad op mezelf ben omdat ik hem niet uit mijn systeem WIL (als je echt iets wil dan kan het, daar ben ik van overtuigd)



En je kunt wel jaloers zijn dat hij elke dag aan me denkt, hij ZEGT het niet he, hij kijkt alleen maar.

Jij ziet hem tenminste nog, niet dat het daar beter van wordt, je voedt dan wel je gevoelens he, wordt het straks alleen maar moeilijker omdat zoals je zelf ook al aangaf een relatie er niet inzit...Doe je jezelf dan niet onnodig pijn?



X Misty

Natuurljk doe ik mezelf onnodig pijn, het lijkt verdorie wel een verslaving. IK die er altijd zo trots op ben dat ik alles onder controle heb.



Snuf, kom op meid, jij bent altijd een voorbeeld voor mij hoe er mee om te gaan. Ik weet je wijze worden tegen mij van vorig jaar nog, en geloof me die hebben me af en toe behoedt om niet te ver te gaan. Ik snap zo goed wat je bedoelt, je weet gewoon dat er meer speelt. Ik was bijna in tranen de laatste avond dat hij op mijn afdeling werkte, de eerste weken als ik dat lege buro zag..kon ik wel huilen.... Terwijl ik ook heel goed besefte dat het stom zou zijn als hij voor mij op de afdeling zou blijven. Ik denk dat mannen dat was rationeler zien dan wij.



De enige keer dat collega iets meer heeft laten zien is toen hij gesoliciteerd had op een baan in het midden oosten. Ik vroeg aan hem of hij mij een ticket zou sturen om bij hem langs te komen. "Ja natuurlijk" antwoorde hij, op mijn vraag waarom dan wel zie hij dat mijn man dan zo ver weg zou zitten dat hij daar niet bang voor hoefde te zijn. Zo'n antwoord valt toch eigenlijk niet anders uit te leggen? In die periode ging het echt heel slecht tussen zijn vrouw en hem en verwachtte hij dat ze al snel uit elkaar zouden gaan. Ze zijn dus nog bij elkaar maar volgens hem alleen omdat zij niet wil scheiden. Ze is liever ongelukkig getrouwd dan ongelukkig gescheiden. Zo ziet ze het echt, ik ken haar goed genoeg omdat te weten.



Is er hier nog iemand die zich zo kan verplaatsen in Ingrid Bergman's rol in Casablanca. Dat is nog eens een klassieker over twee liefdes!

Het is ook een soort van verslaving..Je weet dat het niet goed voor je is maar elke kruimel aandacht geeft zo'n enorme kick...



@Snuf: We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Ik weet ZO goed hoe jij je voelt..Je wilt dat ie weggaat omdat jij dan verder kunt met je eigen leven ( op den duur) maar je wit ook dat hij NIET weggaat....Het is allemaal zo dubbel.. Bij jou zijn er ook geen gevoelens uitgesproken net als bij Thea en mij...Dat is misschien maar goed ook, er wordt zoveel overhoop gegooid mocht het uitgesproken worden. Dan wordt er misschien wat mee gedaan ( En dat willen we misschien maar al te graag ) en dan....? Maar die waanzinnig onzekerheid. Het niet weten wat de ander doet en of hij ook aan jou denkt. Ik haat t.

Wil hij wel scheiden dan Snuf? Of vindt hij het wel best zo op deze manier? Als hij ECHT zou willen scheiden dan kan dat hoor, heeft hij haar toestemming niet voor nodig toch?



Wat vinden jullie (eerlijk zeggen!) moet ik hem van mijn Hyves verwijderen? dat is op dit moment het enige deurtje dat nog openstaat. De rest is al off limit (vooral dankzij hem)



X Misty



ps Casablanca, nog nooit gezien!! Aanrader?

Misty, was jou vraag of hij echt wil scheiden voor mij bedoelt? Wat mijn collega betreft, nee hij wil niet echt scheiden, hij wil gewoon gelukkig getrouwd zijn. Dit is zijn tweede huwelijk en hij heeft tussen de 2 huwelijken door 7 jaar samengewoont. Hij voelt zich een enorm mislukking dat hij het niet voor elkaar krijgt om een echte langdurige relatie te hebben. Daarom blijft hij hopen dat zijn huidige vrouw toch zijn droomvrouw blijkt te zijn. Maar de situatie is heel moeilijk, 2 totaal verschillende culturen, die zich allebei in een land bevinden waar ze zich niet 100% thuis voelen. Ze willen allebei naar hun eigen thuisland maar dat ligt duizenden kilometers bij elkaar en bij hun huidige woonplaats vandaan. Denk bv maar aan Canada, Brazilië en Bosnië, dan krijg je een idee. Ze wilden graag kinderen maar dat lijkt ook niet te lukken. Kortom bij allebei heel veel kapotte dromen.



Ik vind dat je hem pas van Hyves moet verwijderen als jij dat echt wilt en zo ver ben je nog niet. Nog even wachten denk ik tot je echt achter je besluit kan staan, of tevreden kan zijn met een eenzijdig contact.

Jeetje Thea, nu zit ik te huilen...



Inderdaad mannen zijn rationeler, dat weet ik ook wel. Maar jeetje, fysiek pijn dat heb ik nog nooit gehad.En jij ziet hem nog af en toe en hebt nog contact. Bij mij zou alles over zijn...



Het gaat steeds een uurtje goed en dan komt het besef en lijkt het of ik letterlijk een stomp in mijn maag krijg, ongelooflijk.



Vooral het niet zeker weten, voor hetzelfde geld gaat ie niet, dan ben ik gewoon boos omdat ik me drie weken zo klote heb gevoeld. Als ie weggaat ben ik boos dat ie weggaat, dus hoe dan ook ben ik nu gewoon boos. Zou hij echt geen idee hebben dat ik het me zo zou aantrekken? Waarschijnlijk niet...



Een verslaving zeg je net, inderdaad dat is het! Als hij het zou weten zou hij misschien wel schrikken...



Zo'n antwoord als hij gaf zegt inderdaad genoeg. Maar ook ik weet het wel hoor. Je zegt niet zomaar en zovaak dat je iemand heel lief vindt dat doe je gewoon niet. En alles wordt gezien, van een nieuwe tas tot een ander kapsel, echt alles. Dat is niet zomaar. En het klinkt heel gek, maar ik voel het gewoon aan bepaalde dingen, kan het niet verklaren maar weet wel zeker dat als wij elkaar eerder hadden ontmoet (dus voor onze huidige partners) wij het met elkaar zouden proberen.



Wel heel sneu zeg voor je nr 2 hij blijft "hangen" in zo'n slechte relatie. Ook voor hem als persoon is dat niet fijn nog los van het feit of hij wat voor jou voelt. Stel dat hij alleen zou zijn, zou jij er dan voor gaan?



Ik weet dat namelijk niet? Weet dat ik nu in elk geval niets ga zeggen, stomweg omdat je niet kan bouwen op de scherven van verdriet. En voor mij nog belangrijker, de gedachte dat ik mijn man niet meer zie doet denk ik nog meer pijn als de gedachte dat ik nummer 2 niet meer zie.



Inderdaad Misty, een deel zegt, GA DAN, ga maar weg maar dan wil ik je ook niet meer zien. Ik ga nu door zoveel pijn in de wetenschap dat als hij gaat ik toch nog een paar weken met hem werk en het dan nog een keer door moet maken!

Aan de andere kant WIL ik inderdaad niet dat hij gaat, hij moet blijven. Alles loopt zo mooi nu, ik heb alles wat ik wil. Maar het is van de gekke natuurlijk dat ik mijn welbevinden ophang aan een ander. Feitelijk gezien ligt het niet aan hem maar aan MIJ!! Ik hang alles aan hem op, hij kennelijk niet aan mij. En dat is een stuk gezonder lijkt me..Heus mijn hoofd weet het wel, maar mijn hart is een puinhoop nu.



En wat betreft Hyves Misty, ik sluit me bij Thea aan, pas doen als je er aan toe bent!

Ik verwijder hem (nog) niet van Hyves. Ben er denk ik nog niet aan toe en dan krijg ik er vast spijt van....



Thea: Het was mijn vraag eigenlijk of hij uberhaubt wel wil scheiden. Je zegt dat zijn vrouw liever een ongelukkig huwelijk heeft dan een ongelukkige scheiding, maar hij dus ook begrijp ik?



Ik hoorde net op MTV een heel mooi liedje. Hierbij de songtekst:



A FINE FRENZY - ALMOST LOVER

[A Fine Frenzy]



Your fingertips across my skin

The palm trees swaying in the wind

Images

You sang me Spanish lullabies

The sweetest sadness in your eyes

Clever trick



Well, I never want to see you unhappy

I thought you'd want the same for me



[Chorus]

Goodbye, my almost lover

Goodbye, my hopeless dream

I'm trying not to think about you

Can't you just let me be?

So long, my luckless romance

My back is turned on you

Should've known you'd bring me heartache

Almost lovers always do



We walked along a crowded street

You took my hand and danced with me

Images

And when you left, you kissed my lips

You told me you would never, ever forget

These images



Well, I'd never want to see you unhappy

I thought you'd want the same for me



[Chorus]

Goodbye, my almost lover

Goodbye, my hopeless dream

I'm trying not to think about you

Can't you just let me be?

So long, my luckless romance

My back is turned on you

Should've known you'd bring me heartache

Almost lovers always do



I cannot go to the ocean

I cannot drive the streets at night

I cannot wake up in the morning

Without you on my mind

So you're gone and I'm haunted

And I bet you are just fine



Did I make it that

Easy to walk right in and out

Of my life?



[Chorus]

Goodbye, my almost lover

Goodbye, my hopeless dream

I'm trying not to think about you

Can't you just let me be?

So long, my luckless romance

My back is turned on you

Should've known you'd bring me heartache

Almost lovers always do

@Snuf: Zooo moeilijk he? Die tweestrijd...hug (weet niet hoe je die emoticons plaatst)

Ik weet dat als ik hem eerder ontmoet zou hebben (dus voor mijn nummer 1) dat het misschien wel wat zou zijn geworden, maar dat weet je natuurlijk nooit. Hij heeft dat ook al eens geopperd, dat als hij vrijgezel zou zijn, hij misschien wel wat met mij zou willen. Maar dat vind ik zo'n dooddoener. Hij is geen vrijgezel en ik ook niet dus het heeft dan ook geen zin om zoiets te zeggen. Zaait alleen maar verwarring.

Verdorie, Misty, ik zit hier met tranen in mijn ogen na het lezen van die songtext. Vooral ook omdat die in het engels is wat onze voertaal is, voor geen van ons tweeën de moedertaal.

My Almost Lover......, dat zegt het helemaal.



Hij heeft wel al aan zijn vrouw voorgesteld om te gaan scheiden maar zij wil dat absoluut niet. Omdat zij hier geen familie heeft en ook geen recht op een uitkering is het een heel moelijke situatie. Een paar weken geleden heeft hij gezegd dat hij in April de knoop wil doorhakken. Hij had het er over om een ticket te kopen voor haar, haar familie in te lichten en haar dan op het vliegtuig te zetten, maar of hij dat ook echt doet? Het is echt heel hard en heel moelijk voor hem.



Wat mijn nummer 1 betreft, we zijn al heel lang bij elkaar, bijna 30 jaar, ik hou nog steeds van hem, maar soms gaat het zo moeizaam. Hij is niet altijd een makkelijke man, maar dat wist ik 30 jaar geleden ook al, kan ik hem dat nu gaan verwijten? Ik kan me ook niet echt een leven voorstellen zonder hem, we hebben zoveel dingen samen meegemaakt en zijn er altijd voor elkaar geweest, en nog steeds doen we dat. Hij is geen perfect man, maar ik heb ook mijn fouten die hij van mij accepteert. Onze relatie is toch wel heel diep. Ik zal dit niet opgeven voor een bevlieging, maar die bevlieging duurt nu al sinds Juli 2006.......

Almost Lover