twee liefdes...........nieuw topic...

tantetje wat goed dat je het zelf ook inziet,dat wat lustgevoelens het niet waard zijn,om zomaar vanalles op het spel te zetten,want houden van is toch iets anders als alleem maar jeuk hebben,voor iemand anders.

quote:Julus schreef op 29 februari 2008 @ 16:48:

Tantetje; je voelt je telkens heel kortdurend happy als je weer contact hebt gehad, en daarna voel je je kut als je niks hoort. Dat is zelfpijniging.

Dat je daarvoor kiest..snap ik niet zo goed. En dan ook met de wetenschap dat een nr2 toch niet weggaat bij zijn vrouw. Dus zal die pijn altijd doorgaan.

Kun je beter je energie steken in je huidige relatie, stoppen of doorgaan en er dan echt voor gaan.



Ik heb precies hetzelfde...Als hij reageert ben ik heel happy, dan kan ik er weer een paar dagen tegen, maar zo rond de derde dag gaat het knagen en ga ik me kut voelen...Ik weet dat dat hartstikke fout is en dat HIJ hartstikke fout is. Ik heb nou al een hele poos niet gereageerd en hij laat ook niks van zich horen en dan voel ik me zo onbelangrijk ( wat ik waarschijnlijk ook ben). Ik weet dat wij er destijds samen voor hebben gekozen om bij onze nummer 1 te blijven en daar sta ik op de een of andere manier ook volledig achter, maar toch wil ik zo af en toe wat van hem horen.......Maar hij laat alleen wat van zich horen als ik het inititatief neem en ik ben nu op het punt dat ik dat vertik....Maar toch voel ik me kut!! Ik ben al kilo's afgevallen ( terwijl ik al niet de dikste was), ik eet nauwelijks en kan me nergens op concentreren...Mijn nummer 1 weet blijkbaar dat er iets is want hij laat me geen moment met rust,als ik iets te laat thuis kom van mijn werk begint ie al te zeuren. Mag niet meer met mijn vriendinnen de stad in, wordt ie boos, en uitgaan is al helemaal uit den boze.....Hoe moet dat dan wel niet zijn als ik hem ga vertellen van mijn gevoelens voor mijn nummer 2??

Wordt echt ZO gek van mezelf, alsof ik uit 2 personen besta..De een die verder wil met dr huwelijk en nummer 2 wil vergeten en de ander die dat allemaal niet wil...Pffff. Ik ben gewoon hopeloos!!!

nou, het stoere zit er nog steeds in... ben vandaag ook supervrolijk, zo hou ik het nog wel vol! vind het stiekem wel moeilijk hoor... heb hem wel gezien (van een afstand) en hem aangekeken en een soort van gegroet, maar verder niets van hem gehoord en hij ook niet van mij! hahahaha, ben helemaal happy met mezelf...



@Misty, waarom zou je aan nr 1 je gevoelens vertellen als je toch zeker weet dat je bij nr 1 wilt blijven? ik snap dat sommige mensen dat wel doen, maar ik begin er ook niet aan..... en nr 2 ja, dat ken ik... alles op zijn tijd....vervelend is dat... ben jij trouwens echt verliefd op nr 2? pas je wel op, ik heb oko gemerkt aan mezelf dat ik thuis niet te genieten was in periodes dat ik van nr 2 niets hoorde, heb ook gemerkt dat dat opvalt... als je dus niets wilt vertellen, zul je toch je gedrag thuis meoten veranderen, hoe moeilijk dan ook... ik probeer zoveel mogelijk leuke dingen te plannen met nr 1, zodat ik ook vrolijk word, is dat misschien iets voor je?

Ik wil best leuke dingen met mijn nummer 1 plannen maar hij is een beetje depressief en ligt als ie thuis komt in bed of hij gaat zitten gamen...Ik probeer wel zoveel mogelijk leuke dingen te doen met mijn kinderen en met vriendinnen en dan voel ik me ook wel weer een tijdje lekker. Maar ik ga overal op letten he..Zo kan ik bijvoorbeeld op Hyves zien dat hij al een paar dagen niet online is geweest ( of hij staat op offline) en dat geeft me dan ook weer een vervelend gevoel en hem verwijderen van Hyves kan ik mezelf niet toe aan zetten.

Ik kan mijn gevoelens goed verbergen en ik voel me vooral beroerd als ik alleen ben. Zodra mijn kinderen er zijn of mijn man is er dan kan ik me heel goed over dat vervelende gevoel heen zetten, maar als ik dan smorgens alleen ben, dan ga ik malen he. En achter die computer zijn Hyves checken, mijn mail checken enzo.....Maar ben nog steeds zo sterk dat ik hem geen berichtje stuur!! Dat vind ik dan wel weer heeeeel goed van mezelf. Het kost wel moeite maar het lukt me wel Nu maar hopen dat hij ook geen bericht gaat sturen, anders beginnen we weer van voor af aan..



Jouw situatie lijkt wel een beetje op de mijne tantetje, ook jouw nummer 2 speelt een spelletje met je toch? Ik heb alles wel gelezen maar kan geen verhalen bij namen plaatsen..Pfff....



X B

Hallo meiden, zoveel weer geschreven, hoop dat jullie het me niet kwalijk nemen dat ik nu niet reageer. Komt later wel weer. In ieder geval bedankt voor jullie belangstelling. Heb een heerlijke vakantie gehad met veel zon. Jammer genoeg is het niet gelukt om mijn rugzakje thuis te laten. Heb veel nagedacht over de situatie en was er eigenlijk helemaal klaar mee. Eenmaal thuis was nr. 1 zo ontzettend blij me te zien. Ik had dat dus niet en vind dat zo erg voor hem. Waarom kan ik niet blij zijn met wat hij me nu kan bieden en blijft het verleden een te zware stempel drukken op mijn gevoelens voor hem. De twijfel heeft dus weer toegeslagen. Kan ik 3 mensen zoveel pijn doen voor een ongewisse toekomst voor mezelf? Ik heb ook nagedacht over hoe het zou zijn als de kinderen de deur uit zijn. We hebben weinig gemeenschappelijk. Zou ik daar wel gelukkig van worden? Bah, wat klinkt dat egoistisch. Maar mag je in het leven meer verwachten dan dat broer-zus-gevoel? Ik zou hem zo graag in de armen zijn gevlogen op de luchthaven. Hij had die behoefte wel, ik niet. Waarom is het zo moeilijk om de knoop door te hakken? En..... ik moet mijn nederlaag bekennen, ik heb ook weer contact met nr. 2 via mail en sms. Elkaar nog niet weer ontmoet. Zwak he? Maar of ik nou wel of geen contact heb, hij zit in mijn systeem. Sinds zondagavond alweer 2 gesprekken met nr. 1 gehad. Hij wil zelfs zonder seks als ik die behoefte niet heb. Vind het zo erg, hij wil wel door het stof gaan en alles doen om me terug te krijgen, maar er zit een enorme blokkade in mij. Ik moet de komende weken een definitieve beslissing nemen, want hier worden we allebei stokongelukkig van. Hij verdient ook een vrouw die helemaal voor hem gaat. Lastige complicatie is dat beide kinderen in mei eindexamen moeten doen, dus daar moeten we het rustig voor houden. Wat kan een mens ongelukkig zijn, 2 mannen die van je houden, het lijkt zo luxe, maar geeft een enorm dillema.



Liefs en sterkte voor jullie allemaal, een ongelukkige Josephien

Josephien, hug!!!

Wat vreselijk moeilijk voor je. Niet echt blij om nr. 1 te zien, hij juist wel. Je nr. 1 heeft echt alles voor je over, dat maakt de beslissing nog veel moeilijker lijkt me. Maar je hebt wel gelijk, hij verdient ook een vrouw die van hem houdt, die volledig voor hem gaat. Als jij dat niet kunt opbrengen, want dat is het dan echt opbrengen, dan is dat niet echt goed, niet voor hem, maar ook niet voor jou. Wil je je huwelijk nog een kans geven, dat is natuurlijk de eerste vraag die je jezelf moet stellen, maar dat zal je vast wel gedaan hebben.

Nr. 2 in je bloed.... juist daardoor kan je niet voor je nr. 1 gaan he? Juist daardoor blokkeer je, ik snap dat helemaal van je.

Ach, ik kan van alles aandragen om nog te doen, maar met name de vraag of je nog wel wilt proberen om je huwelijk een nieuwe impuls te geven, te redden, is denk ik de belangrijkste, daar staat of valt alles mee. En inderdaad die keus ligt bij jou, daar kan helemaal niemand je bij helpen, helaas. Gevoelens kun je niet dwingen. Hoe vaak hebben we hier al niet gezegd: "konden we onze gevoelens maar uitschakelen, waar zit die uitknop?". Hij is er niet die uit- of aanknop, gevoelens onderdrukken kan wel even, maar uiteindelijk steken ze toch de kop weer op.

Misty, stel jezelf de vraag wat het je oplevert als je je gevoelens voor je nr. 2 met je nr. 1 deelt..... Hoe zou je nr. 1 reageren? Moeilijk hoor! Goed van je hoor dat je geen berichtjes naar hem stuurt!

Tantetjes, hou vol he? Sterkte!

Puk, sterkte!

Jaikke, best spannend van de week allemaal!



Flamenco, Lois, Meek, Teka, Marlies, Stranger en alle anderen, ik hoop dat het jullie goed gaat!



Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!

x Knipoogje

Knipoogjes, bedankt voor je reactie. Dingen lijken soms snel te veranderen. Nr. 1 stond vanmorgen op en had dé oplossing zei hij. Op basis van vriendschap voor het gezin bij elkaar blijven en allebei een ander erbij. Nou, als dat zou kunnen... Hij wil met me praten over hoe dit in te vullen zou zijn. Ik heb al wel gezegd dat hij niet tegen zijn gevoel in moet gaan en zich daar ook happy bij moet voelen. Tjee, wat heeft die man er veel voor over he? We wachten maar eens af. Maar het idee dat dit misschien zou kunnen werken, maakt dat ik me toch al wel iets beter voel. Zou het kunnen?

Ja daar is jaikke weer

korte samenvatting van alles

Mijn nummer 2 heeft naar een niet mis verstaande mail van mijn kant,eindelijk openheid van zaken gegeven.( geeft toch wel veel om me,maar de scheiding staat buiten mij om.)

Het etentje met me ex nummer 1 was in een woord eerlijk.

Een feest van herkening.

En zijn er alle twee zeker van dat de relatie over is.

Maar de vriendschap die er tussen ons was, is sterker dan ooit.

En hoe de toekomst er uit ziet,niemand kan me dat vertellen.

Maar ik kan nu wel alles uit het verleden achter me laten.

En positief naar de toekomst kijken.

En wat me nummer 2 betreft is er niet veel veranderd,hooguit dat ernu duidelijkheid is.

En weet waar ik aan toe ben.

Eindelijk eens rust in me hoofd.



De rest hier kan ik dan ook niks anders toewensen dan het zelfde.

Josephien wat een ingewikkelde toestand bij jou thuis. Je man heeft er inderdaad wel heel veel voor over om samen te blijven. Is hij ook niet een beetje bang voor een onzekere toekomst dat hij dit soort dingen voorstelt?

Ik wil je kleine beetje hoop niet wegmaaien maar zo voelt het voor mij. Hij wil alles doen als je maar blijft.

Zelf zou ik niet een Nr2 kunnen nemen omdat Pukman dat ook heeft. Er moet meer reden zijn dan gelijk willen staan. En een huwelijk gebaseerd op vriendschap en dan je ware liefde en lust bij een ander hebben, lijkt me op de lange duur heel frustrerend. Voor jou maar ook voor je man.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je ivm de examens van je kind(eren) nu niet wil scheiden maar om dan maar een vriendschapshuwelijk met partner erbij te doen is wel het andere uiterste. In het verleden kon je man er ook niet mee omgaan dat je een Nr 2 had, zou het voor hem nu wel kunnen als hij ook een Nr 2 heeft? En waar duikelt hij die dan zo snel op? Ik bedoel, zo'n Nr2 heb ik nog nooit als bonusaanbieding gezien. Het is toch iets wat je overkomt?

Ik hoop dat jullie een (tijdelijke) oplossing vinden. Hoe rot ik het ook vind om te zeggen Josephien, op de lange termijn denk ik dat je toch zonder je man verder zal gaan. Je houdt niet meer van hem, niet zoals je van een partner "hoort" te houden en dat is denk ik het grootste probleem.

Houden van kan je niet dwingen er te zijn en niet dwingen er niet te zijn. Was dat maar zo, dan zou het hele forum vol staan met huishoudtips.

Ik wens je veel kracht en wijsheid de komende tijd, een grote hug van Puk en denk soms maar gewoon ik zie het allemaal wel.

Puk, hoe is het met je moeder? Fijn dat je samen met Pukman een leuk weekend hebt gehad.

Vannacht weer lang met nr. 1 gesproken, heel emotioneel. Zoals het er nu voor staat wil hij 4 jaar lang op basis van vriendschap bij elkaar blijven om ons gezin goed af te ronden. In die tijd wil hij op zoek naar een andere vrouw. Hij heeft geen hoop meer dat ik terug kom en zegt dat hij hierdoor meer afstand van me kan nemen en een nr. 2 kan accepteren. Ook ik vind mijn gezin erg belangrijk, anders was ik al lang weg geweest. Misschien proberen of dit werkt als laatste kans en als dat niet zo is, alsnog voor een scheiding kiezen? Dat mijn gevoel voor hem niet deugt is me zelf ook duidelijk inmiddels en hij verdient vele malen meer dan ik hem kan bieden. We zullen het de komende dagen nog wel over hebben hoe de afspraken hierover zouden moeten zijn. Wordt vervolgd. Liefs, J.

4 jaar lang nog,wat onoverzichtelijk jos,zet jij nog 4 jaart lang je leven in de wacht?

Ik wil niet raar doen,maar ik vind dat je man erg raar doet,zo van jij blijft nog ff en ik neem 4 jaar de tijd om iemand anders te zoekken.sorry hoor en als hij niemand vind?of eerder.of jij loopt nog 4 jaar op je kaken,wat als jij iemand vindt?Ik denk dat jullie therapie of een mediater moeten zoekken.dit zal niet goed gaan,dat van de hak op de tak,ook wel lochies dat je man vanalles bedenkt om dit dragelijker te maken.maar roeppen wij blijven bijelkaar todat ik iemand anders vind.vind ik een erg vreemde beredenering,ik zie het dan ook dat hij verward is,en sparrteld.sterkte ermee

Ik denk ook niet dat dit werken gaat Jo.

Je man wringt zich in de vreemdste bochten om tot een oplossing te komen.Is dit de oplossing?En wat als hij haar niet vind?

En wat betekend het voor jullie pubers?Lijkt me alleen maar ingewikkelder.

En jij hebt al een hele sprong voor hierin ook al,bedenk dat ook beide.

Krijg het idee nu dat hij als de sodemieter een vis aan de haak gaat/heeft slaan oid.Om zo het geheel te compenseren.

Idd. beetje vreemd.

Maarjah,mss. werkt het ook wel.

Waarom trouwens nog 4jr. dan?

Josephien, die eerste posting na je vakantie had van mij kunnen zijn. Hier gebeurd ongeveer hetzelfde.

twwe dagen terug weer een lang gesprek met nr1 gehad. Hij vind dat ik me er niet voor inzet dat het weer goed komt tussen ons. En hij heeft gelijk. Ook ik heb af en toe mail en telefonisch contact met mijn nr2 gehad. Elke dag, voordat nr1 thuis komt, ben ik vol goede moed dat we er samen uit zullen komen. Maar zo gauw hij thuis is, is dat gevoel weer helemaal weg. Hij is een hele goede man en hij houdt van mij. Maar in ons laatste gesprek gaf hij duidelijk aan dat zijn geduld op begint te raken. Aan de ene kant voel ik me heel schuldig dat ik niet meer mijn best voor ons doe. Aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik mezelf geen gevoelens voor hem kan afdwingen. Ik herken dat gevoel van jou zo goed Josephien dat je hem zo graag in de armen was gevlogen op het vliegveld maar dat je die behoefte uiteindelijk niet voelt.

Ik vind me zelf zo zwak, ten eerste omdat ik nr2 nog af en toe sprak en ten tweede omdat ik het gesprek dat ik twee dagen terug met mijn nr1 had, had moeten beginnen. Aan de ene kant ben ik heel bang om te scheiden van mijn nr1. Aan de andere kant kan ik me heel moeilijk voorstellen dat het gevoel weer terug komt.

Ik ben zo bang dat ik mijn leven en mijn relatie met nr1 te negatief zie omdat ik verblind ben door mijn gevoelens voor nr2. Ik ben zo bang iets op te geven waar ik altijd tevreden mee was.

Mijn dochter is 5 jaar oud. Mijn nr1 en ik zijn allebei van mening dat we bij elkaar moeten blijven om elkaar en niet om haar.

Waarom, waarom is het zo moeilijk om de knoop door te hakken?

Maakt liefde nou echt zo blind?

Knipoogje, ik hoop voor jou dat je voor altijd op deze manier door kan gaan.

Josephien en Flamenco,

Owwww meiden!!!! Ik voel jullie worsteling en pijn!

Liefde is niet af te dwingen, dat is duidelijk! Ik zie hoe jullie krampachtig proberen om weer diepere gevoelens en liefde proberen te ontwikkelen voor nr.1. Het lukt niet.

Ik ben toch bang dat jullie voor een hele moeilijke beslissing staan, genoegen nemen met je nr. 1, want zo voelt het bijna, denk ik, of toch voor jezelf kiezen en een hele onzekere tijd tegemoet gaan.

Het hele moeilijke in dit verhaal is jullie nr. 1 ook niet los wil/kan laten. Je gezin, de kinderen, wat gaat het allemaal worden, hoe ziet de toekomst er voor jullie allemaal uit? Wat geef je op?

Bij elkaar blijven op basis van vriendschap, er zijn zat stellen die op deze manier bij elkaar zijn gebleven, maar die hadden wellicht geen tweede liefde, die wisten niet hoe het ook zou kunnen zijn.

Niemand van ons kan in de toekomst kijken.

En natuurlijk moet je beslissing om eventueel toch te blijven bij nr. 1 los zien van nr. 2, iedereen zal dat zeggen, je verstand zal dat zeggen, maar nr. 2 zit wel in je koppie!

Een advies kan ik niet geven, ik kan alleen zeggen dat het een hele moeilijke beslissing is, dat iedereen die voor een dergelijke beslissing heeft gestaan heel onzeker is.

Neem je genoegen met wat je nu hebt? Zie je jezelf over tig jaar samen met je nr. 1 op het bankje in de tuin van het verzorgingstehuis zitten? Zouden de kinderen beter af zijn met een scheiding, met misschien straks wel heel gelukkige ouders? Hoe leg je alles uit? Vragen, vragen, onzekerheden en nog meer onzekerheden.



Als ik dan zo zit te schrijven en te denken... dan denk ik, wat is er met ons gebeurd, hoe heeft het kunnen gebeuren dat er een nr. 2 in ons leven is gekomen en dat we zo vreselijk aan nr. 2 hangen, steeds weer blij zijn met een smsje, mailtje, telefoontje. Uit ons dak gaan als we nr. 2 treffen, wat is dat toch?

Het is toch een verslaving, verslaving aan het gevoel van geluk, aandacht, jezelf weer helemaal vrouw voelen. Het spijt me zo vreselijk dat jullie dat niet meer kunnen voelen bij je nr. 1. Ik kan het me overigens wel voorstellen. Het is hier nog niet aan de hand en ik hoop ook niet dat het ooit gebeurd, maar ik moet eerlijk zeggen dat dat toch ook wel afhangt of mijn nr. 1 ooit achter mijn nr. 2 komt. Als dat gebeurd weet ik ook niet wat er hier zal gebeuren. Nu blijven toch veel dingen onuitgesproken naar nr. 1, die dan waarschijnlijk wel ter sprake zouden komen. Als mijn nr. 1 zou vragen om mijn nr. 2 op te geven...... weet ik echt niet wat mijn antwoord op dit moment zou zijn en dat terwijl ik zeker weet dat nr. 2 zijn nr. 1 nooit voor mij zou verlaten.



Twee liefdes...... inderdaad het lijkt zo vreselijk mooi, maar......

Ik prijs mezelf gelukkig dat ik van mijn twee mannen houd, niet eenzelfde liefde voor allebei, maar vast staat wel dat ik voor hen allebei een hele diepe liefde koester en gewoon van allebei houd en ze allebei niet kwijt wil.



Ook ben ik er diep in mijn hart van overtuigd dat als je niet echt blij meer kunt zijn als je nr. 1 ziet, je liefde voor nr. 1 aan het afsterven is, genegenheid is dan wat er overblijft.



Heel erg veel sterkte!

Alle anderen, sorry dat ik niet op jullie heb gereageerd, hug!

x Knipoogje

Allemaal bedankt voor jullie reactie.



Daisy en Face, die 4 jaar zijn bedoeld om ons gezin af te sluiten. Onze jongste kan dan gewoon thuis blijven wonen en kan daarna op kamers (ze is dan oud genoeg en wil dat dan waarschijnlijk ook graag), hoeft niet steeds te kiezen waar ze gaat wonen of waar ze is (want ik ga dat een zestienjarige niet opleggen). Onze oudste gaat dit jaar de deur uit.

Ik wil dit alleen als aan een aantal voorwaarden voldaan wordt, d.w.z. niet meer de spanningen thuis die we nu hebben en beiden de vrijheid om iets op te bouwen met een ander, waarbij we niet op elkaar hoeven te gaan wachten tot we beiden een ander hebben. We moeten nu duidelijke afspraken gaan maken en ons daar ook aan houden, anders denk ik dat er toch nog een scheiding volgt. Het is gewoon een alternatief voor een scheiding met hoop ik minder consequenties voor mijn kinderen. Want zij zijn sowieso de reden dat ik zo lang gebleven ben. Ik ben wel blij dat mijn gevoelens voor nr. 1 nu duidelijk zijn geworden. En het een poos geen contact hebben met nr. 2 heeft hier wel bij geholpen. Hierdoor kon ik duidelijker zien hoe mijn leven met nr. 1 er uit zou gaan zien en dat is niet genoeg. Voor mij tenminste, hoe erg ik het ook voor iedereen vind.



Flamenco, gewoon verbijsterend hoe onze verhalen op elkaar lijken. Het verschil is alleen dat jij tevreden was met nr. 1 tot nr. 2 in beeld kwam. Zou het er voor jullie niet meer in zitten? Eventueel met therapie? Passen nr. 1 en jij goed bij elkaar? Wat heeft nr. 2 wat nr. 1 niet heeft. En andersom trouwens? Sterkte meid. Big hug!



Knipooigjes, ik zie mezelf idd niet met nr. 1 op een bankje bij het verzorgingstehuis zitten. Wel met nr. 2 trouwens. Zou heel gezellig zijn. En als hij het niet wordt met een type als nr. 2, een levensgenieter dus en anders maar alleen met de zon op mijn verschrompelde gezicht.

Het lastige is wel dat mijn kinderen heel kwaad zijn op nr. 2, dus die werelden zou ik (voorlopig) moeten scheiden. Zij hebben het idee dat hij ons huwelijk kapot heeft gemaakt, wat natuurlijk niet zo is. Nr. 2 was echt het gevolg van het niet gelukkig zijn met nr. 1.

Ik hoop zo voor jou dat je nr. 1 er nooit achter komt. Twee mannen die van jou houden en waar jij ook van houdt. Maar ik lees dat jij toch al stiekem bedenkt wat als, waar kies ik dan voor. Ik hoop toch zo dat je nooit voor dat dilemma komt te staan.



Allemaal veel liefs en sterkte, J.

Tja...., ik moet wel zo realistisch zijn om toch ook nu al te denken aan wat als. Niet dat ik daar elke dag aan denk hoor, echt niet. Uit mezelf zal ik mijn nr. 1 nooit over nr. 2 vertellen, dat staat als een paal boven water. Mocht nr. 1 ooit achter mijn nr. 2 komen, ja dan....., dan weet ik niet hoe nr. 1 gaat reageren.

Oppassen geblazen dus, op alle fronten, en toch neem ik soms een risico, dat ene smsje van nr. 2 wat ik nog niet weg kan gooien......

Vandaag overigens vreselijk gelachen, we lopen elkaar op msn steeds mis, grrrr! Gelukkig kan ik erom lachen en mijn nr. 2 ook. Heerlijk om ook dat met elkaar te delen.

Ja, ik prijs mezelf inderdaad vreselijk gelukkig. Geniet ook van elk moment, want we weten allemaal dat dit misschien wel een keertje anders zal worden.



Ik begrijp je wel Josephien, als er geen spanningen meer in huis zijn, maar een rustig thuis zonder ruzies, en je kunt elkaar beiden in de waarde laten en normaal samenwonen, is het inderdaad een optie. Zoals je zegt, ik sta gelukkig niet voor die keuze, maar als ik mijn nr. 1 een beetje ken, zou dit bij ons ook bespreekbaar zijn en dus ook een optie.

Wees er alleen zeker van dat het geen wanhoopsdaad is van je nr. 1.



Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!

x Knipoogje

Tip Knipoogjes: tekst van sms typen in je hotmail of word als dat goed beveiligd is. Doe ik ook, hoef je ze toch niet weg te doen. Slaap lekker. J.

Hallo allemaal



Ik heb nu "al" 2 weken geen contact met mijn nummer 2...Ik heb zijn nummer gewist, zijn msn verwijderd. Hij staat alleen nog in mijn Hyves ( omdat ik hem dat beloofd heb) maar dat valt me zwaar. Ik ben namelijk goldmember en dan kan je zien wie er gluurt op je blogs. En daar kan ik dus zien dat hij vrij regelmatig op mijn Hyves komt (bijna dagelijks) en dan mijn blogs doorleest. Niet dat ik daar nou problemen mee heb, als het prive zou zijn zou ik het niet op internet zetten Het enige is...we hadden afgesproken vrienden te blijven maar als ik geen initiatief toon, gebeurd er niks!!! Vorige week heb ik in een zwakke bui een mail gestuurd (alleen prettig weekend meer niet) en ik kreeg een mail terug met: Jij ook prettig weekend en werk ze!!! Daarna niets meer gestuurd en ook niets meer ontvangen.....Voel me daar kut bij, maar vooral boos merk ik....HIJ was het er mee eens om vrienden te blijven, maar HIJ wou eerst even tijd om dingen op een rijtje te zetten...Ik gun hem die tijd maar zo af en toe even vragen hoe het gaat kan toch?? Hoeveel tijd moet ik hem geven!! Ik heb voor mezelf een tijd gesteld dat als ik 21 maart nog niets van heb gehoord (precies een maand na onze laatste ontmoeting) dan verwijder ik hem van Hyves, dan heb ik het helemaal gehad met hem!!!



Ik voel me uiteraard ook wel weer gevleid dat hij toch nog genoeg belangstelling voor me heeft om elke dag ff mijn Hyves te checken, da's dan weer t rare.....



Morgen en zondag weer werken, dus afleiding...Zie alleen op tegen maandag, dan ben ik vrij, zijn de kids naar school en man naar t werk. Dat zijn de zwaarste momenten...



X B

Misty,

Als je afstand van iemand probeert te nemen, doet iedereen dat op zijn eigen manier.

Zo hebben mijn nr. 2 en ik in september zo'n afspraak gehad, even afstand van elkaar, omdat de gevoelens voor elkaar te heftig werden en het uit de hand dreigde te lopen. Ik heb geen contact via mail, sms of msn met hem opgenomen, maar bekeek wel elke dag een aantal keren zijn foto's, las zijn mailtjes nog eens door. Dit heeft ruim 2 weken geduurd en toen bleek dat we het allebei niet konden. Ik begrijp dat mijn situatie anders is dan die van jou, maar ik denk dat iedereen op zijn eigen manier afstand neemt.

Wat ik niet helemaal begrijp is als je hebt afgesproken om vrienden te blijven, je hem van je msn hebt verwijderd en zijn telefoonnummer hebt gedeleted. Ik bedoel dit niet vervelend hoor!

Ik wens je heel veel sterkte maandag!



Josephien,

Ik weet het...., maar toch wil ik zo nu en dan even op mijn mobieltje naar dat smsje kijken.... Gaat het een beetje?



Lekker een weekendje weg met mijn nr. 1.



Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!

x Knipoogje

Knipoogjes: Nou ja ik mocht hem niet meer smsen omdat hij dat te link vond, dus heb ik zijn telefoonnummer maar verwijderd anders zou ik telkens in de verleiding komen om te smsen..En zijn MSN adres heb ik wel verwijderd maar niet geblokkeerd. Hij ziet mij dus nog wel online komen (als hij online is) ook puur om hem niet lastig te vallen..HIJ wou toch even tijd om alles op een rijtje te zetten!!??

jeetje, wat wordt hier veel geschreven. Ik merk wel dat er een verschil is tussen jullie en mij. Bij veel van jullie is er echt sprake van diepgewortelde liefde voor nr.2 lijkt het..... als ik er van een afstandje naar (probeer te) kijken, dan vraag ik dat voor mezelf af. Natuurlijk zijn er wel gevoelens, maar om nu al van liefde te spreken.....



iemand gaf het voorbeeld van het trapje bij het verzorgingstehuis.... daar zie ik mij met nr 2 niet zitten... (nog afgezien van het feit dat hij 13 jaar ouder is, dus dat punt eerder bereikt, haha)....



ik ben wel weer gezwicht... als ik mijn trotse bericht teruglees, dan schaam ik me diep.. het ging zo goed, maar ja, toen zag ik hem niet! Heb hem weer gezien en smelt helemaal weg... ik reageer weer op zijn berichten enzo.... er lijkt ook iets veranderd te zijn.... het is wat rustiger geworden... de onrust is er af, net alsof het geaccepteerd is dat dit er is (van beide kanten), snappen jullie wat ik bedoel? ergens heb i het gevoel dat dit dus helemaal foute boel is en dat er amper nog een weg terug is... maar goed, het is weer weekend....ik zie hem twee dagen niet, eens kijken hoeik me voel en wat er gebeurt in mijn hoofd en lijf..



ik blijf het maar moeilijk vinden

Hallo meiden en stranger (ben je er nog?), de kogel is door de kerk. Gisteren hebben we afgesproken dat we proberen de komende paar jaar als vrienden in dit huis te blijven wonen om de kinderen een veilige plek te blijven bieden. Daarnaast zijn we allebei vrij om een relatie met een ander op te bouwen. Het geeft wel rust. Ik hoop dat het ons, net als nu, blijft lukken om aardig en met respect met elkaar om te blijven gaan. Het zou iig een gevoel geven van dit goed afgesloten hebben. Over hoe dit in de praktijk allemaal moet, zullen we het de komende tijd hebben. Ik zit dus vanaf nu op het verkeerde forum, maar zal de komende tijd nog wel meelezen en af en toe van me afschrijven lijkt mij. Ik wil jullie allemaal bedanken voor alle steun een wijze woorden. Fijn weekend! Hug, J.

Josephien, je klinkt opgelucht in je laatste berichtje. Ik hoop dat jullie samen vorm kunnen geven aan deze afspraak. Makkelijk zal het niet zijn maar het is niet onmogelijk. Heel veel sterkte.

Tantetje, het is voor mij moeilijk om op jou postings te reageren omdat ik mezelf niet goed in jou situatie kan verplaatsen. Zoals je schrijft, mijn liefde voor nr2 is diep geworteld. Als dat niet zo zou zijn, had ik dit hele verhaal allang achter me gelaten.

Ik ben de laatste tijd heel verdrietig. Verdrietig door wat ik nr1 aan doe, doordat ik niet van hem hou zoals ik van nr2 hou en dat ik hem er niet van kan overtuigen dat mijn gevoelens voor hem terug komen omdat ik hier zelf niet van overtuigd ben. Ik heb nr1 zoveel verdriet gedaan, ik weet niet wat nu het beste voor ons is.

Teka, lees je nog mee? Nu je weer probeert je relatie met nr1 op te bouwen, probeer je het anders te doen dan toen jullie voor de eerste keer samen waren? je schreef dat je door nr2 heel veel nieuwe dingen over jezelf en over wat je belangrijk vind hebt geleerd (als ik me goed herinner). Probeer je dat vast te houden nu je weer met nr1 bent of ben je weer terug naar wie en wat je voor nr2 was? Ik hoop dat het niet een te persoonlijke en ingewikkelde vraag is.

Heel veel sterkte allemaal.

Geniet van de mooie momenten zolang het nog kan

Flamenco, ik snap je zo goed. En hoe kun je nr. 1 overtuigen als je zelf al niet overtuigd bent dat je gevoelens terug komen. Je schrijft dat je meer van nr. 2 houdt. Dat doe ik ook. Ik ben blij dat de knoop nu doorgehakt is. Je wordt idd heel verdrietig van deze impasse, het gevoel je nr. 1 aan het lijntje te houden. Hij kan nu ook verder met het opbouwen van zijn leven en ik hoop ook een nieuwe liefde, want dat gun ik hem echt. Ik wens je heel veel sterkte meid. Misschien moet je voor jezelf een bepaalde termijn bedenken waarop je of definitief voor nr. 1 of voor nr. 2 kiest. Van deze situatie wordt iedereen gek, onrustig, verdrietig, toch? Big hug!

hallo allemaal,

ik schrijf niet meer zo vaak mee, maar lees nog wel alles en leef met jullie mee.

Knipoogje, wat je schrijft over het bij elkaar blijven uit vriendschap, het samen oud worden, wat geef je op, het niet loslaten door nr1, het zijn zulke ware woorden.

Josephien, wat een beslissing; denk je werkelijk dat jullie dit gaat lukken de komende 4 jaar? De vorige keer kon je nr1 het niet aan... Iig hoop ik dat het lukt, en dat jullie allebei gelukkig worden, samen of ieder afzonderlijk. Deze beslissing moet je rust geven, je geen rot gevoel meer geven door telkens te moeten zeggen wat je gevoelens wel, of liever gezegd niet meer zijn. Want het doet pijn om degene waar je zo lang mee samen bent geweest te moeten zeggen dat 'het' gevoel er niet meer is.

Flamenco, ja, ik heb idd veel over mezelf geleerd en over de dingen die ik belangrijk vind in een relatie. Het opbouwen van de relatie met nr1 gaat moeizaam. Het is veel praten, huilen en kwaad worden... heb het gevoel dat frustratie van jaren er ineens allemaal uitkomt. Realiseer me ook dat wanneer we samen verder willen het verleden begraven dient te worden en je een nieuw 'verleden' moet opbouwen samen. Ik probeer aan mijn veranderde inzichten vast te houden en dat is niet gemakkelijk, je vervalt zo snel weer in oude patronen. Zo bizar, net wat jij ook al schrijft, wanneer ik alleen ben denk ik ook, we komen er wel uit, du moment als we samen zijn lukt dat niet meer. Het verdriet zoals je het beschrijft herken ik haarscherp, en niet alleen verdriet, ook schuldgevoelens omdat je nr1 zoveel verdriet hebt aangedaan. Alleen probeer ik het wel breder te zien, dit met nr2 kon alleen gebeuren omdat er onbewust toch een stuk ontevredenheid was, het missen van iets... Net als Josephien heb ik ook aangegeven dat ik vriendschap te bieden heb, meer is het (nog) niet en aan hem de keuze dat te aanvaarden.... er zal een knoop doorgehakt moeten worden wanneer nr1 dit niet wil of kan.

Gevoelens kun je niet afdwingen, die moeten er zijn.

En dat is moeilijk genoeg, die beslissing nemen kun je alleen dan, wanneer je er echt klaar voor bent en niemand die zeggen kan wanneer dat is alleen jijzelf...



voor allemaal