Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 13 maart 2008 om 15:55
quote:dubiootje schreef op 13 maart 2008 @ 14:52:
[...]
Ik snap niet eens wat je hier doet vandaag. Moet jij niet poetsen, paaseieren verven en alvast verstoppen, lingerie kopen, champagne koud zetten, badderen, scrubben, vijlen, lakken, ontharen, enzovoorts? Jeetje, hoe weet jij zo goed wat ik aan het doen ben, heb ik per ongeluk een web-cam geinstalleerd maar dat ik dat niet weet of zo...?
[...]
Ik snap niet eens wat je hier doet vandaag. Moet jij niet poetsen, paaseieren verven en alvast verstoppen, lingerie kopen, champagne koud zetten, badderen, scrubben, vijlen, lakken, ontharen, enzovoorts? Jeetje, hoe weet jij zo goed wat ik aan het doen ben, heb ik per ongeluk een web-cam geinstalleerd maar dat ik dat niet weet of zo...?
donderdag 13 maart 2008 om 16:12
quote:rabobank schreef op 13 maart 2008 @ 11:46:
Eleonora, ik ben ook blij dat ik jullie gevonden heb. Ik vind jou trouwens een van de wijze vrouwen van het vivaforum.Wat ben je lief en ik voel me niet zo wijs hoor als ik jouw verhaal lees. Eerder een beetje machteloos want ik zou zo graag iets voor je willen doen. Beloof je het dat je het vraagt als er iets is wat is wat we voor je kunnen betekenen?
Eleonora, ik ben ook blij dat ik jullie gevonden heb. Ik vind jou trouwens een van de wijze vrouwen van het vivaforum.Wat ben je lief en ik voel me niet zo wijs hoor als ik jouw verhaal lees. Eerder een beetje machteloos want ik zou zo graag iets voor je willen doen. Beloof je het dat je het vraagt als er iets is wat is wat we voor je kunnen betekenen?
donderdag 13 maart 2008 om 16:58
lieverds
ook weer een even een bericht van mij
Leo, Dubio heeft gelijk, je had het wel kunnen posten hoor! Staat vast bol van een heleboel zinnige dingen
Lemmy, feest voor jou! geniet ervan en neem alle tijd om de benodigde activiteiten uit te voeren
Vrouwtje Klets, goede stappen gezet hoor. Blijf rustig en laat je niet overrompelen. Denk goed na over wat je wilt en doet. Dan komt het vast wel in orde nu. En mocht het toch weer omslaan dan kom je hier weer posten. We helpen je er dan wel doorheen. Voor nu is het gewoon heel fijn dat jij samen met je zoon kunt genieten. Iets voor jou om over na te denken, er zijn tegenwoordig ook hulpgroepjes voor kinderen van gescheiden ouders. Mocht het nodig zijn dan kun je natuurlijk altijd regelen dat hij daar naar toe gaat.
En Rabobank, meid, wat lastig dat je niet alles kunt vertellen en wat goed dat je toch mee post. Ook ik post een heleboel niet hier. Dat is ook niet mogelijk, maar toch hoeveel steun ik hier wel al niet gehad heb. Heerlijk. En misschien heb je toch iets aan een reaktie want het kan zomaar je denken veranderen waardoor je plotseling wel heel anders tegen jouw situatie aan kunt kijken en misschien wel oplossingen kunt vinden om het hanteerbaarder te maken
Dubio, je doet het goed! Blijf bij jezelf en laat je niet gek maken. Hij is degene die het over de rug van de kinderen speelt. En hoe graag jij ook wilt, je kunt niet alle schade die hij toebrengt in je eentje oplossen of voorkomen. Is ook niet nodig als ze maar weten dat ze altijd bij jou terecht kunnen, en dat kan toch!
Veertje, je klinkt weer iets positiever. Fijn hoor. Lukt het je gewoon per dag je balans te vinden en vast te vouden? Dan komt de rest wel weer.
Iseo, dikke knuffel voor jou
LilyRose, laat je nog weer wat van je horen?
Voor iedereen een dikke zoen en een
ook weer een even een bericht van mij
Leo, Dubio heeft gelijk, je had het wel kunnen posten hoor! Staat vast bol van een heleboel zinnige dingen
Lemmy, feest voor jou! geniet ervan en neem alle tijd om de benodigde activiteiten uit te voeren
Vrouwtje Klets, goede stappen gezet hoor. Blijf rustig en laat je niet overrompelen. Denk goed na over wat je wilt en doet. Dan komt het vast wel in orde nu. En mocht het toch weer omslaan dan kom je hier weer posten. We helpen je er dan wel doorheen. Voor nu is het gewoon heel fijn dat jij samen met je zoon kunt genieten. Iets voor jou om over na te denken, er zijn tegenwoordig ook hulpgroepjes voor kinderen van gescheiden ouders. Mocht het nodig zijn dan kun je natuurlijk altijd regelen dat hij daar naar toe gaat.
En Rabobank, meid, wat lastig dat je niet alles kunt vertellen en wat goed dat je toch mee post. Ook ik post een heleboel niet hier. Dat is ook niet mogelijk, maar toch hoeveel steun ik hier wel al niet gehad heb. Heerlijk. En misschien heb je toch iets aan een reaktie want het kan zomaar je denken veranderen waardoor je plotseling wel heel anders tegen jouw situatie aan kunt kijken en misschien wel oplossingen kunt vinden om het hanteerbaarder te maken
Dubio, je doet het goed! Blijf bij jezelf en laat je niet gek maken. Hij is degene die het over de rug van de kinderen speelt. En hoe graag jij ook wilt, je kunt niet alle schade die hij toebrengt in je eentje oplossen of voorkomen. Is ook niet nodig als ze maar weten dat ze altijd bij jou terecht kunnen, en dat kan toch!
Veertje, je klinkt weer iets positiever. Fijn hoor. Lukt het je gewoon per dag je balans te vinden en vast te vouden? Dan komt de rest wel weer.
Iseo, dikke knuffel voor jou
LilyRose, laat je nog weer wat van je horen?
Voor iedereen een dikke zoen en een
donderdag 13 maart 2008 om 17:18
Eleonora, ik beloof dat ik in geval van nood om hulp zal vragen. Ik voel me al een stuk beter nu ik hier schrijf, toen ik gisteravond dan eindelijk de stoute schoenen aantrok, voelde ik me echt ellendig. Heb me vandaag sowieso niet zo happy gevoeld, maar wel gesteund door jullie acties! Nu gaat het weer wat beter, ik heb mezelf maar verwend met wat nieuwe plantjes en een leuk hoekje in gericht met planten, foto's en een kaarsje. Het vrolijkt de boel in elk geval op, de kinderen vinden het ook leuk. Ze waren wel heel verbaasd, is hier niet zo gebruikelijk.
Vrouwtje Klets, niet raar toch dat je je vandaag minder voelde. Het zal in deze periode denk ik wel vaker op en af gaan met je emoties, het is toch een afscheid en jullie hebben uiteraard ook goede tijden gekend. Hoe was de ontmoeting met ex?
Zonlicht, hoe gaat het met jou? Je vraagt en reageert op iedereen, maar over jezelf schrijf je niks. Alles goed met je?
Ik ga eens wat aan het huishouden doen, het is een rommeltje hier.
Groetjes, Rabo
Vrouwtje Klets, niet raar toch dat je je vandaag minder voelde. Het zal in deze periode denk ik wel vaker op en af gaan met je emoties, het is toch een afscheid en jullie hebben uiteraard ook goede tijden gekend. Hoe was de ontmoeting met ex?
Zonlicht, hoe gaat het met jou? Je vraagt en reageert op iedereen, maar over jezelf schrijf je niks. Alles goed met je?
Ik ga eens wat aan het huishouden doen, het is een rommeltje hier.
Groetjes, Rabo
donderdag 13 maart 2008 om 18:19
Rabobank, in de tijd dat ik nog in de relatie zat heb ik enorm veel steun ondervonden aan schrijven op een topic, de herkenning bij andere vrouwen, gewoon van me afschrijven -in bedekte termen-, mailcontact naar aanleiding van dat topic.
Dit topic kan jouw vrijplaats zijn, een plekje waar je jezelf kunt zijn zonder de ogen van je man op je. Uiteraard rekening te houden met dat hij er niet achterkomt.
Ik hoop dat je het zult vóelen, dat kleine stukje vrijheid. Zeker als er niet meer in zit dan dat is dat zo waardevol.
Dit topic kan jouw vrijplaats zijn, een plekje waar je jezelf kunt zijn zonder de ogen van je man op je. Uiteraard rekening te houden met dat hij er niet achterkomt.
Ik hoop dat je het zult vóelen, dat kleine stukje vrijheid. Zeker als er niet meer in zit dan dat is dat zo waardevol.
donderdag 13 maart 2008 om 20:55
Ha lieve VK,
Heftig dat de vader van je ex is overleden. Het doet me zo'n pijn (hoewel ik weinig sympathie voor je ex voel) te horen dat hij zijn vader amper heeft mogen kennen. Na die documentaire van laatst (Gedeelde kinderen) ben ik hier meer over na gaan denken en heb ik op internet naar meer informatie en ervaringsverhalen gezocht. Er liep ook een ander topic dat min of meer daarover ging.
Het is zo onvoorstelbaar wat de impact is van het gemis van één ouder. Ik denk dat je ex daar waarschijnlijk een grote klap van heeft gehad, misschien verklaart het deels ook wel bepaald gedrag. Niet dat het iets goedpraat of dat dat verder voor jou belangrijk is. Wat wel belangrijk is - en daar kun jij een ingang voor een gesprek met hem hebben - is dat hij niet dezelfde fout met zijn zoontje begaat. Niet dat ik wil zeggen dat het de fout van zijn vader was, maar beide ouders moeten zich inzetten voor het handhaven van de band met de andere ouder.
Misschien moet hij even herinnerd worden aan de pijn die dat kleine jongetje vroeger voelde en kan hij zich dan wat meer inleven in wat zijn eigen zoontje nu doormaakt. Die is ook doodsbang zijn vader te verliezen. Nu, met het overlijden van zijn vader, is daar misschien wel een goed moment voor.
Ik heb net een heel moeilijk gesprek met mijn jongste gehad. Zij en ik allebei in tranen, ik zooo boos op haar vader. Ze vertelde dat papa heel weinig met ze speelt als ze bij hem zijn, dat hij altijd druk is met andere dingen. Ik heb haar maar niet verteld dat ik die "andere dingen" wel ken: dat is alcohol drinken.
Het bevestigt voor mij dat er niets veranderd is. En daarmee ook (nogmaals) dat mijn beslissing in het belang van de kinderen is geweest, want in elk geval is zijn "afwezige aanwezigheid" minder prominent. Ik heb natuurlijk niet laten blijken wat ik ervan vond, wel gezegd dat ik begrijp dat ze daar verdrietig over is en dat ze tegen papa kan zeggen dat ze meer met hem wil spelen. Dat heeft ze al gedaan, zegt ze, maar dan vergeet hij het weer.
Het is wel godvergeten moeilijk om te proberen toch een redelijke verstandhouding met hem op te brengen zeg. Ik wil dat echt, niet om hem want hij interesseert me niet meer, maar om de kinderen. Niet als mijn ex, maar als de vader van mijn kinderen. Maar als ik er dan weer mee geconfronteerd word dat hij als vader eigenlijk ook niet deugt, dan vraag ik me wel eens af waar ik die moeite eigenlijk voor doe. Ik weet het wel hoor, maar het wordt me wel eens zwaar te moede...
Zon, jij ook volhouden oké?
liefs,
dubio
Heftig dat de vader van je ex is overleden. Het doet me zo'n pijn (hoewel ik weinig sympathie voor je ex voel) te horen dat hij zijn vader amper heeft mogen kennen. Na die documentaire van laatst (Gedeelde kinderen) ben ik hier meer over na gaan denken en heb ik op internet naar meer informatie en ervaringsverhalen gezocht. Er liep ook een ander topic dat min of meer daarover ging.
Het is zo onvoorstelbaar wat de impact is van het gemis van één ouder. Ik denk dat je ex daar waarschijnlijk een grote klap van heeft gehad, misschien verklaart het deels ook wel bepaald gedrag. Niet dat het iets goedpraat of dat dat verder voor jou belangrijk is. Wat wel belangrijk is - en daar kun jij een ingang voor een gesprek met hem hebben - is dat hij niet dezelfde fout met zijn zoontje begaat. Niet dat ik wil zeggen dat het de fout van zijn vader was, maar beide ouders moeten zich inzetten voor het handhaven van de band met de andere ouder.
Misschien moet hij even herinnerd worden aan de pijn die dat kleine jongetje vroeger voelde en kan hij zich dan wat meer inleven in wat zijn eigen zoontje nu doormaakt. Die is ook doodsbang zijn vader te verliezen. Nu, met het overlijden van zijn vader, is daar misschien wel een goed moment voor.
Ik heb net een heel moeilijk gesprek met mijn jongste gehad. Zij en ik allebei in tranen, ik zooo boos op haar vader. Ze vertelde dat papa heel weinig met ze speelt als ze bij hem zijn, dat hij altijd druk is met andere dingen. Ik heb haar maar niet verteld dat ik die "andere dingen" wel ken: dat is alcohol drinken.
Het bevestigt voor mij dat er niets veranderd is. En daarmee ook (nogmaals) dat mijn beslissing in het belang van de kinderen is geweest, want in elk geval is zijn "afwezige aanwezigheid" minder prominent. Ik heb natuurlijk niet laten blijken wat ik ervan vond, wel gezegd dat ik begrijp dat ze daar verdrietig over is en dat ze tegen papa kan zeggen dat ze meer met hem wil spelen. Dat heeft ze al gedaan, zegt ze, maar dan vergeet hij het weer.
Het is wel godvergeten moeilijk om te proberen toch een redelijke verstandhouding met hem op te brengen zeg. Ik wil dat echt, niet om hem want hij interesseert me niet meer, maar om de kinderen. Niet als mijn ex, maar als de vader van mijn kinderen. Maar als ik er dan weer mee geconfronteerd word dat hij als vader eigenlijk ook niet deugt, dan vraag ik me wel eens af waar ik die moeite eigenlijk voor doe. Ik weet het wel hoor, maar het wordt me wel eens zwaar te moede...
Zon, jij ook volhouden oké?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 13 maart 2008 om 20:58
VK, wees er ook op bedacht dat je belangrijke/zware gesprekken zoals over de boedelverdeling op een geschikt moment voert. Wees niet bang om het te verzetten als je, zoals vandaag, je dag niet hebt, of te moe bent om je te concentreren. Probeer dat soort dingen op het juiste moment te plannen, als jullie allebei redelijk fris zijn, je zoontje niet tussenbeide kan komen enz. Ook niet op de dag na het overlijden van zijn vader (ik snap dat dat onvoorzien was, maar zoiets is natuurlijk meteen reden om het te verzetten).
Ga in therapie!
donderdag 13 maart 2008 om 21:01
Pffffff Vrouwtje Klets, zoiets is natuurlijk niet alleen zwaar voor hem, maar ook voor jou. Een week geleden zou je hem getroost hebben, gesteund hebben bij dit verlies, samen met het gerouwd hebben. En nu, nu zit je eigenlijk met een situatie dat je niet weet hoe je om moet gaan met dit alles.
Uit elkaar gaan, een verlies van een vader, zijn examens, de verdeling van de spullen, het goed opvangen van je zoon en dan ook natuurlijk je eigen emoties. Het is allemaal heel erg veel.
Het beste nu is eigenlijk dat je dingen doet waar jij je goed bij voelt. Natuurlijk is het voor hem verschrikkelijk erg, maar onderschat jouw emotionele achtbaan niet.
Doe het rustig aan meid, er gebeurt nu heel erg veel in je leven.
Veel sterkte met alles.
Uit elkaar gaan, een verlies van een vader, zijn examens, de verdeling van de spullen, het goed opvangen van je zoon en dan ook natuurlijk je eigen emoties. Het is allemaal heel erg veel.
Het beste nu is eigenlijk dat je dingen doet waar jij je goed bij voelt. Natuurlijk is het voor hem verschrikkelijk erg, maar onderschat jouw emotionele achtbaan niet.
Doe het rustig aan meid, er gebeurt nu heel erg veel in je leven.
Veel sterkte met alles.
donderdag 13 maart 2008 om 21:05
Ineens een andere rol, ineens niet meer betrokken bij zijn wel en wee. Of in elk geval op een andere manier.
Dat zal best slikken zijn, het gevoel dat je hem in de steek laat ligt op de loer.
Probeer in elk geval op rationeel niveau vast te houden aan dat je zijn ex wilt zijn, ook al werken de emoties op zo'n zwaar moment als dit niet mee.
Dat zal best slikken zijn, het gevoel dat je hem in de steek laat ligt op de loer.
Probeer in elk geval op rationeel niveau vast te houden aan dat je zijn ex wilt zijn, ook al werken de emoties op zo'n zwaar moment als dit niet mee.
donderdag 13 maart 2008 om 21:17
VK-tjelief, het ís ook vreselijk moeilijk dit soort dingen en zeker als er omstandigheden zijn waarin je elkaar eigenlijk nodig zou hebben onder normale omstandigheden. Helaas zijn de omstandigheden veranderd en wat er ook gebeurt, het wordt niet meer hetzelfde en dat is wennen. Voor jou, voor je zoon , voor je ex.
Het went hoor, echt, ook voor je zoon maar die eerste keren van papa naar mama en andersom zijn hartverscheurend. Je hebt het echt goed gedaan en je weet ook precies waarom je bent gestopt met deze relatie. Als je het even niet meer weet helpen wij je wel even herinneren. Hard misschien maar dit gevoel, wat je nu hebt gaat over en als je teruggaat naar de oude situatie zit je over een paar maanden weer in de situatie als net voordat je wegging.
En je weet het, al doet je hart nu nog zoveel pijn en heb je een steunkous nodig om de boel in je hartstreek bij elkaar te houden.
Schrijf maar fijn van je af lieve meid, je doet het zo ontzettend goed en je bent nu zo dapper bezig voor de toekomst van jou en je kind, je mag ook je moeilijke momenten hebben hoor, da's volkomen normaal.
Zoals ik al schreef, ik heb zelfs nú nog weleens momenten dat ik denk; oh ja, dat en dat was zo leuk toen met mijn ex. Ik heb zelfs weleens gezocht of hij soms op hyves stond, bespottelijk gedrag vond ik het van mezelf maar ik wilde het toch even weten. Nee dus. Maar ik heb dan ook niet goed gezocht. Want ik wil geen contact en ik wil hem ook helemaal niet terug maar ik kan onmogelijk alleen aan de rotdingen denken. Er waren ook goede en unieke momenten, die wil ik óók onthouden.
Geef je verdriet de tijd om uit te woekeren, tijd is nu je beste vriend. Ze gaat voorbij en neemt allerlei scherpe hoeken en kanten met zich mee. Je zult het echt nog pittig gaan krijgen want ook de minder vreedzame kant van je ex zal zich gaan laten gelden maar dat je verdriet hebt om hoe het was en hoe het had kunnen zijn is heel begrijpelijk.
(f)
Het went hoor, echt, ook voor je zoon maar die eerste keren van papa naar mama en andersom zijn hartverscheurend. Je hebt het echt goed gedaan en je weet ook precies waarom je bent gestopt met deze relatie. Als je het even niet meer weet helpen wij je wel even herinneren. Hard misschien maar dit gevoel, wat je nu hebt gaat over en als je teruggaat naar de oude situatie zit je over een paar maanden weer in de situatie als net voordat je wegging.
En je weet het, al doet je hart nu nog zoveel pijn en heb je een steunkous nodig om de boel in je hartstreek bij elkaar te houden.
Schrijf maar fijn van je af lieve meid, je doet het zo ontzettend goed en je bent nu zo dapper bezig voor de toekomst van jou en je kind, je mag ook je moeilijke momenten hebben hoor, da's volkomen normaal.
Zoals ik al schreef, ik heb zelfs nú nog weleens momenten dat ik denk; oh ja, dat en dat was zo leuk toen met mijn ex. Ik heb zelfs weleens gezocht of hij soms op hyves stond, bespottelijk gedrag vond ik het van mezelf maar ik wilde het toch even weten. Nee dus. Maar ik heb dan ook niet goed gezocht. Want ik wil geen contact en ik wil hem ook helemaal niet terug maar ik kan onmogelijk alleen aan de rotdingen denken. Er waren ook goede en unieke momenten, die wil ik óók onthouden.
Geef je verdriet de tijd om uit te woekeren, tijd is nu je beste vriend. Ze gaat voorbij en neemt allerlei scherpe hoeken en kanten met zich mee. Je zult het echt nog pittig gaan krijgen want ook de minder vreedzame kant van je ex zal zich gaan laten gelden maar dat je verdriet hebt om hoe het was en hoe het had kunnen zijn is heel begrijpelijk.
(f)
donderdag 13 maart 2008 om 21:19
donderdag 13 maart 2008 om 21:42
Hey lieve allemaal..
Ik lees wel. Heel veel zelfs aangezien er zo heel erg druk en volop geschreven word! Ik ben zo stomverbaasd over de kracht die twee vrouwen hier. ( en de rest natuurlijk ook!)
Ik ben wel hersteld. Ik voel me we goed. Ik ga naar school doe mijn dingen weer en heb deze week zelfs gesport! erg leuk en super ontspannend. Voelde me heerlijk en relaxt daarna.
Ik ben zo goed als weer samen met M. Het gaat goed en voelt ook goed. Blijf wel wonen waar ik nu woon. Ik vind dit fijn we zien elkaar en soms slaap ik bij M. En vaak slaap ik gewoon thuis. Ik ben blij dat alles wel lekker loopt nu. Maar ik heb zoveel moeten inhalen voor school. Omdat ik best wel veel heb gemist en dus ja alles inhalen en inleveren. Vandaar dat ik ook hier niet zo actief meer was. Ik vergeet jullie zeker niet! En mis het ook wel het veel en vaak hier komen communiceren maar ik kan er gewoon niet de tijd voor vinden. Enja als ik dna iets schrijf wil ik ook iets langs schrijven. Of iets waar jullie ook écht iets aan hebben! Maar ja..
Ik ga nu wel weer stoppen morgen weer om 6 uur op om te gaan werke! Dus.. heb mijn slaap n u wel even hard nodig!
sorry.. dat ik zo superlang niets meer van me heb laten horen. zal echt weer proberen hier vaker te komen!
Liefs ,
Lilly
Ik lees wel. Heel veel zelfs aangezien er zo heel erg druk en volop geschreven word! Ik ben zo stomverbaasd over de kracht die twee vrouwen hier. ( en de rest natuurlijk ook!)
Ik ben wel hersteld. Ik voel me we goed. Ik ga naar school doe mijn dingen weer en heb deze week zelfs gesport! erg leuk en super ontspannend. Voelde me heerlijk en relaxt daarna.
Ik ben zo goed als weer samen met M. Het gaat goed en voelt ook goed. Blijf wel wonen waar ik nu woon. Ik vind dit fijn we zien elkaar en soms slaap ik bij M. En vaak slaap ik gewoon thuis. Ik ben blij dat alles wel lekker loopt nu. Maar ik heb zoveel moeten inhalen voor school. Omdat ik best wel veel heb gemist en dus ja alles inhalen en inleveren. Vandaar dat ik ook hier niet zo actief meer was. Ik vergeet jullie zeker niet! En mis het ook wel het veel en vaak hier komen communiceren maar ik kan er gewoon niet de tijd voor vinden. Enja als ik dna iets schrijf wil ik ook iets langs schrijven. Of iets waar jullie ook écht iets aan hebben! Maar ja..
Ik ga nu wel weer stoppen morgen weer om 6 uur op om te gaan werke! Dus.. heb mijn slaap n u wel even hard nodig!
sorry.. dat ik zo superlang niets meer van me heb laten horen. zal echt weer proberen hier vaker te komen!
Liefs ,
Lilly
donderdag 13 maart 2008 om 21:54
Hé lieve Lilly, blij te horen dat het weer beter met je gaat. Niet zo blij te horen dat je weer zo goed als samen bent met M. Je hebt je oogkleppen weer stevig opgezet. Je schrijft hier niet omdat je het te confronterend vindt. Je wilt nu even lekker op je roze wolk blijven zitten en daar horen waarschuwende woorden van ons niet bij. Dat begrijp ik best.
Meisje, jij hebt zo veel liefde in je. Waarom geef je die allemaal aan M. en laat je zo weinig voor jezelf over?
Blijf investeren in jezelf, is het enige advies dat ik je nu kan geven.
Ik hou mijn hart zo voor je vast lieve Lilly. Ik zou willen dat ik erbij kon zijn de volgende keer. Maar helaas, niemand hier kan je beschermen. Een luisterend oor bieden kunnen we wel.
liefs
dubio
Meisje, jij hebt zo veel liefde in je. Waarom geef je die allemaal aan M. en laat je zo weinig voor jezelf over?
Blijf investeren in jezelf, is het enige advies dat ik je nu kan geven.
Ik hou mijn hart zo voor je vast lieve Lilly. Ik zou willen dat ik erbij kon zijn de volgende keer. Maar helaas, niemand hier kan je beschermen. Een luisterend oor bieden kunnen we wel.
liefs
dubio
Ga in therapie!
donderdag 13 maart 2008 om 22:16
Lieve Dubio..
Jij hoeft je echt geen zorgen over mij te maken! Wat je nu ook voor gekke dingen denkt. Het gaat wél goed! En ik voel me echt fijn en goed bij hem. En we zijn beide nu wel gelukig en eerst niet! Hij was ongelukkig heeft heel veel gehuild en ik ook. Heel veel gepraat gediscusierd( of hoe je t schrijft) en gelachen. Was allemaal heel moeilijk. Praten met elkaar ook over de niet zulke leuke dingen.
En hij denkt er nu wel over na om ook in therapie te gaan. Hij wil me echt terug en het liefst heel snel weer met me samenwonen. Heb toen ook eerlijk gezegd dat ik dat niet wilde. Ik vind het zo lekker thuis te komen in mijn iegen soort van huisje en zelfs het schoonmaken vind ik geweldig! Dat is wel zo stom eigenlijk maar toch ook wel heel leuk. En ik weet wel wat ik nu wil. En ja, ik denk echt dat het nu anders is.
Ik heb het gevoel dat hij echt wil dat we samen kunnen blijven en wonen. Ik wil graag dat het zo blijft.. Ik wil dat we alles weer k,unnen opbouwen maar nu op een goede manier. Dus niet a la minute samen wonen, trouwen en baby's krijgen. Niet bezig zijn met het plaatje waar we toen zo heel erg mee bezig waren..
Ik geloof echt dat het anders is.. en ja natuurlijk is alles best confronterend hier. Maar ik wil best l,ezen en reageren echt wel hoor..
Liefs
Jij hoeft je echt geen zorgen over mij te maken! Wat je nu ook voor gekke dingen denkt. Het gaat wél goed! En ik voel me echt fijn en goed bij hem. En we zijn beide nu wel gelukig en eerst niet! Hij was ongelukkig heeft heel veel gehuild en ik ook. Heel veel gepraat gediscusierd( of hoe je t schrijft) en gelachen. Was allemaal heel moeilijk. Praten met elkaar ook over de niet zulke leuke dingen.
En hij denkt er nu wel over na om ook in therapie te gaan. Hij wil me echt terug en het liefst heel snel weer met me samenwonen. Heb toen ook eerlijk gezegd dat ik dat niet wilde. Ik vind het zo lekker thuis te komen in mijn iegen soort van huisje en zelfs het schoonmaken vind ik geweldig! Dat is wel zo stom eigenlijk maar toch ook wel heel leuk. En ik weet wel wat ik nu wil. En ja, ik denk echt dat het nu anders is.
Ik heb het gevoel dat hij echt wil dat we samen kunnen blijven en wonen. Ik wil graag dat het zo blijft.. Ik wil dat we alles weer k,unnen opbouwen maar nu op een goede manier. Dus niet a la minute samen wonen, trouwen en baby's krijgen. Niet bezig zijn met het plaatje waar we toen zo heel erg mee bezig waren..
Ik geloof echt dat het anders is.. en ja natuurlijk is alles best confronterend hier. Maar ik wil best l,ezen en reageren echt wel hoor..
Liefs
donderdag 13 maart 2008 om 22:18
Wat wordt hier veel geschreven!
Vrouwtje Klets, moeilijk moment voor je. Het is al moeilijk om afstand te nemen en dan ook nog zien dat je ex het echt moeilijk heeft. Niet gek dat er bij hem iets mis is gegaan, als ik zo lees wat hem is overkomen, maar dat praat natuurlijk niks goed van zijn gedrag. Het idee van Dubio om je ex even aan zijn verleden te herinneren mbt jullie zoon vind ik wel goed, misschien helpt het.
Lilly Rose, ik heb je verhaal al meelezend gevolgd. Ik vind het griezelig om te horen dat je weer met M samen bent, maar wie ben ik om zoiets te zeggen. Zorg er in elk geval voor dat je je eigen plekje houdt, mocht er iets misgaan.
Dubio, schrijnend om je dochtertje zo te horen praten. Ik vind jou zo'n geweldige moeder, als ik je verhalen hier lees, daar heb ik echt bewondering voor, hoe je dingen beredeneerd en met ze omgaat! Maar je hart zal wel bloeden wanneer je dochter zulke uitspraken doet.
Eleonora, je laat me blozen...
Ik ben heel blij met hoe jullie me gisteren en vandaag opgevangen hebben! Net man aan de lijn en het was alsof er gisteren niets was gebeurd, dwz dat hij spijt heeft. Dat zegt hij dan niet, maar wanneer hij boos is negeert hij me (daar heb ik zo'n hekel aan, liever iemand die echt boos tegen me doet, dan dat zwijgen). Morgen komt hij thuis, ik ben benieuwd, maar maak me niet al te druk.
Vrouwtje Klets, moeilijk moment voor je. Het is al moeilijk om afstand te nemen en dan ook nog zien dat je ex het echt moeilijk heeft. Niet gek dat er bij hem iets mis is gegaan, als ik zo lees wat hem is overkomen, maar dat praat natuurlijk niks goed van zijn gedrag. Het idee van Dubio om je ex even aan zijn verleden te herinneren mbt jullie zoon vind ik wel goed, misschien helpt het.
Lilly Rose, ik heb je verhaal al meelezend gevolgd. Ik vind het griezelig om te horen dat je weer met M samen bent, maar wie ben ik om zoiets te zeggen. Zorg er in elk geval voor dat je je eigen plekje houdt, mocht er iets misgaan.
Dubio, schrijnend om je dochtertje zo te horen praten. Ik vind jou zo'n geweldige moeder, als ik je verhalen hier lees, daar heb ik echt bewondering voor, hoe je dingen beredeneerd en met ze omgaat! Maar je hart zal wel bloeden wanneer je dochter zulke uitspraken doet.
Eleonora, je laat me blozen...
Ik ben heel blij met hoe jullie me gisteren en vandaag opgevangen hebben! Net man aan de lijn en het was alsof er gisteren niets was gebeurd, dwz dat hij spijt heeft. Dat zegt hij dan niet, maar wanneer hij boos is negeert hij me (daar heb ik zo'n hekel aan, liever iemand die echt boos tegen me doet, dan dat zwijgen). Morgen komt hij thuis, ik ben benieuwd, maar maak me niet al te druk.
donderdag 13 maart 2008 om 22:31
Lily lieve schat
ik weet niet zo goed wat te schrijven, ben blij dat je schrijft en tegelijkertijd ben ik het zo eens met dubio.
Lieverd, ik denk dat je je oogkleppen opnieuw op hebt. Lastig voor ons om te zien, maar wie zijn wij om daar iets van te zeggen. We hebben zelf ook zo lang gedragen. Ik lees je geluk en van binnen huil ik. Ik huil omdat ik niet in staat ben tot je door te dringen.
Doe je best voor je opleiding. Laat dit niet door je vingers glippen. En lieverd, blijf gewoon schrijven, dat wil ik je toch vragen.
Rabobank, ik ben zeer voorzichtig met wat ik hier schrijf. Daar heb ik zeer gegronde redenen voor. Met mij gaat het wel redelijk. Soms ga ik door moeilijke periodes, maar ik heb mijn vrijheid en dat is meer dan jij kan zeggen. Maar ook hier zijn er kinderen bij betrokken en die maken teveel mee.
Vrouwtje Klets
wat een naar bericht. Neem je tijd om dit te verwerken want ook jij zult hierover verdriet hebben.
ik weet niet zo goed wat te schrijven, ben blij dat je schrijft en tegelijkertijd ben ik het zo eens met dubio.
Lieverd, ik denk dat je je oogkleppen opnieuw op hebt. Lastig voor ons om te zien, maar wie zijn wij om daar iets van te zeggen. We hebben zelf ook zo lang gedragen. Ik lees je geluk en van binnen huil ik. Ik huil omdat ik niet in staat ben tot je door te dringen.
Doe je best voor je opleiding. Laat dit niet door je vingers glippen. En lieverd, blijf gewoon schrijven, dat wil ik je toch vragen.
Rabobank, ik ben zeer voorzichtig met wat ik hier schrijf. Daar heb ik zeer gegronde redenen voor. Met mij gaat het wel redelijk. Soms ga ik door moeilijke periodes, maar ik heb mijn vrijheid en dat is meer dan jij kan zeggen. Maar ook hier zijn er kinderen bij betrokken en die maken teveel mee.
Vrouwtje Klets
wat een naar bericht. Neem je tijd om dit te verwerken want ook jij zult hierover verdriet hebben.
donderdag 13 maart 2008 om 22:33
VK, volgens mij vindt hij dat wel leuk.
Ik vind het ook een beetje raar om tegen iemand te zeggen, pas op wat je doet, terwijl ik in principe precies hetzelfde doe. Maar ik heb wel het idee dat M een stuk explosiever is dan mijn exemplaar, dus ik vind het in haar geval echt griezelig (sorry Lilly Rose, klinkt vast niet leuk voor je, vooral omdat ik een nieuwkomer ben). Ik hoop dat je gelijk hebt en dat het dit keer echt anders is.
Ik vind het ook een beetje raar om tegen iemand te zeggen, pas op wat je doet, terwijl ik in principe precies hetzelfde doe. Maar ik heb wel het idee dat M een stuk explosiever is dan mijn exemplaar, dus ik vind het in haar geval echt griezelig (sorry Lilly Rose, klinkt vast niet leuk voor je, vooral omdat ik een nieuwkomer ben). Ik hoop dat je gelijk hebt en dat het dit keer echt anders is.
donderdag 13 maart 2008 om 22:46
lieve iedereen eigenlijk al weer..
heel even kort nog ingaan op rabo..
1 ding wat ik hier heb meegekregen is dat iedereen respect heeft voor elkaar hier. je mag hier dingen zeggen en ook al komen ze er krom uit.. meestal snappen we ze wel. En nog 1 ding zo erg is het bij mij toch niet? dat was ook mijn twijfel voor ik hier open en bloot ging praten..
Maar.. vooral alles wat jullie zeggen lees ik. En tuurlijk zijn er dingen die ik liever niet lees. En die laat ik dan een beetje opzij liggen. Of ga ik niet zo heel diep op in. Maar ik zal nooit iemand opzettelijk hier gaan kwetsen uitschelden of wat dan ook! Dus blijf vooral alles zeggen wat je wil en wat je denkt!
VK, ik snap jou, ik snap dubio, ik snap zonlicht.. ik snap iedereen! Maar wat voelt anders. We hebben gepraat ook over de niet leuke dingen. Dat deden we nooit! En was het gewoon heel anders hij was eerlijk en ik.. We hadden beide emoties die er uit zijn gekomen.. Maar hij is nog niet i therapie. Maar hij zei wel dat hij graag in therapie. Hij wil graag bij meblijven. En ik voel me nu echt weer gelukkig alsof ik nu weer compleet ben en mijn plaatje weer compleet..
'zuchtt... moet nu echt mijn bedje opzoeké!'
Liefs,
Lilly
heel even kort nog ingaan op rabo..
1 ding wat ik hier heb meegekregen is dat iedereen respect heeft voor elkaar hier. je mag hier dingen zeggen en ook al komen ze er krom uit.. meestal snappen we ze wel. En nog 1 ding zo erg is het bij mij toch niet? dat was ook mijn twijfel voor ik hier open en bloot ging praten..
Maar.. vooral alles wat jullie zeggen lees ik. En tuurlijk zijn er dingen die ik liever niet lees. En die laat ik dan een beetje opzij liggen. Of ga ik niet zo heel diep op in. Maar ik zal nooit iemand opzettelijk hier gaan kwetsen uitschelden of wat dan ook! Dus blijf vooral alles zeggen wat je wil en wat je denkt!
VK, ik snap jou, ik snap dubio, ik snap zonlicht.. ik snap iedereen! Maar wat voelt anders. We hebben gepraat ook over de niet leuke dingen. Dat deden we nooit! En was het gewoon heel anders hij was eerlijk en ik.. We hadden beide emoties die er uit zijn gekomen.. Maar hij is nog niet i therapie. Maar hij zei wel dat hij graag in therapie. Hij wil graag bij meblijven. En ik voel me nu echt weer gelukkig alsof ik nu weer compleet ben en mijn plaatje weer compleet..
'zuchtt... moet nu echt mijn bedje opzoeké!'
Liefs,
Lilly
donderdag 13 maart 2008 om 23:22
Lieve Lilly,
Fijn dat je nog even komt schrijven hoe het nu echt met je gaat. Je eerdere posting was nogal oppervlakkig, ik kon er niet zo veel uithalen. Ik ben blij dat je hier blijft lezen, echt waar. Ik hoop ook dat je de vriendschap met Mark en Anne koestert, dat die niet geschaad wordt door je verzoening met M. Ik hoop dat je af en toe praat met die vertrouwenspersoon op school.
Iets waar we hier allemaal door schade en schande moeten achterkomen, is dat het probleem met onze (ex-)partner feitelijk een probleem in onszelf is. Zolang je dat probleem niet uitzoekt, onder ogen ziet en aanpakt, blijf je riskeren dat je keihard opnieuw in dezelfde valkuil trapt.
Het gaat er, heel simpel gezegd om, dat je van jezelf moet houden. Makkelijk gezegd maar helemaal niet zo makkelijk gedaan. Ik denk aan een uitspraak van Samantha in Sex and the City, toen ze erachter kwam dat de man op wie ze verliefd was wéér was vreemdgegaan. "I love you, but I love ME more."
Pas als je dat echt voelt en gelooft, heb je de moed de moeilijke, riskante beslissingen te nemen. Niet alleen om de relatie te verbreken als het moet, maar ook om binnen de relatie een standpunt in te nemen dat een breekpunt kan zijn. Want dat is uiteindelijk waarom we allemaal op eieren lopen of liepen: uit angst om alleen te zijn. Het is niet het enige, zo simpel steekt het niet in elkaar, maar als we echt alleen durfden te zijn, dan waren we al veel eerder opgestapt.
Als je alleen bent, kom je jezelf tegen. Ik heb een keer een verre reis gemaakt in mijn eentje, met de bus door spannende, gevaarlijke landen. Ik was iets ouder dan jij nu bent. Dat is zo'n geweldige ervaring voor mij geweest. Ik kwam letterlijk mezelf tegen, had alleen met mezelf te maken, hoefde alleen aan mezelf te vragen of ik links- of rechtsaf wilde gaan, of gewoon blijven waar ik was. Bleek het een foute beslissing, dan was ik als enige verantwoordelijk.
Ik denk dat dat misschien wel precies is wat jij nu nodig hebt. Alleen dingen ondernemen. Het kan een weekend weg zijn, een paar weken vakantie op een verre bestemming, maar het kan al beginnen met alleen uit eten gaan of naar de bioscoop. Je moet echt jezelf ontdekken, uitvinden wat jij nu wilt en welke kant jij op wilt. Dat kan prima samengaan met M., want jij wil en kan ook je eigen leven hebben naast je relatie, toch?
Ja, ik denk gekke dingen. M. doet héle gekke dingen. Ik zou er nog wel een ander woord voor kunnen verzinnen maar dan beland ik in strafrechtelijk jargon. Wacht nu maar eens af. Kijk maar of hij uit eigen initiatief inderdaad in therapie gaat, als jij er niet meer over begint. Probeer erachter te komen of hij dat voor jou doet of omdat hij zelf inziet dat hij een probleem heeft. Als hij er zelf over begint, vraag dan waarom hij in therapie wil gaan.
Ik ben heel benieuwd of jullie ook kunnen praten over zijn woedeaanvallen, zijn gewelddadigheden tegen jou. De abortus. Over welke niet-leuke dingen praten jullie?
Misschien moet je je eigen postings nog eens teruglezen. Jullie zijn niet meer bezig met het plaatje waar jullie toen zo heel erg mee bezig waren. En dan schrijf je: ik voel me nu echt weer gelukkig alsof ik weer compleet ben en mijn plaatje weer compleet.
Ik snap heel goed wat je bedoelt, maar wees je bewust van de tegenspraak hiervan. Je wilt dat plaatje, je wilt het zo graag dat je alle scherven weer bij elkaar raapt en plakt tot jij weer dat plaatje ziet. Je ziet de barsten niet.
Zorg dat jij compleet bent, als mens. Jij bent een heel mens. Laat dat romantische Jerry Maguire-gezever van "you complete me" voor wat het is. Je hebt nu even de rust om je op jezelf te concentreren. Volgens mij doe je dat al heel goed. Laat je gevoel voor M. je alsjeblieft niet van dat pad afbrengen.
liefs,
dubio
Fijn dat je nog even komt schrijven hoe het nu echt met je gaat. Je eerdere posting was nogal oppervlakkig, ik kon er niet zo veel uithalen. Ik ben blij dat je hier blijft lezen, echt waar. Ik hoop ook dat je de vriendschap met Mark en Anne koestert, dat die niet geschaad wordt door je verzoening met M. Ik hoop dat je af en toe praat met die vertrouwenspersoon op school.
Iets waar we hier allemaal door schade en schande moeten achterkomen, is dat het probleem met onze (ex-)partner feitelijk een probleem in onszelf is. Zolang je dat probleem niet uitzoekt, onder ogen ziet en aanpakt, blijf je riskeren dat je keihard opnieuw in dezelfde valkuil trapt.
Het gaat er, heel simpel gezegd om, dat je van jezelf moet houden. Makkelijk gezegd maar helemaal niet zo makkelijk gedaan. Ik denk aan een uitspraak van Samantha in Sex and the City, toen ze erachter kwam dat de man op wie ze verliefd was wéér was vreemdgegaan. "I love you, but I love ME more."
Pas als je dat echt voelt en gelooft, heb je de moed de moeilijke, riskante beslissingen te nemen. Niet alleen om de relatie te verbreken als het moet, maar ook om binnen de relatie een standpunt in te nemen dat een breekpunt kan zijn. Want dat is uiteindelijk waarom we allemaal op eieren lopen of liepen: uit angst om alleen te zijn. Het is niet het enige, zo simpel steekt het niet in elkaar, maar als we echt alleen durfden te zijn, dan waren we al veel eerder opgestapt.
Als je alleen bent, kom je jezelf tegen. Ik heb een keer een verre reis gemaakt in mijn eentje, met de bus door spannende, gevaarlijke landen. Ik was iets ouder dan jij nu bent. Dat is zo'n geweldige ervaring voor mij geweest. Ik kwam letterlijk mezelf tegen, had alleen met mezelf te maken, hoefde alleen aan mezelf te vragen of ik links- of rechtsaf wilde gaan, of gewoon blijven waar ik was. Bleek het een foute beslissing, dan was ik als enige verantwoordelijk.
Ik denk dat dat misschien wel precies is wat jij nu nodig hebt. Alleen dingen ondernemen. Het kan een weekend weg zijn, een paar weken vakantie op een verre bestemming, maar het kan al beginnen met alleen uit eten gaan of naar de bioscoop. Je moet echt jezelf ontdekken, uitvinden wat jij nu wilt en welke kant jij op wilt. Dat kan prima samengaan met M., want jij wil en kan ook je eigen leven hebben naast je relatie, toch?
Ja, ik denk gekke dingen. M. doet héle gekke dingen. Ik zou er nog wel een ander woord voor kunnen verzinnen maar dan beland ik in strafrechtelijk jargon. Wacht nu maar eens af. Kijk maar of hij uit eigen initiatief inderdaad in therapie gaat, als jij er niet meer over begint. Probeer erachter te komen of hij dat voor jou doet of omdat hij zelf inziet dat hij een probleem heeft. Als hij er zelf over begint, vraag dan waarom hij in therapie wil gaan.
Ik ben heel benieuwd of jullie ook kunnen praten over zijn woedeaanvallen, zijn gewelddadigheden tegen jou. De abortus. Over welke niet-leuke dingen praten jullie?
Misschien moet je je eigen postings nog eens teruglezen. Jullie zijn niet meer bezig met het plaatje waar jullie toen zo heel erg mee bezig waren. En dan schrijf je: ik voel me nu echt weer gelukkig alsof ik weer compleet ben en mijn plaatje weer compleet.
Ik snap heel goed wat je bedoelt, maar wees je bewust van de tegenspraak hiervan. Je wilt dat plaatje, je wilt het zo graag dat je alle scherven weer bij elkaar raapt en plakt tot jij weer dat plaatje ziet. Je ziet de barsten niet.
Zorg dat jij compleet bent, als mens. Jij bent een heel mens. Laat dat romantische Jerry Maguire-gezever van "you complete me" voor wat het is. Je hebt nu even de rust om je op jezelf te concentreren. Volgens mij doe je dat al heel goed. Laat je gevoel voor M. je alsjeblieft niet van dat pad afbrengen.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 13 maart 2008 om 23:32
VK, ik geloof graag dat je ex van goede wil is wat zijn zoontje betreft, maar het is nog maar vers 2 of hij ook weet hóe hij een goede vader moet zijn. Op basis van wat je hier geschreven hebt, heb ik hier ernstige twijfels over. Nu jullie on speaking terms zijn, kun je van dit moment gebruikmaken door hem praktische tips te geven, liefst positief geformuleerd. Dus niet wat hij niet moet doen (zoals zijn zoontje vertellen dat het zijn schuld is dat jullie gaan scheiden), maar vertellen hoe je zoontje ernaar vraagt en wat jij hem dan antwoordt. Dat het goed is als jullie daar één lijn in trekken.
Ik denk trouwens dat het goed is dat je zoontje je al deze vragen stelt. Het zou eerder zorgwekkend zijn als hij niets liet merken. Mijn oudste dochter heeft vlak nadat we uit elkaar waren gegaan, last gehad van heel erge woedeaanvallen. Echt geen land mee te bezeilen, verschrikkelijk Ik heb toen met een aantal professionals gepraat want ik vroeg me af of ze hulp nodig had, maar die zeiden allemaal dat het juist een heel gezonde reactie was. Ze is boos over wat er gebeurt en ze uit dat. Dat is veel beter dan alles binnenhouden.
Het kan best zijn dat je zoontje ook woedeaanvallen krijgt. Dat hoeft helemaal niet daarover te gaan, het kan ook over een akkefietje zijn. Ik merkte het vanavond nog aan mijn jongste: voorafgaand aan het gesprek met haar was ze ontzettend overdwars over van alles en nog wat. Ik voelde dat er iets niet lekker zat, maar ze zei het nog niet. Ik vond het in het begin moeilijk daarmee om te gaan, omdat ik me ook erg schuldig voelde tegenover de kinderen dat ik ze dit aandeed. Ik wilde ze daarom niet altijd corrigeren of straffen. Daar moet je ook weer mee uitkijken, want dat hebben ze zo in de gaten.
Ik denk trouwens dat het goed is dat je zoontje je al deze vragen stelt. Het zou eerder zorgwekkend zijn als hij niets liet merken. Mijn oudste dochter heeft vlak nadat we uit elkaar waren gegaan, last gehad van heel erge woedeaanvallen. Echt geen land mee te bezeilen, verschrikkelijk Ik heb toen met een aantal professionals gepraat want ik vroeg me af of ze hulp nodig had, maar die zeiden allemaal dat het juist een heel gezonde reactie was. Ze is boos over wat er gebeurt en ze uit dat. Dat is veel beter dan alles binnenhouden.
Het kan best zijn dat je zoontje ook woedeaanvallen krijgt. Dat hoeft helemaal niet daarover te gaan, het kan ook over een akkefietje zijn. Ik merkte het vanavond nog aan mijn jongste: voorafgaand aan het gesprek met haar was ze ontzettend overdwars over van alles en nog wat. Ik voelde dat er iets niet lekker zat, maar ze zei het nog niet. Ik vond het in het begin moeilijk daarmee om te gaan, omdat ik me ook erg schuldig voelde tegenover de kinderen dat ik ze dit aandeed. Ik wilde ze daarom niet altijd corrigeren of straffen. Daar moet je ook weer mee uitkijken, want dat hebben ze zo in de gaten.
Ga in therapie!
vrijdag 14 maart 2008 om 04:17
Hé Lily Rose,
Fijn dat je zo gelukkig bent. In tegenstelling tot de anderen heb ik geen enkele aanvechting om je te waarschuwen voor de onvermijdelijke geweldadigheden die de toekomst je gaan brengen. Je zit in lalaland, en je bent er duidelijk van overtuigd dat het nu allemaal anders is. Hij krijgt het toch iedere keer weer voor elkaar, ik vind het bijna knap. Helemaal goed meid, wees maar happy, voor zolang het duurt.
Ow, toch, één ding; word alsjeblieft niet zwanger. Jouw vriend is nou typisch een man à la de ex van Lemmy die zijn baby in elkaar slaat om jou naar zijn pijpen te laten dansen want de man is natuurlijk volkomen onberekenbaar en hij heeft een instabiele en geweldadige natuur. Dat zit er gewoon in, daar moet je niet blind voor willen zijn en daar kun je een kind niet aan blootstellen. In ieder geval niet na alle verhalen die je hier gelezen hebt over de gevolgen van een agressieve/instabiele vader voor kinderen en na wat je allemaal zelf hebt moeten doorstaan.
Ik neem aan dat je zelf ook zo verstandig bent om niet aan kinderen te beginnen maar ik wil het toch nog maar even benoemen.
Ik voel me heel gemeen nu en toch meen ik ieder woord. Jou gun ik een heel huis vol kinderen Lily. Je liefhebbende, warme natuur maakt je uitermate geschikt voor het koesteren van kinderen maar de man die je gekozen hebt is niet eens in staat om zich tegenover jou te beheersen, laat staan tegen een moeilijk slapende baby, een muitende peuter of een ondeugende kleuter. Ja, nu, de afgelopen weken is hij de goedheid zelve misschien maar goed, we zijn (en jij ook niet neem ik aan) de bont en blauwe Lily van een paar weekjes terug natuurlijk niet vergeten. En jij lieve meid, jij kunt jezelf niet beschermen tegen zijn aanvallen, laat staan je hypothetische kind.
Je zult maar een huilbaby krijgen of zo'n gevoelig kind als ik heb, bij wie werkelijk álles wat er in haar leven gebeurt keihard aankomt. En dan heeft die van mij een letterlijk onbezorg leven met ouders die de hele dag met en om elkaar lachen, elkaar zoenen, knuffelen, nooit ruzie maken en werkelijk bergen respect voor elkaar hebben, en nog is ze zorgelijk en snel van haar stuk.
Ik heb nachtmerries bij het idee dat jouw vriend vader wordt. Mijn reden voor een abortus was ooit de vader van het kind. Die man wordt nu toch vader trouwens en ik, de ongelovige, bid nu al voor de ongeboren baby want ik hou echt mijn hart vast.
Je gaat een kind krijgen met deze man du moment dat hij besluit dat jij een kind van hem moet gaan krijgen, omdat je nu eenmaal geen weerstand kunt bieden aan hem maar toch wil ik dit gezegd hebben, het is sterker dan mezelf zullen we maar zeggen en ik post het tegen beter weten in en met het risico dat ik in plaats van een forum wijze vrouw, zoals Rabo me noemde nu de forum bitch wordt. Dat risico neem ik.
Ik wens je weer eens het allerbeste en ik laat aan jou over wat het beste is voor jou.
(f)
Fijn dat je zo gelukkig bent. In tegenstelling tot de anderen heb ik geen enkele aanvechting om je te waarschuwen voor de onvermijdelijke geweldadigheden die de toekomst je gaan brengen. Je zit in lalaland, en je bent er duidelijk van overtuigd dat het nu allemaal anders is. Hij krijgt het toch iedere keer weer voor elkaar, ik vind het bijna knap. Helemaal goed meid, wees maar happy, voor zolang het duurt.
Ow, toch, één ding; word alsjeblieft niet zwanger. Jouw vriend is nou typisch een man à la de ex van Lemmy die zijn baby in elkaar slaat om jou naar zijn pijpen te laten dansen want de man is natuurlijk volkomen onberekenbaar en hij heeft een instabiele en geweldadige natuur. Dat zit er gewoon in, daar moet je niet blind voor willen zijn en daar kun je een kind niet aan blootstellen. In ieder geval niet na alle verhalen die je hier gelezen hebt over de gevolgen van een agressieve/instabiele vader voor kinderen en na wat je allemaal zelf hebt moeten doorstaan.
Ik neem aan dat je zelf ook zo verstandig bent om niet aan kinderen te beginnen maar ik wil het toch nog maar even benoemen.
Ik voel me heel gemeen nu en toch meen ik ieder woord. Jou gun ik een heel huis vol kinderen Lily. Je liefhebbende, warme natuur maakt je uitermate geschikt voor het koesteren van kinderen maar de man die je gekozen hebt is niet eens in staat om zich tegenover jou te beheersen, laat staan tegen een moeilijk slapende baby, een muitende peuter of een ondeugende kleuter. Ja, nu, de afgelopen weken is hij de goedheid zelve misschien maar goed, we zijn (en jij ook niet neem ik aan) de bont en blauwe Lily van een paar weekjes terug natuurlijk niet vergeten. En jij lieve meid, jij kunt jezelf niet beschermen tegen zijn aanvallen, laat staan je hypothetische kind.
Je zult maar een huilbaby krijgen of zo'n gevoelig kind als ik heb, bij wie werkelijk álles wat er in haar leven gebeurt keihard aankomt. En dan heeft die van mij een letterlijk onbezorg leven met ouders die de hele dag met en om elkaar lachen, elkaar zoenen, knuffelen, nooit ruzie maken en werkelijk bergen respect voor elkaar hebben, en nog is ze zorgelijk en snel van haar stuk.
Ik heb nachtmerries bij het idee dat jouw vriend vader wordt. Mijn reden voor een abortus was ooit de vader van het kind. Die man wordt nu toch vader trouwens en ik, de ongelovige, bid nu al voor de ongeboren baby want ik hou echt mijn hart vast.
Je gaat een kind krijgen met deze man du moment dat hij besluit dat jij een kind van hem moet gaan krijgen, omdat je nu eenmaal geen weerstand kunt bieden aan hem maar toch wil ik dit gezegd hebben, het is sterker dan mezelf zullen we maar zeggen en ik post het tegen beter weten in en met het risico dat ik in plaats van een forum wijze vrouw, zoals Rabo me noemde nu de forum bitch wordt. Dat risico neem ik.
Ik wens je weer eens het allerbeste en ik laat aan jou over wat het beste is voor jou.
(f)
vrijdag 14 maart 2008 om 07:14
Hallo,
wil me even verontschuldigen hier. Er gebeurt hier zo veel, met VK (petje af, zoals je het doet!) en met Rabobank. Maar op dit moment ben ik niet in staat/gelegenheid om alles in me op te nemen en te reageren.
Heb wel weer even over LillyRose meegelezen, en ik deel de zorgen. Pfff, zou geweldig zijn als M nu werkelijk anders is, maar wij hebben toch allemaal wel de ervaring van hoe het altijd is gegaan, en ja, projecteren dit op Lilly en M...wetende hoe het eigenlijk altijd gaat.
Prettig weekend voor iedereen...
Nicole
wil me even verontschuldigen hier. Er gebeurt hier zo veel, met VK (petje af, zoals je het doet!) en met Rabobank. Maar op dit moment ben ik niet in staat/gelegenheid om alles in me op te nemen en te reageren.
Heb wel weer even over LillyRose meegelezen, en ik deel de zorgen. Pfff, zou geweldig zijn als M nu werkelijk anders is, maar wij hebben toch allemaal wel de ervaring van hoe het altijd is gegaan, en ja, projecteren dit op Lilly en M...wetende hoe het eigenlijk altijd gaat.
Prettig weekend voor iedereen...
Nicole
vrijdag 14 maart 2008 om 09:52
Zoveel geschreven, alles gelezen, maar niet zo in staat tot een inhoudelijke bijdrage. Maar ik leef met jullie allemaal mee.
Eén zin wil ik er even uitlichten, die viel me op. LillyRose schreef 'm: bij mij is het toch niet zo erg?
Dat is een overlevingsmechanisme. Denken dat het bij jou wel meevalt. Denken dat het bij een ander erger is.
Dankzij therapie ben ik daar eindelijk ook achter gekomen. Kijk naar je eigen leven, en kijk vooral hoe dingen voelen. ECHT voelen. Laat dat doordringen. Durf ernaar te kijken. Ik zeg dit natuurlijk ook tegen mezelf, want dat is de manier om echt verder te kunnen. Maar poeh, dat kost energie, moed, inspanning!! zucht.
Eén zin wil ik er even uitlichten, die viel me op. LillyRose schreef 'm: bij mij is het toch niet zo erg?
Dat is een overlevingsmechanisme. Denken dat het bij jou wel meevalt. Denken dat het bij een ander erger is.
Dankzij therapie ben ik daar eindelijk ook achter gekomen. Kijk naar je eigen leven, en kijk vooral hoe dingen voelen. ECHT voelen. Laat dat doordringen. Durf ernaar te kijken. Ik zeg dit natuurlijk ook tegen mezelf, want dat is de manier om echt verder te kunnen. Maar poeh, dat kost energie, moed, inspanning!! zucht.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 14 maart 2008 om 10:18
Wijze woorden Elm..
Lily, je dénkt dat je iets te kiezen hebt. Ik zie het al helemaal voor me: over een tijdje zegt hij je weer dat je hem hoop hebt gegeven, valse hoop omdat je niet blijkt te doen wat hij wil. En hij kan niet tegen valse hoop, dat heeft 'ie je al eerder laten merken.
Gek hoe in zo'n relatie de tijd uitgerekt raakt, het lijkt al een eeuwigheid geleden dat hij je heeft aangevallen, maar het is nog maar zo kort geleden dat je pas onlangs weer kon beginnen met sporten..
Vrouwtje, vooral duidelijk zijn tegen je zoon. Nee, papa komt niet meer bij ons wonen, mama wil niet meer samen met papa in één huis wonen. Mama snapt dat je daar verdrietig over wordt maar het is niet anders. En remember... leg je eigen verhaal uit. Verhaal van je ex kún je niet uitleggen, dat kan hij alleen.
Ik weet ook niet of de driftigheid van je zoontje bij zijn leeftijd hoort, of dat hij veel drift in zich heeft. Het is nu nog maar een heel klein wezentje. Het is natuurlijk fijn als je na een akkefietje hem eens een stevige knuffel kunt geven, waarmee je aangeeft dat het weer over is, als de woede eenmaal is gezakt. Hangt erg van het kind en van jezelf af of dit lukt.
-het lukt mij bij Oudste bijvoorbeeld helemaal niet-
Lily, je dénkt dat je iets te kiezen hebt. Ik zie het al helemaal voor me: over een tijdje zegt hij je weer dat je hem hoop hebt gegeven, valse hoop omdat je niet blijkt te doen wat hij wil. En hij kan niet tegen valse hoop, dat heeft 'ie je al eerder laten merken.
Gek hoe in zo'n relatie de tijd uitgerekt raakt, het lijkt al een eeuwigheid geleden dat hij je heeft aangevallen, maar het is nog maar zo kort geleden dat je pas onlangs weer kon beginnen met sporten..
Vrouwtje, vooral duidelijk zijn tegen je zoon. Nee, papa komt niet meer bij ons wonen, mama wil niet meer samen met papa in één huis wonen. Mama snapt dat je daar verdrietig over wordt maar het is niet anders. En remember... leg je eigen verhaal uit. Verhaal van je ex kún je niet uitleggen, dat kan hij alleen.
Ik weet ook niet of de driftigheid van je zoontje bij zijn leeftijd hoort, of dat hij veel drift in zich heeft. Het is nu nog maar een heel klein wezentje. Het is natuurlijk fijn als je na een akkefietje hem eens een stevige knuffel kunt geven, waarmee je aangeeft dat het weer over is, als de woede eenmaal is gezakt. Hangt erg van het kind en van jezelf af of dit lukt.
-het lukt mij bij Oudste bijvoorbeeld helemaal niet-
