Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zondag 16 maart 2008 om 08:59
VK, ik sluit me bij Zon aan hoor, je bent maar bezig met uitleggen hoe het allemaal gegaan is en dat het toch allemaal niet eerlijk is tegenover hem als hij zijn spullen bij jou laat.
Er is zoiets als de 'boedelverdeling' bij een scheiding en als jij het allemaal zo onredelijk vindt als hij zijn bestek bij jou laat dan geef je je bestek aan je ex en koop jij bij Ikea nieuw bestek.
Het bestek is even een metafoor he, dat begrijp je.
Je wil het goed doen maar zoals Zon al zegt, je gaat van hem uit en niet vanuit jezelf. Het lijkt wel alsof je van de vrouwen hier wil horen dat je inderdaad maar met je zoon op een paar sinaasappelkisten moet gaan zitten omdat het anders zo zielig is voor je ex.
Je zoekt bevestiging voor iets waarvan ik denk dat je dat als volwassen mensen op kunt lossen door elkaar geen poot uit te draaien, maar jullie zijn een hele tijd samengeweest en heel veel van de spullen die hij toen had zijn nu ook niet nieuw meer en intussen zelfs aan vervanging toe. Daarbij heb jij óók geld ingebracht en je was zelfs kostwinner en zorgde voor het brood op de plank. Ik zou dus niet weten waarom de boedelzaken niet gewoon eerlijk verdeeld kunnen worden zonder dat jij en je zoon er bij in hoeven te schieten, of je ex het gevoel moet hebben dat hij er bekaaid vanaf komt.
Gezien zijn persoonlijkheid zal hij altíjd vinden dat hij er bekaaid vanaf komt, wát je hem ook geeft. Nu is hij nog redelijk maar jij weet net zo goed als ik dat dat een kwestie van tijd is. Ga jij je nu niet in zitten dekken emotioneel en rederen verzinnen waarom jij hem bepaalde dingen gaat mee laten nemen.
Als je vanuit het standpunt redeneert dat je lekker opnieuw wil beginnen en dat hij alle spullen kan meenemen prima, dan ga je naar de kringspierwinkel en koop je een heel tweedehands interieur om vandaaruit rustig aan nieuwe spullen te gaan aanschaffen, voor jou en je kind en zíjn kind ook trouwens maar dit terzijde. Maar je redeneert vanuit de angst dat je ex je aan zal vallen over het hem berooid en zielig achterlaten. Nou meid, ik heb nieuws voor je, dat gaat hij tóch wel doen want je ex denkt nu eenmaal in verwijten, zo is hij.
Maak een lijst met wat je nodig hebt om samen te leven met jullie gezamelijke kind want daar ga jij voor het grootste deel voor zorgen en dat is wat waard, al zal dat in zijn ogen anders zijn, trek je eigen plan. Je bent een lief mens en zal hem niet op een houtje laten bijten. Hij zal daarvan waarschijnlijk nooit overtuigd zijn, jammer, als jij het maar bent.
Er is zoiets als de 'boedelverdeling' bij een scheiding en als jij het allemaal zo onredelijk vindt als hij zijn bestek bij jou laat dan geef je je bestek aan je ex en koop jij bij Ikea nieuw bestek.
Het bestek is even een metafoor he, dat begrijp je.
Je wil het goed doen maar zoals Zon al zegt, je gaat van hem uit en niet vanuit jezelf. Het lijkt wel alsof je van de vrouwen hier wil horen dat je inderdaad maar met je zoon op een paar sinaasappelkisten moet gaan zitten omdat het anders zo zielig is voor je ex.
Je zoekt bevestiging voor iets waarvan ik denk dat je dat als volwassen mensen op kunt lossen door elkaar geen poot uit te draaien, maar jullie zijn een hele tijd samengeweest en heel veel van de spullen die hij toen had zijn nu ook niet nieuw meer en intussen zelfs aan vervanging toe. Daarbij heb jij óók geld ingebracht en je was zelfs kostwinner en zorgde voor het brood op de plank. Ik zou dus niet weten waarom de boedelzaken niet gewoon eerlijk verdeeld kunnen worden zonder dat jij en je zoon er bij in hoeven te schieten, of je ex het gevoel moet hebben dat hij er bekaaid vanaf komt.
Gezien zijn persoonlijkheid zal hij altíjd vinden dat hij er bekaaid vanaf komt, wát je hem ook geeft. Nu is hij nog redelijk maar jij weet net zo goed als ik dat dat een kwestie van tijd is. Ga jij je nu niet in zitten dekken emotioneel en rederen verzinnen waarom jij hem bepaalde dingen gaat mee laten nemen.
Als je vanuit het standpunt redeneert dat je lekker opnieuw wil beginnen en dat hij alle spullen kan meenemen prima, dan ga je naar de kringspierwinkel en koop je een heel tweedehands interieur om vandaaruit rustig aan nieuwe spullen te gaan aanschaffen, voor jou en je kind en zíjn kind ook trouwens maar dit terzijde. Maar je redeneert vanuit de angst dat je ex je aan zal vallen over het hem berooid en zielig achterlaten. Nou meid, ik heb nieuws voor je, dat gaat hij tóch wel doen want je ex denkt nu eenmaal in verwijten, zo is hij.
Maak een lijst met wat je nodig hebt om samen te leven met jullie gezamelijke kind want daar ga jij voor het grootste deel voor zorgen en dat is wat waard, al zal dat in zijn ogen anders zijn, trek je eigen plan. Je bent een lief mens en zal hem niet op een houtje laten bijten. Hij zal daarvan waarschijnlijk nooit overtuigd zijn, jammer, als jij het maar bent.
zondag 16 maart 2008 om 09:53
O meis, wat maak je het jezelf toch moeilijk... Je wilt zo graag alles goed doen. Lieve schat, dat gáát niet in een scheiding. De enige manier om er als de droom-ex vanaf te komen, is hem in werkelijk álles zijn zin te geven.
Je bent zo hard voor jezelf. Slap om je te verschuilen achter de mediator? Ik zie dat heel anders. Je eigen zwaktes kennen is een kracht. Als jij weet dat je in een discussie met je ex bakzeil haalt, dan zoek je een manier waardoor jij sterker staat. Die mediator ís ervoor hoor! En geloof maar niet dat die discussie met je ex niet zal komen, daar zorgt hij wel voor. Dan is het zaak dat je ferm maar vriendelijk tegen hem zegt: laten we dat bij de mediator bespreken.
Je hebt inmiddels al een glimpje gezien van hoe het gaat worden hè? Word daar nu niet bang of onzeker door. Je ex heeft een uitgesproken visie en hij is daar zelf zo van overtuigd (in tegenstelling tot jou) dat hij die visie op veel mensen kan overbrengen. Ga nu niet in een hoekje kruipen en je afvragen waarom iedereen hem gelooft. Het interesseert jou helemaal geen biet wat hij en zijn familie ervan vinden, jou gaat het om wat jíj wil en wat je er redelijkerwijs uit wil/kan slepen. Dat moet je eerst eens voor jezelf bepalen. Kom eens los van dat gemekker van hem en bedenk zelf wat jij redelijk vindt.
Bedenk ook wat Leo zei, dat zijn spullen inmiddels voor een groot deel afgeschreven zijn. Denk ook om zijn plichten ten opzichte van jullie zoontje. Ik vind dat hij het toch moeilijk kan maken om jouw hele huis leeg te slepen zodat jullie geen stoel meer hebben om op te zitten. Hou ALTIJD voor ogen dat een rechter hier heel anders tegenaan gaat kijken dan jij. Die ziet een vrouw met een kind en een man in een caravan en die gaat bepalen hoe de zaken verdeeld worden als jullie het niet samen eens worden. Dat moet de basis zijn, want als jullie het niet eens worden gaat die namelijk beslissen.
Als jij het nu naar jouw zin kon regelen, hoe zou je de verdeling dan doen? Op basis van het redelijkheidsprincipe en rekening houdend met je zoontje. Wees even eerlijk tegen jezelf, luister naar je eigen stem. Zou je het liefst op de spullen van ex blijven wonen of heb je liever dat hij ze meeneemt en dat jij genoeg geld hebt om zelf (niet te dure) spullen te kopen? Zodat je echt het gevoel hebt dat die dingen van jou zijn, jouw eigen stijl, waarop je zoontje mag kruimelen en knopjes drukken wat hij wil.
Begin nu eens met een lijst te maken van alle spullen in jouw en zijn huis, oftewel jullie boedel, en eventuele bezittingen die jullie verder nog hebben (huis, auto's, schulden). Dat is een heel werk en het is een grote stap als je die hebt. Je hebt de lijst van je ex, die kun je als uitgangspunt nemen. Dan geef je op die lijst in drie kolommen aan welke dingen jij absoluut wil houden, welke liefst wel en welke je niet hoeft. Eventuele strijdpunten zullen dan vooral te maken hebben met de eerste kolom, als je ex die ook absoluut wil houden. Daar kun je dan over gaan onderhandelen.
Je hoeft daarbij nog niet te denken aan hoe de verdeling uiteindelijk uitvalt, maar je hebt in elk geval een uitgangspunt als je naar de mediator gaat.
En nee, zit nu niet direct te denken aan hoe je ex hierop gaat reageren!!! Ik heb het gevoel dat ik zo je gedachten kan lezen, dat zal wel komen omdat ik zelf destijds precies zo reageerde
Lieve meid, laat die ex-schoonfamilie nu eens lekker in haar eigen sop gaarkoken en denk aan de lieve meiden hier die helemaal met jóu meedenken en die hele ex van jou wel achter het behang zouden willen plakken. Jij hebt ook een vangnet!!
liefs,
dubio
Je bent zo hard voor jezelf. Slap om je te verschuilen achter de mediator? Ik zie dat heel anders. Je eigen zwaktes kennen is een kracht. Als jij weet dat je in een discussie met je ex bakzeil haalt, dan zoek je een manier waardoor jij sterker staat. Die mediator ís ervoor hoor! En geloof maar niet dat die discussie met je ex niet zal komen, daar zorgt hij wel voor. Dan is het zaak dat je ferm maar vriendelijk tegen hem zegt: laten we dat bij de mediator bespreken.
Je hebt inmiddels al een glimpje gezien van hoe het gaat worden hè? Word daar nu niet bang of onzeker door. Je ex heeft een uitgesproken visie en hij is daar zelf zo van overtuigd (in tegenstelling tot jou) dat hij die visie op veel mensen kan overbrengen. Ga nu niet in een hoekje kruipen en je afvragen waarom iedereen hem gelooft. Het interesseert jou helemaal geen biet wat hij en zijn familie ervan vinden, jou gaat het om wat jíj wil en wat je er redelijkerwijs uit wil/kan slepen. Dat moet je eerst eens voor jezelf bepalen. Kom eens los van dat gemekker van hem en bedenk zelf wat jij redelijk vindt.
Bedenk ook wat Leo zei, dat zijn spullen inmiddels voor een groot deel afgeschreven zijn. Denk ook om zijn plichten ten opzichte van jullie zoontje. Ik vind dat hij het toch moeilijk kan maken om jouw hele huis leeg te slepen zodat jullie geen stoel meer hebben om op te zitten. Hou ALTIJD voor ogen dat een rechter hier heel anders tegenaan gaat kijken dan jij. Die ziet een vrouw met een kind en een man in een caravan en die gaat bepalen hoe de zaken verdeeld worden als jullie het niet samen eens worden. Dat moet de basis zijn, want als jullie het niet eens worden gaat die namelijk beslissen.
Als jij het nu naar jouw zin kon regelen, hoe zou je de verdeling dan doen? Op basis van het redelijkheidsprincipe en rekening houdend met je zoontje. Wees even eerlijk tegen jezelf, luister naar je eigen stem. Zou je het liefst op de spullen van ex blijven wonen of heb je liever dat hij ze meeneemt en dat jij genoeg geld hebt om zelf (niet te dure) spullen te kopen? Zodat je echt het gevoel hebt dat die dingen van jou zijn, jouw eigen stijl, waarop je zoontje mag kruimelen en knopjes drukken wat hij wil.
Begin nu eens met een lijst te maken van alle spullen in jouw en zijn huis, oftewel jullie boedel, en eventuele bezittingen die jullie verder nog hebben (huis, auto's, schulden). Dat is een heel werk en het is een grote stap als je die hebt. Je hebt de lijst van je ex, die kun je als uitgangspunt nemen. Dan geef je op die lijst in drie kolommen aan welke dingen jij absoluut wil houden, welke liefst wel en welke je niet hoeft. Eventuele strijdpunten zullen dan vooral te maken hebben met de eerste kolom, als je ex die ook absoluut wil houden. Daar kun je dan over gaan onderhandelen.
Je hoeft daarbij nog niet te denken aan hoe de verdeling uiteindelijk uitvalt, maar je hebt in elk geval een uitgangspunt als je naar de mediator gaat.
En nee, zit nu niet direct te denken aan hoe je ex hierop gaat reageren!!! Ik heb het gevoel dat ik zo je gedachten kan lezen, dat zal wel komen omdat ik zelf destijds precies zo reageerde
Lieve meid, laat die ex-schoonfamilie nu eens lekker in haar eigen sop gaarkoken en denk aan de lieve meiden hier die helemaal met jóu meedenken en die hele ex van jou wel achter het behang zouden willen plakken. Jij hebt ook een vangnet!!
liefs,
dubio
Ga in therapie!
zondag 16 maart 2008 om 10:10
Ja! Eens met onze lieve Dubio!
Je ex-schoonfamilie (het woord ex doet het 'm in deze) kan omhoog vallen. Daar heb je nu even niks meer mee te maken. Dag dag schoonfamilie. Het is nu ieder voor zich en jij bent al bang voordat je geslagen bent.
Meid.....in het ergste geval, laat hem z'n ouwe zooi meenemen als hij zo graag nog op zijn ouder bankstel wil gaan zitten en met zijn oude koffiezetapparaat koffie wil zetten. Wat maakt het uit? Als hij niet inziet dat jij, als de hoofdzorggever voor jullie kind, het een en ander aan spullen nodig heeft dan ben je toch klaar met redeneren?
Koop een slaapbank als hij jullie oude bed mee wil nemen, bij de Otto hebben ze hele leuke en dan heb je in een keer een bank en een bed.
Spullen zijn niet belangrijk. Voor je het weet heb je weer een hut vol spullen. Het gaat om grenzen stellen. Tot hoever ben jij bereid toe te geven aan je angst om een conflict te hebben met je ex, dáár gaat het om.
Hij zal je op de proef gaan stellen, reken daar nou gewoon op, dan kan het alleen maar meevallen. Hij wil álles en hij zou het liefst willen dat jij ook nog even zijn huur betaalt. Want ja, hij is zielig woont op een camping en jij wilde uit elkaar en zo ziet hij dat omdat hij simpelweg een enorme huilie, huilie is en zichzelf graag als slachtoffer profileert.
Dat komt omdat hij emotioneel nooit volwassen is geworden en vindt dat hij het grootste recht van de wereld heeft op 100% verzorging van wieg tot graf en zijn familie geeft hem nog gelijk ook. Nah, dat zegt veel over de familie en weinig over jou.
Laat los en ga op een vechtsport. Niet om hem in elkaar te slaan (als hij je aanvalt wel trouwens) maar om mentaal aan te sterken en fysiek en mentaal op één lijn te komen zitten. Het helpt je ook van je agressie en woede af als die toe gaan slaan.
En inderdaad, jij hebt ook een vangnet, en wat voor een! Ik lust die schoonmoeder van jou rauw!
Je ex-schoonfamilie (het woord ex doet het 'm in deze) kan omhoog vallen. Daar heb je nu even niks meer mee te maken. Dag dag schoonfamilie. Het is nu ieder voor zich en jij bent al bang voordat je geslagen bent.
Meid.....in het ergste geval, laat hem z'n ouwe zooi meenemen als hij zo graag nog op zijn ouder bankstel wil gaan zitten en met zijn oude koffiezetapparaat koffie wil zetten. Wat maakt het uit? Als hij niet inziet dat jij, als de hoofdzorggever voor jullie kind, het een en ander aan spullen nodig heeft dan ben je toch klaar met redeneren?
Koop een slaapbank als hij jullie oude bed mee wil nemen, bij de Otto hebben ze hele leuke en dan heb je in een keer een bank en een bed.
Spullen zijn niet belangrijk. Voor je het weet heb je weer een hut vol spullen. Het gaat om grenzen stellen. Tot hoever ben jij bereid toe te geven aan je angst om een conflict te hebben met je ex, dáár gaat het om.
Hij zal je op de proef gaan stellen, reken daar nou gewoon op, dan kan het alleen maar meevallen. Hij wil álles en hij zou het liefst willen dat jij ook nog even zijn huur betaalt. Want ja, hij is zielig woont op een camping en jij wilde uit elkaar en zo ziet hij dat omdat hij simpelweg een enorme huilie, huilie is en zichzelf graag als slachtoffer profileert.
Dat komt omdat hij emotioneel nooit volwassen is geworden en vindt dat hij het grootste recht van de wereld heeft op 100% verzorging van wieg tot graf en zijn familie geeft hem nog gelijk ook. Nah, dat zegt veel over de familie en weinig over jou.
Laat los en ga op een vechtsport. Niet om hem in elkaar te slaan (als hij je aanvalt wel trouwens) maar om mentaal aan te sterken en fysiek en mentaal op één lijn te komen zitten. Het helpt je ook van je agressie en woede af als die toe gaan slaan.
En inderdaad, jij hebt ook een vangnet, en wat voor een! Ik lust die schoonmoeder van jou rauw!
zondag 16 maart 2008 om 10:19
Leo
Ik zit nog te denken over die partneralimentatie. Je ex is nu zijn opleiding aan het afronden en krijgt (aansluitend?) een baan. Ik zou toch eens met de mediator praten over jouw bezorgdheid over dat hij partneralimentatie zou kunnen aanvragen. Ik kan helaas meepraten over hoe krom Nederlandse rechters kunnen redeneren, zelfs als de moeder de kinderen heeft. Jouw ex heeft een tijdlang wegens "ziekte" thuisgezeten en "voor je zoontje gezorgd", dat is voor een rechter meer dan genoeg reden om jou (deels) voor zijn onderhoud op te laten draaien.
Maar het wordt wat anders als hij zelf een baan heeft. Hij kan niet zomaar die baan opzeggen en zeggen dat hij geen werk heeft. Het kan dus zijn dat het beter is voor jou om de partneralimentatie pas ter sprake te brengen tot hij die baan binnen heeft. Je wilt tenslotte ook geen slapende honden wakkermaken door zelf over een clausule in het convenant te beginnen.
Ik begin hoe langer hoe meer te denken dat jij een eigen advocaat moet nemen in plaats van een mediator voor jullie samen. Je kan ook met twee advocaten een convenant opstellen en in overleg scheiden! Ik denk dat jij iemand nodig hebt die echt jouw belangen in het oog houdt. Zelf ben je nog niet zo ver dat je dat doet.
(O, maar hoe ga ik dat mijn ex dan vertellen??? Ik had toch zelf gezegd dat... enz.) Sorry, ik stop met gedachtenlezen, dat is flauw
Ik zit nog te denken over die partneralimentatie. Je ex is nu zijn opleiding aan het afronden en krijgt (aansluitend?) een baan. Ik zou toch eens met de mediator praten over jouw bezorgdheid over dat hij partneralimentatie zou kunnen aanvragen. Ik kan helaas meepraten over hoe krom Nederlandse rechters kunnen redeneren, zelfs als de moeder de kinderen heeft. Jouw ex heeft een tijdlang wegens "ziekte" thuisgezeten en "voor je zoontje gezorgd", dat is voor een rechter meer dan genoeg reden om jou (deels) voor zijn onderhoud op te laten draaien.
Maar het wordt wat anders als hij zelf een baan heeft. Hij kan niet zomaar die baan opzeggen en zeggen dat hij geen werk heeft. Het kan dus zijn dat het beter is voor jou om de partneralimentatie pas ter sprake te brengen tot hij die baan binnen heeft. Je wilt tenslotte ook geen slapende honden wakkermaken door zelf over een clausule in het convenant te beginnen.
Ik begin hoe langer hoe meer te denken dat jij een eigen advocaat moet nemen in plaats van een mediator voor jullie samen. Je kan ook met twee advocaten een convenant opstellen en in overleg scheiden! Ik denk dat jij iemand nodig hebt die echt jouw belangen in het oog houdt. Zelf ben je nog niet zo ver dat je dat doet.
(O, maar hoe ga ik dat mijn ex dan vertellen??? Ik had toch zelf gezegd dat... enz.) Sorry, ik stop met gedachtenlezen, dat is flauw
Ga in therapie!
zondag 16 maart 2008 om 10:36
VK, je hebt een vangnet hier, niet vergeten.
(Wat lief gezegd trouwens. Ik weet even niet wie het zei.) Ontleen er je steun aan. Ik kan me jouw visie helemaal voorstellen (het te-lief-voor-de-wereld-syndroom is mij ook niet vreemd), maar zet jezelf op de eerste plaats. Hij is niet zielig!
Meiden, jullie schrijven zulke wijze dingen, ik kan er niets aan toevoegen of bijdragen. Kanjers!
(Wat lief gezegd trouwens. Ik weet even niet wie het zei.) Ontleen er je steun aan. Ik kan me jouw visie helemaal voorstellen (het te-lief-voor-de-wereld-syndroom is mij ook niet vreemd), maar zet jezelf op de eerste plaats. Hij is niet zielig!
Meiden, jullie schrijven zulke wijze dingen, ik kan er niets aan toevoegen of bijdragen. Kanjers!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 16 maart 2008 om 10:55
Lieve Vrouwtje Klets
ga morgen nou je eigen advocaat zoeken. Een mediator zal niet jouw belang in de gaten houden! En ik kan het weten. Als ik 1 ding anders had moeten doen dan is het dat!
En verder, ga morgen op zoek naar een vertrouwenspersoon, psycholoog of maatschappelijk werker die je bij kan staan. En die je helpt die angsten die je hebt te overwinnen. Want uit alles blijkt dat jij maar alles doet om hem rustig te houden en zo geef je (opnieuw) je grenzen op.
En over die inboedel, bepaal voor jezelf wat jij wilt hebben, jij hebt er net zoveel recht op en laat de rest aan hem. En dan ook zo snel mogelijk die zooi het huis uit. Hij kan wel opslag regelen. En maak je niet druk over spullen want heel veel mensen hebben nog van alles op zolder staan hoor! Die oplossingen komen wel.
Wat jij moet leren is je grenzen bewaken en je angst herkennen en vooral niet meer voor je ex denken! Hij heeft zelf hersens gekregen, laat hem ze maar gebruiken, jij bent ze nodig voor jezelf.
Is er iemand die met je mee kan naar een advocaat, want anders zit je daar alsnog het verhaal te vertellen vanuit het standpunt dat het allemaal wel mee viel. Potverdrie, herken die sterke vrouw in jezelf eens! Moet je eens kijken wat je al voor elkaar hebt, je eigen woonruimte!
ga morgen nou je eigen advocaat zoeken. Een mediator zal niet jouw belang in de gaten houden! En ik kan het weten. Als ik 1 ding anders had moeten doen dan is het dat!
En verder, ga morgen op zoek naar een vertrouwenspersoon, psycholoog of maatschappelijk werker die je bij kan staan. En die je helpt die angsten die je hebt te overwinnen. Want uit alles blijkt dat jij maar alles doet om hem rustig te houden en zo geef je (opnieuw) je grenzen op.
En over die inboedel, bepaal voor jezelf wat jij wilt hebben, jij hebt er net zoveel recht op en laat de rest aan hem. En dan ook zo snel mogelijk die zooi het huis uit. Hij kan wel opslag regelen. En maak je niet druk over spullen want heel veel mensen hebben nog van alles op zolder staan hoor! Die oplossingen komen wel.
Wat jij moet leren is je grenzen bewaken en je angst herkennen en vooral niet meer voor je ex denken! Hij heeft zelf hersens gekregen, laat hem ze maar gebruiken, jij bent ze nodig voor jezelf.
Is er iemand die met je mee kan naar een advocaat, want anders zit je daar alsnog het verhaal te vertellen vanuit het standpunt dat het allemaal wel mee viel. Potverdrie, herken die sterke vrouw in jezelf eens! Moet je eens kijken wat je al voor elkaar hebt, je eigen woonruimte!
zondag 16 maart 2008 om 11:17
Hoi VK,
Heb je al eens op Marktplaats rondgesnuffeld of op de Ikea-site of zo, naar spullen die je zou willen hebben? Spullen die je mooi vindt? Zoals jíj je huis zou willen inrichten? Gewoon lekker rondkijken, een nieuwe woonkamer bij elkaar dromen...
Dat ga je steeds meer voelen: wat jíj ook alweer leuk vond en graag doet, helemaal vanuit jezelf. Zonder dat je daar enig commentaar op krijgt of duldt. Heerlijk.
Liefs van Puck
Heb je al eens op Marktplaats rondgesnuffeld of op de Ikea-site of zo, naar spullen die je zou willen hebben? Spullen die je mooi vindt? Zoals jíj je huis zou willen inrichten? Gewoon lekker rondkijken, een nieuwe woonkamer bij elkaar dromen...
Dat ga je steeds meer voelen: wat jíj ook alweer leuk vond en graag doet, helemaal vanuit jezelf. Zonder dat je daar enig commentaar op krijgt of duldt. Heerlijk.
Liefs van Puck
zondag 16 maart 2008 om 11:31
Puck, ik snap je bedoelingen wel, maar als je midden in een scheiding zit en totaal onzeker bent over je inkomen en je blij bent dat je weer eten op tafel kunt zetten ben je nog in het stadium dat je je het niet kunt veroorloven te dromen over je eigen inrichting. Helaas zul je het doen met wat je al hebt en dat is in het geval van VK meer dan ze zelf beseft. Pas als je duidelijk hebt over je inkomen, alimentatie(verplichtingen) e.d. dan komen die zaken wel weer aan de orde.
VK moet aan de slag met de scheiding en de angsten die ze heeft en ophouden met rekening houden met alles en iedereen behalve met zichzelf
sorry puck als het wat hard overkomt maar ik wil zo graag dat VK die oogkleppen echt af gaat zetten
liefs Zonlicht
VK moet aan de slag met de scheiding en de angsten die ze heeft en ophouden met rekening houden met alles en iedereen behalve met zichzelf
sorry puck als het wat hard overkomt maar ik wil zo graag dat VK die oogkleppen echt af gaat zetten
liefs Zonlicht
zondag 16 maart 2008 om 12:40
VK, lieverd, waar is je eigen familie in dit verhaal? -als je er al eerder over geschreven hebt ben ik het vergeten-
Waar zijn jóuw vriendinnen?
Ik denk dat je fysiek mensen om je heen nodig hebt die je helpen om je eigen belang onder ogen te houden.
Verder niets toe te voegen aan al die wijze woorden die hier al geschreven zijn.
Waar zijn jóuw vriendinnen?
Ik denk dat je fysiek mensen om je heen nodig hebt die je helpen om je eigen belang onder ogen te houden.
Verder niets toe te voegen aan al die wijze woorden die hier al geschreven zijn.
zondag 16 maart 2008 om 12:40
Puck, maakt niet uit hoor, misschien helpt het juist ook wel, het maakt in ieder geval wel duidelijk wat het probleem is. Want het probleem is hier niet de spullen. Dat komt echt wel voor elkaar. Maar wel de houding van VK. En hoe ze nog steeds om wille van de lieve vrede concessies doet.
Concessies die ze niet hoeft te doen. En bovendien zal ze nog heel lang met deze man moeten omgaan, juist omdat ze een kind samen hebben. Als het spelletje nu alweer verder gaat is het einde zoek. En VK moet begrijpen dat als zij hierin verandert er echt iets kan veranderen. Maar toegeven vanuit angst, hoe je dat ook voor jezelf verklaart, is geen goed plan.
En geloof me ik weet hoe je je eigen redenaties zo kunt praten dat het lijkt alsof in je in het belang van de kinderen handelt. Dit is echter niet altijd zo. Maar ook weet ik dat het tijd kan kosten voor je dit ziet en kunt veranderen. Maar de kick als je dit ziet en verandert is geweldig!
Concessies die ze niet hoeft te doen. En bovendien zal ze nog heel lang met deze man moeten omgaan, juist omdat ze een kind samen hebben. Als het spelletje nu alweer verder gaat is het einde zoek. En VK moet begrijpen dat als zij hierin verandert er echt iets kan veranderen. Maar toegeven vanuit angst, hoe je dat ook voor jezelf verklaart, is geen goed plan.
En geloof me ik weet hoe je je eigen redenaties zo kunt praten dat het lijkt alsof in je in het belang van de kinderen handelt. Dit is echter niet altijd zo. Maar ook weet ik dat het tijd kan kosten voor je dit ziet en kunt veranderen. Maar de kick als je dit ziet en verandert is geweldig!
zondag 16 maart 2008 om 13:53
Vk, je ex is eigenlijk een grote deugniet of een echt klein kind nog zoals Eleonora zegt. Zijn houding mbt het verdelen van de spullen is verre van volwassen te noemen. Om zijn woorden of daden kracht bij te zetten roept hij zelfs de hulp van familie in
Maar ik snap je wel hoor VK, jij bent zo gewend om hem maar tevreden te stellen, dat je dat patroon heel lastig kan doorbreken. Jij wilt nu ook dolgraag dat zijn familie beseft hoe goed, ondanks de scheiding, jij het wel niet voor hebt met hem.
Jij bent bereid om niet eens naar je rechten te kijken op dit gebied, maar hem klakkeloos te geven wat hij vraagt.
Ik herken het wel hoor, toen ik bij mijn ex weg ging heb ik ook alles gedaan zodat hij maar niet slecht(er) over me ging denken. Je geeft veel op om maar gewoon weg te zijn, af te zijn van het gezeur en hem tevreden te houden. Helaas is het allemaal voor niks geweest, want hij was gewoon nergens mee tevreden te houden. Niet dat ik er spijt van heb, dat ik het zo gedaan heb, dat niet, maar ik heb geen kinderen van hem.
Zoals Zonlicht al zegt, de concessies voor de lieve vrede, daar heb je helemaal niks aan eigenlijk. De lieve vrede is iets wat eigenlijk niet bestaat. Dat gaf je ex al aan met zijn opmerking.
Ja en waar is jouw familie in dit verhaal? Doet het er iets toe wat zij zeggen? Wat zeggen je vriendinnen?
Maar ik snap je wel hoor VK, jij bent zo gewend om hem maar tevreden te stellen, dat je dat patroon heel lastig kan doorbreken. Jij wilt nu ook dolgraag dat zijn familie beseft hoe goed, ondanks de scheiding, jij het wel niet voor hebt met hem.
Jij bent bereid om niet eens naar je rechten te kijken op dit gebied, maar hem klakkeloos te geven wat hij vraagt.
Ik herken het wel hoor, toen ik bij mijn ex weg ging heb ik ook alles gedaan zodat hij maar niet slecht(er) over me ging denken. Je geeft veel op om maar gewoon weg te zijn, af te zijn van het gezeur en hem tevreden te houden. Helaas is het allemaal voor niks geweest, want hij was gewoon nergens mee tevreden te houden. Niet dat ik er spijt van heb, dat ik het zo gedaan heb, dat niet, maar ik heb geen kinderen van hem.
Zoals Zonlicht al zegt, de concessies voor de lieve vrede, daar heb je helemaal niks aan eigenlijk. De lieve vrede is iets wat eigenlijk niet bestaat. Dat gaf je ex al aan met zijn opmerking.
Ja en waar is jouw familie in dit verhaal? Doet het er iets toe wat zij zeggen? Wat zeggen je vriendinnen?
zondag 16 maart 2008 om 14:51
Ik denk dat je moeder het heel goed met je voor heeft!
Neem je haar mee als je een naar een advocaat gaat.
Ik denk dat jij inderdaad het gevecht met jezelf maar eens moet gaan! Waarom denk je toch dat het zo is dat jij met niets in deze relatie gestapt en er daarom met niets ook weer uit moet.
Die ex van jou zal, hoe de uitkomst ook is, toch niet tevreden zijn. Hoe hij over jouw denkt kun jij niet veranderen. En wat maakt dat uit. Jullie hebben samen een huwelijk in gemeenschap van goederen, dit zal je moeten ontbinden. En door die gemeenschap van goederen heb jij dezelfde rechten als je ex!
Zal ik je eens een scenario voorspiegelen. Jij geeft nu in alles hem zijn zin. Hij krijgt de meeste spullen en heeft geen werk. Hij vindt geen werk en beland in een uitkeringssituatie. Jij hebt werk, wat denk je dat er dan gebeurt! Dan mag jij alimentatie gaan betalen, of aan hem, of de sociale dienst komt langs met de verhaalplicht.
Meid, luister nu eens, bel je moeder, ga naar een advocaat en toon je kracht. Daarmee help je je zoon. Niet met nog steeds maar toegeven om wille van de lieve vrede.
Want die leve vrede is er zolang als ex denkt dat hij jou nog in zijn zak heeft. Zodra dat over is komt het ware gezicht echt wel weer boven.
Neem je haar mee als je een naar een advocaat gaat.
Ik denk dat jij inderdaad het gevecht met jezelf maar eens moet gaan! Waarom denk je toch dat het zo is dat jij met niets in deze relatie gestapt en er daarom met niets ook weer uit moet.
Die ex van jou zal, hoe de uitkomst ook is, toch niet tevreden zijn. Hoe hij over jouw denkt kun jij niet veranderen. En wat maakt dat uit. Jullie hebben samen een huwelijk in gemeenschap van goederen, dit zal je moeten ontbinden. En door die gemeenschap van goederen heb jij dezelfde rechten als je ex!
Zal ik je eens een scenario voorspiegelen. Jij geeft nu in alles hem zijn zin. Hij krijgt de meeste spullen en heeft geen werk. Hij vindt geen werk en beland in een uitkeringssituatie. Jij hebt werk, wat denk je dat er dan gebeurt! Dan mag jij alimentatie gaan betalen, of aan hem, of de sociale dienst komt langs met de verhaalplicht.
Meid, luister nu eens, bel je moeder, ga naar een advocaat en toon je kracht. Daarmee help je je zoon. Niet met nog steeds maar toegeven om wille van de lieve vrede.
Want die leve vrede is er zolang als ex denkt dat hij jou nog in zijn zak heeft. Zodra dat over is komt het ware gezicht echt wel weer boven.
zondag 16 maart 2008 om 15:20
De manier waarop hij de spullen als zijn eigendom ziet, of gemats naar jou toe, zou ik liever in kringspierspullen gaan wonen. Omdat jíj je niet sterk voelt hierin, win je waarschijnlijk meer met je eigen spulletjes bij elkaar sprokkelen, dan met hem het gevecht aangaan over die spullen. Ik zou je in dat geval wel aanraden, om ten spoedigste van hem te eisen dat hij die spullen in zijn reet steektdie spullen opbergt bij Shurgard o.i.d.
Waarom je ze wel zou kunnen claimen. Cláimen dus. Omdat je voor zijn zoon zorgt en die graag het beste gunt. Omdat er nu eenmaal een gemeenschap van goederen is, zijn vette pech dus. Omdat je alles wat je had in dat huwelijk hebt gestopt en waarom zou dat voor hem anders zijn, alleen omdat hij meer had?
Stel dat jij op enig moment tegenover schuldeisers komt te staan, dan gaan díe ook niet accoord met een ruime geste van jou naar hem toe. Risico is niet irreëel, als er nog een hypotheek op het chalet staat, ben jij daar nog steeds mede aansprakelijk voor. Persoonlijke leningen, belastingtoestanden, zo snel is een scheiding financieel niet afgewikkeld.
Wat betreft belastingzaken zou het heel fijn zijn als de scheiding vóór 1 juli een feit is.
Waarom je ze wel zou kunnen claimen. Cláimen dus. Omdat je voor zijn zoon zorgt en die graag het beste gunt. Omdat er nu eenmaal een gemeenschap van goederen is, zijn vette pech dus. Omdat je alles wat je had in dat huwelijk hebt gestopt en waarom zou dat voor hem anders zijn, alleen omdat hij meer had?
Stel dat jij op enig moment tegenover schuldeisers komt te staan, dan gaan díe ook niet accoord met een ruime geste van jou naar hem toe. Risico is niet irreëel, als er nog een hypotheek op het chalet staat, ben jij daar nog steeds mede aansprakelijk voor. Persoonlijke leningen, belastingtoestanden, zo snel is een scheiding financieel niet afgewikkeld.
Wat betreft belastingzaken zou het heel fijn zijn als de scheiding vóór 1 juli een feit is.
zondag 16 maart 2008 om 16:05
zondag 16 maart 2008 om 16:09
quote:vrouwtje klets schreef op 16 maart 2008 @ 14:33:
Ach, en aan de andere kant denk ik dan ook weer: nou, by all means, néém ze in godsnaam vooral maar mee dan! Wees er maar heel gelukkig mee. Het zijn maar spullen. Ik zie wel hoe ik de boel weer bij elkaar krijg. Het gaat mij niet om de spullen, of ze mooi zijn of niet, oud of nieuw, dat boeit me niet. Het enige wat ik wil is RUST!!! Mijn EIGEN leven leiden met mijn eigen spullen waar hij NUL zeggenschap over heeft! Ik zie wel hoe ik de boel t.z.t. dan bij elkaar sprokkel. Het allerbelangrijkste, een huis en een bed voor mezelf en zoonlief, heb ik inmiddels. De rest heb ik gedeeltelijk en het overige komt t.z.t. wel. Dat is niet het allerbelangrijkste.
Als hij die spullen allemaal zo nodig wil hebben, toe maar. Word er maar heel gelukkig mee...En hier spreekt je hart, lieve VK. Luister ernaar
Ach, en aan de andere kant denk ik dan ook weer: nou, by all means, néém ze in godsnaam vooral maar mee dan! Wees er maar heel gelukkig mee. Het zijn maar spullen. Ik zie wel hoe ik de boel weer bij elkaar krijg. Het gaat mij niet om de spullen, of ze mooi zijn of niet, oud of nieuw, dat boeit me niet. Het enige wat ik wil is RUST!!! Mijn EIGEN leven leiden met mijn eigen spullen waar hij NUL zeggenschap over heeft! Ik zie wel hoe ik de boel t.z.t. dan bij elkaar sprokkel. Het allerbelangrijkste, een huis en een bed voor mezelf en zoonlief, heb ik inmiddels. De rest heb ik gedeeltelijk en het overige komt t.z.t. wel. Dat is niet het allerbelangrijkste.
Als hij die spullen allemaal zo nodig wil hebben, toe maar. Word er maar heel gelukkig mee...En hier spreekt je hart, lieve VK. Luister ernaar
Ga in therapie!
zondag 16 maart 2008 om 16:27
Puck, ik vind het wel goed advies eigenlijk. Het is juist wat je nodig hebt in zo'n situatie, als je je jarenlang hebt lopen aanpassen aan die ander. Zeker als die ander zo ongelofelijk veeleisend was als dit exemplaar. VK moet weer uitvinden wie ze zelf is, wat ze zelf mooi vindt, wat haar stijl is, met wat voor spullen ze zich wil omringen. Ik zit zelf ook nog steeds op oude spullen (vrijwel alles is gekregen of van de rommelmarkt, mijn beste spullen komen van Ikea). Ik heb nog geen geld gehad om nu eens een leuke metamorfose door te voeren. Maar ik heb mijn huis wel veel meer eigen gemaakt, met knutseltjes van de kinderen, foto's, boeken. Dat geeft een heel goed gevoel. Dat is ook onderdeel van het proces van je losmaken.
Maar VK, jij zit nu nog te vast in je manier van denken over die spullen. Ik zou bijna willen zeggen dat je ex je in al die jaren gehersenspoeld heeft. Waarom zou het zijn dat niemand hier begrijpt (nou ja, niet en toch wel) hoe jij daarover denkt? Je krijgt het niet uitgelegd, zeg je, maar toch weet je ons niet te overtuigen. Hoe zou dat komen? Misschien omdat je ongelijk hebt, maar gewoonweg wat minder overtuigingskracht hebt dan je ex? Je hebt jarenlang moeten aanhoren hoe het zíjn tv was, zijn dit, zijn dat. (Hoe haal je het in je hoofd, denk ik dan). Hij heeft je misschien nog wel vaak eraan herinnerd hoe hij jou destijds binnengehaald heeft. Het feit dat jij hem jarenlang onderhouden hebt toen hij "ziek" thuis was, zal vast minder vaak ter sprake zijn gekomen, of bedankte hij je daar zo af en toe voor?
Het gaat zeer zeker niet om de spullen en ik zou hem als ik jou was tot het laatste theelepeltje meegeven (en met Mamz' wens in gedachten meegeven). Weet je wat het is VK? Je beseft pas wat voor effect dat heeft als je het doet. Als je het niet doet, besef je niet wat voor negatief effect dat heeft, want dat verandert te weinig. Maar juist die verandering die je in jezelf zal voelen, de kracht die dat geeft... die gaat jou vooruit helpen.
Het is in het belang van jouzelf en je zoontje dat je dit ASAP regelt, before the shit hits the fan. Met name het fysieke gedeelte, nl. dat hij zijn spullen bij jou weghaalt, is belangrijk. Op een evt. akkoord tussen jullie kan hij nog terugkomen zolang het niet ondertekend is, maar spullen die weg zijn, zijn weg.
Het is voor niemand - niet jou, niet je zoontje en zelfs niet je ex - goed als je dit te lang laat aanslepen en als jij onduidelijk bent. Je legt nu de basis, de benchmark voor je toekomstige omgang met je ex. Je wilt écht niet weten hoeveel gezeik je nog gaat krijgen als je nu niet duidelijk bent over wat je wel en niet wil en wat je wel en niet accepteert. Ik maak het zelf mee en de kinderen betalen de prijs. En ik ben nog tamelijk doortastend geweest, maar niettemin blijft mijn ex zijn (en mijn) grenzen opzoeken en proberen de controle over mij terug te winnen. Nu heeft mijn ex wel een bijzonder groot bord voor zijn kop: een gemiddelde ex zal veel sneller doorhebben hoe de vlag erbij hangt. Als je duidelijk bent.
Ik zie ook een scène voor me. Ex komt zoontje ophalen, komt nog even binnen, drinkt een kopje koffie. Want dat vindt zoontje gezellig en we gaan toch goed uit elkaar, dus dat moet kunnen. De dvd-speler (zijn dvd-speler) staat aan. Zoontje zit aan de knopjes van de afstandsbediening (zijn afstandsbediening). Er staat een glaasje ranja op een tafeltje (zijn tafeltje). Zoontje stoot er tegenaan en het valt bijna op de vloerbedekking. Zijn vloerbedekking.
Je kan het verhaaltje wel zelf afmaken, denk ik. Bespaar je zoontje en jezelf een boel ellende en maak je ervan af. Ga inderdaad eens kijken op marktplaats of ikea.nl en bedenk eens wat je leuk zou vinden. O ja, Ikea is trouwens heel goed voor je zelfvertrouwen, want wat een kick als je zelf die kast in elkaar hebt gezet!
Maar VK, jij zit nu nog te vast in je manier van denken over die spullen. Ik zou bijna willen zeggen dat je ex je in al die jaren gehersenspoeld heeft. Waarom zou het zijn dat niemand hier begrijpt (nou ja, niet en toch wel) hoe jij daarover denkt? Je krijgt het niet uitgelegd, zeg je, maar toch weet je ons niet te overtuigen. Hoe zou dat komen? Misschien omdat je ongelijk hebt, maar gewoonweg wat minder overtuigingskracht hebt dan je ex? Je hebt jarenlang moeten aanhoren hoe het zíjn tv was, zijn dit, zijn dat. (Hoe haal je het in je hoofd, denk ik dan). Hij heeft je misschien nog wel vaak eraan herinnerd hoe hij jou destijds binnengehaald heeft. Het feit dat jij hem jarenlang onderhouden hebt toen hij "ziek" thuis was, zal vast minder vaak ter sprake zijn gekomen, of bedankte hij je daar zo af en toe voor?
Het gaat zeer zeker niet om de spullen en ik zou hem als ik jou was tot het laatste theelepeltje meegeven (en met Mamz' wens in gedachten meegeven). Weet je wat het is VK? Je beseft pas wat voor effect dat heeft als je het doet. Als je het niet doet, besef je niet wat voor negatief effect dat heeft, want dat verandert te weinig. Maar juist die verandering die je in jezelf zal voelen, de kracht die dat geeft... die gaat jou vooruit helpen.
Het is in het belang van jouzelf en je zoontje dat je dit ASAP regelt, before the shit hits the fan. Met name het fysieke gedeelte, nl. dat hij zijn spullen bij jou weghaalt, is belangrijk. Op een evt. akkoord tussen jullie kan hij nog terugkomen zolang het niet ondertekend is, maar spullen die weg zijn, zijn weg.
Het is voor niemand - niet jou, niet je zoontje en zelfs niet je ex - goed als je dit te lang laat aanslepen en als jij onduidelijk bent. Je legt nu de basis, de benchmark voor je toekomstige omgang met je ex. Je wilt écht niet weten hoeveel gezeik je nog gaat krijgen als je nu niet duidelijk bent over wat je wel en niet wil en wat je wel en niet accepteert. Ik maak het zelf mee en de kinderen betalen de prijs. En ik ben nog tamelijk doortastend geweest, maar niettemin blijft mijn ex zijn (en mijn) grenzen opzoeken en proberen de controle over mij terug te winnen. Nu heeft mijn ex wel een bijzonder groot bord voor zijn kop: een gemiddelde ex zal veel sneller doorhebben hoe de vlag erbij hangt. Als je duidelijk bent.
Ik zie ook een scène voor me. Ex komt zoontje ophalen, komt nog even binnen, drinkt een kopje koffie. Want dat vindt zoontje gezellig en we gaan toch goed uit elkaar, dus dat moet kunnen. De dvd-speler (zijn dvd-speler) staat aan. Zoontje zit aan de knopjes van de afstandsbediening (zijn afstandsbediening). Er staat een glaasje ranja op een tafeltje (zijn tafeltje). Zoontje stoot er tegenaan en het valt bijna op de vloerbedekking. Zijn vloerbedekking.
Je kan het verhaaltje wel zelf afmaken, denk ik. Bespaar je zoontje en jezelf een boel ellende en maak je ervan af. Ga inderdaad eens kijken op marktplaats of ikea.nl en bedenk eens wat je leuk zou vinden. O ja, Ikea is trouwens heel goed voor je zelfvertrouwen, want wat een kick als je zelf die kast in elkaar hebt gezet!
Ga in therapie!
zondag 16 maart 2008 om 19:23
Goede adviezen krijg je, VK! Ik weet hier niet zoveel van, maar een heleboel andere dames hier wel, doe er je voordeel mee. Wel weet ik dat je voor weinig geld een heleboel leuke dingen op de kop kunt tikken (ik herinner me dat ik een tafel met vier stoelen kocht voor 4 euro). Zeker wanneer je van rommelmarkten, kringloopwinkels (oke, kringspier, haha) en zo houdt. Ik zou inderdaad al zijn rotzooi terug geven en met een gerust hart opnieuw beginnen. Nieuwe (of tweedehands) spulletjes uitzoeken verzet ook meteen je gedachten. En luister naar je moeder, die komt heel verstandig op me over!
Lieve Vrouw, het gaat je vast lukken, je bent veel sterker dan je zelf weet!
Lieve Vrouw, het gaat je vast lukken, je bent veel sterker dan je zelf weet!
zondag 16 maart 2008 om 21:23
Ja VK, Ik ga ook nog even door op die dierbare spulletjes van je ex. Ik ben kwijt hoelang jullie bij elkaar zijn geweest. Wat was het nou, tien jaar? Zoiets toch? In die tien jaar zijn er spullen samen aangeschaft en intussen werden zijn eerder aangeschafte spulletjes ouder en ouder. Geeft niks, dat werd weer aangevuld met dingen die nieuw werden gekocht en als je dan uit elkaar gaat gooi je de boel bij wijze van spreken op één grote hoop en dan ga je verdelen.
In jullie geval is het eenvoudig, jullie hadden al een eigen woning allebei dus daar staan spullen in, het is nu een kwestie van kijken wie wat echt nodig heeft en wat voor wie emotionele waarde heeft. Dat jij de antieke vingerhoedjescollectie van zíjn oma gewoon aan hem meegeeft, logisch. Net als dat jij de letterbak van jouw oude tante Greet gewoon houdt.
CD's copieer je als je ze allebei wil hebben, van foto's die je beiden wil hebben doe je de ander even een afdrukje of je mailt ze door. Zo eigenlijk. Wat je dan nog te kort komt ga je scoren bij een Ikea o.i.d. of je gaat fijn snuffelen in het tweedehandse circuit.
Zo simpel wordt het vast niet maar het gaat mij even om jouw vraag waarom wij denken dat jij het recht ergens vandaan kunt halen om zijn precious spullies zomaar onder zijn ass vandaan te trekken. Zo werkt het dus niet. Zijn gebruiksvoorwerpen werden die van jullie samen, net zoals die van jou van jullie samen werden en volgens mij betaal jij al een tijdje van alles en nog wat in je eentje.
Maar je hebt gelijk en dat vind ik dus net als Dubio heel gezond klinken, laat hem er lekker in zakken zeg met dat oude gebeuren van hem. Geef het hem terug en laten we Marktplaats af gaan struinen met z'n allen op zoek naar de prachtigste meubelen in de wildste kleuren wat van hem nooit mocht. Ha!
In jullie geval is het eenvoudig, jullie hadden al een eigen woning allebei dus daar staan spullen in, het is nu een kwestie van kijken wie wat echt nodig heeft en wat voor wie emotionele waarde heeft. Dat jij de antieke vingerhoedjescollectie van zíjn oma gewoon aan hem meegeeft, logisch. Net als dat jij de letterbak van jouw oude tante Greet gewoon houdt.
CD's copieer je als je ze allebei wil hebben, van foto's die je beiden wil hebben doe je de ander even een afdrukje of je mailt ze door. Zo eigenlijk. Wat je dan nog te kort komt ga je scoren bij een Ikea o.i.d. of je gaat fijn snuffelen in het tweedehandse circuit.
Zo simpel wordt het vast niet maar het gaat mij even om jouw vraag waarom wij denken dat jij het recht ergens vandaan kunt halen om zijn precious spullies zomaar onder zijn ass vandaan te trekken. Zo werkt het dus niet. Zijn gebruiksvoorwerpen werden die van jullie samen, net zoals die van jou van jullie samen werden en volgens mij betaal jij al een tijdje van alles en nog wat in je eentje.
Maar je hebt gelijk en dat vind ik dus net als Dubio heel gezond klinken, laat hem er lekker in zakken zeg met dat oude gebeuren van hem. Geef het hem terug en laten we Marktplaats af gaan struinen met z'n allen op zoek naar de prachtigste meubelen in de wildste kleuren wat van hem nooit mocht. Ha!
