Ik een relatie,hij getrouwd.. wat nu

18-03-2008 15:17 312 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb nu al een aantal verhalen gelezen over mensen die in dezelfde soort situatie zitten of hebben gezeten als ik.

Maar niks komt precies overeen en de adviezen daarmee dus ook niet. toch ook mijn verhaal maar even doen dan ;



Ik woon nu sinds een paar maanden samen en ik ben ongeveer drie maanden geleden begonnen met een sport samen met mijn vriendin.

Tussen mijn vriend en mij ging het vlak voor we gingen samenwonen niet zo lekker, hij was erg kleinerend en ruzies wist hij niet uit te praten of op te lossen. Dit frustreerde mij enorm en ik had daar best veel verdriet van, daarom een gesprek aangegaan over of het nu wel of niet verstandig is om te gaan samenwonen.

Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij nergens problemen mee had, en ook niet begreep wat mijn probleem nou precies was.

Het onderwerp is toen vermeden en we zijn toch gaan samenwonen.



Ondertussen had ik iemand leren kennen in de sporthal waar ik samen met die vriendin heen ging, hij was was weliswaar 12 jaar ouder dan mij, maar het klikte gewoon.

Ik dacht hier verder niet bij na, het kwam nog niet in mijn hoofd op dat het wel eens meer kon zijn dan een klik. Ik had ontzettend veel lol met hem en op een avond, toen het regende, bood hij me een lift aan, hij bracht me thuis en tijdens het ritje vroeg hij of hij me eens een mailtje mocht sturen, gewoon gezellig..

Ik heb hem mijn emailadres gegeven.

Toen had ik de eerste signalen moeten zien, ik kreeg lichte kriebels in mijn buik toen hij zijn hand even over mijn been streek.

De weken daarna bracht hij me elke avond thuis en mijn vriend begon een beetje argwaan te krijgen, maar ik stelde hem dan gerust met de feiten dat hij getrouwd is en twee jonge kinderen heeft. Ik stelde mezelf hier ook mee gerust..



Ondertussen had ik steeds meer contact met hem, we mailden naar elkaar en hadden ook nummers uitgewisseld.. we smsten wat over en weer en al snel werden de gesprekken steeds dubbelzinniger en persoonlijker.

Tot een bepaald weekend, ik had ontzettende ruzie met mijn vriend gehad, vertelde hem dat ik bij hem weg wilde omdat deze relatie gewoon niet goed voor mij is, we hebben eindelijk eens goed gepraat en vooral hij zag de toekomst daarna weer zonnig in.

Maar die week erop, kwam ik mijn 'sportmaatje' weer tegen.. zoals altijd bracht hij me weg.. maar nu stopte hij op een parkeerplaats, hij moest met me praten, had gevoelens voor me gekregen en wist niet meer wat hij ermee aan moest.. ik wist ook niet wat ik ermee moest, zat alleen maar wat stom voor me uit te kijken.

Gezegd dat ik ook wel enige kriebels voelde maar hier verder niks mee wilde doen, en hij dat ook niet moest doen.

Daar was hij het mee eens. Een stilte viel, en toen hebben we gezoend. Het ging van kwaad tot erger, stiekem afspraakjes, telefoontjes en rotzooien.

Ik werd gek van schuldgevoel en heb mijn vriend snachts wakker gemaakt om vervolgens op de biegtstoel te gaan..

Hij was zo verdrietig! zei dat hij me niet kwijt wilde, en wilde werken aan onze relatie.

De volgende dag belde die andere man op, ik vertelde dat ik gebiegt had en hij zei dat hij me er niet alleen voor op wilde laten draaien en dus ook maar ging biegten.



En dit is nu ongeveer een maand geleden, ondertussen heb ik veel afspraken met mijn vriend gemaakt, geen contact meer met die ander, focussen op onze relatie.

Ook die andere man heeft dezelfde afspraken met zijn vrouw.

Ik zie hem nu ook alleen nog in de sporthal, en dat is ontzettend ongemakkelijk en vol dubbelzinnige opmerkingen.. we hebben ook nog wel degelijk contact, alleen niet meer in real life..

Hij belt me nog om de dag en we mailen elkaar.

Het stomme is nu gewoon, ik wil mijn relatie niet opgeven, mijn vriend is nu zo super lief voor me en doet zo hard zijn best.

Ik ben ook echt heel gek op hem, maar ik moet zo vechten tegen de gedachtes aan die ander.. de gesprekken met hem zijn heerlijk, en hij zegt ook dat we het niet verder moeten laten komen dan dat, en dat vind ik ook.. maar we weten beide dat zolang we contact hebben, op wat voor manier dan ook, we die gevoelens houden en ons dus niet op onze eigen partner kunnen concentreren.

Het zou zo simpel zijn om gewoon te zeggen, ophouden met die man, let it go.. maar dat is zo super lastig..



jeetje wat een lang verhaal.. wel lekker om het even weg te typen, ik kan nog wel meer uitleggen en in detail treden maar dat ga ik jullie niet aandoen.

Ik zou graag een beetje advies/steun willen van jullie..

Ik ben stom bezig, wat kan door de beugel en wat niet.. ik weet het niet meer.. ben compleet in de war..



Kijk uit naar jullie reactie.
Alle reacties Link kopieren
goh, dat iedereen hier toch denkt dat ze uniek is is met haar verhaal,
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren
@ soepkippie, om dezelfde reden dat mensen ook een kind nemen (normaal krijg je een kind, maar in deze gevallen nemen ze een kind). Om de relatie te redden, wat natuurlijk onzin is, maar goed....
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren
quote:nlies schreef op 18 maart 2008 @ 16:52:

goh, dat iedereen hier toch denkt dat ze uniek is is met haar verhaal,Ja, terwijl die illusie ook al niet meer uniek is.
Alle reacties Link kopieren
Nou, mijn relatie werd er echt beter van... Vooral toen we elkaar van slaapgebrek wel de schedels in konden slaan!
Alle reacties Link kopieren
quote:rosanna08 schreef op 18 maart 2008 @ 16:56:

@ soepkippie, om dezelfde reden dat mensen ook een kind nemen (normaal krijg je een kind, maar in deze gevallen nemen ze een kind). Om de relatie te redden, wat natuurlijk onzin is, maar goed....





Tja en dan nog al die mannen die er niet goed mee om kunnen

gaan dat de kinderen veel aandacht krijgen.

En eigenlijk een poosje op nr 1 komen te staan.

Man krijgt aandacht van (jonger) vrouwtje en ineens

is daar weer de spanning en aandacht.

En dan gebruiken ze vaak het smoesje mijn huwelijk is niet

goed.Terwijl er eigenlijk niet veel aan de hand is.

De eerste jaren met jonge kinderen is een aanslag op je huwelijk

en dan pas leer je of je het gaat redden.
Alle reacties Link kopieren
*slaakt diepe zucht*
Alle reacties Link kopieren
hij is zo leuk/geweldig, euh, maar hij gaat wel vreemd. iets met huwelijk en trouw beloven..? waarom was hij ooit met haar getrouwd? hij gedraagt zich als een slachtoffer van zijn relatie.. als je iets belooft moet je dat ook nakomen. maw, zo leuk lijkt hij mij niet, eerder een zoveelste kerel die zijn pik achterna loopt..

heel veel sterkte, ik zou zeggen.. kappen met die slappe zak
Alle reacties Link kopieren
Hij heeft zij hersens in zijn lul zitten en zoekt slechts een neukertje.



"mijn vrouw begrijpt me niet"

"ik heb met mijn vrouw niet de klik die ik met jou heb"

"ik heb al jaren geen seks meer met mijn vrouw"

"ik zie met haar geen toekomst, met jou wel"

"ik blijf bij haar om de kinderen"



En jij koopt dat!



Woehaa!!!!



Geen bijzonderheden
Alle reacties Link kopieren
Tuurlijk koopt bullit dat, zij wil namelijk niks van hem alleen maar aandacht. Het is geen relatiemateriaal zeg, dat is haar vriend, je weet wel die van de tweede kans.

Bullit zou jij het ook niet erg vinden als je man dit deed. Zou je dan ook zo trots op hem zijn als je vanmorgen op jezelf was?



Bullit, jouw verhaal wijkt dan in zoverre af dat je niet eens een relatie met deze man wilt, je wilt alleen aandacht ten koste van je vriends gemoedsrust.

Het schijnt dat huisdieren je ook veel aandacht geven, misschien is dat wat? Hoef je ook niet naar de sportschool, ga je gewoon wandelen met je huisdier en vriend.
Alle reacties Link kopieren
Bullit, de reacties zijn hard ja, maar ik ben blij dat je het wel kan zien als een eye-opener.



Kom op wees sterk, je bent vast een hele leuke meid die meer waard is dan dit, dan deze situatie!!
Alle reacties Link kopieren
Zijn vrouw denkt dat ze een goede relatie heeft. Ben ik zeker van. Ik ken dat soort mannen



Jouw vriend geeft je notabene een tweede kans.



Word wakker!
Geen bijzonderheden
Alle reacties Link kopieren
quote:bullit schreef op 18 maart 2008 @ 15:17:

Ik heb nu al een aantal verhalen gelezen over mensen die in dezelfde soort situatie zitten of hebben gezeten als ik.

Maar niks komt precies overeen en de adviezen daarmee dus ook niet. toch ook mijn verhaal maar even doen dan ;



Ik woon nu sinds een paar maanden samen en ik ben ongeveer drie maanden geleden begonnen met een sport samen met mijn vriendin.

Tussen mijn vriend en mij ging het vlak voor we gingen samenwonen niet zo lekker, hij was erg kleinerend en ruzies wist hij niet uit te praten of op te lossen. Dit frustreerde mij enorm en ik had daar best veel verdriet van, daarom een gesprek aangegaan over of het nu wel of niet verstandig is om te gaan samenwonen.

Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij nergens problemen mee had, en ook niet begreep wat mijn probleem nou precies was.

Het onderwerp is toen vermeden en we zijn toch gaan samenwonen.



Ondertussen had ik iemand leren kennen in de sporthal waar ik samen met die vriendin heen ging, hij was was weliswaar 12 jaar ouder dan mij, maar het klikte gewoon.

Ik dacht hier verder niet bij na, het kwam nog niet in mijn hoofd op dat het wel eens meer kon zijn dan een klik. Ik had ontzettend veel lol met hem en op een avond, toen het regende, bood hij me een lift aan, hij bracht me thuis en tijdens het ritje vroeg hij of hij me eens een mailtje mocht sturen, gewoon gezellig..

Ik heb hem mijn emailadres gegeven.

Toen had ik de eerste signalen moeten zien, ik kreeg lichte kriebels in mijn buik toen hij zijn hand even over mijn been streek.

De weken daarna bracht hij me elke avond thuis en mijn vriend begon een beetje argwaan te krijgen, maar ik stelde hem dan gerust met de feiten dat hij getrouwd is en twee jonge kinderen heeft. Ik stelde mezelf hier ook mee gerust..



Ondertussen had ik steeds meer contact met hem, we mailden naar elkaar en hadden ook nummers uitgewisseld.. we smsten wat over en weer en al snel werden de gesprekken steeds dubbelzinniger en persoonlijker.

Tot een bepaald weekend, ik had ontzettende ruzie met mijn vriend gehad, vertelde hem dat ik bij hem weg wilde omdat deze relatie gewoon niet goed voor mij is, we hebben eindelijk eens goed gepraat en vooral hij zag de toekomst daarna weer zonnig in.

Maar die week erop, kwam ik mijn 'sportmaatje' weer tegen.. zoals altijd bracht hij me weg.. maar nu stopte hij op een parkeerplaats, hij moest met me praten, had gevoelens voor me gekregen en wist niet meer wat hij ermee aan moest.. ik wist ook niet wat ik ermee moest, zat alleen maar wat stom voor me uit te kijken.

Gezegd dat ik ook wel enige kriebels voelde maar hier verder niks mee wilde doen, en hij dat ook niet moest doen.

Daar was hij het mee eens. Een stilte viel, en toen hebben we gezoend. Het ging van kwaad tot erger, stiekem afspraakjes, telefoontjes en rotzooien.

Ik werd gek van schuldgevoel en heb mijn vriend snachts wakker gemaakt om vervolgens op de biegtstoel te gaan..

Hij was zo verdrietig! zei dat hij me niet kwijt wilde, en wilde werken aan onze relatie.

De volgende dag belde die andere man op, ik vertelde dat ik gebiegt had en hij zei dat hij me er niet alleen voor op wilde laten draaien en dus ook maar ging biegten.



En dit is nu ongeveer een maand geleden, ondertussen heb ik veel afspraken met mijn vriend gemaakt, geen contact meer met die ander, focussen op onze relatie.

Ook die andere man heeft dezelfde afspraken met zijn vrouw.

Ik zie hem nu ook alleen nog in de sporthal, en dat is ontzettend ongemakkelijk en vol dubbelzinnige opmerkingen.. we hebben ook nog wel degelijk contact, alleen niet meer in real life..

Hij belt me nog om de dag en we mailen elkaar.

Het stomme is nu gewoon, ik wil mijn relatie niet opgeven, mijn vriend is nu zo super lief voor me en doet zo hard zijn best.

Ik ben ook echt heel gek op hem, maar ik moet zo vechten tegen de gedachtes aan die ander.. de gesprekken met hem zijn heerlijk, en hij zegt ook dat we het niet verder moeten laten komen dan dat, en dat vind ik ook.. maar we weten beide dat zolang we contact hebben, op wat voor manier dan ook, we die gevoelens houden en ons dus niet op onze eigen partner kunnen concentreren.

Het zou zo simpel zijn om gewoon te zeggen, ophouden met die man, let it go.. maar dat is zo super lastig..



jeetje wat een lang verhaal.. wel lekker om het even weg te typen, ik kan nog wel meer uitleggen en in detail treden maar dat ga ik jullie niet aandoen.

Ik zou graag een beetje advies/steun willen van jullie..

Ik ben stom bezig, wat kan door de beugel en wat niet.. ik weet het niet meer.. ben compleet in de war..



Kijk uit naar jullie reactie.Je weet het niet tegenwoordig, dus voor de zekerheid...
Alle reacties Link kopieren
Goh, CL2, dat vind ik nu eens een positieve bijdrage Hier help je TO vast mee.
Alle reacties Link kopieren
Net als jouw bijdrage zeker? Ik reageer niet inhoudelijk op dit soort topics; beter voor mezelf en fijner voor de TO's.
Alle reacties Link kopieren
Handig gedaan, het kan zomaar weg zijn
Geen bijzonderheden
Alle reacties Link kopieren
De reacties zijn inderdaad hard isabon, maar dat is wel goed voor mij.

Dit is net even wat ik nodig had, iemand die mijn plaat voor mijn kop weg schopt..



Ik was inderdaad ook best kwaad over het feit dat hij zijn zoontje aan de telefoon liet, wat moet dat jochie wel niet denken.. ik hoorde hem later op de achtergrond nog vragen "is dat mama?" nou toen voelde ik helemaal mijn maag omdraaien..

Ik heb dan ook gisteravond nog met hem gesproken, in dat gesprek aangegeven dat ik hem beter niet meer kon spreken, dat we afstand moeten houden.

Hij begreep het niet zo goed, vond er niks slechts aan wat we aan het doen zijn, zolang we niet face to face afspreken, en dus in zijn ogen niet vreemdgaan dan is er toch niks aan de hand? "we hebben toch gewoon leuk contact, we willen alleen weten hoe het met elkaar is, dat noem je toch geen vreemdgaan, ik wil ons contact niet kwijt, ik wil jou niet kwijt" dat is wat zijn woorden waren...

Maar voor mij voelt het wel fout, ook al zijn het alleen telefoontjes en mailtjes..

Ik ben nu nog in het stadium dat ik inzie dat ik niet met hem samen kan zijn, en dat ook nog niet wil en niet verwacht, ik wil niet closer worden en hem wél in mijn toekomstplaatje gaan zien.. waarom is het dan zo moeilijk om het gewoon af te kappen!

Misschien toch maar via de mail doen?
Alle reacties Link kopieren
Je hebt nu aangegeven dat je geen contact meer wilt toch? Dan zou ik hem vanaf nu gewoon negeren. Niet meer mailen, niet meer reageren op zijn mails of sms'jes en de telefoon niet opnemen als hij belt of meteen afkappen als je hem toch per ongeluk aan de lijn krijgt. Dan wordt het vanzelf duidelijk dat je het meent. Zolang je nog contact met hem op blijft nemen terwijl je zegt dat je dat eigenlijk niet meer wilt geef je een dubbel signaal af en zal hij het contact gewoon voort blijven zetten.

Misschien moet je hem anders gewoon een keer voorstellen met je vriend bij hem en zijn vrouw op de koffie te gaan, als het verder toch allemaal zo onschuldig is in zijn ogen?
Alle reacties Link kopieren
Het vervelende is gewoon dat ik hem ontzettend graag mag en ik hem dus ook niet 'kwijt' wil..

Maar ik weet ook dat het ongezond is en dat ik mijn vriend ermee kwets. Dus dan nu toch net maar met een tikkeltje tegenzin zijn nummer uit mijn mobiel gewist (dat was stap 1, nu de rest nog)



Op de koffie bij hem en zijn vrouw, enig! :lol:

Misschien kan ik ook een keertje op komen passen.

Ik ken zijn vrouw ook, ze werkt bij mij binnen mijn stagebedrijf.. maar ze heeft geen flauw idee wie ik ben gelukkig. Zou nog wel eens nadelig voor mijn beoordeling kunnen zijn



Kreeg net nog een berichtje van hem via de mail, hij zou het zo zonde vinden om me niet meer te spreken.. we doen toch niks fout.. we gaan niet meer vreemd.. het is alleen praten.. wat is daar erg aan...



pfff.....
Alle reacties Link kopieren
Bulit, hij probeert je te paaien. Trap er niet in, kom op zeg, jullie praten alleen maar........ Je schreef zelf al eerder dat er wel degelijk sprake is van ondubbelzinnige opmerkingen.

Maar daar gaat het niet om, het gevoel wat jij bij het contact hebt is heftig. Jij bent in feite stapelgek op hem, terwijl je op hetzelfde moment een doorstart wil maken met je vriend.

Vandaar, echt helemaal kappen met deze looser van een vent.

Hij is het echt niet waard om je relatie kapot te laten maken, maar dat ervaar je pas op het moment dat het gebeurd is.
Alle reacties Link kopieren
.....en voel je je niet schuldig tegenover haar....?!



Om over je vriend nog maar te zwijgen. Zo ben jij die tweede kans dus echt niet waard...hij zou eens moeten weten...!
Alle reacties Link kopieren
Jij een relatie; hij getrouwd....en nu? Nou, en nu niks zou ik zeggen. Lekker bij je vriend blijven hem hij moet bij zijn vrouw blijven. En elkaar ook niet meer opzoeken.
Alle reacties Link kopieren
Kom op Bullit, als jullie niks fout zouden doen zou je dus ook gewoon met je vriend bij hem en zijn vrouw op visite kunnen gaan.



Grote weggever als je iets fout doet: Als je het voor je vriend verzwijgt.



Trouwens, als het praten alleen genoeg was geweest, hadden jullie niet de stap tot lichamelijk vreemdgaan gemaakt.
Alle reacties Link kopieren
Minny je hoeft me niet een schuldgevoel aan te praten hoor, want die heb ik al.

Je doet net alsof ik blij ben met deze situatie, alsof ik gevoelloos ben. Niet dus.

Ik weet zelf ook heus wel hoe gemeen dit is tegenover mijn vriend, hoe slecht het is tegenover zijn vrouw en kinderen..

Ik heb er slapeloze nachten van.

Maar ik heb nou eenmaal die gevoelens, ik voel nou eenmaal die aantrekkingskracht en daar niks mee doen terwijl ik weet dat hij het ook voelt is lastiger dan je denkt.



Pom bedankt voor je mening,je slaat de spijker op z'n kop, het is inderdaad zo dat ik gek op hem ben en tegelijkertijd een nieuwe start wil maken met mijn vriend. En dat gaat dus niet samen.

Je zegt dat hij me probeert te paaien, of dat waar is weet ik niet.. ik heb het idee dat hij wel mijn gedachten deelt, dat hij trouw wil zijn aan zijn vrouw, maar ondertussen mij niet uit zijn leven wil bannen.. Dus praat hij het goed door te zeggen dat alleen praten niet fout is.. en zo praat ik het ook goed voor mezelf.. maarja, zo gaan die gevoelens niet weg natuurlijk.



Ik heb hem een mailtje gestuurd met daarin dat hij afstand moet houden, dat ik ervan overtuigd ben dat alles pure vriendelijkheid is maar we anderen wel kwetsen met onze vriendelijkheid... (schouderklopje voor mezelf) ik kreeg een mailtje terug met ; "ik bel je straks" wat moet ik daar nou weer mee.. opnemen of niet?
quote:bullit schreef op 19 maart 2008 @ 11:52:

Ik weet zelf ook heus wel hoe gemeen dit is tegenover mijn vriend, hoe slecht het is tegenover zijn vrouw en kinderen..

Ik heb er slapeloze nachten van.

Maar ik heb nou eenmaal die gevoelens, ik voel nou eenmaal die aantrekkingskracht en daar niks mee doen terwijl ik weet dat hij het ook voelt is lastiger dan je denkt.



ik heb het idee dat hij wel mijn gedachten deelt, dat hij trouw wil zijn aan zijn vrouw, maar ondertussen mij niet uit zijn leven wil bannen.. Dus praat hij het goed door te zeggen dat alleen praten niet fout is.. en zo praat ik het ook goed voor mezelf.. maarja, zo gaan die gevoelens niet weg natuurlijk.



Jullie willen allebei graag de juiste keuzes maken voor jullie huidige relaties, maar uiteindelijk kiezen jullie voor dat wat jullie zelf willen. Zo klinkt het best egoistisch, vind je zelf ook niet?



Je merkt hoe moeilijk het is om wel contact met hem te hebben, maar tegelijk niet te ver te gaan. Dat wordt alleen maar moeilijker als jullie contact houden en ooit (snel, schat ik in) gaat het mis en ben je weer helemaal terug bij af. Mijn advies? Telefoon niet opnemen als hij belt, een duidelijk mailtje sturen dat je uberhaupt geen contact meer wilt en een andere sportschool zoeken.



Succes.
dubbel is niet nodig.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven