Seks
alle pijlers
Minnaar deel 16
dinsdag 13 maart 2012 om 17:08
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
woensdag 16 mei 2012 om 20:13
Crea, wat ontzettend verdrietig. Misschien heeft Noppies gelijk en is het allemaal te snel na zijn scheiding. Maar dat maakt het voor jou niet minder verdrietig. Ik hoop dat een gesprek met hem dit weekend jou iets oplevert. Dikke knuf X
Sparkle, toen ik met mijn eerste minnaar was voelde ik het net als jij beschrijft. Ik was thuis vrolijker, meer zin in seks dus ik vond dat ik er mijn nr 1 alleen maar voordelen van gaf. Maar wat JJ al schreef, dat is schijn. Misschien dat je dat ooit anders gaat zien.
Sparkle, toen ik met mijn eerste minnaar was voelde ik het net als jij beschrijft. Ik was thuis vrolijker, meer zin in seks dus ik vond dat ik er mijn nr 1 alleen maar voordelen van gaf. Maar wat JJ al schreef, dat is schijn. Misschien dat je dat ooit anders gaat zien.
woensdag 16 mei 2012 om 20:17
quote:iddan schreef op 16 mei 2012 @ 20:08:
[...]
En dit is nu zo jammer.....loop er dan wél mee te koop, daar kunnen we dan toch allemaal van leren! of is het zo dat je geen zin hebt in de veroordeling van onze maatschappij. zo komen we geen stap verder, als we allemaal blijven zwijgen.
.
Zolang het nog zo is dat ouders hun kinderen niet met kinderen laten spelen van ouders die swingen (gebeurd dus echt ik weet dat uit de praktijk, alsof je swingt waar je kinderen bij zijn) zolang er stellen moeten verhuizen omdat ze swingen, zolang mensen hun baan kwijt raken omdat collega;s filmpjes van ze sturen naar hun werkgever waarin ze te zien zijn in de club, zolang leerkrachten worden ontslagen als het bekend wordt, zolang zal nederland nog lang niet ruimdenkend genoeg zijn om hier open over te zijn.
als je het verteld is het in je gezicht "leuk moeten jullie zelf weten"en wordt er achter je rug om geroddeld dat je wel niet genoeg aan elkaar zult hebben en je relatie niet goed kan zijn, nooit vragen ze je het direct, het is altijd roddelen over je acher je rug om.
En daarom zit ik op dit forum omdat ik die andere kant wil vertellen en dat taboe te doorbreken, Maar echt als je meemaakt dat familie je foto;s kopieeeren swingsite;s (hoe kom je op dergelijke site;s? ben je dan niet ook op zoek naar spanning>?) en die aan je ouders laat zien omdat het zooo erg is voor je kinderen (terwijl de ouders hun kinderen hier buiten houden maar de familie ervoor zorgt dat het bij je kinderen komt) zolang hou ik het nog geheim. was het maar waar dat we al zo ruimdenkend waren, helaas dit soort dingen zijn dus gebeurd bij stellen die we kennen en waar het bij uitkwam dat ze in hun relatie het ook met anderen doen.
En dan heb ik het nog niet over de getrouwde mannen die je benaderen als hun vrouw even uit de buurt is en die wel eens mee met je willen naar een club, uiteraard niet met hun vrouw die mag er niets van weten.
[...]
En dit is nu zo jammer.....loop er dan wél mee te koop, daar kunnen we dan toch allemaal van leren! of is het zo dat je geen zin hebt in de veroordeling van onze maatschappij. zo komen we geen stap verder, als we allemaal blijven zwijgen.
.
Zolang het nog zo is dat ouders hun kinderen niet met kinderen laten spelen van ouders die swingen (gebeurd dus echt ik weet dat uit de praktijk, alsof je swingt waar je kinderen bij zijn) zolang er stellen moeten verhuizen omdat ze swingen, zolang mensen hun baan kwijt raken omdat collega;s filmpjes van ze sturen naar hun werkgever waarin ze te zien zijn in de club, zolang leerkrachten worden ontslagen als het bekend wordt, zolang zal nederland nog lang niet ruimdenkend genoeg zijn om hier open over te zijn.
als je het verteld is het in je gezicht "leuk moeten jullie zelf weten"en wordt er achter je rug om geroddeld dat je wel niet genoeg aan elkaar zult hebben en je relatie niet goed kan zijn, nooit vragen ze je het direct, het is altijd roddelen over je acher je rug om.
En daarom zit ik op dit forum omdat ik die andere kant wil vertellen en dat taboe te doorbreken, Maar echt als je meemaakt dat familie je foto;s kopieeeren swingsite;s (hoe kom je op dergelijke site;s? ben je dan niet ook op zoek naar spanning>?) en die aan je ouders laat zien omdat het zooo erg is voor je kinderen (terwijl de ouders hun kinderen hier buiten houden maar de familie ervoor zorgt dat het bij je kinderen komt) zolang hou ik het nog geheim. was het maar waar dat we al zo ruimdenkend waren, helaas dit soort dingen zijn dus gebeurd bij stellen die we kennen en waar het bij uitkwam dat ze in hun relatie het ook met anderen doen.
En dan heb ik het nog niet over de getrouwde mannen die je benaderen als hun vrouw even uit de buurt is en die wel eens mee met je willen naar een club, uiteraard niet met hun vrouw die mag er niets van weten.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 16 mei 2012 om 20:19
quote:iddan schreef op 16 mei 2012 @ 20:08:
[...]
Tuurlijk hier op het forum wordt volop vreemdgegaan en bestaan open-relaties alsof dat de norm is, maar dit is natuurlijk maar het topje van de nederlandse bevolkte ijsberg die hun verhaal hier komt doen, en dan nog eens anoniem ook.en ook maar een topje van de gene die swingen, open relatie hebben en vreemd gaan, want wat hier schrijft is ook maar een klein deel van de stellen die dat doen, de groep is veel groter.
[...]
Tuurlijk hier op het forum wordt volop vreemdgegaan en bestaan open-relaties alsof dat de norm is, maar dit is natuurlijk maar het topje van de nederlandse bevolkte ijsberg die hun verhaal hier komt doen, en dan nog eens anoniem ook.en ook maar een topje van de gene die swingen, open relatie hebben en vreemd gaan, want wat hier schrijft is ook maar een klein deel van de stellen die dat doen, de groep is veel groter.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 16 mei 2012 om 20:24
quote:stewardess schreef op 16 mei 2012 @ 20:13:
Sparkle, toen ik met mijn eerste minnaar was voelde ik het net als jij beschrijft. Ik was thuis vrolijker, meer zin in seks dus ik vond dat ik er mijn nr 1 alleen maar voordelen van gaf. Maar wat JJ al schreef, dat is schijn. Misschien dat je dat ooit anders gaat zien.
He Stew, heb ik nooit gezegd. Zal nooit zeggen dat vreemdgaan goed is voor het thuisfront. Denk dat je me met iemand anders verwart...
Doddie; sta te kijken van de reacties op jullie levensstijl. Ongelooflijk!
Sparkle, toen ik met mijn eerste minnaar was voelde ik het net als jij beschrijft. Ik was thuis vrolijker, meer zin in seks dus ik vond dat ik er mijn nr 1 alleen maar voordelen van gaf. Maar wat JJ al schreef, dat is schijn. Misschien dat je dat ooit anders gaat zien.
He Stew, heb ik nooit gezegd. Zal nooit zeggen dat vreemdgaan goed is voor het thuisfront. Denk dat je me met iemand anders verwart...
Doddie; sta te kijken van de reacties op jullie levensstijl. Ongelooflijk!
woensdag 16 mei 2012 om 20:25
quote:iddan schreef op 16 mei 2012 @ 18:02:
[...]
doddie, ik houd mij niet vast aan monogamie, maar mijn partner wel, de laatste weken hebben we volop gesprekken, veel heel veel. Tuurlijk heeft hij door, dat er "iets" met mij aan de hand is. Ik ben een open boek....dus jan en zijn mallemoer zou mogen weten dat ik een minnaar heb....maar zo werkt het niet in mijn relatie. Mijn nr1 wil geen open relatie, dit heb ik zojuist (ong een week geleden) nog het hebben van een open relatie met hem besproken. hij zegt dit niet te willen! en al helemaal niet dat ik het zou doen.....!
ja, en nu kun je zeggen, je laat je zijn normen en waarden opleggen, weg wezen bij die man.....maar dat gaat me nu (nog) ff te ver...ik moet een modus vinden, blijf ik vreemdgaan, (in het geheim dus) of wordt ik weer monogaam en zet ik mijn eigen behoeftes op dat vlak opzij.
Iddan.... mijn nr1 staat er precies zo in als de jouwe... Ook ik ben meerdere malen het gesprek aan gegaan. Mijn eerste keer vreemdgaan heb ik opgebiecht... en daarna hebben we veel gesprekken gehad en ook mijn verlangen naar een open relatie.
Zijn antwoord: daar hebben we het nog over.
Na een paar maanden zei hij: ik ben blij dat je geen open relatie of een minnaar er naast wil.
Ik viel van mijn stoel van verbazing. Want ik heb dat nooit gezegd.
Waarschijnlijk denkt hij: als ze niks zegt dan zal ze wel niks willen.
Paar weken geleden weer geprobeerd het gesprek aan te gaan. Maar weer die muur! Zoooo frustrerend.
Al probeer ik het ook van zijn kant te bekijken natuurlijk.
Het blijft een dilemma.
[...]
doddie, ik houd mij niet vast aan monogamie, maar mijn partner wel, de laatste weken hebben we volop gesprekken, veel heel veel. Tuurlijk heeft hij door, dat er "iets" met mij aan de hand is. Ik ben een open boek....dus jan en zijn mallemoer zou mogen weten dat ik een minnaar heb....maar zo werkt het niet in mijn relatie. Mijn nr1 wil geen open relatie, dit heb ik zojuist (ong een week geleden) nog het hebben van een open relatie met hem besproken. hij zegt dit niet te willen! en al helemaal niet dat ik het zou doen.....!
ja, en nu kun je zeggen, je laat je zijn normen en waarden opleggen, weg wezen bij die man.....maar dat gaat me nu (nog) ff te ver...ik moet een modus vinden, blijf ik vreemdgaan, (in het geheim dus) of wordt ik weer monogaam en zet ik mijn eigen behoeftes op dat vlak opzij.
Iddan.... mijn nr1 staat er precies zo in als de jouwe... Ook ik ben meerdere malen het gesprek aan gegaan. Mijn eerste keer vreemdgaan heb ik opgebiecht... en daarna hebben we veel gesprekken gehad en ook mijn verlangen naar een open relatie.
Zijn antwoord: daar hebben we het nog over.
Na een paar maanden zei hij: ik ben blij dat je geen open relatie of een minnaar er naast wil.
Ik viel van mijn stoel van verbazing. Want ik heb dat nooit gezegd.
Waarschijnlijk denkt hij: als ze niks zegt dan zal ze wel niks willen.
Paar weken geleden weer geprobeerd het gesprek aan te gaan. Maar weer die muur! Zoooo frustrerend.
Al probeer ik het ook van zijn kant te bekijken natuurlijk.
Het blijft een dilemma.
woensdag 16 mei 2012 om 20:30
quote:doddie schreef op 16 mei 2012 @ 18:34:
[...]
Dat weet ik niet, ik ken toch heel wat stellen die swingen en die open relatie;s hebben. Maar die lopen er niet mee te koop.
Punt is dat als je het nooit bespreekt je het ook nooit zal meemaken.. Want je bereikt het alleen als je er over durft te praten met elkaar.
En toch.... jij beweegt je in deze kringen, dus lijkt het net alsof iedereen die er over praat maar zomaar een open relatie oid er op na kan houden. Dat is geen reeel beeld volgens mij.
Als je al een paar keer hebt aangegeven dit te willen. En je partner wil dit niet? Wat moet je dan? De nee-zegger laten beslissen? Je eigen gang gaan? Je relatie (die voor de rest goed is) opgeven?
Moeilijk zal het altijd blijven.
[...]
Dat weet ik niet, ik ken toch heel wat stellen die swingen en die open relatie;s hebben. Maar die lopen er niet mee te koop.
Punt is dat als je het nooit bespreekt je het ook nooit zal meemaken.. Want je bereikt het alleen als je er over durft te praten met elkaar.
En toch.... jij beweegt je in deze kringen, dus lijkt het net alsof iedereen die er over praat maar zomaar een open relatie oid er op na kan houden. Dat is geen reeel beeld volgens mij.
Als je al een paar keer hebt aangegeven dit te willen. En je partner wil dit niet? Wat moet je dan? De nee-zegger laten beslissen? Je eigen gang gaan? Je relatie (die voor de rest goed is) opgeven?
Moeilijk zal het altijd blijven.
woensdag 16 mei 2012 om 20:33
Iddan heeft het over er eerlijk voor uit komen omdat je anders nooit iets veranderd aan de beeldvorming,
Ik denk dat de groep die vreemdgaat groter is dan de groep swingers en die een open relatie hebben, daar gaat natuurlijk het zelfde op. zolang je er niet het fijne van weet lijkt het of monogamie veel vaker voorkomt.
Ik denk zelf dat er maar weinig stellen zijn die echt een langdurige monogame relatie hebben. Nogmaals je weet nooit wat er echt van waar is.
Van mijn eigen zus dacht ik altijd dat ze een heel gelukkige relatie had, en ik dacht dat nog steeds toen ze hun 25 jarig huwelijk vierde. Pas later hoorde ik dat haar man al jaren vreemd ging en ze op die dag de schijn op hield.
Ik denk dat de groep die vreemdgaat groter is dan de groep swingers en die een open relatie hebben, daar gaat natuurlijk het zelfde op. zolang je er niet het fijne van weet lijkt het of monogamie veel vaker voorkomt.
Ik denk zelf dat er maar weinig stellen zijn die echt een langdurige monogame relatie hebben. Nogmaals je weet nooit wat er echt van waar is.
Van mijn eigen zus dacht ik altijd dat ze een heel gelukkige relatie had, en ik dacht dat nog steeds toen ze hun 25 jarig huwelijk vierde. Pas later hoorde ik dat haar man al jaren vreemd ging en ze op die dag de schijn op hield.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 16 mei 2012 om 20:49
Ik weet niet of je vreemd gaat katniss of dat je dit verlangen hebt.
In ieder geval zie je nu dat de partner nee kan zeggen maar dat het dan toch gebeurd en men dan de partner in de waan laat dat die zijn zin gekregen heeft als je voor vreemdgaan kiest.
Je zou er ook voor kunnen kiezen om te zeggen, "jij kan wel zo denken maar ik ben niet gelukkig in deze relatie vorm, ik wil je niet kwijt maar wil toch ook die spanning met anderen, ik doe het dus toch ook al ben je het er niet mee eens"
Wat je dan doet is eenzijdig een monogame relatie verbreken, je partner mededelen dat die relatie niet meer monogaam is, ook al wil die dat zelf wel. Je haald je partner uit de illusie dat de relatie monogaam is.
Wat je dan krijgt is dat die partner er wel over moet denken, zolang die met een "dat wil ik niet" bepaald (en eigenlijk ook weer niet als je het dan stiekum doet" zal die relaxt achterover zitten met het idee dat de anders willende het op gegeven heeft en ermee instemt.
Door open te zijn over je keus 'jij wil dit niet maar ik doe het toch" dwing je die er serieuser over na te denken.
En dan krijg je te maken met ruzie, met verdriet, met pijn, maar je hebt in ieder geval aangegeven dat de relatie niet meer monogaam is. Wat dan kan gebeuren is dat de partner ineens wel het serieus neemt en er wel over gaat nadenken, blijkbaar is het toch wel erg belangrijk voor je. Je kan krijgen dat hij je vrij laat omdat hij je toch niet wil missen, dat hij besluit je te verlaten omdat hij je niet wil en kan delen, of dat hij ineens onder bepaalde voorwaarde toch mee kan in je beslissing, misschien dan zelf ook wil enz.
Je geeft dus je partner keus antwoord te geven op de beslissing die jij toch genomen hebt (in geval van vreemdgaan en even uitgaande van een niet willende mannelijke partner wat natuurlijk ook de vrouw had kunnen zijn)
Ga je nog niet vreemd dan kun je het af en toe laten rusten maar als het ter sprake komt er wel je mening over blijven geven, dat je er anders over denkt, het niet wil forceren maar zelf wel liever een andere relatie vorm wil.
Wat men vergeet is dat je met deze wens jaren voor loopt op je partner die je ermee overvalt en het gebeurd niet zelden dat de een het al heeft opgegeven en jaren later de partner aan het idee is gewend, die moet ook een jarenlang ingebakken gevoel los kunnen laten, dat het kan, de gedachten toestaan. en dan ineens komt die er op terug als de ander het idee al heeft losgelaten. Is die pas aan het idee gewend dat je ook nog iets anders kunt afspreken dan monogamie
In ieder geval zie je nu dat de partner nee kan zeggen maar dat het dan toch gebeurd en men dan de partner in de waan laat dat die zijn zin gekregen heeft als je voor vreemdgaan kiest.
Je zou er ook voor kunnen kiezen om te zeggen, "jij kan wel zo denken maar ik ben niet gelukkig in deze relatie vorm, ik wil je niet kwijt maar wil toch ook die spanning met anderen, ik doe het dus toch ook al ben je het er niet mee eens"
Wat je dan doet is eenzijdig een monogame relatie verbreken, je partner mededelen dat die relatie niet meer monogaam is, ook al wil die dat zelf wel. Je haald je partner uit de illusie dat de relatie monogaam is.
Wat je dan krijgt is dat die partner er wel over moet denken, zolang die met een "dat wil ik niet" bepaald (en eigenlijk ook weer niet als je het dan stiekum doet" zal die relaxt achterover zitten met het idee dat de anders willende het op gegeven heeft en ermee instemt.
Door open te zijn over je keus 'jij wil dit niet maar ik doe het toch" dwing je die er serieuser over na te denken.
En dan krijg je te maken met ruzie, met verdriet, met pijn, maar je hebt in ieder geval aangegeven dat de relatie niet meer monogaam is. Wat dan kan gebeuren is dat de partner ineens wel het serieus neemt en er wel over gaat nadenken, blijkbaar is het toch wel erg belangrijk voor je. Je kan krijgen dat hij je vrij laat omdat hij je toch niet wil missen, dat hij besluit je te verlaten omdat hij je niet wil en kan delen, of dat hij ineens onder bepaalde voorwaarde toch mee kan in je beslissing, misschien dan zelf ook wil enz.
Je geeft dus je partner keus antwoord te geven op de beslissing die jij toch genomen hebt (in geval van vreemdgaan en even uitgaande van een niet willende mannelijke partner wat natuurlijk ook de vrouw had kunnen zijn)
Ga je nog niet vreemd dan kun je het af en toe laten rusten maar als het ter sprake komt er wel je mening over blijven geven, dat je er anders over denkt, het niet wil forceren maar zelf wel liever een andere relatie vorm wil.
Wat men vergeet is dat je met deze wens jaren voor loopt op je partner die je ermee overvalt en het gebeurd niet zelden dat de een het al heeft opgegeven en jaren later de partner aan het idee is gewend, die moet ook een jarenlang ingebakken gevoel los kunnen laten, dat het kan, de gedachten toestaan. en dan ineens komt die er op terug als de ander het idee al heeft losgelaten. Is die pas aan het idee gewend dat je ook nog iets anders kunt afspreken dan monogamie
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 16 mei 2012 om 20:51
quote:femminile schreef op 16 mei 2012 @ 20:46:
*breek ff in*
Onder swingers zitten ook vreemdgangers Doddie.. ik als single zelf ervaren...
En dat is een rare gewaarwording kan ik je zeggen.. denk je met open minded mensen te doen te hebben.. niet dus!Ik weet van die voorbeelden maar die mensen noem ik geen swinger meer, swingen is nl dat je het samen met je partner doet, zodra iemand die code breekt ben je in mijn ogen geen swinger meer maar heb je je aangesloten bij de vreemdgaanders
*breek ff in*
Onder swingers zitten ook vreemdgangers Doddie.. ik als single zelf ervaren...
En dat is een rare gewaarwording kan ik je zeggen.. denk je met open minded mensen te doen te hebben.. niet dus!Ik weet van die voorbeelden maar die mensen noem ik geen swinger meer, swingen is nl dat je het samen met je partner doet, zodra iemand die code breekt ben je in mijn ogen geen swinger meer maar heb je je aangesloten bij de vreemdgaanders
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 16 mei 2012 om 21:07
Ttoelichting, mijn man wees me op het dragen van de consequentie van mijn keus, Hij zei :"je bent mijn bezit niet en kunt doen en laten wat je wil, ik kan alleen niet garanderen dat ik in al je beslissingen kan mee gaan"
Dus wilde ik zo graag met die mannen afspreken moest ik dat doen, maar dan ook de gevolgen dragen van mijn keus, de ruzie zoals ik al zei of zijn worsteling, dat was dan de prijs van mijn keus, als het zo belangrijk voor me was moest ik dat er ook voor over hebben,
En dan kon het gebeuren dat hij zou afhaken, wilde ik dat niet, dan moest ik misschien toch meer rekening houden met hem.
Ik heb dat ook daadwerkelijk meegemaakt, mijn man liet me vrij om in zijn vakantie iemand te ontmoeten, hij had het er erg zwaar mee en overwoog zelfs om met een therapeut te gaan praten om dit een plek te geven. Dat was voor mij het punt van inzicht, met hem was niets mis, als ik dit wilde doorzetten was er iets mis met mijn wens, en zonder dat hij me verbood is het mijn beslissing geweest hier niet mee door te gaan, omdat het me dat niet waard was.
Andersom heb ik het zelfde bij mijn man gezien, ook hij heeft op gegeven moment zelf besloten ergens mee te stoppen omdat hij zag dat het niet goed was voor onze relatie.
Maar we hebben elkaar nooit beperkt of elkaar iets verboden. het inzicht en de stap terug deden we uit vrije wil omdat we zagen wat het met de ander deed en het ons dat niet waard was.
Dus wilde ik zo graag met die mannen afspreken moest ik dat doen, maar dan ook de gevolgen dragen van mijn keus, de ruzie zoals ik al zei of zijn worsteling, dat was dan de prijs van mijn keus, als het zo belangrijk voor me was moest ik dat er ook voor over hebben,
En dan kon het gebeuren dat hij zou afhaken, wilde ik dat niet, dan moest ik misschien toch meer rekening houden met hem.
Ik heb dat ook daadwerkelijk meegemaakt, mijn man liet me vrij om in zijn vakantie iemand te ontmoeten, hij had het er erg zwaar mee en overwoog zelfs om met een therapeut te gaan praten om dit een plek te geven. Dat was voor mij het punt van inzicht, met hem was niets mis, als ik dit wilde doorzetten was er iets mis met mijn wens, en zonder dat hij me verbood is het mijn beslissing geweest hier niet mee door te gaan, omdat het me dat niet waard was.
Andersom heb ik het zelfde bij mijn man gezien, ook hij heeft op gegeven moment zelf besloten ergens mee te stoppen omdat hij zag dat het niet goed was voor onze relatie.
Maar we hebben elkaar nooit beperkt of elkaar iets verboden. het inzicht en de stap terug deden we uit vrije wil omdat we zagen wat het met de ander deed en het ons dat niet waard was.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 16 mei 2012 om 21:28
quote:doddie schreef op 16 mei 2012 @ 20:17:
Zolang het nog zo is dat ouders hun kinderen niet met kinderen laten spelen van ouders die swingen (gebeurd dus echt ik weet dat uit de praktijk, alsof je swingt waar je kinderen bij zijn) zolang er stellen moeten verhuizen omdat ze swingen, zolang mensen hun baan kwijt raken omdat collega;s filmpjes van ze sturen naar hun werkgever waarin ze te zien zijn in de club, zolang leerkrachten worden ontslagen als het bekend wordt, zolang zal nederland nog lang niet ruimdenkend genoeg zijn om hier open over te zijn.
als je het verteld is het in je gezicht "leuk moeten jullie zelf weten"en wordt er achter je rug om geroddeld dat je wel niet genoeg aan elkaar zult hebben en je relatie niet goed kan zijn, nooit vragen ze je het direct, het is altijd roddelen over je acher je rug om.
En daarom zit ik op dit forum omdat ik die andere kant wil vertellen en dat taboe te doorbreken, Maar echt als je meemaakt dat familie je foto;s kopieeeren swingsite;s (hoe kom je op dergelijke site;s? ben je dan niet ook op zoek naar spanning>?) en die aan je ouders laat zien omdat het zooo erg is voor je kinderen (terwijl de ouders hun kinderen hier buiten houden maar de familie ervoor zorgt dat het bij je kinderen komt) zolang hou ik het nog geheim. was het maar waar dat we al zo ruimdenkend waren, helaas dit soort dingen zijn dus gebeurd bij stellen die we kennen en waar het bij uitkwam dat ze in hun relatie het ook met anderen doen.
En dan heb ik het nog niet over de getrouwde mannen die je benaderen als hun vrouw even uit de buurt is en die wel eens mee met je willen naar een club, uiteraard niet met hun vrouw die mag er niets van weten.
Maar Doddie, jij vindt het dus vreemd dat de mensen die hier schrijven en die spanning missen thuis, opties niet bespreekbaar maken bij hun eigen partner, terwijl jij het ook verbergt voor je omgeving.
MIsschien is het bij diegene niet bespreekbaar, omdat hun partner er ook niets mee kan? Nu zijn deze verhalen wel heel extreem en ik geloof ook echt dat het zo kan werken. Men is bang voor het onbekende. Maar als je dit vertaald naar een partner die bang wordt van het woord 'swingen', kan ik me voorstellen dat dat echt niet bespreek is of gaat worden.
Als ik zeg dat ik het met een getrouwde man doe, denken mannen ineens dat ik het met alle getrouwde mannen wel wil doen, want die Nop is zo'n gezellig wijf en die doet niet zo moeilijk. Vrouwen trekken een wenkbrauw op soms, alsof ik het ook dan automatisch met hun man doe.
Niet dat ik er mee te koop loop, maar sommigen hebben het ontdekt, gezien of heb ik het verteld omdat het er in een openhartig gesprek over ging.
Hetzelfde als ik vertel dat ik veel bedpartners heb gehad, dat mensen dat sletterig vinden. Ja, dan vertel ik dat niet en laat het in een sociaal-wenselijk-midden.
Zo werkt het nu eenmaal. Sommige relaties bieden er ruimte voor, andere niet. En het is aan beide partners om daar een weg in te vinden.
Omgeving heeft snel een oordeel klaar en zullen alles wat buiten hun comfort zone ligt, snel afdoen als 'slecht'.
Hoeveel vrouwen lees je hier niet die hun ogen sluiten voor vreemdgaan van hun man? Hoeveel durven blind hun handen in het vuur te steken? Het is een onderdeel van een relatie wat gevoelig ligt, bij iedereen.
Zolang het nog zo is dat ouders hun kinderen niet met kinderen laten spelen van ouders die swingen (gebeurd dus echt ik weet dat uit de praktijk, alsof je swingt waar je kinderen bij zijn) zolang er stellen moeten verhuizen omdat ze swingen, zolang mensen hun baan kwijt raken omdat collega;s filmpjes van ze sturen naar hun werkgever waarin ze te zien zijn in de club, zolang leerkrachten worden ontslagen als het bekend wordt, zolang zal nederland nog lang niet ruimdenkend genoeg zijn om hier open over te zijn.
als je het verteld is het in je gezicht "leuk moeten jullie zelf weten"en wordt er achter je rug om geroddeld dat je wel niet genoeg aan elkaar zult hebben en je relatie niet goed kan zijn, nooit vragen ze je het direct, het is altijd roddelen over je acher je rug om.
En daarom zit ik op dit forum omdat ik die andere kant wil vertellen en dat taboe te doorbreken, Maar echt als je meemaakt dat familie je foto;s kopieeeren swingsite;s (hoe kom je op dergelijke site;s? ben je dan niet ook op zoek naar spanning>?) en die aan je ouders laat zien omdat het zooo erg is voor je kinderen (terwijl de ouders hun kinderen hier buiten houden maar de familie ervoor zorgt dat het bij je kinderen komt) zolang hou ik het nog geheim. was het maar waar dat we al zo ruimdenkend waren, helaas dit soort dingen zijn dus gebeurd bij stellen die we kennen en waar het bij uitkwam dat ze in hun relatie het ook met anderen doen.
En dan heb ik het nog niet over de getrouwde mannen die je benaderen als hun vrouw even uit de buurt is en die wel eens mee met je willen naar een club, uiteraard niet met hun vrouw die mag er niets van weten.
Maar Doddie, jij vindt het dus vreemd dat de mensen die hier schrijven en die spanning missen thuis, opties niet bespreekbaar maken bij hun eigen partner, terwijl jij het ook verbergt voor je omgeving.
MIsschien is het bij diegene niet bespreekbaar, omdat hun partner er ook niets mee kan? Nu zijn deze verhalen wel heel extreem en ik geloof ook echt dat het zo kan werken. Men is bang voor het onbekende. Maar als je dit vertaald naar een partner die bang wordt van het woord 'swingen', kan ik me voorstellen dat dat echt niet bespreek is of gaat worden.
Als ik zeg dat ik het met een getrouwde man doe, denken mannen ineens dat ik het met alle getrouwde mannen wel wil doen, want die Nop is zo'n gezellig wijf en die doet niet zo moeilijk. Vrouwen trekken een wenkbrauw op soms, alsof ik het ook dan automatisch met hun man doe.
Niet dat ik er mee te koop loop, maar sommigen hebben het ontdekt, gezien of heb ik het verteld omdat het er in een openhartig gesprek over ging.
Hetzelfde als ik vertel dat ik veel bedpartners heb gehad, dat mensen dat sletterig vinden. Ja, dan vertel ik dat niet en laat het in een sociaal-wenselijk-midden.
Zo werkt het nu eenmaal. Sommige relaties bieden er ruimte voor, andere niet. En het is aan beide partners om daar een weg in te vinden.
Omgeving heeft snel een oordeel klaar en zullen alles wat buiten hun comfort zone ligt, snel afdoen als 'slecht'.
Hoeveel vrouwen lees je hier niet die hun ogen sluiten voor vreemdgaan van hun man? Hoeveel durven blind hun handen in het vuur te steken? Het is een onderdeel van een relatie wat gevoelig ligt, bij iedereen.
woensdag 16 mei 2012 om 21:29
woensdag 16 mei 2012 om 21:40
quote:doddie schreef op 16 mei 2012 @ 19:11:
[...]
Zelf had ik veel liever 1 van die mannen ontmoet waar ik mee chatte, waar ik al dat spanningveld mee voelde. Mijn man vond dat niet prettig en wilde samen met mij bekijken hoe we spanning in onze relatie konden verwerken, wilde er deelgenoot van zijn. Was bang dat ik een eigen leven ging leiden en van hem zou vervreemden.
Toen ik met iemand chatte die een swingrelatie had heb ik hem lachend verteld 'ik zit nu met iemand haha, jij mag wel wat met haar en dan wil hij wat met mij doen'
Hij gaf aan dat hem dat niets leek, de druk dat je dan ook wat moest doen met zo;n stel, hij zei "dan ga ik liever naar zo een club" wat hij als vrijblijvender zag, en dat is het dus ook geworden.
De eerste drie maanden ging hij er met buikpijn heen, zo spannend vond hij het, maar wel leuk, hij zei dat als hij het niet leuk had gevonden dat hij dan echt niet meer was gegaan.
Maar hij had dus die behoefte niet. Hij deed het omdat ik die behoefte blijkbaar had, en uit onze gesprekken bleek dat we elkaar wel vertrouwde, dat we onze relatie belangrijk vonden en minder jaloers waren dan we dachten, /Eigenlijk bleek dat we monogamie meer als vanzelfsprekend hadden aangenomen maar na 23 jaar daar anders over waren gaan denken,
Dank je voor je openhartige antwoorden en ik begrijp ook wat je bedoelt. Het is alleen in veel relaties niet zo eenvoudig en niet bespreekbaar. En het zou heel mooi zijn als dat zo was, daar geef ik je ook gelijk in, maar dat is het niet.
Ik hoop ook ooit dat mijn wie-weet-toekomstige-partner de ruimte voelt in onze relatie om iets dergelijks bespreekbaar te maken. Ik zal zeker open staan, maar dat weet je als partner natuurlijk ook niet 100% zeker. Je kunt best afspraken maken over vreemdgaan etc, maar soms is het hardop uitspreken van wensen niet zo 1-2-3 gedaan.
Iddan heeft een opening gemaakt, het bespreekbaar geprobeerd te maken, maar partner ketst het af. Dan zet je er wel heel veel druk op als je het toch gaat doordrukken.
[...]
Zelf had ik veel liever 1 van die mannen ontmoet waar ik mee chatte, waar ik al dat spanningveld mee voelde. Mijn man vond dat niet prettig en wilde samen met mij bekijken hoe we spanning in onze relatie konden verwerken, wilde er deelgenoot van zijn. Was bang dat ik een eigen leven ging leiden en van hem zou vervreemden.
Toen ik met iemand chatte die een swingrelatie had heb ik hem lachend verteld 'ik zit nu met iemand haha, jij mag wel wat met haar en dan wil hij wat met mij doen'
Hij gaf aan dat hem dat niets leek, de druk dat je dan ook wat moest doen met zo;n stel, hij zei "dan ga ik liever naar zo een club" wat hij als vrijblijvender zag, en dat is het dus ook geworden.
De eerste drie maanden ging hij er met buikpijn heen, zo spannend vond hij het, maar wel leuk, hij zei dat als hij het niet leuk had gevonden dat hij dan echt niet meer was gegaan.
Maar hij had dus die behoefte niet. Hij deed het omdat ik die behoefte blijkbaar had, en uit onze gesprekken bleek dat we elkaar wel vertrouwde, dat we onze relatie belangrijk vonden en minder jaloers waren dan we dachten, /Eigenlijk bleek dat we monogamie meer als vanzelfsprekend hadden aangenomen maar na 23 jaar daar anders over waren gaan denken,
Dank je voor je openhartige antwoorden en ik begrijp ook wat je bedoelt. Het is alleen in veel relaties niet zo eenvoudig en niet bespreekbaar. En het zou heel mooi zijn als dat zo was, daar geef ik je ook gelijk in, maar dat is het niet.
Ik hoop ook ooit dat mijn wie-weet-toekomstige-partner de ruimte voelt in onze relatie om iets dergelijks bespreekbaar te maken. Ik zal zeker open staan, maar dat weet je als partner natuurlijk ook niet 100% zeker. Je kunt best afspraken maken over vreemdgaan etc, maar soms is het hardop uitspreken van wensen niet zo 1-2-3 gedaan.
Iddan heeft een opening gemaakt, het bespreekbaar geprobeerd te maken, maar partner ketst het af. Dan zet je er wel heel veel druk op als je het toch gaat doordrukken.
woensdag 16 mei 2012 om 21:41
nee ik vind het niet vreemd dat ze het niet bespreekbaar maken, maar goedkeuren kun je het ook niet.
je kan aangeven dat het niet bespreekbaar is met je partner, maar als je vervolgens kiest voor vreemdgaan maak je toch je eigen keus tegen de wil van je partner in en laat je die dus in de waan van een monogame relatie en van de gedachten dat je er mee instemt dat hij het niet wil.
Hoe je het ook kunt begrijpen, goed is het niet en je zult er niets mee veranderen.
Het is niet goed om vreemd te gaan, het is niet goed om iets dat zo belangrijk is voor je niet te bespeken met je partner, maar ik begrijp het wel omdat het eng is en omdat je er heel wat mee overhoop haald. Daar is moed voor nodig en je kiest voor een niet moedige wat laffe weg.
Ik snap dat wel. Maar wie weet kan ik iemand ermee helpen die moed te verzamelen en iets ermee te veranderen....
En aangezien ik weet dat er mensen zijn geweest die door mijn berichten die moed hebben verzameld en die nu inderdaad een andere relatie hebben vind ik het wel de moeite waard er op te wijzen dat het ook zo kan.
Ik snap echter ook dat er relatie;s door stuk kunnen gaan, maar besluiten te stoppen met een nr 2 kan altijd als je het zover niet wil laten komen, en door vreemdgaan gaan ook veel relaties stuk. En dat risico is er net zo goed als je daartoe besluit.
Het is dus een moedige maar ook riskante manier, maar is vreemdgaan niet net zo riskant voor je relatie? Omdat je dan het vertrouwen verliest en je partner bedrogen hebt en voorgelogen?(iets wat vaak minder vergeven en begrepen wordt dan dat je de wens had) Je partner kan pijn hebben van je besluit maar kan je nooit verwijten dat je niet eerlijk bent geweest.
je kan aangeven dat het niet bespreekbaar is met je partner, maar als je vervolgens kiest voor vreemdgaan maak je toch je eigen keus tegen de wil van je partner in en laat je die dus in de waan van een monogame relatie en van de gedachten dat je er mee instemt dat hij het niet wil.
Hoe je het ook kunt begrijpen, goed is het niet en je zult er niets mee veranderen.
Het is niet goed om vreemd te gaan, het is niet goed om iets dat zo belangrijk is voor je niet te bespeken met je partner, maar ik begrijp het wel omdat het eng is en omdat je er heel wat mee overhoop haald. Daar is moed voor nodig en je kiest voor een niet moedige wat laffe weg.
Ik snap dat wel. Maar wie weet kan ik iemand ermee helpen die moed te verzamelen en iets ermee te veranderen....
En aangezien ik weet dat er mensen zijn geweest die door mijn berichten die moed hebben verzameld en die nu inderdaad een andere relatie hebben vind ik het wel de moeite waard er op te wijzen dat het ook zo kan.
Ik snap echter ook dat er relatie;s door stuk kunnen gaan, maar besluiten te stoppen met een nr 2 kan altijd als je het zover niet wil laten komen, en door vreemdgaan gaan ook veel relaties stuk. En dat risico is er net zo goed als je daartoe besluit.
Het is dus een moedige maar ook riskante manier, maar is vreemdgaan niet net zo riskant voor je relatie? Omdat je dan het vertrouwen verliest en je partner bedrogen hebt en voorgelogen?(iets wat vaak minder vergeven en begrepen wordt dan dat je de wens had) Je partner kan pijn hebben van je besluit maar kan je nooit verwijten dat je niet eerlijk bent geweest.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 16 mei 2012 om 21:48
quote:doddie schreef op 16 mei 2012 @ 20:49:
Ik weet niet of je vreemd gaat katniss of dat je dit verlangen hebt.
In ieder geval zie je nu dat de partner nee kan zeggen maar dat het dan toch gebeurd en men dan de partner in de waan laat dat die zijn zin gekregen heeft als je voor vreemdgaan kiest.
Je zou er ook voor kunnen kiezen om te zeggen, "jij kan wel zo denken maar ik ben niet gelukkig in deze relatie vorm, ik wil je niet kwijt maar wil toch ook die spanning met anderen, ik doe het dus toch ook al ben je het er niet mee eens"
Wat je dan doet is eenzijdig een monogame relatie verbreken, je partner mededelen dat die relatie niet meer monogaam is, ook al wil die dat zelf wel. Je haald je partner uit de illusie dat de relatie monogaam is.
Wat je dan krijgt is dat die partner er wel over moet denken, zolang die met een "dat wil ik niet" bepaald (en eigenlijk ook weer niet als je het dan stiekum doet" zal die relaxt achterover zitten met het idee dat de anders willende het op gegeven heeft en ermee instemt.
Door open te zijn over je keus 'jij wil dit niet maar ik doe het toch" dwing je die er serieuser over na te denken.
En dan krijg je te maken met ruzie, met verdriet, met pijn, maar je hebt in ieder geval aangegeven dat de relatie niet meer monogaam is. Wat dan kan gebeuren is dat de partner ineens wel het serieus neemt en er wel over gaat nadenken, blijkbaar is het toch wel erg belangrijk voor je. Je kan krijgen dat hij je vrij laat omdat hij je toch niet wil missen, dat hij besluit je te verlaten omdat hij je niet wil en kan delen, of dat hij ineens onder bepaalde voorwaarde toch mee kan in je beslissing, misschien dan zelf ook wil enz.
Je geeft dus je partner keus antwoord te geven op de beslissing die jij toch genomen hebt (in geval van vreemdgaan en even uitgaande van een niet willende mannelijke partner wat natuurlijk ook de vrouw had kunnen zijn)
Ga je nog niet vreemd dan kun je het af en toe laten rusten maar als het ter sprake komt er wel je mening over blijven geven, dat je er anders over denkt, het niet wil forceren maar zelf wel liever een andere relatie vorm wil.
Wat men vergeet is dat je met deze wens jaren voor loopt op je partner die je ermee overvalt en het gebeurd niet zelden dat de een het al heeft opgegeven en jaren later de partner aan het idee is gewend, die moet ook een jarenlang ingebakken gevoel los kunnen laten, dat het kan, de gedachten toestaan. en dan ineens komt die er op terug als de ander het idee al heeft losgelaten. Is die pas aan het idee gewend dat je ook nog iets anders kunt afspreken dan monogamie
Doddie, bedankt voor de spiegel die je me voorhoudt.
En toch...
Ik ben al een keer vreemd gegaan. Dat weet mijn man. Is er in principe goed mee om gegaan.
Tijdens die periode waren we samen ook al bezig om eventueel naar parenclubs te gaan of te gaan swingen.
Na mijn opbiechten is daar extra vaart achter gezet en dat doen we nu ook (soms). Een geweldige boost. Heerlijk.
Maar toch is dat te weinig voor mij. Ik weet..... het klinkt vreselijk... Ik wil gewoon niet alles samen met hem.
Dat heb ik dus ook regelmatig aangegeven. En liep telkens tegen die muur op.
De tekst die ik vet heb gemaakt in de quote.... Ja... dat is op zich een goede.... Die laat ik even bezinken bij me.
Dank je wel.
Ik weet niet of je vreemd gaat katniss of dat je dit verlangen hebt.
In ieder geval zie je nu dat de partner nee kan zeggen maar dat het dan toch gebeurd en men dan de partner in de waan laat dat die zijn zin gekregen heeft als je voor vreemdgaan kiest.
Je zou er ook voor kunnen kiezen om te zeggen, "jij kan wel zo denken maar ik ben niet gelukkig in deze relatie vorm, ik wil je niet kwijt maar wil toch ook die spanning met anderen, ik doe het dus toch ook al ben je het er niet mee eens"
Wat je dan doet is eenzijdig een monogame relatie verbreken, je partner mededelen dat die relatie niet meer monogaam is, ook al wil die dat zelf wel. Je haald je partner uit de illusie dat de relatie monogaam is.
Wat je dan krijgt is dat die partner er wel over moet denken, zolang die met een "dat wil ik niet" bepaald (en eigenlijk ook weer niet als je het dan stiekum doet" zal die relaxt achterover zitten met het idee dat de anders willende het op gegeven heeft en ermee instemt.
Door open te zijn over je keus 'jij wil dit niet maar ik doe het toch" dwing je die er serieuser over na te denken.
En dan krijg je te maken met ruzie, met verdriet, met pijn, maar je hebt in ieder geval aangegeven dat de relatie niet meer monogaam is. Wat dan kan gebeuren is dat de partner ineens wel het serieus neemt en er wel over gaat nadenken, blijkbaar is het toch wel erg belangrijk voor je. Je kan krijgen dat hij je vrij laat omdat hij je toch niet wil missen, dat hij besluit je te verlaten omdat hij je niet wil en kan delen, of dat hij ineens onder bepaalde voorwaarde toch mee kan in je beslissing, misschien dan zelf ook wil enz.
Je geeft dus je partner keus antwoord te geven op de beslissing die jij toch genomen hebt (in geval van vreemdgaan en even uitgaande van een niet willende mannelijke partner wat natuurlijk ook de vrouw had kunnen zijn)
Ga je nog niet vreemd dan kun je het af en toe laten rusten maar als het ter sprake komt er wel je mening over blijven geven, dat je er anders over denkt, het niet wil forceren maar zelf wel liever een andere relatie vorm wil.
Wat men vergeet is dat je met deze wens jaren voor loopt op je partner die je ermee overvalt en het gebeurd niet zelden dat de een het al heeft opgegeven en jaren later de partner aan het idee is gewend, die moet ook een jarenlang ingebakken gevoel los kunnen laten, dat het kan, de gedachten toestaan. en dan ineens komt die er op terug als de ander het idee al heeft losgelaten. Is die pas aan het idee gewend dat je ook nog iets anders kunt afspreken dan monogamie
Doddie, bedankt voor de spiegel die je me voorhoudt.
En toch...
Ik ben al een keer vreemd gegaan. Dat weet mijn man. Is er in principe goed mee om gegaan.
Tijdens die periode waren we samen ook al bezig om eventueel naar parenclubs te gaan of te gaan swingen.
Na mijn opbiechten is daar extra vaart achter gezet en dat doen we nu ook (soms). Een geweldige boost. Heerlijk.
Maar toch is dat te weinig voor mij. Ik weet..... het klinkt vreselijk... Ik wil gewoon niet alles samen met hem.
Dat heb ik dus ook regelmatig aangegeven. En liep telkens tegen die muur op.
De tekst die ik vet heb gemaakt in de quote.... Ja... dat is op zich een goede.... Die laat ik even bezinken bij me.
Dank je wel.
woensdag 16 mei 2012 om 21:56
Je zou er ook voor kunnen kiezen om te zeggen, "jij kan wel zo denken maar ik ben niet gelukkig in deze relatie vorm, ik wil je niet kwijt maar wil toch ook die spanning met anderen, ik doe het dus toch ook al ben je het er niet mee eens"
Voor de een zal dit werken, voor de ander niet.
Het is een beetje zoals bij een kinderwens. Is de nee van de een zwaarder dan de ja van de ander? En kan de een de ander iets ontzeggen of juist opdringen, terwijl de meningen zo ontzettend tegenover elkaar staan?
Moet je dan niet ergens beslissen dat het tijd is om een ander pad in te slaan en de ander het geluk te gunnen met iemand die beter bij hem of haar past?
Het is toch niet perse slikken of stikken? Degene die toch op zoek wil naar spanning en behoefte aan iets heeft buiten de relatie, voor langere tijd - niet een eenmalige fling, kan toch ook besluiten dat het er dan bij nr 1 niet meer inzit? Je hebt toch ook een eigen verantwoordelijkheid? Het hoeft toch niet af te hangen van wat nr 1 wil?
Voor de een zal dit werken, voor de ander niet.
Het is een beetje zoals bij een kinderwens. Is de nee van de een zwaarder dan de ja van de ander? En kan de een de ander iets ontzeggen of juist opdringen, terwijl de meningen zo ontzettend tegenover elkaar staan?
Moet je dan niet ergens beslissen dat het tijd is om een ander pad in te slaan en de ander het geluk te gunnen met iemand die beter bij hem of haar past?
Het is toch niet perse slikken of stikken? Degene die toch op zoek wil naar spanning en behoefte aan iets heeft buiten de relatie, voor langere tijd - niet een eenmalige fling, kan toch ook besluiten dat het er dan bij nr 1 niet meer inzit? Je hebt toch ook een eigen verantwoordelijkheid? Het hoeft toch niet af te hangen van wat nr 1 wil?
woensdag 16 mei 2012 om 22:00
wij zijn in begin naar parenclubs gegaan katniss en nu heb ik al 7 jaar een vriend en heeft hij vriendinnen gehad en nu een relatie met de vrouw van mijn vriend.
Soms moet vertrouwen groeien en dat doet het alleen als je partner ziet dat je rekening met hem houd en dan kan er ineens wel ruimte voor je wens komen.
ik denk als je nu ondanks zijn grens daar over gaat en hij komt er achter dat je al je credits verspeelt
Zoals het dik gedrukte dat je aanhaald al aangeeft je kan mee gaan in zijn wens maar wel je eigen verlangen zo af en toe blijven uiten, dat je heel blij bent met zijn oplossing maar toch soms ook je eigen persoonlijke verlangen houd.
Zonder druk of zeuren maar wel dat hij weet dat je met deze compromi maar een deel van je wens ingevuld ziet.
Ik denk dat je niet te snel moet willen maar ook hem tijd moet geven om in vertrouwen te groeien naar een dergelijke stap.
En mogelijk veranderd het nooit en blijft het een onvervulde wens. Maar is het al niet prachtig dat je deze ruimte krijgt?
Soms moet vertrouwen groeien en dat doet het alleen als je partner ziet dat je rekening met hem houd en dan kan er ineens wel ruimte voor je wens komen.
ik denk als je nu ondanks zijn grens daar over gaat en hij komt er achter dat je al je credits verspeelt
Zoals het dik gedrukte dat je aanhaald al aangeeft je kan mee gaan in zijn wens maar wel je eigen verlangen zo af en toe blijven uiten, dat je heel blij bent met zijn oplossing maar toch soms ook je eigen persoonlijke verlangen houd.
Zonder druk of zeuren maar wel dat hij weet dat je met deze compromi maar een deel van je wens ingevuld ziet.
Ik denk dat je niet te snel moet willen maar ook hem tijd moet geven om in vertrouwen te groeien naar een dergelijke stap.
En mogelijk veranderd het nooit en blijft het een onvervulde wens. Maar is het al niet prachtig dat je deze ruimte krijgt?
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 16 mei 2012 om 22:05
quote:noppies schreef op 16 mei 2012 @ 21:56:
?
Ja en die keus heeft de gene die monogaam wil blijven ook om te kiezen voor een partner die wel monogaam wil zijn. Als die vasthoud aan zijn monogamie is het toch net zo goed slikken of stikken?! En die is dan net zo hard en onverbiddelijk. Als daar jaren geen ruimte komt tot compromi kan je als meer willende partner de rollen ook omkeren ,
Het zal duidelijk maken hoe belangrijk je elkaar vind, tot welke concessies je wil gaan om de ander niet kwijt te raken, voor beide, voor de gene die meer wil en voor de gene die vast wil houden aan monogamie.
Hoe belangrijk vind je elkaar en het geluk van de ander? Wat kun je doen om voor beide een aanvaardbare manier te vinden?
De zijn nog zoveel tussen vormen waar je ook over kan nadenken. Het is niet zwart wit het uiterste van nr 1 en het uiterste van nr 2 er is ook nog een compromi waar je misschien beide iets in ziet.
het is niet zoals met een kinderwens dat het echt de 1 zijn keus tegenover de andere is, een beetje kind kun je niet nemen, een beetje vrijheid kun je wel geven.
?
Ja en die keus heeft de gene die monogaam wil blijven ook om te kiezen voor een partner die wel monogaam wil zijn. Als die vasthoud aan zijn monogamie is het toch net zo goed slikken of stikken?! En die is dan net zo hard en onverbiddelijk. Als daar jaren geen ruimte komt tot compromi kan je als meer willende partner de rollen ook omkeren ,
Het zal duidelijk maken hoe belangrijk je elkaar vind, tot welke concessies je wil gaan om de ander niet kwijt te raken, voor beide, voor de gene die meer wil en voor de gene die vast wil houden aan monogamie.
Hoe belangrijk vind je elkaar en het geluk van de ander? Wat kun je doen om voor beide een aanvaardbare manier te vinden?
De zijn nog zoveel tussen vormen waar je ook over kan nadenken. Het is niet zwart wit het uiterste van nr 1 en het uiterste van nr 2 er is ook nog een compromi waar je misschien beide iets in ziet.
het is niet zoals met een kinderwens dat het echt de 1 zijn keus tegenover de andere is, een beetje kind kun je niet nemen, een beetje vrijheid kun je wel geven.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 17 mei 2012 om 06:58
Het 'dan ga je maar alleen verder" is ook iets waar de monogame partner geregeld mee dreigt, die weet nl al dat de ander niet weg wil, die had dat anders toch al lang gedaan en die keus gemaakt?!
Als je je vrijheid wil zet je wel een scheding in, maar je wil en je gezin en de geborgenheid en wat spanning daarbij. Men houd vaak nog heel veel van de partner, dat kun je in dit topic wel lezen uit de reacties.
Als je je vrijheid wil zet je wel een scheding in, maar je wil en je gezin en de geborgenheid en wat spanning daarbij. Men houd vaak nog heel veel van de partner, dat kun je in dit topic wel lezen uit de reacties.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 17 mei 2012 om 07:42
ja sorry dat dat ook besproken wordt. Maar de leuke kanten heb ik ook hoor. Vanavond eten we bij mijn vriend en blijf ik daar ook slapen, gewoon legaal naast mijn minnaar en ik krijg morgen vast een lekker ontbijt van hem.Zaterdag gaan we met elkaar uit en blijven we tot maandag, dus het hele weekeind. en in september ga ik met hem op vakantie, samen met mijn man en zijn vrouw.
Kadootjes kan ik gewoon dragen en laten zien, zijn bloemen zet ik gewoon op tafel en sms;sjes hoef ik niet stiekum te bekijken
Leuk genoeg?
Geniet nog even lekker van je wolkje
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 17 mei 2012 om 08:54
Wat een tempo hier altijd 
en wat wordt er veel gedeeld. Kan de 'discussies' die op dit topic gevoerd worden zo erg waarderen. Geen oordelen/veroordelen.
@tasje: Geniet zolang je kunt van je wolkje
@vivadiva: meisje wat een nachtmerrie. Misschien een onaardige vraag maar is dit scenario wel eens in je hoofd opgekomen? Enigszins herken ik je gevoel hoor, heb het ook bij de hand gehad met dien verstande dat we beiden elkaars nr2 nog waren. Denk dat het dan makkelijker is het gevoel los te laten. Maar grote knufel!
@stew: roerige tijden he? x
En doddie. Wat jij schrijft vind ik altijd boeiend, door de laatste posts van je krijg ik -denk ik- een iets beter beeld van jouw situatie, en misschien had je dat al veel eerder gedaan (sorry) maar vind dat jij toch wel een bijzondere invulling hebt gegeven aan je relatie.
De manier waarop het ontstaan is, die herken ik enigszins als ik het goed lees. Langzaamaan richting open relatie (hier thuis werd die door mij geinitialiseerd, mn nr1 de tijd geven te wennen aan het idee). Overigens heb ik niets met terugwerkende kracht opgebiecht, denk dat dat niet goed zou zijn.
Doddie, ik vraag me echter af hoe jij je vriend/ je man zijn vriendin buiten je "huis" houdt. Als ik kijk welke verhalen ik thuis te horen kreeg over 'de ander', daar heb ik niet altijd zin in. Mijn huis is mijn huis en dat is nr1 en ik. sms'jes beantwoorden? geen probleem mee, tenzij het ten koste gaatvan mijn tijd.
Verder; wat geweldig dat jullie een bevriend stel hebben waarmee zowel jij als je man een andersoortige band hebben. brengt het echter nooit spanning mee? Wat nu als er meer gevoelens zouden gaan spelen bij 1 van de 4? Zou jij doorgaan met je vriend als je partner niet verder zou willen met haar? Lijkt me toch vrij ingewikkeld (naast vooral ook heel leuk, dat absoluut!). Maar toch meer een polyamoreuze relatie dan het minnaarschap, of zie ik dat verkeerd?
@verder *zwaai*zwaai* naar de anderen
en wat wordt er veel gedeeld. Kan de 'discussies' die op dit topic gevoerd worden zo erg waarderen. Geen oordelen/veroordelen. @tasje: Geniet zolang je kunt van je wolkje
@vivadiva: meisje wat een nachtmerrie. Misschien een onaardige vraag maar is dit scenario wel eens in je hoofd opgekomen? Enigszins herken ik je gevoel hoor, heb het ook bij de hand gehad met dien verstande dat we beiden elkaars nr2 nog waren. Denk dat het dan makkelijker is het gevoel los te laten. Maar grote knufel!
@stew: roerige tijden he? x
En doddie. Wat jij schrijft vind ik altijd boeiend, door de laatste posts van je krijg ik -denk ik- een iets beter beeld van jouw situatie, en misschien had je dat al veel eerder gedaan (sorry) maar vind dat jij toch wel een bijzondere invulling hebt gegeven aan je relatie.
De manier waarop het ontstaan is, die herken ik enigszins als ik het goed lees. Langzaamaan richting open relatie (hier thuis werd die door mij geinitialiseerd, mn nr1 de tijd geven te wennen aan het idee). Overigens heb ik niets met terugwerkende kracht opgebiecht, denk dat dat niet goed zou zijn.
Doddie, ik vraag me echter af hoe jij je vriend/ je man zijn vriendin buiten je "huis" houdt. Als ik kijk welke verhalen ik thuis te horen kreeg over 'de ander', daar heb ik niet altijd zin in. Mijn huis is mijn huis en dat is nr1 en ik. sms'jes beantwoorden? geen probleem mee, tenzij het ten koste gaatvan mijn tijd.
Verder; wat geweldig dat jullie een bevriend stel hebben waarmee zowel jij als je man een andersoortige band hebben. brengt het echter nooit spanning mee? Wat nu als er meer gevoelens zouden gaan spelen bij 1 van de 4? Zou jij doorgaan met je vriend als je partner niet verder zou willen met haar? Lijkt me toch vrij ingewikkeld (naast vooral ook heel leuk, dat absoluut!). Maar toch meer een polyamoreuze relatie dan het minnaarschap, of zie ik dat verkeerd?
@verder *zwaai*zwaai* naar de anderen
donderdag 17 mei 2012 om 09:21
Klopt het is meer op basis van polyamorie.
Als alle vier geen behoefte hebben om een relatie te verbreken en het zien als extra kan het goed gaan, maar ben met je eens dat het zelden goed gaat en dat er vaak of relatie;s worden verbroken of afscheid wordt genomen van zo'n vriendschap met meer.
Bij ons gaat het echter al bijna 8 jaar goed en dat is op basis van gunnen. Met een dosis realisme. Ik wordt er niet gelukkiger van om voor mijn vriend te kiezen, ik heb toch eigenlijk het ideale! 2 mannen die me aanvullen, zou ik kiezen verlies ik alleen maar. En gelukkig zien we dat alle vier zo.
Jaloezie zou een gevaar zijn, als 1 van de vier gevoel krijgt te kort te komen, Voor gevoel zijn wij niet bang, zolang dat voor iedereen oke voelt.
We houden ons vriendschap dus niet buiten de deur, ze zijn deel van ons en we hebben meer een relatie met meer. Maar doordeweeks uit zich dat hoofdzakelijk in een sms of belletje, we zien elkaar meer in de vrije tijd. We delen dus nog geen huis met elkaar alhoewel we wel eens dromen om onze oude dag op ibiza te slijten met zijn vieren mijn man is de enige die hier wil blijven helaas.
uiteraard hadden we er ook voor kunnen kiezen dat meer buiten ons huis te houden, je doet zo iets alleen als het voor iedereen goed aanvoelt
Had je me dit 8 jaar geleden verteld had ik ook gezegd dat dat me niets zou lijken, het is echter zo gegroeit en het voelt goed. we zijn er happy mee, en voelt het bij 1 van de vier niet goed dan moet je daarin aanpassen en wel die stap terug doen.
Ik zou niet doorgaan met mijn vriend als mijn man zich er niet meer goed bij zou voelen, maar inmiddels is het wel zo dat we ook zo;n vriendschap hebben dat je elkaar dat niet aan wil doen. het is zelfs zo dat als mijn vriend weg zou vallen wij er voor onze (want ze is natuurlijk ook inmiddels mijn vriendin) er zouden zijn. en ik weet zeker dat mijn man dan ook mij de ruimte zou laten als het andersom was, misschien niet met zijn drieen maar wel dat ik hem zou kunnen blijven zien.
Maar wel met meer afspraken en grenzen.
Als alle vier geen behoefte hebben om een relatie te verbreken en het zien als extra kan het goed gaan, maar ben met je eens dat het zelden goed gaat en dat er vaak of relatie;s worden verbroken of afscheid wordt genomen van zo'n vriendschap met meer.
Bij ons gaat het echter al bijna 8 jaar goed en dat is op basis van gunnen. Met een dosis realisme. Ik wordt er niet gelukkiger van om voor mijn vriend te kiezen, ik heb toch eigenlijk het ideale! 2 mannen die me aanvullen, zou ik kiezen verlies ik alleen maar. En gelukkig zien we dat alle vier zo.
Jaloezie zou een gevaar zijn, als 1 van de vier gevoel krijgt te kort te komen, Voor gevoel zijn wij niet bang, zolang dat voor iedereen oke voelt.
We houden ons vriendschap dus niet buiten de deur, ze zijn deel van ons en we hebben meer een relatie met meer. Maar doordeweeks uit zich dat hoofdzakelijk in een sms of belletje, we zien elkaar meer in de vrije tijd. We delen dus nog geen huis met elkaar alhoewel we wel eens dromen om onze oude dag op ibiza te slijten met zijn vieren
mijn man is de enige die hier wil blijven helaas.uiteraard hadden we er ook voor kunnen kiezen dat meer buiten ons huis te houden, je doet zo iets alleen als het voor iedereen goed aanvoelt
Had je me dit 8 jaar geleden verteld had ik ook gezegd dat dat me niets zou lijken, het is echter zo gegroeit en het voelt goed. we zijn er happy mee, en voelt het bij 1 van de vier niet goed dan moet je daarin aanpassen en wel die stap terug doen.
Ik zou niet doorgaan met mijn vriend als mijn man zich er niet meer goed bij zou voelen, maar inmiddels is het wel zo dat we ook zo;n vriendschap hebben dat je elkaar dat niet aan wil doen. het is zelfs zo dat als mijn vriend weg zou vallen wij er voor onze (want ze is natuurlijk ook inmiddels mijn vriendin) er zouden zijn. en ik weet zeker dat mijn man dan ook mij de ruimte zou laten als het andersom was, misschien niet met zijn drieen maar wel dat ik hem zou kunnen blijven zien.
Maar wel met meer afspraken en grenzen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 17 mei 2012 om 09:43
quote:Marjo41 schreef op 15 mei 2012 @ 23:06:
Zo'n scheiding en meteen een nieuwe relatie hebben vergt emotioneel best veel van iemand, daar kan je aardig van in de knoop raken,sprak zij uit ervaring
Wat apart eigenlijk, ik lees soms wat mee op diverse topics en had geen idee dat jij Vivadiva bent.
Haha, dat was de bedoeling ' Daar' kon ik gewoon een vrouw van eind 20 zijn met een leuke baan en een vriend. Maar ach, het hoort allebei met me.
Hoe zit het nu met jou? Je bent niet meer met minnaar toch?
Ik snap minnaar wel, dat t zwaar zijn en soms onoplosbaar. En dat hij geen vrienden heeft om mee te praten, is ook klote. Maar nog: dit flik je me niet.
Roodhaar, je hebt wel gelijk dat een relatie in het begin leuk moet zijn. Dat was het ook! Maar we wisten ook: dit wordt zwaar, het duurt lang voordat het beter is.
En tuurlijk speelt misschien de angst mee om weer vrijgezel te zijn.. ik was er redelijk op ingesteld om te gaan samenwonen, om kinderen in mijn huis te hebben rondlopen over een tijdje. Die gedachte went en ik verlangde er ergens naar.
iddan, ik ken die 'andere' kant, jullie kant dus ook. En daarom snap ik ergens precies hoe zijn minnares van nu zich moet voelen. Maar ik kan me ook letterlijk voorstellen wat ze hebben besproken en gedaan etc.
Erge is, ik kan zijn ex nu ook beter begrijpen. Hoe het voelt, wat je je afvraagt. En ik zal niet zo hard roepen dat ik het nooit meer doe, want dat vind ik een gevaarlijke uitspraak, maar ik voel nu wel hoe hard je iemand kwetst.
Dank voor je advies. Ik weet dat het voor mij beter zou zijn om afscheid te nemen. Om geen relatie te willen met een grote barst.
Ik heb een briefje gemaakt met dingen om te onthouden voor vrijdag. Ik heb mijn eigen gedrag een beetje geanalyseerd van de laatste gesprekken en ik ken mijn eigen valkuilen (dingen gaan invullen voor hem, het gesprek gaande houden, toegeven als hij niet reageert zoals ik wil). Ik heb werkelijk geen idee hoe het gesprek zal lopen, hij voelt zich schuldig, maar volgens mij vooral omdat hij mij geen verdriet gunt, niet zo zeer om ons.
(1,5 jaar minnaar, 9 maanden relatie)
Aviv, goed gesprek als eerst. Daarna wel verder zien als ik 100 % voel dat het nog goed zou kunnen komen. Twijfel ik daarna aan die 100% dan kap ik er sowieso mee. Ik ga daar geen energie in steken.
Ik weet niet of ik alles wil weten. Hij heeft dit weekend wel wat verteld, ik heb wat smsjes gelezen, ik weet dat ze sex hebben gehad, ongeveer hoe lang het aan de gang was. Tuurlijk vraag ik me af of hij haar zag op die ene dag dat ik op een feestje was etc etc.
Ik heb ooit een mail gehad van zijn ex-schoonmoeder (ook smsjes, telefoontjes etc van die familie overigens) waarin ze ook haar zorgen uitte etc, meisje 27, maar ook me pakte op iets: dat ik wel moest weten dat hij zulke lieve smsjes verzond aan zijn toenmalige vrouw toen ik al zijn minnares was.
Daar denk ik nu steeds aan.. Ik kan alles in twijfel trekken van de afgelopen maanden....
Noppies, minnaar WILDE toen niet los, niet vrijgezel zijn, geen break om alles te kunnen verwerken. (begrijpelijk, verliefd, eindelijk samen kunnen zijn)
Ik heb het hem ook voor de voeten gegooid dat hij niet in staat is een relatie te hebben: gaat ie bij mij weg, gaat zij bij haar gezin weg. Lekker nog ingewikkelder, en dan HOP over een jaar komt ie iemand tegen waar hij toch wel goed mee kan praten en dan 'overkomt het je'.. Hij wil daar niet aan. Dat hij het niet KAN. En als hij niet verder komt dan ' ik ben ongelukkig en weet niet wat me overkomt' ja dan kan ie echt in de stront zakken.
We zullen elkaar altijd blijven zien (workwise) maar ik heb een rijk leven.
Engel68, ja scenario speelde in mijn hoofd wel eens. Maar ik dacht ook dat t t niet meer waard was, minnaar is door een hel gegaan de vorige keer, maar blijkbaar viel dat wel mee en hield dat hem niet tegen.
Over gelukkig zijn thuis. Minnaar en ik riepen om het hardst dat we thuis zo'n fantaaaaastische relatie hadden. Tot ik begon te twijfelen, bij mijn vriend wegging, hij zich afvroeg wat dat met hem te maken had.. Ik zei dat we toch maar t moesten afkappen want we hadden beloofd niet verliefd te worden. Hij kon dat niet, begon schoorvoetend toe te geven dat zijn huwelijk toch geen rozegeur en maneschijn was en BAM, keihard verliefd. En dat was na een maand of 9. Daarvoor was het spannend, geil, lekker en niets meer.
En nu wil ik niet zeggen dat deze ontwikkeling bij elke minnaarrelatie op de loer ligt, soms wordt je niet verliefd, maar je speelt wel echt met vuur, want je hebt het vaak te laat door hoe diep je erin zit.
Zo'n scheiding en meteen een nieuwe relatie hebben vergt emotioneel best veel van iemand, daar kan je aardig van in de knoop raken,sprak zij uit ervaring
Wat apart eigenlijk, ik lees soms wat mee op diverse topics en had geen idee dat jij Vivadiva bent.
Haha, dat was de bedoeling ' Daar' kon ik gewoon een vrouw van eind 20 zijn met een leuke baan en een vriend. Maar ach, het hoort allebei met me.
Hoe zit het nu met jou? Je bent niet meer met minnaar toch?
Ik snap minnaar wel, dat t zwaar zijn en soms onoplosbaar. En dat hij geen vrienden heeft om mee te praten, is ook klote. Maar nog: dit flik je me niet.
Roodhaar, je hebt wel gelijk dat een relatie in het begin leuk moet zijn. Dat was het ook! Maar we wisten ook: dit wordt zwaar, het duurt lang voordat het beter is.
En tuurlijk speelt misschien de angst mee om weer vrijgezel te zijn.. ik was er redelijk op ingesteld om te gaan samenwonen, om kinderen in mijn huis te hebben rondlopen over een tijdje. Die gedachte went en ik verlangde er ergens naar.
iddan, ik ken die 'andere' kant, jullie kant dus ook. En daarom snap ik ergens precies hoe zijn minnares van nu zich moet voelen. Maar ik kan me ook letterlijk voorstellen wat ze hebben besproken en gedaan etc.
Erge is, ik kan zijn ex nu ook beter begrijpen. Hoe het voelt, wat je je afvraagt. En ik zal niet zo hard roepen dat ik het nooit meer doe, want dat vind ik een gevaarlijke uitspraak, maar ik voel nu wel hoe hard je iemand kwetst.
Dank voor je advies. Ik weet dat het voor mij beter zou zijn om afscheid te nemen. Om geen relatie te willen met een grote barst.
Ik heb een briefje gemaakt met dingen om te onthouden voor vrijdag. Ik heb mijn eigen gedrag een beetje geanalyseerd van de laatste gesprekken en ik ken mijn eigen valkuilen (dingen gaan invullen voor hem, het gesprek gaande houden, toegeven als hij niet reageert zoals ik wil). Ik heb werkelijk geen idee hoe het gesprek zal lopen, hij voelt zich schuldig, maar volgens mij vooral omdat hij mij geen verdriet gunt, niet zo zeer om ons.
(1,5 jaar minnaar, 9 maanden relatie)
Aviv, goed gesprek als eerst. Daarna wel verder zien als ik 100 % voel dat het nog goed zou kunnen komen. Twijfel ik daarna aan die 100% dan kap ik er sowieso mee. Ik ga daar geen energie in steken.
Ik weet niet of ik alles wil weten. Hij heeft dit weekend wel wat verteld, ik heb wat smsjes gelezen, ik weet dat ze sex hebben gehad, ongeveer hoe lang het aan de gang was. Tuurlijk vraag ik me af of hij haar zag op die ene dag dat ik op een feestje was etc etc.
Ik heb ooit een mail gehad van zijn ex-schoonmoeder (ook smsjes, telefoontjes etc van die familie overigens) waarin ze ook haar zorgen uitte etc, meisje 27, maar ook me pakte op iets: dat ik wel moest weten dat hij zulke lieve smsjes verzond aan zijn toenmalige vrouw toen ik al zijn minnares was.
Daar denk ik nu steeds aan.. Ik kan alles in twijfel trekken van de afgelopen maanden....
Noppies, minnaar WILDE toen niet los, niet vrijgezel zijn, geen break om alles te kunnen verwerken. (begrijpelijk, verliefd, eindelijk samen kunnen zijn)
Ik heb het hem ook voor de voeten gegooid dat hij niet in staat is een relatie te hebben: gaat ie bij mij weg, gaat zij bij haar gezin weg. Lekker nog ingewikkelder, en dan HOP over een jaar komt ie iemand tegen waar hij toch wel goed mee kan praten en dan 'overkomt het je'.. Hij wil daar niet aan. Dat hij het niet KAN. En als hij niet verder komt dan ' ik ben ongelukkig en weet niet wat me overkomt' ja dan kan ie echt in de stront zakken.
We zullen elkaar altijd blijven zien (workwise) maar ik heb een rijk leven.
Engel68, ja scenario speelde in mijn hoofd wel eens. Maar ik dacht ook dat t t niet meer waard was, minnaar is door een hel gegaan de vorige keer, maar blijkbaar viel dat wel mee en hield dat hem niet tegen.
Over gelukkig zijn thuis. Minnaar en ik riepen om het hardst dat we thuis zo'n fantaaaaastische relatie hadden. Tot ik begon te twijfelen, bij mijn vriend wegging, hij zich afvroeg wat dat met hem te maken had.. Ik zei dat we toch maar t moesten afkappen want we hadden beloofd niet verliefd te worden. Hij kon dat niet, begon schoorvoetend toe te geven dat zijn huwelijk toch geen rozegeur en maneschijn was en BAM, keihard verliefd. En dat was na een maand of 9. Daarvoor was het spannend, geil, lekker en niets meer.
En nu wil ik niet zeggen dat deze ontwikkeling bij elke minnaarrelatie op de loer ligt, soms wordt je niet verliefd, maar je speelt wel echt met vuur, want je hebt het vaak te laat door hoe diep je erin zit.
