Overig
alle pijlers
afschuwelijke bruiloften en andere partijen
vrijdag 24 november 2006 om 15:46
Iemand schreef op topic nummer 457 "hoeveel geef je op een bruiloft " dat sommige feesten zó erg zijn dat ze eigenlijk jou hadden moeten betalen om te komen ( okee , redelijk vrije interpretatie )
Nou, shoot ........ vertel je afschuwelijke verjaardagervaringen waarbij iedereen in een kringetje aan de HEMAtaart zit en oma over haar aambeien begint .....
Vertel hier over je aanwezigheid op het meest smakeloze bruidspaar ooit .......
Nou, shoot ........ vertel je afschuwelijke verjaardagervaringen waarbij iedereen in een kringetje aan de HEMAtaart zit en oma over haar aambeien begint .....
Vertel hier over je aanwezigheid op het meest smakeloze bruidspaar ooit .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 28 maart 2008 om 13:53
m,n familie en schoonfamilie zijn erg traditioneel wat feestjes betreft.19.30 aanwezig zijn.
2 x koffie,1x met eigengebakken taart of stuifcake,het 2e bakkie met n allerhande koekje.
wijn in n klein glas(3 slokken) en daarna vragen wil je er nog een???
om middernacht gaan ze opruimen wat t teken voor de visite is om op te rotten.
snap je nu dat ik niet meer naar zulke feestjes ga?
2 x koffie,1x met eigengebakken taart of stuifcake,het 2e bakkie met n allerhande koekje.
wijn in n klein glas(3 slokken) en daarna vragen wil je er nog een???
om middernacht gaan ze opruimen wat t teken voor de visite is om op te rotten.
snap je nu dat ik niet meer naar zulke feestjes ga?
het leven is als n neus,haal eruit wat erin zit.
vrijdag 28 maart 2008 om 14:01
toen ik nog in de horeca werkte gingen we n zaal klaarzetten voor n bruiloft.
tenminste dat hoorde ik later eerst dacht ik dat t voor n kinderfeestje was.
alles in het roze! kleedjes,servetten,taart, kaarsen en ballonnen!
toen kwam t bruidspaar aan,hij ging nog wel als n mislukte elvis in wit pak met grijs haar.
zij was dus in t lichtroze wat vreselijk stondt,ze gaf zowat licht.
ze was n klein dik propje t leek wel een snoepje op pootjes.
deze mensen waren dik in de 40 en dan zo toegetakelt.
nou ja ze vonden t zelf mooi en leken heel gelukkig.
tenminste dat hoorde ik later eerst dacht ik dat t voor n kinderfeestje was.
alles in het roze! kleedjes,servetten,taart, kaarsen en ballonnen!
toen kwam t bruidspaar aan,hij ging nog wel als n mislukte elvis in wit pak met grijs haar.
zij was dus in t lichtroze wat vreselijk stondt,ze gaf zowat licht.
ze was n klein dik propje t leek wel een snoepje op pootjes.
deze mensen waren dik in de 40 en dan zo toegetakelt.
nou ja ze vonden t zelf mooi en leken heel gelukkig.
het leven is als n neus,haal eruit wat erin zit.
vrijdag 28 maart 2008 om 15:28
quote:jamadi52 schreef op 28 maart 2008 @ 13:53:
m,n familie en schoonfamilie zijn erg traditioneel wat feestjes betreft.19.30 aanwezig zijn.
2 x koffie,1x met eigengebakken taart of stuifcake,het 2e bakkie met n allerhande koekje.
wijn in n klein glas(3 slokken) en daarna vragen wil je er nog een???
om middernacht gaan ze opruimen wat t teken voor de visite is om op te rotten.
snap je nu dat ik niet meer naar zulke feestjes ga?Ja ik ken ze vreeeeeeeeeeeeeeselijk. Dat in een kringetje zitten (liefst nog mannen bij mannen en vrouwen bij vrouwen) met een stukje taart en dat benepen gedoe. Gelukkig heb ik een Surinaamse man....onze feestjes zijn een stuk gezelliger met volop lekker eten en drinken en ruimte voor een muziekje (wat ons betreft ook een dansje wie daar behoefte aan heeft) en iedereen mag zichzelf zijn.
m,n familie en schoonfamilie zijn erg traditioneel wat feestjes betreft.19.30 aanwezig zijn.
2 x koffie,1x met eigengebakken taart of stuifcake,het 2e bakkie met n allerhande koekje.
wijn in n klein glas(3 slokken) en daarna vragen wil je er nog een???
om middernacht gaan ze opruimen wat t teken voor de visite is om op te rotten.
snap je nu dat ik niet meer naar zulke feestjes ga?Ja ik ken ze vreeeeeeeeeeeeeeselijk. Dat in een kringetje zitten (liefst nog mannen bij mannen en vrouwen bij vrouwen) met een stukje taart en dat benepen gedoe. Gelukkig heb ik een Surinaamse man....onze feestjes zijn een stuk gezelliger met volop lekker eten en drinken en ruimte voor een muziekje (wat ons betreft ook een dansje wie daar behoefte aan heeft) en iedereen mag zichzelf zijn.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zaterdag 29 maart 2008 om 14:23
quote:sprokkelientje schreef op 26 maart 2008 @ 11:50:
De foutste bruiloft waar ik indirect getuige van ben geweest was werkgerelateerd (tijdens mijn baan in een hotel met zalenverhuur) Het bruidspaar was van het type "crimineel nieuw geld"en zo ook de gasten (nog nooit zoveel van silliconen voorziene te bruine en te blonde dellen bij elkaar gezien en vlak ook hun partners niet uit...type zware jongens voorzien van pinkring en kaalgeschoren kop)
\\:-)//
Luv it, luv it, luv it!!!!!
De foutste bruiloft waar ik indirect getuige van ben geweest was werkgerelateerd (tijdens mijn baan in een hotel met zalenverhuur) Het bruidspaar was van het type "crimineel nieuw geld"en zo ook de gasten (nog nooit zoveel van silliconen voorziene te bruine en te blonde dellen bij elkaar gezien en vlak ook hun partners niet uit...type zware jongens voorzien van pinkring en kaalgeschoren kop)
\\:-)//
Luv it, luv it, luv it!!!!!
zondag 30 maart 2008 om 23:02
Ben heeeel blij met dit topic: kan ik eindelijk veilig mijn horrorverhaal over de bruiloft van de beste vriend van mijn man kwijt....
Het is al vijf jaar geleden, maar het blijft nog steeds een giller. Het begon eigenlijk al bij het aanzoek. Of nee; bij het samenwonen. Oh nee: bij de start van de relatie al. De vriendin, V., van de beste vriend van mijn man had namelijk nog gewoon een vriend toen ze met hem, laten we hem B. noemen, aanpapte. Ze waren zelfs samen op vakantie gegaan met de auto van haar toenmalige vriend en op zijn kosten. V. en haar toenmalige vriend woonden samen en hadden een samenlevingscontract ondertekend. V. was echter ontevreden dat haar vriend "maar" een helpdeskmedewerker was en gebruikte B. in feite om haar partner te lozen. Ook had ze al helemaal uitgerekend op hoeveel alimentatie ze "recht" had en op welk deel van de inboedel. Dat had B. totaal niet door, maar wij hadden dus meteen al ernstige bezwaren tegen V.
Na amper zes weken relatie kondigde B. aan te gaan samenwonen met V. met als reden dat V. immers geen huis meer had. Na een jaar vertelde B. ons dat V. en hij gingen trouwen. Hij had eigenlijk nog even willen wachten, maar V. bleek even daarvoor een hysterische aanval gehad te hebben. Want: "Ze waren al een jaar samen en hij had haar nog steeds geen aanzoek gedaan. Hij hield vast niet echt van haar, zij was maar de zoveelste op zijn lijstje," etc. Het was volgens B. zo'n toestand geweest dat hij toen maar gauw een etentje en een ring geregeld had om direct het weekend erop een heel "spontaan" aanzoek aan V. te kunnen doen. Een goed begin, zeg maar!
Niet veel later bleek de bruiloft aan talloze regeltjes gebonden te zijn. Iedereen moest in kostuum en mantelpak komen opdraven, terwijl alle vrienden nog gewoon studenten waren en de familie simpele, nuchtere boeren met een voorliefde voor houthakkershemden. Ook was er een kadolijst met alleen maar Wedgewood servies, waarvan het goedkoopste item (een roomkannetje) al 30 Euro kostte. De aanstaande bruid wilde de gasten echter maar maximaal 3 consumpties laten nuttigen gedurende de dag, want: "Trouwen is nu eenmaal heel duur". Ja hallo; jullie willen toch trouwen en wij moeten toch ook in pak komen met een stuk peperduur servies onder de arm??? Ook moest er perse getrouwd worden in een enorme kerk i.p.v in het stadhuis terwijl zowel B. als V. niet kerkelijk waren. En tenslotte hadden de bruid en gom hun outfits bij enorm dure merken besteld, terwijl ze allebei nog studeerde en maximaal leenden.
De dag zelf begon dus in die enorme kerk met een enorm schijnheilige dienst. De bruid liet haar entree in de kerk overdoen omdat naar haar mening niet iedereen oplette. Hoe belangrijk kun je jezelf voelen. Ook vond ze dat de tweede man van B.'s moeder, die de foto's maakte, teveel foto's van de gasten nam i.p.v haarzelf. De nuchtere, boeren ooms van B. werden toen al wat opstandig. De receptie vond plaats in een soort Van der Valk restaurant: vergane glorie dus. Iedereen mocht dus maar maximaal drie consumpties, daarna was het zelf betalen. Ondertussen was het al lang en breed lunchtijd geweest, maar liet het aansnijden van de taart op zich wachten omdat de bruid eerst op de foto wilde. Toen dat eindelijk ten einde was, wilde de bruid eerst de kado's. De moeder van B. bleek echter haar kado vergeten te zijn en sprong dus gauw in de auto om het kado op te halen. B. wilde wachten met de taart aansnijden tot zij terug was, waarop V. een woedeaanval kreeg. Uiteindelijk werd de taart aangesneden zonder moeder. De tweede man van B.'s moeder pikte dit niet, weigerde nog meer foto's te maken en verliet de receptie. De ooms en sommige vrienden werden steeds opstandiger en noemden haar onderling "dat kutwijf".
Tijdens de receptie liet de bruid de serveersters na twee keer bijvullen ophouden, terwijl er lang niet genoeg was en de dag van tien tot twaalf uur 's nachts duurde. De praatjes van de familie van V. waren van een goedkope soort truttigheid en beelden V. af als een soort engel die B. uit een zogenaamd "toekomstloos bestaan" had gered. Als B. V. niet had ontmoet, was hij nog steeds zo'n luie, flierefluitende student geweest (terwijl hij nog maar 25 was), dat idee. B. en zijn familie mochten hun handjes dichtknijpen met zo'n parel als V. Nou, toen moesten de vrienden van B. wel even heel hard tot tien tellen! Het ergste was nog dat B.'s moeder en haar familie V. eigenlijk ook zagen als de reddende engel en B. dus de hele avond maar gemaakt moest instemmen en klappen om hun speeches. Zijn stiefvader en ooms gromden wel maar konden natuurlijk moeder en schoonfamilie niet openlijk afvallen. Heeeeel pijnlijk. Om elf uur hadden wij, de vrienden, het dus ook helemaal gehad en taaiden gepland nonchalant na elkaar, maar heel snel na elkaar, af.
Het is al vijf jaar geleden, maar het blijft nog steeds een giller. Het begon eigenlijk al bij het aanzoek. Of nee; bij het samenwonen. Oh nee: bij de start van de relatie al. De vriendin, V., van de beste vriend van mijn man had namelijk nog gewoon een vriend toen ze met hem, laten we hem B. noemen, aanpapte. Ze waren zelfs samen op vakantie gegaan met de auto van haar toenmalige vriend en op zijn kosten. V. en haar toenmalige vriend woonden samen en hadden een samenlevingscontract ondertekend. V. was echter ontevreden dat haar vriend "maar" een helpdeskmedewerker was en gebruikte B. in feite om haar partner te lozen. Ook had ze al helemaal uitgerekend op hoeveel alimentatie ze "recht" had en op welk deel van de inboedel. Dat had B. totaal niet door, maar wij hadden dus meteen al ernstige bezwaren tegen V.
Na amper zes weken relatie kondigde B. aan te gaan samenwonen met V. met als reden dat V. immers geen huis meer had. Na een jaar vertelde B. ons dat V. en hij gingen trouwen. Hij had eigenlijk nog even willen wachten, maar V. bleek even daarvoor een hysterische aanval gehad te hebben. Want: "Ze waren al een jaar samen en hij had haar nog steeds geen aanzoek gedaan. Hij hield vast niet echt van haar, zij was maar de zoveelste op zijn lijstje," etc. Het was volgens B. zo'n toestand geweest dat hij toen maar gauw een etentje en een ring geregeld had om direct het weekend erop een heel "spontaan" aanzoek aan V. te kunnen doen. Een goed begin, zeg maar!
Niet veel later bleek de bruiloft aan talloze regeltjes gebonden te zijn. Iedereen moest in kostuum en mantelpak komen opdraven, terwijl alle vrienden nog gewoon studenten waren en de familie simpele, nuchtere boeren met een voorliefde voor houthakkershemden. Ook was er een kadolijst met alleen maar Wedgewood servies, waarvan het goedkoopste item (een roomkannetje) al 30 Euro kostte. De aanstaande bruid wilde de gasten echter maar maximaal 3 consumpties laten nuttigen gedurende de dag, want: "Trouwen is nu eenmaal heel duur". Ja hallo; jullie willen toch trouwen en wij moeten toch ook in pak komen met een stuk peperduur servies onder de arm??? Ook moest er perse getrouwd worden in een enorme kerk i.p.v in het stadhuis terwijl zowel B. als V. niet kerkelijk waren. En tenslotte hadden de bruid en gom hun outfits bij enorm dure merken besteld, terwijl ze allebei nog studeerde en maximaal leenden.
De dag zelf begon dus in die enorme kerk met een enorm schijnheilige dienst. De bruid liet haar entree in de kerk overdoen omdat naar haar mening niet iedereen oplette. Hoe belangrijk kun je jezelf voelen. Ook vond ze dat de tweede man van B.'s moeder, die de foto's maakte, teveel foto's van de gasten nam i.p.v haarzelf. De nuchtere, boeren ooms van B. werden toen al wat opstandig. De receptie vond plaats in een soort Van der Valk restaurant: vergane glorie dus. Iedereen mocht dus maar maximaal drie consumpties, daarna was het zelf betalen. Ondertussen was het al lang en breed lunchtijd geweest, maar liet het aansnijden van de taart op zich wachten omdat de bruid eerst op de foto wilde. Toen dat eindelijk ten einde was, wilde de bruid eerst de kado's. De moeder van B. bleek echter haar kado vergeten te zijn en sprong dus gauw in de auto om het kado op te halen. B. wilde wachten met de taart aansnijden tot zij terug was, waarop V. een woedeaanval kreeg. Uiteindelijk werd de taart aangesneden zonder moeder. De tweede man van B.'s moeder pikte dit niet, weigerde nog meer foto's te maken en verliet de receptie. De ooms en sommige vrienden werden steeds opstandiger en noemden haar onderling "dat kutwijf".
Tijdens de receptie liet de bruid de serveersters na twee keer bijvullen ophouden, terwijl er lang niet genoeg was en de dag van tien tot twaalf uur 's nachts duurde. De praatjes van de familie van V. waren van een goedkope soort truttigheid en beelden V. af als een soort engel die B. uit een zogenaamd "toekomstloos bestaan" had gered. Als B. V. niet had ontmoet, was hij nog steeds zo'n luie, flierefluitende student geweest (terwijl hij nog maar 25 was), dat idee. B. en zijn familie mochten hun handjes dichtknijpen met zo'n parel als V. Nou, toen moesten de vrienden van B. wel even heel hard tot tien tellen! Het ergste was nog dat B.'s moeder en haar familie V. eigenlijk ook zagen als de reddende engel en B. dus de hele avond maar gemaakt moest instemmen en klappen om hun speeches. Zijn stiefvader en ooms gromden wel maar konden natuurlijk moeder en schoonfamilie niet openlijk afvallen. Heeeeel pijnlijk. Om elf uur hadden wij, de vrienden, het dus ook helemaal gehad en taaiden gepland nonchalant na elkaar, maar heel snel na elkaar, af.
dinsdag 1 april 2008 om 23:51
Geen horrorverhaal, wel een hele aparte bruiloft vond ik die van een ex-collega. Jonge mensen, hij 21 en zij 19, Marokkaanse afkomst. Ze keken allebei zó ongelukkig de hele avond, de bruid heeft zich 7x omgekleed, en keek na elke jurk verdrietiger. Traditie na traditie, alles was geregisseerd en er zat totaal geen spontaniteit in. Op een gegeven moment moesten ze in een troon zitten waar de bruidegom niet inpaste qua lengte (stootte zijn hoofd) en ruim een uur stil blijven zitten, terwijl omstebeurt mensen hen kwamen feliciteren. Met geruime tussenpozen. Dan nog het eten; er was gezegd dat dat rond 19.00 plaats zou vinden. Om 22.00 mochten de bruid en bruidegom als eerste opscheppen, daarna ging tafeltje voor tafeltje naar het buffet. Onnodig om te zeggen dat wij uiteraard aan het tafeltje zaten wat het laatste aan de beurt was...
Waren misselijk en chaggo van de enorme honger/saaiheid; voor de familie zal het ongetwijfeld geweldig zijn geweest maar voor het bruidspaar en ons was er geen moer aan. De Mac heeft me nog nooit zo goed gesmaakt
Waren misselijk en chaggo van de enorme honger/saaiheid; voor de familie zal het ongetwijfeld geweldig zijn geweest maar voor het bruidspaar en ons was er geen moer aan. De Mac heeft me nog nooit zo goed gesmaakt
donderdag 3 april 2008 om 00:47
quote:pippa2 schreef op 31 maart 2008 @ 13:59:
Haha, ik zat te wachten op de scheiding....
Hoe doen die vrouwen het toch? Soms zou ik diep in mijn hart ook wel eens een mini diva-moment willen hebben, maar ben ervan overtuigd dat ik daar niet mee wegkom...En vind dat ook eigenlijk wel normaal.
Wat een geweldig topic!Zo begeerlijk is zo'n diva moment helemaal niet. In V.'s geval was het eigenlijk gewoon een teken van zwakte: ze kon niet anders met het leven gaan dan elk aspect volledig beheersen. En nu is het gewoon een afgelikte boterham die de scheiding eindeloos vertraagd omdat ze geen andere vent kan vinden die haar wil onderhouden. Zo glamourous is het dus niet.
Haha, ik zat te wachten op de scheiding....
Hoe doen die vrouwen het toch? Soms zou ik diep in mijn hart ook wel eens een mini diva-moment willen hebben, maar ben ervan overtuigd dat ik daar niet mee wegkom...En vind dat ook eigenlijk wel normaal.
Wat een geweldig topic!Zo begeerlijk is zo'n diva moment helemaal niet. In V.'s geval was het eigenlijk gewoon een teken van zwakte: ze kon niet anders met het leven gaan dan elk aspect volledig beheersen. En nu is het gewoon een afgelikte boterham die de scheiding eindeloos vertraagd omdat ze geen andere vent kan vinden die haar wil onderhouden. Zo glamourous is het dus niet.
maandag 23 juni 2008 om 23:38
Leuk topic.
Ik ben ooit op een verjaardag beland van een kennisje die een lichtelijke verstandelijke handicap heeft , en dus heeft ze een ...hoe zal ik het zeggen...intrigerende vriendenkring...
Het feest:
Nee, geen gesprekken over de oplevering van het nieuwe huis of over die nieuwe geweldige job. (Niet dat dit nu zo plezant is...)
Wel: Karaoke zingen in een huiskamer, terwijl een kringetje ik-wil-nu-aan-de-beurt-ogen je gretig aanstaren . (Heb zelf overigens afgezien van mijn minutes of fame).
Ik ben ooit op een verjaardag beland van een kennisje die een lichtelijke verstandelijke handicap heeft , en dus heeft ze een ...hoe zal ik het zeggen...intrigerende vriendenkring...
Het feest:
Nee, geen gesprekken over de oplevering van het nieuwe huis of over die nieuwe geweldige job. (Niet dat dit nu zo plezant is...)
Wel: Karaoke zingen in een huiskamer, terwijl een kringetje ik-wil-nu-aan-de-beurt-ogen je gretig aanstaren . (Heb zelf overigens afgezien van mijn minutes of fame).
dinsdag 24 juni 2008 om 18:51
Een van de ergste bruiloften die ik heb meegemaakt (ik zeg een, want er komen er drie in mij op), was eentje waar mijn vriend en ik toeschouwer van waren.
Mijn vriend en ik hadden onszelf heerlijk verwend door een luxuese vakantie te boeken naar een vijf-sterren-all-inclusief resort in Mexico. Het ontbrak ons aan niets. Zoveel champagne als we wilden en veel vriendelijke mensen. Onze kamer had uitzicht op het witte strand, de azuurblauwe zee en de wuivende palmen. De liefde was overal te voelen. Ook wij waren toen (en zijn nog steeds) hevig verliefd.
Jullie begrijpen wel dat dit de ideale locatie was voor mensen om te trouwen. Vooral voor Amerikanen die natuurlijk veel dichterbij Mexico wonen dan wij Europeanen.
Vanuit het terasje van onze kamer hadden wij zicht op het gedeelte van het strand waar de bruiloften plaats vonden. Sterker nog, ik heb bij sommige andere bruiloften verder weggezeten van het bruidspaar dan daar.
Prachtig... stel je voor... van die mooie witte bogen, witte stoelen, een wit altaar, witte zuilen, bloemen en uitzicht op die azuur blauwe zee. Een dag om nooit te vergeten.
Alleen in de periode dat wij er waren was het orkaan seizoen nog net iets langer bezig dan normaal. Niet erg, behalve dan dat het resulteerde in veel korte maar zeer hevige regen buien.
Men was dan ook al de hele dag bezig de boel op te bouwen, en elke keer als er weer een bui aan kwam, moesten alle prachtige doeken en bloemen snel weer binnen gehaald worden.
De bruid (ik schat haar 22 jaar) was al een paar keer paniekerig komen kijken. Haar ideale bruiloft zou echt in het water vallen. In tranen en stampvoetend stond zij het een en ander gade te slaan. Haar aanstaande man stond er een beetje apatisch en onverschillig bij. (deze houding zou vaker terug komen). Zijn gezicht leek wel een beetje die zware buien te weerspiegelen. Hij deed niets om haar te kalmeren. Zij was zo onaardig dat ze iedereen uitscholt.
Een uur later stond ze er weer. Dit keer met wat meer 'adviseurs' om zich heen en in een redelijk 'flauw' jurkje. Dat was dus haar bruidsjurk. Blijkbaar was er niet veel geld meer over, want ze had al haar familie en 'vrienden' naar Mexico laten vliegen.
Na poging vier van opbouwen, het was inmiddels vier uur en de buieen werden heviger in plaats van minder, werd besloten om definitief op te breken en 'ergens' binnen te trouwen.
De dame in kwestie stortte bijna in. Het was duidelijk dat ze veel gasten had uitgenodig op haar droom bruiloft in Mexico (er stonden zo'n vijftig stoeltjes) en dit paste niet in haar beeld.
ze werd afgevoerd in zo'n golfkarretje samen met de bruidegom die zich nog steeds niet om had gekleed. En haar geen aandacht schonk.
Tot overmate van ramp waren haar 'vrienden' ook wat langzaam met aankleden, ze gaf nog even een sneer naar de dames in het zwembad dat de ceremonie toch echt zo ging beginnen. (Althans dat hoorden we later).
De halfopgebouwde bruiloft stond er treurig bij. Bij hun bruiloft binnen zijn we natuurlijk niet geweest, we waren immers geen gasten.
Wel kwamen we hun 's avonds tegen in de nacht disco van het resort. Daar zagen wij een hele groep vriendinnen en een bruid en nergens was de bruidegom te bekennen. Althans, dat dachten we. Na een half uur zagen we de bruid op een man af lopen in kaki broek met een witte blouse en slippers. Deze man had de hele avond haar geen blik waardig gegund, maar was met wat vrienden aan het dansen.
Toen we beter keken herkende we dat dat de bruidegom was. Ze hebben aan het einde van de avond even met elkaar gedanst. haar bruidsmeisjes leken meer lol te hebben, die hebben nog lekker op de dansvloer staan zwingen.
Ik kan me voorstellen dat ze niet de nacht van hun leven hebben gehad.
De volgende dag werden we wakker en was het stralend weer. Het bruidspaar dat toen trouwde heeft de dag van hun leven gehad. Ze hadden veel minder gasten, maar leken oprecht gelukkig met elkaar. En ja, zij hadden wel het perfecte plaatje van een azuur blauwe zee, wit strand en wuivende palmbomen. Maar ik geloof geen eens dat ze dat gemerkt hebben. Ze waren te lief naar elkaar aan het kijken.
We hebben een traantje weggepinkt.
Mijn vriend en ik hadden onszelf heerlijk verwend door een luxuese vakantie te boeken naar een vijf-sterren-all-inclusief resort in Mexico. Het ontbrak ons aan niets. Zoveel champagne als we wilden en veel vriendelijke mensen. Onze kamer had uitzicht op het witte strand, de azuurblauwe zee en de wuivende palmen. De liefde was overal te voelen. Ook wij waren toen (en zijn nog steeds) hevig verliefd.
Jullie begrijpen wel dat dit de ideale locatie was voor mensen om te trouwen. Vooral voor Amerikanen die natuurlijk veel dichterbij Mexico wonen dan wij Europeanen.
Vanuit het terasje van onze kamer hadden wij zicht op het gedeelte van het strand waar de bruiloften plaats vonden. Sterker nog, ik heb bij sommige andere bruiloften verder weggezeten van het bruidspaar dan daar.
Prachtig... stel je voor... van die mooie witte bogen, witte stoelen, een wit altaar, witte zuilen, bloemen en uitzicht op die azuur blauwe zee. Een dag om nooit te vergeten.
Alleen in de periode dat wij er waren was het orkaan seizoen nog net iets langer bezig dan normaal. Niet erg, behalve dan dat het resulteerde in veel korte maar zeer hevige regen buien.
Men was dan ook al de hele dag bezig de boel op te bouwen, en elke keer als er weer een bui aan kwam, moesten alle prachtige doeken en bloemen snel weer binnen gehaald worden.
De bruid (ik schat haar 22 jaar) was al een paar keer paniekerig komen kijken. Haar ideale bruiloft zou echt in het water vallen. In tranen en stampvoetend stond zij het een en ander gade te slaan. Haar aanstaande man stond er een beetje apatisch en onverschillig bij. (deze houding zou vaker terug komen). Zijn gezicht leek wel een beetje die zware buien te weerspiegelen. Hij deed niets om haar te kalmeren. Zij was zo onaardig dat ze iedereen uitscholt.
Een uur later stond ze er weer. Dit keer met wat meer 'adviseurs' om zich heen en in een redelijk 'flauw' jurkje. Dat was dus haar bruidsjurk. Blijkbaar was er niet veel geld meer over, want ze had al haar familie en 'vrienden' naar Mexico laten vliegen.
Na poging vier van opbouwen, het was inmiddels vier uur en de buieen werden heviger in plaats van minder, werd besloten om definitief op te breken en 'ergens' binnen te trouwen.
De dame in kwestie stortte bijna in. Het was duidelijk dat ze veel gasten had uitgenodig op haar droom bruiloft in Mexico (er stonden zo'n vijftig stoeltjes) en dit paste niet in haar beeld.
ze werd afgevoerd in zo'n golfkarretje samen met de bruidegom die zich nog steeds niet om had gekleed. En haar geen aandacht schonk.
Tot overmate van ramp waren haar 'vrienden' ook wat langzaam met aankleden, ze gaf nog even een sneer naar de dames in het zwembad dat de ceremonie toch echt zo ging beginnen. (Althans dat hoorden we later).
De halfopgebouwde bruiloft stond er treurig bij. Bij hun bruiloft binnen zijn we natuurlijk niet geweest, we waren immers geen gasten.
Wel kwamen we hun 's avonds tegen in de nacht disco van het resort. Daar zagen wij een hele groep vriendinnen en een bruid en nergens was de bruidegom te bekennen. Althans, dat dachten we. Na een half uur zagen we de bruid op een man af lopen in kaki broek met een witte blouse en slippers. Deze man had de hele avond haar geen blik waardig gegund, maar was met wat vrienden aan het dansen.
Toen we beter keken herkende we dat dat de bruidegom was. Ze hebben aan het einde van de avond even met elkaar gedanst. haar bruidsmeisjes leken meer lol te hebben, die hebben nog lekker op de dansvloer staan zwingen.
Ik kan me voorstellen dat ze niet de nacht van hun leven hebben gehad.
De volgende dag werden we wakker en was het stralend weer. Het bruidspaar dat toen trouwde heeft de dag van hun leven gehad. Ze hadden veel minder gasten, maar leken oprecht gelukkig met elkaar. En ja, zij hadden wel het perfecte plaatje van een azuur blauwe zee, wit strand en wuivende palmbomen. Maar ik geloof geen eens dat ze dat gemerkt hebben. Ze waren te lief naar elkaar aan het kijken.
We hebben een traantje weggepinkt.
donderdag 3 juli 2008 om 16:28
Wij komen elk jaar niet onder een verjaardag uit.
Als we 's avonds rond half acht binnen wandelen, is het gros al behoorlijk aangeschoten. In nuchtere toestand komt er al geen zinnig wordt uit, dus een goed gesprek is ver te zoeken. De gastvrouw/jarige drinkt normaal nooit, maar vindt het nodig om zich 1 keer per jaar flink te laten gaan. Wijn, Pisang Ambon, Bleu Curacao, het maakt niet uit, maar vooral veel en snel.
Gevolg: om een uur of elf hangt ze kotsend over de plee-pot. Waar iedereen dan smakelijk om zit te lachen, met hun zatte koppen niet realiserend dat de jarige suikerziekte heeft en heel link bezig is. Een aantal aanwezigen vertonen na de nodige alcohol nogal provocerend gedrag, wat meer dan eens is uitgelopen op een ordinaire vechtpartij. Vroeger bleven we, om in zo'n situatie "agentje te spelen" en de gemoederen te bedaren. Sinds we zelf een kind hebben, zorgen we dat we voor die tijd weg zijn.
Als we 's avonds rond half acht binnen wandelen, is het gros al behoorlijk aangeschoten. In nuchtere toestand komt er al geen zinnig wordt uit, dus een goed gesprek is ver te zoeken. De gastvrouw/jarige drinkt normaal nooit, maar vindt het nodig om zich 1 keer per jaar flink te laten gaan. Wijn, Pisang Ambon, Bleu Curacao, het maakt niet uit, maar vooral veel en snel.
Gevolg: om een uur of elf hangt ze kotsend over de plee-pot. Waar iedereen dan smakelijk om zit te lachen, met hun zatte koppen niet realiserend dat de jarige suikerziekte heeft en heel link bezig is. Een aantal aanwezigen vertonen na de nodige alcohol nogal provocerend gedrag, wat meer dan eens is uitgelopen op een ordinaire vechtpartij. Vroeger bleven we, om in zo'n situatie "agentje te spelen" en de gemoederen te bedaren. Sinds we zelf een kind hebben, zorgen we dat we voor die tijd weg zijn.
maandag 14 juli 2008 om 22:21
De ergste bruiloft waar ik ooit ben geweest was van een vage kennis van vriend. De vage kennis zag vriend bijna als Beste Vriend en wij moesten dus op het feest komen. Zijn hele familie kwam van oorsprong uit een woonwagenkamp en zij was surinaamse. De zaal was goedkoop en er stonden lange tafels. Jammergenoeg eindigden wij bij zijn (botte, saaie) familie met een ander stel. Zij de ex van mijn (toen, verse) vriend en hij haar vriend. De muziek was Nederlandstalig maar niet op niveau Marco Borsato of Guus Meeuwis maar echt geheime zender muziek. Ik heb drie haren op mn borst....... Dat type. Vreselijk! Niemand op de dansvloer, iedereen probeerde zich vol te gieten maar dat lukte niet want de bediening was slecht. Overal lege glazen en droge kelen. Op een gegeven moment krijgt een oom van de bruid de microfoon te pakken. Hij heeft een cdtje meegenomen met surinaamse muziek. Hartstikke gezellig, eindelijk een vrolijk deuntje. Dus hup, alle gasten in 1 grote massa de dansvloer op. Het tweede nummer werd abrupt afgebroken en de piratenmuziek kwam terug. Iedereen droop meteen weer af naar de stoeltjes en de lege glazen. pffffff, het is misschien wel de langste avond van mn leven geweest.....
woensdag 16 juli 2008 om 23:02
ik heb toegegeven aan djoels verlangen, de tekst van dit magische nummer (ik dacht dat het een grap was, zoiets bestaat toch niet???)
http://www.geocities.com/ha_hammer/ikbeneenbeer.htm
wil je dit geweldige nummer horen http://youtube.com/watch?v=2ejk2etYX2s
http://www.geocities.com/ha_hammer/ikbeneenbeer.htm
wil je dit geweldige nummer horen http://youtube.com/watch?v=2ejk2etYX2s
