Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
maandag 2 juli 2012 om 12:18
quote: hij zal opnieuw de leegte gaan voelen en gaan beseffen wat hij weggegooid heeft...
Denk je?
Mijn ex is ook al zn leven lang zoekende.. Maar mijn grootste angst is dat hij het met haar wel vindt / gevonden heeft.. Héél erg gedacht van mij, maar dat heeft alles te maken met zijn en haar liegen en bedriegen..
Ik realiseer me overigens wél dat deze situatie (hij met haar, happy (?)) de beste situatie voor mijn kinderen is.
En juist die innerlijke strijd kost ook zoveel energie..
Hem en haar het geluk niet gunnen, maar mijn kinderen (uiteraard) wel..
En verder denk ik dat míjn ex nooit zal beseffen wat hij weggegooid heeft. Hij beseft het waarschijnlijk wel maar de opluchting is groot, nu hij na 4 jaar éindelijk iemand gevonden heeft die ook bij haar man wegging... En ik kan niet vechten tegen een nieuwe liefde waar hij bergen vrije tijd mee heeft (want beiden vaak zonder kinderen)..
Denk je?
Mijn ex is ook al zn leven lang zoekende.. Maar mijn grootste angst is dat hij het met haar wel vindt / gevonden heeft.. Héél erg gedacht van mij, maar dat heeft alles te maken met zijn en haar liegen en bedriegen..
Ik realiseer me overigens wél dat deze situatie (hij met haar, happy (?)) de beste situatie voor mijn kinderen is.
En juist die innerlijke strijd kost ook zoveel energie..
Hem en haar het geluk niet gunnen, maar mijn kinderen (uiteraard) wel..
En verder denk ik dat míjn ex nooit zal beseffen wat hij weggegooid heeft. Hij beseft het waarschijnlijk wel maar de opluchting is groot, nu hij na 4 jaar éindelijk iemand gevonden heeft die ook bij haar man wegging... En ik kan niet vechten tegen een nieuwe liefde waar hij bergen vrije tijd mee heeft (want beiden vaak zonder kinderen)..
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 2 juli 2012 om 13:00
En juist die innerlijke strijd kost ook zoveel energie..
Hem en haar het geluk niet gunnen, maar mijn kinderen (uiteraard) wel..
Ja, kinderen gun je alles....ik gun hem ook het geluk niet en kan me niet voorstellen dat hij dat nu met haar vind, net uit een relatie,hij vind iemand die met hem naar bed wil en is gelukkig?? Nee..
Krijg net een mail van hem..zijn gevoelens voor mij zijn nog steeds nier veranderd..?? ( hoezo blijven liegen)
Hem en haar het geluk niet gunnen, maar mijn kinderen (uiteraard) wel..
Ja, kinderen gun je alles....ik gun hem ook het geluk niet en kan me niet voorstellen dat hij dat nu met haar vind, net uit een relatie,hij vind iemand die met hem naar bed wil en is gelukkig?? Nee..
Krijg net een mail van hem..zijn gevoelens voor mij zijn nog steeds nier veranderd..?? ( hoezo blijven liegen)
maandag 2 juli 2012 om 13:12
Huh? Waarom schrijft ie dat? En hoe bedoelt ie dat? Welke gevoelens?
@Kunstje.. Ik denk dat jij nonverbaal uitstraalt dat je écht nog niet aan een nieuwe relatie of verliefdheid toe bent.. Dat voelen mannen. En als je daar niet voor open staat, dan zie je het ook niet..
Ik weet zéker dat jij straks ook weer gelukkig wordt. Eerst maar eens gelukkig met jezelf worden. Goed voor jezelf zorgen en ook genieten van je vrijheid. En dan komt dat vanzelf. Daar kun je niets aan forceren, hoe graag je (lees: ik ook!) dat ook zou willen..
Ik liep zaterdag alleen door de stad en zag heel veel sagarijnige gezichten, ruziënde stellen, jengelende kinderen.. Tjonge wat voelde ik me rijk op dat moment. Tijd voor mezelf, weten dat mijn kindjes het goed bij hem hebben én zóveel nieuwe kansen op geluk.... Tja.. Dat gevoel kan ik niet heel lang vasthouden maar het feit dat het er af en toe is stelt mij ontzettend gerust..
@Kunstje.. Ik denk dat jij nonverbaal uitstraalt dat je écht nog niet aan een nieuwe relatie of verliefdheid toe bent.. Dat voelen mannen. En als je daar niet voor open staat, dan zie je het ook niet..
Ik weet zéker dat jij straks ook weer gelukkig wordt. Eerst maar eens gelukkig met jezelf worden. Goed voor jezelf zorgen en ook genieten van je vrijheid. En dan komt dat vanzelf. Daar kun je niets aan forceren, hoe graag je (lees: ik ook!) dat ook zou willen..
Ik liep zaterdag alleen door de stad en zag heel veel sagarijnige gezichten, ruziënde stellen, jengelende kinderen.. Tjonge wat voelde ik me rijk op dat moment. Tijd voor mezelf, weten dat mijn kindjes het goed bij hem hebben én zóveel nieuwe kansen op geluk.... Tja.. Dat gevoel kan ik niet heel lang vasthouden maar het feit dat het er af en toe is stelt mij ontzettend gerust..
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 2 juli 2012 om 14:31
quote:ddude schreef op 02 juli 2012 @ 10:50:
@ de dames hier..
Ik lees hier jullie verdriet en denk bij mezelf, waarom blijven jullie treuren om een man die jullie zo heeft behandeld? Kijk, ik ben ook een man maar wel altijd trouw geweest. Een man die zijn gezin verlaat voor een andere (jongere) vrouw moet een schop onder zijn hol krijgen. Zo iemand heeft geen ruggegraat... imo
Je start een gezin, en dan na een lange tijd ga je vreemd? Ik snap dat niet... Ik heb gevochten voor mijn ex vriendin, maar het werkte niet. Maar ik ben nooit vreemd gegaan of uberhaupt eraan gedacht. Je kiest voor iemand, en blijft daarbij... Werkt het niet, dan vertel je dat eerlijk en probeer je eraan te werken. Dan weet je naderhand wel, dat je alles eraan hebt gedaan om het te laten werken. Jullie zijn in mijn ogen beter af... Het zal jullie sterker maken, ik hoop alleen dat jullie "ruitjes" niet zijn ingeworpen...Jij hebt ballen, en bent in emotioneel opzicht gewoon gezond. Wat jij doet, is normaal. Onze exen missen die capaciteit, om op een normale manier met een relatie om te gaan. In plaats van erover te praten en er vervolgens aan te gaan werken, koos mijn ex ervoor om weg in te vluchten in de armen van een ander. Dat was de makkelijkste weg. En het was nog makkelijker om dat gewoon lekker door te laten lopen, mij niks te vertellen en dan maar hopen dat de boel een keer klapt. Dat gebeurde, met voor mij grote gevolgen. Maar dat interesseert hem niet, hij heeft nu wat hij wil. En als de deur dicht is, hoef je er ook niks meer mee. Heel zielig, heel sneu en heel duidelijk iemand die niet in staat is om een gezonde relatie te onderhouden. Dat gaat zij nu ook ervaren. Met zijn weglopen liep de ellende ook het huis uit, dat is winst.
@ de dames hier..
Ik lees hier jullie verdriet en denk bij mezelf, waarom blijven jullie treuren om een man die jullie zo heeft behandeld? Kijk, ik ben ook een man maar wel altijd trouw geweest. Een man die zijn gezin verlaat voor een andere (jongere) vrouw moet een schop onder zijn hol krijgen. Zo iemand heeft geen ruggegraat... imo
Je start een gezin, en dan na een lange tijd ga je vreemd? Ik snap dat niet... Ik heb gevochten voor mijn ex vriendin, maar het werkte niet. Maar ik ben nooit vreemd gegaan of uberhaupt eraan gedacht. Je kiest voor iemand, en blijft daarbij... Werkt het niet, dan vertel je dat eerlijk en probeer je eraan te werken. Dan weet je naderhand wel, dat je alles eraan hebt gedaan om het te laten werken. Jullie zijn in mijn ogen beter af... Het zal jullie sterker maken, ik hoop alleen dat jullie "ruitjes" niet zijn ingeworpen...Jij hebt ballen, en bent in emotioneel opzicht gewoon gezond. Wat jij doet, is normaal. Onze exen missen die capaciteit, om op een normale manier met een relatie om te gaan. In plaats van erover te praten en er vervolgens aan te gaan werken, koos mijn ex ervoor om weg in te vluchten in de armen van een ander. Dat was de makkelijkste weg. En het was nog makkelijker om dat gewoon lekker door te laten lopen, mij niks te vertellen en dan maar hopen dat de boel een keer klapt. Dat gebeurde, met voor mij grote gevolgen. Maar dat interesseert hem niet, hij heeft nu wat hij wil. En als de deur dicht is, hoef je er ook niks meer mee. Heel zielig, heel sneu en heel duidelijk iemand die niet in staat is om een gezonde relatie te onderhouden. Dat gaat zij nu ook ervaren. Met zijn weglopen liep de ellende ook het huis uit, dat is winst.
maandag 2 juli 2012 om 14:35
Tascha, fijn dat het goed met je gaat! Jij bent inderdaad een stuk verder dan ons, het is goed om te lezen dat dat ons voorland is. Je zult het altijd met je blijven meedragen, want iemand heeft iets bij je stuk gemaakt.
Kunstje, we zitten allemaal met die waarom-vragen. Willen allemaal antwoord op dezelfde vragen; onze exen lijken wel 1 en dezelfde persoon. Ik probeer steeds meer te denken dat het totaal niet ligt aan mezelf, maar echt bij hem. Zijn leegte, zijn gemis in zichzelf, wat nooit door een ander opgevuld kan worden. Niet door deze Truus en niet door een andere. Hoe leeg is je leven als je nooit échte diepgaande liefde kunt voelen? Ze denken dat ze het voelen, maar het is niet zo. Ze komen niet tot die kern, ze kunnen het niet. Ze laten dat niet toe.
Kunstje, we zitten allemaal met die waarom-vragen. Willen allemaal antwoord op dezelfde vragen; onze exen lijken wel 1 en dezelfde persoon. Ik probeer steeds meer te denken dat het totaal niet ligt aan mezelf, maar echt bij hem. Zijn leegte, zijn gemis in zichzelf, wat nooit door een ander opgevuld kan worden. Niet door deze Truus en niet door een andere. Hoe leeg is je leven als je nooit échte diepgaande liefde kunt voelen? Ze denken dat ze het voelen, maar het is niet zo. Ze komen niet tot die kern, ze kunnen het niet. Ze laten dat niet toe.
maandag 2 juli 2012 om 14:40
Na weer een rondje nadenken heb ik dit bedacht; ex kan het ogenschijnlijk erg leuk met iemand hebben. Met mij bijvoorbeeld. Je hebt het leuk samen, doet leuke dingen en alles wat daarbij hoort. Maar ik ben gaan nadenken wat nou mijn gemis was al die jaren. En ik weet het! Het was het gevoel dat wij een éénheid waren, dat we ondanks ons samenzijn niet gevoelsmatig met elkaar verbonden waren. Ik kende niet zijn diepste gevoelens en ik praatte er ook niet over omdat de ruimte er niet was. Het bleef aan de oppervlakte. Wanneer er een probleem kwam, werd ook dat oppervlakkig opgelost maar wederom ging het niet tot de diepte. En dus bleven wij hangen in een gezellige relatie, maar altijd met het idee dat dit eindig was. Het samen oud worden zag ik niet voor me, hij misschien ook niet. En dus hou je de boel oppervlakkig. Je geeft net genoeg, maar niet alles. Hij zou het wel willen, maar weet gewoon niet hoe. Zal het ook nu weer niet kunnen, want mist gewoon de capaciteit. Ik wil het en ik kan het, maar het kan dus niet met hem.. Wanneer dingen moeilijk worden en je de zaak grondig aanpakt, kom je tot de kern. Je relatie verdiept zich. Op dat punt rent hij weg, kapt het af. Het mag niet dieper gaan. Hij kan heerlijk opnieuw en oppervlakkig met een ander verder gaan totdat ook die wel de diepte in wil. Etc..
maandag 2 juli 2012 om 16:28
Ik vond het wel knap van je dat je zo kan nadenken over je relatie op dit moment. Gaat me nu echt nog niet lukken. Herken het wel als ik je woorden lees, maar hoe kan dat dan he, je vind iemand leuk, wordt verliefd, word houden van, trouwen etc.bouwt samen een leven op en dan ben je gevoelsmatig niet met elkaar verbonden. Je woorden zetten me aan het denken want zijn we dat dan ooit weleens wel geweest 
maandag 2 juli 2012 om 16:50
Het is ook heel pijnlijk om dat te moeten constateren, maar het helpt me wel om dingen in perspectief te plaatsen. Ik heb me jarenlang vastgehouden aan het ideaalplaatje, zoals ik het graag wilde. We kochten een huis, voor hem, mij en mijn zoon (van een andere man) en we zouden gezellig op vakantie gaan. Dingen die zo normaal zijn, en die toch niet moeilijk te realiseren zijn. Alleen...dat was niet zijn ideaalplaatje. Hij wilde erg graag zijn eigen dingen blijven doen, vond het soms lastig dat er ook een kind was, wilde graag elke weekend naar een feestje of naar kroeg. Diepgaande gesprekken kwamen er niet, en zijn eigen dingen blijven doen zorgden voor verwijdering. Als er dan een lastige tijd was (financieel oid), dan werd het moeilijk. Dan moest hij zich als volwassene en als verantwoordelijke gedragen, terwijl hij liever de leuke dingen wilde doen. Dat botst, en dat is ook niet realistisch in een volwassen relatie. Letterlijk weggaan op het moment dat het thuis even niet lekker loopt, is kinderachtig gedrag. Dan de diepte in gaan is volwassen, maar moet je ook kunnen. Als hij of ik niet lekker in ons vel zaten, dan was dat het moment om diepgaand te praten. Daarmee kom je nader tot elkaar en dat werd bij ons overgeslagen.
Het leuke leven leiden is niet zo moeilijk, en zeker als de dingen lekker en als vanzelf blijven lopen, is er geen vuiltje aan de lucht. Maar dat blijft niet zo....en ik ben toch bang dat onze mannen altijd op zoek blijven gaan naar het makkelijke, het leuke en het niet-verantwoordelijke gedeelte. Gewoon elke keer opnieuw op zoek naar het losse, en het diepe gedeelte ontwijken. Want dat is namelijk een teken dat je écht verbonden bent, en als je verbonden bent, verwacht de ander wat van je...help.
Het leuke leven leiden is niet zo moeilijk, en zeker als de dingen lekker en als vanzelf blijven lopen, is er geen vuiltje aan de lucht. Maar dat blijft niet zo....en ik ben toch bang dat onze mannen altijd op zoek blijven gaan naar het makkelijke, het leuke en het niet-verantwoordelijke gedeelte. Gewoon elke keer opnieuw op zoek naar het losse, en het diepe gedeelte ontwijken. Want dat is namelijk een teken dat je écht verbonden bent, en als je verbonden bent, verwacht de ander wat van je...help.
maandag 2 juli 2012 om 16:53
Ik weet natuurlijk niet hoe jullie relatie is verlopen. Maar vooral, als je terugkijkt, heb je je ooit echt met hem verbonden gevoeld? Dat je -ondanks alles- altijd het gevoel had dat je met hem op je 70ste op het bankje voor het bejaardentehuis zou zitten? Dat je ondanks zijn nukken en kuren enorm veel van hem hield? Dat als jij het moeilijk had, hij je eruit kon trekken en als jij in China zou zitten, jij je veilig voelde omdat je wist dat hij er voor je zou zijn?
En dat dan andersom. Kende je zijn diepste angsten, geheimen? Voelde je je altijd geborgen?
En dat dan andersom. Kende je zijn diepste angsten, geheimen? Voelde je je altijd geborgen?
maandag 2 juli 2012 om 18:05
Tuurlijk wel, met de juiste persoon. En als je weet wat precies die leegte veroorzaakt en dat aanpakt. Psychologie van de koude grond, maar dat lijkt mij dan. Is het onrust? Is er in je jeugd iets niet goed gegaan? Als je de oorzaak kent, kun je het aanpakken.
Bij ex spelen er veel onverwerkte zaken vanuit zijn jeugd, en dat geldt voor mij ook. Krijg je dus twee mensen die behoorlijk beschadigd zijn, en die daar nog steeds last van hebben. Er was wil, want we zijn ook erg gelukkig geweest. Maar als je niet weet hoe je bepaalde leegte of onrust moet aanpakken, kun je het niet constructief in je relatie toepassen. Dat heeft ons genekt. Tel daarbij op de verwijdering in een slechte periode en een derde die erbij kwam, en je krijgt het huidige scenario. Ja, ik denk veel na, en kijk vooral naar mijn eigen aandeel. Het is en blijft een wisselwerking tussen twee personen. De vraag is; had het ooit kunnen werken op de lange termijn?
Bij ex spelen er veel onverwerkte zaken vanuit zijn jeugd, en dat geldt voor mij ook. Krijg je dus twee mensen die behoorlijk beschadigd zijn, en die daar nog steeds last van hebben. Er was wil, want we zijn ook erg gelukkig geweest. Maar als je niet weet hoe je bepaalde leegte of onrust moet aanpakken, kun je het niet constructief in je relatie toepassen. Dat heeft ons genekt. Tel daarbij op de verwijdering in een slechte periode en een derde die erbij kwam, en je krijgt het huidige scenario. Ja, ik denk veel na, en kijk vooral naar mijn eigen aandeel. Het is en blijft een wisselwerking tussen twee personen. De vraag is; had het ooit kunnen werken op de lange termijn?
maandag 2 juli 2012 om 18:05
Ik moet er niet meer aan denken dat ex hier op de bank zou zitten, bedacht ik vandaag een aantal keer. Brrr. Ik weet niet meer wie dat beeld opperde, maar; zeer inzichtelijk! Erik Engerd!
Ex is vandaag weg (twee weken Frankrijk) met drie van mijn kinderen+ lekker ding + aanhang. Nummer vier is 24/7 mijn verantwoordelijkheid, sinds hij stiefmoeder een blauw oog sloeg. De rest zie ik nu 3 weken niet. Ik vind het best, want dit is de enige vakantie waarin hij de kinderen voor de helft heeft (en dan nog 3 weken van de 7 ih geval van voortgezet onderwijs). Ik ga zo eten bij mijn lief. Zoon is naar zijn baantje.
Ik ben al anderhalve week ziekig: zwaar verkouden, zere keel, hoesten., Was erg zwaar om al die spullen voor de kinderen voor 3 weken in te pakken. Maar ook dat is weer gelukt. Ik ben niet zo goed in accepteren van lichamelijk ongemak; ik wil toch altijd weer dóór! (Dus vanmiddag de heg gesnoeid.... Tsss)
Ex is vandaag weg (twee weken Frankrijk) met drie van mijn kinderen+ lekker ding + aanhang. Nummer vier is 24/7 mijn verantwoordelijkheid, sinds hij stiefmoeder een blauw oog sloeg. De rest zie ik nu 3 weken niet. Ik vind het best, want dit is de enige vakantie waarin hij de kinderen voor de helft heeft (en dan nog 3 weken van de 7 ih geval van voortgezet onderwijs). Ik ga zo eten bij mijn lief. Zoon is naar zijn baantje.
Ik ben al anderhalve week ziekig: zwaar verkouden, zere keel, hoesten., Was erg zwaar om al die spullen voor de kinderen voor 3 weken in te pakken. Maar ook dat is weer gelukt. Ik ben niet zo goed in accepteren van lichamelijk ongemak; ik wil toch altijd weer dóór! (Dus vanmiddag de heg gesnoeid.... Tsss)
maandag 2 juli 2012 om 18:54
Julus, dat heb ik dus absoluut wel altijd gehad met bijna-ex... Ik heb me altijd ontzettend verbonden met hem gevoeld en ik weet dat hij dat ook had... Ik wist altijd zeker dat hij voor me door het vuur zou gaan, alles had hij voor me over, ik voelde me altijd heel geborgen bij hem, meer dan ik ooit bij iemand anders in mijn leven heb gehad... We hebben ontzettend zware jaren gehad, waarin ik echt het gevoel had van 'wij tegenover de rest van de wereld'....
Ik ben eerder ontzettend bang geweest hem kwijt te raken omdat hij een paar keer een hartstilstand heeft gehad... Ik ben hem daardoor niet kwijt geraakt, maar wel heeft dat hem heel erg veranderd...
Ik had absoluut oud met hem willen worden...
Had...
Ik ben eerder ontzettend bang geweest hem kwijt te raken omdat hij een paar keer een hartstilstand heeft gehad... Ik ben hem daardoor niet kwijt geraakt, maar wel heeft dat hem heel erg veranderd...
Ik had absoluut oud met hem willen worden...
Had...
maandag 2 juli 2012 om 19:21
Gianna, beterschap....
Julus, ik weet het niet, de eerste jaren van ons huwelijk zat alles goed, voelde goed, voelde me veilig bij hem, hij is op een gegeven moment werkeloos geraakt, heeft af en toe werk gehad voor korte tijd....en ik denk dat er vanaf die tijd iets niet goed gegaan is, zowel van mijn kant uit als ook van zijn kant. Als ik dit zo zit te tikken denk ik dat hij zich niet veilig heeft gevoeld bij mij. hij heeft nooit diepgaande gesprekken met me kunnen hebben. Als ik wel de diepte in wilde dan kwam hij met een of andere snerende opmerking van "ja, Mevrouw de psycholoog" dan was de lust voor een gesprek al weg.
Moet ik allemaal nog eens verder over nadenken ( misschien heb ik straks die behoefte niet meer..)
Julus, ik weet het niet, de eerste jaren van ons huwelijk zat alles goed, voelde goed, voelde me veilig bij hem, hij is op een gegeven moment werkeloos geraakt, heeft af en toe werk gehad voor korte tijd....en ik denk dat er vanaf die tijd iets niet goed gegaan is, zowel van mijn kant uit als ook van zijn kant. Als ik dit zo zit te tikken denk ik dat hij zich niet veilig heeft gevoeld bij mij. hij heeft nooit diepgaande gesprekken met me kunnen hebben. Als ik wel de diepte in wilde dan kwam hij met een of andere snerende opmerking van "ja, Mevrouw de psycholoog" dan was de lust voor een gesprek al weg.
Moet ik allemaal nog eens verder over nadenken ( misschien heb ik straks die behoefte niet meer..)
maandag 2 juli 2012 om 20:07
Meiden, blijf schrijven. Dit soort analyses maak ik voor mezelf en het helpt me om dingen op een rij te krijgen. Vaak, als je terugdenkt aan bepaalde periodes of situaties, was dat al een voorbode voor wat er nu is gebeurd.
Hova, klinkt heel erg mooi, dat jullie altijd verbonden waren met elkaar. En als je dat zo schrijft, en zeker in de wetenschap dat jullie elkaar nog niet hebben losgelaten, dan denk ik dat het voor jullie nog niet klaar is. Misschien is dit te zien als een time-out van jullie relatie. Ik weet het niet, ik denk echt dat het voor jullie niet eindigt in een scheiding..
Hova, klinkt heel erg mooi, dat jullie altijd verbonden waren met elkaar. En als je dat zo schrijft, en zeker in de wetenschap dat jullie elkaar nog niet hebben losgelaten, dan denk ik dat het voor jullie nog niet klaar is. Misschien is dit te zien als een time-out van jullie relatie. Ik weet het niet, ik denk echt dat het voor jullie niet eindigt in een scheiding..
maandag 2 juli 2012 om 20:11
Gianna, wat klink je weer sterk en optimistisch! Echt een voorbeeld. Wat maakt voor jou dat je het zo erg vindt dat je ex nu je ex is?
Fideso, dat is een hele belangrijke, je veilig voelen binnen je relatie. Je zegt dat hij zich niet veilig voelde bij jou, maar had je dat wel bij hem? Bij ons is de pijler veilig voelen echt een rode draad geweest, een negatieve. Zochten veiligheid bij elkaar, maar het lukte maar niet om het aan elkaar te geven. Toen ik erachter kwam dat hij met mijn vriendin een relatie had, zette ik hem het huis uit. Volgens mij is dat zijn grootste pijnpunt.
Fideso, dat is een hele belangrijke, je veilig voelen binnen je relatie. Je zegt dat hij zich niet veilig voelde bij jou, maar had je dat wel bij hem? Bij ons is de pijler veilig voelen echt een rode draad geweest, een negatieve. Zochten veiligheid bij elkaar, maar het lukte maar niet om het aan elkaar te geven. Toen ik erachter kwam dat hij met mijn vriendin een relatie had, zette ik hem het huis uit. Volgens mij is dat zijn grootste pijnpunt.
maandag 2 juli 2012 om 20:14
Tascha, jij herkent het dus? Weet je ook waar het mogelijk bij hem vandaan kan komen? Hij wilde geen kind, maar hoe komt het dat er dan toch een kind is gekomen? Is het zo geweest dat hij het als voldongen feit heeft beschouwd, maar eigenlijk het gevoel had dat zijn leven nu voorbij was? Als dat zo is, dan heeft dat m.i. niet eens zozeer te maken met zijn gevoelens voor jou, maar meer met de levenssituatie. Daarmee kan hij dan niet omgaan, en dan zoekt iemand een uitweg, een vlucht. Wég van die situatie die niet meer prettig voelt. En wat is nou makkelijker en (soort van legitiemer) om te zeggen dat je een ander hebt? Zal me niets verbazen als zijn nieuwe neukerd kindloos is...zonder verantwoordelijkheden. Dat wat hij dan miste, heeft hij nu. Maar of dat zaligmakend is....hij heeft jou niet.
maandag 2 juli 2012 om 20:17
Heb sinds vrijdag niks meer van ex gehoord. Nada, noppes. Ik stelde een praktische vraag en daar dus gewoon geen antwoord op. Ik vroeg of hij nog komt klussen en dat we dan daarna het huis te koop kunnen zetten. Geen reactie, terwijl ik normaliter eigenlijk altijd wel antwoord krijg. Vorige week een emotioneel gesprek gehad, waarin hij weer stellig was. Huis moet verkocht worden, z.s.m. En dit gesprek was dan om het een plek te geven.
Na dat gesprek nog gedurende een paar dagen berichtjes naar elkaar gestuurd, niks bijzonders, meer over gezamenlijke vrienden. En sinds vrijdag...totale stilte. Stom, maar ga ik dan toch weer over nadenken.
Na dat gesprek nog gedurende een paar dagen berichtjes naar elkaar gestuurd, niks bijzonders, meer over gezamenlijke vrienden. En sinds vrijdag...totale stilte. Stom, maar ga ik dan toch weer over nadenken.
maandag 2 juli 2012 om 20:44
quote:Julus schreef op 02 juli 2012 @ 20:14:
Tascha, jij herkent het dus? Weet je ook waar het mogelijk bij hem vandaan kan komen? Hij wilde geen kind, maar hoe komt het dat er dan toch een kind is gekomen? Is het zo geweest dat hij het als voldongen feit heeft beschouwd, maar eigenlijk het gevoel had dat zijn leven nu voorbij was? Als dat zo is, dan heeft dat m.i. niet eens zozeer te maken met zijn gevoelens voor jou, maar meer met de levenssituatie. Daarmee kan hij dan niet omgaan, en dan zoekt iemand een uitweg, een vlucht. Wég van die situatie die niet meer prettig voelt. En wat is nou makkelijker en (soort van legitiemer) om te zeggen dat je een ander hebt? Zal me niets verbazen als zijn nieuwe neukerd kindloos is...zonder verantwoordelijkheden. Dat wat hij dan miste, heeft hij nu. Maar of dat zaligmakend is....hij heeft jou niet.
Het is alsof je over mijn ex praat, zo herken ik het. Hij was altijd als de dood voor verantwoordelijkheid, zijn vrijheid kwijtraken, ergens of aan iemand gehecht raken, dat soort dingen. Wilde zelfs geen hond want (en dat waren zijn letterlijke woorden) 'dan ging hij zich hechten en hij was bang voor de pijn als hond dan ooit weer weg zou gaan'. Triest eigenlijk he.
Ik wilde graag een kind. Heb hem rustig de tijd gegeven om na te gaan bij zichzelf of hij het ook ooit wilde. En na een half jaar kwam hij met de mededeling dat als er dan iemand was met wie hij dan een kind wilde, het met mij zou zijn. Want ik was zijn ware liefde. En hij dacht niet dat hij er ooit klaar voor zou zijn maar ging er vanuit dat als kind er eenmaal was, het wel goed zou zitten. En aangezien ik bij mijn ouders ongeveer hetzelfde heb gehoord (mijn vader wist ook niet of hij er ooit echt aan toe zou zijn), dacht ik dat dat typisch iets voor mannen is (tenminste, het gros). En mijn vader was vanaf minuut 1 totaal gek van mij. En wilde er daarna meer.
Maar mijn ex was altijd wel bang dat hij dan zijn vrijheid kwijt zou zijn. Niet meer spontaan stappen, uit eten, niet meer zoveel kunnen tennissen, uitslapen. De seks zou minder worden, de nachtrust naar de knoppen. Kortom; bang. Een half jaar voor ons geplande huwelijk ging hij plots vreemd met een collega. Dat zegt ook wel iets zie ik nu.
Wat betreft zijn vrijheid kwijt zijn, heeft hij aardig gelijk gekregen. Met een kind wordt spontaniteit een stukje lastiger. Wij hadden (hebben) ook nog eens een redelijk moeilijk kindje. Dus idd gebroken nachten, overdag veel huilen en onrustig, ons zoontje was erg gebaat bij de drie R'en. Mijn ex houdt op zijn manier wel van ons zoontje, hoor, daar ben ik van overtuigd. Maar hij houdt nog meer van zichzelf....
En ja, zijn nieuwe vriendin heeft idd. nog geen kinderen...ik heb geen idee of ze kinderen wil. Ik ken haar persoonlijk niet, heb haar nog nooit ontmoet.
Tascha, jij herkent het dus? Weet je ook waar het mogelijk bij hem vandaan kan komen? Hij wilde geen kind, maar hoe komt het dat er dan toch een kind is gekomen? Is het zo geweest dat hij het als voldongen feit heeft beschouwd, maar eigenlijk het gevoel had dat zijn leven nu voorbij was? Als dat zo is, dan heeft dat m.i. niet eens zozeer te maken met zijn gevoelens voor jou, maar meer met de levenssituatie. Daarmee kan hij dan niet omgaan, en dan zoekt iemand een uitweg, een vlucht. Wég van die situatie die niet meer prettig voelt. En wat is nou makkelijker en (soort van legitiemer) om te zeggen dat je een ander hebt? Zal me niets verbazen als zijn nieuwe neukerd kindloos is...zonder verantwoordelijkheden. Dat wat hij dan miste, heeft hij nu. Maar of dat zaligmakend is....hij heeft jou niet.
Het is alsof je over mijn ex praat, zo herken ik het. Hij was altijd als de dood voor verantwoordelijkheid, zijn vrijheid kwijtraken, ergens of aan iemand gehecht raken, dat soort dingen. Wilde zelfs geen hond want (en dat waren zijn letterlijke woorden) 'dan ging hij zich hechten en hij was bang voor de pijn als hond dan ooit weer weg zou gaan'. Triest eigenlijk he.
Ik wilde graag een kind. Heb hem rustig de tijd gegeven om na te gaan bij zichzelf of hij het ook ooit wilde. En na een half jaar kwam hij met de mededeling dat als er dan iemand was met wie hij dan een kind wilde, het met mij zou zijn. Want ik was zijn ware liefde. En hij dacht niet dat hij er ooit klaar voor zou zijn maar ging er vanuit dat als kind er eenmaal was, het wel goed zou zitten. En aangezien ik bij mijn ouders ongeveer hetzelfde heb gehoord (mijn vader wist ook niet of hij er ooit echt aan toe zou zijn), dacht ik dat dat typisch iets voor mannen is (tenminste, het gros). En mijn vader was vanaf minuut 1 totaal gek van mij. En wilde er daarna meer.
Maar mijn ex was altijd wel bang dat hij dan zijn vrijheid kwijt zou zijn. Niet meer spontaan stappen, uit eten, niet meer zoveel kunnen tennissen, uitslapen. De seks zou minder worden, de nachtrust naar de knoppen. Kortom; bang. Een half jaar voor ons geplande huwelijk ging hij plots vreemd met een collega. Dat zegt ook wel iets zie ik nu.
Wat betreft zijn vrijheid kwijt zijn, heeft hij aardig gelijk gekregen. Met een kind wordt spontaniteit een stukje lastiger. Wij hadden (hebben) ook nog eens een redelijk moeilijk kindje. Dus idd gebroken nachten, overdag veel huilen en onrustig, ons zoontje was erg gebaat bij de drie R'en. Mijn ex houdt op zijn manier wel van ons zoontje, hoor, daar ben ik van overtuigd. Maar hij houdt nog meer van zichzelf....
En ja, zijn nieuwe vriendin heeft idd. nog geen kinderen...ik heb geen idee of ze kinderen wil. Ik ken haar persoonlijk niet, heb haar nog nooit ontmoet.
maandag 2 juli 2012 om 20:50
Maar goed, helemaal hem de schuld geven kan ik hier niet in. Ja wel van het vreemdgaan en de schofterige streken die hij nu uithaalt maar niet wat betreft onze relatie en gezin. Ik was nl. ook een mama die erg overbezorgd was, helemaal opging in ons zoontje, mijn partner teveel uit het oog verloor. Op dat moment kon ik niet anders. Ik kon ons zoontje haast niet overdragen aan iemand anders. Achteraf zie ik dat ik daarin grote fouten heb gemaakt. Ex is iemand die veel aandacht en bevestiging nodig heeft. En dat kreeg hij niet meer van mij. De seks werd steeds minder, tot het punt waarop er haast geen intimiteit meer was. In dat opzicht is het wel: waar twee kijven, hebben twee schuld. Maar hoe hij het heeft aangepakt en nog steeds aanpakt, daarin heb ik geen greintje respect meer voor hem.
maandag 2 juli 2012 om 21:30
Kunnen we handjes schudden, want jouw verhaal (ex) lijkt op de mijne. Voordat we na twee jaar latten een huis kochten, heeft hij 2x een soort van twijfel gehad (of hij het wel echt wilde, mij met kind), hij had er bijna de brui aan gegeven. Toen we op huizenjacht gingen, kwam weer de twijfel. En daarna, opeens wist hij het zeker. We kochten een huis, en drie weken! nadat we de koopovereenkomst tekenden, vertelde hij dat hij verliefd op een ander was. Herken je het patroon? Doodsbang, benauwd voor het idee dat er nu meer vastigheid, verbinding was. Bindingsangst.
Dat verliefd worden dat was natuurlijk niet geheel toevallig, daar hij heeft gewoon een soort van naar zitten zoeken. Om te kunnen vluchten. Na twee maanden wist hij zeker dat ik de ware was (tja) en dat hij de rest van zijn leven met me wilde delen. Ik trapte erin, want onze relatie was leuk en met veel liefde.
Jarenlang ging het goed, ondanks dat vreemdgaan. Het huis hadden we al, een kind van samen zou er niet komen, dus je zou denken, niks aan het handje. Tótdat er problemen kwamen, en daar aan gewerkt moest worden. Iets wat niet zomaar 1, 2, 3 opgelost kon worden, want enorm veel verwijdering. Ik moet eerlijk zeggen dat dat vreemdgaan mij al beschadigd had en ik dus niet meer kon zeggen of ik oud met hem wilde worden. Ook nam ik sneller afstand, wilde niet meer gekwetst worden. Jij zegt over je ex van die aandacht en bevestiging; jackpot, dat herken ik. Had hij enorm veel nodig, en kwam dat tekort. Ik zat half in een depressie, kon niet veel bieden. En toen kwam zij.....die hem op handen droeg/draagt. In hem de juiste zag, hem geweldig en aantrekkelijk vindt. Iets wat ik niet meer zei, en liet merken. Hij voelde zich gewoon continu afgewezen en niet bevestigd, en niet meer zeker of hij de ware voor mij was. En dat leidde tot vreemdgaan in huidige situatie.
Is het onvolwassen? Ja. Is het kinderachtig? Ja. Onze exen zijn in het diepst van hun kern, voor hun gevoel, afgewezen. In werkelijkheid smachtten ze naar onze bevestiging en aandacht. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat hij het het liefst van mij wil, maar het vertrouwen is er niet meer. De angst om weer niet te krijgen wat hij zoekt, is diep. Herken je dat?
Dat verliefd worden dat was natuurlijk niet geheel toevallig, daar hij heeft gewoon een soort van naar zitten zoeken. Om te kunnen vluchten. Na twee maanden wist hij zeker dat ik de ware was (tja) en dat hij de rest van zijn leven met me wilde delen. Ik trapte erin, want onze relatie was leuk en met veel liefde.
Jarenlang ging het goed, ondanks dat vreemdgaan. Het huis hadden we al, een kind van samen zou er niet komen, dus je zou denken, niks aan het handje. Tótdat er problemen kwamen, en daar aan gewerkt moest worden. Iets wat niet zomaar 1, 2, 3 opgelost kon worden, want enorm veel verwijdering. Ik moet eerlijk zeggen dat dat vreemdgaan mij al beschadigd had en ik dus niet meer kon zeggen of ik oud met hem wilde worden. Ook nam ik sneller afstand, wilde niet meer gekwetst worden. Jij zegt over je ex van die aandacht en bevestiging; jackpot, dat herken ik. Had hij enorm veel nodig, en kwam dat tekort. Ik zat half in een depressie, kon niet veel bieden. En toen kwam zij.....die hem op handen droeg/draagt. In hem de juiste zag, hem geweldig en aantrekkelijk vindt. Iets wat ik niet meer zei, en liet merken. Hij voelde zich gewoon continu afgewezen en niet bevestigd, en niet meer zeker of hij de ware voor mij was. En dat leidde tot vreemdgaan in huidige situatie.
Is het onvolwassen? Ja. Is het kinderachtig? Ja. Onze exen zijn in het diepst van hun kern, voor hun gevoel, afgewezen. In werkelijkheid smachtten ze naar onze bevestiging en aandacht. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat hij het het liefst van mij wil, maar het vertrouwen is er niet meer. De angst om weer niet te krijgen wat hij zoekt, is diep. Herken je dat?
maandag 2 juli 2012 om 21:34
quote:tascha schreef op 02 juli 2012 @ 20:55:
Ik herken trouwens ook heel veel in het topic 'Narcistische man? Ik weet het niet, maar wat een chaos'....helaas...Dat lees ik ook mee, en soms denk ik ook, ja herkenbaar. Maar vaker ook niet. Mijn ex was zorgzaam, lief, zachtaardig. Maar kon mij ook tekort doen in emotioneel opzicht, hij wist niet hoe. Het is onmacht, bang om het fout te doen. En door alle issues ging zijn eigen belang vaak voor, en dat is natuurlijk funest. Hij deed enorm zijn best, maar we konden elkaar niet bereiken op een gegeven moment. En als de afstand te groot is, lijkt er niks meer te zijn. Zijn gevoel was ook bijna weg, en het gevoel voor haar des te sterker. Zijn eindconclusie nu; het zou te geforceerd zijn om eraan te werken om naar elkaar toe te groeien. Néé, hij wil haar niet opgeven, dat is het. Hij gaf toe dat als zij er niet was geweest, hij eraan had willen werken. En dat hij absoluut niet heeft gewild dat het kapot ging. Maar liet het wel gebeuren. Wat moet je ermee? Denk dat jouw ex je niet los kan laten, kan dat kloppen?
Ik herken trouwens ook heel veel in het topic 'Narcistische man? Ik weet het niet, maar wat een chaos'....helaas...Dat lees ik ook mee, en soms denk ik ook, ja herkenbaar. Maar vaker ook niet. Mijn ex was zorgzaam, lief, zachtaardig. Maar kon mij ook tekort doen in emotioneel opzicht, hij wist niet hoe. Het is onmacht, bang om het fout te doen. En door alle issues ging zijn eigen belang vaak voor, en dat is natuurlijk funest. Hij deed enorm zijn best, maar we konden elkaar niet bereiken op een gegeven moment. En als de afstand te groot is, lijkt er niks meer te zijn. Zijn gevoel was ook bijna weg, en het gevoel voor haar des te sterker. Zijn eindconclusie nu; het zou te geforceerd zijn om eraan te werken om naar elkaar toe te groeien. Néé, hij wil haar niet opgeven, dat is het. Hij gaf toe dat als zij er niet was geweest, hij eraan had willen werken. En dat hij absoluut niet heeft gewild dat het kapot ging. Maar liet het wel gebeuren. Wat moet je ermee? Denk dat jouw ex je niet los kan laten, kan dat kloppen?
