Gestopt met de pil

Natuurlijk mag je dat vragen.



Dit wordt een beetje off-topic, maar vooruit:



Mijn man werkt bij een groot verzekeringsbedrijf en heeft daar een administratieve funcie die hij ook in andere delen van het land (andere vestigingen of dochterondernemingen van hetzelfde moederbedrijf) zou kunnen uitvoeren. De laatste tijd heeft hij het niet zo erg naar zijn zin op het werk en is hij toe aan wat anders en vooral ook wat meer uitdaging. Pogingen daartoe vanuit zijn huidige baan, zijn maar deels of niet geslaagd. Een nieuwe baan op een andere locatie zou wel eens precies kunnen zijn wat de dokter voorschrijft!

Ikzelf zit in het derde jaar van de pabo. Vanwege mijn uitgebreide zwangerschapsonderbreking heb ik vanaf januari 2009 nog anderhalf jaar studie te gaan. Als ik eenmaal afgestudeerd ben is er niets meer dat mij aan Den Haag bindt en kan ik gaan solliciteren naar een baan waar ik het wil. Uiteraard weet ik dat er veel meer wek in het basisonderwijs te vinden is in de Randstad, maar ik zal alles op alles zetten om een leuke baan als juf richting het noorden/noord-oosten te vinden.

De reden dat we uiteindelijk in de omgeving van Emmen uit willen komen heeft met een aantal dingen te maken.



Ten eerste hebben we een lijn getrokken over de kaart van Nederland van het gebied waar mijn ouders wonen (midden Nederland, zeg maar tussen Utrecht en Den Bosch) naar het gebied waar mijn schoonouders wonen (Oost-Groningen). Als je dan kijkt naar een grote stad die er ongeveer tussenin ligt kom je uit bij Zwolle. Als je dan weer verder kijkt, zie je dat ook Deventer, Emmen en dergelijke in die omgeving liggen.



De tweede reden is vanwege een periode uit het leven van mijn man waarin hij jarenlang in Emmen heeft gewoond en het daar prima naar zijn zin heeft gehad. We vinden de omgeving daar erg mooi, de mensen over het algemeen erg prettig en dan samen met de fijne herinneringen van mijn man, is de keuze gauw gemaakt.



Ten derde willen we gewoon echt graag weg uit het jachtige bestaan in de Randstad. Ik zou het leuk vinden als Bas en Bolletje gewoon op straat kunnen spelen, met vriendjes uit de buurt en vanaf een bepaalde leeftijd zelfstandig naar school gaan zonder daarbij al teveel gevaar te lopen met verkeer enzo.



Ten slotte willen we graag een groter huis. Op het moment dat ik werk en niet meer studeer hebben we meer inkomen en kan dat sowieso gerealiseerd worden, maar in een ander gebied hebben we dan echt iets wat we willen zonder helemaal van twee volledige salarissen afhankelijk te zijn. We willen onze vaste lasten wel aan de lage kant houden en in een ander deel van het land gaat dat beter. Nu wonen we op iets meer dan 60 vierkante meter (er zit nog wel een slaapzolder bij, maar dat is geen officiele woonruimte omdat het te laag is), we hebben een balkon op het noorden dat helemaal is ingebouwd door huizen eromheen en waar je bovendien met maximaal twee personen kunt staan, we wonen 2 hoog in een apartementengebouw zonder lift en moeten altijd kinderwagens vol meesjouwen als we naar buiten willen.



Kortom, over een poosje dan gaan we hier weg en dan komen we lekker jullie kant op!



Zo, en dan nu weer over 'gestopt met de pil'...



Ik ben hoogzwanger en toe aan een middagdutje.



Dag lieverds,



xxx Utah

Blink hoe is het met jou en je moeder? Ligt ze nu in het ziekenhuis in Emmen? zag dat ik maandag helaas niet op jouw berichtje had gereageerd, excuus en dat terwijl ik er zo van was geschrokken. Ik denk aan je!



Utah: positief ingesteld..mwoh ik doe mijn best, maar laat af en toe 's avonds in bed wel eventjes een traan Maar vorig jaar ben ik met mijn moeder voor de grap naar een paranormaal beurs geweest, die man zei toen tegen mijn moeder: oh wat leuk, je wordt oma van een heel schattig ventje en toen keek hij naar mij en gaf me een knipoog...als ik me verdrietig voel, probeer ik maar daar aan te denken en ga ik er maar vanuit dat hij het toch maar mooi weet toch??



nou ik ga me klaar maken voor een lesje spinning op de sportschool!



liefs

Nou dames, beloofd = beloofd, hier dan de foto's van Nick in zijn stoel al smikkelend van een rijstewafeltje. De stoel staat er niet helemaal op, maar ach, dan kijk je maar op de site van Stokke, het gaat tenslotte om onze bandiet die erin zit!



Utah, wat produceer jij toch lappen tekst zeg! Als je net zo kletst als schrijft in real life, ben je nog erger dan ik Hahaha!!

Wat een mooi stukje ook over dat je zo gelukkig bent!



Zaza: dat idee van een meeting was bij mij ook al enkele keren opgekomen. Zit met sommigen al op de hyves, ook grappig! Ik ben iig wel voor. Denk wel dat ik het verste weg woon en dus naar het Noorden zal moeten afreizen, maar dat maakt me echt niet uit!



Bloem: meid, jouw tijd komt ook echt wel! Heel veel succes bij de gyn!



Ga nu maar eens koken want manlief zal zo wel thuis komen.



Liefs Nadine

Oh, Nadine, ik smelt helemaal weg bij die foto's! Vooral diegene waar hij recht de camera in kijkt!

Ik ben helemaal voor een meeting! Volgens mij wonen er meer in het "Westen" (ik denk aan B80 en Utah), dus halverwege afspreken lijkt me makkelijk.



Utah: Da's een duidelijk betoog! Zou je je opleiding hier niet af kunnen ronden? In Emmen zit ook een Pabo....



Bloem: Mooi, van de paragnost! Geeft toch een beetje vertrouwen, kan ik me voorstellen.

Ohhhhhhhhhhhad die Nick niet een jaar of 34 35 36 eerder geboren kunnen worden??

Smelttttttttttttt ben flieft!!!!!

Euh...wie gaat meeten?? oja Ongeduld vroeg waar ik woon he?

Nou ik woon in het zuiden van friesland...half uurtje bij Emmen vandaan en ongeveer 5 kwartier a anderhalf uur van van Amsterdam

Sweet: Wij gaan meeten! Tenminste..... als jullie dat ook willen!



Vandaag moest ikzelf weer naar de huisarts voor oa mijn slijmbeursontsteking. Ach, als ik er toch ben, kan ik net zo goed Guido´s vingertje even laten zien. Deze was gister al wat rood, vanochtend was zijn hele vingerkootje rood. Bij de dokter zat er ineens ook een groen-geelig plekje op! Blijkt dat Guido een ontsteking in zijn vinger heeft! Wanneer zijn temperatuur boven de 37,5 graden komt, moeten we meteen bellen. Ook wanneer de roodheid verder trekt, moeten we meteen aan de bel trekken. Best effe schrikken, want tot ik het puntje zag, dacht ik niet echt dat er echt wat aan de hand was.

We hebben een zalfje meegekregen. Nou kan ik Guido natuurlijk vertellen dat ie even niet op zijn vingertjes mag sabbelen. Maar ik denk niet dat dat echt gehoord krijgt. Hij ligt nu dus prinsheerlijk in zijn wiegje te slapen met een sok over zijn handje!



De kleine man wordt weer wakker!

Oh ja, Sweety, geen vragen vandaag??



Beetje plagen mag toch wel????

@Sweety, hoeveel IUI behandelingen heb jij gehad? Ik heb zaterdag mijn eerste maar ik las ergens dat je per behandeling maar 10% kans hebt. Het zaad van jou mannetje was toch niet zo heel erg goed? Ik vind die 10% zo weinig terwijl het zaad helemaal word ingebracht.

Ongeduld: Tuurlijk mag je plagen maar de vragen zijn nooit op dus nam ff pauze..



Tinkerbell: Het zaad van mijn huidige partner is prima in orde.

Bij mij hebben ze nooit wat kunnen vinden.

Wel hadden we 2 keer een negatieve slt dus misschien konden de lieve beestjes er niet doorheen.(baarmoederhalsslijm)

Misschien heeft bij mij ook de verwijdering van het schotje in de baarmoeder wel geholpen, wie zal het zeggen.

Ik heb 3 keer IUI voor de operatie gehad en 2 keer daarna.

(2e raak)

Wat Ongeduld schrijft is waar.....bij onverklaarbare onvruchtbaarheid voegt IUI niet veel toe (zeggen de gyns)

Ikzelf vind dat raar want ten eerste timen ze de eisprong voor je en ten tweede brengen ze het zaad al hoog in de baarmoeder waardoor en ondrweg minder sneuvelen dus mneer zaadjes die bij het ei kunnen toch??

Maar idd 10% geven ze voor IUI maar heb vertrouwen meis.

Bij jou gingn het om een goede eisprong toch?

En als je die hebt kun je heel goed zwanger worden met IUI hoor. Er zijn zat voorbeelden dus hou moed meissie!

Jouw beurt nu!



Utah: Ja hoe is het gegaan??

Oja en Tinkerbell: Weet niet hoe het met jouw mannetje is maar vanaf 1 miljoen willen ze al IUI proberen hoor..

Dus voegt de behandeling zeker wat toe want in de natuur met 1 miljoen...die kans is zeer gering omdat er zoveel sneuvelen tijdens de overtocht

Bij mij gingen er na wassing 25 miljoen in na 2 dagen onthouding. En maar vliegen die beesten!

Go zaterdag!!

En dan volgt nu het verslag van onze 'excursie' naar het ziekenhuis....



We hadden een afspraak om 10:15 bij de gynaecologe. Ik zat toch nog redelijk zenuwachtig met man en kind in de wachtkamer, terwijl de tijd voorbij kroop en we steeds maar niet geroepen werden. Op een gegeven moment waren we dan aan de beurt en heb ik al mijn vragen kunnen stellen en er over het algemeen redelijk bevredigende antwoorden op gekregen. De dokter heeft zelfs nog een aantekening gemaakt voor alle collega's dat ik deze keer echt graag wil proberen om een gewone, natuurlijke, vaginale bevalling te doen. Iedereen weet ervan!



Toen werd het tijd om mijn bloeddruk te meten. Was het opeens 145/95!!! Ik schrok me kapot en moest direct denken aan het einde van de zwangerschap van Bas. Met die onderdruk was ik destijds immers opgenomen in het ziekenhuis. Toen gingen we nog even naar het hartje luisteren (weer een echo gehad, maar ik kon echt niet zien welke onderdelen van het kind er allemaal voorbijkwamen. De gyn wel, gelukkig.) Alles zag er goed uit. Daarna moest ik weer even mijn bloeddruk laten meten en die bleek al wat gezakt naar een onderdruk van 90. Dat ging de goede kant op! Toch vond de gyn het wel nodig om even wat testjes te doen.... En toen begon onze reis door het ziekenhuis.



De eerste halte was de gynaecologiebalie, waar ik een aantal papieren meekreeg voor het lab. Toen door naar het lab, waar ik moest plassen in een potje (was ik tegen die tijd ook wel aan toe, alleen had het voor mij niet in een potje gehoeven) en werd geprikt. Het prikken ging gelukkig goed, maar vandaag ziet de plek eruit alsof ik zwaar aan de drugs ben of mishandeld word. Alle kleuren blauw, paars en groen! Nou ja, ze hadden ten minste mijn bloed. Vervolgens moesten we naar het observatorium van de gynaecologie afdeling. Dat kwam me bekend voor uit de tijd van de opname met Bas. Daar werd ik gekoppeld aan een bloeddrukmeter, die elke 5 minuten mijn bloeddruk mat. Ook gingen we weer gezellig aan het CTG en toen konden we een half uur wachten.



Gelukkig kon ik zelf iedere keer zien wat mijn bloeddruk was en binnen no time zat ie weer gewoon op de 130/80 en daar bleef ie ook. Ik begon me al wat meer te ontspannen en verwachtte dat we wel snel naar huis zouden mogen. Toen de verpleegkundige mij los kwam koppelen, vertelde ze dat de uitslag van de urine binnen was en dat die helemaal in orde was. Niks geen eiwit te vinden, allemaal helemaal goed! Ik raakte steeds opgeluchter en we vertrokken richting het afsprakenbureau van de gynaecologie. Nog niet alle uitslagen van het bloed waren binnen, maar wat er was zag er goed uit en ik mocht volgende week terugkomen. Dat is normaal bij deze termijn, dus de opluchting was compleet en de afspraak stond gepland voor donderdag de 24ste.



Toen we eenmaal thuis waren (blij dat we Bas, die uitgeput was, eindelijk in zijn bedje konden leggen) werd ik gebeld. Er bleek toch een waarde in mijn bloed verhoogd te zijn, waardoor ik al eerder terug moet komen. De mevrouw die ik sprak kon mij niet vertellen welke waarde (stom!), maar ze zei wel dat ik op maandag een afspraak had. En oja, of ik dan van tevoren weer even langs het lab wilde voor een plasje en een prikje.



Nou, en toen was ik dus boos! Ik werd opeens heel verdrietig en moest zo hard denken aan de tijd 2 jaar geleden, waarin ik werd opgenomen en alles zo onzeker was. Ik ben als de dood dat dat nu weer gebeurt. En nu is het allemaal nog veel lastiger, want we moeten maar zien uit te vinden waar we Bas laten... Ik zou per slot van rekening maandag opgenomen kunnen worden, maar het kan ook net zo goed niet zo zijn.



Omdat ik me erg druk maakte over welke waarde van mijn bloed dan verhoogd zou kunnen zijn, besloot ik toch maar even terug te bellen. (Ik dacht als het de leverenzymen of zoiets zijn, dan weet ik hoelaat het is). Het bleek te gaan om mijn urinezuur. Normaal scheid je dat uit via de urine, maar als je er teveel van hebt komt het in je bloed. En dat schijnt dus niet helemaal te zijn zoals het hoort. Meer weet ik er ook niet van.



Nou, vervolgens ons hele sociale netwerk op de hoogte gebracht. Iedereen is in opperste staat van paraatheid, dus mocht ik opgenomen moeten worden, dan is er in ieder geval een vangnet voor Bas. Hij is ook voor de afspraak van aanstaande maandag onder de pannen en we hopen nog steeds dat ik daarna gewoon mee naar huis mag. Zo niet dan zien we op dat moment wel verder.



Ik ben erg geschrokken van de hele onderneming, heb bijna geen eetlust en kan moeilijk slapen. Aan de ene kant ben ik blij dat ik zo goed in de gaten gehouden wordt, maar aan de andere kant zie ik mijn droom van een normale bevalling langzaam in duigen vallen. Ik kan er niet goed tegen om niet precies te weten wat ons allemaal nog boven het hoofd hangt met betrekking tot de geboorte van Bolletje en vind het moeilijk om het los te laten...



Toch ben ik nog steeds net zo gelukkig als ik een paar dagen geleden schreef. Nu alleen een beetje gespannener.



Ik hou jullie op de hoogte en reageer binnenkort weer op iedereen.



Utah.

Ik weet niet of het de moeite is vanwege de korte termijn, maar nog even voor het schema:



maandag 21 april naar de gynaecoloog



Utah (36w5d)



PS

Dat betekent dat ik as maandag 37w1d ben, wat wel weer prettig is, mocht het snel gaan gebeuren. Het kind is rijp!

@Sweety, Bij vriendlief is het zaad gelukkig ook goed. Ze vertelde me wel dat bij 1 miljoen iui ook kon maar als dat 3 keer achter elkaar gebeurd dan stoppen we met de iui. Ik ga er alleen niet vanuit want bij het eerste zaadonderzoek was alles goed. Het ligt echt aan mij en ik heb heel sterk het gevoel dat het bij mij ook aan mijn baarmoedermondslijm (haha wat een woord) ligt. Ik heb namelijk helemaal geen afscheiding. Ik heb gisteravond de pregnyl gezet en vanmorgen een ovulatietestje gedaan en die kleurde al mooi op. Dus dat zit wel goed. Hopelijk als ze allemaal binnen zijn dat ze dan wel de juiste richting kiezen haha rechtsaf jongens! Ik heb namelijk voor het eerst een ei aan de rechterkant. Spannend! Het doet toch geen pijn he? Ik kan me altijd zo goed druk maken om flut dingen

Tink: succes morgen!! Ik duim voor je.



Utah: ook een voor jou. Kan me voorstellen dat je gespannen bent voor maandag, gelukkig ben je al bijna 37 weken. Ik hoop voor je dat maandag alles goed is, dat je lekker naar huis mag en dat je over 3 weekjes natuurlijk mag bevallen. Maar wel een fijn idee dat er een vangnet is voor Bas. Dat geeft vast wat rust. Denk aan jezelf dit weekend.



Ongeduld: hoe is het met de ontsteking van Guido? En met jouw eigen ontsteking?



Zaza: fijn dat alles goed was bij de VK!



Harley: meis hoe is het met jou??



B80: druk druk druk? Denk je wel aan jezelf en de leukerd in je buik?



Nadine: wat een heerlijke foto's!



Blink: ik hoop dat alles goed gaat...



De gyn zou tussen half 1 en 17 uur bellen, was vandaag vrij dus dat was wel fijn.Alleen zat ik er echt op te wachten, want ik wilde niet net in de AH staan als ze belde. Je raadt het al, ze belde pas aan het einde. Ze gaf aan dat zolang ik onder de 42 dagen blijf met mijn cyclus, het meestal wel goed zit. Die continue pijn rechtsonderin kon ze niet verklaren, behalve dan dat er misschien een cyste op zit...??? Ik moet nu een afspraak maken met één van de fertiliteitsartsen zodat daar naar gekeken kan worden en vriendlief moet mee zodat we de volgende stappen kunnen gaan bespreken.

Pff zit er even doorheen. Een cyste...de volgende stappen...en geen afspraak meer kunnen maken omdat het afsprakenbureau net 5 min dicht was nadat ik met haar ophing. Maar moest rekening houden met een paar weken wachttijd.Ik weet het, ik moet loslaten, maar kan iemand mij vertellen HOE ik dat doe??? Ik wil ook zo graag.

@Bloem, Erg vervelend die cystes. Ik had er ook zoveel. Gelukkig zijn ze bij mij allemaal snel weggegaan. Die pijn kan ook komen, omdat hij op springen staat. Dat kan echt heel erg pijn doen maar dat is met een dag over. Ik werd dan ook altijd na 2 weken ongesteld. Ik duim voor je dat hij gewoon vanzelf weggaat. Weet je ook hoe groot hij was? Laat het wel goed in de gaten houden door de gyn. Als hij heel erg groot word kan je eierstok gaan draaien en dan kan hij afsterven. Dus is de pijn echt heel erg ondragelijk en duurt langer dan een dag dan gelijk aan de bel hangen. Ik wil je niet bang maken maar dan weet je het iig. Als je het niet vertrouwd gewoon bellen hoor. Sterkte meid! Oh en je er minder mee bezig houden, ik vind het altijd zo wat als ze dat steeds zeggen. Je kan er nu eenmaaal niet minder mee bezig zijn, want je wilt gewoon zo graag. Je staat er mee op en gaat er mee naar bed. Van je af zetten is gewoon erg moeilijk. Je komt er wel hoor.

Utah: Logisch dat jullie geschrokken zijn en dat je nu angstig bent voor de komende weken. Je hebt het al eens meegemaakt, dus je weet hoe het kan zijn. Je hoopt natuurlijk dat het dit keer wel "normaal" verloopt. Ik duim voor je dat je laatste weken voorspoedig zullen verlopen! Dikke knuffel!



Zaza: Fijn dat je weer goedgekeurd bent! Ik vond het toch altijd weer een opluchting. Wat betreft borstvoeding. Het gaat nu gelukkig redelijk goed, dus geen echte problemen. Maar ik merk dat "de maatschappij" toch niet echt is ingesteld op borstvoedende vrouwen, en aangezien ik het graag lang wil volhouden, zijn alle steuntjes in de rug welkom.

Guido's vingertje ziet er al een stuk beter uit! Het sokje is geen gezicht, maar hij lijkt er zelf geen last van te hebben.



Tink: Dikke knuffel voor je! Wat heb je een mooie woorden voor Bloem, terwijl je het zelf ook niet makkelijk hebt! Ik blijf het bijzonder vinden dat internet zoveel steun kan bieden.



Bloem: Loslaten..... ik hoop dat iemand het magische recept voor je nog ergens op een plank heeft liggen, want ik kan je er helaas geen tips in geven. Ik kan je alleen een luisterend oor bieden. Dus schrijf het van je af als dat je oplucht! Knuffel voor je!



Vandaag weer naar het cb geweest. Guido is nu 61 cm en 5655 gram. De prikjes waren niet leuk, hij moest dan ook heel hard huilen. Gelukkig was ie meteen stil toen ik hem weer bij me nam. Dat doet een moederhart toch goed!

Daarna meteen door naar de gyn voor een controle van mijn spiraaltje. Helemaal goedgekeurd. Guido had zich ondertussen opperbest vermaakt met alle aandacht in de wachtruimte. Hij is nu alleen een beetje jengelig, maar ik vind de effecten van de prikjes tot nu toe gelukkig erg meevallen!



Morgenochtend voor het eerst babyzwemmen en 's middags naar de fotograaf! Heb ik echt zin in!

Utah> Knuffel meis wat spannend toch allemaal weer he? xxxxx



Tinkerbell: SUCCES VANDAAG MEISSIE!!! en nee hoor het doet geen pijn normaal gesproken

Bij Sweet lag de baarmoeder nogal op zijn kop geloof ik de laatste keer dus ging wat moeilijk maar ja..het resultaat mag er zijn.

Gewoonlijk is het een fluitje van een cent en sta je snel weer buiten.

Toi toi jouw beurt!!

Loslaten............dat "advies" is wel het meest lege dat ik ooit heb gehoord. Want geen gynaecoloog of ander persoon die de gebruiksaanwijzing erbij geeft.

Makkelijk gezegd door mensen die er 6 kinderen uitpoepen binnen 3 jaar...(bij wijze van... )



Bloem:hug

Tink: Heel veel succes vandaag, weet dat er veel aan je gedacht wordt!

@ Tink: heel veel succes meis! We denken allemaal aan je en duimen ons suf!



ff kort ego...

Ben eindelijk geslaagd voor een badpak dus kan nu ook eindelijk gaan babyzwemmen! En deze 2 foto's van ons schatje wou ik jullie toch weer niet onthouden... (zei de trotse moeder!)

En Sweety, verliefd? Als ik je nou vertel dat Nick als 2 druppels water op z'n vader lijkt, dan snap jij wel waarom ik met hem getrouwd ben hè!



Ik ga de benedenverdieping maar eens opzoeken, heb al weer lang genoeg boven gezeten.

Fijn weekend ladies!



Nadine

Nou het zit erin hoor haha het was met een halve minuut klaar. Nu 2 weken afwachten.



@Nadine, Wat een schattig klein mannetje heb je toch. Zo leuk steeds die foto's.

Hoi Allemaal,



Met mijn moeder gaat het gelukkig een heel stuk beter! Ze is gedotterd en mocht dit weekend naar huis. Ze moet wel erg rustig aan doen en ik ben veel bij haar thuis, maar het gaat de goede kant weer op. Bedankt voor jullie lieve berichtjes, dat doet me goed.



Ik heb alleen de laatste tijd niet meegelezen en het is hier zo te zien gezellig druk. Baal er een beetje van, maar de omstandigheden zijn even niet anders. Hoop snel hier weer wat actiever mee te schrijven als het thuis wat rustiger is.



Blink