Tim ribberink: wat verdrietig

Pesters worden op mijn school ook wel gestraft. Tegen het meisje (in het voorbeeld) zou wel het advies worden gegeven hem te negeren; dan heeft hij er ook geen lol meer aan. Ik persoonlijk ben geen voorstander van dat negeren. Ik ben ook geen voorstander van om zelf te reageren op de pester. Negeren kan worden geïnterpreteerd als niet erg vinden, en reageren is wat de pester graag wil. Vroeger paste ik beide taktieken toe, maar in beide gevallen hield het pesten niet op, omdat de pester alles ten gunste van zichzelf hineininterpretiert.



Er wordt wel een aantekening gemaakt in het LeerlingVolgSysteem, in de dossiers van de pestkop en die van het slachtoffer.

quote:Gamayun schreef op 07 november 2012 @ 23:34:

Ik zeg helemaal niet dat je daders maar uit de wind moet houden, dat beweer ik echt nergens.



Ik zeg alleen dat het slachtoffer er uiteindelijk het meeste last van heeft en dat je zo'n kind dús hulp moet bieden om weerbaarder te worden en hier anders mee om te gaan. Zo geef je iemand tools om een situatie weer onder controle te krijgen of in de toekomst hopelijk te voorkomen. Nogmaals, het is rot dat het nodig is, die tools, maar je laat iemand pas echt zwemmen als je hem of haar die tools niet eens biedt maar alleen maar zegt 'jeetje wat erg voor je, die pester mag dat ook niet doen he'. Je helpt iemand daar niet mee.



Om het toch even weer door te trekken naar de inbraak - iemand heeft een heel makkelijk open te breken slot en een inbreker breekt in. Ontzettend naar dat dat gebeurt en ja, die inbreker zit volledig fout. Het slachtoffer van de inbraak heeft daar natuurlijk geen schuld aan. Je kunt het houden bij 'jeetje wat erg voor je, die inbreker had dat ook niet mogen doen he'. Het slot wordt niet vervangen en verrek, een tijdje later ben je alweer slachtoffer. Je kunt ook zeggen: 'wat erg voor je, de inbreker had dat niet mogen doen. Het hele zwakke slot maakte jouw huis helaas een makkelijk doelwit voor deze naarling. Laten we kijken hoe we je huis beter kunnen beveiligen zodat de kans dat het ooit nog een keer gebeurt gelukkig een stuk kleiner wordt."



Over de vergelijking met die inbraak. Het is duidelijk dat het beter beveiligen van huizen het probleem alleen maar verplaatst (om maar even bij de analogie te blijven).

Die tendens is duidelijk merkbaar in Nederland op dit moment: huizen worden beter beveiligd, dus verplaatsen inbraken zich naar andere sectoren en ook worden inbraken gewelddadiger.

Op plekken op de wereld waar het veiliger is zijn de huizen niet beter beveiligd, maar is de norm anders.

(In landen als Canada en Japan worden deuren gemakkelijk open gelaten, omdat men het inbreken wel uit zijn hoofd laat.)



Om de analogie wat verder te trekken: het is helaas de dagelijkse praktijk dat agenten zeggen dat huizen beter beveiligd moeten worden. Niet omdat dat zozeer effectief is, maar omdat er simpelweg geen capaciteit is de daders te pakken.

En wat blijkt nu: mensen vinden nu juist dat zo akelig. Dat de daders niet worden aangepakt.

Het gaat slachtoffers van inbraak niet zozeer om preventie, maar om het idee dat hun klachten serieus worden genomen en dat er recht wordt gesproken over de daders. Pas dan voelen mensen zich veiliger.



Terug naar het pesten: daar geldt het net zo voor. Ik zou niet tegen de gepeste zeggen dat de pester 'dat helemaal niet mag doen', maar vooral vragen wie die pester is.



quote:Gamayun schreef op 07 november 2012 @ 23:42:

Strike, 1) lichamelijke mishandeling en psychische mishandeling zijn al strafbaar en 2) ik vind pesten niet 'onschuldig klinken'.

We hebben het over jonge kinderen. Als een jong kind een strafbaar feit pleegt, wordt dat anders behandeld dan als een volwassene dat doet. Kinderen onder de 12 kunnen namelijk niet vervolgd worden. Er kunnen wel stappen ondernomen worden natuurlijk, bijvoorbeeld via de jeugdzorg.



Pesten klinkt niet alleen onschuldig, het bestaat ook gewoon in een onschuldige variant.

Je kunt met gemak tegen je partner zeggen: "Lieverd, pest me niet zo." Maar de opmerking: "Lieverd, mishandel me eens niet zo.", is een beetje gek.



Goed. Ik zie zeker wat in die weerbaarheidstrainingen, en volgens mij zijn die er al voorop.

Maar ik pleit ook voor een andere maatschappelijke blik op pesten waarbij er ook een veel hardere lijn wordt opgesteld naar pesters. Waarbij pesten op een gegeven moment zo maatschappelijk ontoelaatbaar wordt dat mensen het meer en meer uit hun hoofd laten.

Dat is simpel gezegd. Dat realiseer ik me. En erg lastig omdat er ook veel grijze gebieden zijn.

Toch is dat wel mede wat nu gebeurt sinds Tim Ribberink overleed. Zijn ouders zette een maatschappelijke discussie in werking.

Gevolg is dat veel mensen zijn geschrokken en nu zeggen: "jeetje, ik wist niet wat ik anderen aandeed."

Ik hoop dat dat ook meewerkt in het veranderen van een mentaliteit.

Dat is een kwestie van een lange adem, maar mag zeker niet worden vergeten.



Ook voor al die mensen die er simpelweg niets aan kunnen doen (of veranderen) dat ze gepest worden. Want dat zijn er veel.



Geen wereld waarin je geen weerbaarheidstrainingen nodig hebt om je te wapenen tegen hufters in je klas. Maar een wereld waar je lekker jezelf kunt zijn.



Want echt: het feit dat ik geen pester ben is geen toeval of zomaar afhankelijk van de omstandigheden: het beschermen van zwakken is er door mijn ouders goed ingeramd (figuurlijk dan). Kwestie van het juiste perspectief op normen en in hoeverre je hier als ouder belang aan hecht.

Maar zolang het een onderschat probleem is en zelfs veel mensen hier in dit topic excuses gaan aanbieden omdat ze toen het overzicht niet hadden over wat ze deden krijgen jonge kinderen onvoldoende de no-go's mee op school. En een daarvan is pesten.



Tot slot: er zijn kinderen die een enorm probleem hebben thuis zodra ouders doorhebben/krijgen dat hun kinderen pesters zijn.

Weer andere ouders gaan vooral met hun kind in gesprek en vinden de argumentatie van hun kind over een eventuele aanleiding bijna valide.

En dan stop je pesten nooit.

Hans66, ik snap niet echt wat je bedoelt. Je geeft aan dat pesten op jouw school door de directie serieus wordt genomen. Daarna zeg je dat het meisje in jouw voorbeeld het advies zou krijgen de pester te negeren, en dat er een aantekening in het LVS wordt gemaakt.

Ik vind beide voorbeelden niet echt duiden op het 'zeer serieus nemen' van pesten. Of zie ik het verkeerd?

Strike,



De ouders van Tim hebben de discussie aangewakkerd door o.a. Een opvallende rouwadvertentie in de krant te laten plaatsen.



Ik ben bang dat op een gegeven moment de discussie weer over is, en dat ieder weer overgaat tot de orde van de dag. Ik merk dat ik de enige ben die soms het meisje uit Laren en Amanda Todd aanhaalt.

Tuya,



Het LVS wordt geregeld door mentoren nagelezen , vooral na een treiterincident. En negeren vind ik zelf niks. Ik paste dat geregeld toe, maar dan hield dat in dat ik met niemand meer contact zocht, want in vrijwel iedereen schuilde een potentiële pester.

Ik ben het eens met strike! Mooi verwoord.

Ik lees als mentor regelmatig LVS, maar ik hoop toch niet dat een docent daar iets in zet zonder mij er eerst over in te lichten.



En wat bedoel je met het feit dat jij de enige bent die soms Amanda Todd erbij haalt? Ik kan me als docent niet 24/7 wijden aan het voorkomen van pesten. Ik maak uit je posts op dat je zelf voor de klas staat (of ben je leerling/student?). Daarnaast kun je nooit weten waar iemand aan denkt en wat er in iemands leven speelt. Als docent zou je moeten weten dat niet alle gedachten altijd worden uitgesproken.

Ik weet verder de precieze regels niet van het LVS, en een docent heeft natuurlijk ook andere taken. Het voorkomen van pesten maakt daar een klein onderdeel van uit, denk ik. Ik werk wel op school als administratieve hulp, maar niet als docent of leerling.

Deze discussie die hier gaande is is een mooie afspiegeling van hoe het gaat in de maatschappij, zolang mensen recht blijven praten wat krom is verandert er weinig, er moet een absoluut nee gevoel komen onder de bevolking tegen pesten, niks een beetje logisch als je van jezelf raar bent dat dat kind maar weerbaarder moet worden omdat het anders gewoon gepest kan worden en ja maak het maar een soort van strafbaar bij bureau halt ofzo om pesters af te schrikken, op lagere scholen misschien een ander traject omdat de daar nog jonger zijn maar kleine pesters worden grote pesters dus vroeg aanpakken, zij maken kinderen bang dus maak de pester ook maar flink bang, en in het geval van Tim was het gewoon misdaad en zo moet het ook gezien worden!

@ gamayun: nee precies, dat is ook een beetje mijn punt. Er wordt een bepaalde rolverdeling gemaakt en mensen gaan daar naar leven. Het was niet zo dat die gevangenen 'zwakker' waren toen ze aan dat experiment begonnen iig niet qua sociale vaardigheden of of weerbaarheid. Het experiment ging niet over pesten, maar dat is wel wat er gebeurde, in extreme vorm.

Ik denk dus eigenlijk dat een weerbaarheidstraining in veel gevallen dan ook meer is om de effecten van het pesten te verminderen en de cirkel te verbreken (dus zeker wel nuttig), maar dat die kinderen voor het pesten niet perse minder weerbaar waren.

De gepeste kinderen moeten niet worden aangepakt met weerbaarheidstrainingen, ze mogen zijn zoals ze zijn. Pesters moeten worden aangepakt nogmaals.

En natuurlijk is weerbaar worden voor elk kind goed vooral voor pesters misschien? Zet ze op judo en misschien leren ze zichzelf beheersen

Mijn oudste zat als klein hummeltje op karate, om weerbaarder te worden. En omdat je nu eenmaal niet alles tegelijk kunt stelden we zwemles even uit. Toen hij, later dan andere kinderen, trots met zijn diploma's op school kwam werd er gezegd "nu pas?" Toen had ik wel de neiging te vertellen dat dankzij kinderen als hij (van de opmerking) mijn kind eerst op karate moest.



En dat je als gepest kind minder sociaal bent, vind ik niet zo gek. Je gelooft op een gegeven moment niet meer dat anderen je aardig vinden. Of jou echt serieus groeten.Je vermoedt een addertje onder het gras.



Heel triest als je na zoveel jaar dan nog hier en daar leest dat het aan je eigen houding lag..

quote:xanluca schreef op 08 november 2012 @ 09:10:





En dat je als gepest kind minder sociaal bent, vind ik niet zo gek. Je gelooft op een gegeven moment niet meer dat anderen je aardig vinden. Of jou echt serieus groeten.Je vermoedt een addertje onder het gras.



Heel triest als je na zoveel jaar dan nog hier en daar leest dat het aan je eigen houding lag..



Inderdaad. Ik vertrouw maar heel weinig mensen. Ik heb geleerd dat ze recht in je gezicht uitermate vriendelijk kunnen doen en zodra je weer weg bent nog even een streek met je uithalen. Of gewoon, als je er nog staat.

Ik heb nog steeds moeite met groepjes jeugd. Als ik er langs moet verwacht ik nog steeds lullige opmerkingen, uitstekende voeten of een venijnige mep.



En wat ik hier al meerdere keren heb vermeld; mijn grootste pester was een volwassene. Iemand met autoriteit. Hoe kun je van een kind verwachten dat je daar weerbaar op kunt reageren?



Mijn oudste zoon heb ik wel op weerbaarheidstraining gedaan. Het heeft hem wel geholpen, zegt hij. Hij laat zich niet zo gauw meer uit het veld slaan, kan het beter relativeren. Het pesten werd er echter niet minder door.

Sterker nog, die weerbaarheidstraining was voor gepesten en pesters. Bij de laatste, evaluatieles, kreeg hij van een van de pesters nog even snel een mep. Hij had er veel opgestoken

En trouwens, Weerbaarheidstrainingen?verplaats je eens in een gepest kind, je voelt je al een buitenbeentje door het pesten je hebt geen zelfvertrouwen en daarna wordt je door je ouders en leraar ook nog eens op weerbaarheidstraining gezet nou dat lijkt me bijna een bevestiging dat er iets mis is met je terwijl de pesters waar wel echt iets grondig misgaat schijnheilig in de klas blijven zitten en waarschijnlijk het gepeste kind gaan pesten omdat het op weerbaarheidstraining moet

Ik heb deze discussie vanaf het begin gevolgd en had eerst geen zin om te reageren. En dat heb ik eigenlijk nog steeds niet, maar ik trek toch even mijn mond open omdat ik denk dat er dingen door elkaar worden gehaald,



Groepsdynamiek is complex. Ik ben het eens met de mensen die zeggen dat pesters geen monsters zijn. En mensen die zeggen dat gepeste kinderen niet altijd engeltjes zijn hebben ook gelijk. Misschien was ik zelf vroeger een vreselijk kind. Misschien ben ik dat nog. Dat kan ik niet beoordelen.



Ik weet wel dat, wat ik ook deed, niets het pestgedrag waar ik onder geleden heb kan rechtvaardigen. Mensen hadden mij mogen aanspreken op mijn gedrag als het ze stoorde, mensen hadden ervoor kunnen kiezen om niet met me om te gaan. In plaats daarvan timmerden ze me na school in elkaar. Hoe ik er ook naar kijk, ik kan geen enkele reden verzinnen waarom dat gerechtvaardigd zou zijn. Wat voor persoon de gepeste ook is, pesten is altijd een verkeerde reactie en moet aangepakt worden.



Daarnaast hoor ik het woord weerbaar vaak voorbijkomen. Ik ben tegenwoordig heel weerbaar. Laat niet over me heen lopen en kom voor mezelf op als iets me niet zint. Maar ik betwijfel of dat me geholpen had toen ik veertien was. Want het had me niet minder anders gemaakt. En je kunt in je eentje nog zo sterk zijn, als er twintig mensen om je heen staan kom je niet ver met je weerbaarheid. Bovendien: als je jarenlang met lood in je schoenen naar school gaat, dan weet je niet goed hoe je weerbaar moet worden. En dan zitten jij en je pesters al zo in een bepaalde dynamiek dat het moeilijk is om daar uit te komen. Zeker als ze, zoals bij mij gebeurde, niet werden aangepakt en leraren niets deden als ze zagen dat ik geslagen werd.



Ik vind het goed dat deze discussie gevoerd word en ik hoop oprecht dat dit mensen gaat helpen die gepest worden. Ik kan inmiddels zeggen dat ik eroverheen ben maar het heeft lang geduurd. Pesten is iets anders dan plagen. Het maakt je kapot. Je kunt het achter je laten, maar dat is vaak een proces van jaren. Ik denk wel dat we nog een lange weg te gaan hebben zo lang er meer naar het slachtoffer dan naar de dader gekeken wordt. Ja, weerbaarheid is goed en ja, niet iedereen zal je tijdens je leven goed behandelen. Maar door steeds naar het slachtoffer te wijzen en niet structureel iets met de daders te doen blijven die ermee wegkomen.

quote:alinea schreef op donderdag 08 november 2012 09:31 En trouwens, Weerbaarheidstrainingen?verplaats je eens in een gepest kind, je voelt je al een buitenbeentje door het pesten je hebt geen zelfvertrouwen en daarna wordt je door je ouders en leraar ook nog eens op weerbaarheidstraining gezet nou dat lijkt me bijna een bevestiging dat er iets mis is met je terwijl de pesters waar wel echt iets grondig misgaat schijnheilig in de klas blijven zitten en waarschijnlijk het gepeste kind gaan pesten omdat het op weerbaarheidstraining moet



Een weerbaarheidstraining is NOOIT de enige oplossing. Het helpt een kind juist zelfvertrouwen geven, dat wat er tot dan toe aan ontbreekt. Misschien heb je een verkeerd beeld ervan, of misschien is de naamgeving van zo'n training wel onjuist. Ik heb er positieve ervaringen mee en heb veel kinderen zien opbloeien erna. Dat is het doel, dat zo'n kind zich beter voelt. Stel dat het pesten ineens stopt, dan heeft een gepest kind totaal geen handvatten mee gekregen over hoe het meet zelfvertrouwen kan krijgen. En dan? Er zullen ongetwijfeld meet situaties komen in zijn / haar leven waarin juist dat op de proef wordt gesteld.



Ik vind het jammer dat je het gevoel hebt dat wij leerlingen op een weerbaarheidstraining zetten door gebrek aan inlevingsvermogen van onze kant, terwijl het tegenovergestelde juist het geval is.

Daarnaast wil ik nog wat toevoegen, misschien niet relevant. Ik ben ook 'wel eens' gepest, gelukkig niet structureel. Er zijn momenten geweest dat ik met lood in m'n schoenen naar school ging uit angst voor sommige leeftijdsgenoten. Nu werk ik dagelijks met kinderen van 13-14 en kan ik me enerzijds moeilijk voorstellen dat ik ook bang voor ze ben geweest. Anderzijds kan ik dat gevoel heel makkelijk terughalen. De belevingswereld van een tiener is vaak compleet anders dan die van een volwassene. Ik sta nu aardig stevig in m'n schoenen, maar dat is niet altijd zo geweest. Mensen kunnen veranderen, althans, hun kijk op de wereld. Dat proberen wij ook bij onzekere en gepeste leerlingen te bewerkstelligen en anderzijds bij pesters (andersom uiteraard)

@Tuya ik vind het idd de omgekeerde wereld dat kinderen op weerbaarheidstraining gestuurd worden daarmee geef je aan de verkeerde kinderen de verkeerde signalen door, een kind mag zacht en lief zijn we hoeven niet allemaal sterk en mondig te zijn en dat moet OK zijn, natuurlijk kun je gesprekken voeren met een onzeker kind maar ik zie niet in waarom dat niet af en toe gedaan kan worden door zijn of jaar eigen (hopelijk) lieve leraar/lerares dat hoort de vertrouwenspersoon van het kind te zijn, ik vind dat pesters op cursus gestuurd moeten worden, daar zit het probleem niet bij het zachte kind of het kind met het roden haar om maar wat te noemen.

1. Vaak weten pesters niet eens dat een kind op training wordt gestuurd. Het doel ervan wordt zeer duidelijk aan een gepest kind verteld. Wij willen dat JIJ je goed gaat voelen.

2. Een training zegt niets over het wel of niet voeren van gesprekken door een docent en/of schoolcouncellor. Het is vaak een aanvulling.

3. Iedereen heeft recht op zijn eigen persoonlijkheid, tot op zekere hoogte (denk aan pesters). Maar als zo'n kind aangeeft dat het zo graag wat meer zelfvertrouwen zou willen hebben, vind ik het mijn taak daar iets aan te doen.



Al het bovenstaande staat los van de aanpak van de pester. Dit is slechts één kant van het verhaal.

Inderdaad. De klas van mijn zoon wist niet dat hij naar weerbaarheidstraining ging, dat wist alleen zijn docent.



Verder ben ik helemaal niet tegen weerbaarheidstrainingen. Overal kom je pesters tegen, niet alleen op school, maar later ook in je sociale leven, of op je werk. Weerbaar zijn, of handvatten krijgen om dat te worden, is alleen maar positief.

Ik wil mijn kinderen besparen wat mij is overkomen. In mijn tijd was er uberhaupt geen aandacht voor pesten, geen trainingen, je had gewoon pech. Als ik met een weerbaarheidstraining ervoor kan zorgen dat ze pesters beter het hoofd kunnen bieden, zal ik dat niet nalaten.

Want pesters zullen er altijd blijven, overal. Hoe oneerlijk ik dat ook vind.



En pesters worden ook op cursus gestuurd, tenminste, er zijn cursussen voor pesters. Vorig jaar heeft een kind uit mijn zoon's klas verplicht een cursus moeten volgen omdat hij pestte.

Alleen is het niet op alle scholen prioriteit, een pestprotocol.

Ja op begrijp wel wat je ermee bedoelt, ik heb goed opgelet ik ben het er alleen niet mee eens, ik kan dat op nog 35 manieren uitleggen en dat hebben anderen gisteravond ook geprobeerd zie ik en dan komt er weer net zoveel reactie terug met waarom het niet zo is..



Waarom zit zo'n kind op weerbaarheidstraining dan? Toch omdat het gepest werdt? Voor die tijd was er voor het kind toch geen reden om niet lekker in zijn vel te zitten, als het gewoon geaccepteerd was? Dus wie moet er op training dan... De pester toch, want die heeft het veroorzaakt.

Toevallig zag ik net een topic over een vrouw die door haar vriend mishandeld wordt/werd. Ook dat zijn bepaalde types, die zich systematisch laten slaan. Is het dan hun eigen schuld? NEE dus. Ik zou na een klap weg zijn, anderen niet. Dat geeft zo'n man geen vrijbrief door te meppen. Onmondige vrouwen mogen niet geslagen worden, onmondige kinderen mogen niet gepest worden. En het is nooooooooooooooooit je eigen schuld.

quote:alinea schreef op 08 november 2012 @ 10:20:





Waarom zit zo'n kind op weerbaarheidstraining dan? Toch omdat het gepest werdt? Voor die tijd was er voor het kind toch geen reden om niet lekker in zijn vel te zitten, als het gewoon geaccepteerd was? Dus wie moet er op training dan... De pester toch, want die heeft het veroorzaakt.Maar het punt is, dat er overal pesters zijn. Niet alleen op school, niet alleen als je jong bent. In het bedrijfsleven zijn pesters, in je sociale leven kunnen ze opduiken, ze zijn er.

En dan valt er nog minder aan ze te doen. Dan zijn er nauwelijks mensen die de pesters aanpakken.

Dan is het toch goed dat je hebt kunnen leren hoe je dat aan kunt pakken, of op zijn minst ervoor kunt zorgen dat het je minder raakt, ze je niet kapot kunnen maken?

Dat heeft ook niets met eigen schuld te maken. Maar je zou zo'n vrouw er wel mee helpen als je haar kon leren voortaan wel na een klap weg te lopen. Of, voor vrouwen die van de ene gewelddadige relatie in de andere belanden, leren hoe andere keuzes te maken voor een ander type man. Of zoiets.