Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 20 november 2012 om 08:39
quote:sweetinez schreef op 19 november 2012 @ 11:32:
[...]
Dat ben ik dan niet met je eens. Het klopt dat je anderen om je heen verzamelt als aanvulling. Maar voor mij, als er geen vriendschap, verwantschap, het gevoel dat je emotioneel op 1 lijn zit zou zijn, dan zou er voor mij iets ontbreken. Want dat zijn voor mij juist de kernaspecten waar het in een relatie om draait. Er voor elkaar zijn, elkaar aanvoelen en begrijpen. Dan zou ik echt een stuk missen.Eensch.
[...]
Dat ben ik dan niet met je eens. Het klopt dat je anderen om je heen verzamelt als aanvulling. Maar voor mij, als er geen vriendschap, verwantschap, het gevoel dat je emotioneel op 1 lijn zit zou zijn, dan zou er voor mij iets ontbreken. Want dat zijn voor mij juist de kernaspecten waar het in een relatie om draait. Er voor elkaar zijn, elkaar aanvoelen en begrijpen. Dan zou ik echt een stuk missen.Eensch.
woensdag 21 november 2012 om 08:01
Ik verras mezelf nog dagelijks merk ik. Ik heb de date van vandaag afgezegd. Ik ontdekte dat ik mijn aandacht wil richten op nieuwe nr2 en er niet nog een potentiële nr 3 bij wil, of wat dat dan ook mag zijn. Bovendien wil nr 3 mij meer dan ik hem wil. En ik daarmee besef dat ik hem niet zo graag wil. Toen ik dat besefte heb ik afgezegd. Met een smoes, dat dan weer wel...
Een leerzame reis dit. Ik ontdek alle dagen nieuwe dingen van mezelf.
Een leerzame reis dit. Ik ontdek alle dagen nieuwe dingen van mezelf.
woensdag 21 november 2012 om 12:47
quote:sweetinez schreef op 19 november 2012 @ 11:32:
[...]
Dat ben ik dan niet met je eens. Het klopt dat je anderen om je heen verzamelt als aanvulling. Maar voor mij, als er geen vriendschap, verwantschap, het gevoel dat je emotioneel op 1 lijn zit zou zijn, dan zou er voor mij iets ontbreken. Want dat zijn voor mij juist de kernaspecten waar het in een relatie om draait. Er voor elkaar zijn, elkaar aanvoelen en begrijpen. Dan zou ik echt een stuk missen.
Voor mij ook. Ik kan me ook niet voorstellen wat er dan nog overblijft als relatie. Verwantschap komt dan nog voor sex. Als om een of andere reden sex niet meer zou kunnen in mijn relatie (ziekte oid.), dan zou dat absoluut geen reden tot scheiding zijn. Maar als de emotionele verwantschap, onze vriendschap, ons maatjeszijn zou verdwijnen: dan zou dat snel het einde betekenen.
Als sex wel zou kunnen,maar een van de twee zou niet meer willen, dan is dat wel een aanleiding. Maar dat komt omdat ik het willen van sex met elkaar, ervaar als een teken van die verbondenheid, verlangen naar elkaar. Ik ben ook niet van de school die vindt dat je altijd alleen maar sex moet hebben als je zelf zin hebt. Ingaan op het initiatief van de ander omdat je die ander graag plezier doet, vind ik heel acceptabel. Als dat grote weerzin oproept is het anders, maar ik denk dat er dan andere ( grotere) problemen onderzitten.
Dat is dan ook weer een verschil met sex zoals ik die in pc's heb. Daar is geen sprake van die verbondenheid, vriendschap. Daar is wederzijdse lust de basis.
En wat dit nu allemaal over mijn nr. 2 zegt....ga eens over nadenken
[...]
Dat ben ik dan niet met je eens. Het klopt dat je anderen om je heen verzamelt als aanvulling. Maar voor mij, als er geen vriendschap, verwantschap, het gevoel dat je emotioneel op 1 lijn zit zou zijn, dan zou er voor mij iets ontbreken. Want dat zijn voor mij juist de kernaspecten waar het in een relatie om draait. Er voor elkaar zijn, elkaar aanvoelen en begrijpen. Dan zou ik echt een stuk missen.
Voor mij ook. Ik kan me ook niet voorstellen wat er dan nog overblijft als relatie. Verwantschap komt dan nog voor sex. Als om een of andere reden sex niet meer zou kunnen in mijn relatie (ziekte oid.), dan zou dat absoluut geen reden tot scheiding zijn. Maar als de emotionele verwantschap, onze vriendschap, ons maatjeszijn zou verdwijnen: dan zou dat snel het einde betekenen.
Als sex wel zou kunnen,maar een van de twee zou niet meer willen, dan is dat wel een aanleiding. Maar dat komt omdat ik het willen van sex met elkaar, ervaar als een teken van die verbondenheid, verlangen naar elkaar. Ik ben ook niet van de school die vindt dat je altijd alleen maar sex moet hebben als je zelf zin hebt. Ingaan op het initiatief van de ander omdat je die ander graag plezier doet, vind ik heel acceptabel. Als dat grote weerzin oproept is het anders, maar ik denk dat er dan andere ( grotere) problemen onderzitten.
Dat is dan ook weer een verschil met sex zoals ik die in pc's heb. Daar is geen sprake van die verbondenheid, vriendschap. Daar is wederzijdse lust de basis.
En wat dit nu allemaal over mijn nr. 2 zegt....ga eens over nadenken
woensdag 21 november 2012 om 14:55
Hallo allemaal,
Ik heb speciaal voor deze topic een andere nick aangemaakt. Hoop dat ik gezellig met jullie mee mag schrijven, eerst wat over mn zelf. Ben dus Holidaay 30 jaar, heb een relatie van 10 jaar en hebben geen kinderen. Bewuste keuze trouwens. De passie is in mijn relatie verdwenen en heb sinds drie maanden een minnaar...
Dat was het wel zn beetje....
Groetjes
Daay
Ik heb speciaal voor deze topic een andere nick aangemaakt. Hoop dat ik gezellig met jullie mee mag schrijven, eerst wat over mn zelf. Ben dus Holidaay 30 jaar, heb een relatie van 10 jaar en hebben geen kinderen. Bewuste keuze trouwens. De passie is in mijn relatie verdwenen en heb sinds drie maanden een minnaar...
Dat was het wel zn beetje....
Groetjes
Daay
woensdag 21 november 2012 om 15:48
quote:holidaay schreef op 21 november 2012 @ 14:55:
Hallo allemaal,
Ik heb speciaal voor deze topic een andere nick aangemaakt. Hoop dat ik gezellig met jullie mee mag schrijven, eerst wat over mn zelf. Ben dus Holidaay 30 jaar, heb een relatie van 10 jaar en hebben geen kinderen. Bewuste keuze trouwens. De passie is in mijn relatie verdwenen en heb sinds drie maanden een minnaar...
Dat was het wel zn beetje....
Groetjes
Daay
Welkom.
Wat meteen bij mij opkomt: wil je wel samen met je man oud worden? Is het nog de moeite waard om te investeren?
Hallo allemaal,
Ik heb speciaal voor deze topic een andere nick aangemaakt. Hoop dat ik gezellig met jullie mee mag schrijven, eerst wat over mn zelf. Ben dus Holidaay 30 jaar, heb een relatie van 10 jaar en hebben geen kinderen. Bewuste keuze trouwens. De passie is in mijn relatie verdwenen en heb sinds drie maanden een minnaar...
Dat was het wel zn beetje....
Groetjes
Daay
Welkom.
Wat meteen bij mij opkomt: wil je wel samen met je man oud worden? Is het nog de moeite waard om te investeren?
woensdag 21 november 2012 om 21:09
quote:sweetinez schreef op 21 november 2012 @ 12:19:
[...]
Wow. Primeur
Hahaha... , even lekker zitten grinniken om Inez en Hyp; jullie zijn allebei leuk !
@Vivaflamenco, ook welkom! Ik weet niet of het met leeftijd te maken heeft hoor, ik heb 15 jaar geleden ook al een minnaar gehad en toen was ik een stuk jonger dan nu.... hoe veel jonger weet ik niet meer, maar dat komt door m'n Alzheimer Light haha. Maar even serieus; als je je in je relatie niet meer 'speciaal' voelt, is dat geen goeie aanleiding voor een gesprek met je man? Dat gaat een minnaar niet voor je oplossen en misschien heeft je partner wel hetzelfde gevoel naast jou?
[...]
Wow. Primeur
Hahaha... , even lekker zitten grinniken om Inez en Hyp; jullie zijn allebei leuk !
@Vivaflamenco, ook welkom! Ik weet niet of het met leeftijd te maken heeft hoor, ik heb 15 jaar geleden ook al een minnaar gehad en toen was ik een stuk jonger dan nu.... hoe veel jonger weet ik niet meer, maar dat komt door m'n Alzheimer Light haha. Maar even serieus; als je je in je relatie niet meer 'speciaal' voelt, is dat geen goeie aanleiding voor een gesprek met je man? Dat gaat een minnaar niet voor je oplossen en misschien heeft je partner wel hetzelfde gevoel naast jou?
woensdag 21 november 2012 om 22:52
woensdag 21 november 2012 om 23:25
woensdag 21 november 2012 om 23:43
Bij mij kwam de eerste fling toen ik amper 4 jaar met mijn man samen was. Thuis was alles prima, maar heel vertrouwd. Ik heb die verliefdheid toen met moeite weten te weerstaan. Door de jaren heen is het een terugkerend fenomeen. Ik heb het altijd besproken met mijn man. En nu, voor de eerste keer in meer dan 20 jaar relatie geef ik er aan toe.
Ik denk niet dat het echt een verhaal van midlife is. De eerste keer was ik halverwege de 20.
Nu ben ik halverwege de 40. Ik denk dat ik dit nog heel lang ga voelen. Het zit blijkbaar in mij. Misschien wel tot mijn dood. Wordt wel lastig, want als bejaarde vrouw is je keus zo beperkt
Ik denk niet dat het echt een verhaal van midlife is. De eerste keer was ik halverwege de 20.
Nu ben ik halverwege de 40. Ik denk dat ik dit nog heel lang ga voelen. Het zit blijkbaar in mij. Misschien wel tot mijn dood. Wordt wel lastig, want als bejaarde vrouw is je keus zo beperkt
donderdag 22 november 2012 om 00:04
Roodhaar, ik herken dat wel een beetje. Ik heb ook niet zoveel monogaam gen meegekregen al ben ik het wel een hele poos geweest en verlang ik er ook weer naar. Ik ben eigenlijk altijd wel wat gevoelig geweest voor aandacht van (andere) mannen en kon me nooit voorstellen 10 jaar getrouwd.. 10 jaar monogaam te zijn.
Toch denk ik wel dat het in heel veel levens en relaties speelt. Net wat flamenco schrijft, werken-kinderen-de hele pruttel en dan de grote kabbel. Geen grote veranderingen meer, het leven wordt een deinend bootje. En dan komt er iemand die voor een vloedgolf (no pun intended) zorgt en bezwijken ligt op de loer. Eigenlijk zou je dat voor moeten zijn door aandacht en communicatie. Door zo nu en dan je eigen vloedgolf te creëren.
Toch denk ik wel dat het in heel veel levens en relaties speelt. Net wat flamenco schrijft, werken-kinderen-de hele pruttel en dan de grote kabbel. Geen grote veranderingen meer, het leven wordt een deinend bootje. En dan komt er iemand die voor een vloedgolf (no pun intended) zorgt en bezwijken ligt op de loer. Eigenlijk zou je dat voor moeten zijn door aandacht en communicatie. Door zo nu en dan je eigen vloedgolf te creëren.
donderdag 22 november 2012 om 10:51
Door een zinnetje als. Ik herken mezelf in dat midlifecrisis verhaal ook wel. doe ik natuurlijk het totaal plaatje tekort.
Bij mij is het echt een samenloop van omstandigheden, en ik heb het afgelopen jaar zoveel over mezelf geleerd, dat ik nu wel de vinger op de zere plekken kan leggen, maar een jaar geleden begreep ik echt niet wat me 'overkwam'.
Een jaar geleden kwam ik minnaar tegen en ik hou van aandacht van andere mannen, en flirt graag. Nooit deed ik er iets concreet mee, in mijn huidige relatie en deze keer wel. Waarom?
Als ik terugga in de tijd. Ik leerde mijn nr1 kennen toen ik eind twintig was, nu 13 jaar geleden, voordat ik hem leerde kennen heb ik veel relaties gehad, nooit langer dan een maand of 10 maximaal een jaar. Toen ik halverwege de twintig was, heb ik veel geëxperimenteerd, en heb ik voldoende sekspartners gehad, voordat ik nr1 leerde kennen. Ik leerde nr1 kennen, in een zeer turbulente periode van zijn leven, dit maakte dat wij ook veel turbulentie in onze startende relatie hadden. Hierdoor heb ik een lange periode van verliefdheid ervaren. Na een paar jaar kregen we een kind en opnieuw, kwamen we in een turbulente periode, een nieuwe fase van onze relatie, een derde persoon erbij, het zoeken naar de nieuwe vorm, nl een gezinsleven, etc....Inmiddels is mijn relatie geen startende relatie meer, maar een langdurige, met alle up's en down's die daarbij horen. Na een paar jaar raakte ik door omstandigheden mijn baan kwijt; nr1 werkte inmiddels zo hard en veel aan zijn eigen zaak; (let op: cliché maar hier zit dus een aandachtsdingetje!) kind was inmiddels ouder en ons gezinsleven is wel gesetteld.
Een jaar geleden kwam ik minnaar tegen, een type man waarmee ik al jaren flirtte, omdat ik aandacht van mannen nu eenmaal lekker vind. Het verschil met deze keer en al die andere keren zit in mij. Ik had ruimte in mijn hoofd, om hem toe te laten, en ik vond de aandacht heerlijk, ik voelde me 'jong', het gaf me vleugels, en ik wilde meer, meer, meer......los van de ruimte in mijn hoofd, had ik ook ruimte in mijn agenda! Ach één kopje koffie drinken met hem, kan toch geen kwaad....en ooh wat zoende hij lekker.....en dat gevoel wat het gaf zo, lekker....mijn grenzen schoven op, grenzen die ik mezelf, mijn relatie, de maatschappij mij oplegt, al deze grenzen schoven, langzaam....stapje voor stapje op. In mijn hoofd speelde ook, "Voor de rest van mijn leven met dezelfde man seksen, dat kan toch niet waar zijn!", "Nu ben ik nog jong en mooi....straks en straks is akelig dichtbij....word ik oud en lelijk."
Mijn leeftijd speelde wel degelijk een rol, maar het is een onderdeel van de samenloop van omstandigheden......en de rest van het verhaal kennen jullie, mijn schuldgevoelens richting nr1 werden te groot, door mijn affaire heb ik wel afstand kunnen nemen in mijn relatie, waardoor er wel veel ten goede is veranderd, hier hebben mijn nr1 en ik samen veel stappen gemaakt. Maar een jaar geleden, snapte ik er geen fluit van waarom ik de stap maakte om vreemd te gaan, want mijn relatie was in mijn ogen, meer dan goed.
Bij mij is het echt een samenloop van omstandigheden, en ik heb het afgelopen jaar zoveel over mezelf geleerd, dat ik nu wel de vinger op de zere plekken kan leggen, maar een jaar geleden begreep ik echt niet wat me 'overkwam'.
Een jaar geleden kwam ik minnaar tegen en ik hou van aandacht van andere mannen, en flirt graag. Nooit deed ik er iets concreet mee, in mijn huidige relatie en deze keer wel. Waarom?
Als ik terugga in de tijd. Ik leerde mijn nr1 kennen toen ik eind twintig was, nu 13 jaar geleden, voordat ik hem leerde kennen heb ik veel relaties gehad, nooit langer dan een maand of 10 maximaal een jaar. Toen ik halverwege de twintig was, heb ik veel geëxperimenteerd, en heb ik voldoende sekspartners gehad, voordat ik nr1 leerde kennen. Ik leerde nr1 kennen, in een zeer turbulente periode van zijn leven, dit maakte dat wij ook veel turbulentie in onze startende relatie hadden. Hierdoor heb ik een lange periode van verliefdheid ervaren. Na een paar jaar kregen we een kind en opnieuw, kwamen we in een turbulente periode, een nieuwe fase van onze relatie, een derde persoon erbij, het zoeken naar de nieuwe vorm, nl een gezinsleven, etc....Inmiddels is mijn relatie geen startende relatie meer, maar een langdurige, met alle up's en down's die daarbij horen. Na een paar jaar raakte ik door omstandigheden mijn baan kwijt; nr1 werkte inmiddels zo hard en veel aan zijn eigen zaak; (let op: cliché maar hier zit dus een aandachtsdingetje!) kind was inmiddels ouder en ons gezinsleven is wel gesetteld.
Een jaar geleden kwam ik minnaar tegen, een type man waarmee ik al jaren flirtte, omdat ik aandacht van mannen nu eenmaal lekker vind. Het verschil met deze keer en al die andere keren zit in mij. Ik had ruimte in mijn hoofd, om hem toe te laten, en ik vond de aandacht heerlijk, ik voelde me 'jong', het gaf me vleugels, en ik wilde meer, meer, meer......los van de ruimte in mijn hoofd, had ik ook ruimte in mijn agenda! Ach één kopje koffie drinken met hem, kan toch geen kwaad....en ooh wat zoende hij lekker.....en dat gevoel wat het gaf zo, lekker....mijn grenzen schoven op, grenzen die ik mezelf, mijn relatie, de maatschappij mij oplegt, al deze grenzen schoven, langzaam....stapje voor stapje op. In mijn hoofd speelde ook, "Voor de rest van mijn leven met dezelfde man seksen, dat kan toch niet waar zijn!", "Nu ben ik nog jong en mooi....straks en straks is akelig dichtbij....word ik oud en lelijk."
Mijn leeftijd speelde wel degelijk een rol, maar het is een onderdeel van de samenloop van omstandigheden......en de rest van het verhaal kennen jullie, mijn schuldgevoelens richting nr1 werden te groot, door mijn affaire heb ik wel afstand kunnen nemen in mijn relatie, waardoor er wel veel ten goede is veranderd, hier hebben mijn nr1 en ik samen veel stappen gemaakt. Maar een jaar geleden, snapte ik er geen fluit van waarom ik de stap maakte om vreemd te gaan, want mijn relatie was in mijn ogen, meer dan goed.
donderdag 22 november 2012 om 10:59
ik denk wel dat het verhaal van de midlife crisis klopt.
was bij ons ook zo zelfde leeftijd 17 jaar samen waarvan 12 getrouwd kinderen leuk huis en werk.
eigelijk alles wat je wilt maar ze miste de spanning, even geen vrouw en mama van zijn.
helaas heeft ze voor deze weg gekozen en niet gekeken of er andere mogelijkheden waren en we er samen uit konden komen om de spanning terug te krjgen in haar (ons) leven.
de vrouw van mijn neef zat ook ongeveer dezelfde situatie toen zij vreemd ging
was bij ons ook zo zelfde leeftijd 17 jaar samen waarvan 12 getrouwd kinderen leuk huis en werk.
eigelijk alles wat je wilt maar ze miste de spanning, even geen vrouw en mama van zijn.
helaas heeft ze voor deze weg gekozen en niet gekeken of er andere mogelijkheden waren en we er samen uit konden komen om de spanning terug te krjgen in haar (ons) leven.
de vrouw van mijn neef zat ook ongeveer dezelfde situatie toen zij vreemd ging
