Relaties
alle pijlers
Ik zit er even flink doorheen!
maandag 28 april 2008 om 21:15
Vanavond wat rustiger, gisteren was het natuurlijk heftig en heb ik ook heftig gereageerd naar hem. Ik heb nu wel rustiger met hem kunnen praten en hij had vandaag echt met onze ruzie in zijn hoofd gezeten (ik minder, veel afleiding door mijn werk).
Een stuk kwijt van mijn hart... dat is mooi gezegd. Misschien is het dat ook wel. En dat hart had al zoveel geleden door mijn ouders. Ook daar is een stukje gebroken, echt gebroken en het voelt ook vaak letterlijk pijnlijk. Hoe kun je breken met je moeder?! ... Van mijn man en zijn zonen is het trouwens niet echt een keuze om elkaar niet te zien, het is meer een kwestie van 'laten verwateren' en 'het erbij laten zitten'.
Iets wat ik echt niet kan begrijpen. Ik zal het er NOOIT bij laten zitten wat mijn kinderen betreft. Ik zal elke strohalm aangrijpen, ik doe alles, tot het uiterste. Ik zal ze nooit van mijn leven zo godsgruwelijk in de steek laten zoals mijn moeder mij in de steek heeft gelaten. Al weten ze er helemaal niets van wat ik allemaal doe, zien ze het nooit, ik vecht voor ze.
Een stuk kwijt van mijn hart... dat is mooi gezegd. Misschien is het dat ook wel. En dat hart had al zoveel geleden door mijn ouders. Ook daar is een stukje gebroken, echt gebroken en het voelt ook vaak letterlijk pijnlijk. Hoe kun je breken met je moeder?! ... Van mijn man en zijn zonen is het trouwens niet echt een keuze om elkaar niet te zien, het is meer een kwestie van 'laten verwateren' en 'het erbij laten zitten'.
Iets wat ik echt niet kan begrijpen. Ik zal het er NOOIT bij laten zitten wat mijn kinderen betreft. Ik zal elke strohalm aangrijpen, ik doe alles, tot het uiterste. Ik zal ze nooit van mijn leven zo godsgruwelijk in de steek laten zoals mijn moeder mij in de steek heeft gelaten. Al weten ze er helemaal niets van wat ik allemaal doe, zien ze het nooit, ik vecht voor ze.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 29 april 2008 om 10:49
Lieve Elmerveer,
Ik ben blij te horen dat je met je man hebt kunnen praten. Ik weet niet of hij echt zal kunnen begrijpen wat er in je omgaat, ik weet ook niet of wie dan ook die hetzelfde niet heeft meegemaakt dat kan. Dus misschien moet je dan ook niet meer van hem verwachten dan dat hij zich in je inleeft. Hij is wel duidelijk erg bezorgd om je en ook al uit zich dat in boosheid en ruzie, is dat wel een goed uitgangspunt.
Ik denk dat je er heel goed aan doet hem uit te leggen wat het voor jou betekent en wat er door jou heengaat. Dat maakt het inleven voor hem wat makkelijker.
Tja, "laten verwateren" is ook een keuze, al dan niet bewust. Jij kan dat niet begrijpen, maar als ik het goed begrijp spreek je je man er niet op aan. Je respecteert die keuze. Zou hij datzelfde voor jou op kunnen brengen: je keuze respecteren ook als hij die niet begrijpt?
liefs,
dubio
Ik ben blij te horen dat je met je man hebt kunnen praten. Ik weet niet of hij echt zal kunnen begrijpen wat er in je omgaat, ik weet ook niet of wie dan ook die hetzelfde niet heeft meegemaakt dat kan. Dus misschien moet je dan ook niet meer van hem verwachten dan dat hij zich in je inleeft. Hij is wel duidelijk erg bezorgd om je en ook al uit zich dat in boosheid en ruzie, is dat wel een goed uitgangspunt.
Ik denk dat je er heel goed aan doet hem uit te leggen wat het voor jou betekent en wat er door jou heengaat. Dat maakt het inleven voor hem wat makkelijker.
Tja, "laten verwateren" is ook een keuze, al dan niet bewust. Jij kan dat niet begrijpen, maar als ik het goed begrijp spreek je je man er niet op aan. Je respecteert die keuze. Zou hij datzelfde voor jou op kunnen brengen: je keuze respecteren ook als hij die niet begrijpt?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 29 april 2008 om 11:32
quote:dubiootje schreef op 29 april 2008 @ 10:49:
Tja, "laten verwateren" is ook een keuze, al dan niet bewust.
Dat is idd precies wat ik bedoelde. Ik hoop voor je man en zijn kinderen dat daar nog verandering in komt, misschien als ze nog wat ouder zijn. Beseft je man dat hij dit zelf kan beinvloeden? Klinkt misschien als een rare vraag maar ik heb gemerkt dat veel mensen vooral ervaren dat hun dingen overkomen en ze ergens niet beseffen dat ze zelf van grote invloed kunnen zijn. Het is een andere focus.
Fijn iig dat jullie gepraat hebben. Het zal wel heel veel zijn, al die emoties van de afgelopen tijd en dit erbij. Zorg goed voor jezelf .
Tja, "laten verwateren" is ook een keuze, al dan niet bewust.
Dat is idd precies wat ik bedoelde. Ik hoop voor je man en zijn kinderen dat daar nog verandering in komt, misschien als ze nog wat ouder zijn. Beseft je man dat hij dit zelf kan beinvloeden? Klinkt misschien als een rare vraag maar ik heb gemerkt dat veel mensen vooral ervaren dat hun dingen overkomen en ze ergens niet beseffen dat ze zelf van grote invloed kunnen zijn. Het is een andere focus.
Fijn iig dat jullie gepraat hebben. Het zal wel heel veel zijn, al die emoties van de afgelopen tijd en dit erbij. Zorg goed voor jezelf .
dinsdag 29 april 2008 om 18:13
quote:Feliciaatje schreef op 29 april 2008 @ 11:32:Beseft je man dat hij dit zelf kan beinvloeden? Klinkt misschien als een rare vraag maar ik heb gemerkt dat veel mensen vooral ervaren dat hun dingen overkomen en ze ergens niet beseffen dat ze zelf van grote invloed kunnen zijn.Hij heeft er helemaal geen zin in. Vindt dat hij 'genoeg moeite' heeft gedaan en dat zij maar over de brug moeten komen. Alles wat ik maar voorzichtig in de richting van zijn kinderen probeer, al stel ik alleen maar voor om ze een keer uit te nodigen om naar ons nieuwe huis te komen kijken, stuit op een berg weerstand. Hij wil niet. En dan moet ik het ook een keer loslaten.... ik heb in ieder geval zelf wél wat contact met de jongste, de enige die reageert als ik zoals laatst een kaartje via de mail stuurde (met pasen).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 29 april 2008 om 18:15
Ik snap het echt niet, dat hij op dit punt zo stellig is. Verder is hij gewoon heel lief.... vandaag kwam hij nog aan met een cadeautje voor mij: een mandje met badspullen omdat ik nooit geduld heb om te relaxen in bad, maar altijd een snelle douche neem. Een aanmoedigingscadeautje noemde hij het. Niet alleen voor dat bad dus, maar ook omdat hij trots is dat het allemaal lukt met het werk en dat ik het toch maar doe. Dat is wel heel lief
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 30 april 2008 om 10:23
Tot nu toe in ieder geval nog helemaal geen reactie gehad op mijn twee mails.
Voor mij begint het alweer te lijken op alle eerdere dingen die ik heb ondernomen, ook contacten met andere Irakezen die je vanalles beloven (ik ga erheen! ik heb 'm zo gevonden! dat soort kreten). Man reageert ook wantrouwig: als het dan een vriend was, dan wist hij ook al eerder van de ontvoering. En zou je dan niet alles doen om de vrouw te informeren, met haar in contact te komen? Al eerder dus? Omdat hij hier in de buurt woont, hij weet natuurlijk al lang eerder van het verhaal.
Dat zet me wel aan het denken. Hij heeft wel een punt. Wie is er nu eigenlijk te vertrouwen, wat deze mensen betreft? Wat zijn hun woorden waard? Veel mooipraterij, weinig echte inhoud. Precies zoals met Safa zelf ook. En ik trapte erin.
Voor mij begint het alweer te lijken op alle eerdere dingen die ik heb ondernomen, ook contacten met andere Irakezen die je vanalles beloven (ik ga erheen! ik heb 'm zo gevonden! dat soort kreten). Man reageert ook wantrouwig: als het dan een vriend was, dan wist hij ook al eerder van de ontvoering. En zou je dan niet alles doen om de vrouw te informeren, met haar in contact te komen? Al eerder dus? Omdat hij hier in de buurt woont, hij weet natuurlijk al lang eerder van het verhaal.
Dat zet me wel aan het denken. Hij heeft wel een punt. Wie is er nu eigenlijk te vertrouwen, wat deze mensen betreft? Wat zijn hun woorden waard? Veel mooipraterij, weinig echte inhoud. Precies zoals met Safa zelf ook. En ik trapte erin.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 30 april 2008 om 10:43
Elmervrouw, daarom denk ik dat je heel goed na moet denken voor je iets onderneemt. Het is een psychologisch spelletje, niet alleen met Safa maar ook met deze man. Daarvoor moet je heel goed inzicht hebben in zijn cultuur. Ik denk dat een deel van die cultuur is dat mannen elkaar de hand boven het hoofd houden, maar een ander deel is dat een man geacht wordt een vrouw te beschermen. En dat de moederrol van vrouwen - ook al zijn ze ondergeschikt aan de man - heel belangrijk is.
Ik zou heel omzichtig te werk gaan, je tijd nemen. Laat het voor nu misschien even zitten, even niet mailen. Ik denk dat je die man ervan moet weten te overtuigen dat jij je leven helemaal op orde hebt hier, dat je het eigenlijk wel prima vindt zonder de kinderen, dat je je erbij neer hebt gelegd. (Kent die man je hyves niet?) Je wil alleen graag weten hoe het met ze gaat. Je blijft toch hun moeder, niet?
Dus eerst die man voor je winnen, de rol spelen die hij je het liefst ziet spelen en hem de rol geven waar hij zich in thuis voelt. Misschien zijn ego wat strelen, dat hij de enige is die je kan helpen, maar zonder al te wanhopig te lijken. Je moet hem eerst aan jouw kant krijgen. Hij heeft een gebaar gedaan, maar als het erop aankomt zal hij Safa waarschijnlijk niet afvallen. Eergevoel en trots zijn waarschijnlijk ook belangrijke waarden in hun cultuur, hou daar ook rekening mee. Niemand mag gezichtsverlies lijden.
Probeer ondertussen zelf rustig te blijven en dit te zien voor wat het is: een opening, de mogelijkheid van een lijntje. Nog geen lijntje. Maar wel een kans.
Misschien is het een idee een ontmoeting met hem te regelen ("toevallig" of een keer op de koffie vragen bijv.) waarin je weinig of niet over je kinderen praat?
Ik probeer met je mee te denken, maar het is heel, heel lastig.
liefs,
dubio
ps wat lief van je man, dat cadeautje!
Ik zou heel omzichtig te werk gaan, je tijd nemen. Laat het voor nu misschien even zitten, even niet mailen. Ik denk dat je die man ervan moet weten te overtuigen dat jij je leven helemaal op orde hebt hier, dat je het eigenlijk wel prima vindt zonder de kinderen, dat je je erbij neer hebt gelegd. (Kent die man je hyves niet?) Je wil alleen graag weten hoe het met ze gaat. Je blijft toch hun moeder, niet?
Dus eerst die man voor je winnen, de rol spelen die hij je het liefst ziet spelen en hem de rol geven waar hij zich in thuis voelt. Misschien zijn ego wat strelen, dat hij de enige is die je kan helpen, maar zonder al te wanhopig te lijken. Je moet hem eerst aan jouw kant krijgen. Hij heeft een gebaar gedaan, maar als het erop aankomt zal hij Safa waarschijnlijk niet afvallen. Eergevoel en trots zijn waarschijnlijk ook belangrijke waarden in hun cultuur, hou daar ook rekening mee. Niemand mag gezichtsverlies lijden.
Probeer ondertussen zelf rustig te blijven en dit te zien voor wat het is: een opening, de mogelijkheid van een lijntje. Nog geen lijntje. Maar wel een kans.
Misschien is het een idee een ontmoeting met hem te regelen ("toevallig" of een keer op de koffie vragen bijv.) waarin je weinig of niet over je kinderen praat?
Ik probeer met je mee te denken, maar het is heel, heel lastig.
liefs,
dubio
ps wat lief van je man, dat cadeautje!
Ga in therapie!
woensdag 30 april 2008 om 11:23
Het is goed dat ik nu werk heb wat veel afleiding biedt, dat helpt me om het niet groter te maken dan het is. Ik focus me liever op iets waar wel perspectief in zit. Intussen laat ik dit bewust een beetje op de achtergrond en ik ben ook zeker niet van plan om deze man te bestoken met mails. Laat hem nu maar komen, met informatie. Als het nog gebeurt tenminste.
De moederrol is inderdaad belangrijk, Safa had altijd zijn moeder echt op een voetstuk staan, en zijn zus ook. Maar ik denk dat eer hier een grotere rol speelt. Ik heb hem verlaten, dat is een aantasting voor zijn mannelijke eer. Hij wilde de relatie niet beëindigen. En verder speelt de geloofsopvoeding zeker ook mee.
Waar ik mee achterblijf, is de vraag: heeft hij ooit echt wel iets om mij gegeven? Wat ben ik voor hem geweest? Als je toch van iemand hebt gehouden, dan laat je diegene toch niet compleet in onzekerheid achter? Dat hij de kinderen meenam is één ding, maar gewoon even iets laten weten, hoe klein ook (hoeft voor hem helemaal geen risico op te leveren, hij kan onvindbaar blijven), dat is toch het minste. Ik zou zoiets nooit, nooit en nog eens nooit over mijn hart kunnen verkrijgen.
De moederrol is inderdaad belangrijk, Safa had altijd zijn moeder echt op een voetstuk staan, en zijn zus ook. Maar ik denk dat eer hier een grotere rol speelt. Ik heb hem verlaten, dat is een aantasting voor zijn mannelijke eer. Hij wilde de relatie niet beëindigen. En verder speelt de geloofsopvoeding zeker ook mee.
Waar ik mee achterblijf, is de vraag: heeft hij ooit echt wel iets om mij gegeven? Wat ben ik voor hem geweest? Als je toch van iemand hebt gehouden, dan laat je diegene toch niet compleet in onzekerheid achter? Dat hij de kinderen meenam is één ding, maar gewoon even iets laten weten, hoe klein ook (hoeft voor hem helemaal geen risico op te leveren, hij kan onvindbaar blijven), dat is toch het minste. Ik zou zoiets nooit, nooit en nog eens nooit over mijn hart kunnen verkrijgen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 2 mei 2008 om 21:08
Niks gehoord. Dit wordt gewoon ook weer helemaal niks.
Wel op andere gebieden actie: zondag of maandag wordt er in de Telegraaf aandacht besteed aan ontvoerde kinderen, en dat dit óók in Nederland voorkomt en vaker dan men denkt. Dat er zaken zijn waarin zelfs helemaal niets meer gebeurt. Waar nooit meer iets gehoord wordt van de kinderen. Zoals de mijne. Een journalist had Vermist benaderd, die hebben mijn gegevens doorgegeven. Nu belt hij morgen om mij wat vragen te stellen. Goed dat ze er weer eens aandacht aan besteden. Het leven rent maar door. Terwijl dat stuk leven voor mij gewoon opgehouden is. Hoezo gewoon, trouwens.
Wel op andere gebieden actie: zondag of maandag wordt er in de Telegraaf aandacht besteed aan ontvoerde kinderen, en dat dit óók in Nederland voorkomt en vaker dan men denkt. Dat er zaken zijn waarin zelfs helemaal niets meer gebeurt. Waar nooit meer iets gehoord wordt van de kinderen. Zoals de mijne. Een journalist had Vermist benaderd, die hebben mijn gegevens doorgegeven. Nu belt hij morgen om mij wat vragen te stellen. Goed dat ze er weer eens aandacht aan besteden. Het leven rent maar door. Terwijl dat stuk leven voor mij gewoon opgehouden is. Hoezo gewoon, trouwens.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 2 mei 2008 om 21:52
Vandaag ook gewerkt; iemand vervoerd die 3x per week aan de dialyse moet (5 uur per keer). Dat vind ik dan zo zielig... Ik vind zóveel dingen zielig, die mensen hebben.. dat is zo mijn valkuil. Dan wil ik het liefst een toverstafje hebben en hun leven helemaal goed en gezond maken. En dat kan niet. Het is hun weg en hun rugzak. Maar het wringt bij mij van binnen. Ik moet leren afstand nemen. Ik ben maar de taxichauffeur, for crying out loud!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 3 mei 2008 om 10:40
Wie ben ik eigenlijk, om iets te willen voor iemand anders zijn leven? Basic komt het erop neer dat je alleen maar invloed kunt hebben op je eigen leven. Op je eigen innerlijke houding t.a.v. de dingen die gebeuren; álle dingen. En ik geloof echt oprecht, dat je zelf alle gereedschap, om het zo maar te zeggen, bezit, om te kunnen omgaan met alles wat zich op je pad voordoet.
Zo is het ook voor andere mensen. Niemand is zielig. Eigenlijk nogal kleinerend om dat te denken. Ik zou niet voor zielig willen worden aangezien. Zo zie ik mezelf ook niet. Ik heb wél veel meegemaakt, en dat mag ik erkennen. Maar het is géén excuus om er dan maar in te blijven hangen, of het als excuus te gebruiken om dan maar niets meer te doen. Er zijn altijd nog dingen mogelijk. Als je je blik opzij, omhoog, naast hetgene richt wat er niet is, of niet meer is, of dat wat niet meer kan. En dat is een keuze die ik maak. Soms de pijn; dan uithuilen of wat dan ook maar nodig is, opstaan en weer verder gaan, zonder die pijn te ontkennen of te verdoezelen.
*beetje filo-bui, geloof ik*
Zo is het ook voor andere mensen. Niemand is zielig. Eigenlijk nogal kleinerend om dat te denken. Ik zou niet voor zielig willen worden aangezien. Zo zie ik mezelf ook niet. Ik heb wél veel meegemaakt, en dat mag ik erkennen. Maar het is géén excuus om er dan maar in te blijven hangen, of het als excuus te gebruiken om dan maar niets meer te doen. Er zijn altijd nog dingen mogelijk. Als je je blik opzij, omhoog, naast hetgene richt wat er niet is, of niet meer is, of dat wat niet meer kan. En dat is een keuze die ik maak. Soms de pijn; dan uithuilen of wat dan ook maar nodig is, opstaan en weer verder gaan, zonder die pijn te ontkennen of te verdoezelen.
*beetje filo-bui, geloof ik*
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 4 mei 2008 om 09:14
Aandacht in de media voor de vermiste kinderen, zaken waarmee niets gebeurt. Waaronder dus de mijne!!
http://www.telegraaf.nl/b...kinderen_spoorloos__.html
(ik weet niet of dit zo werkt, deze link)
http://www.telegraaf.nl/b...kinderen_spoorloos__.html
(ik weet niet of dit zo werkt, deze link)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 4 mei 2008 om 09:42
Ja, het werkt. Ik ben alleen niet zo blij met de foto. Brrr! Ik moest 'somber' kijken van de fotograaf, maar hier zie ik eruit alsof mijn leven geen enkele zin meer heeft.
Terwijl hij volgens mij wel vijftig foto's heeft gemaakt, ook bij mij thuis, en óók met beide kinderen!
Dit artikel staat overigens in de krant vanwege de 1-jarige vermissing van Madeleine McCann, om te laten zien dat er ook in Nederland kinderen zomaar vermist raken, waar nooit meer iets over gehoord wordt.
Terwijl hij volgens mij wel vijftig foto's heeft gemaakt, ook bij mij thuis, en óók met beide kinderen!
Dit artikel staat overigens in de krant vanwege de 1-jarige vermissing van Madeleine McCann, om te laten zien dat er ook in Nederland kinderen zomaar vermist raken, waar nooit meer iets over gehoord wordt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 4 mei 2008 om 18:43
Ik weet het niet vandaag. Alsof alles misgaat. Verkeerd rijden, boos op mezelf, heel boos. Eigenlijk gewoon heel verdrietig. Om alles wat misgegaan is. Om een vriendin, die ik heel lang ken, die mij gewoon laat barsten. Om het gevoel wat ik krijg op de camping, waar ik op bezoek ging bij een (vele jaren oudere) vriendin. Om die foto in de krant. Ik kan wel janken. Blegh, alsof alles bij elkaar komt en het is teveel. Zeur, zeur, zeur. Mooi weer en ik zie alleen maar gezinnetjes. Denk aan mijn moeder en alles wat kapot is. Het is teveel. Het is even teveel.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 4 mei 2008 om 23:08
zondag 4 mei 2008 om 23:25
Lieve Elmervrouw, heb al zo vaak dingen van je gelezen en nu lees ik dit topic, al je postings, je foto, je verdriet, je gemis, je gevloek, en je tomeloze, eindeloze inzet, nog steeds ook voor anderen, terwijl je zelf zoveel verloren hebt.
Ik heb bewondering voor jou als mens en het doet me zoveel pijn dat sommige mensen zoveel verdriet hebben......
Ik heb bewondering voor jou als mens en het doet me zoveel pijn dat sommige mensen zoveel verdriet hebben......
DTEEZ!
zondag 4 mei 2008 om 23:33
quote:Marianne30 schreef op 04 mei 2008 @ 20:21:
Lieve Elmervrouw. Niks nuttigs om te zeggen. Alles wat ik zou zeggen, doet te kort aan jouw gevoelens denk ik. Kan me voorstellen dat je er even flink doorheen zit. Daarom alleen even een hart onder de riem en een
Sluit ik me bij aan....
En natuurlijk ook even een Dikke knuf!!!!
Lieve Elmervrouw. Niks nuttigs om te zeggen. Alles wat ik zou zeggen, doet te kort aan jouw gevoelens denk ik. Kan me voorstellen dat je er even flink doorheen zit. Daarom alleen even een hart onder de riem en een
Sluit ik me bij aan....
En natuurlijk ook even een Dikke knuf!!!!
maandag 5 mei 2008 om 09:01
Gisteren ook de krant gehaald en daar stond wel een foto met alletwee de kinderen in. En dan die reacties op de site van de Telegraaf.. wat sommige mensen toch schrijven, daar valt je mond van open. Ik denk maar dat het meer over hen zegt dan over mij en lig er verder niet wakker van, maar leuk is het niet.
Hoef ik ook vanmiddag pas te komen om te werken. Waarom, denk ik dan, terwijl het de afgelopen weken de hele dag was, maar natuurlijk was ik te verbluft om het hem te vragen toen hij belde. Het is juist zo'n goede afleiding voor mij. Voel ik tenminste dat ik toch iets kan, of iets goed doe. Met die mensen die ik rijd.
Dank voor jullie knuffels, het doet me iets minder alleen voelen. (Rare zin, maar ja.)
Hoef ik ook vanmiddag pas te komen om te werken. Waarom, denk ik dan, terwijl het de afgelopen weken de hele dag was, maar natuurlijk was ik te verbluft om het hem te vragen toen hij belde. Het is juist zo'n goede afleiding voor mij. Voel ik tenminste dat ik toch iets kan, of iets goed doe. Met die mensen die ik rijd.
Dank voor jullie knuffels, het doet me iets minder alleen voelen. (Rare zin, maar ja.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
