Minnaar deel 19.

26-11-2012 12:53 3006 berichten
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?



Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Alle reacties Link kopieren
Juist rooss. Haha jij kan het beter uitleggen dan ik ;)
Das me stiel Jahoe, me stiel.

O en me roeping ook trouwens
Alle reacties Link kopieren
Jaaa Roossie, I know!

Ik kan soms (vaak?) lomp uit de hoek komen hahah
O? Nou, ik nooooit hoor!
Alle reacties Link kopieren
Jee, wat een hoopte lezen na een paar dagen afwezigheid! Oké officieel heb ik dan geen minnaar (ondanks al bijna een jaar contact,soms intiem/erotisch, soms gewoon over dagelijkse dingen) maar nog nooit sex gehad dus, maar ik lees wel stiekem met jullie mee! Rooss jij zegt dat het hebben van sex alles veranderd, in welk opzicht? Zv (zoenvriendje) en ik ( zoals je het zelf zo mooi noemde,haha) en ik hebben wel de intentie, alleen is het er gewoon nog nooit van gekomen. We zijn (onbewust?) denk ik ook een beetje bang voor de consequenties die het gaat hebben als we echt all the way gaan. En dat we dan nog meer 'verslaafd' aan elkaar worden. Doel je daar op?
Als je seks hebt (gehad) voel je je nog veel meer verbonden met elkaar, dan is hij een beetje van jou. Al roept je kop nog zo hard dat het onzin is, je gevoel zal iets anders zeggen.

En over gevoel gesproken, het wordt dan ook lastiger om lust niet in liefde te laten overvloeien, vooral bij regelmatig contact, face to face of via foon en computer.

Dan geef je inderdaad de verslaving de kans.



Tenminste, zo ervaar ik het wel en ik lees dat hier natuurlijk ook zeer regelmatig.

Weet je wat jullie waarschijnlijk ook tegenhoudt, Memorie? Het idee dat je nog niet echt vreemd bent gegaan. Bij zoenen is er nog een weg terug.

Al is dat alleen maar voor de vorm, de weg terug bestaat nog...
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je gelijk hebt rooss. Beide zijn we gebonden,beide kán het eigenlijk überhaupt al niet wat we doen...toch laten we het gebeuren. Juist dat gevoel maakt het zo lastig. Er is bijna dagelijks contact,via de mail en we zien elkaar regelmatig. Hebben ons ook al afgevraagd hoe anderen dit aanpakken. En hoewel het fout is waar we mee bezig zijn,het voelt zó goed en lekker. Het is idd nu nog het gevoel van ' het is niet zo erg,we zijn nog niet zo ver gegaan '. Maar oh...wat heb ik soms zin in deze verboden vrucht,en dat dat wederzijds is weet ik wel zeker. Maar dan he...
Ik denk dat seks wel veel verandert. Toch heb ik vanuit het swingen een paar keer een speciale man gehad. Iemand waarmee ik een bijzonder sterke aantrekkingskracht had. Mijn man heeft me diverse malen gevraagd of ik verliefd was, maar het was echt niet zo. Met een man heb ik echt minstens 10 keer seks gehad. Toen zijn vrouw hem verliet, hebben we veel contact met elkaar gehad op een veel dieper niveau. Inmiddels heeft hij een nieuwe vriendin, maar die wil per se niet swingen of een open relatie. Dus daar houdt het op.



Maar ik had niet de ervaring dat seks een enorm verschil maakte in mijn gevoelens naar hem.



Mijn huidige fling blijft nog steeds bij gerommel. Nu heeft hij inmiddels een nieuwe baan. Toen ik dat hoorde stuurde ik hem een berichtje dat dit wel beter was voor onze samenwerking. De volgende dag hadden we overleg en hij zei dat dit inderdaad beter was. Hij zei: Nu is de weg tenminste echt vrij om samen het bed in te duiken, zonder ons af te hoeven vragen hoe we elkaar de dag erna aankijken.

Goh, zo had ik mijn berichtje niet bedoeld.



Ik zal hem in zijn nieuwe functie nog wel regelmatig tegenkomen, maar het zware samenwerken is niet meer aan de orde. We zullen elkaar de komende weken ook niet zien (vakantie). Ik merk elke keer dat die vakantieperiode's alle vlammen laten doven. Maar als ik hem weer zie, dan vlamt alles meteen weer op.



Maar het zou ook best zo kunnen zijn dat bij mij alles rustiger blijft omdat ik niet zoveel contact tussendoor heb. Hooguit een paar smsjes of whatsapps per week. Een bewuste keuze. Dat zorgt er volgens mij ook wel voor dat er minder kans op uitslaande brand is.
Alle reacties Link kopieren
Misschien is het ook de spanning,wat als we echt seks met elkaar hebben? Nu is er bij ons al maanden een soort verwachting, mede door flink erotische mailtjes. Maar de angst op verdere verslaving is ook wel duidelijk aanwezig. Ik denk ook wel dat iets intiems delen als seks ( wat voor mij ook niet iets is waar ik makkelijk of snel aan toe geef) nog een extra gevoel erbij geeft. En ja,misschiens ben ik daar wel een beetje bang voor. Verwachtingen hebben we overigens allebei niet,als het gaat om relatiemateriaal (zoals jullie ook zo mooi zeggen). Geen idee of we dat voor elkaar zijn. Mijn relatie gaat niet zo best,dus ja, ben ook wel bang voor uitslaande brand idd...maarbals je relatie 100% on orde is heb je geen behoefte aan een ander ga ik dan weer van uit. Pff...soms is het wel erg lastig hoor!
quote:makeamemorie schreef op 21 december 2012 @ 21:11:

Misschien is het ook de spanning,wat als we echt seks met elkaar hebben? Nu is er bij ons al maanden een soort verwachting, mede door flink erotische mailtjes. Maar de angst op verdere verslaving is ook wel duidelijk aanwezig. Ik denk ook wel dat iets intiems delen als seks ( wat voor mij ook niet iets is waar ik makkelijk of snel aan toe geef) nog een extra gevoel erbij geeft. En ja,misschiens ben ik daar wel een beetje bang voor. Verwachtingen hebben we overigens allebei niet,als het gaat om relatiemateriaal (zoals jullie ook zo mooi zeggen). Geen idee of we dat voor elkaar zijn. Mijn relatie gaat niet zo best,dus ja, ben ook wel bang voor uitslaande brand idd...maarbals je relatie 100% on orde is heb je geen behoefte aan een ander ga ik dan weer van uit. Pff...soms is het wel erg lastig hoor!



Ik heb je net even geloept, maar ik denk dat je idd een heel grote kans hebt op uitslaande brand. Ik ben altijd de eerste om te zeggen dat het niets over je relatie hoeft te zeggen, maar jij weet voor jezelf wel beter. Ik denk dat je er heel wijs aan doet om je eerst te concentreren op je relatie, vooral vanwege je kinderen.



Of je relatie nog te redden is, weet je niet, maar als je nu jezelf verliest in een grote vlam, dan zal het alleen maar moeilijker worden. Het hoeft niet altijd zo te zijn dat je de relatie redt: een goede scheiding kan al genoeg winst zijn.



Veel sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Daar heb je een punt roodhaarr...mijn relatie staat op losse schroeven,en niet eens vanwege gevoelens naar de ander. Die kwam als een kadootje na jaren weer mijn leven binnen zeilen, en ik had hem nooit toegelaten als ik gelukkig zou zijn met mijn man. Dat weet ik uit eerdere ervaringen. Vanwege mijn kinderen ben ik bereid alles uit de kast te halen,maar dat is lastig als er gevoelens/lust zijn naar een ander. Zeker als je die lust niet voelt naar je eigen partner. Of houdt dat verband met elkaar? Moeilijk...
Ik had ook al even naar je berichten gekeken en ik zie eng veel overeenkomsten. Je laatste vraag is een interessante, bijna een kip en een ei verhaal.

Ik ben ervan overtuigd dat je gevoeliger bent voor andermans aandacht als je relatie slecht gaat.



Helaas weet ik uit ervaring dat je je bij een depressieve partner "noodzakelijk kwaad" kunt voelen. Iemand die er gewoon is, iemand die geen extra aandacht behoeft. Zeker die stomme AD maakte hem zo vlak als wat.

Op een gegeven moment was ook mijn lust verdwenen. En mijn behoefte aan zoenen en knuffelen. De behoefte was niet weg maar ik wilde het niet meer van hem.

Mijn relatie heeft het niet gered trouwens...
Alle reacties Link kopieren
quote:hyperion schreef op 21 december 2012 @ 10:53:

Verwachtingen scheppen teleurstellingen...





Verwachtingen die teleurstellingen veroorzaken, zijn de verwachtingen die geschapen zijn uit 'hoop' zonder dat uit te spreken.



Daarnaast zweven mensen soms te lang door op hun roze wolk, en vergeten te landen.. Op zo'n moment sta je niet meer met beide benen op de grond, en kunnen je verlangens een eigen leven gaan leiden..
Alle reacties Link kopieren
Rooss, idd die behoefte is niet weg,integendeel...eng veel overeenkomsten met? Het gekke is dat ik nooit om aandacht van mannen verlegen heb gezeten,alleen boeide het me eerder nooit. Dat ik er nu wel voor opensta is niet voor niks denk ik dan. Ik ben ook bang dat mijn relatie niet meer te redden valt,ondanks dat ik mijn (potentiële) nr 2 ook niet als relatiemateriaal zie,hij is immers ook getrouwd en het laatste wat ik wil is hun huwelijk ook naar de knoppen helpen (misschien daarom mijn angst verder te gaan?). En nee,ik ben geen moraalridder, maar wil niks kapotmaken omwille van mijn eigen geluk...
Overeenkomsten met mijn eigen situatie, memorie, ik heb jarenlang samengeleefd met een zwaar depressieve partner.



Dat je nr 2 geen relatiemateriaal is zie ik alleen maar als voordeel hoor. Als je al uit elkaar gaat, ga het leven eerst weer even leuk maken in je up. Lik wonden, evalueer, detecteer en leer. Ik zit er nog middenin.

Deze situatie is heftig en vermoeiend. Maar ook helend en leerzaam. Al voel ik me regelmatig kut, lusteloos en nutteloos. Mijn doelen zijn verschoven. En daar moet ik aan wennen.
Alle reacties Link kopieren
Wauw respect voor jou... mijn partner is nu idd bij perioden depressief, wat een zware wissel trekt op ons gezin. Ik weet nu nog niet of we het gaan redden,maar ik zie mezelf ( in geval van breuk) idd voorlopig alleen.kan me voorstellen dat het heftig en vermoeiend is. Hoe lang zijn jullie uit elkaar? Als ik te direct ben moet je het ook zeggen hoor! Ik mis gewoon nu de affectie,het gevoel speciaal,mooi,bijzonder te zijn. Dat gevoel geeft nr 2 me dus wél en heb ik zó nodig nu.

Het kip en ei verhaal houdt me nu wel erg bezig...ik had echt nooit opengestaan voor deze gevoelens als mijn relatie prima was geweest. Maar goed...ik weet al langer dan vandaag hoe de vork in de steel steekt. Ik heb gewoon behoefte aan aandacht,ineens. Het zegt genoeg...maar bedankt rooss, ik wéét ook wel dat ik het eerst in mijn up moet gaan redden, en ik weet inmiddels dat ik dat kan. Hoewel het idd behoorlijk kut moet zijn...nogmaals respect voor jou,ik kan alleen maar hopen dat ik ooit moedig genoeg ben de knoop door te hakken!
Respect hoef je niet te hebben hoor Memorie, maar evengoed bedankt. Je moest eens weten hoe lang ik tegen deze beslissing heb aangehikt. Jarenlang is het doel geweest: hem beter maken. En daar ben ik natuurlijk jammerlijk in gefaald, ik kan hem niet beter maken. Ook heb ik mijn leven deels in de wacht gezet, "als hij straks weer beter is dan ga ik.. dan gaan we. En een jaar geleden was het onvermijdelijk.

Hij gaf de voorzet, ik kopte hem erin. Want het is niet alleen mijn besluit, ook het zijne!



Dat stuk waardering heeft ieder mens nodig. Niet alleen jij en ik, ook onze (ex) partners. Ik was ook niet meer in staat die waardering te geven, ook ik was niet meer bij machte hem zich speciaal te laten voeren. Ik kan mezelf dat niet aanrekenen, wat niet is, is niet.

En jij, ben jij nog in staat je partner dat speciale gevoel te geven?
Alle reacties Link kopieren
Wat niet is,is niet...mooie verwoording weer rooss ik denk dat ik hem dat gevoel nog steeds geef. Alleen hij mij niet meer. Hij zegt ook rustig: als je voor jezelf moet kiezen moet je dat doen,maar dan spring ik voor de trein...ja wat moet je dan? Hij weet ook dat ik er zo in sta...hoewel hij niet weet van mijn gevoelens naar een ander toe...denk ik zelfs dat hij dat zou begrijpen. Ik voel me bijna verplicht hem eerst uit zijn dal te trekken, en ik weet al lang dat als hij sterk genoeg in zijn schoenen staat ik de stekker eruit trek. Als mijn gevoel het wint van mijn verstand tenminste,wat mij betreft is de koek gewoon op. Maar het is moeilijk...ook voor de kids. Heeft weinig met minnaar te maken nog,haha! Hoewel die mij wel het inzicht heeft gegeven (uiteindelijk) dat ik nog de moeite waard ben. Want ook je zelfrespect gaat naar de kl*te met een depressieve man aan je zijde.
quote:makeamemorie schreef op 21 december 2012 @ 23:19:

Ik voel me bijna verplicht hem eerst uit zijn dal te trekken, en ik weet al lang dat als hij sterk genoeg in zijn schoenen staat ik de stekker eruit trek.

Ook dat mag je in mijn optiek andersom zien. Als jij gaat blijkt hij waarschijnlijk zomaar sterk genoeg om voor zichzelf te zorgen. Als ik iéts heb geleerd de afgelopen 20 jaar is dat ik mede de depressie in stand gehouden heb. Door voor hem te zorgen...



Dreigen met zelfmoord is altijd een zwakte bod, daar hoef je niks mee. HOe kut ook.
Alle reacties Link kopieren
quote:makeamemorie schreef op 21 december 2012 @ 20:27:

Er is bijna dagelijks contact,via de mail en we zien elkaar regelmatig. Hebben ons ook al afgevraagd hoe anderen dit aanpakken. En hoewel het fout is waar we mee bezig zijn,het voelt zó goed en lekker. Het is idd nu nog het gevoel van ' het is niet zo erg,we zijn nog niet zo ver gegaan '. Maar oh...wat heb ik soms zin in deze verboden vrucht,en dat dat wederzijds is weet ik wel zeker. Maar dan he...



Oei, memorie, wat klinkt dit bekend! Behalve dan dat we gisteravond onze eerste date hadden en hebben gezoend en gevoeld! YEAH, wat voelde dat heerlijk. Dichtbij hem zijn na lange tijd, praten, zoenen, voelen, lachen. Geen kans voor all the way, maar dat was misschien wel goed ook. De vonk had potentie voor veeeel meer



Memorie, sterkte met je nr1.
Alle reacties Link kopieren
Gisteravond openhartig gesprek gehad met "fotograaf"

Zijn in eerste instantie vriendschappelijk begonnen, al voelde ik wel aan dat hij mij leuker vond/vind dan andersom.

Vanuit zijn thuissituatie is ie al een poos niet meer intiem en wil dit dus buiten de deur zoeken. Valt niet over te praten om het open te gooien, ze zou daar te jaloers voor zijn.

Heb hem gezegd dat zij niet van hem kan verlangen nooit meer intiem te zijn en daar gaf ie me wel gelijk in maar schijnt gevoelig te liggen.

Vind het voor mezelf nu wel moeilijker, want ben gewoon bang dat er bij hem meer speelt en dat is iets waar ik niet op zit te wachten....

Sorry moest even mijn ei kwijt dames...
Alle reacties Link kopieren
het blijft continu een gevecht en geworstel met gevoelens..mag niet , kan niet..ervaar dat ook heel erg bij mijn minnares..ik ben vrijgezel overigens..ik ken mensen/klanten via mijn werk waarvan ik weet dat zij met 2 mannen samen woont , ook met kids hoewel die ouder zijn..dit stel loopt inmiddels richting de 60...ze wonen al jaren samen en maken een gelukkige indruk..de intieme details ken ik natuurlijk niet , maar ze zijn erg blij met de situatie...ik ken ook het hele gezin van mijn minnares en heb hier stiekum wel eens van gedroomd..hebben jullie wel eens gedroomt over zulke mogelijkheden/omstandigheden??
Alle reacties Link kopieren
Lastig Noa...

Kun je niet gewoon vragen of er meer speelt dan dit?

Open en eerlijk lijkt me voor jou het beste, want dan kun jij tenminste kiezen of je je ermee inlaat of niet...
Alle reacties Link kopieren
quote:triky schreef op 23 december 2012 @ 10:57:

het blijft continu een gevecht en geworstel met gevoelens..mag niet , kan niet..ervaar dat ook heel erg bij mijn minnares..



Waarom zou dat niet kunnen en mogen?





Dat is naar mijn mening nu zo'n verwachting die uitgesproken wordt maar die voor teleurstellingen gaat zorgen.. want ik meen dat we na alle delen wel kunnen stellen dat het behoorlijk onmogelijk is om zonder gevoelens in een minnaar relatie te staan.
Alle reacties Link kopieren
heb je gelijk in sens..alleen lukt het haar niet om "vrede" en acceptatie te vinden in haar relatie met mij te vinden..het blijft een carrousel..en als we afscheid nemen ..zonder verder kontakt..dan na week of 3 huilend aan de foon..en als ik haar dan zie op haar aandringen , verlies ik het weer , en liggen weer in elkaars armen..klingt dat ook bekent?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven