Seks
alle pijlers
Minnaar deel 19.
maandag 26 november 2012 om 12:53
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
donderdag 31 januari 2013 om 00:07
Manlief weet het bij mij ook niet. Al twee jaar niet. En dat kost nogal wat moeite af en toe. Wereldjes goed gescheiden houden is vrij zwaar, maar uiteindelijk wel te doen. En voor mezelf is het zeker de spanning en de bevrediging die ik er uit krijg die het hem doen. Hij geeft iets wat ik thuis niet krijg. En andersom. Voor mij is het ook wel een soort van ontladen en dat heb ik nodig met mijn leventje.
Maar leuk je eerste date ! Ben benieuwd hoe het gaat verlopen.
Maar leuk je eerste date ! Ben benieuwd hoe het gaat verlopen.
donderdag 31 januari 2013 om 02:27
Ik heb over 1,5 week ook een eerste echte date en ook ik vind dat nog steeds heel erg spannend. Elke man is anders, ook ik merk aan mezelf dat ik bij elke man weer anders ben. Deze man wil verleiden, spelen, de tijd nemen, masseren, me omgeven met luxe, zelf omgeven worden met luxe. Ik krijg opdrachtjes, boodschappenlijstjes. Nieuw voor me. Hij wil me bekijken in lingerie, me verwennen met voedsel en wijn. Wil naar me kijken terwijl ik lig te slapen..uitgeput na een bevredigende nacht. Me het bed niet laten verlaten de volgende morgen voor hij me weer geproefd heeft.
Nieuw..spannend.
En zo ervaar ik en leer ik. En ik zuig het op want straks staat de ware voor de deur en dan is het over met de pret. Of werkt dat niet zo? Is het niet zo dat ik nu moet genieten want stel dat... met de ware zal ik toch ook genieten? Soms denk ik dat, soms denk ik dat ik nu moet ervaren en genieten op dit gebied want als Hij zich aandient is het over...
Stom hè?
Volgens mij ben ik duidelijk nog niet toe aan een nieuwe "echte" man in mijn leven.
Nieuw..spannend.
En zo ervaar ik en leer ik. En ik zuig het op want straks staat de ware voor de deur en dan is het over met de pret. Of werkt dat niet zo? Is het niet zo dat ik nu moet genieten want stel dat... met de ware zal ik toch ook genieten? Soms denk ik dat, soms denk ik dat ik nu moet ervaren en genieten op dit gebied want als Hij zich aandient is het over...
Stom hè?
Volgens mij ben ik duidelijk nog niet toe aan een nieuwe "echte" man in mijn leven.
donderdag 31 januari 2013 om 08:25
Vind dat niet stom hoor Roos. We willen allemaal toch genieten van het leven. Mss dat de druk wel steeds hoger wordt naarmate je ouder wordt. De tijd lijkt steeds sneller te gaan dus neem je wat je kunt krijgen. Ik herken dat wel hoor. Heb zelf een soort van verlanglijstje bij mijn sv en die wil ik zo snel mogelijk afwerken. Want stel je voor dat er wat gebeurt en het kan allemaal niet meer. Alsof ik dan niet genoeg genoten heb van het leven. Maar dat is de druk die we ons zelf opleggen. Ik zeg gewoon genieten van alles. En je eerste date ! Komen al die spanningen en onzekerheden weer naar boven. Maar hoe leuk is het toch. Veel plezier ! Neem aan dat we hier het verloop er van zullen lezen.
donderdag 31 januari 2013 om 09:53
klinkt niet stom en is niet stom Roos. Lascivo omschrijft het heel mooi, de druk die we onszelf opleggen. We willen continue genieten van wat voorbij komt maar ondertussen ook op de uitkijktoren staan om te voorkomen dat 'HIJ' niet ineens voorbij loopt zonder dat we het door hebben.
Je nieuwe SV klinkt ontzettend spannend en leuk! Met de ware ga je ook genieten maar anders dan nu. Dat is bij elke man toch? Dat je bij elke man anders geniet..
Geniet hiervan! Het klinkt als een goede zondagmiddag feel good movie
Lascivo, Heeft hij geen vermoedens? Hoe gaan jullie daar uberhaupt mee om? Ik vond het soms heel lastig om de dingen gescheiden te houden en dan woonde ik niet eens samen en liepen mijn korte relaties op de klippen (omdat mijn gevoel voor mijn minnaar te sterk was). maar hoe gaat dat bij jullie? krijgen jullie nooit vragen?
Je nieuwe SV klinkt ontzettend spannend en leuk! Met de ware ga je ook genieten maar anders dan nu. Dat is bij elke man toch? Dat je bij elke man anders geniet..
Geniet hiervan! Het klinkt als een goede zondagmiddag feel good movie
Lascivo, Heeft hij geen vermoedens? Hoe gaan jullie daar uberhaupt mee om? Ik vond het soms heel lastig om de dingen gescheiden te houden en dan woonde ik niet eens samen en liepen mijn korte relaties op de klippen (omdat mijn gevoel voor mijn minnaar te sterk was). maar hoe gaat dat bij jullie? krijgen jullie nooit vragen?
donderdag 31 januari 2013 om 11:13
Ik zwaai ook nog maar even dan, ik lees ook meestal nog mee.
Ik blijf me verbazen hoeveel dezelfde verhalen voorbijkomen, ik denk ook steeds mijn exminnaar te herkennen, zoveel cliche's op een hoop eigenlijk. En toch, toen ik er middenin zat voelde het toch als 'bij ons is het anders'
Hier is het rustig nu, mijn relatie is weer helemaal zoals hij moet zijn, met hier en daar nog een barstje wat nog niet volledig hersteld is, maar ook een hoop bijgeleerd en ontdekt. Mijn ex-minnaar is al bijna een jaar mijn minnaar niet meer (maart, om precies te zijn) en ik ben nog bijna een half jaar echt flink kapot geweest eigenlijk. Sinds de zomer hadden we nog sporadisch contact, daarvoor nog heel vaak. En sinds een maand of 4 is het contact helemaal stopgezet.
En, wat ik nooit verwacht had: ik mis hem niet meer. Ik denk niet vaak meer aan hem en als ik aan hem denk is het eigenlijk niet met prettige gedachten Achteraf kijk ik echt raar terug op keuzes die ik maakte, ik vind het bizar dat je sommige dingen zo anders kunt doen dan je je ooit had kunnen voorstellen.
Achteraf denk ik dat ik gewoon de zoveelste in de rij was, het verhaal was hetzelfde als bij vrijwel iedereen hier: collega's, veel spanning, denken dat je van elkaar houdt, dat thuis alles slecht was, twijfel over scheiden, 1000x proberen te stoppen, heftige toestanden, de hele mikmak.
En achteraf was het het zó niet waard en dank ik god op mijn blote knietjes dat ik níet ben vertrokken. Mijn man is er nog steeds voor me, ik ben nog steeds gek op hem, waar mijn minnaar allang weer vervaagd is. Ik kon me toen écht niet voorstellen dat het zo zou gaan, iedereen die me zei dat het wel zou slijten versleet ik voor gek, want ik híeld toch van hem.... en het was zo ánders dan bij anderen en soulmates en de hele toestand.
En dat is gewoon niet zo, het was een berg opspelende hormonen gecombineerd met een persoonlijke crisis, en hoppa, je relatie lijkt opeens slecht en het gras lijkt ergens anders groener. En achteraf zag ik het al die tijd gewoon niet helder.
Voordat het mij 'overkwam' had ik een bepaald beeld bij dit soort verhalen, het hele smoezenboek enzo, toen ik erin zat vond ik dat allemaal maar onzin, want dit was anders, en achteraf denk ik dat mijn beeld vooraf best wel heel goed klopte
Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken dat ik was gescheiden, ik zie in mijn directe omgeving nu wat dat aanricht, en dan had ik daar gezeten: met een beginnende relatie, twee gebroken huwelijken, bergen praktische problemen, boze exen en 5 beschadigde kinderen, 2 families overhoop gehaald en een berg schulden en financiele zorgen. Nee, ik denk dat dat me volledig ongelukkig had gemaakt en dat het geen lang leven beschoren was geweest.
Dus. Dat wou ik even kwijt.
Ik blijf me verbazen hoeveel dezelfde verhalen voorbijkomen, ik denk ook steeds mijn exminnaar te herkennen, zoveel cliche's op een hoop eigenlijk. En toch, toen ik er middenin zat voelde het toch als 'bij ons is het anders'
Hier is het rustig nu, mijn relatie is weer helemaal zoals hij moet zijn, met hier en daar nog een barstje wat nog niet volledig hersteld is, maar ook een hoop bijgeleerd en ontdekt. Mijn ex-minnaar is al bijna een jaar mijn minnaar niet meer (maart, om precies te zijn) en ik ben nog bijna een half jaar echt flink kapot geweest eigenlijk. Sinds de zomer hadden we nog sporadisch contact, daarvoor nog heel vaak. En sinds een maand of 4 is het contact helemaal stopgezet.
En, wat ik nooit verwacht had: ik mis hem niet meer. Ik denk niet vaak meer aan hem en als ik aan hem denk is het eigenlijk niet met prettige gedachten Achteraf kijk ik echt raar terug op keuzes die ik maakte, ik vind het bizar dat je sommige dingen zo anders kunt doen dan je je ooit had kunnen voorstellen.
Achteraf denk ik dat ik gewoon de zoveelste in de rij was, het verhaal was hetzelfde als bij vrijwel iedereen hier: collega's, veel spanning, denken dat je van elkaar houdt, dat thuis alles slecht was, twijfel over scheiden, 1000x proberen te stoppen, heftige toestanden, de hele mikmak.
En achteraf was het het zó niet waard en dank ik god op mijn blote knietjes dat ik níet ben vertrokken. Mijn man is er nog steeds voor me, ik ben nog steeds gek op hem, waar mijn minnaar allang weer vervaagd is. Ik kon me toen écht niet voorstellen dat het zo zou gaan, iedereen die me zei dat het wel zou slijten versleet ik voor gek, want ik híeld toch van hem.... en het was zo ánders dan bij anderen en soulmates en de hele toestand.
En dat is gewoon niet zo, het was een berg opspelende hormonen gecombineerd met een persoonlijke crisis, en hoppa, je relatie lijkt opeens slecht en het gras lijkt ergens anders groener. En achteraf zag ik het al die tijd gewoon niet helder.
Voordat het mij 'overkwam' had ik een bepaald beeld bij dit soort verhalen, het hele smoezenboek enzo, toen ik erin zat vond ik dat allemaal maar onzin, want dit was anders, en achteraf denk ik dat mijn beeld vooraf best wel heel goed klopte
Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken dat ik was gescheiden, ik zie in mijn directe omgeving nu wat dat aanricht, en dan had ik daar gezeten: met een beginnende relatie, twee gebroken huwelijken, bergen praktische problemen, boze exen en 5 beschadigde kinderen, 2 families overhoop gehaald en een berg schulden en financiele zorgen. Nee, ik denk dat dat me volledig ongelukkig had gemaakt en dat het geen lang leven beschoren was geweest.
Dus. Dat wou ik even kwijt.
donderdag 31 januari 2013 om 11:17
ik lees hier ook nog steeds af en toe mee.
zelf ben ik op dit forum terecht gekomen nadat ik ondekte dat mijn vrouw vreemd ging, en ik met een hele hoop vragen zat die zij op dat moment niet kon of wou beantwoorden.
dit was de eenigste plek waar een beetje normaal over dit onderwerp wordt geschreven en ze hebben hier ook uitgebreid de tijd genomen om mijn vragen te beantwoorden.
waarvoor nog steeds mijn dank.
toen ik er achter kwam was het pas een paar weken aan de gang en zat haar minaar onder haar huid zoals ze het hier zo mooi omschrijven.
met als gevolg dat ze nog een aantal maanden contact bleef zoeken terwijl ze mij steeds verzekerde dit niet te doen.
we hebben het nog een lange tijd geprobeerd, maar dit laatse heeft mijn vertrouwen zo erg beschadigt dat dit niet meer terug is gekomen, en zijn nu dan ook gescheiden ondanks het feit dat we nog erg veel van elkaar houden, en zij nog steeds voor mijn gevoel mijn soulmate is.
ze snapt zelf nu ook niet wat haar bezielde en heeft er erg veel spijt van maar op dat moment waren de gevoelens te sterk om te stoppen.
wat ik erg jammer vind is dat ze het er thuis nooit over gehad dat ze de spanning miste.
er was wat mij betreft erg veel mogelijk geweest en had graag samen met haar deze ondekkingstocht gemaakt, maar dan moet de basis van de relatie wel goed zijn en dat is voor mij dat je elkaar moet kunnen vertrouwen.
zelf ben ik op dit forum terecht gekomen nadat ik ondekte dat mijn vrouw vreemd ging, en ik met een hele hoop vragen zat die zij op dat moment niet kon of wou beantwoorden.
dit was de eenigste plek waar een beetje normaal over dit onderwerp wordt geschreven en ze hebben hier ook uitgebreid de tijd genomen om mijn vragen te beantwoorden.
waarvoor nog steeds mijn dank.
toen ik er achter kwam was het pas een paar weken aan de gang en zat haar minaar onder haar huid zoals ze het hier zo mooi omschrijven.
met als gevolg dat ze nog een aantal maanden contact bleef zoeken terwijl ze mij steeds verzekerde dit niet te doen.
we hebben het nog een lange tijd geprobeerd, maar dit laatse heeft mijn vertrouwen zo erg beschadigt dat dit niet meer terug is gekomen, en zijn nu dan ook gescheiden ondanks het feit dat we nog erg veel van elkaar houden, en zij nog steeds voor mijn gevoel mijn soulmate is.
ze snapt zelf nu ook niet wat haar bezielde en heeft er erg veel spijt van maar op dat moment waren de gevoelens te sterk om te stoppen.
wat ik erg jammer vind is dat ze het er thuis nooit over gehad dat ze de spanning miste.
er was wat mij betreft erg veel mogelijk geweest en had graag samen met haar deze ondekkingstocht gemaakt, maar dan moet de basis van de relatie wel goed zijn en dat is voor mij dat je elkaar moet kunnen vertrouwen.
donderdag 31 januari 2013 om 12:34
O dank jullie, wat een mooie reacties.Grappig dat het herkend wordt, zoals Lascivo, die nog een lijstje af te werken heeft. Grappig.. want als het goed is komt na dat lijstje weer een lijstje en dan weer een lijstje. De mogelijkheden zijn eindeloos, elke man brengt ook weer zijn eigen ding in en maakt in mij plekjes los die ik nog niet kende. Daarom vind ik deze periode enorm leerzaam en ik weet zeker dat ik hier als 80 jarig oud besje met een tandeloos glimlachje op terugkijk.
Thordis, fijn dat het thuis goed gaat, jullie hebben al heel wat bergen beklommen hè?
Je beschrijft het mooi, een berg hormonen die met je op de loop gaan, wat scheuren en barsten in je bestaande relatie en hop.. de onvrede is geboren en sta je zomaar ineens op de scheidingsafgrond. Ik ben blij dat je jezelf herpakt hebt!
En fijn dat je je ex minnaar bijna vergeten ben, ik denk dat jij zo ongeveer dezelfde stappen hebt doorgemaakt als ik. Houdt hij ook een plekje in je hart? Mijn ex minnaar heeft dat zeker nog hoor! Al is het ondertussen alweer een mooi poosje geleden.
Las, ik treed hier zelden of nooit echt in detail maar een globaal opsomminkje mag je hier wel verwachten hoor
Thordis, fijn dat het thuis goed gaat, jullie hebben al heel wat bergen beklommen hè?
Je beschrijft het mooi, een berg hormonen die met je op de loop gaan, wat scheuren en barsten in je bestaande relatie en hop.. de onvrede is geboren en sta je zomaar ineens op de scheidingsafgrond. Ik ben blij dat je jezelf herpakt hebt!
En fijn dat je je ex minnaar bijna vergeten ben, ik denk dat jij zo ongeveer dezelfde stappen hebt doorgemaakt als ik. Houdt hij ook een plekje in je hart? Mijn ex minnaar heeft dat zeker nog hoor! Al is het ondertussen alweer een mooi poosje geleden.
Las, ik treed hier zelden of nooit echt in detail maar een globaal opsomminkje mag je hier wel verwachten hoor
donderdag 31 januari 2013 om 12:51
Rooss.. je zou er zowat jaloers op worden.. heerlijk zo'n minnaar die er zo mee bezig is, en wensen heeft.. en zulke mooie intieme wensen die aan de andere kant helemaal niet over grote grenzen heen gaan..
Hier kabbelen we nog even rustig door.. Heb geprobeerd er gisteren een punt achter te zetten.. maar hij laat me niet los. Ik kan hem niet meer hetgeen bieden waar we in eerste instantie de relatie om gestart zijn.. maar hij accepteert het en wacht geduldig af..
volgende week weer een date, en dat zal wsl de laatste zijn voor lange tijd.. We gaan kijken of we ergens nog wat gestolen uurtjes kunnen pikken.. maar het zal lastig worden.
Hier kabbelen we nog even rustig door.. Heb geprobeerd er gisteren een punt achter te zetten.. maar hij laat me niet los. Ik kan hem niet meer hetgeen bieden waar we in eerste instantie de relatie om gestart zijn.. maar hij accepteert het en wacht geduldig af..
volgende week weer een date, en dat zal wsl de laatste zijn voor lange tijd.. We gaan kijken of we ergens nog wat gestolen uurtjes kunnen pikken.. maar het zal lastig worden.
donderdag 31 januari 2013 om 13:36
Nou, plekje in mijn hart, in zoverre: ik heb veel geleerd door die ervaring en leuke momenten gehad. Maar hij is ook op een nare manier met mij omgegaan vind ik, achteraf. Het liegen en bedriegen was niet alleen tegen zijn vrouw (wat op zich een hint zou moeten zijn) maar ook tegen mij. Ik kan zo weinig oprechts zien in zijn acties en woorden en ik kan weinig respect opbrengen voor hoe hij de dingen aanpakt. Bij elke vervelende gebeurtenis rent hij weg, lastige situaties gaat hij uit de weg. In zijn huwelijk doet hij dat door keer op keer weer vreemd te gaan, in zijn relatie met mij door niet eerlijk te zijn en te ontwijken als er iets lastig wordt.
Ik snap hoe dat voor hem werkt, en ik begrijp het ergens wel, en het heeft ook niet te maken met dat hij bij zijn vrouw bleef, maar wel met dat er zo weinig oprechts aan hem te ontdekken valt als het erop aankomt. De reden dat hij niet gaat scheiden vind ik ook wat dubieus. Hij bleef ook lang nadat het stopte volhouden dat hij het zijn vrouw écht ging vertellen, maar gaat dat uiteraard nooit doen, want hij moest eerst aan zijn relatie werken volgens hemzelf, want als hij het nu zou vertellen zou ze hem op straat zetten, dus hij moest eerst wat credits opbouwen. En aan een relatie werken, dat kan hij nou net niet.
Ik heb ervan geleerd dat ik niet zo met me moet laten omgaan en dat ik hopeloos naief was, maar er ligt ook een deel bij hem en zijn manier van met mensen omgaan (en dat is niet alleen op vreemdgaan gebaseerd, maar ook op zaken als werk en vriendschappen, alles draait om hem en hij zet zich nergens écht voor in)
Klinkt wat zuur he? Is het niet echt, ik heb geen hekel aan hem, maar ook geen warme gevoelens meer.
Ik snap hoe dat voor hem werkt, en ik begrijp het ergens wel, en het heeft ook niet te maken met dat hij bij zijn vrouw bleef, maar wel met dat er zo weinig oprechts aan hem te ontdekken valt als het erop aankomt. De reden dat hij niet gaat scheiden vind ik ook wat dubieus. Hij bleef ook lang nadat het stopte volhouden dat hij het zijn vrouw écht ging vertellen, maar gaat dat uiteraard nooit doen, want hij moest eerst aan zijn relatie werken volgens hemzelf, want als hij het nu zou vertellen zou ze hem op straat zetten, dus hij moest eerst wat credits opbouwen. En aan een relatie werken, dat kan hij nou net niet.
Ik heb ervan geleerd dat ik niet zo met me moet laten omgaan en dat ik hopeloos naief was, maar er ligt ook een deel bij hem en zijn manier van met mensen omgaan (en dat is niet alleen op vreemdgaan gebaseerd, maar ook op zaken als werk en vriendschappen, alles draait om hem en hij zet zich nergens écht voor in)
Klinkt wat zuur he? Is het niet echt, ik heb geen hekel aan hem, maar ook geen warme gevoelens meer.
donderdag 31 januari 2013 om 13:39
En ik heb mijn man wel herondekt. Hij heeft op een gegeven moment besloten: ik kan nu weggaan of ik kan het uitzitten en dan kijken wat er over is. En hij heeft besloten dat hij het ging uitzitten, omdat hij van me houdt en me niet kwijt wil en me niet herkende zoals ik normaal was. Daar ben ik hem echt eeuwig dankbaar voor geloof ik En het geeft wel weer dat hij van me houdt, menig man was al veel eerder opgestapt, ik heb hem in een buitengewoon nare positie gezet, en daar heb ik wel spijt van. Ik heb gewoon wel onherstelbare schade toegebracht aan onze relatie. Hoeft geen ramp te zijn, we gaan er goed mee om, en in mijn ogen komt geen enkele relatie de tijd zonder schade door, maar toch....
donderdag 31 januari 2013 om 13:55
@Sens. Jeetje wat is er bij jou? Laat ik nu denken dat jij in de meest stabiele situatie (bijna dan) van iedereen zit. Jou kennende neem je je dit 'niet even in een ogenblik'voor. En ja, hij laat je dan niet los, maar wil je echt wel dat hij je los laat?
@Thordis. Vind je teksten erg mooi en bovenal erg herkenbaar. Bizar ergens dat je aangeeft zelfs geen warme gegevoelens meer te hebben. Ik denk nog steeds dat dat iets is wat ik nooit zal ervaren. Praat nog steeds alles goed terwijl het overduidelijk anders was. Overigens denk ik dat het tbij jou huis niet onherstelbaar is; what doesn't kill you makes you stronger! en denk dat je heel blij mag zijn met je man, en hij met jou. Het toont karakter dat je inzag hoe het echt was, zonder die bril die alles kleurt. Een bewuste keuze voor samen, ook erg mooi
@Thordis. Vind je teksten erg mooi en bovenal erg herkenbaar. Bizar ergens dat je aangeeft zelfs geen warme gegevoelens meer te hebben. Ik denk nog steeds dat dat iets is wat ik nooit zal ervaren. Praat nog steeds alles goed terwijl het overduidelijk anders was. Overigens denk ik dat het tbij jou huis niet onherstelbaar is; what doesn't kill you makes you stronger! en denk dat je heel blij mag zijn met je man, en hij met jou. Het toont karakter dat je inzag hoe het echt was, zonder die bril die alles kleurt. Een bewuste keuze voor samen, ook erg mooi
donderdag 31 januari 2013 om 14:01
Hier ook nog even een zwaai van een meelezer. Geen happy zwaai, helaas.
Begin deze maand had mn nr2 een stilte ingelast omdat hij door privebesoignes een beetje doordraaide. Goed, begrip getoond en stilte gehouden. Na een paar dagen 'pling'! 'Ik mis je zo, kunnen we de draad oppakken? Please?'
Dat hoefde ie geen twee keer te zeggen, dus draad weer opgepakt, Gestolen kwartiertje tussendoor, helemaal in de wolken. Ook plannen gemaakt om weer te daten. Maar meneer haakte (weer) af. Na een onduidelijk berichtje toch het idee dat er iets in het vat zat, maar dat had ik kennelijk verkeerd begrepen.
En nu heb ik zelf de stekker er maar uit getrokken. Het werkt niet van zijn kant. En het kost mij teveel energie om steeds initiatief te tonen, enthousiast te zijn en daarna begrip omdat hij toch afzegt en de boot afhoudt. Het doet pijn, want hij is speciaal voor mij. Er is duidelijk een klik en een vonk, maar er is iets dat hem weerhoudt (en niet alleen zijn privezaken).
Misschien is hij gewoon 'just not that into me' en heb ik nu de eer aan mezelf gehouden.
Exit nr2 dus hier.
Thank god dat we niet all the way zijn gegaan, bedenk ik me nu...
Begin deze maand had mn nr2 een stilte ingelast omdat hij door privebesoignes een beetje doordraaide. Goed, begrip getoond en stilte gehouden. Na een paar dagen 'pling'! 'Ik mis je zo, kunnen we de draad oppakken? Please?'
Dat hoefde ie geen twee keer te zeggen, dus draad weer opgepakt, Gestolen kwartiertje tussendoor, helemaal in de wolken. Ook plannen gemaakt om weer te daten. Maar meneer haakte (weer) af. Na een onduidelijk berichtje toch het idee dat er iets in het vat zat, maar dat had ik kennelijk verkeerd begrepen.
En nu heb ik zelf de stekker er maar uit getrokken. Het werkt niet van zijn kant. En het kost mij teveel energie om steeds initiatief te tonen, enthousiast te zijn en daarna begrip omdat hij toch afzegt en de boot afhoudt. Het doet pijn, want hij is speciaal voor mij. Er is duidelijk een klik en een vonk, maar er is iets dat hem weerhoudt (en niet alleen zijn privezaken).
Misschien is hij gewoon 'just not that into me' en heb ik nu de eer aan mezelf gehouden.
Exit nr2 dus hier.
Thank god dat we niet all the way zijn gegaan, bedenk ik me nu...
donderdag 31 januari 2013 om 14:08
Ha die Engel! Gezellig dat jij ook je vleugeltjes weer even laat zien!
Lizzy, klinkt als een man die absoluut niet weet wat hij wil en onduidelijk communiceert. Dan kan hij nog zo leuk zijn, op dit soort gedoe zit niemand te wachten. Inderdaad goed dat jullie niet all the way zijn gegaan en goed dat je het heft in eigen hand hebt genomen.
En wat nu? Blijft het kriebelen of zit het je wel even goed zo?
Lizzy, klinkt als een man die absoluut niet weet wat hij wil en onduidelijk communiceert. Dan kan hij nog zo leuk zijn, op dit soort gedoe zit niemand te wachten. Inderdaad goed dat jullie niet all the way zijn gegaan en goed dat je het heft in eigen hand hebt genomen.
En wat nu? Blijft het kriebelen of zit het je wel even goed zo?
donderdag 31 januari 2013 om 14:20
rooss: je heb waarschijnlijk nog gelijk ook over hem. Leuke man, maar kan of wil geen beslissingen nemen (zo van: je verdient beter dan ik je nu kan geven - BS - je hebt er gewoon geen zin (meer) in, maar wilt me aan het lijntje houden voor later).
Alles is moeilijk moeilijk, terwijl ik gewoon lol wil maken samen. Even 'ontsnappen' uit de realiteit met hem (en dat lukte ook tijdens onze 2 dates, dus er zat best potentie in). Nu dus exit.
(duim voor me dat ik niet bij het eerste t beste berichtje van m weer overstag ga )
Wat mij betreft ga ik niet actief op zoek naar een andere nr2. Het kwam op mijn pad en was leuk geweest als het had gewerkt.
Wie weet komt er n andere man op mijn pad die mijn hart doet ontvlammen en ik het zijne (en die genoegen neemt met nr2 positie).
Nu heb ik even genoeg aan nr1 en de kinderen.
En in de tussentijd lees ik lekker mee hier op het forum
Alles is moeilijk moeilijk, terwijl ik gewoon lol wil maken samen. Even 'ontsnappen' uit de realiteit met hem (en dat lukte ook tijdens onze 2 dates, dus er zat best potentie in). Nu dus exit.
(duim voor me dat ik niet bij het eerste t beste berichtje van m weer overstag ga )
Wat mij betreft ga ik niet actief op zoek naar een andere nr2. Het kwam op mijn pad en was leuk geweest als het had gewerkt.
Wie weet komt er n andere man op mijn pad die mijn hart doet ontvlammen en ik het zijne (en die genoegen neemt met nr2 positie).
Nu heb ik even genoeg aan nr1 en de kinderen.
En in de tussentijd lees ik lekker mee hier op het forum
donderdag 31 januari 2013 om 14:42
Hier ook een minnaarloze meelezer. Door gefladder van mijn kant is eea definitief beëindigd. Ik hoop dat we op een vriendschappelijke manier toch met elkaar om kunnen blijven gaan, time will tell.
Sense, ik dacht ook altijd dat jij en minnaar de meest stabiele relatie hadden en nog 30 delen Minnaar mee zouden gaan! Ben heel verbaasd te lezen dat je hebt geprobeerd te stoppen.
Sense, ik dacht ook altijd dat jij en minnaar de meest stabiele relatie hadden en nog 30 delen Minnaar mee zouden gaan! Ben heel verbaasd te lezen dat je hebt geprobeerd te stoppen.
donderdag 31 januari 2013 om 15:02
Hoi Roos, Daar ben ik weer na een hele lange tijd. Het onderwerp intrigeert me enorm. Ik dacht dat ik een minnares kon hebben zonder verliefd te worden.
Het ging goed totdat ik vier jaar geleden de vriendin van mijn zus kuste.
Zij is getrouwd en ik heb een 'vaste' relatie sinds 2004. Mijn vriendin weet dat ik "vreemd" ga. Zolang ik mijn mond hou accepteert ze het. Af en toe vraagt ze er naar en dan geef ik eerlijk antwoord. Op de een of andere manier weet ze waar ik geweest ben en wat ik gedaan heb. Ze "ziet het". Ik denk dat ze een beetje paranormaal is.
1 minnares zie ik onregelmatig en dan genieten we samen van seks in vele vormen. Dit is gewone platte seks zonder extra gevoelens waar we beiden van genieten.
Nu terug naar de vriendin van mijn zus. Ik ken haar al meer dan 30 jaar en eigenlijk liepen we elkaar altijd mis. Tot die ene keer, vier jaar geleden, toen ze me benaderde om samen een kopje koffie te drinken omdat ze iets met me wilde bespreken. (Dit met de beste bedoelingen en zonder de intentie om een relatie te beginnen)
We spraken af in een hotel en hebben een gezellig gesprek gehad. Toen het tijd was om afscheid te nemen zoende ik haar op de lippen en toen kwam er iets in ons los. Een volgende afspraak was snel gemaakt en snel waren we verliefd. Zo verliefd dat we beiden schrokken van de hevigheid. Een aantal keren hebben we serieus geprobeerd om een eind aan te maken aan onze relatie samen. Binnen een week was/waren we te zwak om het vol te houden zonder elkaar.
Als we samen zijn komen we tot rust en voelt het alsof het altijd zo moet zijn. Toch zijn we beiden bang om onze vaste relatie te beëindigen en voor elkaar te kiezen. Zij is nu samen met haar man in relatietherapie omdat ze bang is om hem te kwetsen en ze hem nog een kans wil geven.
En ik,ik ben de weg even kwijt.
Het ging goed totdat ik vier jaar geleden de vriendin van mijn zus kuste.
Zij is getrouwd en ik heb een 'vaste' relatie sinds 2004. Mijn vriendin weet dat ik "vreemd" ga. Zolang ik mijn mond hou accepteert ze het. Af en toe vraagt ze er naar en dan geef ik eerlijk antwoord. Op de een of andere manier weet ze waar ik geweest ben en wat ik gedaan heb. Ze "ziet het". Ik denk dat ze een beetje paranormaal is.
1 minnares zie ik onregelmatig en dan genieten we samen van seks in vele vormen. Dit is gewone platte seks zonder extra gevoelens waar we beiden van genieten.
Nu terug naar de vriendin van mijn zus. Ik ken haar al meer dan 30 jaar en eigenlijk liepen we elkaar altijd mis. Tot die ene keer, vier jaar geleden, toen ze me benaderde om samen een kopje koffie te drinken omdat ze iets met me wilde bespreken. (Dit met de beste bedoelingen en zonder de intentie om een relatie te beginnen)
We spraken af in een hotel en hebben een gezellig gesprek gehad. Toen het tijd was om afscheid te nemen zoende ik haar op de lippen en toen kwam er iets in ons los. Een volgende afspraak was snel gemaakt en snel waren we verliefd. Zo verliefd dat we beiden schrokken van de hevigheid. Een aantal keren hebben we serieus geprobeerd om een eind aan te maken aan onze relatie samen. Binnen een week was/waren we te zwak om het vol te houden zonder elkaar.
Als we samen zijn komen we tot rust en voelt het alsof het altijd zo moet zijn. Toch zijn we beiden bang om onze vaste relatie te beëindigen en voor elkaar te kiezen. Zij is nu samen met haar man in relatietherapie omdat ze bang is om hem te kwetsen en ze hem nog een kans wil geven.
En ik,ik ben de weg even kwijt.
donderdag 31 januari 2013 om 15:03
Ik sta er niet van te kijken eigenlijk, hoe sneu ook. Maar het is op de lange termijn gewoon niet te doen vermoed ik, een stevige relatie naast je eigen relatie. Er gaan altijd dingen wrijven, verwachtingen lopen langs elkaar heen, er wordt iemand betrapt en je eigen relatie gaat eraan. Het kan vast jaren goed gaan, maar het gaat een keer mis.
donderdag 31 januari 2013 om 15:14
Hee Tuurtje! Hoe is het met jou, man? O jee, ik herinner me een opfris"date" voorstel, daar heb ik nooit op gereageerd hè? Ook stom! Ik mail je wel even.
Zo lang ik je ken zit je in deze situatie en zo lang ik je ken heb jij/hebben jullie het af en toe lastig met deze gevoelens. Ik denk dat jullie dat maar gewoon mogen accepteren. Er is een jullie en er is gevoel maar een relatie gaat niet. En ik denk dat dat vooral bij haar vandaan komt, ze is bang.
Waarom ben jij even de weg kwijt?
Zo lang ik je ken zit je in deze situatie en zo lang ik je ken heb jij/hebben jullie het af en toe lastig met deze gevoelens. Ik denk dat jullie dat maar gewoon mogen accepteren. Er is een jullie en er is gevoel maar een relatie gaat niet. En ik denk dat dat vooral bij haar vandaan komt, ze is bang.
Waarom ben jij even de weg kwijt?
donderdag 31 januari 2013 om 15:54
jeetje Sense, kijk ik wel even van op. Dacht altijd dat het bij jou zo lekker en lang al goed ging...
Wel leuk om ineens weer zoveel verhalen te lezen.
Jammer Lizzie dat het toch niet werkt maar het moet wel van 2 kanten komen en dat is in dit geval niet echt zo.
Wie weet wat er nog op je pad komt.
Jij heb een date in het verschiet Rooss. Geweldig !
Ga je tot en met verwend worden, spannend die opdrachten....
Ik ben het deels wel eens met Thordis.
Ik vraag me wel eens af hoe lang zoiets goed gaat, kan waarschijnlijk jaren maar vooral als de nr 1 er niet af weten zit je constant met het achterhouden van mails, stiekeme telefoontjes .
Bovendien kan ik me indenken dat er na een lange tijd mischien toch meer gevoelens bij gaan komen en dat maakt het ook weer zo ingewikkeld....
Na zoveel delen lees je wel telkens dezelfde zaken, de spanning,lust sensatie in het begin en dan komen er steeds meer gevoelszaken bij en wordt het moeilijker.
@ Meis, toch minnaarloos nu ? Ik dacht dat jullie het samen wilden gaan proberen maar ik kan me ook wel indenken dat je ook wel graag even van je "vrijheid" wil genieten .
Wel leuk om ineens weer zoveel verhalen te lezen.
Jammer Lizzie dat het toch niet werkt maar het moet wel van 2 kanten komen en dat is in dit geval niet echt zo.
Wie weet wat er nog op je pad komt.
Jij heb een date in het verschiet Rooss. Geweldig !
Ga je tot en met verwend worden, spannend die opdrachten....
Ik ben het deels wel eens met Thordis.
Ik vraag me wel eens af hoe lang zoiets goed gaat, kan waarschijnlijk jaren maar vooral als de nr 1 er niet af weten zit je constant met het achterhouden van mails, stiekeme telefoontjes .
Bovendien kan ik me indenken dat er na een lange tijd mischien toch meer gevoelens bij gaan komen en dat maakt het ook weer zo ingewikkeld....
Na zoveel delen lees je wel telkens dezelfde zaken, de spanning,lust sensatie in het begin en dan komen er steeds meer gevoelszaken bij en wordt het moeilijker.
@ Meis, toch minnaarloos nu ? Ik dacht dat jullie het samen wilden gaan proberen maar ik kan me ook wel indenken dat je ook wel graag even van je "vrijheid" wil genieten .
donderdag 31 januari 2013 om 16:19
Ja het heeft dan ook niets met onze relatie als minnaar te maken, maar meer dat ik door zakelijke beslommeringen gewoon geen vrije dagen meer heb.. Ik werk tegenwoordig door omstandigheden zo'n 80-90 uur per week.. En het was de bedoeling dat ik op zijn minst 1 dag in de week vrij kon maken .. maar dat lukt niet meer.
Hoe ik dan wel tijd voor hem vrij moet maken weet ik niet, en hij zegt dat ik me geen zorgen moet maken.. We hebben deze relatie uiteindelijk in de eerste plaats omdat we beide thuis geen seksleven hebben. En nu kan ik hem dat ook niet meer bieden. Leek mij wel zo eerlijk om hem dan vrij te laten, en te zoeken naar iemand die hem dat wel kan geven.. Er hing een man van 1.95 aan mijn benen... Hij geeft aan gewoon te wachten..
Hoe ik dan wel tijd voor hem vrij moet maken weet ik niet, en hij zegt dat ik me geen zorgen moet maken.. We hebben deze relatie uiteindelijk in de eerste plaats omdat we beide thuis geen seksleven hebben. En nu kan ik hem dat ook niet meer bieden. Leek mij wel zo eerlijk om hem dan vrij te laten, en te zoeken naar iemand die hem dat wel kan geven.. Er hing een man van 1.95 aan mijn benen... Hij geeft aan gewoon te wachten..
donderdag 31 januari 2013 om 16:50
quote:silver1977 schreef op 31 januari 2013 @ 15:54:
Jammer Lizzie dat het toch niet werkt maar het moet wel van 2 kanten komen en dat is in dit geval niet echt zo.
Wie weet wat er nog op je pad komt.
Ja, vind t ook jammer. Ik heb aangegeven dat ik een lust en geen last wil zijn en dat ik nu het idee kreeg dat het nu juist andersom was.
Kreeg n verhaal terug dat ik zijn muze was en dat hij me bijzonder vond/vindt en me alle aandacht zou willen geven die ik verdien, maar dat hij dat nu niet op kan brengen...
god, ik mis m nu al...
Jammer Lizzie dat het toch niet werkt maar het moet wel van 2 kanten komen en dat is in dit geval niet echt zo.
Wie weet wat er nog op je pad komt.
Ja, vind t ook jammer. Ik heb aangegeven dat ik een lust en geen last wil zijn en dat ik nu het idee kreeg dat het nu juist andersom was.
Kreeg n verhaal terug dat ik zijn muze was en dat hij me bijzonder vond/vindt en me alle aandacht zou willen geven die ik verdien, maar dat hij dat nu niet op kan brengen...
god, ik mis m nu al...
donderdag 31 januari 2013 om 17:32
quote:Sensual_D schreef op 31 januari 2013 @ 16:19:
Ja het heeft dan ook niets met onze relatie als minnaar te maken, maar meer dat ik door zakelijke beslommeringen gewoon geen vrije dagen meer heb.. Ik werk tegenwoordig door omstandigheden zo'n 80-90 uur per week.. En het was de bedoeling dat ik op zijn minst 1 dag in de week vrij kon maken .. maar dat lukt niet meer.
Hoe ik dan wel tijd voor hem vrij moet maken weet ik niet, en hij zegt dat ik me geen zorgen moet maken.. We hebben deze relatie uiteindelijk in de eerste plaats omdat we beide thuis geen seksleven hebben. En nu kan ik hem dat ook niet meer bieden. Leek mij wel zo eerlijk om hem dan vrij te laten, en te zoeken naar iemand die hem dat wel kan geven.. Er hing een man van 1.95 aan mijn benen... Hij geeft aan gewoon te wachten..
Mag ik vragen waarom je het afbreekt? Ik begrijp dat nr. 2 heeft aangegeven te willen wachten en ik vermoed dat het 80 uur werken maar tijdelijk is? Waarom kies je voor zo'n definitieve stap als afbreken i.p.v. een tijdelijk pauze/rustiger periode?
Omdat je het hier op het forum nooit eerder over hebt gehad, klinkt het als een soort impulsieve actie. Is dat ook zo?
(Het pas niet helemaal in het beeld dat ik had van jullie relatie, dus ik probeer het te begrijpen, maar je hoeft niet te antwoorden natuurlijk )
Ja het heeft dan ook niets met onze relatie als minnaar te maken, maar meer dat ik door zakelijke beslommeringen gewoon geen vrije dagen meer heb.. Ik werk tegenwoordig door omstandigheden zo'n 80-90 uur per week.. En het was de bedoeling dat ik op zijn minst 1 dag in de week vrij kon maken .. maar dat lukt niet meer.
Hoe ik dan wel tijd voor hem vrij moet maken weet ik niet, en hij zegt dat ik me geen zorgen moet maken.. We hebben deze relatie uiteindelijk in de eerste plaats omdat we beide thuis geen seksleven hebben. En nu kan ik hem dat ook niet meer bieden. Leek mij wel zo eerlijk om hem dan vrij te laten, en te zoeken naar iemand die hem dat wel kan geven.. Er hing een man van 1.95 aan mijn benen... Hij geeft aan gewoon te wachten..
Mag ik vragen waarom je het afbreekt? Ik begrijp dat nr. 2 heeft aangegeven te willen wachten en ik vermoed dat het 80 uur werken maar tijdelijk is? Waarom kies je voor zo'n definitieve stap als afbreken i.p.v. een tijdelijk pauze/rustiger periode?
Omdat je het hier op het forum nooit eerder over hebt gehad, klinkt het als een soort impulsieve actie. Is dat ook zo?
(Het pas niet helemaal in het beeld dat ik had van jullie relatie, dus ik probeer het te begrijpen, maar je hoeft niet te antwoorden natuurlijk )
donderdag 31 januari 2013 om 17:35
quote:lizzie32 schreef op 31 januari 2013 @ 14:20:
Alles is moeilijk moeilijk, terwijl ik gewoon lol wil maken samen. Even 'ontsnappen' uit de realiteit met hem (en dat lukte ook tijdens onze 2 dates, dus er zat best potentie in).
Dit bericht had mijn nr. 2 een aantal weken geleden over mij kunnen schrijven. Het is goed om te lezen hoe mijn getwijfel op 'de andere kant' over kan komen. Ik ben blij dat we alles goed uit hebben kunnen praten voordat hij op de exit-knop drukte, want ik wil hem echt nog niet kwijt!
Alles is moeilijk moeilijk, terwijl ik gewoon lol wil maken samen. Even 'ontsnappen' uit de realiteit met hem (en dat lukte ook tijdens onze 2 dates, dus er zat best potentie in).
Dit bericht had mijn nr. 2 een aantal weken geleden over mij kunnen schrijven. Het is goed om te lezen hoe mijn getwijfel op 'de andere kant' over kan komen. Ik ben blij dat we alles goed uit hebben kunnen praten voordat hij op de exit-knop drukte, want ik wil hem echt nog niet kwijt!
