Relaties
alle pijlers
40 en weduwe
zondag 27 mei 2007 om 10:50
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
zondag 20 april 2008 om 11:24
Shit, had een heel bericht getypt maar ben het kwijt....
Nou opnieuw dan maar weer....
Ik heb deze week 67 uur gewerkt, erg veel dus. En het is al weken druk. Van de ene kant veel afleiding daardoor, van de andere kant kom je midden in de nacht thuis in een leeg huis. Kun je je verhalen of ergernissen niet eens kwijt. En het lijkt wel of ik Ray daardoor nog meer mis. Wat ik vooral mis nu is de fysieke kant. Even wegduiken in zijn armen, een knuf, uitgeteld met je hoofd op zijn schoot TV kijken... Dat soort dingen. Vooral als ik TV aan het kijken ben en in elke serie/film dit soort momenten voorkomen... Dan voel ik zelfs jaloezie....
Ja ik vind het heel moeilijk. Ik gun iedereen een relatie en ook kindjes, maar bij mij doet het pijn en dat werkt vaak door als je dan weer alleen thuisbent. En het is natuurlijk ook moeilijk om over te praten. Ik bedoel ik wil gewoon niet jaloers overkomen bij vrienden en ik ben dat ook eerlijk gezegd niet op henzelf maar meer een enorm gemis waarmee ik op dat moment met mijn neus op de feiten geduwd wordt. Hij is er niet meer en komt ook niet meer. Je kunt niet meer een arm om je heen krijgen van je lief, bij hem wegkruipen als je moe bent. Wat rest is een lege bank, een leeg bed, niemand naast je in de auto als je terug naar huis rijdt, niemand die een keertje voor jou zorgt na zo'n werkweek van 67 uur, dat de was er nog ligt, je geen boodschappen hebt kunnen doen (gelukkig heeft mijn moeder wat dingen gehaald en gebracht voor me).
Kortom het valt gewoon niet mee. Daartegenover staat dan weer wel dat ik het gevoel heb dat ze op het werk wel heel erg tevreden met me zijn, dat ik de discussie weer durf aan te gaan als ik vind dat bepaalde dingen moeten gebeuren. Mijn onzekerheid vasnwege de lange afwezigheid is inmiddels ver weg.
En tja ik heb natuurlijk iets meer tijd voor vriendinnen (okee behalve de afgelopen weken met de gekkenhuis-uren die ik gedraaid heb... ) Ik kan nu af en toe gewoon op een avond of zondag bellen dat ik ergens langs ga.
Zoals toen ik naar nichtje gegaan ben. Was inderdaad erg leuk!! Ik heb het ook heel erg naar mijn zin gehad en jullie zijn meer dan welkom in "jij huisje"!!! Ik heb het inderdaad ook heel erg naar mijn zin gehad. Ik heb niet meer geoefend met toveren dus het piratenschip wegtoveren lukt me nog steeds niet hoor, hahahahah
Nou ik ga het nu maar weer posten. Hopelijk zonder het kwijt te raken (heb vast iets verkeerd gedaan...)
Nou opnieuw dan maar weer....
Ik heb deze week 67 uur gewerkt, erg veel dus. En het is al weken druk. Van de ene kant veel afleiding daardoor, van de andere kant kom je midden in de nacht thuis in een leeg huis. Kun je je verhalen of ergernissen niet eens kwijt. En het lijkt wel of ik Ray daardoor nog meer mis. Wat ik vooral mis nu is de fysieke kant. Even wegduiken in zijn armen, een knuf, uitgeteld met je hoofd op zijn schoot TV kijken... Dat soort dingen. Vooral als ik TV aan het kijken ben en in elke serie/film dit soort momenten voorkomen... Dan voel ik zelfs jaloezie....
Ja ik vind het heel moeilijk. Ik gun iedereen een relatie en ook kindjes, maar bij mij doet het pijn en dat werkt vaak door als je dan weer alleen thuisbent. En het is natuurlijk ook moeilijk om over te praten. Ik bedoel ik wil gewoon niet jaloers overkomen bij vrienden en ik ben dat ook eerlijk gezegd niet op henzelf maar meer een enorm gemis waarmee ik op dat moment met mijn neus op de feiten geduwd wordt. Hij is er niet meer en komt ook niet meer. Je kunt niet meer een arm om je heen krijgen van je lief, bij hem wegkruipen als je moe bent. Wat rest is een lege bank, een leeg bed, niemand naast je in de auto als je terug naar huis rijdt, niemand die een keertje voor jou zorgt na zo'n werkweek van 67 uur, dat de was er nog ligt, je geen boodschappen hebt kunnen doen (gelukkig heeft mijn moeder wat dingen gehaald en gebracht voor me).
Kortom het valt gewoon niet mee. Daartegenover staat dan weer wel dat ik het gevoel heb dat ze op het werk wel heel erg tevreden met me zijn, dat ik de discussie weer durf aan te gaan als ik vind dat bepaalde dingen moeten gebeuren. Mijn onzekerheid vasnwege de lange afwezigheid is inmiddels ver weg.
En tja ik heb natuurlijk iets meer tijd voor vriendinnen (okee behalve de afgelopen weken met de gekkenhuis-uren die ik gedraaid heb... ) Ik kan nu af en toe gewoon op een avond of zondag bellen dat ik ergens langs ga.
Zoals toen ik naar nichtje gegaan ben. Was inderdaad erg leuk!! Ik heb het ook heel erg naar mijn zin gehad en jullie zijn meer dan welkom in "jij huisje"!!! Ik heb het inderdaad ook heel erg naar mijn zin gehad. Ik heb niet meer geoefend met toveren dus het piratenschip wegtoveren lukt me nog steeds niet hoor, hahahahah
Nou ik ga het nu maar weer posten. Hopelijk zonder het kwijt te raken (heb vast iets verkeerd gedaan...)
zondag 20 april 2008 om 12:35
Jeetje Romilda. Zo nu en dan lees ik in dit topic mee, maar heb nog nooit gereageerd. Wil je toch even een hart onder de riem steken.
Als ik je verhalen zo lees, dan vind ik dat je goed bezig bent! Ik heb tien jaar geleden mijn vader verloren aan kanker. Hij was 44 (ik toen 23). Mijn moeder werd op haar 45e weduwe. We zijn tien jaar verder en als ik jouw verhalen zo lees, dan ben jij verder dan mijn moeder. Zij blijft 'zwelgen' (beetje naar woord) in zelfmedelijden en doet absoluut geen moeite om nieuwe vrienden/kennissen te maken. Ze leunt volledig op haar 2 (van de 3) kinderen. Zelf heb ik het daar wel moeilijk mee. Ik kan haar niet constant opvangen en vind (klinkt hard) dat ze door moet. Na 10 jaar lijkt dit nog steeds niet gelukt!
Ik vind je super-dapper! En ik hoop dat je snel je draai vindt en 'verder' kunt gaan met alleen nog de fijne gedachten aan je man! Dikke knuffel! Je mag trots op jezelf zijn!
Als ik je verhalen zo lees, dan vind ik dat je goed bezig bent! Ik heb tien jaar geleden mijn vader verloren aan kanker. Hij was 44 (ik toen 23). Mijn moeder werd op haar 45e weduwe. We zijn tien jaar verder en als ik jouw verhalen zo lees, dan ben jij verder dan mijn moeder. Zij blijft 'zwelgen' (beetje naar woord) in zelfmedelijden en doet absoluut geen moeite om nieuwe vrienden/kennissen te maken. Ze leunt volledig op haar 2 (van de 3) kinderen. Zelf heb ik het daar wel moeilijk mee. Ik kan haar niet constant opvangen en vind (klinkt hard) dat ze door moet. Na 10 jaar lijkt dit nog steeds niet gelukt!
Ik vind je super-dapper! En ik hoop dat je snel je draai vindt en 'verder' kunt gaan met alleen nog de fijne gedachten aan je man! Dikke knuffel! Je mag trots op jezelf zijn!
zondag 20 april 2008 om 12:42
Het is ook heel erg alleen zo. En geen uitzicht op 'niet alleen', want daar moet je niet aan denken, aan een andere man in je leven.
Pfoeh, je werkt erg hard. Is dat normaal in jouw beroep, zulke idioot lange werkweken? Staat er dan tegenover dat je ineens weken vrij bent en dus niet de afleiding van het werk hebt?
Je doet het goed hoor, bent zo te lezen al een stapje verder dan overleven..
Pfoeh, je werkt erg hard. Is dat normaal in jouw beroep, zulke idioot lange werkweken? Staat er dan tegenover dat je ineens weken vrij bent en dus niet de afleiding van het werk hebt?
Je doet het goed hoor, bent zo te lezen al een stapje verder dan overleven..
maandag 21 april 2008 om 21:39
Mamzelle, goed omschreven... Geen uitzicht op niet alleen... Dat is precies hoe ik me voel!
En vrij nemen op het werk zit er nog ff niet in. Sterker nog mijn 2 collega's zijn vanaf vrijdag afwezig en dan heb ik 2,5 week piket.... Ik had gehoopt donderdag dan nog een dagje vrij te nemen maar dat gaat dus ook al niet. Ik heb het ook wel even gehad hoor, ben zo moe. Ik ga zo ook maar slapen, ik heb het nodig....
En vrij nemen op het werk zit er nog ff niet in. Sterker nog mijn 2 collega's zijn vanaf vrijdag afwezig en dan heb ik 2,5 week piket.... Ik had gehoopt donderdag dan nog een dagje vrij te nemen maar dat gaat dus ook al niet. Ik heb het ook wel even gehad hoor, ben zo moe. Ik ga zo ook maar slapen, ik heb het nodig....
woensdag 23 april 2008 om 21:05
Hallo allemaal,
Effe geen goed nieuws. Mijn moeder is vorige week naar het reguliere borstkankeronderzoek geweest en kreeg vandaag te horen dat er "iets"gezien was en nu moet ze vrijdag voor een echo. shiterdeshiterdeshit. Wat nu weer..... Is het gek dat ik in de stress schiet met zo'n bericht?
Nichtje, ik weet niet of ons mam dit al met jullie mam heeft besproken, het is nog maar net deze middag bekend geworden, dus zeg er nog maar niets over. Ik moet het nu even kwijt dus vandaar dat ik het toch hier even wegzet.
shiterdeshiterdeshit.... En ja er komt nog een onderzoek en nee het hoeft niets te zijn... maar stressssss gatverdegatver Ik weet het niet meer hoor.....
Effe geen goed nieuws. Mijn moeder is vorige week naar het reguliere borstkankeronderzoek geweest en kreeg vandaag te horen dat er "iets"gezien was en nu moet ze vrijdag voor een echo. shiterdeshiterdeshit. Wat nu weer..... Is het gek dat ik in de stress schiet met zo'n bericht?
Nichtje, ik weet niet of ons mam dit al met jullie mam heeft besproken, het is nog maar net deze middag bekend geworden, dus zeg er nog maar niets over. Ik moet het nu even kwijt dus vandaar dat ik het toch hier even wegzet.
shiterdeshiterdeshit.... En ja er komt nog een onderzoek en nee het hoeft niets te zijn... maar stressssss gatverdegatver Ik weet het niet meer hoor.....
woensdag 23 april 2008 om 21:45
Nou ja ze heeft in die andere borst de vorige keer schriftelijk het verzoek gekregen om een afspraak te maken omdat er iets te zien was. Dat bleek kalk te zijn (verkalkte melkklier of zoiets). Maar de dokter (assistente in opdracht van) belde nu wilde dat ze deze week! nog het aanvullend onderzoek kreeg. En dat maakt me dus ongerust. Als het hetzelfde beeld was als vorige keer dan ga ik er van uit dat ze het weer schriftelijk te horen had gekregen en niet telefonisch en dat ze deze week nog verder moest voor onderzoek.
Nichtje ons mam heeft jullie mam nog niet gesproken.
Nichtje ons mam heeft jullie mam nog niet gesproken.
vrijdag 25 april 2008 om 13:54
Heyyy, lieve nichtje.
Gelukkig, het was loos alarm.
Ons mam belde me net op mijn werk.
Ik zit hier met tranen te typen, mens, wat heeft dat toch weer een inpact, laat staan wat dit toch allemaal met jou doet.
ik snap zo goed dat je in de stress schiet, maar hopelijk kun je het nu weer een beetje van je af zetten.
Geef jullie mam maar een hele dikke knuffel van mij.
Liefs, Annette
Gelukkig, het was loos alarm.
Ons mam belde me net op mijn werk.
Ik zit hier met tranen te typen, mens, wat heeft dat toch weer een inpact, laat staan wat dit toch allemaal met jou doet.
ik snap zo goed dat je in de stress schiet, maar hopelijk kun je het nu weer een beetje van je af zetten.
Geef jullie mam maar een hele dikke knuffel van mij.
Liefs, Annette
vrijdag 25 april 2008 om 18:08
Ben net pas thuis en lees nu jullie berichtjes...
Ik ben heeeeel opgelucht. Waar het m nou in gezeten heeft dat uit het bevolkingsonderzoek de eerste uitslag gekomen is met daaraan de gekoppelde spoed gaat het mamapoli-team nog wel uitzoeken door de foto's van het bevolkingsonderzoek op te vragen en te vergelijken met het vandaag uitgevoerde onderzoek. Daar krijgt ze volgende week de uitslag van.
Maar uit de onderzoeken van vandaag blijkt niet dat er iets aan de hand is. In die zin dus geen reden meer tot ongerustheid!!!!
Pak van mijn hart, want drukmaken doe je je echt wel.
(Gelukkig hoorde ik vandaag pas dat ze dat eerste onderzoek afgelopen maandag had (en niet vorige week).
Woensdag vervolgens dat telefoontje van de HA en vandaag naar de mamapoli... Over spoed gesproken dus.... Op de mamapoli begrepen ze dan ook volkomen dat wij van het ergste uit waren gegaan...)
Ik ben heeeeel opgelucht. Waar het m nou in gezeten heeft dat uit het bevolkingsonderzoek de eerste uitslag gekomen is met daaraan de gekoppelde spoed gaat het mamapoli-team nog wel uitzoeken door de foto's van het bevolkingsonderzoek op te vragen en te vergelijken met het vandaag uitgevoerde onderzoek. Daar krijgt ze volgende week de uitslag van.
Maar uit de onderzoeken van vandaag blijkt niet dat er iets aan de hand is. In die zin dus geen reden meer tot ongerustheid!!!!
Pak van mijn hart, want drukmaken doe je je echt wel.
(Gelukkig hoorde ik vandaag pas dat ze dat eerste onderzoek afgelopen maandag had (en niet vorige week).
Woensdag vervolgens dat telefoontje van de HA en vandaag naar de mamapoli... Over spoed gesproken dus.... Op de mamapoli begrepen ze dan ook volkomen dat wij van het ergste uit waren gegaan...)
zondag 11 mei 2008 om 20:48
Hallo allemaal,
Het is heeeeeel erg druk geweest op het werk. Allemaal calamiteiten en weer een bult overuren. En tot overmaat van ramp heb ik deze week weer de uitslag gehad van mijn uitstrijkje en alweer pap 3a. Ik wordt er niet goed van. Het ergste was dat de gyn belde terwijl ik druk was met die calamiteit. Dus stonden er 2 collega's achter me zodat ik eigenlijk niks kon vragen. Ik moet nu weer een afspraak maken in oktober in de hoop dat het dan wel weer gewoon pap 1 is. Maar dat is bij mij nog nooit gebeurd dus tja, daar verwacht ik niet veel van. Ik ben begin dit jaar gestopt met de pil (niet meer nodig) maar ben nog steeds niet ongi. Dus ook daar baal ik van en daar had ik wel iets over willen vragen....
Ik heb vandaag wel (stief) moederdag kadootjes gehad van Mark. Dat was wel heeeeeel lief! Ik had de tranen weer in mijn ogen.
Ik ga nu weer lekker op de bank hangen want ik ben nog niet bijgeslapen van het werk.....
Liefs, Rommel.
Het is heeeeeel erg druk geweest op het werk. Allemaal calamiteiten en weer een bult overuren. En tot overmaat van ramp heb ik deze week weer de uitslag gehad van mijn uitstrijkje en alweer pap 3a. Ik wordt er niet goed van. Het ergste was dat de gyn belde terwijl ik druk was met die calamiteit. Dus stonden er 2 collega's achter me zodat ik eigenlijk niks kon vragen. Ik moet nu weer een afspraak maken in oktober in de hoop dat het dan wel weer gewoon pap 1 is. Maar dat is bij mij nog nooit gebeurd dus tja, daar verwacht ik niet veel van. Ik ben begin dit jaar gestopt met de pil (niet meer nodig) maar ben nog steeds niet ongi. Dus ook daar baal ik van en daar had ik wel iets over willen vragen....
Ik heb vandaag wel (stief) moederdag kadootjes gehad van Mark. Dat was wel heeeeeel lief! Ik had de tranen weer in mijn ogen.
Ik ga nu weer lekker op de bank hangen want ik ben nog niet bijgeslapen van het werk.....
Liefs, Rommel.
vrijdag 16 mei 2008 om 15:49
Hey mamzelle, nee hoef niet meteen onder het mes. Normaalgesproken had ik nu een half jaar weer mogen afwachten. Maar omdat ik niet ongi ben onderzoeken ze dat ook ff (onderzoek op de hormonen) en dan zie ik de gyn al in juni (na mijn vakantie). Maar denk dat dat laatste toch ook wel ligt aan de stress van het vele werken!
Ik heb nu vakantie!!! Heb er een week aangeplakt vanwege het vele werken. Moet nog wel naar 3 cursusdagen voor mijn vakantie naar Portugal. Maar ik had het nodig de rem erop te zetten dus ben ik tussen de cursusdagen door vrij.
Ik heb nu vakantie!!! Heb er een week aangeplakt vanwege het vele werken. Moet nog wel naar 3 cursusdagen voor mijn vakantie naar Portugal. Maar ik had het nodig de rem erop te zetten dus ben ik tussen de cursusdagen door vrij.
zaterdag 17 mei 2008 om 14:18
