Gezondheid
alle pijlers
Diabetesland
woensdag 13 juli 2011 om 20:17
Welkom in Diabetesland waar al je medediabeten 100 jaar gaan worden. Waar je je 'gewoon' 'eventjes' aan je dieet gaat houden :puke: om te voorkomen dat je diabetische voeten of vingers gaat krijgen. Waar retinopathie, falende nieren of zenuwpijnen niet voorkomen en waar ongelimiteerd geklaagd en gezeurd mag worden. Jaja, óók over al die infernisten en dvk's die het –niet gehinderd door daadwerkelijke diabeteservaring- beter weten dan de aloude diabeet zelf.
Dat land waar genoeg ruimte is voor cynisme, sarcasme en flauwe grappen. Dat land waar meegeleefd wordt, waar ervaringsverhalen uitgebreid verteld mogen worden en waar altijd een luisterend oor of een welgemeende knuffel voorhanden is. Waar je gelijkgestemde zielen in het 'diabetesdwars' vindt.
Dus wil je steun en knuffels of wil je 'gewoon' 'even' je verhaal kwijt, doe het dan hier. Iedereen is welkom, want hoe meer zielen hoe meer vreugd!
Dat land waar genoeg ruimte is voor cynisme, sarcasme en flauwe grappen. Dat land waar meegeleefd wordt, waar ervaringsverhalen uitgebreid verteld mogen worden en waar altijd een luisterend oor of een welgemeende knuffel voorhanden is. Waar je gelijkgestemde zielen in het 'diabetesdwars' vindt.
Dus wil je steun en knuffels of wil je 'gewoon' 'even' je verhaal kwijt, doe het dan hier. Iedereen is welkom, want hoe meer zielen hoe meer vreugd!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 1 maart 2013 om 00:28
Jeetje Lief, bah bah en nog eens bah. Gaat het ooit ophouden met die groothandel in chronische aandoeningen bij jou? Zo groot is je lichaam niet hoor, dat je dat allemaal kunt herbergen
Voor wat betreft je suikers voor die dag: minder langwerkende spuiten, de avond ervoor? Is dat een idee?
Voor wat betreft je suikers voor die dag: minder langwerkende spuiten, de avond ervoor? Is dat een idee?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 1 maart 2013 om 16:49
Abc en Carmencita, wat lief van jullie, dank je wel!
Lief , wat een narigheid. Vast veel sterkte met de Klean Prep.Echtgenoot zat een maand of wat geleden al met de grootste moeite twee liter weg te werken, maar nu mag jij nog twee keer zoveel. Of je dan nog behoefte hebt aan koffie??
Hier is het even volledig mis. Gisteravond sloegen de stress-stoppen even door, resulterend in een eh... laten we maar zeggen: enigszins niet zo kalm en bedaagd verschil van mening. We hebben vandaag dus wel beeld maar geen geluid. Ik hoop dat het morgen over is, want ik word er doodzenuwachtig van.
Het was echt m'n eigen schuld, maar ik hoef nu even echt niet aan te komen met iets van sorry of zo, daar ken ik hem meer dan goed genoeg voor.
Sorry voor dit huilie-verhaal, maar ik moest het even kwijt.
Blèègh, ik ben het allemaal zo zat, ik zou best in m'n eentje een maandje naar Rottummerplaat willen. Of zo.
Och Setter, vergeet ik jou helemaal . Onnodig te zeggen dat ik 3 april zeer voor je duim hè? Heel veel sterkte!
Lief , wat een narigheid. Vast veel sterkte met de Klean Prep.Echtgenoot zat een maand of wat geleden al met de grootste moeite twee liter weg te werken, maar nu mag jij nog twee keer zoveel. Of je dan nog behoefte hebt aan koffie??
Hier is het even volledig mis. Gisteravond sloegen de stress-stoppen even door, resulterend in een eh... laten we maar zeggen: enigszins niet zo kalm en bedaagd verschil van mening. We hebben vandaag dus wel beeld maar geen geluid. Ik hoop dat het morgen over is, want ik word er doodzenuwachtig van.
Het was echt m'n eigen schuld, maar ik hoef nu even echt niet aan te komen met iets van sorry of zo, daar ken ik hem meer dan goed genoeg voor.
Sorry voor dit huilie-verhaal, maar ik moest het even kwijt.
Blèègh, ik ben het allemaal zo zat, ik zou best in m'n eentje een maandje naar Rottummerplaat willen. Of zo.
Och Setter, vergeet ik jou helemaal . Onnodig te zeggen dat ik 3 april zeer voor je duim hè? Heel veel sterkte!
vrijdag 1 maart 2013 om 22:37
Sterkte Lief, maandag de 18e...
Hier heb ik niet naar mezelf/mijn lichaam geluisterd wat geresulteerd heeft in een flinke huilbui en wat gerei door de keuken.
Het begon vanmorgen al met dat ik niet gelijk ging douchen bij het opstaan (en het stemmetje in mij schreeuwde: GA NOU DOUCHEN!). Daarna dat ik eigenlijk geen goede dag had qua energie, maar toch wat in het huishouden heb gedaan. En eigenlijk teveel dus. Toen om 14:00 wilde ik eindelijk eens wat gaan eten, kon ik gvd de litermaat (wilde soep met brood) niet vinden, grrrr!
En de kaasschaaf lag in de weg bij de waterkoker, dus die zwiepte door de keuken heen.
Kwaad vriend gesmst waar ie de litermaat had gelaten. En toen wist ik het inene weer en kwamen de tranen.
Ik hoop door de VERStraining echt te gaan leren waarom het zo opstapelt. Dingen leren herkennen.
Hier heb ik niet naar mezelf/mijn lichaam geluisterd wat geresulteerd heeft in een flinke huilbui en wat gerei door de keuken.
Het begon vanmorgen al met dat ik niet gelijk ging douchen bij het opstaan (en het stemmetje in mij schreeuwde: GA NOU DOUCHEN!). Daarna dat ik eigenlijk geen goede dag had qua energie, maar toch wat in het huishouden heb gedaan. En eigenlijk teveel dus. Toen om 14:00 wilde ik eindelijk eens wat gaan eten, kon ik gvd de litermaat (wilde soep met brood) niet vinden, grrrr!
En de kaasschaaf lag in de weg bij de waterkoker, dus die zwiepte door de keuken heen.
Kwaad vriend gesmst waar ie de litermaat had gelaten. En toen wist ik het inene weer en kwamen de tranen.
Ik hoop door de VERStraining echt te gaan leren waarom het zo opstapelt. Dingen leren herkennen.
vrijdag 1 maart 2013 om 22:57
vrijdag 1 maart 2013 om 22:59
quote:sri schreef op 01 maart 2013 @ 22:26:
Pixel, als jij het gevoel hebt dat jouw problemen voor jouw gevoel van "een mindere orde" zijn, betekent dat natuurlijk nog niet dat je ze hier niet mag neerzetten hoor. Zo'n hiërarchie hebben we hier toch hoop ik niet?
Sri, oh nee hoor, dat voel ik absoluut niet op die manier. Ik ben behoorlijk onder de indruk van de shitload aan dingen die op jullie neerkomt en op een aantal mensen in mijn buurt. Mijn dingen zijn dingen die al langer spelen. Komt wel goed. Moet wat beter voor mezelf op leren komen. En ik post niet alles in verband met herkenbaarheid.
En er zijn ook best leuke dingen in mijn leven hoor! Hopelijk bij jullie toch ook wel...
Pixel, als jij het gevoel hebt dat jouw problemen voor jouw gevoel van "een mindere orde" zijn, betekent dat natuurlijk nog niet dat je ze hier niet mag neerzetten hoor. Zo'n hiërarchie hebben we hier toch hoop ik niet?
Sri, oh nee hoor, dat voel ik absoluut niet op die manier. Ik ben behoorlijk onder de indruk van de shitload aan dingen die op jullie neerkomt en op een aantal mensen in mijn buurt. Mijn dingen zijn dingen die al langer spelen. Komt wel goed. Moet wat beter voor mezelf op leren komen. En ik post niet alles in verband met herkenbaarheid.
En er zijn ook best leuke dingen in mijn leven hoor! Hopelijk bij jullie toch ook wel...
vrijdag 1 maart 2013 om 23:01
quote:setter schreef op 01 maart 2013 @ 00:28:
Jeetje Lief, bah bah en nog eens bah. Gaat het ooit ophouden met die groothandel in chronische aandoeningen bij jou? Zo groot is je lichaam niet hoor, dat je dat allemaal kunt herbergen
Voor wat betreft je suikers voor die dag: minder langwerkende spuiten, de avond ervoor? Is dat een idee?
Ik moest erg lachen om je formulering over aandoeningen herbergen!
Ik durf nooit zo met mijn langwerkende te spelen. Zal wel mijn kortwerkende gaan aanpassen denk ik. Ik zie het wel. Mag wel appelsap enzo dus een hypo is wel weg te drinken.
Denk wel dat ik erg weeig zal worden. Flink wat gezeefde bouillon klaarzetten dan maar
Jeetje Lief, bah bah en nog eens bah. Gaat het ooit ophouden met die groothandel in chronische aandoeningen bij jou? Zo groot is je lichaam niet hoor, dat je dat allemaal kunt herbergen
Voor wat betreft je suikers voor die dag: minder langwerkende spuiten, de avond ervoor? Is dat een idee?
Ik moest erg lachen om je formulering over aandoeningen herbergen!
Ik durf nooit zo met mijn langwerkende te spelen. Zal wel mijn kortwerkende gaan aanpassen denk ik. Ik zie het wel. Mag wel appelsap enzo dus een hypo is wel weg te drinken.
Denk wel dat ik erg weeig zal worden. Flink wat gezeefde bouillon klaarzetten dan maar
zaterdag 2 maart 2013 om 16:38
Volgens mij zit Murphy over onze schouders mee te gluren...
Echtgenoot blijkt een stevige griep te hebben, maar wenst die in zijn absolute eentje uit te zingen. Met als gevolg dat hij nauwelijks iets eet of drinkt.
Ik kan natuurlijk wel optreden en hem van alles opdringen, maar dat gaat niet werken van zijn kant, en daar heb ik eigenlijk ook geen zin in. Het wordt dus een kwestie van de langste adem...
Wees gerust, ik laat hem er echt niet aan bezwijken hoor (wie bezwijkt er nog aan griep?). Maar eens in de ca. 10 jaar hebben we zoiets (zo'n clash of characters). Alleen jammer dat het nu is, temidden van al die andere zenuwen.
Lieve schatten, jullie allemaal ontzettend bedankt voor het meeleven, dat doet me zó goed! Ik voel het echt een beetje als steun uit de verte, zelfs al komen er (terecht) stevige schoppen onder de kont tussendoor. You are welcome!
Echtgenoot blijkt een stevige griep te hebben, maar wenst die in zijn absolute eentje uit te zingen. Met als gevolg dat hij nauwelijks iets eet of drinkt.
Ik kan natuurlijk wel optreden en hem van alles opdringen, maar dat gaat niet werken van zijn kant, en daar heb ik eigenlijk ook geen zin in. Het wordt dus een kwestie van de langste adem...
Wees gerust, ik laat hem er echt niet aan bezwijken hoor (wie bezwijkt er nog aan griep?). Maar eens in de ca. 10 jaar hebben we zoiets (zo'n clash of characters). Alleen jammer dat het nu is, temidden van al die andere zenuwen.
Lieve schatten, jullie allemaal ontzettend bedankt voor het meeleven, dat doet me zó goed! Ik voel het echt een beetje als steun uit de verte, zelfs al komen er (terecht) stevige schoppen onder de kont tussendoor. You are welcome!
zondag 3 maart 2013 om 10:37
Lieve sri, ik hoop dat jullie wel snel weer on speaking terms komen... Lijkt me heel naar. Beterschap voor sri-man!
Ik zit te huilen. Ben echt zo verdrietig dat ik me elke keer zo waardeloos moet voelen. Er is geen ochtend dat ik me niet uitgeput voel als ik wakker word. Baal er zo van dat ik zo ziek ben, het begint me zo op te breken. Elke ochtend weer proberen door dat plumpudding-gevoel heen te komen. Net aan de energie hebben om te werken, maar meer is het niet. Thuis doe ik vrijwel niks meer, wat me een schuldgevoel oplevert naar Liefman toe. Maar 1 prioriteit hebben: Weer fit worden. Ik voelde me zo goed, kon de hele wereld weer aan toen ik vorig jaar aan mijn nieuwe baan was begonnen, goed kon sporten, paar kilo kwijt was. Het heeft welgeteld zes maanden mogen duren. Ik ben 36, zou in de bloei van mijn leven moeten zijn, was dat ook, en dan dit weer. Ik wil zo graag over een paar maanden volledig fit zijn, alles aan mij ziet er goed uit, behalve mijn hoofd, dat ziet er moe uit en dat is precies hoe ik me voel.
Liefman is zo lief voor me, maakt zich ook zorgen, neemt alles van me over.
Ik wou dat ik me weer voelde zoals een half jaar terug, kan het me bijna niet meer voorstellen hoe het is om je gezond te voelen. Ben ook bang dat het nooit meer over gaat. Ik weet wel dat ik me daar nu niet al te veel zorgen over moet maken, ze vinden vast wel iets waar we wat mee kunnen, maar toch ben ik bang van niet. En als ze wat vinden, die medicijnen zijn ook niet echt van het niveau paracetamol. Straks helpen de eerste probeersels niet en moet ik aan de Prednison. Zit je dan, met je mooie lijf, helemaal afgetraind, en word je daar weer ziek van. Ik was zo trots op wat ik nog bereikte ondanks mijn afwijkingen.
Als je mijn lichaam ziet, denk je dat je naar een topsporter kijkt. Als je mijn gezicht ziet, denk je: Kind, ga toch eens op tijd naar bed. Mensen zijn onder de indruk van de energie die ik uitstraal, blijkbaar omdat ik toch graag wil. Anderen, die me wat langer kennen, vragen wat er toch aan de hand is, omdat ik niet meer die uitstraling heb die ik had.
En ondertussen gaat het leven gewoon door. Behalve thuis, daar ligt het stil.
Ze moesten eens weten hoe kut en slap ik me vaak voel.
Ik ben er een beetje uitgeblust van geloof ik.
Ik zit te huilen. Ben echt zo verdrietig dat ik me elke keer zo waardeloos moet voelen. Er is geen ochtend dat ik me niet uitgeput voel als ik wakker word. Baal er zo van dat ik zo ziek ben, het begint me zo op te breken. Elke ochtend weer proberen door dat plumpudding-gevoel heen te komen. Net aan de energie hebben om te werken, maar meer is het niet. Thuis doe ik vrijwel niks meer, wat me een schuldgevoel oplevert naar Liefman toe. Maar 1 prioriteit hebben: Weer fit worden. Ik voelde me zo goed, kon de hele wereld weer aan toen ik vorig jaar aan mijn nieuwe baan was begonnen, goed kon sporten, paar kilo kwijt was. Het heeft welgeteld zes maanden mogen duren. Ik ben 36, zou in de bloei van mijn leven moeten zijn, was dat ook, en dan dit weer. Ik wil zo graag over een paar maanden volledig fit zijn, alles aan mij ziet er goed uit, behalve mijn hoofd, dat ziet er moe uit en dat is precies hoe ik me voel.
Liefman is zo lief voor me, maakt zich ook zorgen, neemt alles van me over.
Ik wou dat ik me weer voelde zoals een half jaar terug, kan het me bijna niet meer voorstellen hoe het is om je gezond te voelen. Ben ook bang dat het nooit meer over gaat. Ik weet wel dat ik me daar nu niet al te veel zorgen over moet maken, ze vinden vast wel iets waar we wat mee kunnen, maar toch ben ik bang van niet. En als ze wat vinden, die medicijnen zijn ook niet echt van het niveau paracetamol. Straks helpen de eerste probeersels niet en moet ik aan de Prednison. Zit je dan, met je mooie lijf, helemaal afgetraind, en word je daar weer ziek van. Ik was zo trots op wat ik nog bereikte ondanks mijn afwijkingen.
Als je mijn lichaam ziet, denk je dat je naar een topsporter kijkt. Als je mijn gezicht ziet, denk je: Kind, ga toch eens op tijd naar bed. Mensen zijn onder de indruk van de energie die ik uitstraal, blijkbaar omdat ik toch graag wil. Anderen, die me wat langer kennen, vragen wat er toch aan de hand is, omdat ik niet meer die uitstraling heb die ik had.
En ondertussen gaat het leven gewoon door. Behalve thuis, daar ligt het stil.
Ze moesten eens weten hoe kut en slap ik me vaak voel.
Ik ben er een beetje uitgeblust van geloof ik.
zondag 3 maart 2013 om 11:24
Och lieve Lief toch, ik vind het zò erg voor je.
Wat een wanhopig gevoel moet dat zijn: is dit het nou? En erger nog: blijft dit het nou? Die angst dat het niet meer overgaat, lijkt me het ergst. Je bent nu nog niet in de beste 'state of mind' om naar positieve dingen te gaan zoeken. Kom eerst hier maar eens doorheen.
Ik kan hier wel allerlei opbeurende dingen tegen je gaan zeggen, maar dat is alleen maar goedkoop.Jouw angst en pijn zijn nu veel belangrijker èn wezenlijker dan 'ah joh, ze vinden er vast wel wat op' en vooral 'komt wel weer goed'.
Lief, maak er desnoods een hele huildag van, samen met Liefman, de schat. Wat heerlijk dat hij je zo steunt. Probeer dat schuldgevoel van je af te zetten, in het omgekeerde geval zou je dat voor hem toch ook doen?
Neem alsjeblieft alle tijd die je nodig hebt om hier mee om te kunnen gaan.
Is het misschien weer tijd voor lepels?
Lieverd, ik denk aan je. Ik probeer me voor te stellen hoe je je voelt, maar daarin schiet ik hopeloos te kort. Ik kan je alleen maar (hoe cliché) ongelooflijk veel sterkte wensen.
* Hier begint het ijs voorzichtig te breken *.
Wat een wanhopig gevoel moet dat zijn: is dit het nou? En erger nog: blijft dit het nou? Die angst dat het niet meer overgaat, lijkt me het ergst. Je bent nu nog niet in de beste 'state of mind' om naar positieve dingen te gaan zoeken. Kom eerst hier maar eens doorheen.
Ik kan hier wel allerlei opbeurende dingen tegen je gaan zeggen, maar dat is alleen maar goedkoop.Jouw angst en pijn zijn nu veel belangrijker èn wezenlijker dan 'ah joh, ze vinden er vast wel wat op' en vooral 'komt wel weer goed'.
Lief, maak er desnoods een hele huildag van, samen met Liefman, de schat. Wat heerlijk dat hij je zo steunt. Probeer dat schuldgevoel van je af te zetten, in het omgekeerde geval zou je dat voor hem toch ook doen?
Neem alsjeblieft alle tijd die je nodig hebt om hier mee om te kunnen gaan.
Is het misschien weer tijd voor lepels?
Lieverd, ik denk aan je. Ik probeer me voor te stellen hoe je je voelt, maar daarin schiet ik hopeloos te kort. Ik kan je alleen maar (hoe cliché) ongelooflijk veel sterkte wensen.
* Hier begint het ijs voorzichtig te breken *.
zondag 3 maart 2013 om 11:40
Hey sri, dankjewel. Ik weet ook wel dat het vast op de één of andere manier ooit weer beter wordt, maar dat maakt me nu niet beter.
In het algemeen (als ik niet zo'n huilbui heb) heb ik wel geaccepteerd dat ik alleen maar achteruit zal gaan in mijn leven, dat ik nou eenmaal niet fris en fruitig en vooral moeiteloos de 80 zal halen. Ik weet dat ik niet zo heel oud zal worden, en dat ik niet met mijn grijze haren nog van alles zal kunnen ondernemen. Daarom leef ik nu wat ik leven kan en dat gaat me meestal goed af.
Maar soms... Soms heb ik een anti-dag en ben ik bang.
Ik zou zo graag willen weten wat de oorzaak is dat ik me zo slap en moe voel. Komt het door die darmen? Of doordat ik 40 uur werk, op grote afstand, en dat toch niet helemaal aan kan? Want als het daardoor komt, dan moet ik gewoon terug naar 32 uur. Die discussie is er wat mij betreft niet, dat moet dan gewoon. En als het door mijn darmen komt, dan moet ik maar aan de medicatie. En dan ga ik misschien achteruit door eventuele bijwerkingen. Als ik maar weer eens fit wakker word. Niet elke keer als ik ga sporten me afvraag of ik een goede of slechte dag heb, het echt niet weet totdat ik daadwerkelijk wat doe. Niet al moe worden van de (ik geef toe, tegenwoordig nogal stevige) warming-up. Ik zie wel dat ik niet de enige ben die op de toppen van haar kunnen bezig is, de andere meiden vinden het ook zwaar, en die zijn niet ziek en tien jaar jonger. Dus dat is niet realistisch van me, maar het knaagt wel; wat had ik gekund als ik niet zo'n last van mijn darmen had?
Hoe moet ik in godsnaam goed voor mezelf zorgen als ik bij God niet weet waar ik moet beginnen???
In het algemeen (als ik niet zo'n huilbui heb) heb ik wel geaccepteerd dat ik alleen maar achteruit zal gaan in mijn leven, dat ik nou eenmaal niet fris en fruitig en vooral moeiteloos de 80 zal halen. Ik weet dat ik niet zo heel oud zal worden, en dat ik niet met mijn grijze haren nog van alles zal kunnen ondernemen. Daarom leef ik nu wat ik leven kan en dat gaat me meestal goed af.
Maar soms... Soms heb ik een anti-dag en ben ik bang.
Ik zou zo graag willen weten wat de oorzaak is dat ik me zo slap en moe voel. Komt het door die darmen? Of doordat ik 40 uur werk, op grote afstand, en dat toch niet helemaal aan kan? Want als het daardoor komt, dan moet ik gewoon terug naar 32 uur. Die discussie is er wat mij betreft niet, dat moet dan gewoon. En als het door mijn darmen komt, dan moet ik maar aan de medicatie. En dan ga ik misschien achteruit door eventuele bijwerkingen. Als ik maar weer eens fit wakker word. Niet elke keer als ik ga sporten me afvraag of ik een goede of slechte dag heb, het echt niet weet totdat ik daadwerkelijk wat doe. Niet al moe worden van de (ik geef toe, tegenwoordig nogal stevige) warming-up. Ik zie wel dat ik niet de enige ben die op de toppen van haar kunnen bezig is, de andere meiden vinden het ook zwaar, en die zijn niet ziek en tien jaar jonger. Dus dat is niet realistisch van me, maar het knaagt wel; wat had ik gekund als ik niet zo'n last van mijn darmen had?
Hoe moet ik in godsnaam goed voor mezelf zorgen als ik bij God niet weet waar ik moet beginnen???
zondag 3 maart 2013 om 12:46
Ik heb gister voor oorbellen geshopt (en geslaagd). Dit voor van de zomer, ik ga me nml toch weer millimeteren (6mm). Omdat IK dat het mooist vind.
Ik heb al op mijn Facebook gezet: Don't like it? F*CK YOU! (Maar dan voluit.)
Gelukkig al een paar likes gekregen, een reactie met: "Cool!" en een reactie met: "Dit IS Truffel!"
Ik kan niet wachten, nu is het nog een beetje koud.
Ik heb al op mijn Facebook gezet: Don't like it? F*CK YOU! (Maar dan voluit.)
Gelukkig al een paar likes gekregen, een reactie met: "Cool!" en een reactie met: "Dit IS Truffel!"
Ik kan niet wachten, nu is het nog een beetje koud.
