Diabetesland

Ik doe mee:

Setter, Truffel, Teddeke, jullie zijn lieverds! Jullie zijn allemaal lieverds trouwens.

Ik kan een paar knuffels hard gebruiken, want mijn vader gaat ineens heel hard achteruit. Later geef ik eventueel wel wat meer details, maar het is hier even een beetje chaos. Ik probeer de emoties maar even een beetje op de achtergrond te zetten, want er moet veel geregeld worden en ook mijn moeder heeft hard emotionele opvang nodig.

ik heb nog wat afleiding in de vorm van haastklussen die de deur uit MOETEN. Met mijn zus gaat het gelukkig weer wat beter, dat tot troost.

Life sucks op het ogenblik . Ben zo blij met jullie!

Jeetje Sri, wat schrikken!

Dikke voor jou.

@Sri, jeetje wat een ellende de laatste tijd bij jou. Ik kan niet meer doen dan dit en zeggen dat ik aan je denk.

Dank jullie wel, schatten!

Het enige voordeel van zo'n situatie is dat je als zussen weer eens heel dicht bij elkaar komt. Iedereen is zo gauw geneigd zijn eigen leventje te leiden, hoe graag we elkaar ook zien, maar zo'n situatie, waarin beslissingen genomen moeten gaan worden, waarin mijn moeder steun nodig heeft, en waarin we elkaar een geestelijk kontje kunnen geven, kan heel bijzonder zijn.



We gaan in elk geval weer bizarre tijden tegemoet... zo heel af en toe lijkt me een doodsaai maandje gewoon heerlijk...

Trouwens Chooc, ik had jouw mailtje over Hoenderloo helemaal over het hoofd gezien. Lijkt me leuk om een keer koffie te gaan drinken. Wanneer dat wordt, dat weet ik waarschijnlijk van de zomer pas. Ik loop ettelijke afspraken achter (wat Pixel je uit ervaring kan bevestigen ).



Ik weet het, ik schijf als een gieter, maar dat heb ik in zulk soort situaties. Bij mijn schoonfamilie is mijn afwijking al spreekwoordelijk: ze huilt nooit, maar ze praat wel een beetje erg veel...

Weet je Sri, wie schrijft die blijft en dat is ook een vorm van praten dus ga je gang!



Wat een nare situatie met je ouders zo, heel veel sterkte!

Hier gaat het goed! Het allerlaatste hbac1 (of iets in die geest) is 5.2 en dat lijkt me helemaal prima.





Gister ook de 20 weken echo gehad en alles is goed, groei van onze spruit ligt zelfs precies op schema (So far nog geen sumoworstelaar dus).

Ik kom net dit topic binnenvallen en vind jullie allemaal kanjers. Volgende week heb ik een feestje van een meisje dat haar 11e verjaardag gaat vieren. Ik wil graag een kleinigheidje cadeau doen en kom eigenlijk niet verder dan 'bak' spulletjes (dit vindt ze namelijk sowieso geweldig). Ze heeft diabetes en ik heb geen flauw idee wat allemaal wel en niet mag, qua eten. Als ik een pakketje samenstel om appelflappen mee te bakken, mag ze dit dan ook wel opeten? (een nieuw topic hiervoor openen leek me niet nodig, please correct me if I'm wrong)

Heeft ze type 1 of type 2 Diepbeekje?



In feite is niks verboden bij mensen met diabetes. Het is niet zo dat ze dat niet mag. Maar wel met mate. Dus niet 8 appelflappen achter elkaar eten, maar 1 per dag bijv.



Dus volgens mij is het wel oké als je dat wil geven.

Ik weet niet welke diabetes ze heeft, ik weet wel dat ze een insulinepomp heeft. In principe kan ik dat dus als cadeau geven? Er van uitgaande dat moeder en zus op zullen letten dat ze niet alle appelflapjes naar binnen gaat werken in een uur tijd?

Dan heeft ze type 1 denk ik diepbeekje.

En ik vind het een hartstikke leuk cadeau! Ze is 11, ik denk dat ze zelf ook wel snapt dat het met mate moet... Ik wist het op die leeftijd prima.

En anders heeft ze haar moeder nog. Het feit dat ze bakken geweldig vindt, wijst er ook wel op dat ze dat vaker doet, dus ze zal ervaring hebben met koekjes e.d. in combi met diabetes.

Fijn, dan heb ik mijn cadeau al klaar. Dankje voor jullie snelle reacties. Ze maakt inderdaad vaker zoete hapjes zoals cupcakes of koekjes. Maar ik wist dus niet of appelflappen konden. Dankjewel.

Ha Diepbeekje, welkom! Ook ik vind het een erg leuk cadeau-idee, ze zal er vast erg blij mee zijn.

Ik vind het überhaupt leuk dat jij en soms ook andere mensen hier zomaar advies komen vragen. Mooi bewijs dat ons topic lekker laagdrempelig is, en dat is precies wat we moeten hebben (is mijn bescheiden mening).



Ik kom net bij mijn ouders vandaan. Het is niet te geloven, maar mijn vader lijkt op dit moment weer net zo normaal als altijd, hoewel bij vlagen wat afwezig en hij loopt erg onzeker. Maar vanmorgen heeft hij dus zoals gewoonlijk de eieren voor het ontbijt staan koken. En zoals gewoonlijk: perfect, kan geen chef tegenop.

Dat is nou net het verwarrende: alles lijkt normaal, maar dat kan in een minuut volkomen veranderen, zonder waarschuwing vooraf.



Lief, hoe gaat het? Trek je het weer een beetje?



Carmencita, wat heerlijk dat het zo goed gaat met je kindje! Gefeliciteerd, dit is allemaal vast meegenomen. Wat een geruststelling voor jullie, geniet ervan.



Allemaal een dikke en nogmaals bedankt voor jullie medeleven. Daar heb je echt steun aan in zulke rare tijden!

Oh wat een narigheid hiero.... Dikke knuffels voor jullie! Ik kruip weer terug onder mijn steen. Het is hier druk en hectisch en vol met zorgen om mijn moeder. daar moet toch wel wat voor geregeld worden wb eten, wassen, strijken etc. gelukkig heb ik een werkloze zus met partner die aan het studeren is om in de thuiszorg te werken.

dan heb ik ook nog gigantische hoge suikers, gaan mijn hormonen onverminderd met me op de loop (meer dan anders?) dus die klotepil flikker ik de prullenbak in en ik soebat dus maar door. Blegh!



XXXXX

Lieve Ris

Iedereen die het kan gebruiken een



Morgen weer VERS voor mij. Heel misschien is vriend vrij en wil hij me weer brengen. De schat!



Oh en ik wil toch even zeggen dat ik wel degelijk van mijn moeder hou. (Jullie denken mss van niet...?) Maar ze heeft nog steeds niet gemaild en ik ben (ook) stronteigenwijs, dus ik weiger te mailen. Zij eerst.



Normaal had ze allang een mailtje of smsje gestuurd. Misschien wil zij ook geen contact meer met zo'n debiele, rare dochter die haar haar afscheert? Als dat zo is moet ik maar denken: Beter kwijt dan rijk.

Setter, ik heb geen idee of het tia's kunnen zijn. Volgens ha heeft hij een blaasontsteking en kan dat ook gepaard gaan met verwardheid. Alle opties blijven open.



Truffel, is dat haar afscheren iets waar je moeder het specifiek over gehad heeft, of is dat een veronderstelling van jezelf, dat ze daarom geen contact met je wil opnemen? Ik vraag dat omdat het mij ook te vaak is overkomen dat ik allemaal dingen voor anderen zat in te vullen en daar (dus) verkeerde conclusies uit trok. Ik ben woedend geweest om dingen waarvan degene die het betrof geen flauw idee had en geen wonder: het zat allemaal in mijn eigen hoofd.

Wel weer heel veel succes morgen met je VERS, fijn dat het de afgelopen twee keer zo meegevallen is!



Ris, ik denk aan je . Ik herken je situatie. Hoe gaat het nu met je moeder? Nog steeds zo eigenwijs?



Het is een rare gewaarwording als je ouders zo'n bron van zorg zijn geworden in plaats van de verzorgende en veilige achtergrond die ze altijd geweest zijn.

Zelfs nu ik 55 ben, kan mijn moeder het niet laten om goede raad en advies te geven (vindt zij ) en altijd mentale steun als je die nodig hebt, maar ik vraag me steeds vaker af (zo ongeveer dagelijks): hoe lang nog?

Ja.... de zorgen voor mijn moeder blijven. Wat er op haar long zat was een stukje verdwaald kraakbeen. Dus dat is echt niks, maar het herstel van de wond gaat langzaam en geeft wat problemen. Ze heeft blaren van de pleisters en er komt nog wondvocht uit de wond (duh). Mijn zus gaat er elke ochtend als ze de kindjes naar school heeft gebracht naar toe, dat is wel fijn. Mijn vader is vandaag meegegaan om boodschappen te halen (grappig). Morgen meoten ze weer op controle bij de chirurg.



En dan zijn manlief en zoonlief ook nog ziek. Geeft niks op zich, maar nu moet ik me helemaal in 1000 bochten wringen.... en gaat mijn vader morgen voor ons koken (omgekeerde wereld; wij zouden daar gaan eten, ik zou koken. Maar ik weet niet wat Gijs heeft aan virusjes, dus ik kan niet met 'm naar mijn moeder. Maar ik moet ook werken morgen en van mijn zieke man hoef ik al helemaal niks te verwachten.... )

Mag ik ff lekker klagen over 'm? Kunnen jullie lachen en ben ik het kwijt

Hij is dus ziek. En het is een echte man (hij haat het als ik dat zeg), want o jeeee wat heeft hij het zwaar. Ik gok dat hij minstens de Mexicaanse Griep heeft, zo loopt hij te zuchten en te kreunen. Ipv dat hij trachtitol of zo neemt voor zijn zere keel, neemt hij iets van vicks (naturplus keelpastilles). Dat zit in een kraakzakje, elk snoepje zit apart in een kraakpapiertje. En vannacht (tot 3x toe), was hij het zakje kwijt. Dus 3x de lamp aan, gestommel, gezucht, gekreun, gekraak!!!! Nog meer gekraak want het papiertje moest er ook nog af en toen ging hij niet sabbelen op het snoepje, nee hij ging het kauwen! OM 3 UUR 'S NACHTS!!!!

Vanmorgen weer zuchten en kreunen.... ik zou Ella naar school brengen, Gijs zou ik ziekmelden en dan zou ik doorgaan naar de fysio. Gisteren al aangeboden om dat af te zeggen, want als je ziek bent (een griepje hebt zonder koorts), kun je natuurlijk niet voor je zieke zoon zorgen. Maar dat hoefde niet, maar dan wel dat gezucht de hele tijd en zeggen "oh, maar dan moet ik ook nog de tafel afruimen".

Ik ben dus al wezen sporten, naar de supermarkt geweest om anti-kraak-snoepjes te halen, kom ik thuis, liggen ze allebei in pyjama op de bank. Hij had nog net de kracht gehad om een kopje thee en een peperkoekje voor Gijs te pakken, ik kon zien dat hij aan het eind van zijn krachten was... "ik ga nu ff liggen hoor" (denk zielige stem erbij). Maar ik wilde ook nog even douchen. Krijg ik nog commentaar op het feit dat ik zo laat was! Nou ja.... Hij sport bij dezelfde sportschool en is ook altijd zo lang bezig.... Dus mijn haar heb ik maar niet geföhnd (ik zie er niet uit dus) want dan kon hij gaan liggen. Maar om 12 uur moest Ella opgehaald worden. Heeft Gijs natuurlijk net voordat ik die naar boven bonjourde om bij papa in het grote bed te gaan liggen, een natte wind gelaten... moest ik een broek gaan verschonen en mijn man roepen, want met griep ben je ook ineens doof denk ik?



Gelukkig kon ik een boterham gaan eten bij mijn ouders, ff geen gezever. En nu ligt hij weer op bed (the minute I walked in... ) en is Gijs op de iPad aan het spelen. Ik heb de was gedaan, gekookt zodat het maar opgewarmd hoeft te worden, scheelt weer tijd om half 5 want Ella moet naar zwemles, oh en wie gaat dat doen? Ik natuurlijk, want ik mankeer tenslotte niks en mijn suikers doen het ook uitstekend (18,7 voor de lunch, ik bedoel maar!)



En toen hij vanmorgen zei dat Gijs morgen maar naar school moet "zodat hij kan uitrusten zonder kinderen" was ik te flabbergasted om daar een reactie op te geven..... BEL JE OUDERS DAN SUKKEL! Sorry, ik zit me echt te ergeren aan zoveel ge .... . (vul zelf maar in). Ik heb ook totaal geen flexibele baas, dus ik kan onmogelijk een dag vrij nemen. Zouden we allebei moeten werken en Gijs zou ziek zijn, zouden we ook oppas vragen (denk ik.... is nog nooit eerder gebeurd).

Ach arme Ris . Zo zie je maar weer: ook een vriendelijke, intelligente sociale man (voor zover ik hem in kon schatten) is geen garantie voor een gebrek aan zeurfactor.



Als je nou geen kinderen zou hebben, kon je nog zeggen: daar staat de melk, daar de sinaasappeltjes, he kraakt maar een eind weg met je rotsnoepjes maar Ris is even een paar dagen wieberen. Maar ja, dan worden de kinders ook de dupe, en dat is de bedoeling niet.

In elk geval laat je weer eens zien dat jij de bikkel bent in huis, hoe zwaar het je ook valt. Ik denk met je mee lieverd, maar vind je het heel erg dat ik toch erg heb moeten lachen om je post? Niet om de inhoud, maar wel om de gortdroge manier waarop je het brengt... petje af!



Die-van-mij is een die-hard, maar dat heeft ook zo z'n nadelen. Als ik (eens in de zoveel jaar) ergens last van heb, dan is het gelijk: "Je moet er niet zo aan toegeven". Grrrrrr