Relaties
alle pijlers
Zo afgrijselijk veel liefdesverdriet
woensdag 21 mei 2008 om 22:54
Hoi allen,
Sinds pasen is mijn relatie uit, na acht jaar samen te zijn geweest.
En ik ben zo vreselijk verdrietig!
Ik word echt niet goed van mezelf, probeer me met andere dingen bezig te houden, m'n vriendinnen, zelfs een tijdelijke scharrel, maar niets werkt.
Afleiding helpt, maar zodra het avond is en ik ben alleen dan begint de ellende...
Hoe hebben jullie je verdriet verwerkt?
En hoe lang gaat dit duren?!!
Sinds pasen is mijn relatie uit, na acht jaar samen te zijn geweest.
En ik ben zo vreselijk verdrietig!
Ik word echt niet goed van mezelf, probeer me met andere dingen bezig te houden, m'n vriendinnen, zelfs een tijdelijke scharrel, maar niets werkt.
Afleiding helpt, maar zodra het avond is en ik ben alleen dan begint de ellende...
Hoe hebben jullie je verdriet verwerkt?
En hoe lang gaat dit duren?!!
donderdag 29 mei 2008 om 08:46
Goeie morgen allemaal.
Zo nu dus jarig, en oh wat voel ik me blij NOT!
Vanmorgen heel dapper iedereen (paps, mams en vriendinnetje) afgebeld dat ik het niet vierde.
En ja dat voelde ook niet fijn.
Dubio dubio dubio.
Net vriendinnetje aan de telefoon gehad en die zei ook, wat dacht je nou, dat we met slingers in polonaise binnen waren gekomen?
Nou eh...nee
Dus paps en mams weer gebeld en gezegd toch maar wel bakkie hier vanavond.
Want vriendinnetje HEEFT gelijk
Als ik niets doe en thuis zit hier vanavond voel ik me alleen maar rotter, hij er niet EN de mensen die van me houden er niet.
(ik weet dat ze soms meeleest dus vanaf het forum....dank je wel lieve schat, dat je even mijn denken overneemt als ik wil vluchten)
Net bedacht....vluchten voor je verdriet is niet goed, maar vluchten IN je verdriet ook zeker niet
Zo nu dus jarig, en oh wat voel ik me blij NOT!
Vanmorgen heel dapper iedereen (paps, mams en vriendinnetje) afgebeld dat ik het niet vierde.
En ja dat voelde ook niet fijn.
Dubio dubio dubio.
Net vriendinnetje aan de telefoon gehad en die zei ook, wat dacht je nou, dat we met slingers in polonaise binnen waren gekomen?
Nou eh...nee
Dus paps en mams weer gebeld en gezegd toch maar wel bakkie hier vanavond.
Want vriendinnetje HEEFT gelijk
Als ik niets doe en thuis zit hier vanavond voel ik me alleen maar rotter, hij er niet EN de mensen die van me houden er niet.
(ik weet dat ze soms meeleest dus vanaf het forum....dank je wel lieve schat, dat je even mijn denken overneemt als ik wil vluchten)
Net bedacht....vluchten voor je verdriet is niet goed, maar vluchten IN je verdriet ook zeker niet
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 29 mei 2008 om 10:52
quote:Summerdance schreef op 29 mei 2008 @ 08:46:
Net bedacht....vluchten voor je verdriet is niet goed, maar vluchten IN je verdriet ook zeker niet voor je vriendin en voor jezelf! Je laat je toch niet kisten, hé? Eerst neemt hij je alle hoop af en dan ook nog eens je verjaardag? Je zal het moeilijk hebben vandaag, maar je gaat het niet uit de weg, dapper van je!
Net bedacht....vluchten voor je verdriet is niet goed, maar vluchten IN je verdriet ook zeker niet voor je vriendin en voor jezelf! Je laat je toch niet kisten, hé? Eerst neemt hij je alle hoop af en dan ook nog eens je verjaardag? Je zal het moeilijk hebben vandaag, maar je gaat het niet uit de weg, dapper van je!
donderdag 29 mei 2008 om 11:23
quote:Summerdance schreef op 29 mei 2008 @ 08:46:
(ik weet dat ze soms meeleest dus vanaf het forum....dank je wel lieve schat, dat je even mijn denken overneemt als ik wil vluchten)
Asjeblieft. Doe het graag voor je.
En meiden, houd vol. Tis zo ontzettend kut liefdesverdriet... Zeg het tegen Sum ook iedere keer: zou jullie zo graag 3 maanden verder in de tijd zetten. Dan is er al zoveel pijn en onzekerheid weg.
(ik weet dat ze soms meeleest dus vanaf het forum....dank je wel lieve schat, dat je even mijn denken overneemt als ik wil vluchten)
Asjeblieft. Doe het graag voor je.
En meiden, houd vol. Tis zo ontzettend kut liefdesverdriet... Zeg het tegen Sum ook iedere keer: zou jullie zo graag 3 maanden verder in de tijd zetten. Dan is er al zoveel pijn en onzekerheid weg.
donderdag 29 mei 2008 om 18:12
lief is ze he, mijn vriendinnetje.....
Pfffffffffff gelukkig is de dag weer voorbij, ik ben precies een week weer alleen.
Mis hem
Mis ons
Mis iemand
Kortom, een riant gevoel van missen beheerst mijn leven.
Dat hele loslaten, ik vind het zo moeilijk
Adviezen geven kan ik aan anderen als de beste,maar waarom kan ik het dan zelf nog niet?
Misschien omdat ik niet de overtuiging heb dat dit het voor mij gewoon niet was.
Misschien omdat ik denk, er komt nooit meer iemand speciaal voor mij
Misschien omdat ik denk dat HIJ mijn ware was!
Dames hoe gaat tie met jullie verder?
Pfffffffffff gelukkig is de dag weer voorbij, ik ben precies een week weer alleen.
Mis hem
Mis ons
Mis iemand
Kortom, een riant gevoel van missen beheerst mijn leven.
Dat hele loslaten, ik vind het zo moeilijk
Adviezen geven kan ik aan anderen als de beste,maar waarom kan ik het dan zelf nog niet?
Misschien omdat ik niet de overtuiging heb dat dit het voor mij gewoon niet was.
Misschien omdat ik denk, er komt nooit meer iemand speciaal voor mij
Misschien omdat ik denk dat HIJ mijn ware was!
Dames hoe gaat tie met jullie verder?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 29 mei 2008 om 18:59
@4wheels: Dat klopt idd dat er een vriend woont, maar m'n ex heeft gezoend met een meisje waarvan hij vorig jaar al dacht verliefd op te zijn. En even los van het feit dat ze met hem aan het rommelen is, het is gewoon een wicht, ze is 13(!) jaar jonger, en serieus ook gewoon dom. Verder hou ik niet van meiden die met bezette mannen lopen te rommelen. (want dat was hij toen nog) Bovendien is dat een bekende streek van haar, dus het is niet m'n vriendin. Moet er dus ook niet aan denken dat zij tussen mijn spullen zit!
@Summer: gefeliciteerd meis, hoop dat je evengoed nog een beetje leuke avond hebt, en geef aan knuffel aan die vriendin van je, daar zou je er 20 van moeten hebben! (voor elk verdrietig meisje hier één)
@Summer: gefeliciteerd meis, hoop dat je evengoed nog een beetje leuke avond hebt, en geef aan knuffel aan die vriendin van je, daar zou je er 20 van moeten hebben! (voor elk verdrietig meisje hier één)
vrijdag 30 mei 2008 om 16:40
Meisjes,
Ik kan zeggen, een verjaardag "vieren"met mensen die echt van je houden doet goed!
Tuurlijk, ik had het liever anders gezien maar zo praten met de mensen die je van haver tot gort kennen is wel heel prettig.
OOK al zeggen ze elke keer hetzelfde als ik begin met de riedel
Ik mis hem, ik wil hem bellen, mailen enz enz.
Ben nu een week onderweg, tis nog steeds moeilijk denk het nog 100x per dag maar barst niet meer 100x per dag in tranen uit
Rotte is alleen nog steeds dat ik hem in een split second terug zou nemen als ie voor me stond (terwijl ik precies weet waarom we ook alweer uit elkaar zijn)
Goed, ook dat zal wel slijten.
@ Visje, gaat het een beetje met je?
Zucht, weekend, raar hoor, keer er tot een week geleden altijd echt naar uit maar nu zijn het toch 2 lange dagen niets.
MAAR, morgen naar de kapper en toch ook wat leuks doen.
Leuke gedachtes geven leuke dingen (niet zelf verzonnen hoor, gewoon the Secret!!!!)
@4wheels, nog contact gehad de laatste dagen?
@Vlinder, heb je je spulletjes al terug, ik zou ook gek worden met de wetenschap dat een andere dame aan MIJN spullen zou zitten
@Kloontje, dat gevoel komt echt wel weer hoor, openstaan voor anderen, maar EERST dit verwerken, tis allemaal heftig genoeg toch?
Ik kan zeggen, een verjaardag "vieren"met mensen die echt van je houden doet goed!
Tuurlijk, ik had het liever anders gezien maar zo praten met de mensen die je van haver tot gort kennen is wel heel prettig.
OOK al zeggen ze elke keer hetzelfde als ik begin met de riedel
Ik mis hem, ik wil hem bellen, mailen enz enz.
Ben nu een week onderweg, tis nog steeds moeilijk denk het nog 100x per dag maar barst niet meer 100x per dag in tranen uit
Rotte is alleen nog steeds dat ik hem in een split second terug zou nemen als ie voor me stond (terwijl ik precies weet waarom we ook alweer uit elkaar zijn)
Goed, ook dat zal wel slijten.
@ Visje, gaat het een beetje met je?
Zucht, weekend, raar hoor, keer er tot een week geleden altijd echt naar uit maar nu zijn het toch 2 lange dagen niets.
MAAR, morgen naar de kapper en toch ook wat leuks doen.
Leuke gedachtes geven leuke dingen (niet zelf verzonnen hoor, gewoon the Secret!!!!)
@4wheels, nog contact gehad de laatste dagen?
@Vlinder, heb je je spulletjes al terug, ik zou ook gek worden met de wetenschap dat een andere dame aan MIJN spullen zou zitten
@Kloontje, dat gevoel komt echt wel weer hoor, openstaan voor anderen, maar EERST dit verwerken, tis allemaal heftig genoeg toch?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 30 mei 2008 om 17:18
Summerdance, nog van harte met je verjaardag. Fijn dat je, ondanks alles, toch een beetje een fijne dag hebt gehad. Ik herken je gevoel helemaal, ik denk nog 100 x per dag aan hem, het huilen wordt minder, maar op sommige momenten staan de sluizen hier wagenwijd open. De ene keer kan ik er gewoon wat makkelijker over praten dan een andere keer. Gisteren belde hij nog hoe het met me ging. Hij wilde me wel graag houden als goede vriendin. Ik heb hem eerlijk gezegd dat het niet geweldig ging en dat ik voorlopig geen contact met hem wil. Ik ken mezelf tenslotte, ik zou dan hopen op toch weer een relatie....Terwijl hij heel duidelijk is. Dus ik heb mezelf maar tegen hem en mijn eigen gevoel beschermd. Vond het moeilijk om te doen, maar aan de andere kant ben ik ook wel heel trots op mezelf. Dat ik het contact echt even met hem verbreek. Heb hem gezegd dat ik wel contact opneem als ik daar aan toe ben, als ik daar ooit aan toe ben.
@ Vlinder, heel snel je spullen terughalen. Net wat summerdance zegt, ik zou gek worden. Het zijn jouw spullen!
@ Kloontje, je moet inderdaad eerst dit gevoel een plekje geven. Je mag de eerste dagen zeker heel verdrietig zijn en je zwaar vervelend voelen. Vind ik een normale reactie.
Het is gewoon moeilijk voor mij te accepteren dat ik niet met hem oud zal worden. Ik heb natuurlijk nog tijd zat (ben 26), maar hij was mijn eerste, echte grote liefde. Veel leuke en minder leuke dingen samen meegemaakt. Hij was er gewoon op hele belangrijke momenten in mijn leven, het lijkt me moeilijk om dat ooit weer met een ander te beleven.
Verder heb ik mezelf maar een dagje in de sauna kado gedaan, ga ik volgende week eens heen. Compleet met massage, schoonheidsbehandeling enz. Ik zal mezelf eens verwennen, tenslotte ben ik dat waard!! En als hij dat niet in wil zien, is dat gewoon behoorlijk stom van hem!!
@ Vlinder, heel snel je spullen terughalen. Net wat summerdance zegt, ik zou gek worden. Het zijn jouw spullen!
@ Kloontje, je moet inderdaad eerst dit gevoel een plekje geven. Je mag de eerste dagen zeker heel verdrietig zijn en je zwaar vervelend voelen. Vind ik een normale reactie.
Het is gewoon moeilijk voor mij te accepteren dat ik niet met hem oud zal worden. Ik heb natuurlijk nog tijd zat (ben 26), maar hij was mijn eerste, echte grote liefde. Veel leuke en minder leuke dingen samen meegemaakt. Hij was er gewoon op hele belangrijke momenten in mijn leven, het lijkt me moeilijk om dat ooit weer met een ander te beleven.
Verder heb ik mezelf maar een dagje in de sauna kado gedaan, ga ik volgende week eens heen. Compleet met massage, schoonheidsbehandeling enz. Ik zal mezelf eens verwennen, tenslotte ben ik dat waard!! En als hij dat niet in wil zien, is dat gewoon behoorlijk stom van hem!!
vrijdag 30 mei 2008 om 21:40
oh, wat een ellende allemaal
Ook ik zit hier na 4 maanden nog steeds af en toe met tranen in mijn ogen, en ok ik rook alsof het de laatste dag is dat ik leef. Ik moet zeggen dat ik weer een zware terugval heb gehad. Tot op twee weken terug voelde ik me hartstikke goed zonder hem, wat ook niet gek is want het is een klootzak. Hoe scheef het ook in die relatie heeft gezeten, en hoeveel ik van hem hield,en hij helemaal niet zoveel van mij, ik kan op een of andere manier niet rationeel meer denken. En ook ik heb dus twee weken terug even gebeld hoe het ging, en heel handig ook gevraagd of hij me miste. Antwoord: nou drie keer raden! NEE. Nee natuurlijk niet, wij zitten hier maar te janken, en die kerels gaan vrolijk verder, al dan niet met andere grietjes. Ik wordt er moe van, ik weet dat ik beter af ben zonder hem. Als een vriendin van mij zo een kerel zou hebben, zou ik allang mijn woordje klaar hebben gehad. Helaas werkt dat dus nooit bij jezelf..heel leuk allemaal. Ik vind het trouwens wel genoeg geweest na 4 maanden, hij gaat toch ook door!
nou heb ik eind juni regiovergadering van mijn werk(we werken niet met elkaar godzijdank), waar hij dus ook aanwezig is...Ik kan twee dingen doen. of ik meld me ziek, of ik ga eventjes laten zien wat hij heeft laten lopen, en doen alsof het me geen fuck interreseert.
Ik blijf toch niet janken om zo een waardeloze vent!
ik kies voor het laatste
(hoop Ik )
Ook ik zit hier na 4 maanden nog steeds af en toe met tranen in mijn ogen, en ok ik rook alsof het de laatste dag is dat ik leef. Ik moet zeggen dat ik weer een zware terugval heb gehad. Tot op twee weken terug voelde ik me hartstikke goed zonder hem, wat ook niet gek is want het is een klootzak. Hoe scheef het ook in die relatie heeft gezeten, en hoeveel ik van hem hield,en hij helemaal niet zoveel van mij, ik kan op een of andere manier niet rationeel meer denken. En ook ik heb dus twee weken terug even gebeld hoe het ging, en heel handig ook gevraagd of hij me miste. Antwoord: nou drie keer raden! NEE. Nee natuurlijk niet, wij zitten hier maar te janken, en die kerels gaan vrolijk verder, al dan niet met andere grietjes. Ik wordt er moe van, ik weet dat ik beter af ben zonder hem. Als een vriendin van mij zo een kerel zou hebben, zou ik allang mijn woordje klaar hebben gehad. Helaas werkt dat dus nooit bij jezelf..heel leuk allemaal. Ik vind het trouwens wel genoeg geweest na 4 maanden, hij gaat toch ook door!
nou heb ik eind juni regiovergadering van mijn werk(we werken niet met elkaar godzijdank), waar hij dus ook aanwezig is...Ik kan twee dingen doen. of ik meld me ziek, of ik ga eventjes laten zien wat hij heeft laten lopen, en doen alsof het me geen fuck interreseert.
Ik blijf toch niet janken om zo een waardeloze vent!
ik kies voor het laatste
(hoop Ik )
zaterdag 31 mei 2008 om 09:00
Goeie morgen dames,
Zucht, tis weekend
Probeer heel hard NIET te denken aan alles wat we op deze dagen altijd samen deden.
Ben ook boos (een beetje, echt boos worden lukt me nog niet)
Hoorde gister van een wederzijdse vriend dat hij het echt geprobeerd had, dat hij heel veel van me hield maar het laatste stukje miste, dat hij me dus meer zag als een hele goeie vriendin.
DE ZAK!!!
2 jaar lang roepen dat ik de mooiste, de liefste, de leukste de lekkerste was
Samen naar een huis kijken, samen vakantieplannen maken samen allemaal "setjes" dingen doen maar neeeeeee, ik ik voelde niet als het meisje waar hij oud mee wilde worden
Hij wilde wel....ja ja, je kan mijn rug op!
Weet je, ik vind het niet zo erg dat hij in mij niet zijn vrouw zag waarmee hij oud wilde worden, wat ik WEL erg vind is dat hij me 2 jaar heeft doen geloven dat ik het wel was!!!
(hihi, tis allemaal vreselijk kut hoor, maar ben ZOOOOO blij dat ik eindelijk ergens tegenaan kan schoppen!)
Zucht, tis weekend
Probeer heel hard NIET te denken aan alles wat we op deze dagen altijd samen deden.
Ben ook boos (een beetje, echt boos worden lukt me nog niet)
Hoorde gister van een wederzijdse vriend dat hij het echt geprobeerd had, dat hij heel veel van me hield maar het laatste stukje miste, dat hij me dus meer zag als een hele goeie vriendin.
DE ZAK!!!
2 jaar lang roepen dat ik de mooiste, de liefste, de leukste de lekkerste was
Samen naar een huis kijken, samen vakantieplannen maken samen allemaal "setjes" dingen doen maar neeeeeee, ik ik voelde niet als het meisje waar hij oud mee wilde worden
Hij wilde wel....ja ja, je kan mijn rug op!
Weet je, ik vind het niet zo erg dat hij in mij niet zijn vrouw zag waarmee hij oud wilde worden, wat ik WEL erg vind is dat hij me 2 jaar heeft doen geloven dat ik het wel was!!!
(hihi, tis allemaal vreselijk kut hoor, maar ben ZOOOOO blij dat ik eindelijk ergens tegenaan kan schoppen!)
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 31 mei 2008 om 09:26
quote:Summerdance schreef op 31 mei 2008 @ 09:00:
Goeie morgen dames,
Zucht, tis weekend
Probeer heel hard NIET te denken aan alles wat we op deze dagen altijd samen deden.
Ben ook boos (een beetje, echt boos worden lukt me nog niet)
Hoorde gister van een wederzijdse vriend dat hij het echt geprobeerd had, dat hij heel veel van me hield maar het laatste stukje miste, dat hij me dus meer zag als een hele goeie vriendin.
DE ZAK!!!
2 jaar lang roepen dat ik de mooiste, de liefste, de leukste de lekkerste was
Samen naar een huis kijken, samen vakantieplannen maken samen allemaal "setjes" dingen doen maar neeeeeee, ik ik voelde niet als het meisje waar hij oud mee wilde worden
Hij wilde wel....ja ja, je kan mijn rug op!
Weet je, ik vind het niet zo erg dat hij in mij niet zijn vrouw zag waarmee hij oud wilde worden, wat ik WEL erg vind is dat hij me 2 jaar heeft doen geloven dat ik het wel was!!!
(hihi, tis allemaal vreselijk kut hoor, maar ben ZOOOOO blij dat ik eindelijk ergens tegenaan kan schoppen!)
Hij zal heus niet twee jaar tegen je gelogen hebben maar ja, gevoelens kunnen veranderen. Rot maar waar.
Sterkte en het komt wel goed hoor!
Goeie morgen dames,
Zucht, tis weekend
Probeer heel hard NIET te denken aan alles wat we op deze dagen altijd samen deden.
Ben ook boos (een beetje, echt boos worden lukt me nog niet)
Hoorde gister van een wederzijdse vriend dat hij het echt geprobeerd had, dat hij heel veel van me hield maar het laatste stukje miste, dat hij me dus meer zag als een hele goeie vriendin.
DE ZAK!!!
2 jaar lang roepen dat ik de mooiste, de liefste, de leukste de lekkerste was
Samen naar een huis kijken, samen vakantieplannen maken samen allemaal "setjes" dingen doen maar neeeeeee, ik ik voelde niet als het meisje waar hij oud mee wilde worden
Hij wilde wel....ja ja, je kan mijn rug op!
Weet je, ik vind het niet zo erg dat hij in mij niet zijn vrouw zag waarmee hij oud wilde worden, wat ik WEL erg vind is dat hij me 2 jaar heeft doen geloven dat ik het wel was!!!
(hihi, tis allemaal vreselijk kut hoor, maar ben ZOOOOO blij dat ik eindelijk ergens tegenaan kan schoppen!)
Hij zal heus niet twee jaar tegen je gelogen hebben maar ja, gevoelens kunnen veranderen. Rot maar waar.
Sterkte en het komt wel goed hoor!
zaterdag 31 mei 2008 om 09:34
zaterdag 31 mei 2008 om 12:06
Summerdance, zoo herkenbaar wat jij schrijft. Bij mij nu 3maanden uit en het gaat best goed met me maar ongeloof blijft, en waarschijnlijk zal ik nooit begrijpen waarom het uit is gegaan. Hij bleef ook maar tegen me zeggen dat hij voor altijd van mij was, zoveel van me hield, me mooi vond, en ook tot 3 weken ervoor tegen iedereen liep te verkodigen dat we samen opzoek waren naar een huisje en dat alles super ging tussen ons.
3 weken later maakt ie t pats boem uit, vage redenen, hij ziet me niet meer als levenspartner en zag de komende tien jaar niet met mij voor zich. Nu gaat ie met zn huisgenootje maar wil mij niet kwijt en me regelmatig blijven zien.. Jaaaaaaaaa dus.. maar ik heb er ook wat over te vertellen!!
3 weken later maakt ie t pats boem uit, vage redenen, hij ziet me niet meer als levenspartner en zag de komende tien jaar niet met mij voor zich. Nu gaat ie met zn huisgenootje maar wil mij niet kwijt en me regelmatig blijven zien.. Jaaaaaaaaa dus.. maar ik heb er ook wat over te vertellen!!
zaterdag 31 mei 2008 om 12:16
Summer kan mij voorstellen dat je denkt dat alles dan fake was aan jullie relatie.. Maar vergeet niet dat hij echt wel van je gehouden heeft en niet alles heeft gelogen. Dat houd iemand nl niet eens een jaar vol. Het is moeilijk om t als nieuwe kans te zien, t verdriet , woede e.d is nog zo vers aanwezig. Al zat dan slijten , geef het de tijd.
Allemaal dikke knuffel
Allemaal dikke knuffel
zaterdag 31 mei 2008 om 20:57
Hoi allemaal,
Vandaag is een beetje emotioneel geweest. Hij heeft me een paar keer gebeld, gesmeekt om hem nog een kans te geven. Maar alles wat hij zei heb ik al eens gehoord, meerdere malen zelfs.
Het doet me gewoon niet meer zoveel en ik heb eerlijk tegen hem kunnen zeggen dat ik niet weet of mijn houden-van ergens diep verborgen ligt onder een hoop shit van de afgelopen maanden/jaren of dat het houden-van gewoon weg is. Dat is voor mij echt een hele grote stap om dat te zeggen..!
Hij wilde langskomen, laten zien dat hij veranderd is (jaja), maar ik heb geen behoefte. Ik ga morgen lekker naar de sauna en vermaak me wel. Ook dat heb ik hem gezegd, dat ik liever alleen gelukkig ben dan samen ongelukkig. Hij mag me bellen als hij behoefte heeft, maar het contact vanuit mij zal niet veel zijn.
Ben vanmiddag de stad in geweest, heb op een terrasje gezeten en heb wat dvd's en een spijkerbroek gekocht. Ik vind het wel best zo..
Ik zal dus dit topic langzaam actief schrijvend gaan verlaten, want zoveel afgrijselijk liefdesverdriet heb ik niet (meer).
Heel veel sterkte voor iedereen!
Vandaag is een beetje emotioneel geweest. Hij heeft me een paar keer gebeld, gesmeekt om hem nog een kans te geven. Maar alles wat hij zei heb ik al eens gehoord, meerdere malen zelfs.
Het doet me gewoon niet meer zoveel en ik heb eerlijk tegen hem kunnen zeggen dat ik niet weet of mijn houden-van ergens diep verborgen ligt onder een hoop shit van de afgelopen maanden/jaren of dat het houden-van gewoon weg is. Dat is voor mij echt een hele grote stap om dat te zeggen..!
Hij wilde langskomen, laten zien dat hij veranderd is (jaja), maar ik heb geen behoefte. Ik ga morgen lekker naar de sauna en vermaak me wel. Ook dat heb ik hem gezegd, dat ik liever alleen gelukkig ben dan samen ongelukkig. Hij mag me bellen als hij behoefte heeft, maar het contact vanuit mij zal niet veel zijn.
Ben vanmiddag de stad in geweest, heb op een terrasje gezeten en heb wat dvd's en een spijkerbroek gekocht. Ik vind het wel best zo..
Ik zal dus dit topic langzaam actief schrijvend gaan verlaten, want zoveel afgrijselijk liefdesverdriet heb ik niet (meer).
Heel veel sterkte voor iedereen!
zaterdag 31 mei 2008 om 22:04
Bij mij is het nu 2 weken uit 
We zouden over 2 weken een jaar samen zijn. En dit alleen maar omdat hij twijfels had, twijfels die hij niet had hoeven hebben als ie het meteen had uitgesproken.
Maar goed, hij heeft het er ook moeilijk mee, dat was aan hem te zien.
1e week gaf ie aan nog helemaal verliefd te zijn, er voor te gaan. En opeens in 1 week was dat allemaal weg. Nou dan geloof ik niet echt dat ie eerlijk is geweest ofzo!!!
Maar goed, nu ondertussen heeft ie me al 2 keer gesmst, 4 keer gemaild. (ik heb er op 2 gereageerd). Gekke is, hij mailt onder werktijd, iets wat hij alleen in het begin van onze relatie weleens deed. Kortom: wat moet ik hier nu mee?
We passen ontzettend goed bij elkaar en hadden ook geen problemen. We zijn dus ook niet met ruzie uit elkaar gegaan ofzo. En we wilden op termijn kijken of er nog een vriendschap in zou kunnen zitten. Maar nog niet op dit moment, omdat ik dan hoop zou krijgen en ik het dan dus geen plaatsje kan geven. Maar goed, hij mailt dus zoals ik zei, nu al telkens.
Net zag ik wel op zn hyves staan dat ie single is enz. En dat komt dan wel als een onwijze klap aan. Kortom ik voel me ontzettend kut!
Gister was Jazz in the Woods hier, en ik zou daar met hem heengaan. En zo nog meer dingen.
Het lukt me maar niet om dingen te doen, filmpje opstarten is meteen janken dus dat vermijd ik. Lezen tja, als het nu eens een boek was waar ze kerels afmaakten was ik er maybe voor te porren, helaas bezit ik deze boeken niet. Ik wil zoveel, maar het lukt me niet. Het lijkt gewoon alsof alles in mn leven verdwijnt. Mn oma is dit jaar overleden, mn andere oma dementeert en kent iedereen nog behalve mn opa en mij, heb geen vrienden, weet niet wat ik met mn leven wil (t gevoel dat er meer in het leven moet zitten dan dat er nu is), en dit alles beangstigd me nogal. Ben zometeen ook 24 en wil ook graag rond 29e toch wel aan kids beginnen. Maar niet na 1 jaar samen zijn ofzo. En ik dacht in hem de ware te hebben gevonden. Ik heb nu gewoon die behoefte aan vastigheid. En juist nu is dat gewoon helemaal weg in mn leven. Alsof ik nog net op 1 pilaar sta, terwijl de rest van de grond om me heen verdwenen is.
Ik ben wel bezig met nieuwe dingen enz. Zo wil ik graag wat vrienden maken, maar goed dat gaat me dus niet ontzettend goed af dus dat duurt wel ffkes. Verder wil ik gaan beginnen met streetdance en begin ik in sept met een nieuwe opleiding.
Maar goed, het voelt gewoon allemaal zo kut.....
We zouden over 2 weken een jaar samen zijn. En dit alleen maar omdat hij twijfels had, twijfels die hij niet had hoeven hebben als ie het meteen had uitgesproken.
Maar goed, hij heeft het er ook moeilijk mee, dat was aan hem te zien.
1e week gaf ie aan nog helemaal verliefd te zijn, er voor te gaan. En opeens in 1 week was dat allemaal weg. Nou dan geloof ik niet echt dat ie eerlijk is geweest ofzo!!!
Maar goed, nu ondertussen heeft ie me al 2 keer gesmst, 4 keer gemaild. (ik heb er op 2 gereageerd). Gekke is, hij mailt onder werktijd, iets wat hij alleen in het begin van onze relatie weleens deed. Kortom: wat moet ik hier nu mee?
We passen ontzettend goed bij elkaar en hadden ook geen problemen. We zijn dus ook niet met ruzie uit elkaar gegaan ofzo. En we wilden op termijn kijken of er nog een vriendschap in zou kunnen zitten. Maar nog niet op dit moment, omdat ik dan hoop zou krijgen en ik het dan dus geen plaatsje kan geven. Maar goed, hij mailt dus zoals ik zei, nu al telkens.
Net zag ik wel op zn hyves staan dat ie single is enz. En dat komt dan wel als een onwijze klap aan. Kortom ik voel me ontzettend kut!
Gister was Jazz in the Woods hier, en ik zou daar met hem heengaan. En zo nog meer dingen.
Het lukt me maar niet om dingen te doen, filmpje opstarten is meteen janken dus dat vermijd ik. Lezen tja, als het nu eens een boek was waar ze kerels afmaakten was ik er maybe voor te porren, helaas bezit ik deze boeken niet. Ik wil zoveel, maar het lukt me niet. Het lijkt gewoon alsof alles in mn leven verdwijnt. Mn oma is dit jaar overleden, mn andere oma dementeert en kent iedereen nog behalve mn opa en mij, heb geen vrienden, weet niet wat ik met mn leven wil (t gevoel dat er meer in het leven moet zitten dan dat er nu is), en dit alles beangstigd me nogal. Ben zometeen ook 24 en wil ook graag rond 29e toch wel aan kids beginnen. Maar niet na 1 jaar samen zijn ofzo. En ik dacht in hem de ware te hebben gevonden. Ik heb nu gewoon die behoefte aan vastigheid. En juist nu is dat gewoon helemaal weg in mn leven. Alsof ik nog net op 1 pilaar sta, terwijl de rest van de grond om me heen verdwenen is.
Ik ben wel bezig met nieuwe dingen enz. Zo wil ik graag wat vrienden maken, maar goed dat gaat me dus niet ontzettend goed af dus dat duurt wel ffkes. Verder wil ik gaan beginnen met streetdance en begin ik in sept met een nieuwe opleiding.
Maar goed, het voelt gewoon allemaal zo kut.....
zaterdag 31 mei 2008 om 23:04
Hey,
Ik was op zoek op internet naar een plaats waar ook ik m'n verhaal kwijt zou kunnen. Nooit gedacht dat ik hier terecht zou komen natuurlijk. Lees nu een paar dagen mee met jullie en dacht, waarom zou ik ook niet mijn verhaal hier vertellen.
Nu posten hier voornamelijk vrouwen, laat het toeval nu bestaan dat ik man ben! Ik hoop dat het welkom is
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen en wat ik allemaal kwijt wil, maar de titel van deze thread dekt de lading treffend van mijn gevoel de laatste 2 maanden.
Dit jaar is een regelrechte achtbaanrit voor me geworden die niet meer lijkt te kunnen stoppen.
Ik heb voor bijna 4 jaar een relatie gehad met iemand waar ik het begin dit jaar mee uit heb gemaakt omdat ik het niet meer zag zitten. Er moesten stappen genomen worden waar ik niet klaar voor was en niet meer achter stond. M'n toenmalige vriendin woont in het buitenland en emigreren was de enige optie.
Toen gebeurde er ineens iets onverwachts, iemand die ik nog van een aantal jaar geleden kende en waar ik toen verliefd op was liet ineens wat van zich horen. Ik werd opnieuw verliefd op haar en zij deze keer ook op mij! Ik maakte het uit met de andere relatie en stapte direct in een nieuwe.
(dit klinkt heel cru, maar ik zou wel 10 pagina's vol moeten schrijven willen jullie het goed kunnen begrijpen )
Welnu, verdriet om de uitgemaakte relatie was vrij snel tot een normaal niveau gedaald, het hielp uiteraard dat ik al een nieuw vriendinnetje had. (Met m'n ex in het buitenland ben ik nog steeds vrienden en dat voelt ook goed.)
Alleen met m'n nieuwe liefde ging het ergens mis. Dat voelde ik al aankomen eind februari toen we nog maar 6 weken wat hadden. We hadden zoveel lol, zoveel plezier, en alles was echt zo leuk.
Maar we zijn zo vreselijk verschillend! Maar juist die verschillen en de sterke en zwakke punten vulden we perfect aan.
Toch bleek het niet te werken.
Maar het was niet ik die het aan durfde te geven, want ik wilde door, ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Maar de fout, dat ik niet praatte in een relatie, bleek ik toch te herhalen ondanks de belofte aan elkaar en mezelf dat ik het wel zou doen. We waren te lief voor elkaar, dus we durfden beide niet goed te zeggen als we ergens mee zaten.
Maar eind Maart was toch het moment dat we met elkaar gingen praten en uiteindelijk maakte ze het uit (eigenlijk beide maar doordat we elkaar verkeerd begrepen was ik in de veronderstelling dat we het nog zouden proberen, zij was er eigenlijk al klaar mee).
Nu 2 maanden verder kan ik niks. Na een relatie van nog geen 3 maanden. Ik ben niet meer dezelfde persoon die ik voor een paar maanden geleden was, niet meer sterk, niet meer vrolijk, kan niet meer eten, slapen, relativeren, stoppen met huilen, etc etc.
We hadden afgesproken dat we vrienden zouden proberen te blijven, dat wilden we beide. Maar ik heb het er moeilijk mee. Ze is zoveel verder dan ik ben. Ze is zo anders dan ik ben. Ik kan het gewoon niet geloven en verwerken dat het over is. Ik snap niet dat het voorbij is, dat ik haar niet meer mag aanraken zoals ik gewend was, niet meer naar haar mag kijken zoals ik wil. We hebben elkaar voor 3 weken geleden voor het laatst gezien, nog een keertje gemaild en gebeld in de tussentijd.
Ik voel me ontredderd en alleen. Van alles naar niks. Stom wellicht dat ik van de ene in de andere relatie stapte, maar het voelde zo goed en ik was zo verliefd!
Soms lukt het me om 5 minuten me goed te voelen en mezelf moed in te praten dat het allemaal wel goed met me komt, maar al snel draait het om naar zelfmedelijden en verdriet, verlangen en schuldgevoel. Het gaat wel beter dan een paar weken terug, toen schoot ik in een huilbui bij het weerbericht bij wijze van spreken
Ik denk dat ik voor nu wel even genoeg heb gekalkt
En sorry voor het belachelijk lange verhaal, terwijl ik nog niet een tiende heb verteld wat ik zou willen vertellen.
Maar vind het wel fijn dat ik het even kwijt ben...
Ik was op zoek op internet naar een plaats waar ook ik m'n verhaal kwijt zou kunnen. Nooit gedacht dat ik hier terecht zou komen natuurlijk. Lees nu een paar dagen mee met jullie en dacht, waarom zou ik ook niet mijn verhaal hier vertellen.
Nu posten hier voornamelijk vrouwen, laat het toeval nu bestaan dat ik man ben! Ik hoop dat het welkom is
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen en wat ik allemaal kwijt wil, maar de titel van deze thread dekt de lading treffend van mijn gevoel de laatste 2 maanden.
Dit jaar is een regelrechte achtbaanrit voor me geworden die niet meer lijkt te kunnen stoppen.
Ik heb voor bijna 4 jaar een relatie gehad met iemand waar ik het begin dit jaar mee uit heb gemaakt omdat ik het niet meer zag zitten. Er moesten stappen genomen worden waar ik niet klaar voor was en niet meer achter stond. M'n toenmalige vriendin woont in het buitenland en emigreren was de enige optie.
Toen gebeurde er ineens iets onverwachts, iemand die ik nog van een aantal jaar geleden kende en waar ik toen verliefd op was liet ineens wat van zich horen. Ik werd opnieuw verliefd op haar en zij deze keer ook op mij! Ik maakte het uit met de andere relatie en stapte direct in een nieuwe.
(dit klinkt heel cru, maar ik zou wel 10 pagina's vol moeten schrijven willen jullie het goed kunnen begrijpen )
Welnu, verdriet om de uitgemaakte relatie was vrij snel tot een normaal niveau gedaald, het hielp uiteraard dat ik al een nieuw vriendinnetje had. (Met m'n ex in het buitenland ben ik nog steeds vrienden en dat voelt ook goed.)
Alleen met m'n nieuwe liefde ging het ergens mis. Dat voelde ik al aankomen eind februari toen we nog maar 6 weken wat hadden. We hadden zoveel lol, zoveel plezier, en alles was echt zo leuk.
Maar we zijn zo vreselijk verschillend! Maar juist die verschillen en de sterke en zwakke punten vulden we perfect aan.
Toch bleek het niet te werken.
Maar het was niet ik die het aan durfde te geven, want ik wilde door, ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Maar de fout, dat ik niet praatte in een relatie, bleek ik toch te herhalen ondanks de belofte aan elkaar en mezelf dat ik het wel zou doen. We waren te lief voor elkaar, dus we durfden beide niet goed te zeggen als we ergens mee zaten.
Maar eind Maart was toch het moment dat we met elkaar gingen praten en uiteindelijk maakte ze het uit (eigenlijk beide maar doordat we elkaar verkeerd begrepen was ik in de veronderstelling dat we het nog zouden proberen, zij was er eigenlijk al klaar mee).
Nu 2 maanden verder kan ik niks. Na een relatie van nog geen 3 maanden. Ik ben niet meer dezelfde persoon die ik voor een paar maanden geleden was, niet meer sterk, niet meer vrolijk, kan niet meer eten, slapen, relativeren, stoppen met huilen, etc etc.
We hadden afgesproken dat we vrienden zouden proberen te blijven, dat wilden we beide. Maar ik heb het er moeilijk mee. Ze is zoveel verder dan ik ben. Ze is zo anders dan ik ben. Ik kan het gewoon niet geloven en verwerken dat het over is. Ik snap niet dat het voorbij is, dat ik haar niet meer mag aanraken zoals ik gewend was, niet meer naar haar mag kijken zoals ik wil. We hebben elkaar voor 3 weken geleden voor het laatst gezien, nog een keertje gemaild en gebeld in de tussentijd.
Ik voel me ontredderd en alleen. Van alles naar niks. Stom wellicht dat ik van de ene in de andere relatie stapte, maar het voelde zo goed en ik was zo verliefd!
Soms lukt het me om 5 minuten me goed te voelen en mezelf moed in te praten dat het allemaal wel goed met me komt, maar al snel draait het om naar zelfmedelijden en verdriet, verlangen en schuldgevoel. Het gaat wel beter dan een paar weken terug, toen schoot ik in een huilbui bij het weerbericht bij wijze van spreken
Ik denk dat ik voor nu wel even genoeg heb gekalkt
En sorry voor het belachelijk lange verhaal, terwijl ik nog niet een tiende heb verteld wat ik zou willen vertellen.
Maar vind het wel fijn dat ik het even kwijt ben...
zondag 1 juni 2008 om 10:19
@Ikkeikke:
Wat ontzettend goed geschreven! Ik voel door het bericht heen wat jij voelt.
Je zit in een uitzichtloze situatie op dit moment, omdat je alleen maar blijft vasthouden aan wat er was en hoe het had kunnen zijn. En daarom is zij verder, want zij gaat door. Ze weet wat er was, maar accepteert dat dat niet meer zal komen. Acceptatie is het begin van een nieuw leven en daar heb jij het nu nog steeds erg moeilijk mee, om te accepteren dat het echt over is.
Misschien neem je het jezelf ontzettend kwalijk dat je de breuk niet hebt voorkomen door meer te praten, maar daar verander je nu niks meer aan. Je schrijft het zelf al: tussen jullie werkt het niet. Zij heeft dat een plek gegeven, maar jij blijkbaar nog niet.
Wat ontzettend goed geschreven! Ik voel door het bericht heen wat jij voelt.
Je zit in een uitzichtloze situatie op dit moment, omdat je alleen maar blijft vasthouden aan wat er was en hoe het had kunnen zijn. En daarom is zij verder, want zij gaat door. Ze weet wat er was, maar accepteert dat dat niet meer zal komen. Acceptatie is het begin van een nieuw leven en daar heb jij het nu nog steeds erg moeilijk mee, om te accepteren dat het echt over is.
Misschien neem je het jezelf ontzettend kwalijk dat je de breuk niet hebt voorkomen door meer te praten, maar daar verander je nu niks meer aan. Je schrijft het zelf al: tussen jullie werkt het niet. Zij heeft dat een plek gegeven, maar jij blijkbaar nog niet.
zondag 1 juni 2008 om 22:41
Hoi meiden en man (overigens meer dan welkom natuurlijk!)
Ik heb echt een idioot weekend gehad, we zijn een weekend met vrienden weg geweest, waar HIJ ook bij was.
Natuurlijk super stom, maar samen op luchtbed geslapen.
Niets gedaan hoor, niet gezoend niets, maar wel weer tegen elkaar aan gelegen, geknuffeld, en het voelde zooo goed..
En nu, terug naar af voor m'n gevoel.
Heb hem net afgezet bij z'n (ons) huis en ben weer zo vreselijk verdrietig.
Dacht ook eerst zeg het weekend af, maar ja, wel al betaald en zo, en had er ook echt veel zin in!
Pff wat een ellende, wat is het toch een rot iets!!!
@4wheels, ben echt blij voor je dat je je zo voelt! Het gaat je goed meis..
@ikkeikke, voor een man die te weinig zou communiceren weet je toch een prachtig verhaal te vertellen, ik hoop dat je hier steun ervaart!
Hoe gaat het verder met jullie allemaal meiden?!
Ik heb echt een idioot weekend gehad, we zijn een weekend met vrienden weg geweest, waar HIJ ook bij was.
Natuurlijk super stom, maar samen op luchtbed geslapen.
Niets gedaan hoor, niet gezoend niets, maar wel weer tegen elkaar aan gelegen, geknuffeld, en het voelde zooo goed..
En nu, terug naar af voor m'n gevoel.
Heb hem net afgezet bij z'n (ons) huis en ben weer zo vreselijk verdrietig.
Dacht ook eerst zeg het weekend af, maar ja, wel al betaald en zo, en had er ook echt veel zin in!
Pff wat een ellende, wat is het toch een rot iets!!!
@4wheels, ben echt blij voor je dat je je zo voelt! Het gaat je goed meis..
@ikkeikke, voor een man die te weinig zou communiceren weet je toch een prachtig verhaal te vertellen, ik hoop dat je hier steun ervaart!
Hoe gaat het verder met jullie allemaal meiden?!
maandag 2 juni 2008 om 08:29
@ Vlinder, djeez meis wat moet dat moeilijk voor je geweest zijn!
Vind het knap van je dat je bent gegaan, ik had het niet gedaan omdat ik weet dat ik me daarna zoveel rotter voel
Ik had een beetje hetzelfde met een wederzijdse vriend
Ik kan dat niet aan, wil mezelf niet kwellen
Elke keer als ik hem sprak wilde ik weten, hoe gaat het met hem, wat zegt hij wat drinkt hij enz enz
Heb de vriendschap dan ook stopgezet
(nou was het een redelijk nieuwe vriend dus echt heel diep zat het nog niet)
Merk dat ik gewoon even genoeg heb aan mezelf, en de vrienden die ik vertrouw.
Vandaag vol goede moed opgestaan, haartjes leuk make uppie toppie, moet zeggen (buiten de dipjes die voorlopig nog wel ff blijven denk ik) voel ik me goed.
Positief denken, gister een tijd over gesproken, nagedacht en tot de conclusie gekomen dat dat toch het beste gaat werken
Leuk doen wordt vanzelf leuk voelen!
Meiden sterkte allemaal
Oeps ik vergeet helemaal de nieuwe man in ons midden
Jij ook sterkte en net als Vlinder al zei, ik vind je communicatief zo slecht nog niet
Schrijf van je af, het werkt ECHT!
Im off to work!
Knuffels voor iedereen!
Vind het knap van je dat je bent gegaan, ik had het niet gedaan omdat ik weet dat ik me daarna zoveel rotter voel
Ik had een beetje hetzelfde met een wederzijdse vriend
Ik kan dat niet aan, wil mezelf niet kwellen
Elke keer als ik hem sprak wilde ik weten, hoe gaat het met hem, wat zegt hij wat drinkt hij enz enz
Heb de vriendschap dan ook stopgezet
(nou was het een redelijk nieuwe vriend dus echt heel diep zat het nog niet)
Merk dat ik gewoon even genoeg heb aan mezelf, en de vrienden die ik vertrouw.
Vandaag vol goede moed opgestaan, haartjes leuk make uppie toppie, moet zeggen (buiten de dipjes die voorlopig nog wel ff blijven denk ik) voel ik me goed.
Positief denken, gister een tijd over gesproken, nagedacht en tot de conclusie gekomen dat dat toch het beste gaat werken
Leuk doen wordt vanzelf leuk voelen!
Meiden sterkte allemaal
Oeps ik vergeet helemaal de nieuwe man in ons midden
Jij ook sterkte en net als Vlinder al zei, ik vind je communicatief zo slecht nog niet
Schrijf van je af, het werkt ECHT!
Im off to work!
Knuffels voor iedereen!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 2 juni 2008 om 19:38
Dankjewel allemaal
@4wheels, exact het probleem. Ik blijf inderdaad vasthouden aan wat er was en hoe het had kunnen zijn. Ik doe dat zelfs vaak bewust, een soort zelfkwelling, of heel misschien zelfs dat ik hoop dat ik dan wakker word en alles weer goed is. Ik vind het 1 van mijn slechtste karaktereigenschappen want ik doe er mezelf ontzettend veel pijn mee.
Ik weet alleen echt niet hoe ik er vanaf kom, het enige dat ik in een slechte bui dan kan bedenken is dat ik gewoon zo hard word dat ik niks meer voel. En daar word ik wel een beetje bang van want ik weet dat ik dat kan, maar dan ben ik helemaal geen leuk persoon meer. En dat terwijl ik zo m'n best heb gedaan de laatste 10 jaar om meer mezelf te worden. En ik best leuk ben, ook voor het andere geslacht, al vind ik dat vaak moeilijk te geloven.
Ik kan inderdaad slecht accepteren dat sommige zaken niet aan mij zijn om te beslissen of dat ik die niet kan controleren.
@vlinder, ik zou zelf niet zijn gegaan, maar als ik zou zijn gegaan dan zou ik precies hetzelfde hebben gedaan maar ik weet ook dat het een heel slecht idee zou zijn geweest.
@summerdance, ik probeer het ook van me af te schrijven aangezien ik geen vrienden heb waarmee ik over dit soort dingen kan praten (tenminste niet meer dan de mannen onder elkaar praat: wat een k..zooi, ik haat alle vrouwen etc)
De enige waarmee ik enigzins kan praten is mijn ex in het buitenland maar die wil ik ook niet teveel belasten met mijn verdriet terwijl wij nog maar zo kort uit elkaar zijn.
Dus dan maar de Viva website! Haha, ik denk dat ik deze info maar even voor mezelf hou
@4wheels, exact het probleem. Ik blijf inderdaad vasthouden aan wat er was en hoe het had kunnen zijn. Ik doe dat zelfs vaak bewust, een soort zelfkwelling, of heel misschien zelfs dat ik hoop dat ik dan wakker word en alles weer goed is. Ik vind het 1 van mijn slechtste karaktereigenschappen want ik doe er mezelf ontzettend veel pijn mee.
Ik weet alleen echt niet hoe ik er vanaf kom, het enige dat ik in een slechte bui dan kan bedenken is dat ik gewoon zo hard word dat ik niks meer voel. En daar word ik wel een beetje bang van want ik weet dat ik dat kan, maar dan ben ik helemaal geen leuk persoon meer. En dat terwijl ik zo m'n best heb gedaan de laatste 10 jaar om meer mezelf te worden. En ik best leuk ben, ook voor het andere geslacht, al vind ik dat vaak moeilijk te geloven.
Ik kan inderdaad slecht accepteren dat sommige zaken niet aan mij zijn om te beslissen of dat ik die niet kan controleren.
@vlinder, ik zou zelf niet zijn gegaan, maar als ik zou zijn gegaan dan zou ik precies hetzelfde hebben gedaan maar ik weet ook dat het een heel slecht idee zou zijn geweest.
@summerdance, ik probeer het ook van me af te schrijven aangezien ik geen vrienden heb waarmee ik over dit soort dingen kan praten (tenminste niet meer dan de mannen onder elkaar praat: wat een k..zooi, ik haat alle vrouwen etc)
De enige waarmee ik enigzins kan praten is mijn ex in het buitenland maar die wil ik ook niet teveel belasten met mijn verdriet terwijl wij nog maar zo kort uit elkaar zijn.
Dus dan maar de Viva website! Haha, ik denk dat ik deze info maar even voor mezelf hou
maandag 2 juni 2008 om 23:29
@Ikkeikke:
Ik herken die zelfkastijding wel hoor, en daarom zou ik ook zeggen: ga ermee door.
Dat klinkt botter dan ik het bedoel, maar ik denk dat het bij jou veel meer tijd nodig heeft dan bij anderen om je verstand samen te laten komen met je gevoel. Je verstand weet dat het over is, je gevoel hoopt nog.
@Vlinder:
Ai ai, ook al zo'n zelfkastijdenaar
Dat gaat zo niet werken, hé? Dat weet je zelf ook, dus vergeef je de situatie en begin weer opnieuw. Je mag je verdrietig voelen, maar misschien is het toch nog iets te vroeg om samen met een groep weekendjes weg te gaan.
@Summer:
Ben blij dat je je weer een stuk beter voelt!
Bij mij verwarrend weekend.
Ben alleen op pad geweest, heb me goed vermaakt, maar miste hem toch behoorlijk in de dingen die ik deed. En ik heb vaker met hem gesmst en gebeld dan goed voor me is. Gevolg? Dat ik vanmiddag weer een verliefd gevoel had. Zo fout!
Want aan het eind van de avond belt hij me op met vragen die zo bot gesteld waren dat mijn verliefde gevoel met de noorderzon was vertrokken. Hij snapte er niks van, bedoelde het niet, bla bla maar daar is het dus weer eens te laat voor. Kan hij gewoon niet nadenken?
Ik mis zijn lijf en de seks, beiden ontzettend lekker maar we krijgen de relationele puzzelstukjes met alle geweld van de wereld niet in elkaar. Ik ben gewoon nog steeds verliefd op zijn uiterlijk, maar mijn liefde voor hoe hij is is aan het verdwijnen....
Ik herken die zelfkastijding wel hoor, en daarom zou ik ook zeggen: ga ermee door.
Dat klinkt botter dan ik het bedoel, maar ik denk dat het bij jou veel meer tijd nodig heeft dan bij anderen om je verstand samen te laten komen met je gevoel. Je verstand weet dat het over is, je gevoel hoopt nog.
@Vlinder:
Ai ai, ook al zo'n zelfkastijdenaar
Dat gaat zo niet werken, hé? Dat weet je zelf ook, dus vergeef je de situatie en begin weer opnieuw. Je mag je verdrietig voelen, maar misschien is het toch nog iets te vroeg om samen met een groep weekendjes weg te gaan.
@Summer:
Ben blij dat je je weer een stuk beter voelt!
Bij mij verwarrend weekend.
Ben alleen op pad geweest, heb me goed vermaakt, maar miste hem toch behoorlijk in de dingen die ik deed. En ik heb vaker met hem gesmst en gebeld dan goed voor me is. Gevolg? Dat ik vanmiddag weer een verliefd gevoel had. Zo fout!
Want aan het eind van de avond belt hij me op met vragen die zo bot gesteld waren dat mijn verliefde gevoel met de noorderzon was vertrokken. Hij snapte er niks van, bedoelde het niet, bla bla maar daar is het dus weer eens te laat voor. Kan hij gewoon niet nadenken?
Ik mis zijn lijf en de seks, beiden ontzettend lekker maar we krijgen de relationele puzzelstukjes met alle geweld van de wereld niet in elkaar. Ik ben gewoon nog steeds verliefd op zijn uiterlijk, maar mijn liefde voor hoe hij is is aan het verdwijnen....
dinsdag 3 juni 2008 om 08:19
@4 wheels...hihi, ook bij jou een stukje zelfkastijding toch
Overdag smssen en savonds de deksel op je neus gekregen.
Ik heb hem gister gebeld (lang leve Skype want daar stond als enige in heel het pand hier zijn nummer nog in de historie)
NIET om hem terug te krijgen maar we hebben kaarten voor een feest in juli.
Ik wil daar heel erg graag naar toe maar ik wil niet "speurend" rondlopen daar, ik weet dat ik dat ga doen als ik niet de zekerheid heb dat hij daar niet rondloopt.
Tot op heden nog niets gehoord
Hoor ik niets dan heb ik geen zekereheid en dan ga ik dus niet.
Boor daarmee wel een leuk feestje voor mij de grond in maar ik KAN het gewoon niet
Lopen daar met de wetenschap dat hij op elke hoek kan staan.
Verder gaat het eigenlijk wel
Voel me soms nog wel verdrietig en heel erg alleen, maar elke dag geeft me weer 1% meer kracht, dus.....ben nu 12 dagen onderweg, nog 88 dagen te gaan en ik ben weer 100%
Hmmm, moet ik alleen nog even zorgen dat ik geen terugslag krijg
Mijn hoofd weet het, mijn hart weer het en mijn droom ben ik heel langzaam aan het loslaten.
Fijne dag iedereen!
Overdag smssen en savonds de deksel op je neus gekregen.
Ik heb hem gister gebeld (lang leve Skype want daar stond als enige in heel het pand hier zijn nummer nog in de historie)
NIET om hem terug te krijgen maar we hebben kaarten voor een feest in juli.
Ik wil daar heel erg graag naar toe maar ik wil niet "speurend" rondlopen daar, ik weet dat ik dat ga doen als ik niet de zekerheid heb dat hij daar niet rondloopt.
Tot op heden nog niets gehoord
Hoor ik niets dan heb ik geen zekereheid en dan ga ik dus niet.
Boor daarmee wel een leuk feestje voor mij de grond in maar ik KAN het gewoon niet
Lopen daar met de wetenschap dat hij op elke hoek kan staan.
Verder gaat het eigenlijk wel
Voel me soms nog wel verdrietig en heel erg alleen, maar elke dag geeft me weer 1% meer kracht, dus.....ben nu 12 dagen onderweg, nog 88 dagen te gaan en ik ben weer 100%
Hmmm, moet ik alleen nog even zorgen dat ik geen terugslag krijg
Mijn hoofd weet het, mijn hart weer het en mijn droom ben ik heel langzaam aan het loslaten.
Fijne dag iedereen!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 3 juni 2008 om 09:17
Pffff... Ik moet ook even van me af schrijven, dat heb je wel eens.
Ik had tot gister 2 jaar een relatie met een ' GM' Getrouwde Man.
En in principe is het nu dus uit.
Klaar. Over. Uit.
En ik voel me zo kut!!!!!!!!
En hij wil graag goede vrienden zijn...En dat wil ik ook..Maar hoe moet ik dan over hem heen komen?
Helemaal geen contact is misschien het beste. Maar dan zit het verdriet er alsnog wel!
Helemaal als ik hem dan weer zie ofzo. Ik zie hem elke week met sporten.
We hebben nu al minder contact...Geen sms en weinig mail..
Maar toch ben ik verdrietig...weeeeeeeeeeeh.
Houdt t dan nooit ns op?
Ik wil gewoon vrienden zijn, maar het doet me wel pijn.
Moet ik dan helemaal geen vrienden zijn? Dat doet me ook pijn.
Weet t ff niet meer..
Ik had tot gister 2 jaar een relatie met een ' GM' Getrouwde Man.
En in principe is het nu dus uit.
Klaar. Over. Uit.
En ik voel me zo kut!!!!!!!!
En hij wil graag goede vrienden zijn...En dat wil ik ook..Maar hoe moet ik dan over hem heen komen?
Helemaal geen contact is misschien het beste. Maar dan zit het verdriet er alsnog wel!
Helemaal als ik hem dan weer zie ofzo. Ik zie hem elke week met sporten.
We hebben nu al minder contact...Geen sms en weinig mail..
Maar toch ben ik verdrietig...weeeeeeeeeeeh.
Houdt t dan nooit ns op?
Ik wil gewoon vrienden zijn, maar het doet me wel pijn.
Moet ik dan helemaal geen vrienden zijn? Dat doet me ook pijn.
Weet t ff niet meer..
dinsdag 3 juni 2008 om 10:22
Hoi allemaal,
Ik heb jullie toppic gelezen en weet helaas sinds een paar weken ook hoe verlammend liefdesverdriet kan werken. Na een relatie van bijna 4,5 jaar ben ik nu sinds pinksteren weer alleen. Hij heeft het uitgemaakt, en hoewel ik rationeel weet dat dit beter is (we zijn nogal uit elkaar gegroeid, ik had zelf ook best wel twijfels en hij is sinds een half jaar enorm veranderd), doet het zooo'n pijn en ben ik kapot van verdriet. Mijn verstand zegt dat het voorbij is en dat het beter is zo, maar mijn gevoel mist hem (terwijl ik hem eerst nooit echt miste als hij er niet was, ben graag alleen af en toe) en af en toe merk ik dat ik hoop dat het nog goedkomt... terwijl dat er echt niet meer inzit en ik niet eens weet of ik dat wel zou willen!
Ik voel me vreselijk alleen nu en hoewel ik weet dat het op ten duur echt wel beter zal worden, voelt dat nu absoluut niet zo. Ben zo bang dat ik nooit meer verliefd kan worden en nooit meer zo van iemand kan houden. Ik weet dat het onzin is, want ik ben nog maar net 23, maar het voelt wel zo...
Gelukkig heb ik heel veel lieve vrienden (waarvan helaas een deel ook bevriend is met mn ex), waar ik veel aan heb, maar af en toe zie ik het allemaal even niet meer zitten!
Ik heb jullie toppic gelezen en weet helaas sinds een paar weken ook hoe verlammend liefdesverdriet kan werken. Na een relatie van bijna 4,5 jaar ben ik nu sinds pinksteren weer alleen. Hij heeft het uitgemaakt, en hoewel ik rationeel weet dat dit beter is (we zijn nogal uit elkaar gegroeid, ik had zelf ook best wel twijfels en hij is sinds een half jaar enorm veranderd), doet het zooo'n pijn en ben ik kapot van verdriet. Mijn verstand zegt dat het voorbij is en dat het beter is zo, maar mijn gevoel mist hem (terwijl ik hem eerst nooit echt miste als hij er niet was, ben graag alleen af en toe) en af en toe merk ik dat ik hoop dat het nog goedkomt... terwijl dat er echt niet meer inzit en ik niet eens weet of ik dat wel zou willen!
Ik voel me vreselijk alleen nu en hoewel ik weet dat het op ten duur echt wel beter zal worden, voelt dat nu absoluut niet zo. Ben zo bang dat ik nooit meer verliefd kan worden en nooit meer zo van iemand kan houden. Ik weet dat het onzin is, want ik ben nog maar net 23, maar het voelt wel zo...
Gelukkig heb ik heel veel lieve vrienden (waarvan helaas een deel ook bevriend is met mn ex), waar ik veel aan heb, maar af en toe zie ik het allemaal even niet meer zitten!
dinsdag 3 juni 2008 om 10:55
@Summer:
Ik denk dat je er inderdaad verstandig aan doet om zeker te weten of hij daar ook heen gaat of niet. Dat speurende ken ik en zou mijn hele avond verpesten. Je bent dan alleen nog maar daarmee bezig. Het zou jammer zijn als hij niks liet horen, en ik zou het ook erg kinderachtig vinden, maar ja, van dat laatste trekt hij zich dan natuurlijk niet veel aan
En van die 1% per dag vind ik super, dat maakt het inderdaad een heel stuk overzichtelijker
@Freebie:
Ik heb ook een relatie gehad met een GM. Hij is voor mij gaan scheiden en ondanks dat je denkt dat we dan lang en gelukkig zouden leven is dat ijdele hoop geweest.
Je kunt voorlopig géén vrienden met hem zijn, hoe graag je dat ook zou willen, dus zet dat maar uit je hoofd. Zolang je er pijn en verdriet van hebt is er geen ruimte voor vriendschap. Je kan wel samen afspreken dat je over een paar maanden nog eens contact met elkaar opneemt, dan zijn jullie allebei weer een stuk verder en dan bestaat de behoefte tot contact misschien niet eens meer.
Maar ook hiervan weet ik: het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan.
@Maaike:
Welkom, en hou vol. Als je nu al weet dat dit beter is voor jullie samen, dan zul je zien dat je er heel snel bovenop komt.
Ikzelf loop maar te piekeren. Ik wil 'm wel zien, ik wil 'm niet zien. Ik heb wel hoop, ik heb geen hoop.
We passen niet bij elkaar en ik kan niet meer op een normale manier naar hem reageren. Dat gaat hem beter af moet ik zeggen, hij blijft wel aardig. Maar alleen al bij het idee dat hij me gaat bellen zakt m'n humeur al naar het nulpunt en dan voel ik me daar weer schuldig over. Het is zó duidelijk en toch....
Ik denk dat je er inderdaad verstandig aan doet om zeker te weten of hij daar ook heen gaat of niet. Dat speurende ken ik en zou mijn hele avond verpesten. Je bent dan alleen nog maar daarmee bezig. Het zou jammer zijn als hij niks liet horen, en ik zou het ook erg kinderachtig vinden, maar ja, van dat laatste trekt hij zich dan natuurlijk niet veel aan
En van die 1% per dag vind ik super, dat maakt het inderdaad een heel stuk overzichtelijker
@Freebie:
Ik heb ook een relatie gehad met een GM. Hij is voor mij gaan scheiden en ondanks dat je denkt dat we dan lang en gelukkig zouden leven is dat ijdele hoop geweest.
Je kunt voorlopig géén vrienden met hem zijn, hoe graag je dat ook zou willen, dus zet dat maar uit je hoofd. Zolang je er pijn en verdriet van hebt is er geen ruimte voor vriendschap. Je kan wel samen afspreken dat je over een paar maanden nog eens contact met elkaar opneemt, dan zijn jullie allebei weer een stuk verder en dan bestaat de behoefte tot contact misschien niet eens meer.
Maar ook hiervan weet ik: het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan.
@Maaike:
Welkom, en hou vol. Als je nu al weet dat dit beter is voor jullie samen, dan zul je zien dat je er heel snel bovenop komt.
Ikzelf loop maar te piekeren. Ik wil 'm wel zien, ik wil 'm niet zien. Ik heb wel hoop, ik heb geen hoop.
We passen niet bij elkaar en ik kan niet meer op een normale manier naar hem reageren. Dat gaat hem beter af moet ik zeggen, hij blijft wel aardig. Maar alleen al bij het idee dat hij me gaat bellen zakt m'n humeur al naar het nulpunt en dan voel ik me daar weer schuldig over. Het is zó duidelijk en toch....
