moeder treitert - kinderen de dupe. Wat doe je eraan?

Dan maar wegens ontvoering gearresteerd worden, dat zou ik er dan wel voor over hebben.



Op deze manier zou er dan toch nader onderzoek worden verricht

en heb ik als moederzijnde , indien ik zeker weet dat mijn kids gevaar lopen bij mijn ex mijn ouderlijke taak volbracht



Ik zelf zou onder GEEN beding mijn vlees en bloed onnodig in gevaar brengen dat staat als een paal boven water!! maar dat is natuurlijk wel mijn persoonlijke mening niet iedereen heeft hetzelfde karakter ook zie het dus niet als een aanval

Precies en vergeet niet ik sta voor het zelfde probleem ook mijn vriend wordt vals beschuldigt



Ik wens ons beide veel succes en wijsheid toe en uiteindelijk komt alles goed daar gaan we vanuit toch?

Sylvana, er staan nogal wat aannames in je posting. Ik snap dat je het persoonlijk opvat vanuit jouw situatie. Je gaat ervan uit dat ik de kinderen gewoon naar mijn ex laat gaan. En dat het dus nogal meevalt.



De ervaringen die ik met mijn ex heb, zijn niet mijn persoonlijke ervaringen met hem, maar het feit dat hij dronken was als hij de kinderen had en in sommige gevallen ook onder invloed met ze in de auto is gestapt. Dat heeft dus te maken met de veiligheid van de kinderen. Dit is ook wat ik heb geprobeerd aan te tonen bij de rechter, maar de bewijzen zijn eenvoudigweg van tafel geveegd. Als het bewijs niet voldoende is, dan kun je toch in het belang van de kinderen nader onderzoek instellen? Als mijn ex mij zou beschuldigen van alcoholisme, zou ik graag aan zo'n onderzoek meewerken om aan te tonen dat daar geen sprake van is. Dat betekent niet dat ik mijn onschuld moet bewijzen, maar als er een simpele manier is om na te trekken of de beschuldigingen gefundeerd zijn, en de beschuldigingen zijn ernstig, wat is er dan in het belang van de kínderen op tegen dat te doen?



Ik wil over één ding heel duidelijk zijn, en dat ben ik ook voortdurend in mijn handelen: ik vind het recht van de kinderen om hun vader te zien en een band met hem op te bouwen heel belangrijk. Ik zal daar ook niet gauw op afdingen. Ik wil wel dat de kinderen veilig zijn. Die twee zaken zijn met elkaar in conflict als de vader zich soms zeer onverantwoordelijk gedraagt en de kinderen potentieel in gevaar brengt. Het dilemma is dat het ene belang van de kinderen (contact met de vader) moet worden afgezet tegen het andere (hun veiligheid).



Ik zal de laatste zijn om te zeggen dat (althans in ons geval) de veiligheid vereist dat het contact met de vader volledig verbroken wordt. Ik heb daar ook altijd naar gehandeld. Maar ik mis bij de rechter erkenning van de mogelijke risico's voor de kinderen. Het komt erop neer dat het eerst goed mis moet gaan voor er kan worden ingegrepen. Ik hoop dat ik mijn kinderen dan niet van een boom hoef te schrapen, want dan hoeft het dus niet meer.



Ik hoop dat je bij een volgende posting mij gewoon vraagt hoe het zit in plaats van conclusies te trekken uit ongefundeerde aannames (met hoofdletters en dubbele uitroeptekens). Mij zit de situatie ook hoog, maar ik kan er best rustig over schrijven.



dubio

quote:sylvana1 schreef op 01 juni 2008 @ 23:18:

Dan maar wegens ontvoering gearresteerd worden, dat zou ik er dan wel voor over hebben.



Op deze manier zou er dan toch nader onderzoek worden verricht

en heb ik als moederzijnde , indien ik zeker weet dat mijn kids gevaar lopen bij mijn ex mijn ouderlijke taak volbrachtWaarom zou er bij ontvoering opeens wel onderzoek worden verricht naar jouw beschuldigingen?

Hoi Sneez,



Zo, jij bent ook een nachtbraker Wat die rechtsongelijkheid betreft, dat zit wat ingewikkelder in elkaar, maar ik wil liever niet te veel in detail treden. Mijn indruk is dat zaken als schooluitvoeringen als volledig triviaal worden gezien. Ik heb ook aangetoond (maar ook dat bewijs wordt terzijde geschoven) dat mijn ex de kinderen verwaarloost wat aandacht betreft. Dit blijkt overigens ook uit uitspraken van mijn dochter. Maar dat is dus niet relevant en ergens kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Het gaat er niet om of iemand een goede ouder is: hij/zij is de ouder en heeft daarmee het recht de kinderen te zien. Anders blijf je - zeker na een scheiding - altijd bakkeleien over opvoedingskwesties, die uiteindelijk vaak ook persoonlijk liggen.



Anders is het als er schade bij de kinderen wordt aangericht of als de veiligheid van de kinderen in het geding is. Maar ook dat moet dus door de "beschuldigende" partij worden aangetoond. Ik begrijp dat juridisch gezien wel, het is een civiel geschil en je kan elkaar niet zo maar van van alles beschuldigen.



Máár ik vind het een andere situatie als de belanghebbenden de kinderen zijn. Ik vind dat dan in geval van twijfel nader onderzoek moet worden ingesteld. Dat is vervelend voor de beschuldigde ouder, maar dat belang is ondergeschikt. Op dit moment heb ik de indruk dat rechters de zaak of puur juridisch benaderen, of op hun eigen indruk en analyse van de situatie afgaan. In beide gevallen is het een tamelijk subjectieve beoordeling (want kiezen voor de puur juridische insteek is ook subjectief!) en komt het erop neer dat het ervan afhangt welke rechter je treft.



Onafhankelijk onderzoek van aantijgingen geeft rust en duidelijkheid voor alle partijen. Maar dat is leuk bedacht, maar de overheid gaat daar nooit geld voor uittrekken.



Ik kom dus tot de conclusie dat we uiteindelijk zelf de oplossing moeten aandragen. Door kritisch naar onszelf te kijken en anderen te vragen dit ook te doen. En door professionele hulp te zoeken als je er zelf niet uitkomt. Communicatie vindt per definitie plaats tussen twee mensen. Als één van die twee de wijze van communiceren doorbreekt, verandert daarmee de communicatie, zelfs als die ander op dezelfde manier doorgaat. Het patroon wordt doorbroken. Op termijn kan het betekenen dat de ander ook anders gaat communiceren, omdat de "oude" manier niet meer het gewenste resultaat oplevert. Maar zelfs als dat niet gebeurt, verbetert er wel degelijk iets.



Ik ben er bijvoorbeeld in geslaagd de discussies/ruzies bij de voordeur te beëindigen. Ik heb bepaald dat alle communicatie vanaf dat moment per e-mail zou plaatsvinden en niet meer bij de overdracht (en in bijzijn) van de kinderen. Mijn ex heeft het nog een paar keer geprobeerd, maar heeft het opgegeven toen hij zag dat het geen zin had. Dit is pure winst voor de kinderen. Bovendien heeft het communiceren per e-mail het voorbeeld dat zijn dreigementen en intimidatie afnemen (want een e-mail is bewijs) en dat ik beter in staat ben te communiceren op de manier die ik wil.



Ik begrijp dat in jullie geval de moeder op elke manier weigert te communiceren. Ik vind het wel heel schrijnend hoe ze met de kinderen omgaat Blijkbaar zit er nog veel kwaadheid en wrok bij haar en heeft ze niet het besef of verstand om die niet over de ruggen van de kinderen te uiten. Dat herken ik helaas wel. Veel is bedoeld om een bepaalde reactie bij de ander op te wekken. Als je vriend niet meer op de "gewenste" manier reageert, zal mogelijk op den duur ook haar gedrag veranderen.



Wat moeilijk is maar wel belangrijk, is de ander steeds als volwassene te blijven benaderen, zelfs als die zich als een stampvoetend kind of een badinerende ouder gedraagt.



ik blijf met je meedenken,

dubio

Sylvana, nog terugkomend op jouw berichtjes. Kun je me uitleggen waarin jouw reactie (als je je in mijn situatie zou bevinden), verschilt van de opstelling van de ex van jouw vriend? Je zou zonder pardon de kinderen bij hun vader weghouden, zonder dat je met enig bewijs komt, op basis van jouw visie op de zaak? Waarom moet jij dan niet bewijzen dat jouw beschuldigingen gefundeerd zijn? Je verwacht toch ook dat de ex van je vriend dit doet?

quote:siensien schreef op 14 mei 2008 @ 21:50:

Helaas, je kunt er niets tegen doen. Heb geduld, op een dag, en dat kan nog heel lang duren, zien de kinderen zelf in wat er gebeurt is en hoe ze gemanipuleerd zijn. Hoewel ze ook dan nog maar de helft van alles willen accepteren! Maar op die dag kiezen ze er weer voor om hun vader te zien en op dat moment hebben noch moeder, noch rechter enige inbreng. Tot die tijd, veel sterkte voor je vriend en vooral veel geduld.Helemaal mee eens!!! Als ze ouder worden zullen ze begrijpen wat de moeder heeft gedaan en dit realiseert zij zich dus niet en ze zullen heel goed weten wat jij en hun vader voor hen hebben gedaan en het gevoel dat jullie hen gaven. Het lijkt me niet gemakkelijk voor jullie maar blijf vooral jezelf, dus geen kwaadsprekerij over de moeder en bied gezelligheid en liefde, dat is hetgene dat ze zich zullen herinneren als ze later aan die periode terugdenken. Veel sterkte.

Sneez, het gaat uiteindelijk voor een groot deel om dossiervorming. Zorg ervoor dat je vriend kan aantonen dat de beschuldigingen ongegrond zijn. Als ik hem was, zou ik contact opnemen met de school en vragen om persoonlijk op de hoogte te worden gesteld van zaken die de kinderen aangaan, omdat zijn ervaring is dat de moeder zaken niet altijd (of nooit) doorgeeft en hij graag bij de schoolactiviteiten betrokken wil blijven. Dit kan persoonlijk maar ik zou het in een brief bevestigen. Overigens zou ik niet te veel loslaten over dat er mogelijk een rechtszaak en onderzoek komen, want dan zijn sommige mensen/organisaties opeens een stuk minder bereid om mee te werken of zaken schriftelijk te bevestigen.



Dit is ook een praktische insteek die in het belang van de kinderen is. Hun vader is niet meer afhankelijk van hun moeder voor informatie van of betrokkenheid bij school, er komt dus geen ruzie over tussen papa en mama, en papa kan aanwezig/betrokken zijn bij de zaken die hij belangrijk vindt. Het geeft voor alle partijen rust als je vriend zo min mogelijk afhankelijk hoeft te zijn van zijn ex.



Ik denk nog na over die kwestie met die kleren. Er moet iets voor te verzinnen zijn, maar ik ben er nog niet uit



dubio

Hallo allemaal,



hier ben ik weer. Eigenlijk een vraag voor poezewoes.

Hoe gaat zo´n onderzoek nou eigenlijk. Ik lees hier een kort gesprekje met vader, moeder en oppervlakkig gesprekje met de kinderen. Dit kan toch niet waar zijn?



Bij ons is er door een gezamelijke vroegere vriend van mijn man en zijn ex een zorgmelding bij jeugdzorg gedaan. Deze is gehonoreerd en er gaat actie komen. Zelfs met de aantekening dat de raad van kinderbescherming erbij betrokken wordt.

Helaas is het door verhuizing van de jeugdzorg wat vertraging in gekomen, maar goed.



Wij hebben een dossier van wat wij hebben meegekregen, maar ook rapporten van instanties waar twee kinderen geweest zijn waar duidelijk zorgwekkende dingen in voorkomen. Ik neem toch aan dat zo´n instantie dit tot de bodem uit gaat zoeken en ook die bureau´s langs gaat (of belt?) als wij dit aan informatie meegeven?

Ook een voorbeeld, ex heeft geen contact meer met haar moeder (oma) en broer en zus (oom en tante). Wij wel. Worden deze ook betrokken?



Ik hoop gewoon dat er degelijk onderzoek wordt gedaan en lees hierboven toch ernstig luchtige onderzoeksmethodes.



Kun je me (of iemand anders) hier antwoord op geven?



Groetjes Adventure

Dubio sorry dat ik niet gelijk antwoorden ik was vandaag naar mijn werk.



Luister ik zit dus NIET in jouw situatie, mijn kids gaan veilig naar hun vader...dat denk ik en dat hoop ik dus!!



De kinderen van mijn vriend komen hier om de 14 dagen een weekend en willen daarna hier NIET weg!! ze spelen hier erg leuk met mijn eigen kids.



Hun moeder...dus de ex van mijn vriend ziet dat anders, de kinderen zouden erg druk thuis komen bla bla bla bla kortom ze wil het weekendbezoek boycotten ook al willen de kids graag komen en het liefste hier blijven, ik denk dat zij hiervoor een beetje bang is geworden want tja dadelijk worden ze ouder en mogen ze mee denken over de woonsituatie.



Om dit verbod te bewerkstellen zegt zij gewoon in de rechtbank.......mijn ex heeft een geladen pistool thuis en in andere verklaringen beweerd ze weer iets geheel anders dan vind ze het weer leuk dat de kinderen komen bij ons...kortom een wirwar van verhalen en allemaal tegenstrijdig.



Daarom zeg ik op mijn beurt, als zij zegt mijn kids lopen daar gevaar dan moet ze dat kunnen aantonen en hoe?....tja dat is haar zorg zij komt met de beschuldiging



De kids zelf begrijpen hun eigen moeder ook niet echt!

Ook had ik al eerder verteld dat hun moeder een borderline heeft en daarnaast fybro.....nog iets....!!!



Mijn argumentatie was niet tegen jouw situatie gericht maar ik zou WEL mijn kids niet meer laten gaan indien ik zeker wist...dus echt ZEKER dat ze bij hem gevaar lopen.



Ik weet niet vanaf wanneer dat alcoholisme een rol speelde want anders was ik ook nooit en ten nimmer met de persoon getrouwd geweest laat staan er kids bij genomen

Tevens denk ik dat wanneer ik gearresteerd zou worden volgens KIDNAPPING? mijn eigen kids?? zo zie ik dat dus zelf niet hoor ik kidnap niks ik behoed mijn kids voor gevaar en op deze manier behoed ik eigenlijk dan ook mijn ex om evt fouten te maken.



Ik denk gewoon dat de rechtbank dan echt ziet dat jouw probleem cq bezorgdheid ECHT gemeend is

Zie het als een schreeuw, een noodkreet!! en niemand kan mij verbieden of het afkeuren dat ik mijn kids wil beschermen dat doet toch iedere goed ouder??



Eeen hele goede advokaat kan ook best een positieve uitwerking hebben want helaas zit daar ook heel veel kneuzen tussen, niet iedere advokaat heeft dezelfde strijdlust

quote:sylvana1 schreef op 02 juni 2008 @ 21:02:



Tevens denk ik dat wanneer ik gearresteerd zou worden volgens KIDNAPPING? mijn eigen kids?? zo zie ik dat dus zelf niet hoor ik kidnap niks ik behoed mijn kids voor gevaar en op deze manier behoed ik eigenlijk dan ook mijn ex om evt fouten te maken.



Ik denk gewoon dat de rechtbank dan echt ziet dat jouw probleem cq bezorgdheid ECHT gemeend is

Zie het als een schreeuw, een noodkreet!! en niemand kan mij verbieden of het afkeuren dat ik mijn kids wil beschermen dat doet toch iedere goed ouder??



Sylvana, zo werkt het helaas niet. De rechtbank zal alleen maar zien dat je een wet overtreedt en daarom sancties opleggen. De 'dwaze vaders' die met spectaculaire acties geprobeerd hebben om om aandacht te krijgen voor het onrecht dat hen werd aangedaan, hebben zich daardoor alleen maar verder in nesten gewerkt.

Sylvana, ik zou het echt prettig vinden als je wat minder hard "schreeuwt" met al die uitroeptekens en hoofdletters. Ik snap dat het je hoog zit, dat zit het mij ook, maar je boodschap komt zo minder goed over.



Mijn vraag is als jij wél in mijn situatie zou zitten en je zorgen zou maken om de veiligheid van de kinderen. Jij reageerde namelijk zelf vanuit die optiek: als ik.... , dan zou ik... Ik vind het frappant dat je zo zou reageren, terwijl je de ex van je vriend ditzelfde verwijt. Jij kan wel vinden dat de situatie onveilig is, maar - en dat is nu juist het punt - je moet dat kunnen bewijzen. Anders heb je eenvoudigweg het recht niet de kinderen hun vader te ontzeggen.



Je eist van de ex van je vriend dat zij met bewijzen komt. Maar zelf vind je dat je het niet hoeft te bewijzen en het volste recht hebt om de kinderen bij hun vader weg te houden in het (hypothetische) geval dat jij vindt dat ze daar niet veilig zijn. Wat is het verschil?



Hoe ziet de rechtbank trouwens dat de bezorgdheid echt gemeend is? Als de ex van je vriend de kinderen nu helemaal bij hem weg zou houden omdat ze zegt dat ze niet veilig bij hem zijn, dan zou de rechtbank dat dus opvatten als een noodkreet en bewijs van goed moederschap?



dubio

Inderdaad, ik vind contact met de vader namelijk heel belangrijk en ga dat zelfs vanwege mijn ernstige zorg niet volledig blokkeren. Er is nu wel een beperkte omgangsregeling vastgesteld zolang het onderzoek loopt, maar helaas om andere redenen dan het alcoholgebruik. Dit gaat ook niet onderzocht worden. Ik heb met mijn ex geprobeerd hierover te praten, maar zonder resultaat. Hij vindt dat hij geen alcoholprobleem heeft en dan kun je ook niet samen over oplossingen praten. Dan komt het dus aan op de rechter en moet je met bewijzen komen. Maar hoe ga je alcoholisme bewijzen?



Sylvana, je schrijft dat de moeder zegt dat de kinderen druk zijn als ze thuiskomen bla bla bla bla. Ik heb het idee dat jij die moeder helemaal niet meer serieus neemt, dat snap ik ook wel met die verhalen over geladen pistolen en zo. Maar dit kan best eens waar zijn. En jullie kunnen misschien best meewerken aan een oplossing, bijvoorbeeld door te proberen de overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen, de zondagmiddag niet te veel te plannen, ze misschien iets vroeger terug te brengen zodat ze meer tijd hebben om bij hun moeder te acclimatiseren. Zou het mogelijk zijn dat je man/vriend hier voorstellen voor doet? Als zij er niet op in wil gaan, kan hij dan in elk geval aan de rechtbank laten zien (als hij dit op papier doet tenminste) dat hij van goede wil is en het belang van de kinderen voorop stelt. Met een beetje geluk wil ze er wel op ingaan en bedaren de gemoederen een beetje.



Sneez, ik vind dat je een heel gezonde houding aanneemt in deze moeilijke situatie en dat je er verstandig mee omgaat!



groeten,

dubio

quote:dubiootje schreef op 31 mei 2008 @ 22:43:

..............................................



Daar zet ik mijn vraagtekens bij Poezewoes. Je onderschat naar mijn mening het effect op de kinderen van een ouder die zich "vrijwillig" terugtrekt uit hun leven. Zij zijn zich wel bewust van het conflict (ze zitten er vaak middenin), maar niet van de manipulatie en machtsstrijd die plaatsvindt. Zij beseffen niet dat die ouder zich uit liefde voor hen terugtrekt uit de strijd. Als volwassen buitenstaanders kunnen we makkelijk zeggen dat Zonlicht maar "de wijste moet zijn". Maar hoe voelen haar kinderen dat? Als ze niet voor hen vecht, hen zomaar opgeeft en het goedvindt dat ze ze misschien wel nooit meer ziet? Dat ze als moeder toestaat dat die kinderen geen moeder meer hebben? Wat voor moeder doet dat?



Ik zeg nergens dat Zonlicht, of wie dan ook, niet moet vechten voor haar kind. Ik zeg alleen dat het niets uithaalt om dat op dezelfde manier te doen als de andere ouder dat doet; gaan trekken aan een kind. ' De wijste zijn' in zulke gevallen, is de ouder zijn die het kind niet belast met het conflict, of het conflict niet vergroot.

Ik ken jouw situatie iets beter en weet dat jij daar op een goede, zorgvuldige manier mee omgaat, ondanks dat je niet kunt voorkomen dat je kinderen worden geschaad. We hebben daar mailcontact over gehad en je zou dus ongeveer moeten weten hoe ik daar over denk.



Ik ben het met je eens dat Justitie blijkbaar niet bij machte is schade te voorkomen. Zoals Zon al aangaf, is de schade meestal al aangericht op het moment dat de Raad en de rechter eraan te pas komen. Bij mijn weten bestaan er wel gerechtelijke dwangmiddelen om naleving van de omgangsregeling af te dwingen, zoals boetes. Sterker nog, zelfs gijzeling behoort tot de mogelijkheden. Vraag is of je daarmee bereikt wat je wilt. Dat is namelijk in veel gevallen niet zo. Als men denkt dat het werkt, wordt het echt wel ingezet. Dat maak ik vaak genoeg mee, dwangsommen. Wat is erop tegen die in te zetten? En kan de rechter niet opleggen dat de kinderen op een neutrale plaats moeten worden overgedragen of misschien zelfs via een derde persoon, zodat de ouders elkaar niet eens hoeven te zien? Dat gebeurt ook wel, maar ook dat is een methode die voor kinderen best belastend is. Is een van je ouders niet meer zien te prefereren boven spanningen rondom de overdracht van de kinderen?

In de gevallen waarin omgang wordt ontzegd, gaat het om veel meer dan alleen spanningen tijdens de overdracht. Het gaat dan om gevallen waarbij kinderen elke dag zich bewust zijn van die spanningen, omdat bijvoorbeeld de ene ouder de andere niet met rust laat, of de kinderen niet met rust laat en blijft belasten met informatie die de kinderen niet aan kunnen.



Ik heb de indruk dat je het een veel te ver gaande maatregel vindt de kinderen uit huis te halen bij de ouder die de omgang frustreert. Niet té vergaand, wel vergaand. Kinderen weghalen bij de verzorgende ouder heeft een hele grote impact op kinderen. Hoe schadelijk vind jij dat gedrag voor de kinderen? Is die omgang zodanig bijzaak dat er met zachte hand op moet worden aangedrongen? Is het niet-naleven van een omgangsregeling niet het schenden van het recht van het kind op contact met de andere ouder? Hoe belangrijk vinden wij dat recht eigenlijk?

Ik ben helemaal niet voor een zachte hand. Ik ben voor maatregelen die zo weinig mogelijk impact hebben op/schade aanrichten aan de kinderen. Van mij mogen ouders die hun kinderen schaden, keihard worden aangepakt. Ware het niet dat die aanpak vaak indirect de kinderen weer schaadt. Die afweging moet je voortdurend maken; wat is het minst schadelijk? Het doel heiligt niet alle middelen.

dubioOverigens praat ik in zijn algemeenheid, ik ken geen van de situaties hier goed genoeg, om uitspraken over te doen over die specifieke situaties. Mijn ervaring is dat als ik een zaak begin, ik ouders vaak niet samen uit kan nodigen voor een gesprek. Ik hoor dan eerst de één, dan de ander. Na het eerste gesprek denk ik vaak: nou, duidelijke zaak! Spreek ik dan de andere ouder, dan ziet het er toch weer heel anders uit.



Mijn doel met mijn postings is dan ook niet anders, dan proberen inzicht te geven in hoe het werkt en hoe er binnen Justitie mee omgegaan wordt. Het spijt me als mensen zich daardoor aangevallen voelen, want dat is niet mijn bedoeling.



Ik ken de jouwe een beetje Dubiootje, natuurlijk ook maar van één kant. Maar jou intenties vind ik OK, daar sta ik helemaal achter, dat weet je. Ik vind dat jij je stinkende best doet en hebt gedaan.

quote:adventure schreef op 02 juni 2008 @ 15:52:

Hallo allemaal,



hier ben ik weer. Eigenlijk een vraag voor poezewoes.

Hoe gaat zo´n onderzoek nou eigenlijk. Ik lees hier een kort gesprekje met vader, moeder en oppervlakkig gesprekje met de kinderen. Dit kan toch niet waar zijn?

Nee, dat is ook niet zo. Alleen bij spoedzaken, en in gevallen waarbij het eigenlijk al een uitgemaakte zaak is omdat er al heel veel informatie is, wordt er zo gehandeld. Een normaal onderzoek houd minimaal een kennismakingsgesprek met beide ouders, een uitgebreider gesprek met beide ouders (zo mogelijk tijdens een huisbezoek), een gesprek met de kinderen en een eindgesprek in. Daarnaast worden informanten benaderd, die vanuit hun professie een beeld kunnen geven van de kinderen.zoals school en hulpverleners. Soms wordt ingezet om een kind te laten spreken met een gedragsdeskundige van de Raad, om een goed beeld te krijgen van de belevingswereld van het kind. Gesprekken met de kinderen zelf worden zorgvuldig overwogen, omdat een onderzoek van de Raad voor een kind heel belastend is. Ook wordt er volop rekening mee gehouden, dat een kind 'ingepraat' kan zijn door een ouder. Meestal is dat vrij goed herkenbaar.



Bij ons is er door een gezamelijke vroegere vriend van mijn man en zijn ex een zorgmelding bij jeugdzorg gedaan. Deze is gehonoreerd en er gaat actie komen. Zelfs met de aantekening dat de raad van kinderbescherming erbij betrokken wordt.

Helaas is het door verhuizing van de jeugdzorg wat vertraging in gekomen, maar goed.



Wij hebben een dossier van wat wij hebben meegekregen, maar ook rapporten van instanties waar twee kinderen geweest zijn waar duidelijk zorgwekkende dingen in voorkomen. Ik neem toch aan dat zo´n instantie dit tot de bodem uit gaat zoeken en ook die bureau´s langs gaat (of belt?) als wij dit aan informatie meegeven?

Ja, als professionals informatie kunnen verstekken over het kind, wordt deze info in het onderzoek betrokken. Tenzij de informatie gedateerd is en de huidige situatie van de kinderen en hun huidige functioneren erg verschillen van de info die de professional kan geven.



Ook een voorbeeld, ex heeft geen contact meer met haar moeder (oma) en broer en zus (oom en tante). Wij wel. Worden deze ook betrokken?

In principe niet. Familie wordt gezien als niet objectieve informant, omdat hun eigen emoties over de ouders de door hun gegeven informatie te veel kleuren. De ouders zelf geven waarschijnlijk dezelfde informatie, als het familielid wat in hun voordeel zou kunnen spreken.

Ik hoop gewoon dat er degelijk onderzoek wordt gedaan en lees hierboven toch ernstig luchtige onderzoeksmethodes.



Die luchtige onderzoeksmethodes herken ik niet. Maar ik werk natuurlijk maar op één lokatie en kan niet zeggen hoe men in den lande met onderzoeken omgaat. Er zijn wel strakke richtlijnen, maar die worden op verschillende plaatsen wel anders gehanteerd. De richtlijnen staan in Normen 2000. Te vinden onder deze link: KLIK

Het loont de moeite die richtlijnen te lezen en het onderzoek daaraan te toetsen. Als jullie vinden dat het onderzoek niet aan die richtlijnen voldoet, zet dat op papier en dien een klacht in. Hoe je een klacht in kunt dienen, staat ook onder de gegeven link beschreven.



Mijn advies als er een onderzoek door de Raad wordt gestart: Als je iets niet begrijpt, of het niet eens bent met de werkwijze, of een nabrander hebt na een gesprek: BEL de raadsonderzoeker en vraag om uitleg. Doe dit zoveel mogelijk tijdens het onderzoek.



Kun je me (of iemand anders) hier antwoord op geven?



Groetjes Adventure

quote:sneez schreef op 01 juni 2008 @ 01:09:



Daarnaast, wat is het belang van het kind? Wie is er nou daadwerkelijk in staat om dat te bepalen voor andermans kinderen? Iemand die de ouders 1 x spreekt (welles/nietes), de kinderen 1 x ziet (gedrilled als ze zijn de juiste antwoorden gevend) en wel een hele HBO opleiding heeft gevolgd??



Een raadsonderzoeker heeft meer dan een HBO-opleiding; ze volgen ook een interne opleiding voor ze zelfstandig aan de slag gaan.

Jonge, beginnende raadsonderzoekers zijn meestal universitair geschoold (pegagogiek/psychologie) of hebben het praktijkdeel van hun HBO-opleiding bij de Raad gedaan. De wat oudere raadsonderzoekers als ze niet universitair geschoold zijn, HBO-ers met veel werkervaring in gerelateerde werkgebieden of mensen met veel ervaring bij de Raad.



Een raadsonderzoeker werkt niet alleen en beslist niet zelf. Overigens kun je in mijn vorige posting lezen hoe de Raad werkt en waar je de link kunt vinden naar de werkwijze van de Raad.

De raadsonderzoeker verzamelt zoveel mogelijk informatie van mensen die het kind wel goed kennen en brengt die informatie in een team, waarin een gedragsdeskundige (pedagoog/othopedagoog/kinderpsycholoog) zit, een teamleider en een juridisch deskundige. Het team doet de besluitvorming, en vraagt de raadsonderzoeker om meer informatie te vergaren als sommige zaken niet duidelijk genoeg zijn om een besluit te kunnen nemen.



Bestaat er überhaupt wel zoiets als een algemeen geldend belang van Het Kind? Wij merken al dat de kinderen compleet anders op de hele situatie reageren. Daar waar de ene zich steeds meer terugtrekt, blijft de ander erg aanhankelijk en open naar papa toe.

Ja en nee. Er bestaat geen Groot Uniform Belang van het Kind als totaalpakketje. Er zijn wel dingen die voor alle kinderen opgaan, zoals veiligheid, verzorging, ontwikkelingsruimte, etc. Maar op andere vlakken: het ene kind reageert idd anders dan het andere kind, waardoor er nuances ontstaan. Daarom kan het ook voorkomen dat er voor verschillende kinderen in het gezin een ander advies wordt gegeven.



Sylana1 - frappant. Ook deze dame heeft ernstige borderline-trekken...



Dat klopt. In veel van de situaties zoals jullie die schetsen, is er sprake van borderline-problematiek.

Ik hoop met deze postings antwoord te hebben gegeven op een boel vragen, maar vraag gerust als je nog vragen hebt. Ik kan weinig zeggen over jullie persoonlijke situaties, zoals ik al eerder zei, omdat ik die niet voldoende ken om er uitspraken over te doen. Ik zie dat jullie allemaal op je eigen manier heel begaan zijn met de kinderen en dat is alleen maar positief. Maar blijf kritisch, ook naar jezelf, zoals Dubiootje dat bijvoorbeeld heel goed doet.

quote:sneez schreef op 04 juni 2008 @ 20:29:

Dank voor je toelichting, Poezewoes! Ik ben het met je eens dat je continu moet blijven kijken naar je eigen beweegredenen en je bij alles moet afvragen of de kinderen beter worden van bepaalde acties of juist het achterwege laten van acties.



Ik las al dat borderline gedrag vaak problemen veroorzaakt in situaties als deze. Maar hoe kan de Raad vaststellen of dat aan de orde is? Er zijn borderliners die heel goed zijn in het maskeren van hun "normale" gedrag. Mensen die prima voor de dag kunnen komen als de nood hen ertoe dwingt. Hoe kan de Raad door dat soort facades heenprikken zonder gedegen psychologisch onderzoek?

Dat kan de Raad niet vaststellen, tenzij een informant, in dit geval degene die de borderline heeft gediagnosticeerd en/of behandelt, dat aan de Raad door mag geven van de persoon in kwestie.

Maar je mag niet uitgaan van borderline (of welke psychische stoornis dan ook) of het benoemen, zonder diagnose. En dat is maar goed ook.

Stel dat moeder jou zou benoemen als een depressief mens. In het gesprek met de raadsonderzoeker, wordt je emotioneel en zegt dat je het allemaal niet meer ziet zitten. Dan wil je toch ook niet dat in het rapport wordt geschreven dat je depressief bent? Als het goed is beschrijft de raadsonderzoeker wel hoe je reageert, maar hangt daar geen plaatje aan. Diagnoses stellen is niet ons vak en ook niet onze taak.

De raadsonderzoeker zal wel aan de gang gaan met de signalen die hij uit vooronderzoek en het onderzoek zelf, oppikt. Voor er een raadsonderzoek komt, moet er al heel wat informatie zijn die dat raadsonderzoek legitimeren. Als er sprake is van borderline-problematiek, hoort dat in de informatie te staan die de Raad heeft, voor ze een onderzoek starten. In gesprek met desbetreffende ouder, probeer je dan ook te zoeken naar triggers die dat gedrag naar boven halen.

We onderzoeken uiteraard wel, welk effect het (al dan niet gediagnostiseerde) gedrag op de kinderen heeft. Maar borderlinegedrag is niet per definitie gelijk aan slecht ouderschap.



En nog een vraagje; is de verzorgende ouder in geval van gedeeld ouderlijk gezag in een periode van Voorlopige Voorzieningen verplicht om de -tijdelijke- verblijfplaats van de kinderen door te geven aan de andere ouder?

Dat weet ik niet. Het lijkt me, dat als er sprake is van huiselijk geweld bijvoorbeeld, dan hoeft de verzorgende ouder haar adres, waar dan ook de kinderen wonen, niet door te geven. Maar voor het juiste antwoord zou je een juridisch deskundige moeten raadplegen.





Dank voor je reacties - heel prettig om te lezen hoe de Raad te werk gaat.Graag gedaan!