Kind in je Uppie (deel 5)

Gewoon af en toe lekker meekletsen, Kiek.

Leuk om iets te lezen van iemand die alles heeft doorlopen waarvan de kinderen inmiddels alweer wat ouder zijn mdee. Zijn beide kinderen van dezelfde donor?



Leuk Emma, dat je een meisje verwacht!

Een meisje: wat leuk

Maar een jongen was ook

Had je trouwens zelf een vermoeden/voorkeur?



Leuk wat je schrijft over babykamer die tegelijk ook jouw kamer is. Hier ook. Als ik zwanger wordt tenminste.



Tammy, dank voor je feedback! Anderen?

Ik had een hele lichte voorkeur voor een meisje. Ja, een jongen was ook super geweest.

Net geshopt, maar de meisjeskleding valt me echt tegen. Jammer!

@Veronique: Ja, dezelfde donor. Hoewel ik wel eens twijfel . Ze lijken helemaal niet op elkaar, niet qua uiterlijk en niet qua karakter. Ik moet er maar vanuit gaan dat de rietjes niet verwisseld zijn. En trouwens, wat dan nog; het zijn gewoon 'mijn jongens'.



@kiek; je mag me zeker mailen. Ik heb alleen geen idee hoe zoiets werkt.

Emma!!! Wat fantastisch een meisje Sorry voor de late reactie, maar wel gemeend!

Hallo lieve meiden (bij voorbaatsorry voor het lange bericht ) ,



Ik ben nieuw op dit forum maar niet nieuw meer met de gedachte om in mijn uppie aan kinderen te beginnen. Deze gedachte zit al jaren in mijn hoofd.

Laat ik me allereerst even voorstellen. Ik ben een vrouw van bijna 37 jaar met een vaste baan en een super leuk (huur)appartement. Mijn leventje word momenteel verrijkt door mijn superlieve Scooby (een 8jarige zwarte labrador). Ik heb het goed voor elkaar en toch mis ik iets net als velen van jullie waarschijnlijk. Nee geen dikke bankrekening alhoewel dat in dit gehele proces niet verkeerd uit zou komen (heb ik al gelezen).

Al jaren houdt de gedachte me bezig 'wat als ik die ware niet tegenkom...' Twee eerdere langdurige relaties achter de rug hebbende begon ik te twijfelen of ik diegene wel zou tegenkomen. Of ik het alleen zou willen doen, daar heb ik geen moment aan getwijfeld. Hoe ik het zou doen.... Tja twijfel alom.

Eerst ben ik gaan studeren zodat mijn financiële zekerheid wat stabieler en beter zou kunnen worden. Dat vond ik toch wel belangrijk. Inmiddels afgestudeerd en erg blij dat ik deze beslissing toen gemaakt heb.

Uiteraard heb ik hier tijdens mijn studie wel over nagedacht en in eerste instantie wilde ik gaan voor een wensvader, eerst in mijn eigen kring. Ik heb twee goede (homo)vrienden benaderd met de vraag of zij dit ook zouden willen. Helaas bleek dit niet het geval waardoor ik me verder ben gaan oriënteren.

Ik moet bekennen dat dit een verrassend proces is geweest want waar ik 4 jaar geleden mijn kinderwens samen met iemand in vervulling wilde laten gaan, ben ik nu op een punt gekomen dat ik het 'alleen' wil doen.



Althans alleen... Nee ik sta niet alleen. Mijn familie en vrienden steunen mij in mijn keuze en staan (al jaren) volledig achter mij in welke keuze ik ook zou maken. De meesten kunnen niet wachten tot het zover is, maar dat duurt nog even denk ik.



Omdat dit toch wel een andere insteek is ben ik via een collega aan het boek "Geen partner, wel een kinderwens" van Barbara Lammerts van Bueren (alleen met kinderwens) gekomen. (misschien een tip voor in het overzichtje).



Ook ben ik zo op dit forum uitgekomen en WAUW!!!! ik wist niet dat er zoveel gelijkgestemden waren. Wat super om te lezen hoe de processen van anderen (zijn) verlopen, trajecten en de steun die jullie elkaar bieden.

Ik heb inmiddels al veel verhalen voorbij zien kom (nee niet alles gelezen ) maar ik zie zoveel nog onbekende dingen voorbijkomen dat het begint te duizelen.



Op dit moment zit ik met een dilemma en ik heb dit nog niet voorbij zien komen. Nadat ik eenmaal de keuze had gemaakt om het 'alleen' te doen kwam de vraag via een donorbank/kliniek of zelf op zoek naar een donor???



En toen kwam er een aanbod van mijn beste vriendin en haar man. Hij wilde wel donoren en zij staat daar 300% achter. Zelf hebben ze twee wolken van meiden waar ik gek op ben. We komen veelvuldig bij elkaar over de vloer. Hij had al toegezegd een mannelijk voorbeeld te willen zijn (geen idee hoe ik het anders moet omschrijven) maar hij wil geen enkele vaderrol hebben (ik wil dit ook niet). Geen fin. verplichtingen of wat dan ook. We hebben hier al meerdere keren over gesproken, hoe het te vertellen aan hun meiden, mijn kind maar ook hun familie (ben er kind aan huis).

Deze constructie zou alles hebben wat ik me kan wensen..... maar er knaagt iets en dat is angst. Hoe nuchter zij er ook tegenaan kijken en hoe goed zij kunnen relativeren, ik ben als de dood dat als die kleine er eenmaal is en ze kenmerken van hem terug zien in de kleine, dat dit tussen ons in komt te staan. Dat het ten koste van onze vriendschap zou gaan.



Zijn er toevallig meiden die dit meegemaakt hebben of van dichtbij hebben meegemaakt? Uiteraard wissel ik ook graag met jullie van gedachten hierover, adviezen en tips zijn van harte welkom.



Ik ga het voor nu hierbij laten (het is een langer berichtje geworden dan gepland). Over 2,5 week ga ik lekker 3 weken de zon opzoeken en daarna wil ik knopen door gaan hakken.

Ook zal ik jullie vanaf vandaag natuurlijk gaan volgen en waar nodig er voor jullie zijn, dus aan alle dames die bezig zijn HEEL VEEL SUCCES, voor de dames die zwanger zijn ENJOY en voor de anderen ENJOY AS MUCH AS YOU CAN.



Dikke warme knuffel TeDeseo

Wat jammer Houston, succes met deze week!



Ik heb morgen een afspraak met een wensvader voor koffie. Spannend!



Het wachten op mijn ex is afgelopen, dit weekend eindelijk ingezien dat het te laat is voor ons. (wederom een weekend weggehuild) (en dan zie je vandaag op facebook dat een vriend van vroeger na ruim een jaar weer bij zijn vrouw is en dat ze zwanger zijn... Zucht. Deur in m'n hoofd weer op een kier, gelijk dicht gesmeten. Daar ga ik niet op wachten!)

Goed zo Rosings, doorgaan!



TeDeseo welkom. Wat een mooi aanbod van die vrienden. Misschien ook maar even je twijfel met hun bespreken? En alles goed vastleggen. Eerst lekker op vakantie en even niets doen en denken.

Het boek heb ik ook gelezen en inmiddels uit. Wel goed om te lezen, maar het bracht me nou ook weer niet enorm nieuwe inzichten.

Emma meisjes zijn fantastisch... (jongens vast ook! )



Mdee; ik ben nu op vakantie, niet zo goed ontvangst. Ik ga thuis even uitvogelen hoe we dat t beste kunnen 'regelen'. Dank vast!

mdee en kiek11 mag ik zo brutaal zijn om me bij jullie 'aan te sluiten'?



Sinds ik aan het nadenken ben over een eventuele tweede (ben alleenstaand moeder, zwanger geweest van een onbekende donor), lees ik hier af en toe mee en zag vandaag jullie reacties.

Zou het leuk vinden, maar is uiteraard absoluut geen verplichting.

Ow Houston wat een domper, ik hoopte zo dat het deze keer raak zou zijn. Bahh wat naar!



De hsg was voor mij absoluut geen pretje en ik zou je zeker niet aanraden alleen te gaan. Ik vond het onderzoek heel pijnlijk maar dat verdween zodra het achter de rug was, dat dan weer wel.

En de dag daarna had ik een gevoelige buik en ong een week bloedverlies.

Veel sterkte en een dikke knuffel!!!

Welkom nieuwelingen!! Gezellig als jullie af en toe mee komen schrijven.



Tedeseo, succes met het nemen van je beslissing. Best lastig lijkt mij. Praat er maar veel over met ze. Heb je je twijfels al op tafel gegooid?



Tessado, al getest?

Alle nieuwe dames welkom! Hopelijk vinden jullie hier tips en ervaringen waar je naar zoekt! Steun is er zeker op deze (voor sommigen lange) weg naar de vervulling van de kinderwens.



Ik wilde even met jullie delen dat ik een boek heb gevonden dat heel erg aangeraden wordt door andere dames en ik heb het gisteren besteld. Het heet InNESTeling en is geschreven door Rika Lukac. Hierin wordt een aanpassing van de levensstijl beschreven om de vruchtbaarheid te bevorderen. Ik ben in ieder geval erg benieuwd en hoop er veel uit te halen.

.

Spruitjetwee: graag zelfs! Ik vind het zo'n moeilijke beslissing, dus hoe meer info en gedachtespinsels hoe beter.



Dank Uppies voor jullie openheid en dat iedereen zo welkom bij jullie is. Voor welke reden dan ook.

Mdee en spruitjetwee: ik heb jullie een vriendschapsverzoek gestuurd. Volgens mij kan je dan prive berichten sturen. Wordt vervolgd!

Och Veronique, wat verdrietig zo'n reactie! En dat van iemand die je zo na staat en die jou zo goed zou moeten kennen.



Weet niet wat aan te raden. Wellicht even laten bezinken (bij hem en jou) en over een paar weken weer bespreken?



Tedeseo: wat een mooi en ontzettend lief aanbod van jouw vrienden. Heel veel bespreken met hen en alles goed (wettelijk) vastleggen zou mij essentieel lijken.

Jouw vrienden moeten zich ook realiseren wat het voor hun andere kinderen betekent dat er een biologisch halfzusjes/broertje komt dat niet bij hun woont en nooit onderdeel van hun gezin wordt.



Wat leuk dat er hier nu Uppies komen die al een kindje hebben en wellicht voor een 2e gaan! Mag ik vragen wat jullie overwegingen hierbij zijn?

Welkom spruitje 2 (jaaah een 2e leuk!!!) en tedeseo!

Even een @ Tedeseo; ik lees dat je niet echt haast hebt, ik ben ook 37 maar ik raad je ten zeerste aan je iig in te schrijven op n wachtlijst (zie ons topic en openingspost) daar kun je zomaar een jaar verder mee zijn en qua vruchtbaarheid zijn wij echt oud..hoe lullig het ook klinkt..Je kan altijd weer van de wachtlijst af!

Ik had dit graag allemaal eerder geweten en gedaan..vandaar

Verder herken ik veel in je verhaal, 2x samengewoond en nu alleen..lastig he?! Wat betreft het aanbod van je vrienden..lief! Jij kent ze nl het beste..maar als je nu al twijfelt...ik zou het niet overwegen bij de mannen van mijn vriendinnen..wel overwogen en gevraagd aan 2 homovrienden..Ik vind het idee super maar idd het vergelijken..vriendin die het straks misschien niet trekt..familie die zich ermee gaat bemoeien..maar het kan nl ook juist allemaal erg positief zijn!! Suc6 meis!



@Veronique;wat verdrietig..maar vergeet niet dat wij er al lang mee bezig zijn..en je vader niet..Mijn moeder stond ook niet te springen, is dol op kids, heeft er 5 en kraamverzorgster geweest!!

Ik heb t haar uitgelegd, ze snapt het nu en zij is nl ook een vrouw..

Mijn beste vriendin had 2x een PD, dus ook in 1e instantie niet bijster enthousiast..later draaide dat bij..en een andere vriendin (40en wil geen kids) zei vorige week dat ik er maar misschien mee moest stoppen..tja...Zij snapt het dus duidelijk niet!

Lig ik er wakker van..geen seconde..maar het scheelt dat ik altijd al naar B liep als iedereen naar A wandelde zeg maar

Ik snap wel dat het pijn doet maar onze ouders denken echt anders..gun hem de tijd om eraan te wennen..Financieel..Vinyl had nog wat tips en check even de BD-site..dat is echt geen struikelpunt als je nu ook wat spaart voor de babyuitzet..En dat niet willen supporten..beetje kinderachtig..je moeder is er ook nog en wacht maar tot de baby er is..Kinderopvang is nl ook geen punt..goed voor de sociale ontwikkeling..Slaapkamer..je hebt een co-sleeper en tal van andere oplossingen (van kamerscherm, slaapbank tot wandje plaatsen, hoekje in woonkamer voor commode -kan ook decoratief- zodat het in je slaapkamer alleen om wiegje/ledikantje gaat)..Meer uppies hebben dat probleem!

Volg je hart! Ik wil niks bagatelliseren..nl moet je overal goed over nadenken maar er is vaak overal wel een mouw aan te passen



@Houston;wat n gedonder..Ik wil gerust met je mee>naar het zkh tzt; vrijdag vrij en donderdag iig tot 17u als ik n avonddienstje draai



Ga trouwens met je mee naar de volgende ronde..zwangerschapstest was negatief (ik ben nu dus officieel hysterisch)..

Maar dat wist ik nl al...



@Gavia;hoe reageerden je collega's?

Nog even iets heel leuks/liefs delen. Deze site kwam ik tegen in de Santé. Ik heb een poppetje verstuurd naar een super vriendinnetje maar het is ook leuk als kraamkadootje!



http://www.birdyblues.nl/nl/sonnyangels

Tessado, je hebt je B&J moment weer gehad. Echt balen! Misschien komen wij elkaar dan wel weer tegen volgende maand!



Veronique, wat ontzettend jammer dat je vader zo reageerde. Maar zoals al eerder is gezegd, laat hem maar rustig aan het idee wennen. En vindt hij het nog lastig dan draait hij vast bij als je zwanger bent of het kindje er is. Het blijven mannen/vaders. Het blijft heel vervelend en je houdt er toch negatieve gevoelens aan over. Sterkte en het komt vast goed!



Tedeseo, wat een mooi en edelmoedig aanbod van je vrienden! Heel lief, hopelijk kun je een goede beslissing hierin maken. Veel succes!



Rosings, dikke girlpower meid! Volg je eigen pad! Ik heb het idee opgevat, eerst, als het me gegeven is, een kindje en dan misschien wel een geweldige man, ook als dat me gegeven is natuurlijk .

@Veronique: Wat jammer dat je vader zo reageerde. Ik hoop dat het een (onhandige) eerste reactie was en dat hij nog wel bij draait. Wat je vader wil is best nog mogelijk in de toekomst, je draait de stappen alleen een beetje om. Misschien heb je over een paar jaar "huisje, boompje, beestje". Een huis en een vent kunnen best nog even wachten (event. wel na je 50e ), een kind krijgen niet!



@Teseseo: Je moet wel zeker zijn van je beslissing. Wat als je vrienden uitelkaar gaan... Kijk vooruit, wat kan er gebeuren? Denk er goed over na!

@ kiek11: leuk! 'k heb je een 'testberichtje' gestuurd

@ tessado: dank, iig iemand blij dat ik mss voor een tweede ga

@ abusu: in mijn geval vooral de praktische vragen zoals: met één kindje heb je nog wel mogelijkheid om af en toe tijd voor jezelf te maken (en die heb je echt nodig!) en weg te gaan, kan dat ook nog als je een tweede hebt rond hobbelen? Ga ik voor dezelfde donor of niet en waarom dan wel/niet. Maar ook vragen als 'wat doe ik nu als het kindje niet gezond blijkt?' 'hoe lang ga ik dit proberen, cq hoe erg vind ik het als het niet (meer) lukt', 'kan je net zoveel houden van je tweede als je eerste' (maffe vraag he, maar ben ik echt af en toe over aan het dubben) Nou ja, en zo kan ik nog wel even door

Mag ik ook in de tabel?

Rosings (alleenstaand, 36, 1e kindje, op zoek naar donor)



De afspraak gister was een prima afspraak, maar wat voelde dat raar! Een bizarre combinatie van een blind date en een sollicitatie gesprek. Qua karakter en locatie zou het een goede match kunnen zijn. Maar.... Hij is hetero ipv homo, en de extra mogelijke complicaties daarvan zie ik eigenlijk niet zitten... (als 1 van ons meer wil, of een nieuwe partner krijgt die jaloers is, of een vriendin krijgt met kinderen etc). Heb er gister en vandaag nog goed over nagedacht, maar ik ga hem mailen dat ik van verder contact af zie.



Mijn moeder is trouwens dol enthousiast over het single idee. Mijn vader vertel ik het niet, hooguit als het zover is. (zijn uit elkaar, lang verhaal.) Broer 1 vindt het onzin, schoonzus maakt zich zorgen en broer 2 weet het nog niet. Vrienden steunen wel