Relaties
alle pijlers
Uit elkaar? En de kinderen dan!
dinsdag 10 juni 2008 om 10:40
Ik zit met een mega probleem en ik kom er niet uit. Ik hoop dat ik van jullie tips en ideeën aangereikt kan krijgen, waar ik verder mee kan. Het volgende is aan de hand.
Voor degene die ook het 2 liefdes-topic meelezen, weten dat ik zeer waarschijnlijk ga scheiden. Reden hoef ik nu niet uit te leggen. Mijn echtgenoot heeft 2 jaar geleden een andere baan gekregen. Hij moet daarvoor 1 uur reizen, 2 uur per dag dus. Doordat hij een leidinggevende functie heeft, moet hij ook veel voor- en nabereidend werk doen. Hij maakt dus een werkdag van 10 uur (inkl. pauzes). Oftewel heel simpel; hij is van 06.00 tot 18.00 uur weg.
Ik ben druk bezig met werk te zoeken. Ik wil mijn eigen boontjes doppen en mijn (ex)echtgenoot hoeft mij niet te onderhouden. Ik woon in een gebied waar het lastig is om voor 4 of 5 dagen iets te vinden, dus ik zal ook moeten reizen. Dus ook van 08.00 tot 17.30 uur afwezig zijn.
Wij hebben 2 kinderen die op het voortgezet onderwijs zitten. Nu nog in de laagste klassen, maar ze hebben sowieso nog zorg nodig, logisch.
Ik zou heel graag met m'n bijna ex willen afspreken dat we om beurten voor de kinderen zorgen. Het liefste zou ik zien dat de kinderen in het huis zouden blijven, om de week hij of ik bij hen en dat de ander dan ergens anders verblijft.
Maar hij legt nu de vraag bij mij neer: "hoe wil je dat met de kinderen regelen? Ik ben van zes tot zes weg, dus ik kan niets door de week".
En dan denk ik: "En ik dan? Hoe moet ik dat dan doen?"
Ik weet dat het voor hem vreselijk moeilijk zal zijn, maar hij zou toch ook wat moeten regelen als ik, laten we het maar gewoon zeggen, kom te overlijden? Of als ik, iets minder dramatisch, lange tijd in een ziekenhuis moet verblijven.
Als ik in de week onze kinderen heb, en ik ben bang dat het daar op uit draait, dan moet ik toch ook oppas ed. regelen?
Zie ik het nu helemaal verkeerd? Hoe hebben jullie dit opgelost?
Graag een discussie hierover.
Groeten, Mega
Voor degene die ook het 2 liefdes-topic meelezen, weten dat ik zeer waarschijnlijk ga scheiden. Reden hoef ik nu niet uit te leggen. Mijn echtgenoot heeft 2 jaar geleden een andere baan gekregen. Hij moet daarvoor 1 uur reizen, 2 uur per dag dus. Doordat hij een leidinggevende functie heeft, moet hij ook veel voor- en nabereidend werk doen. Hij maakt dus een werkdag van 10 uur (inkl. pauzes). Oftewel heel simpel; hij is van 06.00 tot 18.00 uur weg.
Ik ben druk bezig met werk te zoeken. Ik wil mijn eigen boontjes doppen en mijn (ex)echtgenoot hoeft mij niet te onderhouden. Ik woon in een gebied waar het lastig is om voor 4 of 5 dagen iets te vinden, dus ik zal ook moeten reizen. Dus ook van 08.00 tot 17.30 uur afwezig zijn.
Wij hebben 2 kinderen die op het voortgezet onderwijs zitten. Nu nog in de laagste klassen, maar ze hebben sowieso nog zorg nodig, logisch.
Ik zou heel graag met m'n bijna ex willen afspreken dat we om beurten voor de kinderen zorgen. Het liefste zou ik zien dat de kinderen in het huis zouden blijven, om de week hij of ik bij hen en dat de ander dan ergens anders verblijft.
Maar hij legt nu de vraag bij mij neer: "hoe wil je dat met de kinderen regelen? Ik ben van zes tot zes weg, dus ik kan niets door de week".
En dan denk ik: "En ik dan? Hoe moet ik dat dan doen?"
Ik weet dat het voor hem vreselijk moeilijk zal zijn, maar hij zou toch ook wat moeten regelen als ik, laten we het maar gewoon zeggen, kom te overlijden? Of als ik, iets minder dramatisch, lange tijd in een ziekenhuis moet verblijven.
Als ik in de week onze kinderen heb, en ik ben bang dat het daar op uit draait, dan moet ik toch ook oppas ed. regelen?
Zie ik het nu helemaal verkeerd? Hoe hebben jullie dit opgelost?
Graag een discussie hierover.
Groeten, Mega
dinsdag 10 juni 2008 om 22:59
Ik doe met je mee Marie, wel zo verstandig.
Overigens had ik het niet alleen over Mega, maar ook over Mega's soon to be exman.
Jullie hebben een ding nog gezamenlijk, en dat zijn de kinderen. Jullie houden allebei van ze en willen het beste voor ze. Het zou best eens kunnen zijn dat de scheiding een stuk vlotter loopt, als jullie uitgaan van het belang van de kinderen. Zowel je man, als jij, zullen veel meer bereid zijn concessies te doen voor hun bestwil, dan voor de bestwil van de ander.
Ga om tafel, desnoods met een mediator, en bespreek wat goed is voor de kinderen. Daarna kunnen jullie beiden kijken wat je er aan kan doen om dat voor de kinderen waar te maken.
Voor de kinderen is dat sowieso een beter uitgangspunt dan dat zij alle consessies moeten doen omdat hun ouders gaan scheiden.
Overigens had ik het niet alleen over Mega, maar ook over Mega's soon to be exman.
Jullie hebben een ding nog gezamenlijk, en dat zijn de kinderen. Jullie houden allebei van ze en willen het beste voor ze. Het zou best eens kunnen zijn dat de scheiding een stuk vlotter loopt, als jullie uitgaan van het belang van de kinderen. Zowel je man, als jij, zullen veel meer bereid zijn concessies te doen voor hun bestwil, dan voor de bestwil van de ander.
Ga om tafel, desnoods met een mediator, en bespreek wat goed is voor de kinderen. Daarna kunnen jullie beiden kijken wat je er aan kan doen om dat voor de kinderen waar te maken.
Voor de kinderen is dat sowieso een beter uitgangspunt dan dat zij alle consessies moeten doen omdat hun ouders gaan scheiden.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 10 juni 2008 om 23:03
Uiteraard, Poez, het gaat niet alleen om Mega.
Mega, hoe is de verstandhouding tussen jou en je echtgenoot nu? Kunnen jullie nog wel samen praten, is de situatie niet verhard? In dat geval denk ik dat jullie inderdaad een hoop kunnen bereiken, mits je de kinderen voorop blijft stellen.
Wat mij opviel: je zegt dat je zeer waarschijnlijk gaat scheiden. Is er nog twijfel dan, en zo ja: waar hangt het dan nog vanaf?
Mega, hoe is de verstandhouding tussen jou en je echtgenoot nu? Kunnen jullie nog wel samen praten, is de situatie niet verhard? In dat geval denk ik dat jullie inderdaad een hoop kunnen bereiken, mits je de kinderen voorop blijft stellen.
Wat mij opviel: je zegt dat je zeer waarschijnlijk gaat scheiden. Is er nog twijfel dan, en zo ja: waar hangt het dan nog vanaf?
.
dinsdag 10 juni 2008 om 23:08
dinsdag 10 juni 2008 om 23:17
Mega ik vraag mij eerder het volgende af: realiseert je nieuwe vriend zich wel echt waar hij aan gaat beginnen? Een geheime affaire zonder verplichtingen in stand houden is toch even heel wat anders dan een echte 7 dagen per week 24 uur per dag relatie aan gaan met een gescheiden vrouw met 2 redelijk jonge kinderen. Is het wel zo zeker dat hij daar full voor zal gaan? Woorden zijn gemakkelijk maar als het op daden aan komt ....
dinsdag 10 juni 2008 om 23:41
Nou, ik volg maar even het goede voorbeeld denk ik...
Mega, je zegt dat je in een gebied woont waarin het lastig is de baan te vinden die je wilt/nodig hebt en dat je dus straks, net als je toekomstige exman zult moeten gaan reizen. Nou is Nederland niet zo heel gek groot... zou het niet zo kunnen zijn dat als jullie je beiden dichter in de buurt van het werk van je toekomstige ex gaan vestigen:
- jullie beiden minder reistijd hebben
- hij makkelijker / meer tijd voor de kinderen kan vrijmaken
- je misschien ook nog dichterbji je nieuwe liefde woont
Wij zijn na de scheiding alletwee het halve land door verhuisd. Wel meet veel jongere kinderen trouwens. Maar nu wonen we beide naar ons zin, en dat heeft een heel positief effect op de kinderen.
Hoe zie je je leven voor je als je om de week in je verleden moet gaan wonen? Hoe denk je dat het voor je exman zal zijn om om de week te moeten wonen in het huis waar de vrouw met wie hij het ooit kocht, wetend dat zij daar nu in vertoeft met haar nieuwe geliefde?
Sommige dingen lijken heel leuk en verstandig, maar compliceren je leven dusdanig dat ze dat eigenlijk helemaal niet zijn. In dit scenario moet je jaren volledig ontheemd leven. Dat eist een hele hoge tol. En dat heeft óók zijn weerslag op kinderen...
Mega, je zegt dat je in een gebied woont waarin het lastig is de baan te vinden die je wilt/nodig hebt en dat je dus straks, net als je toekomstige exman zult moeten gaan reizen. Nou is Nederland niet zo heel gek groot... zou het niet zo kunnen zijn dat als jullie je beiden dichter in de buurt van het werk van je toekomstige ex gaan vestigen:
- jullie beiden minder reistijd hebben
- hij makkelijker / meer tijd voor de kinderen kan vrijmaken
- je misschien ook nog dichterbji je nieuwe liefde woont
Wij zijn na de scheiding alletwee het halve land door verhuisd. Wel meet veel jongere kinderen trouwens. Maar nu wonen we beide naar ons zin, en dat heeft een heel positief effect op de kinderen.
Hoe zie je je leven voor je als je om de week in je verleden moet gaan wonen? Hoe denk je dat het voor je exman zal zijn om om de week te moeten wonen in het huis waar de vrouw met wie hij het ooit kocht, wetend dat zij daar nu in vertoeft met haar nieuwe geliefde?
Sommige dingen lijken heel leuk en verstandig, maar compliceren je leven dusdanig dat ze dat eigenlijk helemaal niet zijn. In dit scenario moet je jaren volledig ontheemd leven. Dat eist een hele hoge tol. En dat heeft óók zijn weerslag op kinderen...
dinsdag 10 juni 2008 om 23:54
Sprankelend, dat ben ik met je eens hoor, dat de (in)stabiliteit van ouders ook weerslag heeft op de kinderen. Maar op een of andere manier is het vaak kiezen tussen stabiliteit voor ouders ten koste van de stabiliteit voor de kinderen, of andersom. Zeker de eerste tijd zou ik dan gaan voor het tweede. Omdat een ontheemd zijn van de kinderen, de kinderen zeker geen goed doet, en de verhouding tussen ouders ook op scherp zet. Als het niet goed gaat met de kinderen, geven ouders elkaar daar vaak de schuld van. Wat de kinderen vervolgens weer in een loyaliteitsconflict brengt.
Je hoort veel verschillende verhalen over co-ouderschap. Voor jonge kinderen werkt het beter dan voor oudere. Jongere kinderen zijn afhankelijker van hun ouders en oudere kinderen behoeven meer hun eigen plek, kamer en privacy.
Als de ouders op enigszins goede voet met elkaar kunnen overleggen, is het voor kinderen boven de twaalf wel zo prettig als ze één thuis hebben, en daarnaast de vrijheid de andere ouder te zien zoveel en vaak ze zelf willen. Maar helaas is dat in de meeste gevallen niet mogelijk.
Je hoort veel verschillende verhalen over co-ouderschap. Voor jonge kinderen werkt het beter dan voor oudere. Jongere kinderen zijn afhankelijker van hun ouders en oudere kinderen behoeven meer hun eigen plek, kamer en privacy.
Als de ouders op enigszins goede voet met elkaar kunnen overleggen, is het voor kinderen boven de twaalf wel zo prettig als ze één thuis hebben, en daarnaast de vrijheid de andere ouder te zien zoveel en vaak ze zelf willen. Maar helaas is dat in de meeste gevallen niet mogelijk.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 11 juni 2008 om 00:03
Maar helaas is dat in de meeste gevallen niet mogelijk.
wat kraam je er toch een onzin uit, waar baseer je zoiets op? waar vind ik die statistieken?
Met een goeie mediator is dat perfect mogelijk want die wijst hun op de emotionele en ook juridische en financiele gevolgen. Je gaat al direct uit van de negativiteit terwijl Mega ontzettend haar best doet om iets te doen met alle positieve informatie. Ze zit op de perfecte weg om er iets van te maken dus bang maken heeft geen zin maar feitelijkheden brengen haar iets meer.
Het zal mij worst zijn dat ze binnen haar relatie vreemd is gegaan. Nu is er een andere situatie ontstaan en vanuit die nieuwe situatie gun ik haar, haar soon to be misschien ex en de kids het beste.
wat kraam je er toch een onzin uit, waar baseer je zoiets op? waar vind ik die statistieken?
Met een goeie mediator is dat perfect mogelijk want die wijst hun op de emotionele en ook juridische en financiele gevolgen. Je gaat al direct uit van de negativiteit terwijl Mega ontzettend haar best doet om iets te doen met alle positieve informatie. Ze zit op de perfecte weg om er iets van te maken dus bang maken heeft geen zin maar feitelijkheden brengen haar iets meer.
Het zal mij worst zijn dat ze binnen haar relatie vreemd is gegaan. Nu is er een andere situatie ontstaan en vanuit die nieuwe situatie gun ik haar, haar soon to be misschien ex en de kids het beste.
woensdag 11 juni 2008 om 00:16
woensdag 11 juni 2008 om 00:38
Sprankelend, nog steeds één lijn.
Mee eens, het is geen permanente oplossing. Maar het kan een oplossing zijn voor de eerste tijd, als ouders tenminste goed met elkaar kunnen praten. Zo niet, dan lukt dat ook zeker niet. Het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat dat huis veel verdiet herbergt. Zo'n huis kan, zeker als je het linkt aan de kinderen die je samen hebt, ook veel goede herinneringen herbergen.
Mee eens, het is geen permanente oplossing. Maar het kan een oplossing zijn voor de eerste tijd, als ouders tenminste goed met elkaar kunnen praten. Zo niet, dan lukt dat ook zeker niet. Het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat dat huis veel verdiet herbergt. Zo'n huis kan, zeker als je het linkt aan de kinderen die je samen hebt, ook veel goede herinneringen herbergen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 11 juni 2008 om 01:17
poes, applaus, maar volgens mij heb je het wat te druk waardoor je je vakliteratuur niet kunt bijhouden zodat je de laatste ontwikkelingen ook niet meer kunt volgen. Ik kan je best wel een officiele cursus mediating aanraden zodat je weer snel bij komt Een echt slimme meid is op haar toekomst voorbereid.
Als Marie ook nog eens in het vak zit kan ik jullie misschien nog een leuke baan aan bieden mits jullie niet alleen meer uit gaan van verouderde veronderstellingen en wat gezwam in de ruimte. Volgens mij ben ik al heel aardig duidelijk geweest over mijn vak wat de dagelijkse praktijk in houd. Een beetje van maggi en een beetje van me zelf. Daarnaast zit ik compleet niet om werk verlegen dus ik zoek hier geen klanten. In tegenstelling tot mijn dagelijkse praktijk zijn mijn adviezen hier gratis. Ik mot mega wel dus geef ik tips ook al zijn die vanuit haar eigen keuzes niet zo relevant meer. Misschien kan een ander er wat mee.
Misschien even nadenken waarom jij het idee hebt dat je je als een sufferd behandeld voelt. Alleen met wat unviversitair on onderbouwd gebleer haal je het niet.
Graag nog steeds de gefundamenteerde weerlegging van mijn betoog zodat mensen zoals To er hun voordeel mee kunnen doen.
Als Marie ook nog eens in het vak zit kan ik jullie misschien nog een leuke baan aan bieden mits jullie niet alleen meer uit gaan van verouderde veronderstellingen en wat gezwam in de ruimte. Volgens mij ben ik al heel aardig duidelijk geweest over mijn vak wat de dagelijkse praktijk in houd. Een beetje van maggi en een beetje van me zelf. Daarnaast zit ik compleet niet om werk verlegen dus ik zoek hier geen klanten. In tegenstelling tot mijn dagelijkse praktijk zijn mijn adviezen hier gratis. Ik mot mega wel dus geef ik tips ook al zijn die vanuit haar eigen keuzes niet zo relevant meer. Misschien kan een ander er wat mee.
Misschien even nadenken waarom jij het idee hebt dat je je als een sufferd behandeld voelt. Alleen met wat unviversitair on onderbouwd gebleer haal je het niet.
Graag nog steeds de gefundamenteerde weerlegging van mijn betoog zodat mensen zoals To er hun voordeel mee kunnen doen.
woensdag 11 juni 2008 om 02:08
Ikkezelf, Je klets uit je nek.
Sorry,moet ik even kwijt)
Mega,
Ik ken je verhaal verder niet.
Ik wil wat betreft je kids mijn mening(visie) schrijven,misschien heb je er iets aan.
Je idee om voor de kids een centrale plek te creeren is een heel nobel streven.
het lijkt een ideale situatie voor je kinderen(want vaste plek,weinig verandering) maar zal in de praktijk niet werken.
Je ex en jij hebben dan namelijk niet alleen de verantwoordelijkheid voor je kinderen,maar ook voor een extra huishouden.
Dit zal onherroepelijk conflicten opleveren.
Wie maakt wat wanneer schoon,de was,onderhoud aan het huis,financiele aspecten etc.
Allemaal extra stof tot discussie,en daar zijn de kinderen uiteindelijk niet beter bij af.
Kortom,dat idee zou ik van de baan schuiven.
Je schrijft dat je nog niet gelijk gaat samenwonen en dat vind ik een heel verstandig besluit.
De verdeling van de zorg voor je kinderen moet in principe los staan van de individuele verplichtingen (bv. werk).
Uiteraard kan je daar in overleg rekening mee houden maar vader heeft een even zware zorgplicht als moeder.
Het mag niet per definitie zo zijn dat hij i.v.m zijn werk daar onderuit komt.
Kantekening hierbij is dat jij nog geen werk hebt en er dan nog weinig te zeggen is over de dagen waarop jij in de toekomst zou werken.
Je hebt dan twee optie's:
Je beslist samen welke dagen jullie het ouderschap gaan vervullen en gaat in je "kindvrije"dagen een baan inpassen.
Of:
Je spreekt een tijdelijke verdeling af voor een bepaald tijdsbestek.
Jullie spreken na dat tijdstip een definitieve regeling af (dit alles wel vastleggen) waardoor jullie de tijd hebben om de prakische zaken in kaart te brengen(hoe gaat hij het oplossen met zijn werk/oppas,en jij wanneer je een baan hebt).
Een co-ouderschap kan een prima regeling zijn.
Om dat te laten slagen zijn er wel een paar voorwaarden nodig:
Jullie moeten samen in staat zijn goed overleg te kunnen hebben m.b.t de kinderen.
De woonplaats van beide moet niet ver van elkaar liggen (i.v.m het aanhouden van dezelfde school,vereniging etc van je kinderen).
Meest ideale is om in dezelfde woonplaats te wonen maar niet noodzakelijk
De kinderen moeten in staat zijn zeer flexibel te zijn.
Het vergt namelijk nogal wat aanpassingsvermogen van je kinderen om wekelijks(of om de paar dagen) te veranderen van huishouden.
Jullie moeten beide in staat zijn de hoofdlijnen wat betreft zorg en opvoeding door te kunnen voeren.
De kinderen zullen zelf ook achter deze keuze moeten staan wil je kans van slagen hebben.
Voor jonge kinderen werkt het beter dan voor oudere.
Vaak zijn ze op jonge leeftijd flexibeler en hechten ze meer waarde aan de kwantiteit van de tijd die ze met hun ouders doorbrengen.
Kinderallimentatie is verplicht.
Zodra er een co-ouderschap loopt heeft dat wel invloed op het bedrag (tenzij jullie dat anders vastleggen)
Dit geldt ook voor kinderbijslag.
De leeftijd van je kinderen is naar mijn mening nog te jong om lange dagen zelfstandig te moeten zijn.
In praktisch opzicht zullen ze dit allemaal prima kunnen redden.
Maar juist op deze leeftijd is een andere zorg zeer op zijn plaats(imo noodzakelijk)
Denk aan luisterend oor,adviezen,toezicht houden,oplossen van calimiteiten etc.
Partneralimentatie is niet verplicht.
Ik begrijp heel goed dat je daar vanaf wil zien i.v.m zelfstandigheid (dat heb ik ook gedaan)
Zodra je met een nieuwe partner een huishouden voert raak je deze kwijt(of daar nog een tijdsbestek of iets dergelijks aan vastzit weet ik niet precies,daar kan Poezewoes vast meer over vertellen).
Evt. kan je er wel voor kiezen deze te laten betalen en het gebruiken om b.v minder te werken zodat je meer tijd met je kinderen door kan brengen (dit is dan ook in het belang van alle partijen)
Of je zet het op een spaarrekening als extraatje wat je aan je kids kan besteden(of je opent een spaarekening voor je kinderen).
Zijn argument om door de weeks geen zorg te kunnen dragen voor zijn kinderen i.v.m werk is geen eerlijk argument.
Ik zou in ieder geval nadat je je kinderen hebt ingelicht over de scheiding,ook hun visie daarop toetsen.
Dit ook zeker mee laten wegen in jullie besluit.
Probeer ten alle tijden tot een afspraak te komen waar je kinderen het beste onder bewegen.
Bekijk het vanuit hun situatie en probeer samen je leven daar omheen te vormen.
Reken erop dat het minstens twee jaar duurt voordat iedereen zijn draai heeft gevonden.
Sluit niet uit dat eerder gemaakte afspraken bijgesteld kunnen worden mocht het voor de kinderen niet werken.(of anders gezegd,blijf niet krampachtig vasthouden aan de door jullie gemaakt afspraken als de praktijk moeizaam verloopt)
laat alle afspraken duidelijk vastleggen(denk bv, aan de schoolvakantie's)
Soepel er mee omgaan kan altijd,maar het is prettig als je altijd kan terug grijpen naar vastgelegde afspraken.
Nou dit kan ik voor nu even bedenken(ik vergeet vast een heleboel).
Sterkte met de hele situatie.
( O ja,ik meen nog twijfel te lezen over de scheiding?
Zolang er nog een sprankje hoop en kans van slagen is,zou ik er nog voor gaan.
Nieuwe liefde of niet,een scheiding hakt er voor alle partijen flink in. Als dat voorkomen kan worden bespaart dat een hoop verdriet en ellende van alle betrokkenen)
Sorry,moet ik even kwijt)
Mega,
Ik ken je verhaal verder niet.
Ik wil wat betreft je kids mijn mening(visie) schrijven,misschien heb je er iets aan.
Je idee om voor de kids een centrale plek te creeren is een heel nobel streven.
het lijkt een ideale situatie voor je kinderen(want vaste plek,weinig verandering) maar zal in de praktijk niet werken.
Je ex en jij hebben dan namelijk niet alleen de verantwoordelijkheid voor je kinderen,maar ook voor een extra huishouden.
Dit zal onherroepelijk conflicten opleveren.
Wie maakt wat wanneer schoon,de was,onderhoud aan het huis,financiele aspecten etc.
Allemaal extra stof tot discussie,en daar zijn de kinderen uiteindelijk niet beter bij af.
Kortom,dat idee zou ik van de baan schuiven.
Je schrijft dat je nog niet gelijk gaat samenwonen en dat vind ik een heel verstandig besluit.
De verdeling van de zorg voor je kinderen moet in principe los staan van de individuele verplichtingen (bv. werk).
Uiteraard kan je daar in overleg rekening mee houden maar vader heeft een even zware zorgplicht als moeder.
Het mag niet per definitie zo zijn dat hij i.v.m zijn werk daar onderuit komt.
Kantekening hierbij is dat jij nog geen werk hebt en er dan nog weinig te zeggen is over de dagen waarop jij in de toekomst zou werken.
Je hebt dan twee optie's:
Je beslist samen welke dagen jullie het ouderschap gaan vervullen en gaat in je "kindvrije"dagen een baan inpassen.
Of:
Je spreekt een tijdelijke verdeling af voor een bepaald tijdsbestek.
Jullie spreken na dat tijdstip een definitieve regeling af (dit alles wel vastleggen) waardoor jullie de tijd hebben om de prakische zaken in kaart te brengen(hoe gaat hij het oplossen met zijn werk/oppas,en jij wanneer je een baan hebt).
Een co-ouderschap kan een prima regeling zijn.
Om dat te laten slagen zijn er wel een paar voorwaarden nodig:
Jullie moeten samen in staat zijn goed overleg te kunnen hebben m.b.t de kinderen.
De woonplaats van beide moet niet ver van elkaar liggen (i.v.m het aanhouden van dezelfde school,vereniging etc van je kinderen).
Meest ideale is om in dezelfde woonplaats te wonen maar niet noodzakelijk
De kinderen moeten in staat zijn zeer flexibel te zijn.
Het vergt namelijk nogal wat aanpassingsvermogen van je kinderen om wekelijks(of om de paar dagen) te veranderen van huishouden.
Jullie moeten beide in staat zijn de hoofdlijnen wat betreft zorg en opvoeding door te kunnen voeren.
De kinderen zullen zelf ook achter deze keuze moeten staan wil je kans van slagen hebben.
Voor jonge kinderen werkt het beter dan voor oudere.
Vaak zijn ze op jonge leeftijd flexibeler en hechten ze meer waarde aan de kwantiteit van de tijd die ze met hun ouders doorbrengen.
Kinderallimentatie is verplicht.
Zodra er een co-ouderschap loopt heeft dat wel invloed op het bedrag (tenzij jullie dat anders vastleggen)
Dit geldt ook voor kinderbijslag.
De leeftijd van je kinderen is naar mijn mening nog te jong om lange dagen zelfstandig te moeten zijn.
In praktisch opzicht zullen ze dit allemaal prima kunnen redden.
Maar juist op deze leeftijd is een andere zorg zeer op zijn plaats(imo noodzakelijk)
Denk aan luisterend oor,adviezen,toezicht houden,oplossen van calimiteiten etc.
Partneralimentatie is niet verplicht.
Ik begrijp heel goed dat je daar vanaf wil zien i.v.m zelfstandigheid (dat heb ik ook gedaan)
Zodra je met een nieuwe partner een huishouden voert raak je deze kwijt(of daar nog een tijdsbestek of iets dergelijks aan vastzit weet ik niet precies,daar kan Poezewoes vast meer over vertellen).
Evt. kan je er wel voor kiezen deze te laten betalen en het gebruiken om b.v minder te werken zodat je meer tijd met je kinderen door kan brengen (dit is dan ook in het belang van alle partijen)
Of je zet het op een spaarrekening als extraatje wat je aan je kids kan besteden(of je opent een spaarekening voor je kinderen).
Zijn argument om door de weeks geen zorg te kunnen dragen voor zijn kinderen i.v.m werk is geen eerlijk argument.
Ik zou in ieder geval nadat je je kinderen hebt ingelicht over de scheiding,ook hun visie daarop toetsen.
Dit ook zeker mee laten wegen in jullie besluit.
Probeer ten alle tijden tot een afspraak te komen waar je kinderen het beste onder bewegen.
Bekijk het vanuit hun situatie en probeer samen je leven daar omheen te vormen.
Reken erop dat het minstens twee jaar duurt voordat iedereen zijn draai heeft gevonden.
Sluit niet uit dat eerder gemaakte afspraken bijgesteld kunnen worden mocht het voor de kinderen niet werken.(of anders gezegd,blijf niet krampachtig vasthouden aan de door jullie gemaakt afspraken als de praktijk moeizaam verloopt)
laat alle afspraken duidelijk vastleggen(denk bv, aan de schoolvakantie's)
Soepel er mee omgaan kan altijd,maar het is prettig als je altijd kan terug grijpen naar vastgelegde afspraken.
Nou dit kan ik voor nu even bedenken(ik vergeet vast een heleboel).
Sterkte met de hele situatie.
( O ja,ik meen nog twijfel te lezen over de scheiding?
Zolang er nog een sprankje hoop en kans van slagen is,zou ik er nog voor gaan.
Nieuwe liefde of niet,een scheiding hakt er voor alle partijen flink in. Als dat voorkomen kan worden bespaart dat een hoop verdriet en ellende van alle betrokkenen)
woensdag 11 juni 2008 om 09:31
quote:Nicole_1964 schreef op 10 juni 2008 @ 22:33:
Hallo,
lastige situatie Mega!
Ik wil alleen even reageren op het stukje 'verhuizen': zit zelf ook in de situatie dat ik gescheiden ben, en (na jaren) een nieuwe relatie heb. Ook wij willen gaan samenwonen, in zijn plaats. Ik heb 2 kinderen; pubers, waarvan de zoon sinds kort bij zijn vader woont; dochterlief woont bij mij.
Ook tegen mij werd gezegd, dat ik er voor de kinderen moet zijn; ik mag ze niet uit hun vertrouwde omgeving halen op deze leeftijd, gezien hun vrienden, school e.d.
Echter ik loop bij een psycholoog, en die zegt, dat ik juist wél voor mezelf mag kiezen; de kinderen (of alleen mijn dochter) hebben nog niets te willen; die horen maar mee te gaan...
Ik twijfel nog....
Wat betreft de zorg: ja, ik vind wel, dat kinderen, en juist op deze leeftijd! na school nog zorg nodig hebben. En dan heb ik het niet over een naschoolse opvang, die is voor kinderen tot 12 jaar.
Nicole
Ik vond het vroeger heerlijk als ik thuis kwam en mijn ouders weg waren en ik het huis alleen had,ik was absoluut geen kind dat wilde dat haar vader of moeder thuis met een pot thee klaar op haar wachtte en vroeg hoe de dag was geweest,nee lekker rustig thuisgekomen,geen gevraag aan mijn hoofd,schoenen uit en eerst ff lekker de muziek aan wat lekkers erbij en in mijn eentje ontspannen.En zo zijn mijn kinderen ook,eerst naar de koelkast wat drinken/eten,ff uitrusten voor tv/pc en hun gang gaan.Maar goed niet ieder kind is hetzelfde,maar pubers kunnen heel goed zelf zeggen wat ze het fijnst vinden,ze zijn geen klein kind meer of je moet een puber hebben die thuis de boel afbreekt als hij/zij alleen is dan kan ik me inderdaad voorstellen dat je hem/haar liever niet alleen laat.
En de psycholoog die zegt dat je dochter niets te willen heeft en maar te doen heeft wat jij wilt .Je dochter is een puber en heeft de leeftijd om zelf te beslissen.Bij een scheiding zou ik mijn kinderen bovenaan zetten wat ze zelf willen,wat ik zou willen staat op de tweede plaats.Ik zou ze nooit uit hun oude vertrouwde omgeving,van hun school en vrienden weghalen omdat ik samen wil gaan wonen met mijn nieuwe vriend in een andere plaats.
Kan je vriend niet naar jouw plaats verhuizen?
Hallo,
lastige situatie Mega!
Ik wil alleen even reageren op het stukje 'verhuizen': zit zelf ook in de situatie dat ik gescheiden ben, en (na jaren) een nieuwe relatie heb. Ook wij willen gaan samenwonen, in zijn plaats. Ik heb 2 kinderen; pubers, waarvan de zoon sinds kort bij zijn vader woont; dochterlief woont bij mij.
Ook tegen mij werd gezegd, dat ik er voor de kinderen moet zijn; ik mag ze niet uit hun vertrouwde omgeving halen op deze leeftijd, gezien hun vrienden, school e.d.
Echter ik loop bij een psycholoog, en die zegt, dat ik juist wél voor mezelf mag kiezen; de kinderen (of alleen mijn dochter) hebben nog niets te willen; die horen maar mee te gaan...
Ik twijfel nog....
Wat betreft de zorg: ja, ik vind wel, dat kinderen, en juist op deze leeftijd! na school nog zorg nodig hebben. En dan heb ik het niet over een naschoolse opvang, die is voor kinderen tot 12 jaar.
Nicole
Ik vond het vroeger heerlijk als ik thuis kwam en mijn ouders weg waren en ik het huis alleen had,ik was absoluut geen kind dat wilde dat haar vader of moeder thuis met een pot thee klaar op haar wachtte en vroeg hoe de dag was geweest,nee lekker rustig thuisgekomen,geen gevraag aan mijn hoofd,schoenen uit en eerst ff lekker de muziek aan wat lekkers erbij en in mijn eentje ontspannen.En zo zijn mijn kinderen ook,eerst naar de koelkast wat drinken/eten,ff uitrusten voor tv/pc en hun gang gaan.Maar goed niet ieder kind is hetzelfde,maar pubers kunnen heel goed zelf zeggen wat ze het fijnst vinden,ze zijn geen klein kind meer of je moet een puber hebben die thuis de boel afbreekt als hij/zij alleen is dan kan ik me inderdaad voorstellen dat je hem/haar liever niet alleen laat.
En de psycholoog die zegt dat je dochter niets te willen heeft en maar te doen heeft wat jij wilt .Je dochter is een puber en heeft de leeftijd om zelf te beslissen.Bij een scheiding zou ik mijn kinderen bovenaan zetten wat ze zelf willen,wat ik zou willen staat op de tweede plaats.Ik zou ze nooit uit hun oude vertrouwde omgeving,van hun school en vrienden weghalen omdat ik samen wil gaan wonen met mijn nieuwe vriend in een andere plaats.
Kan je vriend niet naar jouw plaats verhuizen?
