Gezondheid
alle pijlers
21 weken zwanger van 2-ling bmm 1,5 cm en ontsluiting
maandag 16 september 2013 om 20:54
Hoi allemaal,
Inmiddels ben ik 21 dagen zwanger van 2 jongens. Ik ben zwanger geworden door middel van clomid, ze hebben beide hun eigen placenta etc dus gaan ze er van uit dat het twee eig is.
Omdat ik vorig jaar een lysexie heb gehad was de kans op vroeg geboorte al groter plus het feit dat het er twee zijn.
Hierdoor werd ik al scherp in de gaten gehouden en nu hebben ze 2 maanden geleden voor het eerst gemeten dat mijn baarmoeder mond dunner was.
Op dat moment was hij 2,7 cm toen hebben ze een pessarium geplaatst en nu, na een hoop stress is hij 1,5 cm.
toen ik dinsdag binnenkwam op de sehv met licht bloed verlies, menstruatie pijn en hematurie hebben ze die dus gemeten en ook direct gevoeld. De baarmoedermond leek dus al een beetje open te staan echter durven ze niet verder te voelen om dat ze bang zijn daarmee meer kwaad te doen dan goed. De onderste jongen ligt erg laag en met zn voetjes bij de uitgang.
omdat ik pas 21 weken zwanger ben kunnen ze nu niets voor mij doen, opnemen doen ze niet omdat het nog te vroeg is.
Ik krijg niet echt een duidelijk advies in wat ik wel en niet kan en mag doen, de ene gyn zegt zoveel mogelijk liggen de ander zegt weer dat zitten en liggen prima is zolang ik niet teveel loop.
zijn er mensen die dit mee hebben gemaakt en zo ja wat zijn jullie ervaringen?
Verder zoek ik me suf op internet om te zoeken of ze nu niets kunnen doen en zo ja wat maar het lijkt er toch op dat ze tot 24 weken niets doen. Dring er nu wel op aan dat ze me met 24 weken opnemen en alvast preventief een longrijpingsprik geven.
Helaas is volledige bedrust verdomde lastig aangezien ik er sinds een maand alleen voor sta. We zijn heel bewust samen zwanger geworden in het ziekenhuis, en na een aantal flinke ruzies heeft mijn vriend mij met 16 weken zwangerschap zonder pardon op straat gezet. Rechten schijn ik niet te hebben omdat zijn woning geen huurwoning is en ik nog geen twee jaar stond ingeschreven in de gemeente kom ik ook niet voor urgentie in aanmerking.
Ik leef nu dus al een aantal weken van bank naar bank en aan het eind van de maand zou ik niet meer weten waar ik nog terecht kan. Meneer zoekt geen contact uit zich zelf, neemt heel soms op als ik hem bel en begint dan over dat het niet uit maakt hoeveel babys ik in mijn buik heb, ik kom er bij hem niet meer in.
De bedrust schiet er dus eigenlijk volledig bij in, niet dat ik het niet belangrijk vind maar als je elke nacht op een andere bank ligt gaat dat gewoon niet.
Emotioneel is het op het moment allemaal veel te zwaar voor me, elke ochtend dat ik wakker word lijkt het of de wereld een donkere plek is en maak ik me druk over waar ik de volgende nacht slaap en of mijn jongens nog blijven zitten waar ze zitten. Het gaat zelfs zo ver dat ik, de persoon die er lang over heeft gedaan om zwanger te worden, vorige week een afspraak had met het FIOM over het beindigen van de zwangerschap, ik ben zo depressief dat ik niet meer helder denk en een klein moment dacht ik dus dat het voor de babys eerlijker was om de zwangerschap te beindigen. Al bij het eerste gesprek bleek voor mij dat het geen optie was, wat ik nu ik weer wat helder kan na denken eigenlijk altijd al heb geweten.
Elke nacht word ik wakker, als ik uiteindelijk in slaap gevallen ben, zwetend en angstig omdat ik nog geen plekje heb waar ik twee wiegjes kan neer zetten. Helaas gebeurd het ook nog bijna elke ochtend vooral als ik weer even in slaap dommel dat ik droom over ''"de vader" wat natuurlijk ook niet echt mee werkt.
Heb in het ziekenhuis met een medisch maatschappelijk werker gesproken, echt geen zak aan gehad helaas. Bleef doorgaan over waar de vader in dit verhaal was, tja als ik dat eens wist..
Verder heb ik een afspraak gehad bij een instantie via het ggz voor moeders met een prenatale depressie, deze maakte me eigenlijk alleen maar bang omdat ze vertelde dat als ik geen dak boven mijn hoofd heb als de kinderen geboren worden ( god weet hoelang dat nog duurt of hoe kort) ze mij niet uit het ziekenhuis laten gaan (logisch) en jeugdzorg moet ingrijpen... uhm ja ik ben geen alcolist of gokverslaafde, ik ben alleen op straat gezet en kan het me financiel niet veroorloven om in de vrije sector te huren.
Ik maak me veel en vaak zorgen, ben bang dat ik de jongens verlies en bij elke harde buik schiet ik behoorlijk in de stres, helemaal omdat ik nu steeds vaker krampen krijg. De harde buiken heb ik de hele dag door.
Alle ervaringen zijn meer dan welkom!!!
Sorry voor het hele verhaal, ik begrijp dat het veel is..
liefs iemand die momenteel even behoorlijk in de put zit
Inmiddels ben ik 21 dagen zwanger van 2 jongens. Ik ben zwanger geworden door middel van clomid, ze hebben beide hun eigen placenta etc dus gaan ze er van uit dat het twee eig is.
Omdat ik vorig jaar een lysexie heb gehad was de kans op vroeg geboorte al groter plus het feit dat het er twee zijn.
Hierdoor werd ik al scherp in de gaten gehouden en nu hebben ze 2 maanden geleden voor het eerst gemeten dat mijn baarmoeder mond dunner was.
Op dat moment was hij 2,7 cm toen hebben ze een pessarium geplaatst en nu, na een hoop stress is hij 1,5 cm.
toen ik dinsdag binnenkwam op de sehv met licht bloed verlies, menstruatie pijn en hematurie hebben ze die dus gemeten en ook direct gevoeld. De baarmoedermond leek dus al een beetje open te staan echter durven ze niet verder te voelen om dat ze bang zijn daarmee meer kwaad te doen dan goed. De onderste jongen ligt erg laag en met zn voetjes bij de uitgang.
omdat ik pas 21 weken zwanger ben kunnen ze nu niets voor mij doen, opnemen doen ze niet omdat het nog te vroeg is.
Ik krijg niet echt een duidelijk advies in wat ik wel en niet kan en mag doen, de ene gyn zegt zoveel mogelijk liggen de ander zegt weer dat zitten en liggen prima is zolang ik niet teveel loop.
zijn er mensen die dit mee hebben gemaakt en zo ja wat zijn jullie ervaringen?
Verder zoek ik me suf op internet om te zoeken of ze nu niets kunnen doen en zo ja wat maar het lijkt er toch op dat ze tot 24 weken niets doen. Dring er nu wel op aan dat ze me met 24 weken opnemen en alvast preventief een longrijpingsprik geven.
Helaas is volledige bedrust verdomde lastig aangezien ik er sinds een maand alleen voor sta. We zijn heel bewust samen zwanger geworden in het ziekenhuis, en na een aantal flinke ruzies heeft mijn vriend mij met 16 weken zwangerschap zonder pardon op straat gezet. Rechten schijn ik niet te hebben omdat zijn woning geen huurwoning is en ik nog geen twee jaar stond ingeschreven in de gemeente kom ik ook niet voor urgentie in aanmerking.
Ik leef nu dus al een aantal weken van bank naar bank en aan het eind van de maand zou ik niet meer weten waar ik nog terecht kan. Meneer zoekt geen contact uit zich zelf, neemt heel soms op als ik hem bel en begint dan over dat het niet uit maakt hoeveel babys ik in mijn buik heb, ik kom er bij hem niet meer in.
De bedrust schiet er dus eigenlijk volledig bij in, niet dat ik het niet belangrijk vind maar als je elke nacht op een andere bank ligt gaat dat gewoon niet.
Emotioneel is het op het moment allemaal veel te zwaar voor me, elke ochtend dat ik wakker word lijkt het of de wereld een donkere plek is en maak ik me druk over waar ik de volgende nacht slaap en of mijn jongens nog blijven zitten waar ze zitten. Het gaat zelfs zo ver dat ik, de persoon die er lang over heeft gedaan om zwanger te worden, vorige week een afspraak had met het FIOM over het beindigen van de zwangerschap, ik ben zo depressief dat ik niet meer helder denk en een klein moment dacht ik dus dat het voor de babys eerlijker was om de zwangerschap te beindigen. Al bij het eerste gesprek bleek voor mij dat het geen optie was, wat ik nu ik weer wat helder kan na denken eigenlijk altijd al heb geweten.
Elke nacht word ik wakker, als ik uiteindelijk in slaap gevallen ben, zwetend en angstig omdat ik nog geen plekje heb waar ik twee wiegjes kan neer zetten. Helaas gebeurd het ook nog bijna elke ochtend vooral als ik weer even in slaap dommel dat ik droom over ''"de vader" wat natuurlijk ook niet echt mee werkt.
Heb in het ziekenhuis met een medisch maatschappelijk werker gesproken, echt geen zak aan gehad helaas. Bleef doorgaan over waar de vader in dit verhaal was, tja als ik dat eens wist..
Verder heb ik een afspraak gehad bij een instantie via het ggz voor moeders met een prenatale depressie, deze maakte me eigenlijk alleen maar bang omdat ze vertelde dat als ik geen dak boven mijn hoofd heb als de kinderen geboren worden ( god weet hoelang dat nog duurt of hoe kort) ze mij niet uit het ziekenhuis laten gaan (logisch) en jeugdzorg moet ingrijpen... uhm ja ik ben geen alcolist of gokverslaafde, ik ben alleen op straat gezet en kan het me financiel niet veroorloven om in de vrije sector te huren.
Ik maak me veel en vaak zorgen, ben bang dat ik de jongens verlies en bij elke harde buik schiet ik behoorlijk in de stres, helemaal omdat ik nu steeds vaker krampen krijg. De harde buiken heb ik de hele dag door.
Alle ervaringen zijn meer dan welkom!!!
Sorry voor het hele verhaal, ik begrijp dat het veel is..
liefs iemand die momenteel even behoorlijk in de put zit
maandag 16 september 2013 om 21:53
quote:oehoeh schreef op 16 september 2013 @ 21:52:
http://mens-en-samenlevin ... 33611-dakloos-wat-nu.htmlSterkte wat een klote situatie
http://mens-en-samenlevin ... 33611-dakloos-wat-nu.htmlSterkte wat een klote situatie
Loat goan!!!
maandag 16 september 2013 om 21:54
Overigens is het niet zo raar dat je nergens lange tijd kunt blijven. Onderdak bieden aan een ander betekent dat je je privacy op moet geven. Voor een paar dagen is dat prima, maar voor langere tijd zal dat veel mensen teveel worden. En zeker als jouw vriendinnen samenwonen dan zullen ze toch rekening moeten houden met hun partner en diens wensen. Je kunt je partner nu eenmaal geen langdurige logee opdringen, dat zou respectloos zijn tegenover je partner.
maandag 16 september 2013 om 21:56
Weet je arts van je situatie? Het is mogelijk om vóór 24 weken in het ziekenhuis te worden opgenomen als er complicaties met de zwangerschap dreigen. In dit geval is bedrust voor jou onmogelijk als je niet in het ziekenhuis ligt (tenzij er per direct eigen woonruimte voor je geregeld wordt). Ik zou het zeker aan je arts voorleggen.
Veel sterkte.
Veel sterkte.
Ga in therapie!
maandag 16 september 2013 om 21:57
Ex heeft alleen nog een moeder, ex heeft ook meerdere kinderen en moeder en ik hebben elkaar pas 1 x gezien. Nog wel contact geprobeerd te zoeken toen kreeg ik een bericht dat ik geen allimentatie hoef te verwachten en sterkte..
Snel woning heb je in amsterdam helaas niet, het vierde huis doet ook niets in de regio amsterdam voor wat ik begrijp.
Woningen buiten de stad is geen enkel probleem, heb hier wel mijn binding dus hier in de buurt blijven is wel een must maar ik hoef niet in de stad.
Reageer nu ook juist in de ongewilde plekken van de stad in de hoop dan sneller iets te krijgen.
Heel erg bedankt voor het mee denken! Ik waardeer het heel erg, ik heb zelf al een heel hoop instanties aangeboord en gesproken dus sorry als ik een hoop dingen al weet of heb uitgezocht.
heb vanmorgen ook nog gebeld met het juridsch loket, ik had het gevoel dat ik nog meer wist dan de dame aan de ander kant van de lijn.. ze kon me alleen vertellen dat ik geen woonrechten heb in zijn woning.
Snel woning heb je in amsterdam helaas niet, het vierde huis doet ook niets in de regio amsterdam voor wat ik begrijp.
Woningen buiten de stad is geen enkel probleem, heb hier wel mijn binding dus hier in de buurt blijven is wel een must maar ik hoef niet in de stad.
Reageer nu ook juist in de ongewilde plekken van de stad in de hoop dan sneller iets te krijgen.
Heel erg bedankt voor het mee denken! Ik waardeer het heel erg, ik heb zelf al een heel hoop instanties aangeboord en gesproken dus sorry als ik een hoop dingen al weet of heb uitgezocht.
heb vanmorgen ook nog gebeld met het juridsch loket, ik had het gevoel dat ik nog meer wist dan de dame aan de ander kant van de lijn.. ze kon me alleen vertellen dat ik geen woonrechten heb in zijn woning.
maandag 16 september 2013 om 21:58
quote:NummerZoveel schreef op 16 september 2013 @ 21:54:
Overigens is het niet zo raar dat je nergens lange tijd kunt blijven. Onderdak bieden aan een ander betekent dat je je privacy op moet geven. Voor een paar dagen is dat prima, maar voor langere tijd zal dat veel mensen teveel worden. En zeker als jouw vriendinnen samenwonen dan zullen ze toch rekening moeten houden met hun partner en diens wensen. Je kunt je partner nu eenmaal geen langdurige logee opdringen, dat zou respectloos zijn tegenover je partner.Een vriendin, of zelfs een kennis, die dakloos is en rust moet houden vanwege haar tweelingszwangerschap, zou bij mij zo lang kunnen logeren als nodig. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen het "drietal" na een paar dagen weer op straat te zetten.
Overigens is het niet zo raar dat je nergens lange tijd kunt blijven. Onderdak bieden aan een ander betekent dat je je privacy op moet geven. Voor een paar dagen is dat prima, maar voor langere tijd zal dat veel mensen teveel worden. En zeker als jouw vriendinnen samenwonen dan zullen ze toch rekening moeten houden met hun partner en diens wensen. Je kunt je partner nu eenmaal geen langdurige logee opdringen, dat zou respectloos zijn tegenover je partner.Een vriendin, of zelfs een kennis, die dakloos is en rust moet houden vanwege haar tweelingszwangerschap, zou bij mij zo lang kunnen logeren als nodig. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen het "drietal" na een paar dagen weer op straat te zetten.
Ga in therapie!
maandag 16 september 2013 om 21:59
Nummerzoveel, nee dat is helemaal waar hoor daar heb je gelijk in. Ik voel me zelf ook wel bezwaard dat ik nu zo op mn vriendinnen moet terug vallen.
Mijn gyn weet er van, die vertelde mij ook dat het beindigen van de zwangerschap nog mogelijk was.
Donderdag heb ik weer een echo en een afspraak met de gyn.
grootste probleem is dat ik de hele dag door aan een stuk huil en snachts word dat alleen maar erger, leuk hoor die hormonen maar ik wil graag twee tellen nuchter zijn en normaal kunnen na denken..
zie nu al weer op tegen de nacht, die duurt steeds zooo lang
Mijn gyn weet er van, die vertelde mij ook dat het beindigen van de zwangerschap nog mogelijk was.
Donderdag heb ik weer een echo en een afspraak met de gyn.
grootste probleem is dat ik de hele dag door aan een stuk huil en snachts word dat alleen maar erger, leuk hoor die hormonen maar ik wil graag twee tellen nuchter zijn en normaal kunnen na denken..
zie nu al weer op tegen de nacht, die duurt steeds zooo lang
maandag 16 september 2013 om 22:01
maandag 16 september 2013 om 22:02
Ik kan geen medisch advies geven maar toen ik in de situatie was dat ik nog ongeveer 1,5 cm baarmoederhals over had (ook lisexcisie gehad) en de baarmoedermond al wat ging wijken werd ik meteen in het ziekenhuis opgenomen en mocht ik mijn bed niet meer uit, alleen nog om te wassen en te plassen. Dat was wel met 28 weken. Ik mocht zelfs niet nog even naar mijn werk om dingen over te dragen ofzo. Gewoon gelijk platliggen. En ik had maar 1 baby in mijn buik, tweelingzwangerschappen zijn wat dat betreft nog een extra risico.
Ik weet niet of de inzichten inmiddels veranderd zijn maar ik zou zeker proberen zo veel mogelijk te gaan liggen.
Heb je familie waar je terecht kan eventueel?
Ik zou me nu eerst daar op richten, zorgen dat je de komende weken verzorgd wordt, tot het ziekenhuis je wel op kan of wil nemen, en daarna na gaan denken over huisvesting na de bevalling.
Ga je nu stressen en koortsachtig woonruimte zoeken dan doe je waarschljnlijk gewoon al veel te veel.
Wel een ontzettende klote situatie. Sterkte
Ik weet niet of de inzichten inmiddels veranderd zijn maar ik zou zeker proberen zo veel mogelijk te gaan liggen.
Heb je familie waar je terecht kan eventueel?
Ik zou me nu eerst daar op richten, zorgen dat je de komende weken verzorgd wordt, tot het ziekenhuis je wel op kan of wil nemen, en daarna na gaan denken over huisvesting na de bevalling.
Ga je nu stressen en koortsachtig woonruimte zoeken dan doe je waarschljnlijk gewoon al veel te veel.
Wel een ontzettende klote situatie. Sterkte
maandag 16 september 2013 om 22:03
maandag 16 september 2013 om 22:07
maandag 16 september 2013 om 22:07
maandag 16 september 2013 om 22:11
quote:1+1 schreef op 16 september 2013 @ 22:03:
ben bang dat als ik te specifiek in ga op de details dat men mij gaat herkennen en ik schaam me dood voor het feit dat er af en toe nog steeds door mijn hoofd gaat dat ik even niet meer zwanger wil zijn.
ex heeft nog met 1 ander kind contact
Ik begrijp dat best, ik geloof geen moment dat dat een gebrek aan liefde voor je kinderen is, maar het wordt je gewoon heel zwaar gemaakt nu. Je staat onder enorme druk en je staat er, zo te horen, grotendeels alleen voor.
Ik vind het eerlijk gezegd best erg om te horen dat je gynaecoloog zei dat het nog mogelijk is de zwangerschap af te breken. Ik denk dat die had moeten luisteren naar jouw achterliggende vraag, of beter gezegd wanhopige uitroep: ik weet niet hoe ik deze kinderen op de wereld moet zetten!
Een abortus in dit stadium zou zeer traumatiserend zijn voor jou en zou bovendien te maken hebben met tijdelijke omstandigheden in combinatie met hormonen, waardoor je eigenlijk geen goede beslissing kan nemen. Ik vind dan ook echt dat je gynaecoloog, de maatschappelijk werker en anderen bij wie je hebt aangeklopt je beter zouden moeten ondersteunen in deze noodsituatie.
ben bang dat als ik te specifiek in ga op de details dat men mij gaat herkennen en ik schaam me dood voor het feit dat er af en toe nog steeds door mijn hoofd gaat dat ik even niet meer zwanger wil zijn.
ex heeft nog met 1 ander kind contact
Ik begrijp dat best, ik geloof geen moment dat dat een gebrek aan liefde voor je kinderen is, maar het wordt je gewoon heel zwaar gemaakt nu. Je staat onder enorme druk en je staat er, zo te horen, grotendeels alleen voor.
Ik vind het eerlijk gezegd best erg om te horen dat je gynaecoloog zei dat het nog mogelijk is de zwangerschap af te breken. Ik denk dat die had moeten luisteren naar jouw achterliggende vraag, of beter gezegd wanhopige uitroep: ik weet niet hoe ik deze kinderen op de wereld moet zetten!
Een abortus in dit stadium zou zeer traumatiserend zijn voor jou en zou bovendien te maken hebben met tijdelijke omstandigheden in combinatie met hormonen, waardoor je eigenlijk geen goede beslissing kan nemen. Ik vind dan ook echt dat je gynaecoloog, de maatschappelijk werker en anderen bij wie je hebt aangeklopt je beter zouden moeten ondersteunen in deze noodsituatie.
Ga in therapie!
maandag 16 september 2013 om 22:13
Onvoorstelbaar dat dit in Nederland kan zeg... Ik heb langere tijd (bijna een jaar) in een vakantiewoning gewoond, omdat ik ook geen particuliere huur kon betalen, ik betaalde ¤650,- inclusief g/w/l en het was gemeubileerd. Volgens mij moet dit redelijk op te brengen zijn (?).
Anders even kijken in goedkope regio's waar geen woningnood is? In Friesland had ik ooit binnen een maand een sociale huurwoning.
Anders even kijken in goedkope regio's waar geen woningnood is? In Friesland had ik ooit binnen een maand een sociale huurwoning.
maandag 16 september 2013 om 22:14
quote:citronella schreef op 16 september 2013 @ 22:07:
Eens met wat dubiootje zegt: stuur aan op opname als er geen plek is waar je langere tijd kunt blijven en waar iemand voro je kan zorgen, weet je gyn van je woonsituatie?? praat als brugman, kom op voor jezelf, je hebt rust nodig, geen gestress en verhuizen van hier naar daar.
En pas goed op dat je het niet brengt als een oplossing voor je huisvestingsprobleem, maar als een medisch noodgeval: je dakloosheid (!) leidt ertoe dat je de voorschriften van de arts om bedrust te houden niet kan opvolgen.
Ik ben eigenlijk sowieso verbaasd dat je niet meteen in het ziekenhuis bent opgenomen. Dat je nog geen 24 weken bent, is geen reden.
Eens met wat dubiootje zegt: stuur aan op opname als er geen plek is waar je langere tijd kunt blijven en waar iemand voro je kan zorgen, weet je gyn van je woonsituatie?? praat als brugman, kom op voor jezelf, je hebt rust nodig, geen gestress en verhuizen van hier naar daar.
En pas goed op dat je het niet brengt als een oplossing voor je huisvestingsprobleem, maar als een medisch noodgeval: je dakloosheid (!) leidt ertoe dat je de voorschriften van de arts om bedrust te houden niet kan opvolgen.
Ik ben eigenlijk sowieso verbaasd dat je niet meteen in het ziekenhuis bent opgenomen. Dat je nog geen 24 weken bent, is geen reden.
Ga in therapie!
maandag 16 september 2013 om 22:15
weer totaal eens met dubiootje, ik vind het een hele rare opmerking, en je hebt hulp nodig, onderdak, rust, iemand die je helpt de zaken op een rijtje te zetten, etc. niet een gyn die je een late abortus aanbiedt. Kan me er best wel boos over maken. Een zwaktebod vind ik het .
Kom voor jezelf op hoor, laat je niet afpoeieren door je gyn en maatschappelijk werker
Kom voor jezelf op hoor, laat je niet afpoeieren door je gyn en maatschappelijk werker
