Gezondheid
alle pijlers
Galstenen; ervaringen en tips?
zaterdag 28 december 2013 om 12:33
Sinds een paar weken weet ik dat is een (kleine?) galsteen heb. Ik had een enorme pijnaanval gehad en ben daarmee naar de huisarts geweest. Zij stuurde mij naar het ziekenhuis voor een echo en daar was het steentje op te zien. Hij zit echter in het midden van de galblaas, waardoor hij eigenlijk geen kwaad kan. (kan best zijn dat hij naar het midden van de blaas is geschoten tijdens die pijnaanval).
Maar sinds die aanval, ergens in november, heb ik vrijwel continu buikpijn op de plek van mijn galblaas. Ik heb niet meer van die enorme pijnaanvallen gehad, maar ik ben wel vaak misselijk en moet dan overgeven. Dit ligt niet aan het eten wat ik gegeten heb, het is heel onwillekeurig.
Ik ga begin januari praten met de chirurg in het ziekenhuis, maar ik ben benieuwd of hier mensen zijn die het probleem hebben of hebben gehad. Wat deden jullie eraan om de pijn te verminderen? Kan dat überhaupt?
Ik ben benieuwd naar jullie reacties
Maar sinds die aanval, ergens in november, heb ik vrijwel continu buikpijn op de plek van mijn galblaas. Ik heb niet meer van die enorme pijnaanvallen gehad, maar ik ben wel vaak misselijk en moet dan overgeven. Dit ligt niet aan het eten wat ik gegeten heb, het is heel onwillekeurig.
Ik ga begin januari praten met de chirurg in het ziekenhuis, maar ik ben benieuwd of hier mensen zijn die het probleem hebben of hebben gehad. Wat deden jullie eraan om de pijn te verminderen? Kan dat überhaupt?
Ik ben benieuwd naar jullie reacties
zondag 5 januari 2014 om 11:26
quote:shoplustige78 schreef op 29 december 2013 @ 10:18:
Ik ben nu 10 weken geleden geopereerd en dat was maar goed ook.
Wekenlang zeurende buikpijn , een grote steen gevonden op de echo.
En de week erna rolde ik kruipend over de grond van ellende Gelukkig geopereerd , wel tijd genomen om op te knappen vlak dat niet uit. Maar na de ok alles weer kunnen eten en nooit meer die buikpijn gehad.
Wel de eerste weken veel diarree gehad na dingen eten. Maar dat komt door de nieuwe verbinding van binnen.
Ik zou hem er echt zo weer uit laten halen op den duur smeekte ik om een operatie
Sterkte hoor het is een rotpijn !
Daarvoor heb ik trouwens van alles geprobeerd hoor , dat zuiveringszout waar hier over gesproken wordt. Dat hielp niet tegen de steen maar de dag erna moet je rennen naar de wc.
Sinaasappelsap drink ik dagelijks.Hier sluit ik mij bij aan!! Precies hetzelfde bij mij!
Ik ben nu 10 weken geleden geopereerd en dat was maar goed ook.
Wekenlang zeurende buikpijn , een grote steen gevonden op de echo.
En de week erna rolde ik kruipend over de grond van ellende Gelukkig geopereerd , wel tijd genomen om op te knappen vlak dat niet uit. Maar na de ok alles weer kunnen eten en nooit meer die buikpijn gehad.
Wel de eerste weken veel diarree gehad na dingen eten. Maar dat komt door de nieuwe verbinding van binnen.
Ik zou hem er echt zo weer uit laten halen op den duur smeekte ik om een operatie
Sterkte hoor het is een rotpijn !
Daarvoor heb ik trouwens van alles geprobeerd hoor , dat zuiveringszout waar hier over gesproken wordt. Dat hielp niet tegen de steen maar de dag erna moet je rennen naar de wc.
Sinaasappelsap drink ik dagelijks.Hier sluit ik mij bij aan!! Precies hetzelfde bij mij!
zondag 5 januari 2014 om 23:28
quote:bloemetjepaars4 schreef op 05 januari 2014 @ 10:14:
Ze zullen je dossier dan toch wel doorsturen neem ik aan?
Ik heb echt geen idee hoe dat gaat. Als zoiets kan, zou dat super zijn. Er is een ander ziekenhuis waar de wachttijd een stuk korter is. Ik ben nog nooit in een ziekenhuis geweest behalve voor het laten trekken van een paar kiezen, dus ik ben een leek wat dat betreft. (gelukkig).
Ik zal het woensdag meteen vragen. Zojuist weer een aanval gehad, ik word er gek van. Het komt steeds vaker, lijkt het wel..
Ze zullen je dossier dan toch wel doorsturen neem ik aan?
Ik heb echt geen idee hoe dat gaat. Als zoiets kan, zou dat super zijn. Er is een ander ziekenhuis waar de wachttijd een stuk korter is. Ik ben nog nooit in een ziekenhuis geweest behalve voor het laten trekken van een paar kiezen, dus ik ben een leek wat dat betreft. (gelukkig).
Ik zal het woensdag meteen vragen. Zojuist weer een aanval gehad, ik word er gek van. Het komt steeds vaker, lijkt het wel..
maandag 6 januari 2014 om 23:07
dinsdag 7 januari 2014 om 22:48
quote:sandy1987 schreef op 06 januari 2014 @ 23:07:
Afgelopen 20 dec heb ik ook zo'n mega aanval gehad en nog naar de hap gegaan. Maar na een doorverwijzing van mijn eigen huisarts word ik nu de 13e januari geopereerd en hoop ik echt na 4 jaar van de pijn en misselijkheid af te zijnWat fijn dat je zo snel geholpen wordt, ik moet tot eind januari wachten voor ik zelfs maar op het spreekuur vd chirurg terecht kon. In ieder geval alvast veel sterkte met je operatie, hopelijk valt het allemaal mee.
Afgelopen 20 dec heb ik ook zo'n mega aanval gehad en nog naar de hap gegaan. Maar na een doorverwijzing van mijn eigen huisarts word ik nu de 13e januari geopereerd en hoop ik echt na 4 jaar van de pijn en misselijkheid af te zijnWat fijn dat je zo snel geholpen wordt, ik moet tot eind januari wachten voor ik zelfs maar op het spreekuur vd chirurg terecht kon. In ieder geval alvast veel sterkte met je operatie, hopelijk valt het allemaal mee.
dinsdag 7 januari 2014 om 23:36
Ik heb ook stenen, alleen is onduidelijk of het om gal -of nierstenen gaat. Ik heb een doorverwijzing voor verwijdering waar ik gelukkig nog geen gebruik van heb hoeven maken. In een jaar tijd heb ik zo'n 10 koliek aanvallen gehad, waarbij ik het gevoel had dat ik beginnende weeen had. Pfffff, pijn! Bij de laatste aanval heb ik me voorgenomen om meteen een afspraak te maken als het nog 1 keer zou gebeuren. Ik wacht daar nu al bijna twee jaar op. Met andere woorden, geen aanval meer gehad sindsdien.
Ohja, diclofenac hielp mij goed.
Ohja, diclofenac hielp mij goed.
donderdag 9 januari 2014 om 09:29
Hallo allemaal,
Fijn dat jullie hier reageren
@Schouderklopje; fijn dat je geen aanval meer hebt gehad sindsdien!
@ModuleX: ben jij al eens geopereerd en is het nu bij jou teruggekomen? Of was er gewoon een lange periode zonder aanvallen?
Ik ben gister op gesprek geweest en ik mag gelukkig geopereerd worden. De wachttijd is ongeveer 4 weken, maar door eigen plannen laat ik de operatie waarschijnlijk half/eind februari uitvoeren. Over drie weken heb ik een intakegesprek over de operatie zelf en de verdoving, etc.
Dan rijzen er nu natuurlijk allemaal nieuwe vragen op:
- Hoe is het om een narcose te krijgen? Het lijkt me echt doodeng... (had je van te voren een slaapmiddel gekregen?)
- Hoe gaat het direct na de operatie; veel pijn, vanaf wanneer kun je eten, drinken, etc.?
- Hoe lang duurt het herstel en vanaf wanneer kun je bijv. weer kleine wandelingen maken/boodschappen doen, etc.? (bij een kijkoperatie, want de kans ik heel groot dat het via die operatie gedaan wordt).
Ik ben erg benieuwd! Want ik knijp 'm nu al..
Fijn dat jullie hier reageren
@Schouderklopje; fijn dat je geen aanval meer hebt gehad sindsdien!@ModuleX: ben jij al eens geopereerd en is het nu bij jou teruggekomen? Of was er gewoon een lange periode zonder aanvallen?
Ik ben gister op gesprek geweest en ik mag gelukkig geopereerd worden. De wachttijd is ongeveer 4 weken, maar door eigen plannen laat ik de operatie waarschijnlijk half/eind februari uitvoeren. Over drie weken heb ik een intakegesprek over de operatie zelf en de verdoving, etc.
Dan rijzen er nu natuurlijk allemaal nieuwe vragen op:
- Hoe is het om een narcose te krijgen? Het lijkt me echt doodeng... (had je van te voren een slaapmiddel gekregen?)
- Hoe gaat het direct na de operatie; veel pijn, vanaf wanneer kun je eten, drinken, etc.?
- Hoe lang duurt het herstel en vanaf wanneer kun je bijv. weer kleine wandelingen maken/boodschappen doen, etc.? (bij een kijkoperatie, want de kans ik heel groot dat het via die operatie gedaan wordt).
Ik ben erg benieuwd! Want ik knijp 'm nu al..
donderdag 9 januari 2014 om 09:47
Hallo ik ben selcan en en nu bijna 23. Ik had galstenen op mijn 16de en ik had er een heleboel. Ik heb ongeveer 8 pijn aanvallen gehad en daarmee naar de eerste hulp gegaan, zonder enige onderzoek werd tegen mij gezegd dat ik maar gewoon paracetamol moest inslikken tegen de pijn.
Uiteindelijk is door die aanvallen (bij zo een aanval knijpt de blaas als een sponsje wat door die stenen veel pijn veroorzaakt) 1 steentje uit mijn galblaas in mijn galwegen gekomen. Hierdoor kon ik niks meer eten en drinken, zelds een slok water ging er direct uit. Daarna ben ik met spoed geopereerd.
De dokters zeiden dat ze bij wat oudere mensen vaak alleen pijnstillers voorschrijven en er verder niks aan doen. Mocht dit het geval zijn bij jou TO dan zou ik een second opinion ofzo aanvragen voor het geval dat zo een steentje er dus uit gaat. Laat dat ding gewoon verwijderen je hebt er toch niet veel aan. Doordat je je galwegen behoud kan je nog steeds specerijen en vetten goed verwerken.
Sterkte en beterschap!
Uiteindelijk is door die aanvallen (bij zo een aanval knijpt de blaas als een sponsje wat door die stenen veel pijn veroorzaakt) 1 steentje uit mijn galblaas in mijn galwegen gekomen. Hierdoor kon ik niks meer eten en drinken, zelds een slok water ging er direct uit. Daarna ben ik met spoed geopereerd.
De dokters zeiden dat ze bij wat oudere mensen vaak alleen pijnstillers voorschrijven en er verder niks aan doen. Mocht dit het geval zijn bij jou TO dan zou ik een second opinion ofzo aanvragen voor het geval dat zo een steentje er dus uit gaat. Laat dat ding gewoon verwijderen je hebt er toch niet veel aan. Doordat je je galwegen behoud kan je nog steeds specerijen en vetten goed verwerken.
Sterkte en beterschap!
donderdag 9 januari 2014 om 20:13
quote:teaspooncat schreef op 09 januari 2014 @ 09:29:
Hallo allemaal,
Fijn dat jullie hier reageren @Schouderklopje; fijn dat je geen aanval meer hebt gehad sindsdien!
@ModuleX: ben jij al eens geopereerd en is het nu bij jou teruggekomen? Of was er gewoon een lange periode zonder aanvallen?
Ik ben gister op gesprek geweest en ik mag gelukkig geopereerd worden. De wachttijd is ongeveer 4 weken, maar door eigen plannen laat ik de operatie waarschijnlijk half/eind februari uitvoeren. Over drie weken heb ik een intakegesprek over de operatie zelf en de verdoving, etc.
Dan rijzen er nu natuurlijk allemaal nieuwe vragen op:
- Hoe is het om een narcose te krijgen? Het lijkt me echt doodeng... (had je van te voren een slaapmiddel gekregen?)
- Hoe gaat het direct na de operatie; veel pijn, vanaf wanneer kun je eten, drinken, etc.?
- Hoe lang duurt het herstel en vanaf wanneer kun je bijv. weer kleine wandelingen maken/boodschappen doen, etc.? (bij een kijkoperatie, want de kans ik heel groot dat het via die operatie gedaan wordt).
Ik ben erg benieuwd! Want ik knijp 'm nu al..
Narcose dat leek me echt het meest eng. Ik heb me zo vreselijk bang gevoeld daarover echt !
Maar je hebt geen keus. De anestesist heeft me echt gerustgesteld.
Ik heb mezelf ingeprent dat ik aan fijne dingen moest denken. Toen was ik heel snel weggemaakt. Toen ik weer wakker werd voelde ik me heel erg gelukkig vreemd genoeg.
Pijn nadien? De eerste uren was ik alleen maar dolgelukkig dat ik geholpen was.
Maar ja tuurlijk heb je pijn , maar je krijgt genoeg spul als je erom vraagt. Maar goed bedenk je zelf dat het voor een goed doel is. En ja de eerste 3 dagen loop je krom en als een oud besje. Maar het gaat snel beter daarmee.
Boodschapje doen verschilt per persoon denk ik. Ik durfde niet zo erg alleen op pad omdat ik heel wankel op mijn benen stond.
Ik wilde te snel teveel.
Pas na 10 weken voel ik me weer helemaal super. Maar na 6 weken ben ik gaan werken.
Halve dagen de eerste twee weken en dat wa echt nodig.
Succes hoor !
Hallo allemaal,
Fijn dat jullie hier reageren
@Schouderklopje; fijn dat je geen aanval meer hebt gehad sindsdien!@ModuleX: ben jij al eens geopereerd en is het nu bij jou teruggekomen? Of was er gewoon een lange periode zonder aanvallen?
Ik ben gister op gesprek geweest en ik mag gelukkig geopereerd worden. De wachttijd is ongeveer 4 weken, maar door eigen plannen laat ik de operatie waarschijnlijk half/eind februari uitvoeren. Over drie weken heb ik een intakegesprek over de operatie zelf en de verdoving, etc.
Dan rijzen er nu natuurlijk allemaal nieuwe vragen op:
- Hoe is het om een narcose te krijgen? Het lijkt me echt doodeng... (had je van te voren een slaapmiddel gekregen?)
- Hoe gaat het direct na de operatie; veel pijn, vanaf wanneer kun je eten, drinken, etc.?
- Hoe lang duurt het herstel en vanaf wanneer kun je bijv. weer kleine wandelingen maken/boodschappen doen, etc.? (bij een kijkoperatie, want de kans ik heel groot dat het via die operatie gedaan wordt).
Ik ben erg benieuwd! Want ik knijp 'm nu al..
Narcose dat leek me echt het meest eng. Ik heb me zo vreselijk bang gevoeld daarover echt !
Maar je hebt geen keus. De anestesist heeft me echt gerustgesteld.
Ik heb mezelf ingeprent dat ik aan fijne dingen moest denken. Toen was ik heel snel weggemaakt. Toen ik weer wakker werd voelde ik me heel erg gelukkig vreemd genoeg.
Pijn nadien? De eerste uren was ik alleen maar dolgelukkig dat ik geholpen was.
Maar ja tuurlijk heb je pijn , maar je krijgt genoeg spul als je erom vraagt. Maar goed bedenk je zelf dat het voor een goed doel is. En ja de eerste 3 dagen loop je krom en als een oud besje. Maar het gaat snel beter daarmee.
Boodschapje doen verschilt per persoon denk ik. Ik durfde niet zo erg alleen op pad omdat ik heel wankel op mijn benen stond.
Ik wilde te snel teveel.
Pas na 10 weken voel ik me weer helemaal super. Maar na 6 weken ben ik gaan werken.
Halve dagen de eerste twee weken en dat wa echt nodig.
Succes hoor !
donderdag 9 januari 2014 om 20:27
quote:bloemetjepaars4 schreef op 09 januari 2014 @ 20:13:
[...]
Narcose dat leek me echt het meest eng. Ik heb me zo vreselijk bang gevoeld daarover echt !
Maar je hebt geen keus. De anestesist heeft me echt gerustgesteld.
Ik heb mezelf ingeprent dat ik aan fijne dingen moest denken. Toen was ik heel snel weggemaakt. Toen ik weer wakker werd voelde ik me heel erg gelukkig vreemd genoeg.
Pijn nadien? De eerste uren was ik alleen maar dolgelukkig dat ik geholpen was.
Maar ja tuurlijk heb je pijn , maar je krijgt genoeg spul als je erom vraagt. Maar goed bedenk je zelf dat het voor een goed doel is. En ja de eerste 3 dagen loop je krom en als een oud besje. Maar het gaat snel beter daarmee.
Boodschapje doen verschilt per persoon denk ik. Ik durfde niet zo erg alleen op pad omdat ik heel wankel op mijn benen stond.
Ik wilde te snel teveel.
Pas na 10 weken voel ik me weer helemaal super. Maar na 6 weken ben ik gaan werken.
Halve dagen de eerste twee weken en dat wa echt nodig.
Succes hoor !
Heb jij een laparoscopische operatie gehad? Dan vind ik 6 weken thuis wel erg lang, had verwacht dat het sneller kon.
Ik ben al meerdere keren aan mijn buik geopereerd (op volgorde: keizersnee, sterilisatie, baarmoederverwijdering, littekenbreuk reparen) dus tegen de operatie zie ik niet zo op. Wel tegen het herstel, ik heb na elke operatie lang last van mijn darmen gehad. Ik heb nog niet zo lang een nieuwe baan (en dus een jaarcontract) dus ik zit er niet zo op te wachten om lang ziek thuis te moeten blijven.
[...]
Narcose dat leek me echt het meest eng. Ik heb me zo vreselijk bang gevoeld daarover echt !
Maar je hebt geen keus. De anestesist heeft me echt gerustgesteld.
Ik heb mezelf ingeprent dat ik aan fijne dingen moest denken. Toen was ik heel snel weggemaakt. Toen ik weer wakker werd voelde ik me heel erg gelukkig vreemd genoeg.
Pijn nadien? De eerste uren was ik alleen maar dolgelukkig dat ik geholpen was.
Maar ja tuurlijk heb je pijn , maar je krijgt genoeg spul als je erom vraagt. Maar goed bedenk je zelf dat het voor een goed doel is. En ja de eerste 3 dagen loop je krom en als een oud besje. Maar het gaat snel beter daarmee.
Boodschapje doen verschilt per persoon denk ik. Ik durfde niet zo erg alleen op pad omdat ik heel wankel op mijn benen stond.
Ik wilde te snel teveel.
Pas na 10 weken voel ik me weer helemaal super. Maar na 6 weken ben ik gaan werken.
Halve dagen de eerste twee weken en dat wa echt nodig.
Succes hoor !
Heb jij een laparoscopische operatie gehad? Dan vind ik 6 weken thuis wel erg lang, had verwacht dat het sneller kon.
Ik ben al meerdere keren aan mijn buik geopereerd (op volgorde: keizersnee, sterilisatie, baarmoederverwijdering, littekenbreuk reparen) dus tegen de operatie zie ik niet zo op. Wel tegen het herstel, ik heb na elke operatie lang last van mijn darmen gehad. Ik heb nog niet zo lang een nieuwe baan (en dus een jaarcontract) dus ik zit er niet zo op te wachten om lang ziek thuis te moeten blijven.
donderdag 9 januari 2014 om 20:35
Ja ik heb een laparoscopische ok gehad ja. De chirurg gaf aan dat 6 weken herstel volstrekt normaal is.
Maar er zijn uitzonderingen natuurlijk . Ja er zijn ook mensen die na 1 week op de fiets springen.
Ik heb hiervoor ook 2 keer een operatie gehad een keizersnee en de pijn die ik voelde de dagen erna was vergelijkbaar. Maar het trekt wel veel sneller weg.
Hou er idd rekening mee dat je darmen van slag kunnen zijn. Ik heb wel direct alles weer gegeten maar heel regelmatig diarree gehad een uurtje na het eten. Dat is ook normaal omdat er van binnen een omleiding gemaakt is natuurlijk. Maar dat gaat ook weer over.
Je vroeg wanneer je weer kunt eten na de ok.
Na een paar uur mocht ik weer wat eten. Ik heb zo genoten van een boterham met jam.En ja ook wat chocolade kruidnoten stiekem 's avonds
Maar er zijn uitzonderingen natuurlijk . Ja er zijn ook mensen die na 1 week op de fiets springen.
Ik heb hiervoor ook 2 keer een operatie gehad een keizersnee en de pijn die ik voelde de dagen erna was vergelijkbaar. Maar het trekt wel veel sneller weg.
Hou er idd rekening mee dat je darmen van slag kunnen zijn. Ik heb wel direct alles weer gegeten maar heel regelmatig diarree gehad een uurtje na het eten. Dat is ook normaal omdat er van binnen een omleiding gemaakt is natuurlijk. Maar dat gaat ook weer over.
Je vroeg wanneer je weer kunt eten na de ok.
Na een paar uur mocht ik weer wat eten. Ik heb zo genoten van een boterham met jam.En ja ook wat chocolade kruidnoten stiekem 's avonds
donderdag 9 januari 2014 om 20:48
Hallo,
Afgelopen augustus kreeg ik ernstige pijnaanvallen.
Huilend kroop ik over de grond. Kon niet zitten of liggen van de pijn.
Na een paar weken van het kastje naar de muur te zijn gestuurd door huisarts en HAP ('het zal je maag wel zijn'), handen vol (achteraf onnodige) omeprazol en (niet werkende) paracetamol, werd er eindelijk een echo gemaakt, omdat ik gewoon weigerde het pand te verlaten zonder spoedecho.
Zelfs na het vaststellen van galstenen dacht de huisarts dat het best nog een weekje kon wachten, de afspraak met de specialist.
Gelukkig dachten ze daar in het ziekenhuis anders over: diezelfde middag kon ik op consult komen, en de volgende ochtend werd ik direct geopereerd.
Ik was blij: eindelijk van die helse pijn af.
De operatie (laparoscopisch, al weet je dat pas zeker na de operatie) viel me 200 procent mee.
De narcose: voordat ik het wist was ik weg, kon niet eens tot tien tellen.
Toen ik wakker werd om 13.00 uur: heerlijk high roesje om nog lekker op te doezelen.
Na een uur weer terug naar de afdeling, waar ik meteen mocht drinken.
Om 17 uur mocht ik een normale warme maaltijd eten. Ging allemaal prima. Was ook goed ter been.
Infuus kon er dezelfde avond al uit.
Geen pijn gehad. Geen last van het ingespoten gas, en niet van de wondjes.
Ik mocht zes weken niet zwaar tillen. Beetje rustig aan doen verder. Geen buikspieroefeningen voor zes weken.
Achteraf bleek mijn galblaas ook behoorlijk ontstoken te zijn.
Waarschijnlijk als gevolg van dat wekenlang niet serieus genomen worden.
Donderdag geopereerd, vrijdag naar huis.
Waar de vreselijke pijn weer begon.
Op zaterdag begon ik ook te braken, diarree, en hele rare kleur urine. Kruipend over de vloer. Vooral pijn in de maagstreek die uitstraalde naar de rug.
Acuut opgenomen via de SEH.
Nu bleek dat de operatie prima was verlopen, maar dat , door al het gedoe, mijn alvleesklier ontstoken was, en daardoor mijn lever niet goed meer werkte.
Ook dacht men aan een achtergebleven galsteentje na de operatie.
Dat laatste denk ik niet, want deze pijn was precies de pijn die ik al weken had. Heel specifiek. En, bleek later, typisch voor een ontstoken alvleesklier.
Die ontstekingen zaten er dus al voor de operatie.
Enkele dagen vasten, een infuus, en langzaam weer normaal gaan eten. Moest nog 5 dagen in het ziekenhuis blijven hiervoor. In het begin geen vetten, pas na enkele weken durfde ik dat.
Want ik was bang dat er ergens nog een steentje zou zitten, wat dan een vervelende ingreep zou gaan opleveren, en veel pijn.
Gelukkig bleek alles genezen.
Inmiddels voel ik me weer kiplekker. Nergens last van.
Alles weer in orde, kan alles eten en wordt nergens ziek of misselijk van.
Na de operatie aan de galblaas (en de acute opname direct daarna) ben ik na ruim twee weken weer gaan werken. Eerst 50 procent, en na een week normale uren (22 uur per week, zittend werk).
Na zes weken ben ik weer rustig aan begonnen met sporten.
Een lang verhaal.
Maar haal eruit waar je wat aan hebt
Heel veel succes met je operatie,
het zal vast goed gaan, en dan ben je verlost van de pijn!
Groetjes!
Afgelopen augustus kreeg ik ernstige pijnaanvallen.
Huilend kroop ik over de grond. Kon niet zitten of liggen van de pijn.
Na een paar weken van het kastje naar de muur te zijn gestuurd door huisarts en HAP ('het zal je maag wel zijn'), handen vol (achteraf onnodige) omeprazol en (niet werkende) paracetamol, werd er eindelijk een echo gemaakt, omdat ik gewoon weigerde het pand te verlaten zonder spoedecho.
Zelfs na het vaststellen van galstenen dacht de huisarts dat het best nog een weekje kon wachten, de afspraak met de specialist.
Gelukkig dachten ze daar in het ziekenhuis anders over: diezelfde middag kon ik op consult komen, en de volgende ochtend werd ik direct geopereerd.
Ik was blij: eindelijk van die helse pijn af.
De operatie (laparoscopisch, al weet je dat pas zeker na de operatie) viel me 200 procent mee.
De narcose: voordat ik het wist was ik weg, kon niet eens tot tien tellen.
Toen ik wakker werd om 13.00 uur: heerlijk high roesje om nog lekker op te doezelen.
Na een uur weer terug naar de afdeling, waar ik meteen mocht drinken.
Om 17 uur mocht ik een normale warme maaltijd eten. Ging allemaal prima. Was ook goed ter been.
Infuus kon er dezelfde avond al uit.
Geen pijn gehad. Geen last van het ingespoten gas, en niet van de wondjes.
Ik mocht zes weken niet zwaar tillen. Beetje rustig aan doen verder. Geen buikspieroefeningen voor zes weken.
Achteraf bleek mijn galblaas ook behoorlijk ontstoken te zijn.
Waarschijnlijk als gevolg van dat wekenlang niet serieus genomen worden.
Donderdag geopereerd, vrijdag naar huis.
Waar de vreselijke pijn weer begon.
Op zaterdag begon ik ook te braken, diarree, en hele rare kleur urine. Kruipend over de vloer. Vooral pijn in de maagstreek die uitstraalde naar de rug.
Acuut opgenomen via de SEH.
Nu bleek dat de operatie prima was verlopen, maar dat , door al het gedoe, mijn alvleesklier ontstoken was, en daardoor mijn lever niet goed meer werkte.
Ook dacht men aan een achtergebleven galsteentje na de operatie.
Dat laatste denk ik niet, want deze pijn was precies de pijn die ik al weken had. Heel specifiek. En, bleek later, typisch voor een ontstoken alvleesklier.
Die ontstekingen zaten er dus al voor de operatie.
Enkele dagen vasten, een infuus, en langzaam weer normaal gaan eten. Moest nog 5 dagen in het ziekenhuis blijven hiervoor. In het begin geen vetten, pas na enkele weken durfde ik dat.
Want ik was bang dat er ergens nog een steentje zou zitten, wat dan een vervelende ingreep zou gaan opleveren, en veel pijn.
Gelukkig bleek alles genezen.
Inmiddels voel ik me weer kiplekker. Nergens last van.
Alles weer in orde, kan alles eten en wordt nergens ziek of misselijk van.
Na de operatie aan de galblaas (en de acute opname direct daarna) ben ik na ruim twee weken weer gaan werken. Eerst 50 procent, en na een week normale uren (22 uur per week, zittend werk).
Na zes weken ben ik weer rustig aan begonnen met sporten.
Een lang verhaal.
Maar haal eruit waar je wat aan hebt
Heel veel succes met je operatie,
het zal vast goed gaan, en dan ben je verlost van de pijn!
Groetjes!
donderdag 9 januari 2014 om 22:23
Hoi,
Ik ben 20+ jaar geleden geopereerd aan mijn galblaas, een van de eerste laparoscopisch in Nederland.
Ook meer dan 20 jaar alles kunnen eten en drinken, nergens last van. Ik kreeg toen weer aanvallen, ongeveer 1 per week, en na zo'n half jaar niet serieus genomen te zijn (mijn gal was er immers uit) ben ik met spoed opgenomen, omdat mijn galwegen verstopt zaten met stenen. Sindsdien vorm ik weer stenen en ik herken het dus ook als er eentje naar de darmen floept. Ik sta constant onder controle van de MDL-arts en mag ik gelijk komen als het weer de spuigaten uit dreigt te lopen. Dan wordt de boel van binnen schoongemaakt en kan ik er weer even tegen.
Dit is heel zeldzaam dus laat je hierdoor niet afschrikken.
Groetjes
X
Ik ben 20+ jaar geleden geopereerd aan mijn galblaas, een van de eerste laparoscopisch in Nederland.
Ook meer dan 20 jaar alles kunnen eten en drinken, nergens last van. Ik kreeg toen weer aanvallen, ongeveer 1 per week, en na zo'n half jaar niet serieus genomen te zijn (mijn gal was er immers uit) ben ik met spoed opgenomen, omdat mijn galwegen verstopt zaten met stenen. Sindsdien vorm ik weer stenen en ik herken het dus ook als er eentje naar de darmen floept. Ik sta constant onder controle van de MDL-arts en mag ik gelijk komen als het weer de spuigaten uit dreigt te lopen. Dan wordt de boel van binnen schoongemaakt en kan ik er weer even tegen.
Dit is heel zeldzaam dus laat je hierdoor niet afschrikken.
Groetjes
X
vrijdag 10 januari 2014 om 12:15
Ik ben echt heel blij met al jullie verhalen!
@ModuleX; jeetje, wat vervelend, zeg! Denk je er vanaf te zijn... Wel fijn dat je onder constante controle staat en dat er meteen ingegrepen kan worden, als dat nodig is.
Het herstellen na een operatie zal inderdaad wel per persoon verschillend zijn, ja.. Ik ben momenteel gelukkig wel in de positie dat ik gemakkelijk rustig aan kan doen; geen werk, en een studie die ik grotendeels zelfstandig thuis kan doen, geen kinderen, etc. Dat scheelt een hoop
Ik moest voor het intakegesprek wat formulieren invullen en daar kon ik ook op aangeven of ik voor het eerst geopereerd word en of ik er tegenop zie. Ik zal het tijdens dat gesprek ook gewoon bespreken, dat scheelt ook al veel denk ik.
Als er nog meer ervaringsverhalen zijn qua operatie; ik lees ze 'graag'
@ModuleX; jeetje, wat vervelend, zeg! Denk je er vanaf te zijn... Wel fijn dat je onder constante controle staat en dat er meteen ingegrepen kan worden, als dat nodig is.
Het herstellen na een operatie zal inderdaad wel per persoon verschillend zijn, ja.. Ik ben momenteel gelukkig wel in de positie dat ik gemakkelijk rustig aan kan doen; geen werk, en een studie die ik grotendeels zelfstandig thuis kan doen, geen kinderen, etc. Dat scheelt een hoop
Ik moest voor het intakegesprek wat formulieren invullen en daar kon ik ook op aangeven of ik voor het eerst geopereerd word en of ik er tegenop zie. Ik zal het tijdens dat gesprek ook gewoon bespreken, dat scheelt ook al veel denk ik.
Als er nog meer ervaringsverhalen zijn qua operatie; ik lees ze 'graag'
vrijdag 10 januari 2014 om 17:00
Ook hier galsteen + operatie ervaring!
Ik kreeg na mij eerste bevalling last van aanvallen die heel sporadisch kwamen (2 per jaar of zo) dus ik herkende het niet meteen. Na mijn tweede bevalling werd het heftiger en kreeg ik in de gaten dat het wel eens galstenen zouden kunnen zijn. Mee naar de huisarts geweest maar die dacht niet aan galstenen, ..vast stress blababla.
Totdat ik vorig jaar weer een aanval kreeg. De aanval zelf was redelijk snel voorbij dus ik dacht nou meevaller. Alleen na een dag kwam de pijn terug en dat ging maar niet over. Vier dagen liep ik hier mee rond en zag ik mijn huisarts en drie vervangers en niemand kon mij vertellen wat ik had. Van de HAP kwam er zo'n pipo bij ons thuis in de vroege ochtend. Het enige wat hij deed was mij platspuiten met pijnstillers (heerlijk) maar doorsturen ho maar. En dat terwijl mijn urine toen al net zo bruin was als de thee van mijn man die op tafel stond. Uiteindelijk toch doorgestuurd en ik bleek een alvleesklierontsteking te hebben en doordat het allemaal zo lang had geduurd ook bijna een leverontsteking. En dat allemaal veroorzaakt door galstenen. Ik heb twee weken in het ziekenhuis gelegen, vreselijk ziek en daarna nog minstens 6 weken thuis moeten herstellen. Of beter gezegd grotendeels bij mijn ouders omdat ik niet voor mijn twee kinderen kon zorgen en mijn man ook weer moest werken.
Ik mocht pas na 10 weken een galblaasverwijdering omdat alles ontstoken was geweest. In die tijd mocht ik bijna niets eten, alleen een licht verteerbaar dieet. Ik zag er zo tegenop om geopereerd te worden maar het viel super mee! De narcose was zo gebeurd en ook ik werd met een opgelucht blij gevoel wakker. Daarna ook niet misselijk geweest en de pijn was goed te doen. Wat beurs en last van het gas maar dat was na een paar dagen al heel goed te doen.
Ik adviseer echt iedereen met galstenen (of het vermoeden) zich te laten opereren of er op aan te dringen behandeld te worden. Dat scheelt zoveel ellende. Ik merk er nu niets meer van dat ik geen galblaas meer heb. Kan alles eten geen diaree etc. zoals je veel hoort.
Succes voor iedereen die het nog voor de boeg heeft!
Ik kreeg na mij eerste bevalling last van aanvallen die heel sporadisch kwamen (2 per jaar of zo) dus ik herkende het niet meteen. Na mijn tweede bevalling werd het heftiger en kreeg ik in de gaten dat het wel eens galstenen zouden kunnen zijn. Mee naar de huisarts geweest maar die dacht niet aan galstenen, ..vast stress blababla.
Totdat ik vorig jaar weer een aanval kreeg. De aanval zelf was redelijk snel voorbij dus ik dacht nou meevaller. Alleen na een dag kwam de pijn terug en dat ging maar niet over. Vier dagen liep ik hier mee rond en zag ik mijn huisarts en drie vervangers en niemand kon mij vertellen wat ik had. Van de HAP kwam er zo'n pipo bij ons thuis in de vroege ochtend. Het enige wat hij deed was mij platspuiten met pijnstillers (heerlijk) maar doorsturen ho maar. En dat terwijl mijn urine toen al net zo bruin was als de thee van mijn man die op tafel stond. Uiteindelijk toch doorgestuurd en ik bleek een alvleesklierontsteking te hebben en doordat het allemaal zo lang had geduurd ook bijna een leverontsteking. En dat allemaal veroorzaakt door galstenen. Ik heb twee weken in het ziekenhuis gelegen, vreselijk ziek en daarna nog minstens 6 weken thuis moeten herstellen. Of beter gezegd grotendeels bij mijn ouders omdat ik niet voor mijn twee kinderen kon zorgen en mijn man ook weer moest werken.
Ik mocht pas na 10 weken een galblaasverwijdering omdat alles ontstoken was geweest. In die tijd mocht ik bijna niets eten, alleen een licht verteerbaar dieet. Ik zag er zo tegenop om geopereerd te worden maar het viel super mee! De narcose was zo gebeurd en ook ik werd met een opgelucht blij gevoel wakker. Daarna ook niet misselijk geweest en de pijn was goed te doen. Wat beurs en last van het gas maar dat was na een paar dagen al heel goed te doen.
Ik adviseer echt iedereen met galstenen (of het vermoeden) zich te laten opereren of er op aan te dringen behandeld te worden. Dat scheelt zoveel ellende. Ik merk er nu niets meer van dat ik geen galblaas meer heb. Kan alles eten geen diaree etc. zoals je veel hoort.
Succes voor iedereen die het nog voor de boeg heeft!
vrijdag 10 januari 2014 om 23:44
Hoi Bollie!
Jeetje, wat een naar verhaal, zeg! En ik hoor/lees dit zo vaak. Ik ben echt heel blij dat mijn huisarts DIRECT aan galstenen dacht en mij meteen voor een echo stuurde, terwijl ik voor het eerst een aanval had en eentje van een half uur, max. (en niet urenlang). Ik voel mij gelukkig heel serieus genomen hierdoor.
Wat er bij jou is gebeurd, had mijn oma een paar jaar geleden ook. Volgens mij is zij niet eerder naar een huisarts geweest, of misschien één keer (maar de arts die we toen hadden had ook 100% zeker gezegd 'stress'.. ) maar bij haar was ook alles ontstoken geraakt en ze was uitgedroogd. Toen moest ze ook een tijdje in het ziekenhuis blijven en enige tijd later terugkomen voor de galblaasoperatie.
Met dat in mijn achterhoofd wil ik dit probleem dus ook niet lang aankijken. Hoeft gelukkig ook niet Het lucht wel op dat tot nu toe iedereen zegt dat een narcose, etc. wel meevalt
Jeetje, wat een naar verhaal, zeg! En ik hoor/lees dit zo vaak. Ik ben echt heel blij dat mijn huisarts DIRECT aan galstenen dacht en mij meteen voor een echo stuurde, terwijl ik voor het eerst een aanval had en eentje van een half uur, max. (en niet urenlang). Ik voel mij gelukkig heel serieus genomen hierdoor.
Wat er bij jou is gebeurd, had mijn oma een paar jaar geleden ook. Volgens mij is zij niet eerder naar een huisarts geweest, of misschien één keer (maar de arts die we toen hadden had ook 100% zeker gezegd 'stress'.. ) maar bij haar was ook alles ontstoken geraakt en ze was uitgedroogd. Toen moest ze ook een tijdje in het ziekenhuis blijven en enige tijd later terugkomen voor de galblaasoperatie.
Met dat in mijn achterhoofd wil ik dit probleem dus ook niet lang aankijken. Hoeft gelukkig ook niet
Het lucht wel op dat tot nu toe iedereen zegt dat een narcose, etc. wel meevalt
zaterdag 11 januari 2014 om 22:56
Ja echt die narcose valt zo mee! Dat was ook het enige waar ik enorm tegenop zag. Maar ik merkte niet eens dat ik ging slapen en werd super gelukkig wakker. Ik was ook meteen heel helder, vroeg gelijk en..hoeveel stenen had ik die opluchting als alles achter de rug is...heel fijn, dat wens ik jou ook toe, want ik weet hoe naar de periode is waar je nu in zit...sterkte!
zondag 19 januari 2014 om 13:09
Wat fijn @didia! En zo snel ook! Jeetje zeg, 8 uur... Ik heb over 1,5 week een gesprek met de anesthesist. Hopelijk kan ik ook vrij snel daarna geopereerd worden. Ik ben nu steeds vaker ziek ervan; gewoon de hele dag misselijk en niks kunnen eten omdat ik niks kan binnenhouden, etc.
Heel veel sterkte en deel vooral je ervaringen hier! Ik ben heel benieuwd, want ik zie er ook best tegenop. Het is wel fijn om te horen dat de meeste mensen zeggen dat het achteraf meevalt, maar de aanloop ernaartoe is echt niet leuk
Sterkte! en laat van je horen
Heel veel sterkte en deel vooral je ervaringen hier! Ik ben heel benieuwd, want ik zie er ook best tegenop. Het is wel fijn om te horen dat de meeste mensen zeggen dat het achteraf meevalt, maar de aanloop ernaartoe is echt niet leuk
Sterkte! en laat van je horen
zondag 19 januari 2014 om 17:44
Ja het ging heel snel ineens. Maandag bij de huisarts en donderdags al afspraak in ziekenhuis.hele rondje gedaan en chirurg vond dat ik binnen 3 weken geholpen moest worden. Ben hu vooral bang dat ik in de tussentijd weer een koliek krijg
echt vreselijk, wat een pijn. En dat 8 uur......met overgeven etc. Zal blij zijn als het allemaal achter de rug is. Chirurg zei niet tegen mij dat herstel eem week of 2 duurt. Ik werk zelf in de zorg , zwaar werk dus, ik denk niet dat ik 2 weken later vol aan de bak kan. Ik wacht wel af.
echt vreselijk, wat een pijn. En dat 8 uur......met overgeven etc. Zal blij zijn als het allemaal achter de rug is. Chirurg zei niet tegen mij dat herstel eem week of 2 duurt. Ik werk zelf in de zorg , zwaar werk dus, ik denk niet dat ik 2 weken later vol aan de bak kan. Ik wacht wel af.
maandag 20 januari 2014 om 19:39
Didia fijn dat je al zo snel geholpen kunt worden. Het is eng ja het vooruitzicht maar zo fijn als je straks van de pijn verlost bent.
En neem je tijd om te herstellen.
2 weken laten in de zorg werken lijkt me geen strak plan. Hier echt 6 weken moeten herstellen en toen halve dagen begonnen.
Maar goed ieder op zijn eigen tempo.
Sterkte hoor.
En neem je tijd om te herstellen.
2 weken laten in de zorg werken lijkt me geen strak plan. Hier echt 6 weken moeten herstellen en toen halve dagen begonnen.
Maar goed ieder op zijn eigen tempo.
Sterkte hoor.
maandag 20 januari 2014 om 20:35
Dank je wel.merk dat ik iets rustiger ben. Ik heb ook nog eens itp. Dat betekend dat ik te weinig bloedplaatjes heb waardoor mijn bloed minder snrl stold. Daar ben ik dus op geprikt nu en vandaag had ik de anesthesist aan de telefoon.die heeft me zo geweldig gerustgesteld. Mijn waarde was nu 136, en wat je minimaal moet hebbem is 150.maar h7j zei dat ik veilig de operatir in kan. Voor mijn gemoedsrust word het op de dag van operatir nogmaals geprikt.maar was leuk gesprek, heb zelfs gelachen aan de telefoon. Volgende week dinsdag ben ik aan de beurt
woensdag 22 januari 2014 om 14:39
hallo, hier kom ik ook met mijn galsteen verhaal.. Afgelopen 2 weken 4 x snachts een aanvalletje gehad... Nu steeds zeurende pijn in de buik.. Gister voor een echo geweest, en daar zagen ze in de galblaas een steen van 1.3 cm. Sta nu de wachtlijst voor internist-chirurg.. Zal wel een week of 4 duren.. Maar wij gaan eind volgende week op vakantie... Naar de wintersport.. Ik weet het allemaal niet meer.. Stel dat het daar niet goed gaat.. Hoe groot is de kans dat het steentje klem komt te zitten?? Help, alle info is welkom...
woensdag 22 januari 2014 om 17:12
