Kinderen
alle pijlers
wat is normaal gedrag voor een net drie jarige?
donderdag 26 juni 2008 om 22:22
Volgens mij maakt vrijwel elk kind wel zo'n fase door, en escaleert het voral zo, zoals anderen ook al zeiden, omdat het zoveel aandacht oplevert. Mijn dochter van 3 kan af en toe ook willen doorzeuren of doordrammen, en ook dan krijgt ze een waarschuwing: 'ik heb je gehoord, ik heb nee gezegd, en ik wil dat je nu stopt met vragen om een ijsje. En anders ga je maar even op de gang om een ijsje vragen en kom je weer terug als je stil bent'.
Dat doe ik sowieso altijd, er bij vertellen dat ze op de gang maar even moet uitzeuren/uitgillen/wat dan ook, en terug mag komen als ze klaar is. Soms zegt ze het zelf : 'ik ga even gillen op de gang hoor', en dan komt ze daarna weer rustig de kamer in
Wat ijsjes en vakantie betreft hebben we hier de regel dat je op vakantie elke dag een ijsje moet eten. Vindt ze helemaal geweldig, dat dat moet
Dat doe ik sowieso altijd, er bij vertellen dat ze op de gang maar even moet uitzeuren/uitgillen/wat dan ook, en terug mag komen als ze klaar is. Soms zegt ze het zelf : 'ik ga even gillen op de gang hoor', en dan komt ze daarna weer rustig de kamer in
Wat ijsjes en vakantie betreft hebben we hier de regel dat je op vakantie elke dag een ijsje moet eten. Vindt ze helemaal geweldig, dat dat moet
donderdag 26 juni 2008 om 22:24
Paling: Onderbroek in badje in plaats van: Zwembroek? Blootje? Dat maakt een kind toch geen moer uit? Als ze maar in bad kunnen. Ik vind het voorbeeld nou niet echt spreken van iets dat ze wel of niet mogen maar meer van een gewoonte die ze wel of niet hebben. Ik denk niet dat een kind hierbij het gevoel heeft van: wauw, ik mag dat.
Terwijl stiekem een winkelwagentje mee naar huis nemen en met waterverf beverven echt een hoog: Oeh mama wat zijn we lekker stout gevoel met zich meebreng (ok, nu voel ik ieders wenkbrauwen al achter de computer omhoog gaan en denken: wat doet ze????)
Wat is voor jou het meest relaxte wat je ooit hebt toegestaan?
Terwijl stiekem een winkelwagentje mee naar huis nemen en met waterverf beverven echt een hoog: Oeh mama wat zijn we lekker stout gevoel met zich meebreng (ok, nu voel ik ieders wenkbrauwen al achter de computer omhoog gaan en denken: wat doet ze????)
Wat is voor jou het meest relaxte wat je ooit hebt toegestaan?
donderdag 26 juni 2008 om 22:24
Hier gaat dochter momenteel nog maar 2 hooguit 3 keer per dag in de hoek.
En daarvoor ging ze dagelijks veel vaker in de hoek, soms wel 10 keer of meer.
Juist doordat ik niet wist wanneer ik moest ingrijpen, en wanneer ik het beter kon laten.
Het gaat er hier ook om dat IK me rustig moet houden (en dat is bij TO ook het geval)
Ik ben al een aantal jaren (licht) depressief, met allerlei vage klachten, dus het ging hier de afgelopen jaren helemaal niet goed, ik heb nog maar weinig van mijn kinderen genoten, en nu komt gelukkig eindelijk de ommekeer.
De kinderen worden er nu beter van, en de sfeer in huis is een stuk gezelliger.
Ik huil en schreeuw niet meer dagelijks.
En daarvoor ging ze dagelijks veel vaker in de hoek, soms wel 10 keer of meer.
Juist doordat ik niet wist wanneer ik moest ingrijpen, en wanneer ik het beter kon laten.
Het gaat er hier ook om dat IK me rustig moet houden (en dat is bij TO ook het geval)
Ik ben al een aantal jaren (licht) depressief, met allerlei vage klachten, dus het ging hier de afgelopen jaren helemaal niet goed, ik heb nog maar weinig van mijn kinderen genoten, en nu komt gelukkig eindelijk de ommekeer.
De kinderen worden er nu beter van, en de sfeer in huis is een stuk gezelliger.
Ik huil en schreeuw niet meer dagelijks.
donderdag 26 juni 2008 om 22:27
quote:Zwieber schreef op 26 juni 2008 @ 22:24:
Wat is voor jou het meest relaxte wat je ooit hebt toegestaan?
Tot nu toe nog niet zoveel.
Ik ben altijd erg onzeker en zenuwachtig geweest wb de opvoeding.
En nu sinds een paar weken merk ik dat we eindelijk in wat rustiger, relaxter vaarwater terechtkomen, gelukkig.
Wat is voor jou het meest relaxte wat je ooit hebt toegestaan?
Tot nu toe nog niet zoveel.
Ik ben altijd erg onzeker en zenuwachtig geweest wb de opvoeding.
En nu sinds een paar weken merk ik dat we eindelijk in wat rustiger, relaxter vaarwater terechtkomen, gelukkig.
donderdag 26 juni 2008 om 22:27
Ik snap best dat je je kind even zat kunt zijn overigens. Opende er vorige week nog een topic over. En ik kan ook weleens denken 'ik zet d'r gewoon op marktplaats, ze loopt alleen maar te klieren'. Maar aan het eind van de dag concludeer ik meestal dat ik óf gewoon zelf te druk was óf dat dochter moe was en niet lekker in haar vel zat óf dat ik dingen van haar verwachtte die niet waargemaakt konden worden en neem ik me voor om het anders te doen.
En dát mis ik bij Intiem, dat ze die conclusie trekt. Alle schuld ligt bij haar dochter, haar vriend en zijzelf wilden een leuke vakantie en dochter bleef maar 'provoceren tot het gemene af' en verpeste alles. Ik vind het sneu om te lezen dat het kind 'een rode kont over heeft gehouden aan de vakantie' alleen vanwege het onvermogen van haar ouders om met hun eigen frustraties en onvermogen tot opvoeden om te gaan. Heb dat laatste stuk (van dat slaan) nu pas gelezen en ik vind het vrij schokkend. Wat moet dat een afschuwelijke vakantie voor dat meisje zijn geweest.
En dát mis ik bij Intiem, dat ze die conclusie trekt. Alle schuld ligt bij haar dochter, haar vriend en zijzelf wilden een leuke vakantie en dochter bleef maar 'provoceren tot het gemene af' en verpeste alles. Ik vind het sneu om te lezen dat het kind 'een rode kont over heeft gehouden aan de vakantie' alleen vanwege het onvermogen van haar ouders om met hun eigen frustraties en onvermogen tot opvoeden om te gaan. Heb dat laatste stuk (van dat slaan) nu pas gelezen en ik vind het vrij schokkend. Wat moet dat een afschuwelijke vakantie voor dat meisje zijn geweest.
donderdag 26 juni 2008 om 22:27
De vakantie van FV en haar zoon klinkt heel erg leuk! TO: zou je je voor kunnen stellen dat je een keer zo'n dagje inlast? Niet dat het al je problemen oplost (he da's jammer), maar omdat het me een leuke en positieve manier lijkt om het samen gezellig te hebben. En waarschijnlijk is je dochter volkomen verbaasd als je haar laat bepalen wat jullie gaan doen en eten en spelen... of zie ik dat fout?
Verder hoop ik dat jullie er samen uit komen. Mensen op het forum zijn erg streng voor je. Ik hoop dat je blijft reageren want ik weet zeker dat er veel ouders zijn die zich in (een deel van) je verhaal kunnen herkennen.
Verder hoop ik dat jullie er samen uit komen. Mensen op het forum zijn erg streng voor je. Ik hoop dat je blijft reageren want ik weet zeker dat er veel ouders zijn die zich in (een deel van) je verhaal kunnen herkennen.
donderdag 26 juni 2008 om 22:28
quote:paling schreef op 26 juni 2008 @ 22:24:
Hier gaat dochter momenteel nog maar 2 hooguit 3 keer per dag in de hoek.
En daarvoor ging ze dagelijks veel vaker in de hoek, soms wel 10 keer of meer.
Juist doordat ik niet wist wanneer ik moest ingrijpen, en wanneer ik het beter kon laten.
Het gaat er hier ook om dat IK me rustig moet houden (en dat is bij TO ook het geval)
Ik begrijp best wat je bedoeld hoor. Bij ons gaat het ook beter als we iets strenger voor hem zijn. Ik huilde ook elke dag wel omdat ik instortte omdat ik het niet trok (leuk he, zo'n post-natale depressie....) maar nu toch echt niet meer. Alhoewel ik vanmiddag wel even was ingestort toen ik met hem even een schoenenwinkel binnenliep en een vriendelijk jongetje van 5 hem heerlijk zat op te jutten om hard te rennen in de winkel en ik hem gewoon even kwijt was (hellup....). Stomme stellages in de schoenenreus ook.... maar dit soort incidenten zijn zo zeldzaam nu en vroeger was het wel elke dag. Ik ben al een aantal jaren (licht) depressief, met allerlei vage klachten, dus het ging hier de afgelopen jaren helemaal niet goed, ik heb nog maar weinig van mijn kinderen genoten, en nu komt gelukkig eindelijk de ommekeer.
De kinderen worden er nu beter van, en de sfeer in huis is een stuk gezelliger.
Ik huil en schreeuw niet meer dagelijks.
Hier gaat dochter momenteel nog maar 2 hooguit 3 keer per dag in de hoek.
En daarvoor ging ze dagelijks veel vaker in de hoek, soms wel 10 keer of meer.
Juist doordat ik niet wist wanneer ik moest ingrijpen, en wanneer ik het beter kon laten.
Het gaat er hier ook om dat IK me rustig moet houden (en dat is bij TO ook het geval)
Ik begrijp best wat je bedoeld hoor. Bij ons gaat het ook beter als we iets strenger voor hem zijn. Ik huilde ook elke dag wel omdat ik instortte omdat ik het niet trok (leuk he, zo'n post-natale depressie....) maar nu toch echt niet meer. Alhoewel ik vanmiddag wel even was ingestort toen ik met hem even een schoenenwinkel binnenliep en een vriendelijk jongetje van 5 hem heerlijk zat op te jutten om hard te rennen in de winkel en ik hem gewoon even kwijt was (hellup....). Stomme stellages in de schoenenreus ook.... maar dit soort incidenten zijn zo zeldzaam nu en vroeger was het wel elke dag. Ik ben al een aantal jaren (licht) depressief, met allerlei vage klachten, dus het ging hier de afgelopen jaren helemaal niet goed, ik heb nog maar weinig van mijn kinderen genoten, en nu komt gelukkig eindelijk de ommekeer.
De kinderen worden er nu beter van, en de sfeer in huis is een stuk gezelliger.
Ik huil en schreeuw niet meer dagelijks.
donderdag 26 juni 2008 om 22:31
Het was ook écht heel erg leuk . En juist doordat het zo leuk was, realiseerde ik me pas echt hoe niet-leuk een heleboel dagen ervoor geweest waren, waarin we ploeterend en mopperend en chagrijnend de dag doorkwamen. Dus dat deel herken ik zeker wel, zij het in minder heftige mate dan Intiem (gelukkig).
Am Yisrael Chai!
donderdag 26 juni 2008 om 22:33
donderdag 26 juni 2008 om 22:33
quote:fashionvictim schreef op 26 juni 2008 @ 22:22:
Bijvoorbeeld: als je zelf in de keuken staat, of half in de gang ofzo, terwijl je kind in de woonkamer met iets bezig is, dan is de kans heel groot dat ze je gewoon niet hoort. Niet luisteren is dan geen stout gedrag, nee, jij brengt zelf de boodschap verkeerd. Of als je teveel in 1 zin propt, dan horen ze na het derde woord ongeveer gewoon niet meer wat je zegt, omdat ze die stroom aan geluid gewoon niet kunnen verwerken.
Als je dan bij elke keer niet luisteren straf geeft, is volgens mij het enige wat je bereikt dat je kind dodelijk onzeker wordt.
Maar goed, misschien weet je dat al en breng je het nu gewoon niet zo duidelijk, dat kan ook.
Ja, blijkbaar breng ik het niet zo duidelijk.
Wij hadden tot nu toe totaal geen duidelijke
regels (wel een dagritme) waardoor we geen van allen wisten waar we mee bezig waren.
Gevolg: papa en mama de weg kwijt en kinderen de weg kwijt, daardoor veel huilen schreeuwen, kinderen in de hoek zonder duidelijke reden, geen geduld enz enz.
Door nu aan met name dochter duidelijk te maken dat ze gewoon naar ons moet luisteren, krijgen we een veel rustiger gezinsleven.
Zij mag gewoon kind zijn hoor, maar als wij haar iets vertellen moet ze daar gewoon naar luisteren.
En dat houd dus niet in dat ik haar elke stap die ze wil zetten ga voorkauwen, juist niet.
Ik laat haar nu dus juist veel meer gaan, en ALS ik dan wat zeg, dan moet ze daar naar luisteren.
Simpel voor haar, duidelijkheid voor mij.
Ze is trouwens al 4,5 jaar en weet dus donders goed wat luisteren en straffen ed is.
Bijvoorbeeld: als je zelf in de keuken staat, of half in de gang ofzo, terwijl je kind in de woonkamer met iets bezig is, dan is de kans heel groot dat ze je gewoon niet hoort. Niet luisteren is dan geen stout gedrag, nee, jij brengt zelf de boodschap verkeerd. Of als je teveel in 1 zin propt, dan horen ze na het derde woord ongeveer gewoon niet meer wat je zegt, omdat ze die stroom aan geluid gewoon niet kunnen verwerken.
Als je dan bij elke keer niet luisteren straf geeft, is volgens mij het enige wat je bereikt dat je kind dodelijk onzeker wordt.
Maar goed, misschien weet je dat al en breng je het nu gewoon niet zo duidelijk, dat kan ook.
Ja, blijkbaar breng ik het niet zo duidelijk.
Wij hadden tot nu toe totaal geen duidelijke
regels (wel een dagritme) waardoor we geen van allen wisten waar we mee bezig waren.
Gevolg: papa en mama de weg kwijt en kinderen de weg kwijt, daardoor veel huilen schreeuwen, kinderen in de hoek zonder duidelijke reden, geen geduld enz enz.
Door nu aan met name dochter duidelijk te maken dat ze gewoon naar ons moet luisteren, krijgen we een veel rustiger gezinsleven.
Zij mag gewoon kind zijn hoor, maar als wij haar iets vertellen moet ze daar gewoon naar luisteren.
En dat houd dus niet in dat ik haar elke stap die ze wil zetten ga voorkauwen, juist niet.
Ik laat haar nu dus juist veel meer gaan, en ALS ik dan wat zeg, dan moet ze daar naar luisteren.
Simpel voor haar, duidelijkheid voor mij.
Ze is trouwens al 4,5 jaar en weet dus donders goed wat luisteren en straffen ed is.
donderdag 26 juni 2008 om 22:36
quote:Mille schreef op 26 juni 2008 @ 22:22:Wat ijsjes en vakantie betreft hebben we hier de regel dat je op vakantie elke dag een ijsje moet eten. Vindt ze helemaal geweldig, dat dat moet Oh ja, en dat is meteen effectief tegen zeuren om ijsjes: nee, vandaag hebben we er al een gehad, morgen weer. (En soms doen we net alsof we er niet al een op hebben en krijgen ze er nog een).
donderdag 26 juni 2008 om 22:39
Grappig Paling, mijn zoon is ook 4 en een beetje maar ik vind hem juist PAS 4 en een beetje. En hoewel hij heel veel al wel snapt, en volgens zijn juf verbaal zo'n beetje de sterkste van de klas is (van wie zou hij dat nou hebben? ), merk ik juist heel erg vaak hoe veel hij nog niet snapt. En zie ik gelukkig ook wanneer dat het geval is, wanneer hij als een onzeker vogeltje maar op goed geluk "ja mamma" zegt omdat hij wel merkt dat er iets niet goed is maar geen idee heeft wát dat dan is. Maar dat soort momenten zijn voor mij altijd weer een eye opener dat het nog máár een krummel van net 4 is.
Dat is dus denk ik wel een verschil in benadering, misschien is het inderdaad zo dat je het hier niet goed brengt, maar op mij komt het verre van relaxed en verre van redelijk over.
Ik vind het trouwens ook wel heftig om te lezen dat er vrouwen zijn die elke dag moeten huilen door hun kinderen, pfoeh, daar schrik ik me echt naar van.
Dat is dus denk ik wel een verschil in benadering, misschien is het inderdaad zo dat je het hier niet goed brengt, maar op mij komt het verre van relaxed en verre van redelijk over.
Ik vind het trouwens ook wel heftig om te lezen dat er vrouwen zijn die elke dag moeten huilen door hun kinderen, pfoeh, daar schrik ik me echt naar van.
Am Yisrael Chai!
donderdag 26 juni 2008 om 22:58
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 juni 2008 @ 22:43:
Intiem , je hebt toch hoop ik wel met je dochter eindeloos zandtaartjes gebakken en kastelen gemaakt ( O, wat MIS ik dat ! ) en dolfijn gespeeld in het zwembad ?
Leuk is dat he! Ik heb op het strand eindelijk een geldig excuus om vreselijk te graven en dammen te bouwen bij de zee, weg te rennen als de golven komen, etc.
Heeeerlijk, een kind!
Intiem , je hebt toch hoop ik wel met je dochter eindeloos zandtaartjes gebakken en kastelen gemaakt ( O, wat MIS ik dat ! ) en dolfijn gespeeld in het zwembad ?
Leuk is dat he! Ik heb op het strand eindelijk een geldig excuus om vreselijk te graven en dammen te bouwen bij de zee, weg te rennen als de golven komen, etc.
Heeeerlijk, een kind!
donderdag 26 juni 2008 om 23:16
quote:tilalia2 schreef op 26 juni 2008 @ 22:58:
[...]
Leuk is dat he! Ik heb op het strand eindelijk een geldig excuus om vreselijk te graven en dammen te bouwen bij de zee, weg te rennen als de golven komen, etc.
Heeeerlijk, een kind!Ik heb in de herfst gewoon zin om vreemde kinderen te dwingen met mij kastanjes te zoeken !
[...]
Leuk is dat he! Ik heb op het strand eindelijk een geldig excuus om vreselijk te graven en dammen te bouwen bij de zee, weg te rennen als de golven komen, etc.
Heeeerlijk, een kind!Ik heb in de herfst gewoon zin om vreemde kinderen te dwingen met mij kastanjes te zoeken !
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 juni 2008 om 23:25
Moet Tante Tila hem van de zomer een paar keer komen halen?
Wat ik trouwens nog miste in de tips om het hele peutergebeuren handelbaar te houden: een heads-up: 10 minuten, 5 minuten, 2 minuten en 1 minuut vantevoren (en die miuten duren zo lang als ik dat vind, MK kan immers nog geen klokkijken) melden wat er straks gaat gebeuren. En in eerste instantie was het dus ook 4 keer vantevoren zeggen wat er zo ging gebeuren (we gaan zo weg/ eten/in bad/opruimen), maar nu is 1 keertje vantevoren melden voldoende om de meeste 'nee's' en driftbuien te voorkomen.
Wat ik trouwens nog miste in de tips om het hele peutergebeuren handelbaar te houden: een heads-up: 10 minuten, 5 minuten, 2 minuten en 1 minuut vantevoren (en die miuten duren zo lang als ik dat vind, MK kan immers nog geen klokkijken) melden wat er straks gaat gebeuren. En in eerste instantie was het dus ook 4 keer vantevoren zeggen wat er zo ging gebeuren (we gaan zo weg/ eten/in bad/opruimen), maar nu is 1 keertje vantevoren melden voldoende om de meeste 'nee's' en driftbuien te voorkomen.
donderdag 26 juni 2008 om 23:26
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 juni 2008 @ 23:16:
[...]
Ik heb in de herfst gewoon zin om vreemde kinderen te dwingen met mij kastanjes te zoeken !Hehe, de eerste keer dat ik bewust met MK naar een bos ging om kastanjes te zoeken had ze echt iets van ' Een bos? Wat moet ik hier? Mag ik niet naar de speeltuin? Ik wil niks zoeken, ook geen kabouters onder de paddestoelen, ik vind het hier stom'
[...]
Ik heb in de herfst gewoon zin om vreemde kinderen te dwingen met mij kastanjes te zoeken !Hehe, de eerste keer dat ik bewust met MK naar een bos ging om kastanjes te zoeken had ze echt iets van ' Een bos? Wat moet ik hier? Mag ik niet naar de speeltuin? Ik wil niks zoeken, ook geen kabouters onder de paddestoelen, ik vind het hier stom'
donderdag 26 juni 2008 om 23:42
vrijdag 27 juni 2008 om 00:38
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 juni 2008 @ 15:53:
Er stonden elk jaar wel een paar Intiem-gezinnen op vakantie ; pa en ma tegen het kroost ; pa en ma hebben vakantie en de kinderen moeten zichzelf vermaken , pa aan de nootjes en het bier , moe aan de rosé en olijven en de kinderen hebben " vanmiddag al een ijsje gehad en we blijven niet aan de gang en je stokbrood had je ook al niet op vanmorgen " , kindertjes die al watergooiend door de wcgebouwen rennen en kindintiem moet netjes stilstaan , ........
Dit is in ieder geval het beeld wat ik van je krijg .
Maar ik kan er héél goed naastzitten natuurlijk
Ik ben net weer terug van een onverwacht lang burenbijklets avondje (waren zo lief voor mijn plantjes te zorgen en zo was het weer berelaat, dus ga zometeen mijn bedje opzoeken). Maar goed, wat is er weer veel bijgeschreven. Ben nog maar net tot het stukje van BGB gekomen en niet verder. Maar wil toch even vragen waarom je mij tot zo'n gezinsvoorbeeld noemt, terwijl je geheel niet weet hoe onze vakantie inhoudelijk was? Je geeft een bepaalde draai aan mijn verhaal, lijkt me zelfs een bepaalde persoonlijkheid toe te kennen. En allemaal gebaseerd op wat ik schrijf? Dan lees je niet goed denk ik!
Commentaar prima, maar ga nou niks zomaar invullen.
Ik heb rose gepimpt, dochter heeft ijsjes en ander snoep gehad. kind is uitgelaten (speeltuin) tijdens lange ritten en kreeg op tijd natje droogje spelletjes en ohja, shame on me dvd's gevoerd. We beperkten ons tot max 6 uur rijden per dag in een inderdaad aircoloze auto (foei).
Kind mocht spelen wat ze wou, mits het veilig was (want he, net drie he!). Dus spelen met campingbuurkindjes, met waterpistolen elkaar en anderen nat spuiten, zwemmen bij het zwembad (want vond ze blijkbaar leuker dan Gardameer helaas) met welliswaar zwembandjes om. Verder was het pokkeheet, dus veel meer zin had ik tot in de latere middag niet in veel te ondernemen. Wel hebben we drie lange uitstapjes gedaan in de hele drie weken durende vakantie. Daarbij hebben we haar middagslaap overgeslagen (ook een beetje test om te kijken hoe ze daar op reageert). De overige uitstapjes hebben zich beperkt tot een dagdeel (ochtend of einde middag) en mocht ze zich de rest van de dag lekker met de campingkids optrekken, zolang ik of andere ouders een oogje hielden op het grut.
Ocharme, ze lag er zelfs later dan thuis op bed, want he, zulk mooi en warm weer. Tis een verschrikking deze dogmatische en onflexibele moeder??
Ohja, tot slot, nee kind mag toekijken als ik ijs eet. Wat is dat voor aanname (iemand anders dacht dit)? Situatie: kind krijgt een gelato (ijs in Italiano voor de onwetenden), mama krijgt er een en papa krijgt er een. Kind heeft ijs sneller op dan mama (of papa) en vervolgens begint het gezeik om pa/ma's ijsje. Zielig hoor als ze dan lijdzaam moeten toekijken dat ze niks (meer) krijgt (of misschien een proefje, maar daar blijft het dan bij). Werkelijk ontaard...
Dus ajb, ga me nou niet op een hoopje, danwel typetje gooien en vraag anders eerst even hoe of wat. Welk ANWB gezin voldoe ik nu aan BGB?
Er stonden elk jaar wel een paar Intiem-gezinnen op vakantie ; pa en ma tegen het kroost ; pa en ma hebben vakantie en de kinderen moeten zichzelf vermaken , pa aan de nootjes en het bier , moe aan de rosé en olijven en de kinderen hebben " vanmiddag al een ijsje gehad en we blijven niet aan de gang en je stokbrood had je ook al niet op vanmorgen " , kindertjes die al watergooiend door de wcgebouwen rennen en kindintiem moet netjes stilstaan , ........
Dit is in ieder geval het beeld wat ik van je krijg .
Maar ik kan er héél goed naastzitten natuurlijk
Ik ben net weer terug van een onverwacht lang burenbijklets avondje (waren zo lief voor mijn plantjes te zorgen en zo was het weer berelaat, dus ga zometeen mijn bedje opzoeken). Maar goed, wat is er weer veel bijgeschreven. Ben nog maar net tot het stukje van BGB gekomen en niet verder. Maar wil toch even vragen waarom je mij tot zo'n gezinsvoorbeeld noemt, terwijl je geheel niet weet hoe onze vakantie inhoudelijk was? Je geeft een bepaalde draai aan mijn verhaal, lijkt me zelfs een bepaalde persoonlijkheid toe te kennen. En allemaal gebaseerd op wat ik schrijf? Dan lees je niet goed denk ik!
Commentaar prima, maar ga nou niks zomaar invullen.
Ik heb rose gepimpt, dochter heeft ijsjes en ander snoep gehad. kind is uitgelaten (speeltuin) tijdens lange ritten en kreeg op tijd natje droogje spelletjes en ohja, shame on me dvd's gevoerd. We beperkten ons tot max 6 uur rijden per dag in een inderdaad aircoloze auto (foei).
Kind mocht spelen wat ze wou, mits het veilig was (want he, net drie he!). Dus spelen met campingbuurkindjes, met waterpistolen elkaar en anderen nat spuiten, zwemmen bij het zwembad (want vond ze blijkbaar leuker dan Gardameer helaas) met welliswaar zwembandjes om. Verder was het pokkeheet, dus veel meer zin had ik tot in de latere middag niet in veel te ondernemen. Wel hebben we drie lange uitstapjes gedaan in de hele drie weken durende vakantie. Daarbij hebben we haar middagslaap overgeslagen (ook een beetje test om te kijken hoe ze daar op reageert). De overige uitstapjes hebben zich beperkt tot een dagdeel (ochtend of einde middag) en mocht ze zich de rest van de dag lekker met de campingkids optrekken, zolang ik of andere ouders een oogje hielden op het grut.
Ocharme, ze lag er zelfs later dan thuis op bed, want he, zulk mooi en warm weer. Tis een verschrikking deze dogmatische en onflexibele moeder??
Ohja, tot slot, nee kind mag toekijken als ik ijs eet. Wat is dat voor aanname (iemand anders dacht dit)? Situatie: kind krijgt een gelato (ijs in Italiano voor de onwetenden), mama krijgt er een en papa krijgt er een. Kind heeft ijs sneller op dan mama (of papa) en vervolgens begint het gezeik om pa/ma's ijsje. Zielig hoor als ze dan lijdzaam moeten toekijken dat ze niks (meer) krijgt (of misschien een proefje, maar daar blijft het dan bij). Werkelijk ontaard...
Dus ajb, ga me nou niet op een hoopje, danwel typetje gooien en vraag anders eerst even hoe of wat. Welk ANWB gezin voldoe ik nu aan BGB?
vrijdag 27 juni 2008 om 01:17
quote:intiem schreef op 27 juni 2008 @ 00:38:
[...]
En allemaal gebaseerd op wat ik schrijf? Dan lees je niet goed denk ik!
Of je schrijft anders dan je denkt , of anders dan het is .
. Welk ANWB gezin voldoe ik nu aan BGB?
Op basis van je openingspost nog steeds aan het gezin wat ik beschreef eigenlijk .
Je posting nu en je eerste posting is een wereld van verschil . En daar heb ik mijn beeld op gebaseerd . Ik zei er ook bij dat ik er zomaar naast kon zitten trouwens , had je dat stukje niet gelezen ?
[...]
En allemaal gebaseerd op wat ik schrijf? Dan lees je niet goed denk ik!
Of je schrijft anders dan je denkt , of anders dan het is .
. Welk ANWB gezin voldoe ik nu aan BGB?
Op basis van je openingspost nog steeds aan het gezin wat ik beschreef eigenlijk .
Je posting nu en je eerste posting is een wereld van verschil . En daar heb ik mijn beeld op gebaseerd . Ik zei er ook bij dat ik er zomaar naast kon zitten trouwens , had je dat stukje niet gelezen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 27 juni 2008 om 01:25
quote:Mirjam762 schreef op 26 juni 2008 @ 17:50:
Intiem, een straf in het vooruitzicht stellen als "als je nu niet ophoudt, krijg je morgen geen ijsje", werkt niet; dan wordt ze alleen nog maar bozer. "Morgen" is heel abstract en veel te ver weg voor een gemiddelde 3-jarige. Ze hoort dan alleen: "jij krijgt geen ijsje" en de link met het eigen (wan)gedrag is al helemaal lastig te leggen. Als je straft, doe het dan passend en zo snel mogelijk na de "overtreding". Ik denk niet dat je iets moet zoeken waar je haar echt mee kan "raken". Gewoon iets wat ze ook niet zo leuk vindt (afgezonderd worden) is al genoeg denk ik. Het gaat er niet om dat ze gestraft wordt, maar dat ze uit het gedrag wordt gehaald dat ze vertoont.
Heb je al eens geprobeerd om zelf ook hysterisch te gaan doen als zij gaat gillen om een ijsje? Dus haar gedrag te spiegelen. Vaak zijn ze dan stikbeledigd, maar het kan wel helpen. Gewoon net zo belachelijk gaan doen als zij; maak er maar een lolletje van. Jouw rode kop van woede is voor haar veel lonender dan zo'n gekke reactie.
En tenslotte; vakanties zijn niet altijd een feest voor kinderen (en ook niet voor volwassenen). Zelf moet ik ook altijd wel even flink omschakelen van het dagelijkse ritme naar de andere tijdsindeling van een vakantie. Gaat het met haar op het kdv verder wel goed qua gedrag? Hebben de leidsters daar anders geen tips voor je? Zij staan er afstandelijker tegenover en dat kan soms ook goede tips opleveren.
OK, ben weer wat verder met lezen en heb een vraagje over deze post. Ik heb nl. nogal moeite met een passende straf bedenken. Eentje die dichtbij genoeg ligt om binnen haar referentiekader (tijd) te passen en eentje die ze wel als straf voelt. Want ik moet echt vaak van te voren denken als ik het vervelende gedrag alweer tot vervelende hoogte voel borrelen "snel, snel, wat moet ik zeggen, wat moet ik als alternatief nemen wat niet te ver, te moeilijk te vervelend maar toch duidelijk genoeg is" Morgen is te ver, sommige dingen gaan mijn grenzen te ver dus wil ik niet. Ik heb geen zin in weer een preek, dus moet het iets feitelijks zijn. Maar er zijn zo weinig dingen die ik kan verzinnen die ze zo retebelangrijk vindt dat het indruk zou maken als het niet mag. Zeker niet iets wat dichtbij ligt qua tijd en anders hebben we er ook onszelf mee. Zo komen gedachten als geen verhaaltje lezen vanavond bij me op, maar dat hebben we al een paar keer geprobeerd en het doet niks met haar. Ze vindt het niet leuk en huilt er 's avonds wel vaak om (weer een drama dus), maar het brengt geen verandering in gedrag of hooguit een halve minuut. Toetjes eten we niet, nooit niet, dus kan dat niet 'afpakken'. Speelgoed afpakken doen we en vindt ze matig maar ook niet echt boeiend. Dagjes afzeggen kunnen we wel doen, maar dan heb ik mezelf er ook mee, want kan ik vervolgens in de hitte bij tent gaan zitten ofzo. Tja, wat zeggen jullie dan tegen kind wat indruk maakt? Wat maakt dat gedrag bij jullie kind uiteindelijk wel ombuigt door welke magische woorden. Ik ga nl. geen erge dingen zeggen zoals (in een winkel gehoord van een moeder tegen kind) als je met je vingers aan de spullen komt, dan komt de politie je halen en stopt je in de gevangenis (tegen ca. 5 jarige). Het maakt vast indruk. Bij ons gaat het er dan steevast zo aan toe:
kijken met je oogjes he liefje, niet met je handjes. Na paar keer dingen vastpakken subtiel terugzetten en geen punt van maken. Vervolgens start uitdaagfase en worden dingen grover gepakt en mee gespeeld, want dochter wil het regeltje niet. OK, snap ik, hoort bij leeftijd. Dus een waarschuwing dat ze mag kijken en/of dat het voorzichtig moet en anders gaat ze in de buggy (toevallig laatste jaar bij ons). Dochter gooit iets weg, want ze wil dat regeltje niet. OK, prima, consequentie is buggy, dus pak haar zonder woorden op en zet haar in buggy. Ook het dreinen neem ik voor lief en na 5 minuten krijgt ze de optie er weer uit te mogen, maar wel onder zelfde voorwaarden. Prima, kind gaat eruit. Maar zo'n sessie herhaalt zich rustig tig keer, waarna kind langere tijd in buggy blijft. Buiten (na winkel) weer positieve insteek. Vertellen kind wat we gaan doen en dat ze dan na dit of dat een lekker ijsje krijgt. Godsamme, had dan niks gezegd, want het gejengel begint, ze wil NU een ijsje. Negeer modus, want dit kennen we onderhand. Flink afleiden en uitleggen (tijdsbalk overzichtelijk maken) en het vooral niet meer over ijsjes hebben, want het vooruitzicht is blijkbaar te ingewikkeld. OK, over naar het volgende, ze mag weer uit buggy, maar begint vervolgens tergend langzaam te lopen en is niet vooruit te branden. Kom op, lopen meis, je kunt het, doen we wie het eerst daar of daar is. Nee, hmm, ze heeft geen zin en komt niet mee. Ok, negeren, loopt wel los. Maar ja, na twee minuten nog amper een stap verder. Ik duw tegen rug om haar vooruit te helpen. Komop, dit vindt mama niet leuk. Papa en mama lopen ook en jij kan ook goed lopen. Laat zich zakken op de grond en wil niet meer opstaan. Dikke zucht, prima, jij gaat nu weer in de buggy. Terug in de buggy dikke scene, ik wil uihuit de buggy, ik wil uihuit de buggy, ik wil lohopen. Ok, je krijgt nog 1 kans, maar dan is het wel lopen geblazen en anders blijf je er maar inzitten. Kans komt en dochter mag lopen. Dit gaat goed, welgeteld 1 minuut loopt ze en ik zeg, ha fijn joh, kunnen we nu lekker wandelen he. Maar de lol is er af na 1 minuut en ze parkeert zichzelf weer tegen een boom om te weigeren vooruit te komen (ergernis begint zich nu wel op te bouwen). Zonder woorden parkeer ik haar in buggy en negeer haar het komende half uur. Geen zin meer in, bekijk het effe. Maar onderwijl dikke tranen, schreeuwen, boos, huilen. Vriend bemoeit zich dan nog overigens wel met haar, want die trekt het zich minder aan. Dan heeft ze iets gevonden. Haar theater van babygehuil nadoen is aangebroken (net zo ergerlijk als krassen met je nagels op een krijtbord). Ze begint erbarmelijk te krijten en houdt niet op. Niet na 5 minuten, niet na 10 minuten, niet na een kwartier, maar inmiddels zitten we op een boottocht met andere mensen en ik ben het beu. Ik zeg dat dit niet zo leuk is en dat ze op moet houden. Ik ben over mijn 'negeer' stand hee n en probeer het leuk om te buigen. Hejoh, kijk er vliegen meeuwen over. Kijk, mooie vogels! Kom je lekker uit de buggy en zullen we samen vogels kijken. Ja, dat wil ze wel. Ze klimt uit de buggy en we kijken samen. Helaas is de attractie binnen 5 minuten bekeken en wil ze met de buggy gaan rijden (hoge buggy, kleine peuter, nog kleiner bootje). Nee schat, dat kan niet. We zitten op de boot. Huilen, ik wil met de buggy rijden, ik wil met de buggy rijden, ik wihil met de buhuggyhy rijhijden...etc. Zucht, afleiden. Hmm, nee, laat maar, negeren. Ergerlijke blikken op de boot. Schat (nou ja, voornaam duidelijk uitgesproken), jij houdt NU op met zeuren, anders ga je weer terug in die wagen. Zeuren is inmiddels janken. Ik pak met verhit hoofd dochter op en stop haar terug. Om mezelf niet te irriteren zet ik de wagen 2 meter verder met haar blik van me af en kijk vriend hulpvragend aan. We zijn inmiddels pas een uurtje verder dan waar ik dit verhaaltje mee begon en zo was het ook al de hele ochtend, waarschijnlijk ook de rest van de middag, getuige de 5 dagen ervoor die ongeveer gelijk zo liepen. Krijg er onderhand een ramhoofd van en genieten wil ook niet bijster lukken meer. Het is steeds en telkens elke minuut van de dag (zo voelt het onderhand) gejank en ik kan het gejank eerlijk gezegd niet meer horen. Snap niet wat jullie zo anders 'horen' dan ik. Het komt veel meer bij mij binnen denk ik. Ik maak het persoonlijk, weet ik van mezelf en dat is een groot probleem. Ik kan de prikkels ook niet goed meer scheiden, lijk op een gegeven moment overal gehuil te horen en raak er zelfs op gespitst. Het gehuil neemt een hoog volume aan binnenin mijn hoofd en mijn hoofd is op een gegeven moment alleen nog maar gevuld met huilen. Het roept letterlijke fysieke stress reacties bij me op, ik zweet, krijg hartkloppingen, voel me gejaagd, etc. Als dit dagenlang aanhoudt, kan ik het niet meer kwijt, zit het in mijn lijf en word ik boos. Boos op haar. Ik zie het niet meer helder, ik voel het niet meer helder. Zij doet het en zij moet het stoppen (zo voelt het dan, zeg niet dat dit de juiste gedachtengang is).
Jullie hebben absoluut gelijk dat ik dit bij mezelf moet oplossen. het helpt daarbij ook niet dat ik vaak en veel conflicten en meningsverschillen heb met vriend over o.a. de opvoeding. Ik vind dat hij consequenter moet zijn en duidelijkere regels moet stellen, hij vindt dat ik relaxter moet zijn. We krijgen relatietherapie en ik ben al lange tijd bij een peut en wellicht dat medicatie toch weer besproken gaat worden om mij van mijn edgyness af te helpen. Mij te helpen ontspannen. Ik kan er zo slecht tegen om veel/vaak samen te zijn met vriend, maar ook met dochter. Het lijkt/voelt vaak alsof geluiden en handelingen keer tien versterkt worden in mijn beleving. Dreinen is allesoverheersend en dreunt door mijn hoofd, tegen me aanstoten voelt als een grote duw. Het zal vast niet zo zijn, maar mijn beleving van dit alles is helaas zo.
Intiem, een straf in het vooruitzicht stellen als "als je nu niet ophoudt, krijg je morgen geen ijsje", werkt niet; dan wordt ze alleen nog maar bozer. "Morgen" is heel abstract en veel te ver weg voor een gemiddelde 3-jarige. Ze hoort dan alleen: "jij krijgt geen ijsje" en de link met het eigen (wan)gedrag is al helemaal lastig te leggen. Als je straft, doe het dan passend en zo snel mogelijk na de "overtreding". Ik denk niet dat je iets moet zoeken waar je haar echt mee kan "raken". Gewoon iets wat ze ook niet zo leuk vindt (afgezonderd worden) is al genoeg denk ik. Het gaat er niet om dat ze gestraft wordt, maar dat ze uit het gedrag wordt gehaald dat ze vertoont.
Heb je al eens geprobeerd om zelf ook hysterisch te gaan doen als zij gaat gillen om een ijsje? Dus haar gedrag te spiegelen. Vaak zijn ze dan stikbeledigd, maar het kan wel helpen. Gewoon net zo belachelijk gaan doen als zij; maak er maar een lolletje van. Jouw rode kop van woede is voor haar veel lonender dan zo'n gekke reactie.
En tenslotte; vakanties zijn niet altijd een feest voor kinderen (en ook niet voor volwassenen). Zelf moet ik ook altijd wel even flink omschakelen van het dagelijkse ritme naar de andere tijdsindeling van een vakantie. Gaat het met haar op het kdv verder wel goed qua gedrag? Hebben de leidsters daar anders geen tips voor je? Zij staan er afstandelijker tegenover en dat kan soms ook goede tips opleveren.
OK, ben weer wat verder met lezen en heb een vraagje over deze post. Ik heb nl. nogal moeite met een passende straf bedenken. Eentje die dichtbij genoeg ligt om binnen haar referentiekader (tijd) te passen en eentje die ze wel als straf voelt. Want ik moet echt vaak van te voren denken als ik het vervelende gedrag alweer tot vervelende hoogte voel borrelen "snel, snel, wat moet ik zeggen, wat moet ik als alternatief nemen wat niet te ver, te moeilijk te vervelend maar toch duidelijk genoeg is" Morgen is te ver, sommige dingen gaan mijn grenzen te ver dus wil ik niet. Ik heb geen zin in weer een preek, dus moet het iets feitelijks zijn. Maar er zijn zo weinig dingen die ik kan verzinnen die ze zo retebelangrijk vindt dat het indruk zou maken als het niet mag. Zeker niet iets wat dichtbij ligt qua tijd en anders hebben we er ook onszelf mee. Zo komen gedachten als geen verhaaltje lezen vanavond bij me op, maar dat hebben we al een paar keer geprobeerd en het doet niks met haar. Ze vindt het niet leuk en huilt er 's avonds wel vaak om (weer een drama dus), maar het brengt geen verandering in gedrag of hooguit een halve minuut. Toetjes eten we niet, nooit niet, dus kan dat niet 'afpakken'. Speelgoed afpakken doen we en vindt ze matig maar ook niet echt boeiend. Dagjes afzeggen kunnen we wel doen, maar dan heb ik mezelf er ook mee, want kan ik vervolgens in de hitte bij tent gaan zitten ofzo. Tja, wat zeggen jullie dan tegen kind wat indruk maakt? Wat maakt dat gedrag bij jullie kind uiteindelijk wel ombuigt door welke magische woorden. Ik ga nl. geen erge dingen zeggen zoals (in een winkel gehoord van een moeder tegen kind) als je met je vingers aan de spullen komt, dan komt de politie je halen en stopt je in de gevangenis (tegen ca. 5 jarige). Het maakt vast indruk. Bij ons gaat het er dan steevast zo aan toe:
kijken met je oogjes he liefje, niet met je handjes. Na paar keer dingen vastpakken subtiel terugzetten en geen punt van maken. Vervolgens start uitdaagfase en worden dingen grover gepakt en mee gespeeld, want dochter wil het regeltje niet. OK, snap ik, hoort bij leeftijd. Dus een waarschuwing dat ze mag kijken en/of dat het voorzichtig moet en anders gaat ze in de buggy (toevallig laatste jaar bij ons). Dochter gooit iets weg, want ze wil dat regeltje niet. OK, prima, consequentie is buggy, dus pak haar zonder woorden op en zet haar in buggy. Ook het dreinen neem ik voor lief en na 5 minuten krijgt ze de optie er weer uit te mogen, maar wel onder zelfde voorwaarden. Prima, kind gaat eruit. Maar zo'n sessie herhaalt zich rustig tig keer, waarna kind langere tijd in buggy blijft. Buiten (na winkel) weer positieve insteek. Vertellen kind wat we gaan doen en dat ze dan na dit of dat een lekker ijsje krijgt. Godsamme, had dan niks gezegd, want het gejengel begint, ze wil NU een ijsje. Negeer modus, want dit kennen we onderhand. Flink afleiden en uitleggen (tijdsbalk overzichtelijk maken) en het vooral niet meer over ijsjes hebben, want het vooruitzicht is blijkbaar te ingewikkeld. OK, over naar het volgende, ze mag weer uit buggy, maar begint vervolgens tergend langzaam te lopen en is niet vooruit te branden. Kom op, lopen meis, je kunt het, doen we wie het eerst daar of daar is. Nee, hmm, ze heeft geen zin en komt niet mee. Ok, negeren, loopt wel los. Maar ja, na twee minuten nog amper een stap verder. Ik duw tegen rug om haar vooruit te helpen. Komop, dit vindt mama niet leuk. Papa en mama lopen ook en jij kan ook goed lopen. Laat zich zakken op de grond en wil niet meer opstaan. Dikke zucht, prima, jij gaat nu weer in de buggy. Terug in de buggy dikke scene, ik wil uihuit de buggy, ik wil uihuit de buggy, ik wil lohopen. Ok, je krijgt nog 1 kans, maar dan is het wel lopen geblazen en anders blijf je er maar inzitten. Kans komt en dochter mag lopen. Dit gaat goed, welgeteld 1 minuut loopt ze en ik zeg, ha fijn joh, kunnen we nu lekker wandelen he. Maar de lol is er af na 1 minuut en ze parkeert zichzelf weer tegen een boom om te weigeren vooruit te komen (ergernis begint zich nu wel op te bouwen). Zonder woorden parkeer ik haar in buggy en negeer haar het komende half uur. Geen zin meer in, bekijk het effe. Maar onderwijl dikke tranen, schreeuwen, boos, huilen. Vriend bemoeit zich dan nog overigens wel met haar, want die trekt het zich minder aan. Dan heeft ze iets gevonden. Haar theater van babygehuil nadoen is aangebroken (net zo ergerlijk als krassen met je nagels op een krijtbord). Ze begint erbarmelijk te krijten en houdt niet op. Niet na 5 minuten, niet na 10 minuten, niet na een kwartier, maar inmiddels zitten we op een boottocht met andere mensen en ik ben het beu. Ik zeg dat dit niet zo leuk is en dat ze op moet houden. Ik ben over mijn 'negeer' stand hee n en probeer het leuk om te buigen. Hejoh, kijk er vliegen meeuwen over. Kijk, mooie vogels! Kom je lekker uit de buggy en zullen we samen vogels kijken. Ja, dat wil ze wel. Ze klimt uit de buggy en we kijken samen. Helaas is de attractie binnen 5 minuten bekeken en wil ze met de buggy gaan rijden (hoge buggy, kleine peuter, nog kleiner bootje). Nee schat, dat kan niet. We zitten op de boot. Huilen, ik wil met de buggy rijden, ik wil met de buggy rijden, ik wihil met de buhuggyhy rijhijden...etc. Zucht, afleiden. Hmm, nee, laat maar, negeren. Ergerlijke blikken op de boot. Schat (nou ja, voornaam duidelijk uitgesproken), jij houdt NU op met zeuren, anders ga je weer terug in die wagen. Zeuren is inmiddels janken. Ik pak met verhit hoofd dochter op en stop haar terug. Om mezelf niet te irriteren zet ik de wagen 2 meter verder met haar blik van me af en kijk vriend hulpvragend aan. We zijn inmiddels pas een uurtje verder dan waar ik dit verhaaltje mee begon en zo was het ook al de hele ochtend, waarschijnlijk ook de rest van de middag, getuige de 5 dagen ervoor die ongeveer gelijk zo liepen. Krijg er onderhand een ramhoofd van en genieten wil ook niet bijster lukken meer. Het is steeds en telkens elke minuut van de dag (zo voelt het onderhand) gejank en ik kan het gejank eerlijk gezegd niet meer horen. Snap niet wat jullie zo anders 'horen' dan ik. Het komt veel meer bij mij binnen denk ik. Ik maak het persoonlijk, weet ik van mezelf en dat is een groot probleem. Ik kan de prikkels ook niet goed meer scheiden, lijk op een gegeven moment overal gehuil te horen en raak er zelfs op gespitst. Het gehuil neemt een hoog volume aan binnenin mijn hoofd en mijn hoofd is op een gegeven moment alleen nog maar gevuld met huilen. Het roept letterlijke fysieke stress reacties bij me op, ik zweet, krijg hartkloppingen, voel me gejaagd, etc. Als dit dagenlang aanhoudt, kan ik het niet meer kwijt, zit het in mijn lijf en word ik boos. Boos op haar. Ik zie het niet meer helder, ik voel het niet meer helder. Zij doet het en zij moet het stoppen (zo voelt het dan, zeg niet dat dit de juiste gedachtengang is).
Jullie hebben absoluut gelijk dat ik dit bij mezelf moet oplossen. het helpt daarbij ook niet dat ik vaak en veel conflicten en meningsverschillen heb met vriend over o.a. de opvoeding. Ik vind dat hij consequenter moet zijn en duidelijkere regels moet stellen, hij vindt dat ik relaxter moet zijn. We krijgen relatietherapie en ik ben al lange tijd bij een peut en wellicht dat medicatie toch weer besproken gaat worden om mij van mijn edgyness af te helpen. Mij te helpen ontspannen. Ik kan er zo slecht tegen om veel/vaak samen te zijn met vriend, maar ook met dochter. Het lijkt/voelt vaak alsof geluiden en handelingen keer tien versterkt worden in mijn beleving. Dreinen is allesoverheersend en dreunt door mijn hoofd, tegen me aanstoten voelt als een grote duw. Het zal vast niet zo zijn, maar mijn beleving van dit alles is helaas zo.
vrijdag 27 juni 2008 om 01:47
quote:fashionvictim schreef op 26 juni 2008 @ 21:47:
Intiem,
Mag ik je trouwens iets intiems vragen? (Ga het toch al doen, maar je hoeft niet te antwoorden, hoewel ik het wel fijn zou vinden als je het wel doet).
Vind jij een kind hebben echt leuk?
Nee, eerlijk waar, ik vind het niet leuk helaas, maar ik hou wel van haar!
Ik heb wel vaker wat dingen van je gelezen en ik krijg vaak de indruk dat je het kind "erbij doet", dat je je heel erg verzet tegen het feit dat een kind niet "erbij te doen" is maar gewoon alles verandert. Is dat zo?
Uit je vakantieverhaal klinkt heel erg door dat jij en je vriend wel vakantie wilden, maar dat die vakantie vooral niet verziekt mocht worden door een kind, alsof je eerder een soort pop had verwacht die je ook weer uit kunt zetten en dat gevoel krijg ik vaker uit jouw verhalen. Denk jij dat je volledig geaccepteerd hebt dat je leven veranderd is, dat je je moet aanpassen aan je kind, in plaats van andersom?
Intiem,
Mag ik je trouwens iets intiems vragen? (Ga het toch al doen, maar je hoeft niet te antwoorden, hoewel ik het wel fijn zou vinden als je het wel doet).
Vind jij een kind hebben echt leuk?
Nee, eerlijk waar, ik vind het niet leuk helaas, maar ik hou wel van haar!
Ik heb wel vaker wat dingen van je gelezen en ik krijg vaak de indruk dat je het kind "erbij doet", dat je je heel erg verzet tegen het feit dat een kind niet "erbij te doen" is maar gewoon alles verandert. Is dat zo?
Uit je vakantieverhaal klinkt heel erg door dat jij en je vriend wel vakantie wilden, maar dat die vakantie vooral niet verziekt mocht worden door een kind, alsof je eerder een soort pop had verwacht die je ook weer uit kunt zetten en dat gevoel krijg ik vaker uit jouw verhalen. Denk jij dat je volledig geaccepteerd hebt dat je leven veranderd is, dat je je moet aanpassen aan je kind, in plaats van andersom?
vrijdag 27 juni 2008 om 01:50
Meid , wat had je nou eigenlijk echt verwacht van zo'n boottocht ? Dat ze inderdaad van het uitzicht zou genieten ? Als wij zulke dingen met mijn oudste deden zat ik - of mijn man - met de jongste een boekje te lezen of met een Action -man te spelen of vliegtuigjes te vouwen van de toegangskaartjes en af en toe wierpen we een blik : " goh , mooi uitzicht " .
Ik denk dat je het jezelf inderdaad te moeilijk maakt ; pakt ze steeds alles in de winkel dan ga jij of je man vast met haar naar buiten , maar haal haar dan uit die situatie ; echt ; als ze groot is doen ze dat niet meer .
Ik denk dat je je dochter - en jezelf uiteindelijk - een grotere lol had gedaan met op de camping blijven en een beetje te klieren met water .
Gaat ze dat babyhuilen steeds doen als jij haar langere tijd negeert trouwens ? Zou ze dan niet écht héél verdrietig kunnen zijn denk je ?
Met dat niet lopen ; haar de buggy laten duwen , hand in hand huppelen , wie kan de grootste stappen nemen , etc . Duwen in de rug ; ik kan me voorstellen dat dat averechts werkt eigenlijk .
Jammer dat jij en je partner het niet eens zijn over de opvoeding .
Goed dat je hulp hebt , maar aarzel ook niet om aan te geven dat je meer of ander soort hulp - erbij - wil .
Ik denk dat je het jezelf inderdaad te moeilijk maakt ; pakt ze steeds alles in de winkel dan ga jij of je man vast met haar naar buiten , maar haal haar dan uit die situatie ; echt ; als ze groot is doen ze dat niet meer .
Ik denk dat je je dochter - en jezelf uiteindelijk - een grotere lol had gedaan met op de camping blijven en een beetje te klieren met water .
Gaat ze dat babyhuilen steeds doen als jij haar langere tijd negeert trouwens ? Zou ze dan niet écht héél verdrietig kunnen zijn denk je ?
Met dat niet lopen ; haar de buggy laten duwen , hand in hand huppelen , wie kan de grootste stappen nemen , etc . Duwen in de rug ; ik kan me voorstellen dat dat averechts werkt eigenlijk .
Jammer dat jij en je partner het niet eens zijn over de opvoeding .
Goed dat je hulp hebt , maar aarzel ook niet om aan te geven dat je meer of ander soort hulp - erbij - wil .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 27 juni 2008 om 01:53
Intiem ; vind je JOUW kind niet leuk of ben je er nu achter dat je kinderen in het algemeen ( en driejarigen in het bijzonder ) eigenlijk niet zo leuk vindt ?
Juist op een camping zie je veel van andere gezinnen . Doen andere ouders het anders ? Was er geen één andere drellende dreinende driejarige ?
Juist op een camping zie je veel van andere gezinnen . Doen andere ouders het anders ? Was er geen één andere drellende dreinende driejarige ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
