wat is normaal gedrag voor een net drie jarige?

Ik heb geen kinderen, maar ik kan je wel vertellen dat ik zelf nooit een tik heb gehad van mijn ouders, ondanks dat ik niet altijd even lief was.



Ik zal ze eens vragen hoe ze dat hebben aangepakt

Jee, kinderen van 3 kunnen inderdaad heel lastig zijn en drammen. Maar jij laat je wel erg kennen.



Rustig blijven en consequent blijven. Is wel makkelijker gezegd dan gedaan maar dreigen en tkken op de billen helpt niet echt goed.

Als eerste dit: een peuter in de pubertijd is gewoon een drama. Mijne heeft van net iets ouder dan 1 tot zeg twee-drie maanden geleden erin gezeten (hij wordt over een paar dagen 3). Het is zwaar, vermoeiend en je wil niet weten hoeveel instortingen ik heb gehad. Maar slaan, nooit. Onder geen enkele omstandigheid. Dat wil niet zeggend dat ik hem niet in gedachten behoorlijk achter het behang geplakt heb...Ik begrijp wel dat ze je grenzen zo kan opzoeken dat je uit wanhoop slaat hoor, maar dit zegt meer over jezelf dan over haar: jij weet namelijk geen enkele andere oplossing meer. Je leert haar dan een ding: straf staat gelijk aan slaan. Terwijl dat de clue niet is. Je moet een andere methode vinden die haar nog erger raakt. Knuffels uit bed halen, tv verbod, geen snoep meer etc.

Tevens mijn respect dat je met de auto (zonder airco begrijp ik) met een 3 jarige naar ITalie durft te rijden. Zou ik niet zo snel doen, zeker niet zonder airco. Wat me opvalt is dat ze geen limonade mocht...heeft dit te maken met haar dieet? Of geen ijsje? Juist op vakantie ben je toch veel soepeler dan normaal (maar niet teveel natuurlijk).



ff posten anders ben ik alles kwijt...

Als je zelf niet goed in je vel zit, voelen je kinderen dat heel goed aan. Het is wel erg negatief wat je allemaal vertelt. Er moeten toch ook leuke momenten zijn? Focus je daarop bij je kind en beloon haar voor de goede en leuke dingen die ze doet.....

Vind het eigenlijk best zielig voor het kind; moet urenlang in een snikhete auto zitten, dan naar een voor haar vreemde omgeving waar ze ook nog geen ijsje of limonade mag. Vervolgens krijgt het arme kind ook nog een paar tikken. Ik zou er eerlijk gezegd ook vervelend van worden.

Ik heb het idee, als ik de beschrijving leest, dat je dochter eigenlijk het doet puur en alleen om jouw reactie. Geef je haar ook veel positieve aandacht want het komt op mij over of jullie in een spiraal zitten: zij is lastig, jij irriteert je, zij voelt dat aan wordt nog lastiger, jij wordt boos etc. Wat wellicht kan helpen is vanaf het eerste moment van problemen zeggen:



"ik weet dat je een ijsje wil maar dat kan nu niet want we rijden. Als je nou lief bent onderweg krijg je als we gaan tanken een waterijsje. Blijf je zo zeuren dan krijg je sowieso niets."



Uitleggen helpt heel goed bij Zwiepje. Vertel waarom iets niet kan/mag. Als je nu snoep eet dan wordt je dik en kan je niet meer spelen omdat je niet op de glijbaan past. Zoiets. Probeer zelf rustig te blijven, dat is het belangrijkste. Ook het moeilijkste maar hoe onrustiger jij bent, hoe groter het drama wat volgt. Opmerkingen als: "denk je echt dat gillen helpt of zou mama eerder een ijsje/.snoepje/etc geven als je lief bent?"



Ik herken een hoop van je verhaal maar ik weet ook heel goed dat als ik of manlief niet rustig blijf, het veel erger wordt. Dat bewegelijke...aankleden voor de tv? Vooral als ze eenmaal zindelijk is werkt dat prima. Ondertussen een verhaal vertellen en als ze ophoudt met meewerken/poetsen etc dan stoppen? En de positieve dingen vooral heel erg belonen. Mijn strafsysteem is op het stoutbankje of knuffels afpakken, dreigen met een week lang geen snoep etc. Werkt perfect. Slaan lost echt niets op, het toont alleen je eigen onmacht, ook naar je kind terwijl jij juist wil uitstralen dat jij de macht en controle hebt.



Heel veel sterkte ermee.

Jaaah, wel herkenning hier hoor. Goddank is ze nu inmiddels 4 en die tijd voorbij. Op momenten dat je zelf het zwakst bent, begint zij te drammen. En aan te houden. Ze proberen je uit, zien hoe ver ze kunnen en als je consequent blijft wordt het daarna beter. Maar ze gaan de grens opzoeken. Keer op keer.



Wat bij ons hielp was blijven straffen met de strafhoek. Dat was dan de bank of haar kamer. Bij elke overtreding weer 3 minuten stil zitten op die plek en als ze weg liep gewoon weer terug zetten (en zo weinig mogelijk praten). Dat moet dan soms een uur achter elkaar, maar uiteindelijk bleef ze wel zitten. En als ze echt rottige dingen uithaalde, dan straffen die daar verband mee hielden. Op de muren getekend => een paar weken lang geen stiften meer en alleen maar kleurpotloden, ook uitleggen dat ze daar kennelijk nog te klein voor is. Enz.



Nu is het een voorbeeldig kind. Zonder dat we fysiek geweld hoefden toe te passen. Ze luistert erg goed en krijgt als gevolg daarvan veel ruimte en vrijheid. Dat heeft zo ook in de gaten en dus blijft het zo, al zijn er nog wel buien dat ze ons weer eens test. Met het bekende gevolg.

Oh ja, en heel veel complimenten en beloningen geven als het goed gaat, dat werkt ook erg goed.

Positief gedrag belonen en stimuleren, negatief gedrag straffen door bijvoorbeeld een strafhoek/stoel. En vooral zelf rustig proberen te blijven. Jouw gedrag straal je af op je kind en die pikt dat feilloos op.

Klinkt heel makkelijk, is het niet. Dat weet ik uit eigen ervaring omdat ik er thuis ook zo een heb. Maar toch blijven volhouden en consequent blijven.



En nooit je kind slaan

She's having a ball.......op elke actie van haar komt een reactie. En om die reactie van jou kan zij weer lekker verder klieren.

Nee is nee. Wees consequent, ten alle tijden! Probeer provocerend gegil te negeren. Zorg dat ze er niets mee bereikt. Laat haar maar een paar keer flippen, maar geef haar haar zin niet!! Maar stel er ook iets leuks tegenover, hou nu op met gillen, dan gaan we als we klaar zijn een ijsje eten.

En als ze eens gewoon lief zit te spelen, geef haar dan positieve aandacht, benadruk dan juist dat ze lief is!

Ik sluit me aan bij de anderen voor mij, urenlang in een snikhete auto en dan geen ijsje of limonade mogen.

Mijn dochters zijn ook ooit 3 geweest en konden heftig zijn in hun gedrag. Maar slaan? Nee, nooit. Ik loste veel dingen op met oneindig veel geduld en humor. Gaan schreeuwen deed ik ook niet, want dat is olie op het vuur. Soms moest ik ze echt even vasthouden om ze te kalmeren. Ik vergat ook nooit om als ze weer " gewoon" waren en uitgeraasd om ze te knuffelen en te zeggen dat ik toch heel veel van ze hield.

Oh en mijn peuterpuber had in zijn hoogtijdagen nog net geen bed in de gang staan, verder woonde hij er zowat

Je moet kinderen nooit slaan maar met ze praten. Goed uitleggen waarom iets niet mag.

Misschicken, dat had ik ook bij mijn oudste dochter, die zette ik ook in de gang en die heeft wat uren doorgebracht bij elkaar op de gang:-)

Inderdaad prima, dat doe ik ook. Knuffelen als de 'ruzie' met je kind over is.

quote:Sherpa schreef op 26 juni 2008 @ 14:37:

Je moet kinderen nooit slaan maar met ze praten. Goed uitleggen waarom iets niet mag.



Maar ook weer niet teveel uitleggen.....soms houdt het uitleggen gewoon op en is het tijd voor actie.

Mijn buren blíjven hun kinderen uitleggen, en die kinderen blíjven maar krijsen......na een kwartiertje uitleggen krijg ik zelf neigingen om dwars door de schutting heen dat kind even op de gang te zetten.......

TO is jouw verwachtingspatroon van je kind niet te hoog? Ik bedoel hiermee, hoe had je voorgesteld dat het zou zijn met een kleintje in de auto zonder airco voor uren. Zijn jullie tussendoor gestopt voor een ijsje? Picknick? Etc? Of gewoon door gaan karren? Was het niet verstandiger 's nachts te rijden als ze sliep? Ik denk dat zonder deze pauzes het voor geen enkele drie jarige vol te houden zou zijn zonder lastig te worden hoor.

Wat hebben jullie in Italie gedaan met haar wat echt leuk voor haar was? Als wij met de kleine op vakantie gaan dan is 90 procent van de dingen die we doen iets leuks voor hem en die andere 10 procent is voor ons zoals shoppen maar dus niet te lang.

TO, je kind heeft inderdaad de leeftijd mee wat uitproberen inhoudt. Echter ipv dat jij de ouderlijke macht houdt, verleg jij je gedrag naar haar op haar kinderlijke niveau en gaat een machtstrijd aan. En daar gaat het mis. Want jij wil die winnen en zij wil die winnen.



Jij bent de volwassene en als er iets mis gaat, moet jij dat doorbreken. Dat betekent dat je ook moet bekijken waarom een kind zich zo gedraagt. Ja deels leeftijd, ook een groot deel vakantie, lange reis, geirriteerde ouders die haar verwijten dat ze de vakantie verpest (oei, not done) Ze kan iig niets goeds doen. Jij houdt het gedrag in stand.



Ja, peuters zijn lastig. Maar dat hoort erbij. Paar grijzen haren krijgt iedereen.



Die vakantie is net zoiets imo als een kind in buggy meenemen op zaterdag naar de markt. Uren lang. Kind gedraagt zich niet, ouders geirriteerd en boos op kind. Terwijl dat kind in snikhete buggy uren lang tegen massa's kuiten zit te kijken omdat mama zo nodig boodschappen moet doen.



Kijk zelf eens hoe je reageert op de hele situatie. Die is al niet te harden. Kan je nagaan hoe het voor een driejarige is.

Wat mij verder opviel: een kind is ook een mens, met een eigen mening en een eigen wil. Soms kan je daar beter rekening mee houden en aan toegeven. Zo kon ik haar een tijdlang moeilijk naar bed krijgen. Het was tanden poetsen, plassen en slapen, maar het was elke keer een drama. Tot ik haar vroeg wat zij dan wilde. Dat was eerst plassen, dan tanden poetsen en dan slapen. Ok, dan doen we dat zo en sindsdien liep het vlekkeloos.

Ben je er nog TO?

Misschicken, eens. Slaan nooit. Een keer waarschuwen met uitleg, daarna over. Punt. Consequentie. Is drie dagen lastig, daarna duidelijk dat er met mams niet te sollen valt.



Dat wordt ook juist geaccepteerd omdat je duidelijk bent op vervelende momenten en ze zo kort mogelijk houdt. Verder leuke momenten benadrukken.

quote:Zwieber schreef op 26 juni 2008 @ 14:29:

Ik heb het idee, als ik de beschrijving leest, dat je dochter eigenlijk het doet puur en alleen om jouw reactie. Geef je haar ook veel positieve aandacht want het komt op mij over of jullie in een spiraal zitten: zij is lastig, jij irriteert je, zij voelt dat aan wordt nog lastiger, jij wordt boos etc. Wat wellicht kan helpen is vanaf het eerste moment van problemen zeggen:

Helemaal mee eens!

"ik weet dat je een ijsje wil maar dat kan nu niet want we rijden. Als je nou lief bent onderweg krijg je als we gaan tanken een waterijsje. Blijf je zo zeuren dan krijg je sowieso niets."

Dit soort dingen zeg ik ook vaak. Ik stel dochter van bijna 3 dingen in het vooruitzicht. Bijvoorbeeld, als je nu in de auto netjes blijft zitten (doet vaak Houdini-act in autostoel) en rusig met je speelgoedjes speelt, dan mag je straks daar en daar dit en dit doen (bijvoorbeeld even naar de speeltuin, een kaakje eten, een banaan enz..)

Uitleggen helpt heel goed bij Zwiepje. Vertel waarom iets niet kan/mag. Als je nu snoep eet dan wordt je dik en kan je niet meer spelen omdat je niet op de glijbaan past. Zoiets. Probeer zelf rustig te blijven, dat is het belangrijkste. Ook het moeilijkste maar hoe onrustiger jij bent, hoe groter het drama wat volgt. Opmerkingen als: "denk je echt dat gillen helpt of zou mama eerder een ijsje/.snoepje/etc geven als je lief bent?"

Ook weer helemaal mee eens. Ik herken best veel qua gedrag in wat je schrijft Intiem, maar het gaat nooit zover en wordt heel anders opgelost, namelijk met woorden en zonder irritaties en stemverheffing en er komen al helemaal geen kalmeringstabletten aan te pas..

Ik herken een hoop van je verhaal maar ik weet ook heel goed dat als ik of manlief niet rustig blijf, het veel erger wordt. Dat bewegelijke...aankleden voor de tv? Vooral als ze eenmaal zindelijk is werkt dat prima. Of zelf kleertjes laten uitzoeken en het samen doen, dus dat jij je tegelijkertijd ook aankleed..Ondertussen een verhaal vertellen en als ze ophoudt met meewerken/poetsen etc dan stoppen? Samen poetsen werkt hier heel goed en veel zelf laten doen, zelf borstel laten pakken (ze heeft een trapje dat hele huis doorgaat waarmee ze dat zelf kan) zelf pasta erop laten doen, zelf laten wegzetten enz..

En de positieve dingen vooral heel erg belonen. Mijn strafsysteem is op het stoutbankje of knuffels afpakken, dreigen met een week lang geen snoep etc. Werkt perfect. Slaan lost echt niets op, het toont alleen je eigen onmacht, ook naar je kind terwijl jij juist wil uitstralen dat jij de macht en controle hebt.

Precies. Volgens mij voelen kinderen uitstekend aan dat je de beheersing en de 'macht' kwijt bent als je gaat schreeuwen en slaan. En het geeft je zelf ook heel veel stress. Hier ook veel positief belonen, alles is zo knap van haar, eet ze haar groente goed op, oh wat knap en daar wordt je heeeel groot van, poetst ze zelf, wat een grote meid enz, kiest ze zelf kleding uit, wooow wat een mooie prinses enz enz.

Heel veel sterkte ermee.Ja, veel sterkte Intiem. Als jij en je partner rustig blijven en goed aangeven in een vroeg stadium wat wel en niet mag en haar hier direct op wijzen gaat het denk ik al meteen een heel stuk beter..

Ik herken ook wel veel uit je verhaal hoor. Ik heb een jongetje van 3 en de hele dag is het aandacht aandacht aandacht. En met een klein broertje van een paar maanden oud, gaat dat niet altijd lukken. Negeren werkt alleen bij mij op mn zenuwen, maar een tik op zn billen komt hier ook wel eens voor hoor. Meestal is naar de gang sturen hier trouwens voldoende.

Soms gaat het tijden goed en dan is het ineens weer een periode. De dingen die Zwieber zegt werken echt wel goed. Altijd uitleggen, rustig blijven etc.. Maar ik moet zeggen dat ik zelf ook een ongeduldig type ben.



Overigens gaan wij over een paar weken ook naar italie met de auto. Gaat altijd goed, maar dan is mijn man erbij en dat is de rust zelve

quote:Zwieber schreef op 26 juni 2008 @ 14:38:

Inderdaad prima, dat doe ik ook. Knuffelen als de 'ruzie' met je kind over is.Zijn we nu weer vriendjes? vragen wij altijd aan elkaar