Kinderen
alle pijlers
wat is normaal gedrag voor een net drie jarige?
donderdag 26 juni 2008 om 16:44
quote:intiem schreef op 26 juni 2008 @ 15:28:
Ohja, en over dat leuke vooruitzichten plaatsen als ze zeurt. Dochter begint met zeuren op het moment dat haar ijsje op is en ze zich vervolgens tegoed wil doen aan het mijne (wat niet mag, duh). En als ze na bijvoorbeeld eerst niet reageren (negeren, want ik weet dat reageren voeding is voor haar om door te blijven gaan),
meteen wel reageren met datgene wat je pas na te lang zeuren zegt, en pas daarna niet reageren
uiteindelijk zeggen op te moeten houden met zeuren, want dat ze net een ijsje heeft gehad en het niet leuk is wat ze doet en mama haar eigen ijsje mag etc. Dan in het vooruitzicht stellen dat ik het zo niet leuk vind en als ze zo zeurt de volgende keer dan maar geen ijsje krijgt
Dit moet je wáár kunnen maken. Weet zij wanneer volgende keer is? Vast en zeker heb je de volgende dag, of een dag later, alweer een ijsje gegeven dus voelt zij het dreigement niet.
(want wie zeurt wordt overgeslagen en ik doe het ook echt!), dan is het hek helemaal van de dam : ( en hebben wij de weg terug naar de tent en vervolgens in de tent zelf een krijsend en driftig kind.Zelf ijs eten terwijl zij geen ijs heeft is vragen om moeilijkheden. Je moet dus een andere sanctie verzinnen als je een fijne vakantie wilt.
Ohja, en over dat leuke vooruitzichten plaatsen als ze zeurt. Dochter begint met zeuren op het moment dat haar ijsje op is en ze zich vervolgens tegoed wil doen aan het mijne (wat niet mag, duh). En als ze na bijvoorbeeld eerst niet reageren (negeren, want ik weet dat reageren voeding is voor haar om door te blijven gaan),
meteen wel reageren met datgene wat je pas na te lang zeuren zegt, en pas daarna niet reageren
uiteindelijk zeggen op te moeten houden met zeuren, want dat ze net een ijsje heeft gehad en het niet leuk is wat ze doet en mama haar eigen ijsje mag etc. Dan in het vooruitzicht stellen dat ik het zo niet leuk vind en als ze zo zeurt de volgende keer dan maar geen ijsje krijgt
Dit moet je wáár kunnen maken. Weet zij wanneer volgende keer is? Vast en zeker heb je de volgende dag, of een dag later, alweer een ijsje gegeven dus voelt zij het dreigement niet.
(want wie zeurt wordt overgeslagen en ik doe het ook echt!), dan is het hek helemaal van de dam : ( en hebben wij de weg terug naar de tent en vervolgens in de tent zelf een krijsend en driftig kind.Zelf ijs eten terwijl zij geen ijs heeft is vragen om moeilijkheden. Je moet dus een andere sanctie verzinnen als je een fijne vakantie wilt.
donderdag 26 juni 2008 om 16:58
Verder: zou het kunnen dat ze gewoon slecht tegen veranderingen kan? Dat vakantie eigenlijk een brug te ver voor haar is?
Voor zover je nu nog in het gekat zit is het een wisselwerking waar je maar uit moet zien te komen door zoveel mogelijk positieve momenten met je dochter te pakken. De kieteldood was bij mij een succesnummer als ik weer eens helemaal overhoop lag met mijn Oudste.
Hulp heb je al toch? Ik weet ook niet hoe al die engelengeduldjes het doen met hun kinderen, mss hébben ze gewoon engelengeduld en mensen zoals jij en ik niet. Maar als je in een negatieve spiraal zit ben echt jíj -en niet je dochter- degene die jullie hier weer uit kan halen.
Zijn jij en je partner het wel eens over de dingen die jullie niet goed vinden. Zit ze niet tussen jullie in? Dat kan ook de pest zijn in vakantietijd en valt alleen op te lossen door echt samen compromissen te sluiten als 'wie praat, is de baas' of 's avonds bedenken hoe jullie bepaalde issues oplossen.
Wat ze doet doet ze omdat het zo lekker veel effect heeft. Mijn monster -de jongste- maakt zichzelf vies, of ons toilet vies. Scoort 'ie meer aandacht mee dan met gewoon lief zijn. Mijn job is dus had ik maar meer aandacht moeten geven aan zijn gewone lieve dingetjes.
Je hebt kans dat jouw monstertje bij de juffrouw een engeltje is. Ten eerste omdat ze bij jou lekker helemaal zichzelf kan zijn, ten tweede toont ze daarmee aan dat ze best wel leerbaar is en dat je je zelf dus moet concentreren op de duidelijkheid etc.
Al video home training gehad? Als je een oplossing wilt zul je bij de hulpverlening het best terecht kunnen als je akkefietjes helemaal navertelt, zoals in de post van 15.28 . Dan kunnen zij precies vertellen waar jij goed reageert en waar het anders kan. Zo werkt video home training.
Voor zover je nu nog in het gekat zit is het een wisselwerking waar je maar uit moet zien te komen door zoveel mogelijk positieve momenten met je dochter te pakken. De kieteldood was bij mij een succesnummer als ik weer eens helemaal overhoop lag met mijn Oudste.
Hulp heb je al toch? Ik weet ook niet hoe al die engelengeduldjes het doen met hun kinderen, mss hébben ze gewoon engelengeduld en mensen zoals jij en ik niet. Maar als je in een negatieve spiraal zit ben echt jíj -en niet je dochter- degene die jullie hier weer uit kan halen.
Zijn jij en je partner het wel eens over de dingen die jullie niet goed vinden. Zit ze niet tussen jullie in? Dat kan ook de pest zijn in vakantietijd en valt alleen op te lossen door echt samen compromissen te sluiten als 'wie praat, is de baas' of 's avonds bedenken hoe jullie bepaalde issues oplossen.
Wat ze doet doet ze omdat het zo lekker veel effect heeft. Mijn monster -de jongste- maakt zichzelf vies, of ons toilet vies. Scoort 'ie meer aandacht mee dan met gewoon lief zijn. Mijn job is dus had ik maar meer aandacht moeten geven aan zijn gewone lieve dingetjes.
Je hebt kans dat jouw monstertje bij de juffrouw een engeltje is. Ten eerste omdat ze bij jou lekker helemaal zichzelf kan zijn, ten tweede toont ze daarmee aan dat ze best wel leerbaar is en dat je je zelf dus moet concentreren op de duidelijkheid etc.
Al video home training gehad? Als je een oplossing wilt zul je bij de hulpverlening het best terecht kunnen als je akkefietjes helemaal navertelt, zoals in de post van 15.28 . Dan kunnen zij precies vertellen waar jij goed reageert en waar het anders kan. Zo werkt video home training.
donderdag 26 juni 2008 om 17:50
Intiem, een straf in het vooruitzicht stellen als "als je nu niet ophoudt, krijg je morgen geen ijsje", werkt niet; dan wordt ze alleen nog maar bozer. "Morgen" is heel abstract en veel te ver weg voor een gemiddelde 3-jarige. Ze hoort dan alleen: "jij krijgt geen ijsje" en de link met het eigen (wan)gedrag is al helemaal lastig te leggen. Als je straft, doe het dan passend en zo snel mogelijk na de "overtreding". Ik denk niet dat je iets moet zoeken waar je haar echt mee kan "raken". Gewoon iets wat ze ook niet zo leuk vindt (afgezonderd worden) is al genoeg denk ik. Het gaat er niet om dat ze gestraft wordt, maar dat ze uit het gedrag wordt gehaald dat ze vertoont.
Heb je al eens geprobeerd om zelf ook hysterisch te gaan doen als zij gaat gillen om een ijsje? Dus haar gedrag te spiegelen. Vaak zijn ze dan stikbeledigd, maar het kan wel helpen. Gewoon net zo belachelijk gaan doen als zij; maak er maar een lolletje van. Jouw rode kop van woede is voor haar veel lonender dan zo'n gekke reactie.
En tenslotte; vakanties zijn niet altijd een feest voor kinderen (en ook niet voor volwassenen). Zelf moet ik ook altijd wel even flink omschakelen van het dagelijkse ritme naar de andere tijdsindeling van een vakantie. Gaat het met haar op het kdv verder wel goed qua gedrag? Hebben de leidsters daar anders geen tips voor je? Zij staan er afstandelijker tegenover en dat kan soms ook goede tips opleveren.
Heb je al eens geprobeerd om zelf ook hysterisch te gaan doen als zij gaat gillen om een ijsje? Dus haar gedrag te spiegelen. Vaak zijn ze dan stikbeledigd, maar het kan wel helpen. Gewoon net zo belachelijk gaan doen als zij; maak er maar een lolletje van. Jouw rode kop van woede is voor haar veel lonender dan zo'n gekke reactie.
En tenslotte; vakanties zijn niet altijd een feest voor kinderen (en ook niet voor volwassenen). Zelf moet ik ook altijd wel even flink omschakelen van het dagelijkse ritme naar de andere tijdsindeling van een vakantie. Gaat het met haar op het kdv verder wel goed qua gedrag? Hebben de leidsters daar anders geen tips voor je? Zij staan er afstandelijker tegenover en dat kan soms ook goede tips opleveren.
donderdag 26 juni 2008 om 19:08
Hoi Intiem
Wat hier goed werkt is een duidelijke dagindeling. We eten (ongeveer) om zo laat fruit en zo laat brood en zo laat een koekje (of een ijsje) en zo laat warm. Dat weten de heren en daar wijken we niet van af. Ook niet in de vakantie. Na het middagslaapje krijgen ze dan zoiets. Zou dat wat zijn? Om zo een duidelijkheid in te bouwen?
Verder hoop ik dat je iets kan halen uit de andere tips! Heftig hoor. Heb je toch wel genoten van je vakantie?
Groetjes Raponsel.
Wat hier goed werkt is een duidelijke dagindeling. We eten (ongeveer) om zo laat fruit en zo laat brood en zo laat een koekje (of een ijsje) en zo laat warm. Dat weten de heren en daar wijken we niet van af. Ook niet in de vakantie. Na het middagslaapje krijgen ze dan zoiets. Zou dat wat zijn? Om zo een duidelijkheid in te bouwen?
Verder hoop ik dat je iets kan halen uit de andere tips! Heftig hoor. Heb je toch wel genoten van je vakantie?
Groetjes Raponsel.
donderdag 26 juni 2008 om 19:11
quote:Labelle schreef op 26 juni 2008 @ 16:07:
[...]
Welja, geef het kind gewoon zijn zin, TO niet zo streng he.. en als ze 40 ijsjes wil per dag, en op de terugrit op je autodak zitten..gewoon doen.. ben je meteen van het gezeik af..
Zo leert kind dat zeuren helpt, en je alles krijgt.
Aardige reactie .
Pick your battles noemen ze dit. Zoals uit het verhaal van TO wel blijkt heeft altijd maar consequent zijn bij dit kind helemaal geen zin, dus daarom geef ik als tip om eens niet zo consequent te zijn. En dat betekent helemaal niet 40 ijsjes en overal aan toegeven, maar gewoon wat minder strikt zijn en niet over alles de strijd aangaan. Voor jezelf en voor je kind een stuk relaxter. En daarna komt het echt wel weer goed hoor, als ze eenmaal doorhebben dat mamma ook gewoon relaxed en gezellig kan zijn zijn ze al snel bereid een stuk beter naar je te luisteren. Zo gaat het hier tenminste en ik krijg regelmatig complimenten over mijn schatjes .
[...]
Welja, geef het kind gewoon zijn zin, TO niet zo streng he.. en als ze 40 ijsjes wil per dag, en op de terugrit op je autodak zitten..gewoon doen.. ben je meteen van het gezeik af..
Zo leert kind dat zeuren helpt, en je alles krijgt.
Aardige reactie .
Pick your battles noemen ze dit. Zoals uit het verhaal van TO wel blijkt heeft altijd maar consequent zijn bij dit kind helemaal geen zin, dus daarom geef ik als tip om eens niet zo consequent te zijn. En dat betekent helemaal niet 40 ijsjes en overal aan toegeven, maar gewoon wat minder strikt zijn en niet over alles de strijd aangaan. Voor jezelf en voor je kind een stuk relaxter. En daarna komt het echt wel weer goed hoor, als ze eenmaal doorhebben dat mamma ook gewoon relaxed en gezellig kan zijn zijn ze al snel bereid een stuk beter naar je te luisteren. Zo gaat het hier tenminste en ik krijg regelmatig complimenten over mijn schatjes .
donderdag 26 juni 2008 om 19:44
Wij zijn net terug van vakantie met een drie jarige en ik dacht dat het gedram lag aan dat ik te veel toestond.......
Idd vind ik dat zoals ik geniet, mijn kind dat ook mag op vakantie. Dus krijgt ze iedere dag een ijsje (en soms wel twee), mag ze iedere avond in een restaurant zeggen wat ze wil eten (van de drie weken zo,n 16 keer pasta) en doe ik allemaal dingen die ik zonder haar niet zou doen. (Wij waren door Thailand aan het reizen en ik zou zelf bv niet op een olifant gaan zitten)
Maar ik vond haar soms erg jankerig en pieperig terwijl ze dat normaal eigenlijk niet is.
Komt het gelukkig niet door het verwennen.....
Wij zetten haar overigens apart als ze vervelend was en dat hielp enorm.
Wat slaan betreft: Ze heeft mij een paar keer in haar leven een klap gegeven en die krijgt ze net zo hard weer terug.
Als ze daar later voor in therapie moet: " So will be it"..
Zolang ze nog iedere dag van me hoort hoe veel ik van haar houd en ze tot vervelens toe onder de kussen wordt bedolven denk ik niet dat ze er veel last van zal hebben.....
Idd vind ik dat zoals ik geniet, mijn kind dat ook mag op vakantie. Dus krijgt ze iedere dag een ijsje (en soms wel twee), mag ze iedere avond in een restaurant zeggen wat ze wil eten (van de drie weken zo,n 16 keer pasta) en doe ik allemaal dingen die ik zonder haar niet zou doen. (Wij waren door Thailand aan het reizen en ik zou zelf bv niet op een olifant gaan zitten)
Maar ik vond haar soms erg jankerig en pieperig terwijl ze dat normaal eigenlijk niet is.
Komt het gelukkig niet door het verwennen.....
Wij zetten haar overigens apart als ze vervelend was en dat hielp enorm.
Wat slaan betreft: Ze heeft mij een paar keer in haar leven een klap gegeven en die krijgt ze net zo hard weer terug.
Als ze daar later voor in therapie moet: " So will be it"..
Zolang ze nog iedere dag van me hoort hoe veel ik van haar houd en ze tot vervelens toe onder de kussen wordt bedolven denk ik niet dat ze er veel last van zal hebben.....
donderdag 26 juni 2008 om 20:11
Hi, allereerst.. gedrag lijkt me typisch puterpuber. Ik wil ook nog even zeggen (is al vaker gezegd, maar ook hier ervaar ik het iedere keer weer) dat een kind sterk reageert op jouw humeur en gevoelens. Ik heb met vlagen hevige moodswings, en mijn meiden swingen gezellig met me mee. Dan moet ik er echt weer bewust van worden; Oja, fijne, rustige gevoelens creeeren om er een leuke gezellige dag van te maken.
Succes!
Succes!
donderdag 26 juni 2008 om 20:22
quote:lilalore schreef op 26 juni 2008 @ 16:03:
Ik zou het een beetje loslaten. Een paar dingen kiezen die je echtechtecht heel belangrijk vindt en de rest lekker laten gaan. Het is vakantie dus lekker vaak een ijsje, en een beetje om de rest van het gezeur heen laveren. Het is een fase en het gaat dus wel weer over. Je bent zó consequent dat je dochter alles uit de kast trekt om te kijken of mamma nou echt niet één keertje overstag zal gaan. Tenminste daar lijkt het op. Eigenlijk jammer dat je alweer terug bent, want juist op vakantie kun je veel doen onder het mom van: 'omdat we op vakantie zijn'. Geen zin in water? Nou vooruit, omdat we op vakantie zijn mag je limonade. Nóg een ijsje? Nou ok dan, omdat het zo gezellig is. Echt ik zou het gewoon even lekker loslaten, verwen haar maar een beetje en laat 'r lekker wat aanmodderen, dan kun je als je zelf weer wat lekkerder in je vel zit weer langzaamaan de teugels aantrekken.
Sinds ik twee kinderen heb ben ik hier zelf veeeel relaxter in geworden. Bij de eerste dacht ik steeds dat ik 'm voorgoed zou verpesten als ik het nu niet goed deed. Maar met een tweede erbij wordt je daar ineens heel makkelijk in. Misschien helpt dat ook om je te bedenken. Als je er nog een had rondlopen had je haar misschien wel veel meer vrijheid gegeven.
Succes en sterkte!
Helemaal eens met deze post. Als ik jouw verhalen lees Intiem krijg ik de indruk (ik kan er naast zitten natuurlijk) dat je het allemaal té goed en té consequent wilt doen. Op zich niets mis mee, maar de kans is nu wél aanwezig dat je continu met "nee"-dingen bezig bent en dat de sfeer steeds meer richting "nee, niet doen" gaat.
Heb je weleens nagedacht over de teugels een tijdje te laten vieren? Inderdaad, een paar dingen kiezen die belangrijk zijn, daar aandacht aan besteden en de rest gewoon even lekker te laten gaan.
Dat is de manier waarop ik het zelf doe: ik kies een paar belangrijke dingen en voor de rest laat ik mijn kinderen lekker aanklooien en rotzooien en lach ik af en toe (best vaak eigenlijk ) om hun ondeugende gedrag en vindingrijkheid. Als ik overal achter aan zou moeten zitten, dan zou ik compleet gek worden met 3 kinderen onder de 4 jaar.
Om een praktisch voorbeeld te geven: ik wil niet dat mijn kinderen elkaar schoppen of slaan. Daar ben ik dus heel fel op en dan treed ik direct op. Met vieze moddervoeten naar binnen stampen, klieren met eten of bijvoorbeeld eerder van tafel sneaken en dan stiekem buiten gaan spelen, daar ben ik veel minder fel op. Dat komt later nog wel een keer.
Leg jezelf niet te veel eisen op. Ik krijg uit je verhaal de indruk dat je op het moment nauwelijks kunt genieten van je dochter en ook niet dat je trots op haar bent. Probeer eerst dat gevoel weer terug te krijgen. Als je je ergert aan je dochter kun je geen relaxte moeder zijn en dat voelt je dochter haarfijn aan. Vergeet even de opvoedboekjes en alle opvoedadviezen en ga leuke dingen doen met je dochter. Probeer er achter te komen wat ze leuk vindt en probeer zelf daar ook van te genieten. Sterkte, want ik vind je post behoorlijk heftig.
Ik zou het een beetje loslaten. Een paar dingen kiezen die je echtechtecht heel belangrijk vindt en de rest lekker laten gaan. Het is vakantie dus lekker vaak een ijsje, en een beetje om de rest van het gezeur heen laveren. Het is een fase en het gaat dus wel weer over. Je bent zó consequent dat je dochter alles uit de kast trekt om te kijken of mamma nou echt niet één keertje overstag zal gaan. Tenminste daar lijkt het op. Eigenlijk jammer dat je alweer terug bent, want juist op vakantie kun je veel doen onder het mom van: 'omdat we op vakantie zijn'. Geen zin in water? Nou vooruit, omdat we op vakantie zijn mag je limonade. Nóg een ijsje? Nou ok dan, omdat het zo gezellig is. Echt ik zou het gewoon even lekker loslaten, verwen haar maar een beetje en laat 'r lekker wat aanmodderen, dan kun je als je zelf weer wat lekkerder in je vel zit weer langzaamaan de teugels aantrekken.
Sinds ik twee kinderen heb ben ik hier zelf veeeel relaxter in geworden. Bij de eerste dacht ik steeds dat ik 'm voorgoed zou verpesten als ik het nu niet goed deed. Maar met een tweede erbij wordt je daar ineens heel makkelijk in. Misschien helpt dat ook om je te bedenken. Als je er nog een had rondlopen had je haar misschien wel veel meer vrijheid gegeven.
Succes en sterkte!
Helemaal eens met deze post. Als ik jouw verhalen lees Intiem krijg ik de indruk (ik kan er naast zitten natuurlijk) dat je het allemaal té goed en té consequent wilt doen. Op zich niets mis mee, maar de kans is nu wél aanwezig dat je continu met "nee"-dingen bezig bent en dat de sfeer steeds meer richting "nee, niet doen" gaat.
Heb je weleens nagedacht over de teugels een tijdje te laten vieren? Inderdaad, een paar dingen kiezen die belangrijk zijn, daar aandacht aan besteden en de rest gewoon even lekker te laten gaan.
Dat is de manier waarop ik het zelf doe: ik kies een paar belangrijke dingen en voor de rest laat ik mijn kinderen lekker aanklooien en rotzooien en lach ik af en toe (best vaak eigenlijk ) om hun ondeugende gedrag en vindingrijkheid. Als ik overal achter aan zou moeten zitten, dan zou ik compleet gek worden met 3 kinderen onder de 4 jaar.
Om een praktisch voorbeeld te geven: ik wil niet dat mijn kinderen elkaar schoppen of slaan. Daar ben ik dus heel fel op en dan treed ik direct op. Met vieze moddervoeten naar binnen stampen, klieren met eten of bijvoorbeeld eerder van tafel sneaken en dan stiekem buiten gaan spelen, daar ben ik veel minder fel op. Dat komt later nog wel een keer.
Leg jezelf niet te veel eisen op. Ik krijg uit je verhaal de indruk dat je op het moment nauwelijks kunt genieten van je dochter en ook niet dat je trots op haar bent. Probeer eerst dat gevoel weer terug te krijgen. Als je je ergert aan je dochter kun je geen relaxte moeder zijn en dat voelt je dochter haarfijn aan. Vergeet even de opvoedboekjes en alle opvoedadviezen en ga leuke dingen doen met je dochter. Probeer er achter te komen wat ze leuk vindt en probeer zelf daar ook van te genieten. Sterkte, want ik vind je post behoorlijk heftig.
donderdag 26 juni 2008 om 20:26
Al dat ge-emmer om een tik, ik geef mijn man ook regelmatig een mep als hij weer eens vergeet om de was in de wasmand te doen (heb ik al 100x gezegd) of iets dergelijks. Net als de buurvrouw als die weer eens aan mijn spullen komt, gewoon een tik over de vingers. Heel normaal, niet moeilijk over doen. Laatst die ambtenaar ook, wilde niet luisteren, even een pets over de vingers en kláár.
donderdag 26 juni 2008 om 20:29
Ik ben het trouwens eens met Lilalore, laat het een beetje lós. Heb vorige week zelf een topic geopend over hoe het gezellig te houden met een peuter. En ik ben erachter dat als ik niet van alles móet op een dag, van mezelf, dat het dan een stúk relaxter is. Ik ging me namelijk afvragen waarom het de ene dag wél leuk was in huis, en de andere dag niet.
Als ik 's ochtends opsta met een schema in mijn hoofd (zo laat afwassen, dan even boodschappen doen, wil vandaag de bedden verschonen en de wc schoonmaken) dan kan ik er donder op zeggen dat dochter me in de weg loopt en dat we beiden sjacherijnig worden. Als ik gewoon van plan ben om er een leuke dag van te maken en wel zie wat er verder nog gedaan wordt is het een stuk gezelliger in huis.
Consequent zijn is wel belangrijk, maar niet ten koste van alles. Stel een paar duidelijke regels en negeer de rest of doe er iets minder moeilijk over. Je dochter gaat nu óveral tegenin omdat óveral regels voor zijn. Dat nodigt uit tot rellen. Dus iets minder regels, iets makkelijker en het is een stuk gezelliger.
Als ik 's ochtends opsta met een schema in mijn hoofd (zo laat afwassen, dan even boodschappen doen, wil vandaag de bedden verschonen en de wc schoonmaken) dan kan ik er donder op zeggen dat dochter me in de weg loopt en dat we beiden sjacherijnig worden. Als ik gewoon van plan ben om er een leuke dag van te maken en wel zie wat er verder nog gedaan wordt is het een stuk gezelliger in huis.
Consequent zijn is wel belangrijk, maar niet ten koste van alles. Stel een paar duidelijke regels en negeer de rest of doe er iets minder moeilijk over. Je dochter gaat nu óveral tegenin omdat óveral regels voor zijn. Dat nodigt uit tot rellen. Dus iets minder regels, iets makkelijker en het is een stuk gezelliger.
donderdag 26 juni 2008 om 20:33
Oh en als je van tevoren al allerlei dingen gaat roepen 'niets aanraken hoor, overal afblijven hoor, wel meegaan hoor' dan is het al niet meer gezellig voordat je begint en misschien zelfs overbodig.
Een vriendin van mij deed dat ook bij haar dochter: voordat er gegeten werd begon het gezeik al 'je eet je bord wel leeg vandaag, anders krijg je geen snoepje' 'je eet ook je groente op hoor, anders ga je op de gang' 'als je weer zo langzaam eet vandaag krijg je geen toetje'. Gewoon voordat er uberhaupt eten op tafel stond.
Het kind kreeg de káns niet eens meer om normaal te eten. Ik zou ook geen hap meer door mijn keel krijgen als ik haar was.
En 2 uur na het eten was het kind lief aan het spelen, zet die moeder een schaaltje chips op tafel, roept het kind erbij en zegt 'kijk eens, chipjes, die mag jij niet, want jij hebt niet gegeten'. Terwijl dat kind die chipjes niet eens zag staan, en er uit zichzelf nooit om gevraagd had volgens mij. Dat was gewoon pesten.
Niet dat jij dat doet, maar je snapt wel wat ik bedoel denk ik. Geef haar de kans om het goed te doen, voordat je er bovenop zit.
Een vriendin van mij deed dat ook bij haar dochter: voordat er gegeten werd begon het gezeik al 'je eet je bord wel leeg vandaag, anders krijg je geen snoepje' 'je eet ook je groente op hoor, anders ga je op de gang' 'als je weer zo langzaam eet vandaag krijg je geen toetje'. Gewoon voordat er uberhaupt eten op tafel stond.
Het kind kreeg de káns niet eens meer om normaal te eten. Ik zou ook geen hap meer door mijn keel krijgen als ik haar was.
En 2 uur na het eten was het kind lief aan het spelen, zet die moeder een schaaltje chips op tafel, roept het kind erbij en zegt 'kijk eens, chipjes, die mag jij niet, want jij hebt niet gegeten'. Terwijl dat kind die chipjes niet eens zag staan, en er uit zichzelf nooit om gevraagd had volgens mij. Dat was gewoon pesten.
Niet dat jij dat doet, maar je snapt wel wat ik bedoel denk ik. Geef haar de kans om het goed te doen, voordat je er bovenop zit.
donderdag 26 juni 2008 om 20:40
Straffen vind ik trouwens geen optie voor een kind van 3 jaar. Daar zijn ze nog veel te jong voor. Zeuren en dan de volgende keer geen ijsje krijgen (terwijl jij en man dan als ik het goed begrijp wel aan het ijs zitten), dat vind ik echt vragen om moeilijkheden. Welk kind van 3 jaar zou dan niet flippen.
De enige straf die ik hier voor mijn kinderen van 2 en 3 jaar gebruik is apart of op de gang zetten (en dan meteen na de "overtreding" en altijd na 1 keer waarschuwen. Dát begrijpen ze, een straf die een dag later komt is volgens mij tamelijk moeilijk te bevatten voor een kleintje (ik snap het wel hoor, soms zijn die peuters zo gewiekst en verbaal ver dat je de neiging hebt om ze "als een ouder kind" of erger nog "volwassene" te behandelen, maar dat zijn ze natuurlijk niet.
De enige straf die ik hier voor mijn kinderen van 2 en 3 jaar gebruik is apart of op de gang zetten (en dan meteen na de "overtreding" en altijd na 1 keer waarschuwen. Dát begrijpen ze, een straf die een dag later komt is volgens mij tamelijk moeilijk te bevatten voor een kleintje (ik snap het wel hoor, soms zijn die peuters zo gewiekst en verbaal ver dat je de neiging hebt om ze "als een ouder kind" of erger nog "volwassene" te behandelen, maar dat zijn ze natuurlijk niet.
donderdag 26 juni 2008 om 20:55
Ik heb niet alle reacties heel aandachtig gelezen, maar het eerste wat in mij opkomt bij het lezen van de OP is: Wat moet jou kind veel, en wat mag zij veel niet. Wat leg jij de lat hoog voor jezelf en voor haar wat betreft de opvoeding!
Zelf ben ik gezegend met 4 kinderen, de oudste drie zijn ruim binnen de drie jaar geboren, dus superdruk geweest, en eigenlijk geen tijd om op te letten of ze niet aan een vieze wc zaten ergens anders dan thuis en ik had geen tijd om ze af te leiden bij driftbuien, die negeerde ik standaard (een beetje noodgedwongen). En guess what? Ze zijn ook groter geworden, hele normale kinderen geworden die lekker in hun vel zitten en zichzelf vermaken, juist omdat ze niet zo op hun huid gezeten werden. Hoe harder jij wil dat jou dochter iets níet doet, hoe harder zij gaat proberen om het juist wél te doen. Dat je aan de kalmeringsmiddelen moet om je vakantie door te komen vind ik echt heeeeeel ver gaan! Zo erg kan een driejarige toch uit zichzelf niet zijn?
Mijn derde kan wel vreselijk drammen, met een enorme zeurstem ( hoor nou eens, het is net een écht kind), dat corrigeer ik door op rustige toon te blijven herhalen, waar ik ook ben: "Meisje als jij zo praat hoort mama niet wat jij zegt".
Ik ben geen opvoed goeroe, maar ik zou willen zeggen, relax, láát haar ( een kind van drie kan zich volgens mij best zelf aankleden en uitkleden, die van mij wel tenminste, het geeft toch niets als ze daar een poosje over doet?).
Ook ik kijk wel eens naar programma's als Schatjes van de EO ( de andere opvoedkundige programma's kunnen wij niet ontvangen op onze TV) en wat mij opvalt is dat het vaak niet het gedrag van het kind gecorrigeerd moet worden bij een negatieve spiraal, maar de manier waarop de ouder op ongewenst gedrag reageert.
Maar in ieder geval sterkte ermee, het is ook helemaal niet leuk, probeer je je kind op voeden volgens het boekje, wordt je afgefakkeld door je medeforummers.
Zelf ben ik gezegend met 4 kinderen, de oudste drie zijn ruim binnen de drie jaar geboren, dus superdruk geweest, en eigenlijk geen tijd om op te letten of ze niet aan een vieze wc zaten ergens anders dan thuis en ik had geen tijd om ze af te leiden bij driftbuien, die negeerde ik standaard (een beetje noodgedwongen). En guess what? Ze zijn ook groter geworden, hele normale kinderen geworden die lekker in hun vel zitten en zichzelf vermaken, juist omdat ze niet zo op hun huid gezeten werden. Hoe harder jij wil dat jou dochter iets níet doet, hoe harder zij gaat proberen om het juist wél te doen. Dat je aan de kalmeringsmiddelen moet om je vakantie door te komen vind ik echt heeeeeel ver gaan! Zo erg kan een driejarige toch uit zichzelf niet zijn?
Mijn derde kan wel vreselijk drammen, met een enorme zeurstem ( hoor nou eens, het is net een écht kind), dat corrigeer ik door op rustige toon te blijven herhalen, waar ik ook ben: "Meisje als jij zo praat hoort mama niet wat jij zegt".
Ik ben geen opvoed goeroe, maar ik zou willen zeggen, relax, láát haar ( een kind van drie kan zich volgens mij best zelf aankleden en uitkleden, die van mij wel tenminste, het geeft toch niets als ze daar een poosje over doet?).
Ook ik kijk wel eens naar programma's als Schatjes van de EO ( de andere opvoedkundige programma's kunnen wij niet ontvangen op onze TV) en wat mij opvalt is dat het vaak niet het gedrag van het kind gecorrigeerd moet worden bij een negatieve spiraal, maar de manier waarop de ouder op ongewenst gedrag reageert.
Maar in ieder geval sterkte ermee, het is ook helemaal niet leuk, probeer je je kind op voeden volgens het boekje, wordt je afgefakkeld door je medeforummers.
donderdag 26 juni 2008 om 21:07
Ik vind het soms ook wel moeilijk het gezellig te houden met peuterdochter. En dat is op momenten dat ik vind dat ze mee moet werken en het (dus) niet doet, dat ik zelf niet uitgeslapen ben, dat er veel in korte tijd moet gebeuren etc.
Ik ben niet zo'n heel geduldig type en alles in peutertempo wordt ik soms best knettergek van. En altijd maar zeuren, huilen en drammen.
Maar er boos om worden of jezelf op laten fokken, dat is precies wat er niet werkt.
Ik ga ook wel eens de fout in hoor. Dan hebben we dus een erg ongezellige dag. Maar ik heb wel door dat als ik de dingen anders benader zij veel beter meewerkt, dan als ik de instelling heb, ik wil het zo hebben en je werkt maar even mee omdat ik het zeg.
Een paar dingen die mij opvallen aan je bericht Ibtiem, dat het bijv nodig vind de tandenborstel haar mond in te wrikken, dat je letterlijk (hoe moet ik dat opvatten) het gevecht met haar aangaat om haar te laten drinken, ze provoceert tot op het gemene af (hoe bedoel je dat? kan een peuter dan al bewust gemeen zijn? denk je?) En dat je zegt: mama lekker gek maken.. zo denkt een peuter toch helemaal niet??
Een keer een tik zou ik niet zo over vallen, maar dat ze een rode kont overhoudt aan de vakantie houdt dus in dat je een tik verkopen steeds als straf inzet? Lijkt me ook niet effectief.
Ik heb ook een niet-meewerkende peuter, maar afleiden werkt beter dan dwingen (want dwingen werkt niet). Mijn peuter wil vaak niet drinken en drinken is 1 van de dingen die ik wel heel belangrijk vind en waar ik dus niet aan toe wil geven. Maar als ik er bijv een wedstrijdje van maak : doen wie het eerst zijn melk opheeft? gaat dat beter dan zeggen: je drinkt nu je melk op en gaat niet van tafel voor het op is.
Ik vind het zelf ook moeilijk dit vol te houden want ik ben zoals gezegd niet heel geduldig aangelegd. Dus ik heb ook wel eens de pest in dat je nooit eens gewoon kan zeggen: hup, drink je melk op, en dat het dan gebeurt. En het is hier ook regelmatig een dagje niet gezellig. Want soms moeten er uiteindelijk gewoon dingen gebeuren, boodschappen halen (waarbij ze 100x wegloopt en ik uiteindelijk wel boos wordt), of iets anders huishoudelijks. En ze moet de aandacht ook delen met een babybroer en dat valt ook vaak niet in goede aarde bij peuterdochter.
Maar vakantie lijkt me ook bij uitstek een moment dat er een aantal dingen niet hoeven, dus bij uitstek een moment om even wat losser te kunnen zijn dan thuis. Dus ik vraag me af waarom je zo krampachtig vasthoudt aan het consequent zijn.
Ik ben niet zo'n heel geduldig type en alles in peutertempo wordt ik soms best knettergek van. En altijd maar zeuren, huilen en drammen.
Maar er boos om worden of jezelf op laten fokken, dat is precies wat er niet werkt.
Ik ga ook wel eens de fout in hoor. Dan hebben we dus een erg ongezellige dag. Maar ik heb wel door dat als ik de dingen anders benader zij veel beter meewerkt, dan als ik de instelling heb, ik wil het zo hebben en je werkt maar even mee omdat ik het zeg.
Een paar dingen die mij opvallen aan je bericht Ibtiem, dat het bijv nodig vind de tandenborstel haar mond in te wrikken, dat je letterlijk (hoe moet ik dat opvatten) het gevecht met haar aangaat om haar te laten drinken, ze provoceert tot op het gemene af (hoe bedoel je dat? kan een peuter dan al bewust gemeen zijn? denk je?) En dat je zegt: mama lekker gek maken.. zo denkt een peuter toch helemaal niet??
Een keer een tik zou ik niet zo over vallen, maar dat ze een rode kont overhoudt aan de vakantie houdt dus in dat je een tik verkopen steeds als straf inzet? Lijkt me ook niet effectief.
Ik heb ook een niet-meewerkende peuter, maar afleiden werkt beter dan dwingen (want dwingen werkt niet). Mijn peuter wil vaak niet drinken en drinken is 1 van de dingen die ik wel heel belangrijk vind en waar ik dus niet aan toe wil geven. Maar als ik er bijv een wedstrijdje van maak : doen wie het eerst zijn melk opheeft? gaat dat beter dan zeggen: je drinkt nu je melk op en gaat niet van tafel voor het op is.
Ik vind het zelf ook moeilijk dit vol te houden want ik ben zoals gezegd niet heel geduldig aangelegd. Dus ik heb ook wel eens de pest in dat je nooit eens gewoon kan zeggen: hup, drink je melk op, en dat het dan gebeurt. En het is hier ook regelmatig een dagje niet gezellig. Want soms moeten er uiteindelijk gewoon dingen gebeuren, boodschappen halen (waarbij ze 100x wegloopt en ik uiteindelijk wel boos wordt), of iets anders huishoudelijks. En ze moet de aandacht ook delen met een babybroer en dat valt ook vaak niet in goede aarde bij peuterdochter.
Maar vakantie lijkt me ook bij uitstek een moment dat er een aantal dingen niet hoeven, dus bij uitstek een moment om even wat losser te kunnen zijn dan thuis. Dus ik vraag me af waarom je zo krampachtig vasthoudt aan het consequent zijn.
donderdag 26 juni 2008 om 21:24
Wat een heftig verhaal. En wat jammer ook, want juist een vakantie is een uitgelezen moment om de lol weer terug te krijgen, kan ik uit ervaring zeggen.
Mijn zoon heeft heel lang enorme driftbuiten gehad, zo erg dat ik niet alleen vreselijk aan mezelf ging twijfelen, maar zelfs ook aan hem, of ie wel helemaal goed was, zeg maar.
Nu heb ik een tijdje terug een weekje vakantie met hem gehad, met zijn tweetjes, dus ik zag er ook best tegenop, maar wat heeft het hem en mij en vooral ons goed gedaan, ik heb er een ander kind voor terug gekregen.
En met die ervaring in mijn achterhoofd kan ik wel zeggen wat er daarvoor in ieder geval bij ons aan schortte, misschien herken je er iets in.
Te weinig aandacht. Ondanks dat ik echt altijd met mijn zoon bezig ben en ook altijd met hem samen ben als ik niet werk, was ik zelf gewoon heel erg moe, best wel gestresst, vond ik hem niet altijd even aardig omdat hij zo boos kon worden, en had ik echt altijd haast. Met als gevolg dat ik ongemerkt best vaak tegen hem liep te snauwen of te haasten en hem op sommige momenten overvroeg. En omdat er thuis nu eenmaal altijd dingen zijn die óók moeten gebeuren, was ik ook best vaak "oostindisch doof" voor hem.
Iemand anders gaf het voorbeeld van kind in de buggy op de markt: in je dagelijks leven, zeker als je zoals ik alleen bent met je kind, word je kind best vaak meegesleept naar allerlei dingen die voor een kind gewoon geen hol aan zijn. Of ben je dingen aan het doen (huishouden, werk) die ook al geen hol aan zijn voor je kind. Kan je nog zo leuk je kind "laten meehelpen", afwassen blijft afwassen en wordt nooit samen hutten bouwen en alleen maar spelen ofzo.
Voor ons was de vakantie dus juist een godsgeschenk, ik had me ook heilig voorgenomen om die week ook helemaal om mijn zoon te laten draaien en dat heb ik dus ook gedaan. IJsjes eten tot we er ziek van werden, voor de driemiljoenste keer samen van de glijbaan, voor de achtentachtigste keer hetzelfde boekje lezen en vooral échte, ongebreidelde, bewuste aandacht. We hebben eigenlijk non stop gekletst over dingen die hij leuk vond en dingen gedaan die hij leuk vond, en verdomd als het niet waar is, met elke dag die vorderde werd hij alleen maar liever. Geen onvertogen woord gevallen, terwijl ik echt nul komma nul consequent was maar gewoon dacht "fuck it, het is vakantie, we doen gewoon waar we zin in hebben".
Moraal van dit verhaal: zoals anderen ook al zeiden, denk ik dat je je dochter wat minder zou laten "moeten". Ze is pas 3, ze heeft nog haar hele leven om dingen te moeten en om consequenties te ervaren van haar acties. Ik denk dat je véél te streng bent en dat je je afreageert op je dochter terwijl ze dat niet verdient. Leef je eigen stress niet uit op haar, en probeer haar weer te zien zoals ze is: een meisje van 3 die de wereld aan het ontdekken is en die dolgraag aan jou wil laten zien.
Voor mij en mijn zoon was de vakantie echt een ommekeer, we hebben het nu veel gezelliger en ik merk dat de aandacht die hij krijgt nu veel effectiever is, omdat ik letterlijk "ben afgedaald" naar zijn niveau. Het klinkt stom, maar ik heb mijn zoon echt opnieuw leren kennen, in de maalstroom van alledag schiet - bij mij althans - me in hem verplaatsen er soms echt bij in. Dan ben ik de hele dag aan het "doe dit- niet doen- schiet op- kom hier- doe dat"ten en vergeet ik gewoon dat hij ook een mening heeft. En zoals iemand anders al zei: vaak heeft een kind gewoon echt een punt, al sje de rust neemt om te luisteren en dan ook echt te hóren wat je kind je duidelijk probeert te maken is het meestal echt zo gek of onredelijk niet.
Ik denk trouwens wel dat je echt hulp moet gaan zoeken, en dan niet uit een opvoedboekje met nog meer regels, want de negativiteit die jij uit over je dochter vind ik echt alle perken te buiten gaan. Het is echt niet okee als zowel jij als haar vader vinden dat ze jullie vakantie verziekt, dat is echt in mijn ogen heeeeel ernstig. Dus daar moet je echt snel verandering in gaan brengen en ik denk niet dat nóg meer regels daar de oplossing in zijn. Integendeel, ik sluit me aan bij iedereen die zegt dat je juist losser moet worden en weer moet leren genieten van het kind dat je dochter is.
Mijn zoon heeft heel lang enorme driftbuiten gehad, zo erg dat ik niet alleen vreselijk aan mezelf ging twijfelen, maar zelfs ook aan hem, of ie wel helemaal goed was, zeg maar.
Nu heb ik een tijdje terug een weekje vakantie met hem gehad, met zijn tweetjes, dus ik zag er ook best tegenop, maar wat heeft het hem en mij en vooral ons goed gedaan, ik heb er een ander kind voor terug gekregen.
En met die ervaring in mijn achterhoofd kan ik wel zeggen wat er daarvoor in ieder geval bij ons aan schortte, misschien herken je er iets in.
Te weinig aandacht. Ondanks dat ik echt altijd met mijn zoon bezig ben en ook altijd met hem samen ben als ik niet werk, was ik zelf gewoon heel erg moe, best wel gestresst, vond ik hem niet altijd even aardig omdat hij zo boos kon worden, en had ik echt altijd haast. Met als gevolg dat ik ongemerkt best vaak tegen hem liep te snauwen of te haasten en hem op sommige momenten overvroeg. En omdat er thuis nu eenmaal altijd dingen zijn die óók moeten gebeuren, was ik ook best vaak "oostindisch doof" voor hem.
Iemand anders gaf het voorbeeld van kind in de buggy op de markt: in je dagelijks leven, zeker als je zoals ik alleen bent met je kind, word je kind best vaak meegesleept naar allerlei dingen die voor een kind gewoon geen hol aan zijn. Of ben je dingen aan het doen (huishouden, werk) die ook al geen hol aan zijn voor je kind. Kan je nog zo leuk je kind "laten meehelpen", afwassen blijft afwassen en wordt nooit samen hutten bouwen en alleen maar spelen ofzo.
Voor ons was de vakantie dus juist een godsgeschenk, ik had me ook heilig voorgenomen om die week ook helemaal om mijn zoon te laten draaien en dat heb ik dus ook gedaan. IJsjes eten tot we er ziek van werden, voor de driemiljoenste keer samen van de glijbaan, voor de achtentachtigste keer hetzelfde boekje lezen en vooral échte, ongebreidelde, bewuste aandacht. We hebben eigenlijk non stop gekletst over dingen die hij leuk vond en dingen gedaan die hij leuk vond, en verdomd als het niet waar is, met elke dag die vorderde werd hij alleen maar liever. Geen onvertogen woord gevallen, terwijl ik echt nul komma nul consequent was maar gewoon dacht "fuck it, het is vakantie, we doen gewoon waar we zin in hebben".
Moraal van dit verhaal: zoals anderen ook al zeiden, denk ik dat je je dochter wat minder zou laten "moeten". Ze is pas 3, ze heeft nog haar hele leven om dingen te moeten en om consequenties te ervaren van haar acties. Ik denk dat je véél te streng bent en dat je je afreageert op je dochter terwijl ze dat niet verdient. Leef je eigen stress niet uit op haar, en probeer haar weer te zien zoals ze is: een meisje van 3 die de wereld aan het ontdekken is en die dolgraag aan jou wil laten zien.
Voor mij en mijn zoon was de vakantie echt een ommekeer, we hebben het nu veel gezelliger en ik merk dat de aandacht die hij krijgt nu veel effectiever is, omdat ik letterlijk "ben afgedaald" naar zijn niveau. Het klinkt stom, maar ik heb mijn zoon echt opnieuw leren kennen, in de maalstroom van alledag schiet - bij mij althans - me in hem verplaatsen er soms echt bij in. Dan ben ik de hele dag aan het "doe dit- niet doen- schiet op- kom hier- doe dat"ten en vergeet ik gewoon dat hij ook een mening heeft. En zoals iemand anders al zei: vaak heeft een kind gewoon echt een punt, al sje de rust neemt om te luisteren en dan ook echt te hóren wat je kind je duidelijk probeert te maken is het meestal echt zo gek of onredelijk niet.
Ik denk trouwens wel dat je echt hulp moet gaan zoeken, en dan niet uit een opvoedboekje met nog meer regels, want de negativiteit die jij uit over je dochter vind ik echt alle perken te buiten gaan. Het is echt niet okee als zowel jij als haar vader vinden dat ze jullie vakantie verziekt, dat is echt in mijn ogen heeeeel ernstig. Dus daar moet je echt snel verandering in gaan brengen en ik denk niet dat nóg meer regels daar de oplossing in zijn. Integendeel, ik sluit me aan bij iedereen die zegt dat je juist losser moet worden en weer moet leren genieten van het kind dat je dochter is.
Am Yisrael Chai!
donderdag 26 juni 2008 om 21:28
quote:fashionvictim schreef op 26 juni 2008 @ 21:24:
Ik denk trouwens wel dat je echt hulp moet gaan zoeken, en dan niet uit een opvoedboekje met nog meer regels, want de negativiteit die jij uit over je dochter vind ik echt alle perken te buiten gaan. Het is echt niet okee als zowel jij als haar vader vinden dat ze jullie vakantie verziekt, dat is echt in mijn ogen heeeeel ernstig. Dus daar moet je echt snel verandering in gaan brengen en ik denk niet dat nóg meer regels daar de oplossing in zijn. Integendeel, ik sluit me aan bij iedereen die zegt dat je juist losser moet worden en weer moet leren genieten van het kind dat je dochter is.ZO mee eens! Hoe kun je een kind van 3 met de verantwoordelijkheid voor de 'verpeste vakantie' opzadelen?
Ik denk trouwens wel dat je echt hulp moet gaan zoeken, en dan niet uit een opvoedboekje met nog meer regels, want de negativiteit die jij uit over je dochter vind ik echt alle perken te buiten gaan. Het is echt niet okee als zowel jij als haar vader vinden dat ze jullie vakantie verziekt, dat is echt in mijn ogen heeeeel ernstig. Dus daar moet je echt snel verandering in gaan brengen en ik denk niet dat nóg meer regels daar de oplossing in zijn. Integendeel, ik sluit me aan bij iedereen die zegt dat je juist losser moet worden en weer moet leren genieten van het kind dat je dochter is.ZO mee eens! Hoe kun je een kind van 3 met de verantwoordelijkheid voor de 'verpeste vakantie' opzadelen?
donderdag 26 juni 2008 om 21:37
quote:intiem schreef op 26 juni 2008 @ 15:23:
Weer een tussentijdse reactie, want alle goede bedoelingen ten spijt: IK DOE DAT AL!
Intiem, dit is het begin van je derde post in dit topic, en hier verlies je zo te zien al je zelfbeheersing - tenminste, zo interpreteer ik je hoofdletters. Als je op je dochter net zo prikkelbaar reageert, en die indruk wek je wel, dan denk ik dat je beter naar jouw manier van reageren kunt kijken dan naar haar gedrag.
Makkelijk gezegd hoor, en ik ben helemaal een gevalletje "de beste stuurlui staan aan wal", want nul ervaring met 3-jarigen.
Weer een tussentijdse reactie, want alle goede bedoelingen ten spijt: IK DOE DAT AL!
Intiem, dit is het begin van je derde post in dit topic, en hier verlies je zo te zien al je zelfbeheersing - tenminste, zo interpreteer ik je hoofdletters. Als je op je dochter net zo prikkelbaar reageert, en die indruk wek je wel, dan denk ik dat je beter naar jouw manier van reageren kunt kijken dan naar haar gedrag.
Makkelijk gezegd hoor, en ik ben helemaal een gevalletje "de beste stuurlui staan aan wal", want nul ervaring met 3-jarigen.
donderdag 26 juni 2008 om 21:39
Ik kan het wel
Ja, ik schrok daar ook van, ik schrik sowieso van de bewoordingen die Intiem gebruikt. En hoewel ik de gevoelens in mindere mate heus ook wel herken (elke moeder heeft weleens een dag waarop ze denkt "pfff, rotkind, laat me met rust" ... toch? ) vind ik het vooral schokkend dat het op vakantie dan zo escaleert. Júist een vakantie zou in mijn ogen moeten draaien om lekker ontspannen gewoon een beetje de boel de boel laten en weer eens echt tijd te hebben om gewoon te lachen om je kind, te keten met je kind, en eens even níet bezig te moeten zijn met opvoeden.
In mijn geval was het daardoor juist zo dat de dingen die mijn zoon normaal altijd als strijdpunt uitkiest, hij nu uit zichzelf deed. Omdat hij volgens mij weer eens echt het gevoel had dat hij gehoord werd. Vond ik zelf ook wel verbazingwekkend, ik had er nooit zo bij stil gestaan dat ook kleintjes daar al zo gevoelig voor zijn, maar toen ik er middenin zat vond ik het ineens zooo logisch. Uiteindelijk wil je kind vooral jou blij maken, maar dan moet je hem/haar ook wel het gevoel geven dat je blij te maken bent, als je alleen maar loopt te katten of te nee-en krijgen ze vanzelf het gevoel dat het toch niet uitmaakt omdat ze toch niks goed kunnen doen.
Ja, ik schrok daar ook van, ik schrik sowieso van de bewoordingen die Intiem gebruikt. En hoewel ik de gevoelens in mindere mate heus ook wel herken (elke moeder heeft weleens een dag waarop ze denkt "pfff, rotkind, laat me met rust" ... toch? ) vind ik het vooral schokkend dat het op vakantie dan zo escaleert. Júist een vakantie zou in mijn ogen moeten draaien om lekker ontspannen gewoon een beetje de boel de boel laten en weer eens echt tijd te hebben om gewoon te lachen om je kind, te keten met je kind, en eens even níet bezig te moeten zijn met opvoeden.
In mijn geval was het daardoor juist zo dat de dingen die mijn zoon normaal altijd als strijdpunt uitkiest, hij nu uit zichzelf deed. Omdat hij volgens mij weer eens echt het gevoel had dat hij gehoord werd. Vond ik zelf ook wel verbazingwekkend, ik had er nooit zo bij stil gestaan dat ook kleintjes daar al zo gevoelig voor zijn, maar toen ik er middenin zat vond ik het ineens zooo logisch. Uiteindelijk wil je kind vooral jou blij maken, maar dan moet je hem/haar ook wel het gevoel geven dat je blij te maken bent, als je alleen maar loopt te katten of te nee-en krijgen ze vanzelf het gevoel dat het toch niet uitmaakt omdat ze toch niks goed kunnen doen.
Am Yisrael Chai!
