Gezondheid
alle pijlers
Alzheimer, wat staat ons te wachten?
maandag 17 februari 2014 om 11:36
Ik hoop dat ik hier wat ervaringsdeskundigen tref.
Bij mijn schoonmoeder is afgelopen zomer definitief de ziekte van alzheimer vastgesteld. Ze woont nog thuis met haar man. De laatste tijd gaat ze behoorlijk achter uit. Gisterochtend is ze voor het eerst gaan dwalen en stond ze in verwarde toestand bij de buren op de stoep in haar nachtkleding. Er is een aanvraag voor dagopvang voor haar de deur uit (2 dagdelen in de week). Ook heeft ze last van wanen (ze denkt/ziet dingen die er niet zijn).
Voor mijn schoonvader is het erg zwaar. Hij klaagt niet snel maar geeft wel aan dat hij het moeilijk heeft. Zijn kinderen (waaronder mijn man) lijken het allemaal wat te onderschatten. Er is wel contact met een extern iemand die mijn schoonouders af en toe wat begeleid, maar ik lijk de enige binnen de familie die ziet/denkt te zien (?) hoe zwaar het voor mijn schoonvader is. Ik vind dit erg moeilijk. Het is tenslotte hun familie en ik wil me er niet teveel mee bemoeien.
Is er iemand die van dichtbij met de ziekte van alzheimer te maken heeft gehad? Kan iemand mij vertellen hoe dit zich verder gaat ontwikkelen? In welk tempo en wat ons nog meer staat te wachten?
Bij mijn schoonmoeder is afgelopen zomer definitief de ziekte van alzheimer vastgesteld. Ze woont nog thuis met haar man. De laatste tijd gaat ze behoorlijk achter uit. Gisterochtend is ze voor het eerst gaan dwalen en stond ze in verwarde toestand bij de buren op de stoep in haar nachtkleding. Er is een aanvraag voor dagopvang voor haar de deur uit (2 dagdelen in de week). Ook heeft ze last van wanen (ze denkt/ziet dingen die er niet zijn).
Voor mijn schoonvader is het erg zwaar. Hij klaagt niet snel maar geeft wel aan dat hij het moeilijk heeft. Zijn kinderen (waaronder mijn man) lijken het allemaal wat te onderschatten. Er is wel contact met een extern iemand die mijn schoonouders af en toe wat begeleid, maar ik lijk de enige binnen de familie die ziet/denkt te zien (?) hoe zwaar het voor mijn schoonvader is. Ik vind dit erg moeilijk. Het is tenslotte hun familie en ik wil me er niet teveel mee bemoeien.
Is er iemand die van dichtbij met de ziekte van alzheimer te maken heeft gehad? Kan iemand mij vertellen hoe dit zich verder gaat ontwikkelen? In welk tempo en wat ons nog meer staat te wachten?
dinsdag 18 februari 2014 om 17:15
quote:kaasmadam schreef op 18 februari 2014 @ 15:11:
Solomio, het lijkt me zo moeilijk, zoals in jouw geval nu je moeder al ruim 4 jaar niet meer kan praten, om hiermee om te gaan. Hoe sta jij er nu zelf in? Vind je het nog erg moeilijk? Of heb je in de loop der tijd steeds al wat meer afscheid van haar genomen?
Herkent ze jou nog wel?
(mogelijk heb je het al wel verteld. Sorry dan daarvoor)
Ik vind het verschrikkelijk. Ik vind dat ik af en toe bij mijn moeder op bezoek moet, maar ik zou liever nooit meer gaan, omdat het me zo'n pijn doet.
Of ze me nog herkent weet ik niet. Meestal lichten haar ogen wel op als ze me ziet, maar ook als haar favoriete verzorgers er zijn lichten haar ogen op.
Ik heb inderdaad steeds meer afscheid van haar genomen (moeten nemen) en als ik nu bij haar ben zit ik met haar hand in de mijne, of een arm om haar heen, in de hoop dat ze de warmte die ik voor haar heb nog voelt.
Solomio, het lijkt me zo moeilijk, zoals in jouw geval nu je moeder al ruim 4 jaar niet meer kan praten, om hiermee om te gaan. Hoe sta jij er nu zelf in? Vind je het nog erg moeilijk? Of heb je in de loop der tijd steeds al wat meer afscheid van haar genomen?
Herkent ze jou nog wel?
(mogelijk heb je het al wel verteld. Sorry dan daarvoor)
Ik vind het verschrikkelijk. Ik vind dat ik af en toe bij mijn moeder op bezoek moet, maar ik zou liever nooit meer gaan, omdat het me zo'n pijn doet.
Of ze me nog herkent weet ik niet. Meestal lichten haar ogen wel op als ze me ziet, maar ook als haar favoriete verzorgers er zijn lichten haar ogen op.
Ik heb inderdaad steeds meer afscheid van haar genomen (moeten nemen) en als ik nu bij haar ben zit ik met haar hand in de mijne, of een arm om haar heen, in de hoop dat ze de warmte die ik voor haar heb nog voelt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 18 februari 2014 om 19:35
Laat het onderwerp van dwars gedrag even rustig en probeer het wat later opnieuw.
Je hebt veel kans dat hij dan wel gewoon meewerkt.
Tenminste dat werkt bij mijn vader.
En laat niet merken dat je zelf er ook geïrriteerd van raakt, ze pikken heel snel jouw gevoel op.
voor Solomio.
Ik zit in dezelfde schuit. Mijn vader kan ook niet meer praten en alles wat hem, hem maakt is volledig overgenomen door de alzheimer. Dus mijn vader is ook echt dement. Soms krijg ik hem nog wel eens aan het lachen maar die momenten zijn steeds zeldzamer.
Volgende donderdag gaat mijn vader wisselen van verzorgingstehuis. Dat een spannende dag, ik ben benieuwd hoe hij gaat reageren. Hij gaat naar een verzorgingstehuis dat een stuk rustiger is, zodat hij de tijd die hij nog heeft in rust kan doorbrengen.
Je hebt veel kans dat hij dan wel gewoon meewerkt.
Tenminste dat werkt bij mijn vader.
En laat niet merken dat je zelf er ook geïrriteerd van raakt, ze pikken heel snel jouw gevoel op.
voor Solomio.
Ik zit in dezelfde schuit. Mijn vader kan ook niet meer praten en alles wat hem, hem maakt is volledig overgenomen door de alzheimer. Dus mijn vader is ook echt dement. Soms krijg ik hem nog wel eens aan het lachen maar die momenten zijn steeds zeldzamer.
Volgende donderdag gaat mijn vader wisselen van verzorgingstehuis. Dat een spannende dag, ik ben benieuwd hoe hij gaat reageren. Hij gaat naar een verzorgingstehuis dat een stuk rustiger is, zodat hij de tijd die hij nog heeft in rust kan doorbrengen.
dinsdag 18 februari 2014 om 19:53
Mensen doen zich vaak anders voor met anderen erbij. Kan ook schaamte zijn. En kunnen naar een naasten erg claimend of op zichzelf zijn.
Met het eten zie je vaak dat de smaaklust verdwijnt of dat de rem eraf is en alles word gegeten en gedronken wat voor handen is. Dus let daar goed op. Want dit kan gevaarlijke situaties opleveren
Als mensen iets niet of juist wel willen of gebertenisen verdraaien dan is dat op dat moment hun beleving. Je kan het proberen uit te leggen maar beter is op het op dat moment te laten voor wat het is. Want ze willen iets niet. Kan je het beter
op een later moment weer proberen.
Je kan mensen proberen te begeleiden in de dagelijkse dingen maar leg niet iets op. Mensen willen de regie proberen te behouden
Met het eten zie je vaak dat de smaaklust verdwijnt of dat de rem eraf is en alles word gegeten en gedronken wat voor handen is. Dus let daar goed op. Want dit kan gevaarlijke situaties opleveren
Als mensen iets niet of juist wel willen of gebertenisen verdraaien dan is dat op dat moment hun beleving. Je kan het proberen uit te leggen maar beter is op het op dat moment te laten voor wat het is. Want ze willen iets niet. Kan je het beter
op een later moment weer proberen.
Je kan mensen proberen te begeleiden in de dagelijkse dingen maar leg niet iets op. Mensen willen de regie proberen te behouden
dinsdag 18 februari 2014 om 22:23
quote:kaasmadam schreef op 18 februari 2014 @ 16:54:
Dank voor de link, Mallie. Ik kende 'm al, maar had hem niet zo gericht op depressies gelezen. Bedankt!
Wat ook opvalt is dat mijn schoonmoeder het in gezelschap vaak 'beter' doet dan wanneer ze alleen of met haar man is. Dat zorgt ook soms voor een wat vertekend beeld.
Mensen kunnen vaak een heel stuk compenseren. Dat is heel hard werken en vergt veel concentratie om verborgen te houden dat ze in de war zijn en dingen niet kunnen of niet weten. Nadat het bezoek weg is, dan krijgt de partner vaak de volle laag .
Vergelijk het maar even met een klein kind wat pas naar school gaat en daar heel braaf is , en dan pas lastig wordt als het weer thuis is, uitgeput van de hele dag zijn best doen.
Verder hebben mensen nu eenmaal minder remmingen naar hun eigen partner toe. En is het vaak ook zo dat er vaste patronen zijn in een relatie. De een zorgt, de ander wordt verzorgd. En met ziekte of dementie worden die rollen soms ineens omgedraaid.
Dan moet degene die altijd verzorgd werd ineens zorgen. Niet iedereen wil of kan dat, sommige mensen zijn dan boos, en hebben wrok. In plaats van een rustige oude dag gezellig samen moet je ineens voor je partner zorgen.
In een ideale wereld zorgt de goede partner vol geduld voor de zieke. Maar meestal is het niet zo. Irritaties van een lange relatie worden uitvergroot en geduld kan niet meer opgebracht worden. Heb daar ook begrip voor. Het is voor iedereen moeilijk maar voor de zorgende partner nóg moeilijker als die van de familie weinig steun krijgt omdat iedereen verwacht dat er veel aandacht is voor de zieke.
Een partner van iemand die dement is gaat een enorme lijdensweg tegemoet. Vergeet dat niet. Hoe erg het ook is als je vader of moeder je niet meer herkent, het is nog veel erger om je steun en toeverlaat te zien veranderen.
Dank voor de link, Mallie. Ik kende 'm al, maar had hem niet zo gericht op depressies gelezen. Bedankt!
Wat ook opvalt is dat mijn schoonmoeder het in gezelschap vaak 'beter' doet dan wanneer ze alleen of met haar man is. Dat zorgt ook soms voor een wat vertekend beeld.
Mensen kunnen vaak een heel stuk compenseren. Dat is heel hard werken en vergt veel concentratie om verborgen te houden dat ze in de war zijn en dingen niet kunnen of niet weten. Nadat het bezoek weg is, dan krijgt de partner vaak de volle laag .
Vergelijk het maar even met een klein kind wat pas naar school gaat en daar heel braaf is , en dan pas lastig wordt als het weer thuis is, uitgeput van de hele dag zijn best doen.
Verder hebben mensen nu eenmaal minder remmingen naar hun eigen partner toe. En is het vaak ook zo dat er vaste patronen zijn in een relatie. De een zorgt, de ander wordt verzorgd. En met ziekte of dementie worden die rollen soms ineens omgedraaid.
Dan moet degene die altijd verzorgd werd ineens zorgen. Niet iedereen wil of kan dat, sommige mensen zijn dan boos, en hebben wrok. In plaats van een rustige oude dag gezellig samen moet je ineens voor je partner zorgen.
In een ideale wereld zorgt de goede partner vol geduld voor de zieke. Maar meestal is het niet zo. Irritaties van een lange relatie worden uitvergroot en geduld kan niet meer opgebracht worden. Heb daar ook begrip voor. Het is voor iedereen moeilijk maar voor de zorgende partner nóg moeilijker als die van de familie weinig steun krijgt omdat iedereen verwacht dat er veel aandacht is voor de zieke.
Een partner van iemand die dement is gaat een enorme lijdensweg tegemoet. Vergeet dat niet. Hoe erg het ook is als je vader of moeder je niet meer herkent, het is nog veel erger om je steun en toeverlaat te zien veranderen.
woensdag 19 februari 2014 om 00:28
quote:mallie123 schreef op 18 februari 2014 @ 19:53:
Mensen doen zich vaak anders voor met anderen erbij. Kan ook schaamte zijn. En kunnen naar een naasten erg claimend of op zichzelf zijn.
Met het eten zie je vaak dat de smaaklust verdwijnt of dat de rem eraf is en alles word gegeten en gedronken wat voor handen is. Dus let daar goed op. Want dit kan gevaarlijke situaties opleveren
Als mensen iets niet of juist wel willen of gebertenisen verdraaien dan is dat op dat moment hun beleving. Je kan het proberen uit te leggen maar beter is op het op dat moment te laten voor wat het is. Want ze willen iets niet. Kan je het beter
op een later moment weer proberen.
Je kan mensen proberen te begeleiden in de dagelijkse dingen maar leg niet iets op. Mensen willen de regie proberen te behouden
Niet alleen de smaak, vooral de reuk, dat schijnt ook een teken te zijn van naderende dementie. Ja en ruiken is een deel van het proeven, als je at niet meer doet, is het eten niet lekker/aantrekkelijk meer.
Ik heb met ma ook eens vlak langs een varkensboerderij gereden, waar het behoorlijk stonk, ze merkte er niets van
Mensen doen zich vaak anders voor met anderen erbij. Kan ook schaamte zijn. En kunnen naar een naasten erg claimend of op zichzelf zijn.
Met het eten zie je vaak dat de smaaklust verdwijnt of dat de rem eraf is en alles word gegeten en gedronken wat voor handen is. Dus let daar goed op. Want dit kan gevaarlijke situaties opleveren
Als mensen iets niet of juist wel willen of gebertenisen verdraaien dan is dat op dat moment hun beleving. Je kan het proberen uit te leggen maar beter is op het op dat moment te laten voor wat het is. Want ze willen iets niet. Kan je het beter
op een later moment weer proberen.
Je kan mensen proberen te begeleiden in de dagelijkse dingen maar leg niet iets op. Mensen willen de regie proberen te behouden
Niet alleen de smaak, vooral de reuk, dat schijnt ook een teken te zijn van naderende dementie. Ja en ruiken is een deel van het proeven, als je at niet meer doet, is het eten niet lekker/aantrekkelijk meer.
Ik heb met ma ook eens vlak langs een varkensboerderij gereden, waar het behoorlijk stonk, ze merkte er niets van
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 19 februari 2014 om 09:40
Oh Solomio, wat schrijnend om te lezen
Ik kan me zo goed voorstellen hoe moeilijk de situatie moet zijn waar jij in zit. Het is met recht mensonterend om je moeder zo te moeten zien. Gevoelsmatig 'moet' je er naar toe, maar als iemand zo door de ziekte is overgenomen, dan is het zo niet meer de persoon zoals jij die gekend hebt. Wat ongelofelijk goed dat je toch nog altijd gaat en zoveel warmte naar haar overbrengt!
Wij hebben thuis afgesproken dat we binnenkort in gesprek met de kinderen gaan. Manlief ziet nu toch ook dat dit nodig is. Ik verwacht dat de kinderen het wel goed zullen oppakken. Het is nog redelijk 'ver weg' . Maar desalniettemin vinden we dat we ze hierin mee moeten nemen.
Jade, Solomio, wat een respect heb ik voor jullie! Zo knap zoals jullie er mee omgaan!
Jade, ik hoop dat de overgang naar een ander verzorgingstehuis rustig verloopt voor je vader. Wat zou je graag meer willen doen he, dan machteloos langs de zijlijn staan toekijken?
Ik kan me zo goed voorstellen hoe moeilijk de situatie moet zijn waar jij in zit. Het is met recht mensonterend om je moeder zo te moeten zien. Gevoelsmatig 'moet' je er naar toe, maar als iemand zo door de ziekte is overgenomen, dan is het zo niet meer de persoon zoals jij die gekend hebt. Wat ongelofelijk goed dat je toch nog altijd gaat en zoveel warmte naar haar overbrengt!
Wij hebben thuis afgesproken dat we binnenkort in gesprek met de kinderen gaan. Manlief ziet nu toch ook dat dit nodig is. Ik verwacht dat de kinderen het wel goed zullen oppakken. Het is nog redelijk 'ver weg' . Maar desalniettemin vinden we dat we ze hierin mee moeten nemen.
Jade, Solomio, wat een respect heb ik voor jullie! Zo knap zoals jullie er mee omgaan!
Jade, ik hoop dat de overgang naar een ander verzorgingstehuis rustig verloopt voor je vader. Wat zou je graag meer willen doen he, dan machteloos langs de zijlijn staan toekijken?
woensdag 19 februari 2014 om 09:53
quote:jade80 schreef op 18 februari 2014 @ 19:35:
Laat het onderwerp van dwars gedrag even rustig en probeer het wat later opnieuw.
Je hebt veel kans dat hij dan wel gewoon meewerkt.
Tenminste dat werkt bij mijn vader.
En laat niet merken dat je zelf er ook geïrriteerd van raakt, ze pikken heel snel jouw gevoel op.
voor Solomio.
Ik zit in dezelfde schuit. Mijn vader kan ook niet meer praten en alles wat hem, hem maakt is volledig overgenomen door de alzheimer. Dus mijn vader is ook echt dement. Soms krijg ik hem nog wel eens aan het lachen maar die momenten zijn steeds zeldzamer.
Volgende donderdag gaat mijn vader wisselen van verzorgingstehuis. Dat een spannende dag, ik ben benieuwd hoe hij gaat reageren. Hij gaat naar een verzorgingstehuis dat een stuk rustiger is, zodat hij de tijd die hij nog heeft in rust kan doorbrengen.
Ow, wat lastig dat hij naar een ander verzorgingshuis gaat. Ik kan me voorstellen dat meer rust prettig is, maar zo'n overgang is waarschijnlijk voor hemzelf heel lastig.
Ik zie dat mijn moeder haar vaste verzorgers wel 'herkent', het lijkt haar iig enig houvast te geven.
Hopelijk lukt het je vader nog om te wennen op een nieuwe plek.
Laat het onderwerp van dwars gedrag even rustig en probeer het wat later opnieuw.
Je hebt veel kans dat hij dan wel gewoon meewerkt.
Tenminste dat werkt bij mijn vader.
En laat niet merken dat je zelf er ook geïrriteerd van raakt, ze pikken heel snel jouw gevoel op.
voor Solomio.
Ik zit in dezelfde schuit. Mijn vader kan ook niet meer praten en alles wat hem, hem maakt is volledig overgenomen door de alzheimer. Dus mijn vader is ook echt dement. Soms krijg ik hem nog wel eens aan het lachen maar die momenten zijn steeds zeldzamer.
Volgende donderdag gaat mijn vader wisselen van verzorgingstehuis. Dat een spannende dag, ik ben benieuwd hoe hij gaat reageren. Hij gaat naar een verzorgingstehuis dat een stuk rustiger is, zodat hij de tijd die hij nog heeft in rust kan doorbrengen.
Ow, wat lastig dat hij naar een ander verzorgingshuis gaat. Ik kan me voorstellen dat meer rust prettig is, maar zo'n overgang is waarschijnlijk voor hemzelf heel lastig.
Ik zie dat mijn moeder haar vaste verzorgers wel 'herkent', het lijkt haar iig enig houvast te geven.
Hopelijk lukt het je vader nog om te wennen op een nieuwe plek.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 19 februari 2014 om 10:14
Kaasmadam
Mijn moeder is beginnend dementerend, woont in een verzorgingshuis. Mijn vader is vorige maand overleden, en mijn moeder is nu wat verder weggezakt zeg maar.
Wat je zegt over in gezelschap het beter doen klopt ook bij haar.
Ze heeft een vaste riedel gesprekstof, een soort cassettebandje, en dat draait ze af wanneer er bezoek is. En dat is echt woordelijk steeds perfect hetzelfde.
Het verhaal zit ook goed in elkaar, dus maar weinig mensen hebben in de gaten hoe het echt met haar is.
Mijn moeder is beginnend dementerend, woont in een verzorgingshuis. Mijn vader is vorige maand overleden, en mijn moeder is nu wat verder weggezakt zeg maar.
Wat je zegt over in gezelschap het beter doen klopt ook bij haar.
Ze heeft een vaste riedel gesprekstof, een soort cassettebandje, en dat draait ze af wanneer er bezoek is. En dat is echt woordelijk steeds perfect hetzelfde.
Het verhaal zit ook goed in elkaar, dus maar weinig mensen hebben in de gaten hoe het echt met haar is.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
woensdag 19 februari 2014 om 10:32
Hi Marcellav, gecondoleerd nog met het overlijden van je vader. En dan nu ook nog je moeder verder zien wegzakken. Wat een heftige tijd voor je...
Wat je schrijft over dat 'cassettebandje' dat klinkt bekend. Wanneer mijn schoonmoeder soms bij ons is zijn er vaak 1 of 2 onderwerpen die haar op dat moment erg bezig houden en dat zijn de ook de enige onderwerpen waar ze over praat. Steeds opnieuw vertelt ze daarover dezelfde dingen. Soms vind ik dat wel lastig, zeker wanneer het gaat om verhalen die niet kloppen (hallucinaties). Bijv. wanneer ze vertelt dat ze haar dochter die in het buitenland woont vanuit de spiegel naar haar heeft zien staan kijken. Ze vertelt er dan wel bij dat ze weet dat dit niet kan, maar toch vertelt ze steeds weer opnieuw dat ze het écht gezien heeft.
Of als ze bijv. achterdochtig is ten opzichte van iemand dan kan ze daar erg over doorgaan. Ik probeer de verhalen dan vaak maar wat af te zwakken en het minder erg/groot voor haar te maken, maar ze blijft er dan continu over doorgaan.
Wat je schrijft over dat 'cassettebandje' dat klinkt bekend. Wanneer mijn schoonmoeder soms bij ons is zijn er vaak 1 of 2 onderwerpen die haar op dat moment erg bezig houden en dat zijn de ook de enige onderwerpen waar ze over praat. Steeds opnieuw vertelt ze daarover dezelfde dingen. Soms vind ik dat wel lastig, zeker wanneer het gaat om verhalen die niet kloppen (hallucinaties). Bijv. wanneer ze vertelt dat ze haar dochter die in het buitenland woont vanuit de spiegel naar haar heeft zien staan kijken. Ze vertelt er dan wel bij dat ze weet dat dit niet kan, maar toch vertelt ze steeds weer opnieuw dat ze het écht gezien heeft.
Of als ze bijv. achterdochtig is ten opzichte van iemand dan kan ze daar erg over doorgaan. Ik probeer de verhalen dan vaak maar wat af te zwakken en het minder erg/groot voor haar te maken, maar ze blijft er dan continu over doorgaan.
donderdag 20 februari 2014 om 10:55
quote:Majo1979 schreef op 17 februari 2014 @ 12:43:
Heftig kaasmadam. Je kunt zo weinig op dit moment. Heb je er al met je partner over gesproken? Zie je daar herkenning?
Zitten hier in hetzelfde schuitje. Mijn schoonmoeder is al ruim 12 jaar dementerend, maar bij haar gaat het zeer langzaam. Een precieze diagnose is er niet, maar de vermoedens gaan richting Parkinson. Nu verzorgt mijn schoonvader haar en ik weet dat hij het vreselijk zwaar vindt, maar hij kan de zorg niet overdragen. Ze zijn 53 jaar samen, in goede en in slechte tijden, dus hij gaat maar door.
Nu hebben we vorige week te horen gekregen dat mijn schoonvader kanker heeft en op korte termijn wordt geopereerd. Schoonmoeder moet nu wel opgenomen worden, want ze kan niet alleen thuis blijven. Maar hoe regel je dat? Ik weet zeker dat ze zelf niet akkoord zal gaan met een opname, maar het gaat niet anders. Nu een indicatie gaan regelen, maar moet dat bij de huisarts? Daar hebben we niet veel vertrouwen in namelijk (heeft schoonvader ruim 3 maanden zalfjes voorgeschreven voor wat nu huidkanker blijkt te zijn).
Als iemand tips heeft, dan zijn die zeer welkom.Ik heb nu geen tijd om alles te lezen maar ik las deze vraag. Onze huisarts heeft toen hij vermoedde dat mijn moeder Alzheimer heeft iemand van Geriant ingeschakeld. Dat is een speciale organisatie daarvoor. Dan komt er iemand bij je thuis om de situatie te bekijken. Wij hadden een erg aardige mevrouw die een geriater meenam, die onderzocht mijn moeder en zij nam met mij een vragenlijst door. idd Alzheimer geconstateerd. Zij kwam regelmatig bezoeken brengen aan mijn moeder en in overleg heeft zij toen een indicatie aangevraagd voor een verzorgingstehuis.
Heftig kaasmadam. Je kunt zo weinig op dit moment. Heb je er al met je partner over gesproken? Zie je daar herkenning?
Zitten hier in hetzelfde schuitje. Mijn schoonmoeder is al ruim 12 jaar dementerend, maar bij haar gaat het zeer langzaam. Een precieze diagnose is er niet, maar de vermoedens gaan richting Parkinson. Nu verzorgt mijn schoonvader haar en ik weet dat hij het vreselijk zwaar vindt, maar hij kan de zorg niet overdragen. Ze zijn 53 jaar samen, in goede en in slechte tijden, dus hij gaat maar door.
Nu hebben we vorige week te horen gekregen dat mijn schoonvader kanker heeft en op korte termijn wordt geopereerd. Schoonmoeder moet nu wel opgenomen worden, want ze kan niet alleen thuis blijven. Maar hoe regel je dat? Ik weet zeker dat ze zelf niet akkoord zal gaan met een opname, maar het gaat niet anders. Nu een indicatie gaan regelen, maar moet dat bij de huisarts? Daar hebben we niet veel vertrouwen in namelijk (heeft schoonvader ruim 3 maanden zalfjes voorgeschreven voor wat nu huidkanker blijkt te zijn).
Als iemand tips heeft, dan zijn die zeer welkom.Ik heb nu geen tijd om alles te lezen maar ik las deze vraag. Onze huisarts heeft toen hij vermoedde dat mijn moeder Alzheimer heeft iemand van Geriant ingeschakeld. Dat is een speciale organisatie daarvoor. Dan komt er iemand bij je thuis om de situatie te bekijken. Wij hadden een erg aardige mevrouw die een geriater meenam, die onderzocht mijn moeder en zij nam met mij een vragenlijst door. idd Alzheimer geconstateerd. Zij kwam regelmatig bezoeken brengen aan mijn moeder en in overleg heeft zij toen een indicatie aangevraagd voor een verzorgingstehuis.
donderdag 20 februari 2014 om 11:50
Bij mijn schoonmoeder lijkt het nu echt hard te gaan. Zo stond ze dus afgelopen zondagochtend vroeg in haar nachtkleding in verwarde toestand bij de buren op de stoep. Nu was ze gisteren bij ons en daar vertelde ze het verhaal dat ze haar zusje en haar broertje had gezien. Alleen.... ze heeft geen zusje en/of broertje. Zelf was ze er heel blij mee en vertelde ze honderduit. Maar wij schrokken er wel van. In slechts een paar dagen tijd gebeurt er een hoop bij haar...
donderdag 20 februari 2014 om 12:03
Mijn schoonmoeder heeft ook alzeimer en een depressie en woont al 5,5maand bij ons in huis. We hebben hier de ruimte eigenlijk niet voor en wij werken allebei.
Het is een superaardige vrouw, maar het is inderdaad erg zwaar. Iemand waar je altijd rekening mee moet houden. Ontbijt, lunch en avondeten klaarzetten als we de hele dag weg zijn. Wat vaak het geval is omdat wij beide werken, maar soms werkt een van ons thuis.
We zijn ook bezig met een aanvraag voor dagopvang en hopelijk kan ze ergens doordeweeks opgevangen worden dat we haar dan nemen voor het weekend. We zijn hier nu druk mee bezig, en ik enige wat ik kan zeggen is.. het is zwaar. Vooral ook omdat ik haar nooit heb gekend in haar "gezonde" toestand.
Ze staat de hele dag voor het raam.. en we hebben een benedenwoning. Ik vind dit zelf erg naar maar ook vooral omdat we graag onze dingen prive houden, maar niks aan te doen.
In ieder geval heel veel sterkte en succes! We moeten gewoon ons best doen, hopen dat onze kinderen later ook goed voor ons zullen zijn.
Het is een superaardige vrouw, maar het is inderdaad erg zwaar. Iemand waar je altijd rekening mee moet houden. Ontbijt, lunch en avondeten klaarzetten als we de hele dag weg zijn. Wat vaak het geval is omdat wij beide werken, maar soms werkt een van ons thuis.
We zijn ook bezig met een aanvraag voor dagopvang en hopelijk kan ze ergens doordeweeks opgevangen worden dat we haar dan nemen voor het weekend. We zijn hier nu druk mee bezig, en ik enige wat ik kan zeggen is.. het is zwaar. Vooral ook omdat ik haar nooit heb gekend in haar "gezonde" toestand.
Ze staat de hele dag voor het raam.. en we hebben een benedenwoning. Ik vind dit zelf erg naar maar ook vooral omdat we graag onze dingen prive houden, maar niks aan te doen.
In ieder geval heel veel sterkte en succes! We moeten gewoon ons best doen, hopen dat onze kinderen later ook goed voor ons zullen zijn.
donderdag 20 februari 2014 om 12:05
En inderdaad ze vertelt een hoop verhalen.. hoe ze bijv naar de hemel gezweefd was toen ze een hoop afgevallen was en daar haar ouders heeft gezien. Of hoe Beatrix haar oppas vroeger was. Of hoe zij de CIA en FBI heeft opgeleid en Bruce Lee kung-fu heeft geleerd.. zulke verhalen. Continue.. de hele dag, elke dag..
donderdag 20 februari 2014 om 12:27
Jeetje Jazzyjaz, wat ontzettend mooi dat jullie je schoonmoeder in huis hebben genomen! Ik kan me voorstellen hoe enorm zwaar dat kan zijn. Ik merk zelf hoe enorm veel beslag er op je gelegd wordt door inderdaad alsmaar die verhalen. En dikwijls zijn het verhalen waar je niets mee kunt. Mijn schoonmoeder is iemand die echt tégen je praat; ze verwacht ook echt een reactie van je. En juist omdat het inhoudelijk van die verhalen zijn die niet kloppen, kun je er vaak zo weinig mee.
Respect hoor Jazzyjaz. Ik vind het meer dan nobel!
Respect hoor Jazzyjaz. Ik vind het meer dan nobel!
donderdag 20 februari 2014 om 12:29
Wij hebben overigens gisteren de kinderen ingelicht. Dit ging goed. De jongsten zeiden steeds: 'Oh, maar dat heb ik ook heel vaak, dat ik dingen vergeet' . We hebben ze wel uitgelegd dat dit toch wel wezenlijk anders is en ook hebben we ze voorbereid op wat mogelijk nog kan gebeuren (gedragsveranderingen, verhuizing).
donderdag 20 februari 2014 om 13:05
Bedankt kaasmadam. Nobel.. ja in het begin vond ik het niet zo erg.. maar naar mate de tijd, begin ik het wel vervelend te vinden en dat vind ik zo erg!
Ik mis gewoon de privacy. We hebben geen extra kamer voor haar dus ze is al bijna een half jr in de woonkamer.
Ze is zo'n lieve vrouw, komt altijd voor mij op en zegt alleen lieve dingen en geloof me als we een groter huis hadden dan had ze echt wel mogen blijven.
Maar voor nu hoop ik gewoon dat er snel voor eoa opvang geregeld kan worden, en zodra we kunnen verhuizen naar een grotere woning, kunnen we haar in principe weer thuis nemen.
Ik wens jullie echt heel veel sterkte, ik weet hoe zwaar het kan zijn. Ik vind het mooi dat wij er niet alleen voor staan en dat er ook meerdere mensen zijn die een dementerende ouder in huis nemen. Het is heel mooi, en tegenwoordig zie je dit fenomeen steeds minder.
Echt veel sterkte en geluk met alles!!
Ik mis gewoon de privacy. We hebben geen extra kamer voor haar dus ze is al bijna een half jr in de woonkamer.
Ze is zo'n lieve vrouw, komt altijd voor mij op en zegt alleen lieve dingen en geloof me als we een groter huis hadden dan had ze echt wel mogen blijven.
Maar voor nu hoop ik gewoon dat er snel voor eoa opvang geregeld kan worden, en zodra we kunnen verhuizen naar een grotere woning, kunnen we haar in principe weer thuis nemen.
Ik wens jullie echt heel veel sterkte, ik weet hoe zwaar het kan zijn. Ik vind het mooi dat wij er niet alleen voor staan en dat er ook meerdere mensen zijn die een dementerende ouder in huis nemen. Het is heel mooi, en tegenwoordig zie je dit fenomeen steeds minder.
Echt veel sterkte en geluk met alles!!
donderdag 20 februari 2014 om 13:47
Is er al enig zicht op Jazzyjaz, wanneer er wat extra opvang voor jouw schoonmoeder geregeld kan zijn? Ik kan het me heel goed voorstellen hoezeer je je privacy mist. Je bent gewoon nooit meer echt alleen in je eigen huis, he? En gelukkig maar dat ze zo'n lieve vrouw is, maar zelfs dan.... het is een behoorlijke opgave!
En voel je er vooral niet schuldig om dat je het als zwaar ervaart. Dat is het ook!
En voel je er vooral niet schuldig om dat je het als zwaar ervaart. Dat is het ook!
donderdag 20 februari 2014 om 14:40
quote:kaasmadam schreef op 20 februari 2014 @ 13:47:
Is er al enig zicht op Jazzyjaz, wanneer er wat extra opvang voor jouw schoonmoeder geregeld kan zijn? Ik kan het me heel goed voorstellen hoezeer je je privacy mist. Je bent gewoon nooit meer echt alleen in je eigen huis, he? En gelukkig maar dat ze zo'n lieve vrouw is, maar zelfs dan.... het is een behoorlijke opgave!
En voel je er vooral niet schuldig om dat je het als zwaar ervaart. Dat is het ook!
Ja, gelukkig is ze lief. Maar inderdaad het blijft zwaar en soms zit ik zelfs in de keuken met m'n laptop m'n serie te kijken of lig ik al heel vroeg in bed. Dan ben ik toch even alleen.
M'n vriend heeft gezegd dat hij vandaag erachteraan zou gaan aangezien hij vandaag thuis werkt. Dus ik hoop vanavond meer te weten.
Bedankt voor je bemoedigende woorden!
Is er al enig zicht op Jazzyjaz, wanneer er wat extra opvang voor jouw schoonmoeder geregeld kan zijn? Ik kan het me heel goed voorstellen hoezeer je je privacy mist. Je bent gewoon nooit meer echt alleen in je eigen huis, he? En gelukkig maar dat ze zo'n lieve vrouw is, maar zelfs dan.... het is een behoorlijke opgave!
En voel je er vooral niet schuldig om dat je het als zwaar ervaart. Dat is het ook!
Ja, gelukkig is ze lief. Maar inderdaad het blijft zwaar en soms zit ik zelfs in de keuken met m'n laptop m'n serie te kijken of lig ik al heel vroeg in bed. Dan ben ik toch even alleen.
M'n vriend heeft gezegd dat hij vandaag erachteraan zou gaan aangezien hij vandaag thuis werkt. Dus ik hoop vanavond meer te weten.
Bedankt voor je bemoedigende woorden!
donderdag 20 februari 2014 om 14:51
Herkenbaar! Dat je in je eigen huis op zoek gaat naar plekjes om je even af te zonderen, om even rust te hebben... Wanneer ik dan denk aan mijn schoonvader die 24/7 met haar in een (klein) huis zit, dan heb ik vaak erg met hem te doen. Hij heeft vrijwel geen mogelijkheid om even wat tot rust te komen...
