
Alzheimer, wat staat ons te wachten?
maandag 17 februari 2014 om 11:36
Ik hoop dat ik hier wat ervaringsdeskundigen tref.
Bij mijn schoonmoeder is afgelopen zomer definitief de ziekte van alzheimer vastgesteld. Ze woont nog thuis met haar man. De laatste tijd gaat ze behoorlijk achter uit. Gisterochtend is ze voor het eerst gaan dwalen en stond ze in verwarde toestand bij de buren op de stoep in haar nachtkleding. Er is een aanvraag voor dagopvang voor haar de deur uit (2 dagdelen in de week). Ook heeft ze last van wanen (ze denkt/ziet dingen die er niet zijn).
Voor mijn schoonvader is het erg zwaar. Hij klaagt niet snel maar geeft wel aan dat hij het moeilijk heeft. Zijn kinderen (waaronder mijn man) lijken het allemaal wat te onderschatten. Er is wel contact met een extern iemand die mijn schoonouders af en toe wat begeleid, maar ik lijk de enige binnen de familie die ziet/denkt te zien (?) hoe zwaar het voor mijn schoonvader is. Ik vind dit erg moeilijk. Het is tenslotte hun familie en ik wil me er niet teveel mee bemoeien.
Is er iemand die van dichtbij met de ziekte van alzheimer te maken heeft gehad? Kan iemand mij vertellen hoe dit zich verder gaat ontwikkelen? In welk tempo en wat ons nog meer staat te wachten?
Bij mijn schoonmoeder is afgelopen zomer definitief de ziekte van alzheimer vastgesteld. Ze woont nog thuis met haar man. De laatste tijd gaat ze behoorlijk achter uit. Gisterochtend is ze voor het eerst gaan dwalen en stond ze in verwarde toestand bij de buren op de stoep in haar nachtkleding. Er is een aanvraag voor dagopvang voor haar de deur uit (2 dagdelen in de week). Ook heeft ze last van wanen (ze denkt/ziet dingen die er niet zijn).
Voor mijn schoonvader is het erg zwaar. Hij klaagt niet snel maar geeft wel aan dat hij het moeilijk heeft. Zijn kinderen (waaronder mijn man) lijken het allemaal wat te onderschatten. Er is wel contact met een extern iemand die mijn schoonouders af en toe wat begeleid, maar ik lijk de enige binnen de familie die ziet/denkt te zien (?) hoe zwaar het voor mijn schoonvader is. Ik vind dit erg moeilijk. Het is tenslotte hun familie en ik wil me er niet teveel mee bemoeien.
Is er iemand die van dichtbij met de ziekte van alzheimer te maken heeft gehad? Kan iemand mij vertellen hoe dit zich verder gaat ontwikkelen? In welk tempo en wat ons nog meer staat te wachten?

maandag 12 mei 2014 om 16:46
Hoi Kaasmadam, hoe gaat het met je schoonmoeder ?
Schoonvader is inmiddels opgenomen in het verpleegtehuis, het ging echt niet meer zo thuis. Hij werd een gevaar voor zichzelf en voor schoonmoeder dus we hebben de moeilijke beslissing genomen om hem op te laten nemen. Het valt niet mee voor hem om te wennen.
Schoonvader is inmiddels opgenomen in het verpleegtehuis, het ging echt niet meer zo thuis. Hij werd een gevaar voor zichzelf en voor schoonmoeder dus we hebben de moeilijke beslissing genomen om hem op te laten nemen. Het valt niet mee voor hem om te wennen.
vrijdag 16 mei 2014 om 15:51
Ah gos Paper-clip, wat sneu om te lezen! Dat is toch nog best snel gegaan dan he? Begreep je schoonvader het, toen jullie het hem vertelden? Hoe vindt hij het daar?
En hoe is het met je schoonmoeder? Ondanks dat het haar waarschijnlijk ook een stuk rust brengt is het natuurlijk ook intens verdrietig voor haar...
Bij mijn schoonmoeder zitten we momenteel in redelijk rustig vaarwater. Ze gebruikt geen medicatie op dit moment en boven wonder doet ze het daar best heel goed op. Ze is bij lange na niet meer zo in de war als voorheen en de waanideeën die ze had zijn ook weg. Op het moment is het dus vrij rustig. Ze gaat nog altijd 3x in de week naar de dagopvang. Dat vond ze altijd erg leuk, maar begint nu wel erg druk voor haar te worden. We moeten maar even kijken hoe zich dit ontwikkelt.
Al met al dus best redelijk op dit moment. Mijn man ziet het echter als 'stilte voor de storm'. Het is nu even rustig, maar wat komt hierna? En wanneer? Tsja, dat kan niemand zeggen...
En hoe is het met je schoonmoeder? Ondanks dat het haar waarschijnlijk ook een stuk rust brengt is het natuurlijk ook intens verdrietig voor haar...
Bij mijn schoonmoeder zitten we momenteel in redelijk rustig vaarwater. Ze gebruikt geen medicatie op dit moment en boven wonder doet ze het daar best heel goed op. Ze is bij lange na niet meer zo in de war als voorheen en de waanideeën die ze had zijn ook weg. Op het moment is het dus vrij rustig. Ze gaat nog altijd 3x in de week naar de dagopvang. Dat vond ze altijd erg leuk, maar begint nu wel erg druk voor haar te worden. We moeten maar even kijken hoe zich dit ontwikkelt.
Al met al dus best redelijk op dit moment. Mijn man ziet het echter als 'stilte voor de storm'. Het is nu even rustig, maar wat komt hierna? En wanneer? Tsja, dat kan niemand zeggen...

maandag 19 mei 2014 om 15:06
Het is zeker snel gegaan, we hebben hem niets verteld en hem daar gebracht. Toen hij daar was en mijn schoonmoeder zei dat het echt, echt niet meer ging thuis en dat hij daar nu ging wonen toen had ik het idee dat hij het wel begreep.
Ze is nu alleen maar aan het bijkomen van alle slapeloze nachten en de zorgen, het enige dat ze doet is slapen en op bezoek gaan.
Hij gaat daar trouwens ook rap achteruit, plast vaak in zijn broek en gaat gezellig aan de wandel met een dementerende dame. Dat doet wel zeer om te zien als hij die dame aait en een arm om haar heen slaat en hij doet dat dus niet meer bij mijn schoonmoeder.
Fijn dat het bij jullie wat rustiger is, normaal gesproken is er een "slechte" periode en daarna staat het een tijdje stil. Ik hoop dat deze periode lang duurt dan maar !
Ze is nu alleen maar aan het bijkomen van alle slapeloze nachten en de zorgen, het enige dat ze doet is slapen en op bezoek gaan.
Hij gaat daar trouwens ook rap achteruit, plast vaak in zijn broek en gaat gezellig aan de wandel met een dementerende dame. Dat doet wel zeer om te zien als hij die dame aait en een arm om haar heen slaat en hij doet dat dus niet meer bij mijn schoonmoeder.
Fijn dat het bij jullie wat rustiger is, normaal gesproken is er een "slechte" periode en daarna staat het een tijdje stil. Ik hoop dat deze periode lang duurt dan maar !