Minnaar. Deel 22.

12-12-2013 15:06 3014 berichten
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.

Met andere woorden:



Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?



Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"



Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
quote:Sense-1970 schreef op 24 februari 2014 @ 20:24:

Ja, maar jij hebt al 36 cursussen betonstorten en prikkeldraaddhekken aanleggen achter de rug Roos..



Niet iedereen is 'hard' .. ik heb dus WEL hard moeten werken, en werk nog steeds hard om die balans te houden. Het is makkelijk jezelf te verliezen in de dromen die kunnen ontstaan.. de fantasieën kunnen een loopje met je nemen..



Hoe vaak lezen we wel niet dat het gras zoveel groener lijkt bij de buren? En hoe makkelijk is het dan om je balans te verliezen en daarmee meer op het spel te zetten dan goed is..Hoe sta jij in het harde werken Sense? Ik vraag me soms echt af of het het echt waard is, die onrust die daarbij komt. Als het goed is, is het prachtig, lekker, mooi, geil enz. Maar die onrust er om heen, dat is niks gedaan. En ik denk dat ik dat met 1,5 inmiddels goed kan managen, maar dan moet er wel eerst wat te managen zijn.
Alle reacties Link kopieren
Dat vraag ik me ook wel eens af hoor, maar ik weet wat het me brengt, naast seks ook de vriendschap.



En ik heb mezelf die vraag nog vaker gesteld toen het tussen mij en LD echt slecht ging, er was geen land met hem te bezeilen, het heeft me enorm veel verdriet gedaan. Dat maakte dat ik kwaad was opmezelf, dat ik me zo pijn liet doen door iemand die niet voor de rest van mijn leven bij me zou zijn.. En toch verlegde ik mijn grenzen.. Ik 'slikte' meer, hield me staande.. en sloeg soms gewoon terug, we waren soms net 2 meppende kinderen die ruziën



Op een gegeven moment heb ik er een punt achter gezet, en dat ook tegen hem gezegd, dat het het me niet meer waard was. Toen gingen zijn ogen blijkbaar ook open, en zijn er een behoorlijk aantal goede gesprekken geweest.



Het is bij ons ondertussen al lang niet meer just sex, dat is zelfs bijzaak. En mijn afweging blijft "wat maakt mij gelukkiger, een leven waarin hij wel, of waarin hij niet aanwezig is" ..

Zolang de weegschaal nog aangeeft dat hij mijn leven een stukje leuker maakt, is het het waard..Al sloeg dat vorig jaar behoorlijk de andere kant op.
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
Klopt, ik trek profijt van mijn cursussen en misschien ben ik idd wel hard geworden. Ik zou een beetje moeten ontharden want ik weet ergens gewoon dat ik met deze attitude geen nieuwe nr 1 ga ontmoeten. Maar daar heb ik ook geen ruk zin in dus dat treft. Al mis ik dat arm-om-arm geslenter in het park wel en de gestolen kus maar hee, hoe lang duurt dat stadium nou helemaal?



Ik ben niet diep in hun levens verwikkeld, ik "ken" hun vrouwen en weet wat voor werk ze doen. En het zijn 2 geile slettebakken natuurlijk maar verder, I don't know en dat houden we lekker zo. Niet te vergelijken met de LD en 1,5 relatie hoor! Al ken ik deze mannen ondertussen ook al 1 en 3 jaar!
Je bent idd harder geworden Roosje, van wat ik zo lees. Maar dat is niet per se erg toch?



En die nr 1 komt wel als ie komt, merk je vanzelf.



Die hele onrust is het mij niet waard, op de manier die ik met mijn ex nr2 had. Ik heb nu toch weer een nr2, soort van, sinds een paar maanden. Maar dat is een mevrouw en dat is wel net zo relaxed en fijn merk ik. Geen gedoe, gevoel mag gewoon en wordt niet moeilijk over gedaan, de seks is tamelijk briljant en verder is het ook nog heel gezellig. En beide partners vinden het helemaal prima zo.



Ideaal, wat mij betreft. ( maar er is altijd een maar, in dit geval de afstand, maar goed, zo is er altijd wel wat)
Alle reacties Link kopieren
Ik post ook maar weer wat, ik was er heel even bij in het vorige topic maar heb me verder stil gehouden. Ik lees en leef wel mee, en de discussies hier blijven een goede spiegel.



Een half jaar geleden zat ik met de gevoelens die ik kreeg voor een vriend die erg ver weg woont en die ik maar heel af en toe zie. We hadden aan het begon afgesproken dat ons gescharrel tot niets zou leiden en deden alsof we goede vrienden waren die ook met elkaar in bed belandden. Omdat het met zulke grote tussenpozen ging en we sowieso weinig contact hadden, had ik geen schuldgevoelens naar mijn nr1 (die ook niet om de hoek woont) - het raakte op geen enkele manier aan mijn dagelijks leven en ik kon alles goed scheiden. Tot het moment dat ik merkte dat het in mijn hoofd meer werd. Ik heb het toen afgekapt, en voelde me er achteraf heel erg klote over dat we het in al onze gesprekken in bed en op zonnige terrassen nooit over gevoelens hebben gehad.



Intussen zijn we een half jaar verder en heb we heel aarzelend het contact weer opgepakt. Ik merk dat ik er nu anders insta. De neiging om een fantasie op te bouwen gebaseerd op vrolijke vakantie-achtige omstandigheden en een sporadisch email-contact heb ik niet meer. Ik ben een beetje nuchter uit de boom gevallen na onze breuk.



Aan de ene kant is dat goed voor mijn zelfbescherming, aan de andere kant voel ik me nu nog gewetenlozer dan voorheen. Ik voelde me al niet schuldig, nu heb ik ook nog mijn gevoelens onder controle. Hoewel... ik ben me er erg van bewust dat controleren een werkwoord is. Binnenkort zien we elkaar door het werk een aantal keer (voor ons doen) snel achter elkaar, dat wordt dan de eerste grote test voor mijn nieuwe prikkeldraad-hart.
Ordnung braucht nur der Dumme, das Genie beherrscht das Chaos (Albert Einstein)
Alle reacties Link kopieren
Alles op zijn tijd Roos, een hard schilletje zit er niet altijd zomaar.. het zal zijn redenen hebben, toch? Geloof me, emotional rollarcoasters zijn ook niet altijd fijn Vandaar ook mijn koorddans acts met grote regelmaat..



Beide instellingen hebben zo hun voor en nadelen. Ja ik geniet van LD, zowel de vriendschap als de seks, maar het doet idd ook vaak pijn.



@HHL, je schrijft dat je een soort van spijt had dat je nooit over gevoelens hebt gesproken.. Ga je dat nu wel doen?
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
O maar ik geniet er ook van hoor Sense, al lijk ik gevoelsmatig soms wat ingekapseld maar ik heb zo maar zo'n gevoel dat ook die dammen binnenkort eens door gaan breken!



Woon jij niet in het buitenland HHL en dan een heleboel gedoe enzo?
Alle reacties Link kopieren
Nee, ik woon niet in het buitenland, maar ik ben wel heel veel onderweg. De mannen in kwestie wonen wel over de grens, de ene wat dichterbij dan de ander. Ik vind het wel meevallen met het gedoe, maar lange-afstandsrelaties vragen wel enige organisatie en inzet.



Sense: ja, het zat me dwars dat we het nooit over gevoelens hadden. We hadden het zo afgesproken dat het nooit meer zou worden dan wat gescharrel in de marge, maar die regel blokkeerde op een of andere manier ook een goed gesprek erover. Ik heb me nu voorgenomen om de eerstvolgende keer eerst maar eens op tafel te gooien wat er zo in mij omging / omgaat. Wat ik heb geleerd is dat ik alle onuitgesproken dingen ging aanvullen in mijn hoofd en dat ik dat niet moet doen.
Ordnung braucht nur der Dumme, das Genie beherrscht das Chaos (Albert Einstein)
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het ook niet hard werken, maar Roos, wij hebben ook geen nr 1 waarmee we ook nog een beetje in balans moeten blijven. Wij hoeven alleen met onszelf te dealen, en met nrs 2. Dat is toch wel een beetje anders.



Of je harder bent geworden, weet ik trouwens niet. Je bent door een fase gegaan misschien, en gegroeid. Je hebt eea geprobeerd, geproefd, gedaan, meegemaakt, gegeild, gesloerd etc, en nu is dat wrs genoeg geweest voor nu.

Die blikjes heb je niet voor niets in de kliko gemikt, het is even klaar. Daar zal een reden voor zijn en het lijkt me allemaal heel logisch. Maar harder vind ik je niet, een bitch was je toch al .

En je weet ook dat je je misschien een beetje anders op moet stellen, wil je wel die ene ware in je leven kunnen laten. Maar als je dat weet, is het toch ook prima? De tijd is alleen nog niet rijp om dat ook te doen. Dat komt wel.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
quote:dymo9 schreef op 23 februari 2014 @ 23:41:

En weet je, seks is maar zelden direct geweldig. Tuurlijk is het spannend, maar vaak niet heel erg goed de eerste keer met een nieuwe lover he.





Speak for yourself

Ik herken het helemaal niet. Nu duik ik ook niet meteen met iedereen het bed in. Vaak heb ik al langer contact en weten we al van elkaar waar we warm voor lopen. Dus nee, vaak niet heel erg goed, ik heb het nog nooit meegemaakt. Sterker nog, als een eerste keer niet heel erg goed is, komt er geen tweede keer...





Rooss, ik weet niet of je harder bent geworden. Je bent anders in het minnaargebeuren gaan staan. Je gebruikt nu meer je verstand en reserves, ik vind dat niet harder.



Als het hebben van een nr2 zo keihard werken is, is het dan wel allemaal waard? Met eerdere sv's was het nooit werken, maar met mijn laatste minnaar wel. Het grappige is dat we hier allebei op hetzelfde moment achter kwamen. En werken aan een nr2 relatie is niet wat ik wil. Het zuigt energie en is per definitie niet in balans. Voor mij is het heel duidelijk: mijn huwelijk is wat op nr1 staat en een nr 2 is iets extra, dat moet leuk zijn. Na al het plussen en minnen moet er een dikke vette plus overblijven. En dan moet je je soms afvragen of dat ieniemienie plusje eigenlijk niet stiekem een min is. Ik wil niet meer balansen en werken. Ik wil wel een goed gesprek kunnen voeren en weten hoe het een ander vergaat, maar zielemaatjes en innig houden van, dat is alleen voor mijn nr1 weggelegd, niet voor anderen. Hartbewaking en gezond verstand. Dat is hoe het voor mij werkt.
Alle reacties Link kopieren
Ik zie hier prachtige dingen langskomen over de is het het allemaal wel waard vraag. Die afweging heb ik zelf deze week ook moeten maken.



Ik heb alles beeindigd met BV. Ik hou zoveel van die man maar wat ex dan wel niet ex (het is nog steeds niet echt zeker) nu geflikt heeft ging mij zover dat ik dacht: dit moet ik niet willen, het mens spoort echt niet. En zo'n figuur in mijn leven en dat van mijn kind, dat kan niet. BV zelf is momenteel echt compleet ontoerekeningsvatbaar lijkt het en weet helemaal niet meer wat hij doet en wil en vindt. Hij is niet meer de BV die ik ken, overigens, vrienden en zijn ouders herkennen hem ook niet meer terug.



Ik heb altijd gezegd rustig aan doen en hij ook maar na wat er recent gebeurd is denk ik dat hij jaren nodig heeft wil hij echt verwerkt hebben wat er al die jaren thuis gebeurd is. Dit zal een relatie laten werken zo zwaar maken dat het bijna niet haalbaar is.



Ik heb er altijd vrij nuchter naar geprobeerd te kijken maar de situatie heeft zich de laatste week zo ontwikkeld dat zelfs het hobbyclubje van de kinderen heeft besloten in te grijpen en ik al meerdere mensen over het AMK gehoord heb. Dit soort drama kan ik er echt niet bij hebben. Dus ik kies voor mezelf, ik moet wel.



Ik heb tegen BV gezegd, misschien...ooit....over jaren....we zien wel. Maar nu is het uitgesloten. Ik hou zoveel van hem en wil dit eigenlijk echt niet maar ik zie dat dit op dit moment of binnen twee jaar nooit goed kan gaan, ook al is de wil er wel.



Wilde jullie wel even op de hoogte houden nadat ik al zoveel steun heb gehad om te laten weten hoe het af is gelopen. Bedankt.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje JufM.. Wat een beslissing, ik denk dat wij ons niet kunnen indenken wat daar gaande is..



Knap dat je voor jezelf kunt kiezen..

Even een gewetens vraag, waarbij ik eigenlijk weet dat ik dat niet bij jou moet neerleggen, maar wat mij parten zou spelen in zo'n situatie.. Ben je niet bang dat dit voor hem een extra genade klap zal zijn? Zijn vrouw /ex die dit blijkbaar niet als een normaal mens kan handelen, en jou ook kwijt raken..
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
Alle reacties Link kopieren
Hele goede vraag. Hij ziet momenteel niet dat zijn vrouw/ex niet met goede bedoelingen handelt. Dat is het treurige aan de situatie. Iedereen die hem waarschuwt, gooit hij uit zijn leven nadat hij één avondje twee uur bij haar is geweest. Het is te bizar.



Ik ben de enige feitelijk waarbij hij dat niet had gedaan maar zijn blik op de werkelijkheid, ook op ons, is nu compleet verdraaid. Hij ziet het niet helder meer. Probleem is echter dat ex/niet ex iets zo raars heeft gedaan en hij erin meeging dat ik heel boos ben over hoe hij dit kan doen zonder na te denken over de consequenties voor de kinderen.(en vrienden en familie) Hij ziet het echt niet meer, zijn beoordelingsvermogen is ongeveer afwezig en hij doet maar exact wat zij wil. Hoe hij nu met zijn vrienden en ouders omgaat, dit is niet hoe hij is. Echt niet.



Niemand weet meer wat te doen. Ik heb zelfs vandaag nog geprobeerd duidelijk te maken wat dit met de kinderen doet maar ja, het landt niet meer.



Hij wil mij niet kwijt maar ik kán niet anders. Feit blijft, mijn kind gaat voor en mijn eigen gemoed leed zo onder de situatie dat ik echt op instorten stond. Dus ik moest wel. Ik heb niet de deur voor altijd dichtgegooid maar wel voor de komende jaren, uit zelfbescherming.



Ik wil hem niet in de steek laten, maar als ik hier in betrokken blijf, ga ik er zelf aan onderdoor en zit ik straks bij de psych. Dat was niet de planning en is het niet waard.
Heidi, wat lief! en je hebt gelijk, bedankt voor de eyeopener.



En Look, jij was altijd al een lekker wijf!



Juf, oei! Sterk dat je gestopt bent en niet zijn puin ruimt. Klinkt niet goed bij BV zeg, deze mensen lijken er een behoorlijke puinhoop van gemaakt te hebben. Maar wat ontzettend jammer en verdrietig voor jou, je bent zo gek op hem!
Alle reacties Link kopieren
Juf .. Ik begrijp het..
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
Alle reacties Link kopieren
Roos, ik heb vooral jouw woorden in gedachten gehouden over iemand willen redden. Dat is zijn valkuil bij zijn vrouw/ex maar ook de mijne bij hem. Het kan nooit een gezonde relatie worden als dat de rol is die ik ga spelen en alhoewel mijn hart breekt als ik hem zo zie kon ik het ook gewoon niet meer opbrengen. Ik heb altijd geprobeerd te voorkomen dat dat de rol is die ik zou gaan spelen en dat is ook een van de redenen om het te stoppen geweest.



Maar wat vind ik het erg.
Alle reacties Link kopieren
Ik klink trouwens wel heel nuchter zo maar ik heb vanaf vrijdag alleen huilend in bed gelegen totdat mijn ex langskwam gister om me letterlijk uit bed te slepen en onder de douche te schuiven en naar mijn werk te schoppen.
Ja joh, dat redden, say no more! Maar deze man klinkt voor nu even als reddeloos verloren en erger nog, ik denk dat hij voorlopig bij zijn vrouw blijft. Schijnbaar weet zij hem fantastisch te indoctrineren en te manipuleren, het klinkt alsof hij straks al zijn familie en vrienden heeft geëlimineerd en alleen haar nog heeft en dat dat precies haar plan is. Daar mag je verre van blijven al snap ik dat het godsgruwelijk veel pijn doet.

Liefdesverdriet kan allesverscheurend zijn, kutzooi!
Alle reacties Link kopieren
Dat is exact hoe het is. Zij is zich namelijk de pleuris geschrokken dat niemand achter haar stond, iedereen hem steunde en hij niet direct teruggekomen is toen ze aangaf hem terug te willen. Hij was echt om, wilde scheiden en toen heeft ze die avond de "zielig" kaart getrokken, - - boehoehoe, alles wat er vroeger gebeurd is maakt dat ik zo ben en ik wil echt veranderen- en BV kan het dan niet over zijn hart krijgen haar en de kinderen in de steek te laten. Dat ze een manipulerende alcoholist is met narcistische kenmerken die een gevaar is voor zichzelf, hem en de kinderen is hij op slag vergeten dan ofzo. Zucht.



Reddeloos verloren, dat is exact de juiste omschrijving. En dat isoleren klopt ook.
quote:Lookolook schreef op 25 februari 2014 @ 10:43:

Speak for yourself

Ik herken het helemaal niet. Nu duik ik ook niet meteen met iedereen het bed in. Vaak heb ik al langer contact en weten we al van elkaar waar we warm voor lopen. Dus nee, vaak niet heel erg goed, ik heb het nog nooit meegemaakt. Sterker nog, als een eerste keer niet heel erg goed is, komt er geen tweede keer...

Mazzelkont!



Nu ik wat meer rondscharrel als vrijgezel merk ik dat de eerste keer vaker niet dan wel spetterend is. Tweede keer doe ik dan ook niet zo vaak meer aan. Maar inderdaad, bij de minnaars waar ik voor de eerste meet veel contact mee had was het beter dan bij de lossere scharrels nu. Weer terug naar intensief mailen en chatten dus begrijp ik
quote:jufmafkees schreef op 25 februari 2014 @ 12:09:

Dat is exact hoe het is. Zij is zich namelijk de pleuris geschrokken dat niemand achter haar stond, iedereen hem steunde en hij niet direct teruggekomen is toen ze aangaf hem terug te willen. Hij was echt om, wilde scheiden en toen heeft ze die avond de "zielig" kaart getrokken, - - boehoehoe, alles wat er vroeger gebeurd is maakt dat ik zo ben en ik wil echt veranderen- en BV kan het dan niet over zijn hart krijgen haar en de kinderen in de steek te laten. Dat ze een manipulerende alcoholist is met narcistische kenmerken die een gevaar is voor zichzelf, hem en de kinderen is hij op slag vergeten dan ofzo. Zucht.



Reddeloos verloren, dat is exact de juiste omschrijving. En dat isoleren klopt ook.Wat moet dat ontzettend naar en moeilijk voor je zijn Juf, maar het klinkt wel als het verstandigste wat je voor jezelf en jouw gezin kunt doen. Hij zal het zelf moeten inzien, en het is maar te hopen dat hij snel wijs wordt. Vreselijk dat het zo moet gaan. Heel veel sterkte
Jufmafkees, heb een stuk(je) geschiedenis gelezen van jou en BV..Wat verdrietig dit, en wat moet jij je machteloos voelen hem zo te zien.. Het zou toch ook totaal absurd zijn als je hier niet om zou huilen. En nog vaker zult huilen.

Maar uit je beslissing spreekt ook enorme kracht. Die je waarschijnlijk nog eens extra (in)gegeven wordt door de verantwoordelijkheid voor het welzijn van je kind. Zelfs al zou je jezelf helemaal willen onderdompelen, het kan niet. En dat is misschien ook wel even heel goed nu. Veel sterkte en een Big Hug..
Juf, een dikke knuffel hier vandaan! Sterkte.



Roos, 100% eens met Heidi.
Juf, wat heftig allemaal. Ik ken natuurlijk je hele verhaal niet en kom nog maar net kijken in dit topic, maar ik wil je wel graag veel sterkte wensen.



ik wil de rest hier even laten weten dat ik inmiddels na gedacht heb

Over mijn nr 2. Ik wil er nog steeds voor gaan, maar heb wel besloten om niet meteen voor een hele nacht te gaan.



Waar ik ook tegenaan liep was, hoe regel ik dit, wat gaat mijn smoes zijn naar anderen en mijn man.

gisteren wist ik ook dat ineens.



Nu dus kijken of we eerder dan juni af kunnen spreken.



Houd jullie op de hoogte
Alle reacties Link kopieren
Wat lief allemaal, thanks! Ik vind het ergste nog dat ik weet dat hij toch niet gelukkig zal worden en de kinderen ook niet. Als dat wel zo was, dan was het natuurlijk anders maar het is echt schrijnend. Ik zag hem gister nog tijdens het boodschappen doen, er is weinig meer van mijn BV over, geen twinkelogen meer, niks alsof hij er echt niet meer is

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven