Minnaar. Deel 22.

12-12-2013 15:06 3014 berichten
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.

Met andere woorden:



Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?



Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"



Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Ik geniet volop van de snoepwinkel van SF, Barb. Er staan alweer wat kopjes koffie of glaasjes rose op de planning. En hoe is het met jou? Vissen wij in dezelfde vijver? Of hebben wij geografisch voldoende afstand tot elkaar? Misschien moeten we wat afspraken maken over hoe we het land verdelen ;)



Er zit alleen nog iets op een plekje in mijn hart wat af en toe wat extra bonkt en rammelt.



Maar het hoofd laat het los, het komt zoals het komt. Wachten doe ik niet meer, zonde van de tijd.
Nee, mijn snoepwinkel is momenteel SL. En ik denk dat we in heel andere delen van het land zitten, dus no worries ;)



Met mij gaat het goed. Thuis is veel verbeterd, de basis is zoveel sterker nu. Het kan en mag, ook al heeft mijn man nu toch weer geen date... ik krijg de ruimte. Zo fijn.



Fijn om te horen dat het goed met je gaat! En dat je hebt kunnen besluiten niet meer te wachten. Dat is inderdaad zonde van je tijd.
Jee, Oranjexx, respect voor jou, dat je zo helder voor je hebt hoe je hierin staat. Zo te lezen zijn daar wel wat jaren van "oefening" voor nodig geweest. Dus ja, ik moet mijn eigen lessen leren zo te horen.

Wat ik me wel afvraag: waarom wil je een minnaar als je er van jezelf geen gevoelens voor mag hebben? Het gaat dan dus echt alleen om de seks neem ik aan? Waarom is de seks met je nr.1 voor jou niet genoeg?

Ik weet van mezelf nog niet zo zeker of ik wel een minnaar puur om de seks zou willen. Ik ben een sucker for romance.. seks is zeker heel belangrijk, maar het gevoel dat nr 2 me geeft is nog belangrijker voor me.
Ik mag wel gevoelens hebben hoor, natuurlijk wel. Zonder zou ik het niet kunnen, dat is alleen maar platte sex en daar word ik niet vochtig van ;) Maar mijn prioriteit en verantwoordelijkheid ligt thuis en teveel gevoelens brengen dat in gevaar. Ik ben er zelf voor verantwoordelijk dat het voor iedereen thuis veilig blijft en dat ik niet, door teveel toe te geven aan gevoelens buiten de deur, daar een bom onder leg.



Het gaat juist niet alleen om de sex, het gaat om het hele spel eromheen, dat vind ik juist leuk. Het flirten, kennis maken, de romantiek, nieuwe dingen ontdekken, elkaar ontdekken, gewoon ondeugend zijn. Ik heb overigens maar met heel weinig mannen echt seks gehad buiten de deur, dat doe ik alleen maar als die klik echt heel sterk is en dat heb ik niet zo snel.



Een minnaarsrelatie is altijd eindig, die duurt nooit je hele leven. Dat is een feit. Mijn huwelijk duurt dat hopelijk wel. De staartjes van een minnaarsrelatie, als het op zijn einde loopt, zijn vaak niet leuk en best pijnlijk. Behoorlijk pijnlijk zelfs. Vol liefdesverdriet en hadikmaars enz. Dat wetende, accepterende, heb ik voor mezelf besloten om iets af te sluiten zodra het te dichtbij komt.
Ok, wel gevoelens dus, maar niet teveel. Ik weet alleen niet hoe ik een rem op mijn gevoelens moet zetten. Toen nr 2 en ik een tijdje geleden net weer contact hadden was het eerst: dit is spannend en leuk, en verder niks. Na een paar weken begon hij er echter mee dat ie verliefd was, en toen hij dat eenmaal had toegegeven heb ik me ook meer open gesteld. En toen was het hek van de dam, ik heb geen controle meer over mijn gevoelens en ze gaan nu echt te diep (want elke half uur als een hysterisch wijf checken of hij nog online is geweest (damn you, whatsapp en facebook!) gaat natuurlijk veel te ver).



Dus. Die rem die ik had, die moet er weer op. Hij moet minder dichtbij. Maar hoe doe je dat dan? En hoe weet je op welk moment de rem erop moet? Want ik was dus te laat, duidelijk. En daar ga ik hem even de schuld van geven want hij begon



Sorry, ik blijf maar vragen stellen hier. Negeer me vooral als je geen antwoord wil geven
quote:annabel_k schreef op 04 april 2014 @ 08:56:

Weinig contact blijkt ook geen moer te helpen trouwens. Hij zit nu op 9 uur tijdsverschil voor werk en is ook heel druk daar dus we hebben even weinig contact, en dat vind ik echt heel moeilijk. Fuck! Ik wil dit helemaal niet!

Jeetje, wat een ongeduld. Denk je nou echt dat laag-pitjes-contact instant werkt? Ik zeg.. trek er een week voor uit. Als een date echt indrukwekkend was heb je die tijd wel nodig om in het hier en nu te komen en dingen weer even in perspectief te zien.

Blijf in die tussentijd gewoon doorademen en maan jezelf tot het zien van de dingen zoals ze zijn.



Wat trouwens ook niet helpt zijn de liefdesverklaringen van zijn kant, niet gek dat je systeem daarvan op hol slaat. Hij ook een pas op de plaats dus. Hoe rot dat ook voelt.
Mooi omschreven Madame Orange! Je kan er ook gewoon met je volle verstand voor kiezen die zwarte piste af te denderen en te dealen met al dat komt. Ik deed het ook, dubbel en dwars, alles mocht ook het houden van. En ik kijk er ook met een glimlach op terug maar achteraf klopt de weegschaal niet. Lol, geil enerzijds, pijn, verdriet anderzijds. Dan buigt die weegschaal iets teveel naar rechts.

Het beton en prikkeldraad waren super mechanismes, als je ze onder de knie hebt kan het heel behulpzaam zijn. Ik had ze heeeeel goed onder de knie, beetje té.

Nu ben ik er blij om, ik dacht toentertijd dat het afscheid van mijn laatste minnaar veel verdriet met zich mee zou brengen maar dat was niet het geval. Het verdrietsfundament was allang gelegd en hield stand.

Nu moet ik er een emmer zuur overheen gieten om dat beton wat poreus te maken!



Het vinden naar een evenwicht in mezelf op dit gebied is een uitdaging, het gaat niet vanzelf. Ervaren, nadenken, leren. Een heel proces. Ik had deze 5 jaar dan ook niet willen missen, ik heb ongelooflijk veel geleerd, vooral over mezelf. Ik ben wijzer, stabieler, zelfbewuster en meer empatisch geworden. Die stop ik allemaal mooi in m'n zak!
3 Op een rij!



Annabel, je vraag is superlogisch en superlegitiem en ik ben het met je eens, gevoelens zouden moeten kunnen.

Maar dan komt er een ding, een probleem, een issue. Want we zijn allemaal volwassen vrouwen met verantwoordelijkheden en een (meestal) nr 1 relatie, kinders, de hele rambam. Door die gevoelens wordt de wereld roze met mintgroen, we dansen de hele dag op wolken en als we heel eerlijk zijn moeten we constateren dat we nog maar met één a een half been in ons hier en nu staan. De rest wordt opgeëist door de man-die-eigenlijk-niet-mag.



Genieten van verliefdheid is heerlijk maar het kent geen gradaties. En wat als hij ineens een dag niks laat horen? Wat als hij minder verliefd is/lijkt als jij? Wat als hij veel beter lijkt te zijn in het schakelen richting huis met al het non-gemijmer dat daarbij hoort?

Dan voelen we ons kut. We donderen van die roze/mintgroene wolk, we worden ontevreden en rammelen bij onze man-die-niet-mag aan de poort want joehoe, het was zo leuk en nu laat je het zo afweten, heb je me ingeruild, vind je me niet leuk meer, waar blijft de bevestiging?



De meesten van ons hebben dit meegemaakt. 1 keer, 2 keer, keer op keer. En door schade en schande wordt men "wijs". Na een fikse verliefdheid en het bijbehorende liefdesverdriet ga je dingen op een rijtje zetten. Als je 21,5 deel minnaar doorleest zul je regelmatig lezen: "ik heb me mee laten slepen en nu heb ik pijn, dit nooit meer! "

Vandaar dat een aantal mevrouwen hier wat voorzichtigjes is met het verliezen van hun hart en ook bij de "nieuwe" mevrouwen tips zullen geven er niet té diep in te duiken.

Want het kan pijn doen. Heel erg gemeen smerig fucking pijn doen.

En dan kan je niet uithuilen bij je zusje/moeder/buurvrouw. Want zij wist het niet en mocht het ook niet weten.
Alle reacties Link kopieren
quote:annabel_k schreef op 03 april 2014 @ 21:18:

Vraagje voor jullie hier (althans, voor de vreemdgangers): hebben jullie voor jezelf helder waarom je een minnaar hebt/had/wil? Gaat het bij jullie puur om de seks? Bij mij begon het contact als iets seksueels, maar nu blijkt het al snel om veel meer te gaan. De aandacht, de vlinders.. allemaal erg verslavend. Waarom gaan jullie vreemd?



Mijn verhaal lijkt wel een beetje op het jouwe.... Alleen mijn minnaar woont erg dichtbij (ruim binnen de 50 km grens!)

Wij hebben eerder een, voornamelijk op lust gebaseerde, relatie gehad. Na hele lange tijd elkaar weer tegen gekomen en ik heb me, zonder twijfels, maar wel met mijn volle verstand in een minnaarsrelatie gestort.

Wij hebben allebei een vaste relatie. Ik al ruim 15 jaar met een hele leuke man en hele leuke kinderen. We kunnen met elkaar praten, lachen en sexen... We hebben het echt leuk.

Dus ja.... Waarom willens en wetens vreemd gaan???? Ik denk er veel over na, maar heb geen pasklaar antwoord. De aandacht, de kriebels, ik krijg er ontzettend veel energie van.... De sex is geweldig etc. etc.

Maar er zijn ook dagen dat het me energie kost, dat ik twijfel over zijn gevoel...radiostilte, de door krimp genoemde moodswings etc.



Ik ben wel even bang geweest om verliefd te worden, maar dat is het niet. Ik wil mijn man voor geen goud kwijt en daarnaast weet ik ook wel dat mijn minnaar en ik in bed een perfect stel zijn, maar daarnaast.... We hebben zo ruzie. We lijken teveel op elkaar denk ik. Maar het gevoel wat ik voor hem heb, lijkt wel erg op verliefd zijn, inclusief vlinders, slapeloze nachten en gebrek aan eetlust (in het begin dan...Ik ben nu een half jaar verder, dus dat is wel wat minder geworden gelukkig)

Sex is dus wel de basis, maar dat alleen zou voor mij niet genoeg zijn.

Steeds de balans op blijven maken dus. De weegschaal schommelt wel eens maar tot nu toe levert het mij genoeg positiefs op.

De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat ik eraan twijfel of ik sterk genoeg in mijn schoenen sta om te stoppen als de weegschaal negatief door zou slaan...
Alle reacties Link kopieren
Roos, je hebt heel erg gelijk denk ik!

Wij nieuwelingen kunnen het van je aannemen en er bedacht op zijn, maar we moeten het toch ook echt zelf ondervinden...

Ik heb al eerder gezegd dat ik heel blij ben met dit forum en dat het mij denk ik behoed heeft voor veel ellende.

Dat wil niet zeggen dat ik geen fouten maak, maar ik ben mij er wel van bewust en dat helpt echt.

Dus ik kan alle nog nieuwere nieuwelingen alleen maar heel erg aanraden om iets te doen met de tips die je hier krijgt!



Daarnaast.... Vooral ook heel erg genieten van je minnaar. Daar hebben we ze tenslotte voor!!!
Alle reacties Link kopieren
Klopt helemaal Roos, 11 jaar terug ook verdriet gehad om het stoppen van zijn kant. Maar hou nog steeds van m, en ook anders dan vroeger (hij ook zegt hij), alhoewel ik wel een protectiemuurtje nu om me heen heb en me er niet al te veel in probeer te verliezen. Erg blij met jullie allemaal op dit forum en met jullie reacties en ervaringen.

Ik heb ook nooit een andere minnaar gehad dan hij. Ook niet naar verlangd. Dat is t gekke.

En annabel, en merel (welkom), geinig dat onze verhalen veel met elkaar gemeen hebben!
Oh wat fijn dat dit topic bestaat en dat iedereen hier zo heerlijk open-minded is! Geen veroordeling, gewoon begrip. Dank jullie wel.



Ik herken ontzettend veel in wat jullie schrijven.

@Roos: van de zwarte piste afdonderen, zo voelt het ja. Wederom zijn "schuld". Hij zei me: what if you jump and see where you land? En dat heb ik gedaan, dankzij zijn liefdesverklaringen voelde ik me veilig dat te doen, en zie me nu eens smachten bij de telefoon. Inderdaad, met alle onzekerheden van dien als hij even wat minder van zich laat horen (terwijl hij nu nog een goed excuus heeft ook, want op cursus in een nog verder buitenland). Damn it :-)

@Merel: het lijkt op verliefdheid maar is het niet? Hoe zie je het verschil dan? Want wat je beschrijft lijkt toch wel erg op verliefdheid. Bedoel je dat het geen verliefdheid is omdat je niet bij je man weg wil?



Ik ga eens even een paar weken kijken of ik een modus kan vinden om met hem om te blijven gaan zonder de nare gevoelens van gemis en onzekerheid die ik nu heb. Ik voel me weer helemaal zoals toen ik een twintiger was en een onbeantwoorde of anderszins moeilijke liefde had. Helemaal niet leuk.
Van de meeschrijvende mannen heb ik ook veel geleerd. Mannen zijn wat minder zweverig, die smachten niet bij telefoons maar doen gewoon hun ding tussendoor. En als ze bij wijze van spreken weer jeuk aan hun kruis krijgen schiet je mogelijk even door hun gedachten, simpelweg alleen al door het feit dat ze niet goed kunnen multitasken.



En mannen zijn jagers. Als de buit binnen is, hoeven ze even niet zo hard meer te werken.
Oranjexx, je slaat weer eens de spijker op zijn kop. Ik moet zeggen, na 10 jaar vaste relatie was ik toch even vergeten hoe het werkte, maar dit was in mijn single tijd al niet anders (hoewel whatsapp toen toch niet bestond!)



Mooi detail is dat mijn buitenlander niet alleen jaagt op vrouwen, maar ook op wild (heel gewoon in zijn beboste land). Een echte jager dus
Pfoe veel geschreven hier alweer sinds gistermiddag. Wat een wijsheid, wat een hart onder de riem voor alle dolende, zoekende, opstijgende en dan weer bàm landende mede-minnaressen. Nuchtere statistiek helpt ook wel hoor Annabel. Maar 1,5% van alle minnaars gaat daadwerkelijk bij de eigen partner weg hè. Nog daargelaten of jij dat überhaupt moet willen. En wat betreft zijn liefdesbetuigingen: “Words are, of course, the most powerful drug used by mankind.” Maar verder is al heel veel waars en fraais geformuleerd door de andere dames.



Ik heb een heeeeerlijke date achter de rug. Zonnetje, Apérol Spritz op het hotelterras, sex in da room, naar de sauna beneden, sex in zwembad van het hotel, jurkje aan en samen de stad in, lekker uit eten en daarna weer terug op de hotelkamer voor nog meer sex...Veel gelachen en gekletst over vanalles en nog wat. Dus ja, zoals meestal bij ons een meer dan alleen sex-date. Wel een beetje apart dat hij zo graag met mij de stad in wilde, want hij kan het zich echt niet veroorloven om gezien te worden met een andere vrouw (bij mij ligt dat zoals jullie weten iets anders). We voelen ons steeds meer thuis bij elkaar nu na zo'n maand of 7 ("we gaan het jaar toch wel volmaken hè", zei hij gisteren met een half-lachende half-vragende blik) en de sex is echt mindblowing. Ben uiteraard nog aan het landen vandaag, maar geen fantasietjes hebben over hem als nr. 1 maakt daarbij alle verschil van de wereld...
Alle reacties Link kopieren
@Annabel: Ik ben verliefd op de aandacht en het gevoel dat hij mij geeft.... Ik ben verliefd op zijn lichaam... Ik vind hem leuk, lief en grappig, maar ik weet ook dat een volwaardige relatie met hem nooit zou werken. Zelfs nu kunnen we al ruzieen via whatsapp, en dat terwijl ik eigenlijk een ontzettend conflictvermijdend type ben!

Neemt niet weg dat de scheidslijn heel dun is hoor...

Op momenten dat alles goed gaat, het contact lekker loopt en we elkaar regelmatig genoeg zien, is er niets aan de hand en weet ik zeker dat hij perfect is als minnaar en echt nooit meer zal worden.

Maar juist op de momeneten dat ik wat onzekerder ben over onze relatie twijfel ik daar wel eens aan. Ga ik zitten fantaseren over hoe het zou zijn als.....

Moet mezelf dan echt een schop onder mijn kont geven, maar dat gaat mij steeds beter af.



En ja Oranje, ook mijn minnaar staat er veel nuchterder in. Hij kan mij gewoon even uitzetten, terwijl hij bij mij altijd wel in een hoekje van mijn gedachten zit.



@Anouk Mmmmmmm Dat klinkt als een superdate!!

Nadeel van mijn minnaar vlakbij, is dat we nooit uitgebreid daten, maar vaak spontaan en dus niet zo lang en uitgebreid.
Wat een topdate Ano*k! Klinkt heerlijk. Sex in het zwembad? Was het zo rustig dan of vinden jullie dat juist wel leuk, eventueel betrapt te worden?



Merel: Ik snap je wel. Ik ben ongetwijfeld ook meer verliefd op zijn aandacht dan op hemzelf (want really, na 15 jaar nauwelijks contact, hoe goed ken ik hem nu helemaal?). Ik heb dan wel nog niets aan hem ontdekt qua persoonlijkheid wat niet compatibel is met mij, maar dat komt vast. Nou ja, hij is een jager en ik een vegetarier, hij woont in de "wilderness", ik ben een city girl, misschien zou dat al wat moeten zeggen, maar die dingen zijn op dit moment juist onderdeel van de aantrekking. Hoe sexy is dat, zo'n echte man?
@annabel, nee, het mogelijk betrapt kunnen worden is niet "ons" ding. Bubbelman kende het wellnessgedeelte van dit hotel al langer maar dan solo..en zag zichzelf daar toch echt nog eens met een vrouw (en ik ben de flauwste niet). We bleken gisteren de enigen daar en eventuele bezoekers konden we aan horen komen. Wat we deden zag er imo nog vrij stijlvol uit mochten er camera's zijn geweest.



@merel, jij schreef eerder dat je na een date dat gevoel van verbondenheid hebt en het liefst nog even zou willen vasthouden, terwijl nr. 2 die behoefte niet zo heeft. Ook daarmee deal je nu al beter zo te zien. Het riskante is dat je de verbondenheid die je hebt met nr. 1 toch wil "nabootsen" met nr. 2, dat je onbewust van minnaars- naar schaduwrelatie opschuift.

Bij mij lag -en ligt soms nog wel- dat gevaar ook op de loer vanwege ons weekendhuwelijk, en nr. 2 die vaak een paar nachten per week van huis is en meer bij mij in de buurt.



@oranje: wat je schrijft over de jagende en meer nuchtere man herken ik ook. Hij whappt zich een slag in de rondte, jij smelt en pas na jouw overgave gaat hij eens rustig bij zichzelf na of-ie ook echt verliefd is;)

Wat trouwens wel tot onzekerheid kan leiden bij de minnares, want: minder appen, minder aandacht, is de lol er vanaf? Ben ik toch niet zo leuk?
quote:Rooss4 schreef op 04 april 2014 @ 11:50:

Genieten van verliefdheid is heerlijk maar het kent geen gradaties. En wat als hij ineens een dag niks laat horen? Wat als hij minder verliefd is/lijkt als jij? Wat als hij veel beter lijkt te zijn in het schakelen richting huis met al het non-gemijmer dat daarbij hoort?

Dan voelen we ons kut. We donderen van die roze/mintgroene wolk, we worden ontevreden en rammelen bij onze man-die-niet-mag aan de poort want joehoe, het was zo leuk en nu laat je het zo afweten, heb je me ingeruild, vind je me niet leuk meer, waar blijft de bevestiging?



De meesten van ons hebben dit meegemaakt. 1 keer, 2 keer, keer op keer. En door schade en schande wordt men "wijs". Na een fikse verliefdheid en het bijbehorende liefdesverdriet ga je dingen op een rijtje zetten. Als je 21,5 deel minnaar doorleest zul je regelmatig lezen: "ik heb me mee laten slepen en nu heb ik pijn, dit nooit meer! "

Vandaar dat een aantal mevrouwen hier wat voorzichtigjes is met het verliezen van hun hart en ook bij de "nieuwe" mevrouwen tips zullen geven er niet té diep in te duiken.

Want het kan pijn doen. Heel erg gemeen smerig fucking pijn doen.

En dan kan je niet uithuilen bij je zusje/moeder/buurvrouw. Want zij wist het niet en mocht het ook niet weten.Amen. En eigenlijk ook een heel goed handvat om te checken of al het fijne wat een minnaar je kan brengen opweegt tegen de innerlijke onrust en de verwarrende gevoelens. Of de energie die het je oplevert meer is dan de energie die het je kost.
Alle reacties Link kopieren
[quote]ano*k schreef op 04 april 2014 @ 16:31:

@merel, jij schreef eerder dat je na een date dat gevoel van verbondenheid hebt en het liefst nog even zou willen vasthouden, terwijl nr. 2 die behoefte niet zo heeft. Ook daarmee deal je nu al beter zo te zien. Het riskante is dat je de verbondenheid die je hebt met nr. 1 toch wil "nabootsen" met nr. 2, dat je onbewust van minnaars- naar schaduwrelatie opschuift.

Bij mij lag -en ligt soms nog wel- dat gevaar ook op de loer vanwege ons weekendhuwelijk, en nr. 2 die vaak een paar nachten per week van huis is en meer bij mij in de buurt.



Klopt dat dat veel beter gaat Anouk! Heb hem gezegd dat ik onzeker word van die radiostiltes, zeker net nadat wij elkaar gezien hebben. Daar houdt hij dus nu rekening mee. Hoe simpel kan het zijn....

Maar zeggen wat mij dwars zit en wat ik graag wil... dat is iets wat ik echt moet leren. Toch stiekem bang dat hij mij een zeur vindt.Maar ik houd mijzelf maar voor dat ik niets te verliezen heb.... Het moet leuk zijn, anders maar niet!

Goh.... Wat een leerzame periode is dit zeg. Dat alleen al is een goede reden om een minnaar te nemen



Waar ligt volgens jullie de grens tussen een minnaarsrelatie en een schaduwrelatie? Vind dat wel een lastige hoor... En wat is dan weer het verschil tussen een SV en een minnaar.

Goed, dit is waarschijnlijk al vele malen besproken in dit topic en zal voor iedereen wel een beetje anders zijn.

Ik houd het er voor mijzelf maar op dat het om de sex gaat met iemand die je verder ook wel heel erg leuk vind, maar met wie je geen volwaardige relatie wilt aangaan...
Ik denk dat het nuanceverschillen zijn, voor iedereen weer anders Merel. In een relatie deel je alles met elkaar, als je iets leuks of iets verdrietigs hebt meegemaakt wil je dat als eerste aan je partner vertellen. Toen ik een schaduwrelatie had deelde ik alles met die man, minstens net zoveel als met mijn partner. Een SV is meer een los contact, daar stel ik me meer bootycalls bij voor, en tussendoor geen babbels over hoe was je dag en hoe is dat moeilijke gesprek dat je gisteren zou hebben afgelopen. Het zijn allemaal minnaars voor mij, maar de een wat intensiever dan de ander.
@merel: schaduwrelatie is een term die ik gebruik om aan te geven dat het contact vrijwel dagelijks is, dat er zowel schriftelijk (whapp) als mondeling (foon) gecommuniceerd wordt en dat de onderwerpen ook een aardig huis-, tuin- en keukengehalte kunnen hebben. Nee, niet praten over elkaars nr.1 maar wel over werk, praktische dingen en soms ook wel anekdotes over de kinderen.

Edit: verder eens met dymo.
Alle reacties Link kopieren
quote:merel132 schreef op 04 april 2014 @ 17:00:

[quote]ano*k schreef op 04 april 2014 @ 16:31:





Waar ligt volgens jullie de grens tussen een minnaarsrelatie en een schaduwrelatie? Vind dat wel een lastige hoor...



Interessante vraag. Ik denk de grens ligt op het punt waarbij je net zoveel of misschien wel meer gaat delen met de minnaar of minnares als dat je doet met je nr. 1. Zo wist ik veel zaken eerder dan zijn vrouw, vroeg hij mij om advies bij lastige vraagstukken, en besprak hij op gevoelsniveau heel veel met mij en dat deelde hij allemaal niet meer met haar.En daarnaast hadden we heel veel lol en voelde het veilig en vertrouwd. Het is echt, naast het fysieke, het emotionele vreemdgaan wat hier heel zwaar aanwezig is, in zo'n schaduwrelatie. Het is feitelijk een echte relatie alleen dan niet officieel maar je deelt dan vrijwel alles net zoals je dat in een goede relatie doet die wél officieel is. De intensiteit van die band maakt het verschil denk ik.



En dit is natuurlijk gelijk de reden waarom het voor de onwetende partner zo pijnlijk is als het uitkomt want je wordt niet alleen op seksueel vlak opzij geschoven maar eigenlijk op alle vlakken 'ingeruild'. Althans, ik kan me goed voorstellen dat het zo voelt.
Alle reacties Link kopieren
Anouk, klinkt als een geweldige date!
quote:jufmafkees schreef op 04 april 2014 @ 17:13:

Anouk, klinkt als een geweldige date!

Dat was het

En hoe gaat het met jou juf?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven