Seks
alle pijlers
Minnaar. Deel 22.
donderdag 12 december 2013 om 15:06
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
dinsdag 8 april 2014 om 14:50
quote:silver1977 schreef op 08 april 2014 @ 13:48:@ Highlander, hoe is het nu ?
Kan me voorstellen dat het echt wel even kost om alles thuis weer op de rit te krijgen...Hoe zit het met je voormalig minnares, jullie gaan niet meer afspreken , geen behoefte meer aan haar of uberhaupt iemand anders ?Het is klote en dat zal idd nog wel een hele tijd duren.
Ik heb teveel testosteron om celibatair te kunnen leven, ik ben geen man die met zomaar iemand in bed duikt en ik pas ook uitstekend bij mijn voormalige minnares.
Wijlen mijn vrouw heeft dat allemaal goed gezien.
Ik heb geen haast met mijn voormalige minnares.
Ik laat haar lopen, dat maakt de jacht tzt alleen interessanter.
Kan me voorstellen dat het echt wel even kost om alles thuis weer op de rit te krijgen...Hoe zit het met je voormalig minnares, jullie gaan niet meer afspreken , geen behoefte meer aan haar of uberhaupt iemand anders ?Het is klote en dat zal idd nog wel een hele tijd duren.
Ik heb teveel testosteron om celibatair te kunnen leven, ik ben geen man die met zomaar iemand in bed duikt en ik pas ook uitstekend bij mijn voormalige minnares.
Wijlen mijn vrouw heeft dat allemaal goed gezien.
Ik heb geen haast met mijn voormalige minnares.
Ik laat haar lopen, dat maakt de jacht tzt alleen interessanter.
volg je verstand, gebruik je gevoel
dinsdag 8 april 2014 om 16:03
quote:highlander schreef op 08 april 2014 @ 12:15:
Annabel, ik denk ook dat jij jezelf in de knoop werkt door jouw verliefdheid voor de een en jouw schuld naar de ander.
Gevoelens volgen alsof ze een wetenschappelijk experiment zijn vind ik onverstandig.
Als dat experiment uit de hand loopt draait ook jouw gezin kapot.
Gebruik gevoelens als les over wat wel en niet past bij jou.
Om jezelf weer prettig te voelen hak je dan de knoop door.
Je hebt helemaal gelijk. Ik heb dan ook zojuist mijn minnaar gebeld en er een punt achter gezet. Het werkt blijkbaar niet voor mij, het huilen stond me sinds onze ontmoeting nader dan het lachen en dat werd maar niet minder. Vandaag zat ik met een betraand gezicht op het werk. Ik moest iets doen om dat te stoppen en het enige logische was stoppen met hem. Hij reageerde goed, zei dat hij me ging missen maar dat het toch de enige uitkomst was geweest uiteindelijk, en dat het nu makkelijker was om te stoppen dan als we langer door zouden gaan. Heel nuchter dus, wat fijn is want een emotionele reactie had me vast weer aan het twijfelen gemaakt.
Het doet pijn, maar lucht ook op. Nu kan ik me, nadat ik ben uitgehuild, tenminste weer richten op mijn gezin en werk zonder met mijn hoofd elders te zitten.
Het is jammer, we hadden elkaar gewoon 10 jaar geleden op moeten zoeken, dan was het vast heel anders gelopen want we passen goed bij elkaar. Maar ik ben geen type dat gelooft in de Ware, dus hoewel ik weet dat ik het met hem leuk zou kunnen hebben, heb ik dat ook met nr. 1. Het heeft gewoon niet zo mogen zijn.
Mijn leven als minnares was niet lang dus, en ik hoor nu na een paar weken al niet meer bij dit topic
Ok, enough about me... jullie allemaal bedankt voor jullie inzichten. Echt heel verhelderend. En uiteraard ook allemaal succes met jullie eigen situaties!
Annabel, ik denk ook dat jij jezelf in de knoop werkt door jouw verliefdheid voor de een en jouw schuld naar de ander.
Gevoelens volgen alsof ze een wetenschappelijk experiment zijn vind ik onverstandig.
Als dat experiment uit de hand loopt draait ook jouw gezin kapot.
Gebruik gevoelens als les over wat wel en niet past bij jou.
Om jezelf weer prettig te voelen hak je dan de knoop door.
Je hebt helemaal gelijk. Ik heb dan ook zojuist mijn minnaar gebeld en er een punt achter gezet. Het werkt blijkbaar niet voor mij, het huilen stond me sinds onze ontmoeting nader dan het lachen en dat werd maar niet minder. Vandaag zat ik met een betraand gezicht op het werk. Ik moest iets doen om dat te stoppen en het enige logische was stoppen met hem. Hij reageerde goed, zei dat hij me ging missen maar dat het toch de enige uitkomst was geweest uiteindelijk, en dat het nu makkelijker was om te stoppen dan als we langer door zouden gaan. Heel nuchter dus, wat fijn is want een emotionele reactie had me vast weer aan het twijfelen gemaakt.
Het doet pijn, maar lucht ook op. Nu kan ik me, nadat ik ben uitgehuild, tenminste weer richten op mijn gezin en werk zonder met mijn hoofd elders te zitten.
Het is jammer, we hadden elkaar gewoon 10 jaar geleden op moeten zoeken, dan was het vast heel anders gelopen want we passen goed bij elkaar. Maar ik ben geen type dat gelooft in de Ware, dus hoewel ik weet dat ik het met hem leuk zou kunnen hebben, heb ik dat ook met nr. 1. Het heeft gewoon niet zo mogen zijn.
Mijn leven als minnares was niet lang dus, en ik hoor nu na een paar weken al niet meer bij dit topic
Ok, enough about me... jullie allemaal bedankt voor jullie inzichten. Echt heel verhelderend. En uiteraard ook allemaal succes met jullie eigen situaties!
dinsdag 8 april 2014 om 18:31
Wat goed van je Annabel! Een krachtige beslissing. Heel veel sterkte met het verwerken, voel je vrij om ook dat hier te blijven delen als het jou helpt.
Look, ik merk dat ik er eigenlijk toch ook wel relaxed in sta. Geen slapeloze nachten, huilbuien enz. Maar ik heb wel zin in hem, hij heeft toch wat weten te raken waar andere mannen niet wisten te komen.
Ik zou niet willen dat het wordt zoals het ooit was. Dat is een bijzonder mooie herinnering, maar er kleven ook wat zwarte randjes aan. Ik kijk nu vooral vooruit, ben aan het aftasten welke ruimte er nog is voor zo af en toe een lekkere date (en dat doet vooral een beroep op mijn geduld) en vermaak me nu gewoon prima met wat er verder op mijn pad komt. Speciaal blijft hij, maar niet meer zo belangrijk en dat voelt eigenlijk best goed.
Look, ik merk dat ik er eigenlijk toch ook wel relaxed in sta. Geen slapeloze nachten, huilbuien enz. Maar ik heb wel zin in hem, hij heeft toch wat weten te raken waar andere mannen niet wisten te komen.
Ik zou niet willen dat het wordt zoals het ooit was. Dat is een bijzonder mooie herinnering, maar er kleven ook wat zwarte randjes aan. Ik kijk nu vooral vooruit, ben aan het aftasten welke ruimte er nog is voor zo af en toe een lekkere date (en dat doet vooral een beroep op mijn geduld) en vermaak me nu gewoon prima met wat er verder op mijn pad komt. Speciaal blijft hij, maar niet meer zo belangrijk en dat voelt eigenlijk best goed.
dinsdag 8 april 2014 om 20:09
Dank jullie wel. Het is pijnlijk, ik huil nu veel (ik gooi het thuis maar op werkstress) maar ik weet dat het beter is zo. Mijn liefde hoort thuis bij man en kinderen, niet bij een andere man. En ik heb blijkbaar geen luikje met minder diepe liefde die ik aan een minnaar kan geven. Het is alles of niets bij mij.
dinsdag 8 april 2014 om 21:18
quote:annabel_k schreef op 08 april 2014 @ 20:09:
Dank jullie wel. Het is pijnlijk, ik huil nu veel (ik gooi het thuis maar op werkstress) maar ik weet dat het beter is zo. Mijn liefde hoort thuis bij man en kinderen, niet bij een andere man. En ik heb blijkbaar geen luikje met minder diepe liefde die ik aan een minnaar kan geven. Het is alles of niets bij mij.Herkenbaar, dat laatste. Een harde les, maar het had erger kunnen zijn. Nu kom je er wel doorheen. Sterkte Annabel!
Dank jullie wel. Het is pijnlijk, ik huil nu veel (ik gooi het thuis maar op werkstress) maar ik weet dat het beter is zo. Mijn liefde hoort thuis bij man en kinderen, niet bij een andere man. En ik heb blijkbaar geen luikje met minder diepe liefde die ik aan een minnaar kan geven. Het is alles of niets bij mij.Herkenbaar, dat laatste. Een harde les, maar het had erger kunnen zijn. Nu kom je er wel doorheen. Sterkte Annabel!
dinsdag 8 april 2014 om 22:22
Dapper Annabel! Hopelijk zijn de scherpe randjes er gauw vanaf en lukt het je om je weer volop op je gezin te richten. Heel knap dat je rationele beslissingen kunt nemen ipv je te laten leiden door je gevoel.
Ik twijfel soms ook... Om dezelfde reden. Mis hem soms zo dat het pijn doet en ik verdrietig word. Maar de keuze die jij hebt gemaakt durf ik (nog) niet te nemen. Maar ik denk wel dat het eindig zal zijn. Ooit...
Ik twijfel soms ook... Om dezelfde reden. Mis hem soms zo dat het pijn doet en ik verdrietig word. Maar de keuze die jij hebt gemaakt durf ik (nog) niet te nemen. Maar ik denk wel dat het eindig zal zijn. Ooit...
woensdag 9 april 2014 om 09:16
Sterkte met je keuze Mikmakk. Ik ken je situatie niet, maar als jij net als ik ook een gezin hebt, en een nr 1 waar je nog van houdt, dan is het wellicht toch verstandiger om met je minnaar te stoppen als je er verdrietig van wordt.
Mijn harde les was dat ik het dus niet kan, lol met een ander zonder te ingewikkelde gevoelens. Mijn minnaar wel, die is veel beter dan ik in staat om zijn vrouw, mij, en zijn werk in verschillende "doosjes" te stoppen waartussen hij kan schakelen. Ik geloof echt wel dat hij van me houdt en me even zal missen, maar voor hem is het makkelijker om te schakelen naar zijn "echte leven". Mijn hart werkt niet zo, mijn gevoelens voor hem gingen mijn leven met mijn gezin en mijn werk beheersen, en dat kan niet.
En rationeel, tja. Ik ben dus juist een enorm gevoelsmens en heb me suf gehuild de laatste dagen. Maar ik heb een verantwoordelijkheid te nemen, en die ligt bij thuis. Gelukkig heeft de afstand tussen mij en mijn minnaar voorkomen dat ik ben gaan fantaseren over een toekomst met hem, want dan was ik er nu slechter aan toe geweest.
Mijn harde les was dat ik het dus niet kan, lol met een ander zonder te ingewikkelde gevoelens. Mijn minnaar wel, die is veel beter dan ik in staat om zijn vrouw, mij, en zijn werk in verschillende "doosjes" te stoppen waartussen hij kan schakelen. Ik geloof echt wel dat hij van me houdt en me even zal missen, maar voor hem is het makkelijker om te schakelen naar zijn "echte leven". Mijn hart werkt niet zo, mijn gevoelens voor hem gingen mijn leven met mijn gezin en mijn werk beheersen, en dat kan niet.
En rationeel, tja. Ik ben dus juist een enorm gevoelsmens en heb me suf gehuild de laatste dagen. Maar ik heb een verantwoordelijkheid te nemen, en die ligt bij thuis. Gelukkig heeft de afstand tussen mij en mijn minnaar voorkomen dat ik ben gaan fantaseren over een toekomst met hem, want dan was ik er nu slechter aan toe geweest.
woensdag 9 april 2014 om 10:15
Annabel, ik wilde even zeggen dat ik vind dat je je echt sterk hebt getoond door deze keus te maken nu je gevoelsmatig nog terug lijkt te kunnen. Ik hoop dat je het volhoudt! Heel veel sterkte deze lastige dagen maar ik denk dat het idee dat je je gezin hiermee redt, je leidraad moet zijn om het vol te kunnen houden. Goed dat je je eigen zwakheden erkent en recht probeert te zetten. Dat toont karakter.
Heidi, ik ben heel benieuwd hoe dit verder gaat met jou en Guus. Het lijkt erop dat zijn vrouw in ieder geval compleet onverschillig is. Of dat door een minnaar komt of dat ze misschien uit zelfbescherming al emotioneel uit de relatie uitgecheckt is,of een andere oorzaak heeft, kunnen we natuurlijk niet weten maar het ziet er voor jou en Guus in ieder geval fijn uit! Geniet er van.
Sense, hoe is het met jou? Heb je je lunch al gehad?
Heidi, ik ben heel benieuwd hoe dit verder gaat met jou en Guus. Het lijkt erop dat zijn vrouw in ieder geval compleet onverschillig is. Of dat door een minnaar komt of dat ze misschien uit zelfbescherming al emotioneel uit de relatie uitgecheckt is,of een andere oorzaak heeft, kunnen we natuurlijk niet weten maar het ziet er voor jou en Guus in ieder geval fijn uit! Geniet er van.
Sense, hoe is het met jou? Heb je je lunch al gehad?
woensdag 9 april 2014 om 10:19
Hier is het moeilijk. Mijn lieve BV is er gewoon niet meer. Een onverschillige zombie is het inmiddels, zonder glunderende ogen. Alles wat hem hem maakte is weg. Ik kan alleen maar concluderen dat hij zichzelf eerst terug moet vinden, voordat wij elkaar weer kunnen vinden. Het is heel erg om iemand waarvan je houdt zo te zien maar ik kan niks doen om het te veranderen. Dat moet hij zelf doen. En tot die tijd vrees ik dat het loslaten wordt van mijn kant uit.
Ik hoop dat hij ooit weer de man wordt waarvan ik zoveel heb gehouden en nog steeds hou. Maar wat doet het een pijn.
Ik hoop dat hij ooit weer de man wordt waarvan ik zoveel heb gehouden en nog steeds hou. Maar wat doet het een pijn.
woensdag 9 april 2014 om 10:49
Hi Annabel heel moedig en ik wens je een hele mooie liefdevolle leven toe met je nr 1 en dat wat is geweest met nr2 een mooie herinnering zal zijn zonder de scherpe randjes.
Ja jufmafkees dat zijn pijnlijke en vooral confronterende momenten dat je alles van afstand moet bekijken zonder dat je iets kunt doen. Ik wens je veel kracht toe want het zal echt niet makkelijk zijn...
Hi Heidi ja je zult zeer ws wel gelijk krijgen dat ik de deadline voor uit zal schuiven, maar tot nu toe is het me wel altijd gelukt maar ja liefde doet soms rare dingen met je of je laat mss ook wel zover komen onder het mom van liefde. Ik geef het een kans ook al is het gewoon mss heel dom en zal ik ws hard op mijn bek gaan maar soms heel soms moet je je eigen gevoel volgen. Wel met in mijn achterhoofd gebeiteld dat het een hele andere uitkomst kan hebben.
En ik ben vaak genoeg op de bodem beland maar uiteindelijk kom ik altijd weer boven en ben ik sterker dan dat gevoel.
En jij en Guus klinkt echt alsof jullie 1 zijn ,met wel jullie eigen ding ook.
Ja jufmafkees dat zijn pijnlijke en vooral confronterende momenten dat je alles van afstand moet bekijken zonder dat je iets kunt doen. Ik wens je veel kracht toe want het zal echt niet makkelijk zijn...
Hi Heidi ja je zult zeer ws wel gelijk krijgen dat ik de deadline voor uit zal schuiven, maar tot nu toe is het me wel altijd gelukt maar ja liefde doet soms rare dingen met je of je laat mss ook wel zover komen onder het mom van liefde. Ik geef het een kans ook al is het gewoon mss heel dom en zal ik ws hard op mijn bek gaan maar soms heel soms moet je je eigen gevoel volgen. Wel met in mijn achterhoofd gebeiteld dat het een hele andere uitkomst kan hebben.
En ik ben vaak genoeg op de bodem beland maar uiteindelijk kom ik altijd weer boven en ben ik sterker dan dat gevoel.
En jij en Guus klinkt echt alsof jullie 1 zijn ,met wel jullie eigen ding ook.
What doesn't kill you,makes you stronger
woensdag 9 april 2014 om 12:30
Annabel, wat een moeilijke maar moefige keuze, heel veel sterkte de komende tijd.
Heidi, ik ben benieuwd waar het naar toe gaat met jou en Guus.
Juf, wat moeilijk allemaal zeg, al helemaal omdat jij inderdaad niets anders kunt dan toe kijken. Heftig hoor.
Hier ga ik zo een weekend tegemoed met afkickverschijnselen nr2 en ik appen eigenlijk iedere dag wel even, de ene dag veel meer dan de andere, maar er gaat niet echt een dag voorbij dat we appen.
Hij gaat morgen naar het buitenland en komt Maandag weer terug en zit daar dus ook zonder app. Afkicken dus hier, en voor hem ook.
Maar aan de andere kant ook wel even goed om wat meer afstand te nemen.
Heidi, ik ben benieuwd waar het naar toe gaat met jou en Guus.
Juf, wat moeilijk allemaal zeg, al helemaal omdat jij inderdaad niets anders kunt dan toe kijken. Heftig hoor.
Hier ga ik zo een weekend tegemoed met afkickverschijnselen nr2 en ik appen eigenlijk iedere dag wel even, de ene dag veel meer dan de andere, maar er gaat niet echt een dag voorbij dat we appen.
Hij gaat morgen naar het buitenland en komt Maandag weer terug en zit daar dus ook zonder app. Afkicken dus hier, en voor hem ook.
Maar aan de andere kant ook wel even goed om wat meer afstand te nemen.
woensdag 9 april 2014 om 13:22
Annabel, zo! Dat is een dapper en sterk besluit!! Wat knap dat je zo resoluut die knoop door hebt gehakt en gekozen hebt voor je gezin. Het verdriet moet slijten, dat zal niet in twee dagen voorbij zijn. Maar ook dat komt goed.
Jij had dat stuk in de Jan ook gelezen toch?
Ik heb 1 kind trouwens. Guus heeft er 2 en die zijn ouder dan die van mij.
We hebben het er niet zo heel vaak over. Behalve dat er gewoon een heel stuk intimiteit mist thuis. Slecht seksleven, wat eigenlijk alleen maar minder is geworden in de jaren, en sinds een paar jaar slapen ze ook apart van elkaar.
Hij begrijpt ook niet waarom ze elkaar zo kwijt zijn geraakt, of eigenlijk nooit zo hun relatie besproken hebben. Ze hebben het nooit over hun relatie, over hun gevoelens, over de toekomst, gaan nooit samen een nachtje weg, laatste gezinsvakantie was in 2012 geloof ik en dat was ook nog naar Parijs om de verjaardag van schoonmoeder te vieren.
Ik vraag hem er af en toe naar, waardoor hij nu iig zijn ogen heeft geopend dat dat een beetje gek is. Om nooit met elkaar te praten of een slecht seksleven proberen te verbeteren en het maar blijven doen op de manier zoals het al jaren gaat en waar geen van beide blij van wordt.
Zakelijk matchen ze perfect, hij was nooit gekomen waar hij nu is, als zij niet naast hem had gestaan. Relatietechnisch is het op, al heel lang. Zij en ik zijn totaal verschillende persoonlijkheden, er is geen enkele overeenkomst.
Het kan twee kanten op. Of ze trekt toch een grens op een gegeven moment en hij moet het contact met mij stoppen en wij breken. Of ze trekt een grens en zet hem eruit. Hier geldt trouwens dat de vreemdganger 'schuld' heeft bij een scheiding, daarom zal ze goed voorbereid zijn.
Oranje, zo lang wachten als jij doet, kan ik geloof ik ook niet. Op een gegeven moment zou ik echt afgehaakt zijn, als er verder geen uitzicht was op korte termijn actie. Maar jouw situatie is anders dan de mijne, jij hebt altijd nog je lieve man thuis, die hoe dan ook voor gaat.
Juf, ik ben ook wel benieuwd hoe BV dit uiteindelijk aanpakt. Of hij nog lang zo door blijft gaan of toch uiteindelijk keuzes maakt en wat er dan nog over is. Hoe hij veranderd is ook.
Mel, soms is het ook gewoon fijn om je van de zwarte piste te storten! Daarom moet je ook vooral genieten.
Guus en ik kennen elkaar al ruim 6 jaar, dat maakt ook dat we elkaar gewoon heel goed kennen.
Jij had dat stuk in de Jan ook gelezen toch?
Ik heb 1 kind trouwens. Guus heeft er 2 en die zijn ouder dan die van mij.
We hebben het er niet zo heel vaak over. Behalve dat er gewoon een heel stuk intimiteit mist thuis. Slecht seksleven, wat eigenlijk alleen maar minder is geworden in de jaren, en sinds een paar jaar slapen ze ook apart van elkaar.
Hij begrijpt ook niet waarom ze elkaar zo kwijt zijn geraakt, of eigenlijk nooit zo hun relatie besproken hebben. Ze hebben het nooit over hun relatie, over hun gevoelens, over de toekomst, gaan nooit samen een nachtje weg, laatste gezinsvakantie was in 2012 geloof ik en dat was ook nog naar Parijs om de verjaardag van schoonmoeder te vieren.
Ik vraag hem er af en toe naar, waardoor hij nu iig zijn ogen heeft geopend dat dat een beetje gek is. Om nooit met elkaar te praten of een slecht seksleven proberen te verbeteren en het maar blijven doen op de manier zoals het al jaren gaat en waar geen van beide blij van wordt.
Zakelijk matchen ze perfect, hij was nooit gekomen waar hij nu is, als zij niet naast hem had gestaan. Relatietechnisch is het op, al heel lang. Zij en ik zijn totaal verschillende persoonlijkheden, er is geen enkele overeenkomst.
Het kan twee kanten op. Of ze trekt toch een grens op een gegeven moment en hij moet het contact met mij stoppen en wij breken. Of ze trekt een grens en zet hem eruit. Hier geldt trouwens dat de vreemdganger 'schuld' heeft bij een scheiding, daarom zal ze goed voorbereid zijn.
Oranje, zo lang wachten als jij doet, kan ik geloof ik ook niet. Op een gegeven moment zou ik echt afgehaakt zijn, als er verder geen uitzicht was op korte termijn actie. Maar jouw situatie is anders dan de mijne, jij hebt altijd nog je lieve man thuis, die hoe dan ook voor gaat.
Juf, ik ben ook wel benieuwd hoe BV dit uiteindelijk aanpakt. Of hij nog lang zo door blijft gaan of toch uiteindelijk keuzes maakt en wat er dan nog over is. Hoe hij veranderd is ook.
Mel, soms is het ook gewoon fijn om je van de zwarte piste te storten! Daarom moet je ook vooral genieten.
Guus en ik kennen elkaar al ruim 6 jaar, dat maakt ook dat we elkaar gewoon heel goed kennen.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
woensdag 9 april 2014 om 14:30
Heidi, is er geen optie dat Guus zijn huwelijk zat is en gaat? Of vindt hij het ook wel best zo?
Ik denk dat BV heel wat tijd nodig zal hebben hier uit te komen. Hoe hij veranderd is, is mede een combi van thuissituatie en de afvlakkende werking van de medicatie.
Hij zal echt het heft in eigen handen moeten nemen maar ik vermoed zomaar dat dat nog heel lang kan duren, als het überhaupt ooit gaat gebeuren. Hij zit heel diep nu.
Ik kan niet mijn leven in de wacht zetten totdat hij besluit dat hij meer waard is dan deze situatie, simpelweg omdat ik meer waard ben dan mezelf in de wachtstand te zetten. Dus loslaten is de enige optie. En misschien komen we ooit weer bij elkaar, wie weet. Misschien ook niet. Ik zal hoe dan ook altijd van hem houden.
Ik denk dat BV heel wat tijd nodig zal hebben hier uit te komen. Hoe hij veranderd is, is mede een combi van thuissituatie en de afvlakkende werking van de medicatie.
Hij zal echt het heft in eigen handen moeten nemen maar ik vermoed zomaar dat dat nog heel lang kan duren, als het überhaupt ooit gaat gebeuren. Hij zit heel diep nu.
Ik kan niet mijn leven in de wacht zetten totdat hij besluit dat hij meer waard is dan deze situatie, simpelweg omdat ik meer waard ben dan mezelf in de wachtstand te zetten. Dus loslaten is de enige optie. En misschien komen we ooit weer bij elkaar, wie weet. Misschien ook niet. Ik zal hoe dan ook altijd van hem houden.
woensdag 9 april 2014 om 14:54
Juf: wat naar om je liefde zo te zien! Goed van je dat je gaat proberen hem los te laten, maar het zal wel moeilijk zijn. En ik weet uit ervaring dat deze "on-affe" relaties de moeilijkste zijn om mee te dealen, kijk maar naar mij, 15 jaar later weer naar hem terug en nu is het nog steeds onaf
Heidi, zeer vreemde situatie tussesn Guus en zijn vrouw. Zo wil je toch niet leven? Waarom kapt hij er zelf eigenlijk niet mee?
En ja, dat interview in de Jan was mijn inspiratie voor het hele gebeuren Helaas, voor mij werkte het toch niet (ik meen me ook te herinneren dat haar lover single is, en zij voor haar werk toch steeds in Londen moet zijn. Hier is het toch wat ingewikkelder)
Heidi, zeer vreemde situatie tussesn Guus en zijn vrouw. Zo wil je toch niet leven? Waarom kapt hij er zelf eigenlijk niet mee?
En ja, dat interview in de Jan was mijn inspiratie voor het hele gebeuren Helaas, voor mij werkte het toch niet (ik meen me ook te herinneren dat haar lover single is, en zij voor haar werk toch steeds in Londen moet zijn. Hier is het toch wat ingewikkelder)
woensdag 9 april 2014 om 17:52
Hij kapt zelf niet, omdat het nu eenmaal zo is als het is. Slecht is het niet, ze hebben geen ruzie en thuis loopt het gesmeerd. Ze gaan hun eigen gang, zij werken samen en ik denk dat er een soort stabiele relatie is. Het is nu eenmaal zo, al jaren en meer zit er niet in. Het is gewenning misschien. In ieder geval is het niet zoals bij BV, een groot drama thuis. Hier is rust, stabiliteit, vrede, en ik denk dat ze ook echt wel van elkaar houden.
En er is veel geld mee gemoeid. In dit buitenland zal hij flink alimentatie moeten betalen, als ze uit elkaar gaan. Voor de kinderen veel, voor haar veel, zij krijgt de kinderen wrs toegewezen en daarom dan ook het huis waar ze mogen blijven wonen. Dan is er nog zijn bedrijf dat onwijs goed draait, dus die alimentatie zal ook wel terecht zijn, het is veel geld. Het bedrijf moet wrs gedeeld worden, mits ze het anders vastgelegd hebben, maar meestal is het zo dat alles wat je opgebouwd hebt tijdens je huwelijk, gedeeld moet worden.
Zijn vader woont ook nog in dat huis, dus dat zal dan ook ingewikkeld worden. Er zijn nogal wat gevolgen, als hij weg zou gaan. Als zij bewijzen heeft verzameld in de loop der jaren, wat ik vermoed, dan staat zij heel sterk en kan hij veel verliezen. Eigen schuld hoor, ik heb geen medelijden met hem! Hij doet het allemaal zelf. De kinderen waren nog heel klein toen we iets kregen. Ik begrijp dat hij wilde blijven en dat hij nu nog steeds blijft.
Er was ook geen reden om te gaan, thuis niet slecht en ik was er ook altijd wel. Ik merk aan alles dat hij opgelucht is dat hij nu met ons contact naar buiten kan komen. Dat is een last van zijn schouders, waar we het wel vaker over gehad hebben. Hij wilde altijd al heel graag, dat we ons officieel overal zouden kunnen zien en dat kan nu. Niet helemaal op een zuivere manier, maar voor hem is dit goed genoeg.
Hij heeft vaak gezegd dat het makkelijker was geweest als we van hetzelfde geslacht waren geweest en niet de aantrekkingskracht zouden hebben, die er nu is. Dan konden we openlijk vrienden zijn, zoals hij het noemt. Nou ja, dat zit er allemaal niet in en dat is ook niet de basis van onze verhouding. Het zou het makkelijker maken, maar nu komen we een stapje meer die richting op.
Volgens mij heb ik de Jan hier nog ergens liggen, Annabel! Zij moest idd steeds daar naartoe en bleef dan langer 'voor werk'. Dan is het ook anders, dat geeft minder onrust als je reisje toch al officieel in orde is.
Hoe voel je je inmiddels? Voelt het als een goede keuze?
En er is veel geld mee gemoeid. In dit buitenland zal hij flink alimentatie moeten betalen, als ze uit elkaar gaan. Voor de kinderen veel, voor haar veel, zij krijgt de kinderen wrs toegewezen en daarom dan ook het huis waar ze mogen blijven wonen. Dan is er nog zijn bedrijf dat onwijs goed draait, dus die alimentatie zal ook wel terecht zijn, het is veel geld. Het bedrijf moet wrs gedeeld worden, mits ze het anders vastgelegd hebben, maar meestal is het zo dat alles wat je opgebouwd hebt tijdens je huwelijk, gedeeld moet worden.
Zijn vader woont ook nog in dat huis, dus dat zal dan ook ingewikkeld worden. Er zijn nogal wat gevolgen, als hij weg zou gaan. Als zij bewijzen heeft verzameld in de loop der jaren, wat ik vermoed, dan staat zij heel sterk en kan hij veel verliezen. Eigen schuld hoor, ik heb geen medelijden met hem! Hij doet het allemaal zelf. De kinderen waren nog heel klein toen we iets kregen. Ik begrijp dat hij wilde blijven en dat hij nu nog steeds blijft.
Er was ook geen reden om te gaan, thuis niet slecht en ik was er ook altijd wel. Ik merk aan alles dat hij opgelucht is dat hij nu met ons contact naar buiten kan komen. Dat is een last van zijn schouders, waar we het wel vaker over gehad hebben. Hij wilde altijd al heel graag, dat we ons officieel overal zouden kunnen zien en dat kan nu. Niet helemaal op een zuivere manier, maar voor hem is dit goed genoeg.
Hij heeft vaak gezegd dat het makkelijker was geweest als we van hetzelfde geslacht waren geweest en niet de aantrekkingskracht zouden hebben, die er nu is. Dan konden we openlijk vrienden zijn, zoals hij het noemt. Nou ja, dat zit er allemaal niet in en dat is ook niet de basis van onze verhouding. Het zou het makkelijker maken, maar nu komen we een stapje meer die richting op.
Volgens mij heb ik de Jan hier nog ergens liggen, Annabel! Zij moest idd steeds daar naartoe en bleef dan langer 'voor werk'. Dan is het ook anders, dat geeft minder onrust als je reisje toch al officieel in orde is.
Hoe voel je je inmiddels? Voelt het als een goede keuze?
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
woensdag 9 april 2014 om 19:17
Maar wat doet die situatie dan met jou, Heidi? Ik vind je zo sterk, ik zou allang van hem hebben verlangd dat hij een keuze maakte.. Jullie hebben al 6 jaar wat toch? Ik zou hem voor mezelf willen Ik vind dat sowieso opvallend op deze peiler, hoe sterk jullie allemaal zijn, dat jullie genoegen kunnen nemen met wat je krijgt van je minnaar en niet vragen om meer.
Hier gaat het zozo. Ik mis hem. En voel me nu een oen dat ik de boel zo snel heb laten ontploffen door mijn emoties. Waarom heb ik niet wat meer geduld gehad om een modus te vinden ermee om te gaan? Aan de andere kant, ik vermoed dat die modus er niet was geweest voor mij, en dat ik mezelf veel ellende heb bespaard. Dus ja, toch een goede keuze, rationeel gezien. Emotioneel is het nog even lastig.
Hier gaat het zozo. Ik mis hem. En voel me nu een oen dat ik de boel zo snel heb laten ontploffen door mijn emoties. Waarom heb ik niet wat meer geduld gehad om een modus te vinden ermee om te gaan? Aan de andere kant, ik vermoed dat die modus er niet was geweest voor mij, en dat ik mezelf veel ellende heb bespaard. Dus ja, toch een goede keuze, rationeel gezien. Emotioneel is het nog even lastig.
woensdag 9 april 2014 om 19:28
Ook ik wilde nog even zeggen dat ik het een sterke keuze van je vindt Annabel, stoppen op het hoogtepunt, ga er maar aan staan. Logisch dat je verdrietig bent.
Ja, ik heb altijd genoegen genomen met de rol van minnares, ik heb eigenlijk nog nooit een minnaar als "nr 1 relatiemateriaal" gezien. Dat was ook de insteek en dan maakt mijn kop en mijn hart die scheiding. Ben gruwelijk mijn hart verloren hoor, dat wel. Maar de man in kwestie dag in dag uit over de vloer? Thanks but no thanks.
Ja, ik heb altijd genoegen genomen met de rol van minnares, ik heb eigenlijk nog nooit een minnaar als "nr 1 relatiemateriaal" gezien. Dat was ook de insteek en dan maakt mijn kop en mijn hart die scheiding. Ben gruwelijk mijn hart verloren hoor, dat wel. Maar de man in kwestie dag in dag uit over de vloer? Thanks but no thanks.
woensdag 9 april 2014 om 20:01
quote:annabel_k schreef op 09 april 2014 @ 19:17:
ik zou allang van hem hebben verlangd dat hij een keuze maakte.. Jullie hebben al 6 jaar wat toch? Ik zou hem voor mezelf willen Ik vind dat sowieso opvallend op deze peiler, hoe sterk jullie allemaal zijn, dat jullie genoegen kunnen nemen met wat je krijgt van je minnaar en niet vragen om meer.
.
Ik persoonlijk ben geen voorstander van een keus afdwingen. Iemand moet vrijwillig voor je kiezen, niet omdat je er druk op zet door een ultimatum te stellen. Als ik voor een ultimatum gezet zou worden, zou het gelijk exit zijn. Kom nou, ik onderhandel niet met terroristen! Een ultimatum stel je alleen maar om snel te kunnen afdwingen wat je wil en is feitelijk chantage. Als jij niet doet wat ik wil dan gebeurt A B of C. (dat is mijns inziens wat anders trouwens, dan aangeven dat je de status quo niet langer trekt en ten gevolge daarvan voor jezelf bepaalt dat de relatie beeindigd wordt. Dat heet grenzen stellen en dat is alleen maar prima. Dat vind ik wat anders dan een ander tot een keus dwingen)
De keus die daaruit voortvloeit wordt wellicht overhaast gemaakt, in ieder geval onder druk en ik ben er zeker niet van overtuigd dat dat nou de juiste manier is van met elkaar omgaan in een relatie. Ik zou ook niet samen willen zijn met iemand waarbij ik continue de twijfel zou hebben of, als ik hem de tijd had gegeven rustig na te denken, hij wel dezelfde keus had gemaakt. Ik ben groot voorstander van de vrije wilskeuze en iemand voor het blok zetten hoort daar mijns inziens niet bij.
Annabel, het wordt echt beter hoor! En anders kan ik je in ieder geval chocola afraden, neem iets gezonds als appels.
ik zou allang van hem hebben verlangd dat hij een keuze maakte.. Jullie hebben al 6 jaar wat toch? Ik zou hem voor mezelf willen Ik vind dat sowieso opvallend op deze peiler, hoe sterk jullie allemaal zijn, dat jullie genoegen kunnen nemen met wat je krijgt van je minnaar en niet vragen om meer.
.
Ik persoonlijk ben geen voorstander van een keus afdwingen. Iemand moet vrijwillig voor je kiezen, niet omdat je er druk op zet door een ultimatum te stellen. Als ik voor een ultimatum gezet zou worden, zou het gelijk exit zijn. Kom nou, ik onderhandel niet met terroristen! Een ultimatum stel je alleen maar om snel te kunnen afdwingen wat je wil en is feitelijk chantage. Als jij niet doet wat ik wil dan gebeurt A B of C. (dat is mijns inziens wat anders trouwens, dan aangeven dat je de status quo niet langer trekt en ten gevolge daarvan voor jezelf bepaalt dat de relatie beeindigd wordt. Dat heet grenzen stellen en dat is alleen maar prima. Dat vind ik wat anders dan een ander tot een keus dwingen)
De keus die daaruit voortvloeit wordt wellicht overhaast gemaakt, in ieder geval onder druk en ik ben er zeker niet van overtuigd dat dat nou de juiste manier is van met elkaar omgaan in een relatie. Ik zou ook niet samen willen zijn met iemand waarbij ik continue de twijfel zou hebben of, als ik hem de tijd had gegeven rustig na te denken, hij wel dezelfde keus had gemaakt. Ik ben groot voorstander van de vrije wilskeuze en iemand voor het blok zetten hoort daar mijns inziens niet bij.
Annabel, het wordt echt beter hoor! En anders kan ik je in ieder geval chocola afraden, neem iets gezonds als appels.
woensdag 9 april 2014 om 20:13
Ik bedoelde ook niet zozeer een ultimatum hoor, daar zou ik ook kriebels van krijgen. Ik bedoelde meer, hoe hou je de situatie zelf vol zonder dat je volledig over je eigen grenzen heen gaat? Hell, ik kon nog geen 1,5 maand genieten van een minnaar zonder er ongelukkig van te worden.
Kop en hart een scheiding laten maken zoals Roos zegt, ik kan het blijkbaar niet. En eerlijk gezegd vind ik dat best frustrerend want mijn minnaar vulde nu net wel dat stukje aan dat ik in mijn relatie mis. Dat had, als ik makkelijker mijn gevoelens kon temperen, nog heel lang leuk kunnen zijn. En nu ben ik het kwijt, door mezelf.
Kop en hart een scheiding laten maken zoals Roos zegt, ik kan het blijkbaar niet. En eerlijk gezegd vind ik dat best frustrerend want mijn minnaar vulde nu net wel dat stukje aan dat ik in mijn relatie mis. Dat had, als ik makkelijker mijn gevoelens kon temperen, nog heel lang leuk kunnen zijn. En nu ben ik het kwijt, door mezelf.
woensdag 9 april 2014 om 20:31
Enjoy what we have, was heel lang het motto van mij en BV. Maar als je eigenlijk beiden of een van beiden meer wil, dan werkt dat niet.
Dus ik weet ook niet goed hoe je dat moet doen. Misschien een minnaar zoeken die relatietechnisch gezien gewoon compleet ongeschikt is zodat je nooit een relatie met hem kan willen?
Ik kan kop en hart ook niet scheiden hoor (kijk maar naar de puinzooi die ik er van gemaakt heb ) dus van mij geen zinnige woorden in deze.
Je neemt het jezelf nu kwalijk dat je dat ook niet kon, maar zie het als iets moois: als je gaat voor iemand, ga je er vol voor en niet voor het halve werk. Dat werkt nu in je nadeel maar in een relatie werkt dat in je voordeel. Want ook nu heb je besloten vol voor nr. 1 te gaan. De reden dat je afscheid moest nemen van minnaar is tevens de reden waarom je relatie met nr. 1 in stand zal blijven. Juist het feit dat je dat niet kan scheiden. En dus wordt er niet gescheiden van je nr. 1.
Elluk nadeel heb zuh voordeel.
Dus ik weet ook niet goed hoe je dat moet doen. Misschien een minnaar zoeken die relatietechnisch gezien gewoon compleet ongeschikt is zodat je nooit een relatie met hem kan willen?
Ik kan kop en hart ook niet scheiden hoor (kijk maar naar de puinzooi die ik er van gemaakt heb ) dus van mij geen zinnige woorden in deze.
Je neemt het jezelf nu kwalijk dat je dat ook niet kon, maar zie het als iets moois: als je gaat voor iemand, ga je er vol voor en niet voor het halve werk. Dat werkt nu in je nadeel maar in een relatie werkt dat in je voordeel. Want ook nu heb je besloten vol voor nr. 1 te gaan. De reden dat je afscheid moest nemen van minnaar is tevens de reden waarom je relatie met nr. 1 in stand zal blijven. Juist het feit dat je dat niet kan scheiden. En dus wordt er niet gescheiden van je nr. 1.
Elluk nadeel heb zuh voordeel.
woensdag 9 april 2014 om 20:32
Zou het voor single ladies ook niet anders zijn dan voor degene met een huwelijk? Ik heb dat nooit lastig gevonden om het te scheiden. Mijn huwelijk = fijn, dus iets anders is nooit een optie geweest. Punt. En ach, al verlies je je hart af en toe een beetje, dan is dat nog geen ramp, als je de prioriteiten maar in het oog houdt en het hart een beetje in bedwang
Maar ik zou wat Heidi doet dan ook niet kunnen. Ik wil wél een partner, fulltime. En dan kan je iemand inderdaad best de ruimte geven of zelf een leven op gaan bouwen. Maar als het zo diep gaat zoals bij Heidi, geloof ik er geen snars van dat je er nog een leven naast hebt. Ja ok, af en toe een fling, dat zal heus, en leuk werk enzo. Maar er is geen ruimte voor een echte relatie met een man helemaal voor jou alleen. En dat zou ik echt niet kunnen. Ik wil wel op iemand kunnen bouwen voor in voor- en tegenspoed enzo. En dat wil niet met een geleende man. Dus ik vind het knap, maar mijn keuze zou het niet zijn, het van zijn vrouw af laten hangen of je ooit samen zult zijn.
Jufmafkees, maar hoe lang ga je dan wachten op een man die duidelijk van jou houdt maar thuis geen keuze kan maken? Ik vind het knap dat je nu voor jezelf bepaalt dat je verder moet en ik denk dat dat ook heel goed is. Een ultimatum vind ik ook niet goed, maar duidelijk zijn in wat jij verlangt en wat je nodig hebt, dat moet zeker kunnen.
Nou ja ach, het moge duidelijk zijn dat ik niet van het afwachtende type ben En godzijdank dat de lente ook weer voorbij is. De rust in lijf en hoofd is weder gekeerd
Maar ik zou wat Heidi doet dan ook niet kunnen. Ik wil wél een partner, fulltime. En dan kan je iemand inderdaad best de ruimte geven of zelf een leven op gaan bouwen. Maar als het zo diep gaat zoals bij Heidi, geloof ik er geen snars van dat je er nog een leven naast hebt. Ja ok, af en toe een fling, dat zal heus, en leuk werk enzo. Maar er is geen ruimte voor een echte relatie met een man helemaal voor jou alleen. En dat zou ik echt niet kunnen. Ik wil wel op iemand kunnen bouwen voor in voor- en tegenspoed enzo. En dat wil niet met een geleende man. Dus ik vind het knap, maar mijn keuze zou het niet zijn, het van zijn vrouw af laten hangen of je ooit samen zult zijn.
Jufmafkees, maar hoe lang ga je dan wachten op een man die duidelijk van jou houdt maar thuis geen keuze kan maken? Ik vind het knap dat je nu voor jezelf bepaalt dat je verder moet en ik denk dat dat ook heel goed is. Een ultimatum vind ik ook niet goed, maar duidelijk zijn in wat jij verlangt en wat je nodig hebt, dat moet zeker kunnen.
Nou ja ach, het moge duidelijk zijn dat ik niet van het afwachtende type ben En godzijdank dat de lente ook weer voorbij is. De rust in lijf en hoofd is weder gekeerd
