Gezondheid
alle pijlers
Ik moet iets ondernemen.... Operatie of wat?
dinsdag 24 juni 2014 om 20:44
Waarschuwing vooraf; ik heb een pesthumeur, dus dat kleurt de toon van dit topic misschien ietwat
Maar goed, wat ik zeg, er moet IETS gebeuren.
Ik voel me al een tijdje futloos, vervelend, moe, soms wel oké en vol energie, dan weer compleet uitgeput.
Vandaag ben ik dus met vage klachten naar de dokter geweest en er kwam in elk geval uit dat mijn bloeddruk veel te hoog is. Wat ik raar vind, want dat is nooit zo geweest.
Maar goed, hij was nu idd veel te hoog en hoewel het waarschijnlijk mede te wijten is aan een hoop stress momenteel moet daar wel iets aan gedaan worden.
Ik heb pillen gekregen en moet donderdagmorgen nuchter terug komen om bloed te prikken om te kijken wat er verder mis is.
Nu komt het euvel; ik ben veel te dik.
En natuurlijk heeft dat met die bloeddruk te maken, het zal zelfs de hoofdreden zijn natuurlijk.
En ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al duizend pogingen ondernomen om af te vallen en het lukt niet. Punt.
En natuurlijk ligt dat aan mezelf, maar ik zal dan wel niet sterk genoeg zijn ofzo.
Ik heb met de huisarts gepraat over onder andere de mogelijkheid om een gastric bypass te laten doen, of eventueel een maagband omdat dat natuurlijk minder ingrijpend is.
Ben daar een jaar of wat geleden al serieus over bezig geweest, maar toen toen nog eens op eigen kracht proberen af te vallen.
Ik viel een paar kilo af, ketste het plan voor de operatie af omdat ik er te schijterig voor ben en inmiddels zijn die kilo's er gewoon grotendeels weer aan.
Slap? Natuurlijk. ik had in elk geval die kilo's er af moeten houden en me een schop onder mijn hol moeten geven, maar dat is niet gebeurd.
En nu sta ik op een punt dat ik me gewoon echt niet goed voel, en dat er iets moet gebeuren.
Enerzijds ben ik nog steeds doodsbang voor een eventuele operatie, anderzijds weet ik dat er iets moet veranderen.
Ik ben 29 en ik wil niet voor mijn 40e dood zijn omdat mijn hart het begeven heeft.
En nu wil ik van jullie graag horen dat er of een toveroplossing is, of dat die operatie waar ik zo tegen op zie écht wel een goed idee is.
Ik heb altijd geroepen dat snijden in een gezond lichaam ook zo gek is, maar je komt uiteindelijk op een punt dat je lichaam helemaal niet zo gezond meer is. En wil je dat niet voor zijn?
Wat wil ik met dit topic? Niet zoveel. Even van me afschrijven en misschien een andere opinie, ofzo?
Zijn er hier mensen die een gastric bypass / maagverkleining ondergaan hebben? Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet?
En wie geeft me gewoon even een knuffel voor mijn rothumeur?
Maar goed, wat ik zeg, er moet IETS gebeuren.
Ik voel me al een tijdje futloos, vervelend, moe, soms wel oké en vol energie, dan weer compleet uitgeput.
Vandaag ben ik dus met vage klachten naar de dokter geweest en er kwam in elk geval uit dat mijn bloeddruk veel te hoog is. Wat ik raar vind, want dat is nooit zo geweest.
Maar goed, hij was nu idd veel te hoog en hoewel het waarschijnlijk mede te wijten is aan een hoop stress momenteel moet daar wel iets aan gedaan worden.
Ik heb pillen gekregen en moet donderdagmorgen nuchter terug komen om bloed te prikken om te kijken wat er verder mis is.
Nu komt het euvel; ik ben veel te dik.
En natuurlijk heeft dat met die bloeddruk te maken, het zal zelfs de hoofdreden zijn natuurlijk.
En ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al duizend pogingen ondernomen om af te vallen en het lukt niet. Punt.
En natuurlijk ligt dat aan mezelf, maar ik zal dan wel niet sterk genoeg zijn ofzo.
Ik heb met de huisarts gepraat over onder andere de mogelijkheid om een gastric bypass te laten doen, of eventueel een maagband omdat dat natuurlijk minder ingrijpend is.
Ben daar een jaar of wat geleden al serieus over bezig geweest, maar toen toen nog eens op eigen kracht proberen af te vallen.
Ik viel een paar kilo af, ketste het plan voor de operatie af omdat ik er te schijterig voor ben en inmiddels zijn die kilo's er gewoon grotendeels weer aan.
Slap? Natuurlijk. ik had in elk geval die kilo's er af moeten houden en me een schop onder mijn hol moeten geven, maar dat is niet gebeurd.
En nu sta ik op een punt dat ik me gewoon echt niet goed voel, en dat er iets moet gebeuren.
Enerzijds ben ik nog steeds doodsbang voor een eventuele operatie, anderzijds weet ik dat er iets moet veranderen.
Ik ben 29 en ik wil niet voor mijn 40e dood zijn omdat mijn hart het begeven heeft.
En nu wil ik van jullie graag horen dat er of een toveroplossing is, of dat die operatie waar ik zo tegen op zie écht wel een goed idee is.
Ik heb altijd geroepen dat snijden in een gezond lichaam ook zo gek is, maar je komt uiteindelijk op een punt dat je lichaam helemaal niet zo gezond meer is. En wil je dat niet voor zijn?
Wat wil ik met dit topic? Niet zoveel. Even van me afschrijven en misschien een andere opinie, ofzo?
Zijn er hier mensen die een gastric bypass / maagverkleining ondergaan hebben? Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet?
En wie geeft me gewoon even een knuffel voor mijn rothumeur?
668, the neighbour of the Beast
woensdag 2 juli 2014 om 12:40
Modepop, super dat het jou zelf is gelukt, als het zonder operatie kan is het altijd beter.
Maar... Realistisch: de kans dat het lukt zoals jij hebt gedaan, is 1%. De kans met operatie is 60-70%. Dat betekent dat jij wel de uitzondering bent. En dat heeft niks met zwakte te maken, maar oa wel met de oorzaak van het overgewicht.
Je kunt idd weer obees worden na de operatie. Daarom moet iedereen die het overweegt een goed ziekenhuis zoeken die goede nazorg biedt (ik krijg bijv 5 jaar nazorg)
En eerlijk naar jezelf zijn! Als je nog onverwerkte problemen hebt of eetbuien, weet je echt wel dat je die eerst moet verhelpen voor een ingreep.
Dus mijn standpunt: kan het zonder operatie, is dat beter. Lukt het niet, dan is dit een goed middel mits je er echt klaar voor bent en goed begeleid wordt.
Maar... Realistisch: de kans dat het lukt zoals jij hebt gedaan, is 1%. De kans met operatie is 60-70%. Dat betekent dat jij wel de uitzondering bent. En dat heeft niks met zwakte te maken, maar oa wel met de oorzaak van het overgewicht.
Je kunt idd weer obees worden na de operatie. Daarom moet iedereen die het overweegt een goed ziekenhuis zoeken die goede nazorg biedt (ik krijg bijv 5 jaar nazorg)
En eerlijk naar jezelf zijn! Als je nog onverwerkte problemen hebt of eetbuien, weet je echt wel dat je die eerst moet verhelpen voor een ingreep.
Dus mijn standpunt: kan het zonder operatie, is dat beter. Lukt het niet, dan is dit een goed middel mits je er echt klaar voor bent en goed begeleid wordt.
woensdag 2 juli 2014 om 12:49
quote:olivia1 schreef op 02 juli 2014 @ 12:40:
Modepop, super dat het jou zelf is gelukt, als het zonder operatie kan is het altijd beter.
Maar... Realistisch: de kans dat het lukt zoals jij hebt gedaan, is 1%. De kans met operatie is 60-70%. Dat betekent dat jij wel de uitzondering bent. En dat heeft niks met zwakte te maken, maar oa wel met de oorzaak van het overgewicht.
Je kunt idd weer obees worden na de operatie. Daarom moet iedereen die het overweegt een goed ziekenhuis zoeken die goede nazorg biedt (ik krijg bijv 5 jaar nazorg)
En eerlijk naar jezelf zijn! Als je nog onverwerkte problemen hebt of eetbuien, weet je echt wel dat je die eerst moet verhelpen voor een ingreep.
Dus mijn standpunt: kan het zonder operatie, is dat beter. Lukt het niet, dan is dit een goed middel mits je er echt klaar voor bent en goed begeleid wordt.Deze cijfers gaan puur en alleen over gewichtsverlies. Die zeggen helemaal niks over de mogelijke complicaties die kunnen optreden en een verregaande invloed op je leven kunnen hebben.
Modepop, super dat het jou zelf is gelukt, als het zonder operatie kan is het altijd beter.
Maar... Realistisch: de kans dat het lukt zoals jij hebt gedaan, is 1%. De kans met operatie is 60-70%. Dat betekent dat jij wel de uitzondering bent. En dat heeft niks met zwakte te maken, maar oa wel met de oorzaak van het overgewicht.
Je kunt idd weer obees worden na de operatie. Daarom moet iedereen die het overweegt een goed ziekenhuis zoeken die goede nazorg biedt (ik krijg bijv 5 jaar nazorg)
En eerlijk naar jezelf zijn! Als je nog onverwerkte problemen hebt of eetbuien, weet je echt wel dat je die eerst moet verhelpen voor een ingreep.
Dus mijn standpunt: kan het zonder operatie, is dat beter. Lukt het niet, dan is dit een goed middel mits je er echt klaar voor bent en goed begeleid wordt.Deze cijfers gaan puur en alleen over gewichtsverlies. Die zeggen helemaal niks over de mogelijke complicaties die kunnen optreden en een verregaande invloed op je leven kunnen hebben.
woensdag 2 juli 2014 om 12:59
Kikkerana, die cijfers zijn na 5 jaar en is een gemiddelde, mijn zkh zegt dat zij zelfs 80% van de mensen na 5 jaar nog op gewicht hebben.
Die 1% die ik noemde over zelfstandig afvallen gaat ook over gewichtsverlies. Als je dan na 5 jaar kijkt is dat percentage lager, de meesten gaan namelijk jojo-en wat heel slecht is voor je lijf.
Wat complicaties betreft: tuurlijk, is ook zo! Daarom zeg ik (alweer) als je het zonder operatie kunt is het beter.
Die 1% die ik noemde over zelfstandig afvallen gaat ook over gewichtsverlies. Als je dan na 5 jaar kijkt is dat percentage lager, de meesten gaan namelijk jojo-en wat heel slecht is voor je lijf.
Wat complicaties betreft: tuurlijk, is ook zo! Daarom zeg ik (alweer) als je het zonder operatie kunt is het beter.
woensdag 2 juli 2014 om 13:50
quote:olivia1 schreef op 02 juli 2014 @ 12:59:
Kikkerana, die cijfers zijn na 5 jaar en is een gemiddelde, mijn zkh zegt dat zij zelfs 80% van de mensen na 5 jaar nog op gewicht hebben.
Die 1% die ik noemde over zelfstandig afvallen gaat ook over gewichtsverlies. Als je dan na 5 jaar kijkt is dat percentage lager, de meesten gaan namelijk jojo-en wat heel slecht is voor je lijf.
Wat complicaties betreft: tuurlijk, is ook zo! Daarom zeg ik (alweer) als je het zonder operatie kunt is het beter.Ik weet hoe de cijfers met betrekking tot het gewichtsverlies na een GBP eruit zien. Daar ligt ook absoluut niet mijn bezwaar tegen de operatie. Dat bezwaar ligt echt puur bij het gezondheidsaspect ervan, de risico's die je loopt en het gebrek aan kennis over het effect van een GBP op je gezondheid op de lange termijn (niet 5 jaar, maar 15-20 jaar).
Kikkerana, die cijfers zijn na 5 jaar en is een gemiddelde, mijn zkh zegt dat zij zelfs 80% van de mensen na 5 jaar nog op gewicht hebben.
Die 1% die ik noemde over zelfstandig afvallen gaat ook over gewichtsverlies. Als je dan na 5 jaar kijkt is dat percentage lager, de meesten gaan namelijk jojo-en wat heel slecht is voor je lijf.
Wat complicaties betreft: tuurlijk, is ook zo! Daarom zeg ik (alweer) als je het zonder operatie kunt is het beter.Ik weet hoe de cijfers met betrekking tot het gewichtsverlies na een GBP eruit zien. Daar ligt ook absoluut niet mijn bezwaar tegen de operatie. Dat bezwaar ligt echt puur bij het gezondheidsaspect ervan, de risico's die je loopt en het gebrek aan kennis over het effect van een GBP op je gezondheid op de lange termijn (niet 5 jaar, maar 15-20 jaar).
woensdag 2 juli 2014 om 14:07
ik moet zeggen dat ik als het ff kan niet voor een GBP zal kiezen. De risico's met betrekking tot opname van voedingsstoffen e.d zijn mij te groot. Mocht het zo zijn dat een operatie the way to go is voor mij, dan wil ik graag een sleeve. Daarbij blijft de maag in tact, en blijft het zijn functie behouden. Het nadeel daarvan is natuurlijk dat de maag ook weer kan groeien.
In mijn zoektocht naar informatie las ik ook dat bij een operatie, de hongerreceptoren, die grehline aanmaken, sterk verminderen en dat daarmee het hongergevoel drastisch daalt.
In mijn zoektocht naar informatie las ik ook dat bij een operatie, de hongerreceptoren, die grehline aanmaken, sterk verminderen en dat daarmee het hongergevoel drastisch daalt.
woensdag 2 juli 2014 om 14:25
quote:tantetaart schreef op 02 juli 2014 @ 14:07:
In mijn zoektocht naar informatie las ik ook dat bij een operatie, de hongerreceptoren, die grehline aanmaken, sterk verminderen en dat daarmee het hongergevoel drastisch daalt.We eten hier echter niet alleen wegens honger, maar om tal van andere redenen: plezier, gezelligheid, verveling, verdriet. Er is altijd wel 'n reden om lekkere trek te hebben. Of je hongerhormoon nu van zich laat horen of niet.
In mijn zoektocht naar informatie las ik ook dat bij een operatie, de hongerreceptoren, die grehline aanmaken, sterk verminderen en dat daarmee het hongergevoel drastisch daalt.We eten hier echter niet alleen wegens honger, maar om tal van andere redenen: plezier, gezelligheid, verveling, verdriet. Er is altijd wel 'n reden om lekkere trek te hebben. Of je hongerhormoon nu van zich laat horen of niet.
woensdag 2 juli 2014 om 14:38
quote:elninjoo schreef op 02 juli 2014 @ 14:25:
[...]
We eten hier echter niet alleen wegens honger, maar om tal van andere redenen: plezier, gezelligheid, verveling, verdriet. Er is altijd wel 'n reden om lekkere trek te hebben. Of je hongerhormoon nu van zich laat horen of niet.Dat snap ik, maar het een sluit het ander niet uit he
[...]
We eten hier echter niet alleen wegens honger, maar om tal van andere redenen: plezier, gezelligheid, verveling, verdriet. Er is altijd wel 'n reden om lekkere trek te hebben. Of je hongerhormoon nu van zich laat horen of niet.Dat snap ik, maar het een sluit het ander niet uit he
woensdag 2 juli 2014 om 14:57
Hallo Marels,
Top dat je het nog een keer zelf gaat proberen maar aangezien ik overeenkomsten met mezelf zag wil ik je toch mijn verhaal meegeven aangezien het een optie is die ik nog niet voorbij heb zien komen.
Vier jaar geleden was ik 24 en op ongeveer hetzelfde punt waar jij nu bent. BMI 45, maat 48/50, moe van het dik zijn en weer een mislukte dieet poging achter de rug. Ik wist dat er twee opties waren 1) accepteren en weten dat ik in de toekomst hart- en vaatziektes, diabetes en versleten knieën en/of rug zou krijgen of 2) toch drastische maatregelen nemen en een operatie.
Na een voorlichting in het ziekenhuis ben ik het traject in gegaan. Ook mij werd het maagbandje afgeraden ivm complicaties op de langere termijn. De arts adviseerde mij de gastric sleeve. Dit is een minder ingrijpende variant dan de Gastric Bypass. Bij de sleeve wordt enkel je maag verkleind en blijven je darmen en maagklepje intact. Dit vond ik een geruststellend idee en omdat het bij mij vooral in de volume zat vond de arts dit voor mij de juiste oplossing.
Ik ben erg blij dat ik de operatie gedaan heb en ben erg tevreden met het resultaat na 3 jaar -46 kilo. Dit is zelfs nog wat meer geweest maar door stabilisatie na twee jaar komen de meeste weer 2 a 3 kilo aan tov hun laagste gewicht.
Huidoverschot heb ik natuurlijk ook wel last van maar het valt te overzien. Ik ben op dit moment 32 weken zwanger en het huidoverschot komt nu wel van pas
Als ons gezin compleet is ga ik wel nadenken over een BWC maar in de kleren met een correctiehemd van de hema zie je er niets van.
Ik heb zelf helemaal geen complicaties gehad na de operatie en herstel viel mij reuze mee. Al denk ik dat leeftijd (25 bij operatie) en nog geen medische klachten daar ook aan mee hebben geholpen. Ieder half jaar wordt mijn bloed uitgebreid gecontroleerd en tot nu toe nog geen tekorten gehad. Zelfs met mijn zwangerschap blijven mijn bloedwaardes goed.
Succes met afvallen!
Top dat je het nog een keer zelf gaat proberen maar aangezien ik overeenkomsten met mezelf zag wil ik je toch mijn verhaal meegeven aangezien het een optie is die ik nog niet voorbij heb zien komen.
Vier jaar geleden was ik 24 en op ongeveer hetzelfde punt waar jij nu bent. BMI 45, maat 48/50, moe van het dik zijn en weer een mislukte dieet poging achter de rug. Ik wist dat er twee opties waren 1) accepteren en weten dat ik in de toekomst hart- en vaatziektes, diabetes en versleten knieën en/of rug zou krijgen of 2) toch drastische maatregelen nemen en een operatie.
Na een voorlichting in het ziekenhuis ben ik het traject in gegaan. Ook mij werd het maagbandje afgeraden ivm complicaties op de langere termijn. De arts adviseerde mij de gastric sleeve. Dit is een minder ingrijpende variant dan de Gastric Bypass. Bij de sleeve wordt enkel je maag verkleind en blijven je darmen en maagklepje intact. Dit vond ik een geruststellend idee en omdat het bij mij vooral in de volume zat vond de arts dit voor mij de juiste oplossing.
Ik ben erg blij dat ik de operatie gedaan heb en ben erg tevreden met het resultaat na 3 jaar -46 kilo. Dit is zelfs nog wat meer geweest maar door stabilisatie na twee jaar komen de meeste weer 2 a 3 kilo aan tov hun laagste gewicht.
Huidoverschot heb ik natuurlijk ook wel last van maar het valt te overzien. Ik ben op dit moment 32 weken zwanger en het huidoverschot komt nu wel van pas
Als ons gezin compleet is ga ik wel nadenken over een BWC maar in de kleren met een correctiehemd van de hema zie je er niets van.
Ik heb zelf helemaal geen complicaties gehad na de operatie en herstel viel mij reuze mee. Al denk ik dat leeftijd (25 bij operatie) en nog geen medische klachten daar ook aan mee hebben geholpen. Ieder half jaar wordt mijn bloed uitgebreid gecontroleerd en tot nu toe nog geen tekorten gehad. Zelfs met mijn zwangerschap blijven mijn bloedwaardes goed.
Succes met afvallen!
dinsdag 21 juli 2015 om 18:43
Ik dacht, ik schop dit topic eens omhoog want de optie GBP is nog maar eens gevallen vandaag.
Al die bloedtesten vorig jaar kwam geen zak uit.
Die mindset die ik in mijn laatste post beschreef, die heb ik wel te pakken.
Ik zwem twee tot drie keer per week, ik eet inderdaad geen hele zakken chips meer, en drie keer raden wat ik ben afgevallen?
Geen gram. Ik schommel tussen twee kilo meer of minder, en meer gaat er niet af.
Vandaag weer bij de HA geweest en die raadde mij aan toch eens te gaan informeren bij het bariatrisch centrum hier....
Dus ik heb een afspraak gepland.
Ik moet eerst voor een info-ochtend en dan eventueel voor een screeningsochtend om te kijken of ik voor de operatie in aanmerking kom.
Ik twijfel heel erg of ik de operatie aan durf....
Ik weet dat er heel veel mensen zijn die enorm geholpen zijn met een gastric bypass maar ik ben gewoon bang voor de horrorverhalen die je ook wel hoort...
Als iemand daar zijn licht eens op wil laten schijnen mag dat altijd
Al die bloedtesten vorig jaar kwam geen zak uit.
Die mindset die ik in mijn laatste post beschreef, die heb ik wel te pakken.
Ik zwem twee tot drie keer per week, ik eet inderdaad geen hele zakken chips meer, en drie keer raden wat ik ben afgevallen?
Geen gram. Ik schommel tussen twee kilo meer of minder, en meer gaat er niet af.
Vandaag weer bij de HA geweest en die raadde mij aan toch eens te gaan informeren bij het bariatrisch centrum hier....
Dus ik heb een afspraak gepland.
Ik moet eerst voor een info-ochtend en dan eventueel voor een screeningsochtend om te kijken of ik voor de operatie in aanmerking kom.
Ik twijfel heel erg of ik de operatie aan durf....
Ik weet dat er heel veel mensen zijn die enorm geholpen zijn met een gastric bypass maar ik ben gewoon bang voor de horrorverhalen die je ook wel hoort...
Als iemand daar zijn licht eens op wil laten schijnen mag dat altijd
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 21 juli 2015 om 18:51
Ik ben sowieso nog nooit geopereerd.
Waar ik bang voor ben is dat ik nu oké ben en me goed voel, en dat ik het ergens een heel naar idee vind om te snijden in een gezonde maag.
Het feit dat je iets doet wat onomkeerbaar is en wat nooit meer terug te draaien is voor het geval dat het resultaat toch tegen valt...
Dat is vooral mijn angst.
De beslissing die ik nu moet nemen is er eentje die zó ingrijpend is voor de rest van mijn leven, en daar ben ik bang voor.
Hoe is het verder daar trouwens?
Waar ik bang voor ben is dat ik nu oké ben en me goed voel, en dat ik het ergens een heel naar idee vind om te snijden in een gezonde maag.
Het feit dat je iets doet wat onomkeerbaar is en wat nooit meer terug te draaien is voor het geval dat het resultaat toch tegen valt...
Dat is vooral mijn angst.
De beslissing die ik nu moet nemen is er eentje die zó ingrijpend is voor de rest van mijn leven, en daar ben ik bang voor.
Hoe is het verder daar trouwens?
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 21 juli 2015 om 18:54
ik snap je angst wel, alleen, wat zijn je opties nog?
Hier gaat het best goed, heb een aantal vrijwilligersdingen, een moestuin en een nieuwe heup. En vooral die laatste heeft een heleboel veranderd in mijn leven, ook mijn gewicht. Ben er nog lang niet, het gaat heel langzaam, maar het gaat omlaag.
Jij nog gefeliciteerd met je huwelijk!
Hier gaat het best goed, heb een aantal vrijwilligersdingen, een moestuin en een nieuwe heup. En vooral die laatste heeft een heleboel veranderd in mijn leven, ook mijn gewicht. Ben er nog lang niet, het gaat heel langzaam, maar het gaat omlaag.
Jij nog gefeliciteerd met je huwelijk!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 21 juli 2015 om 19:04
Er zijn weinig andere opties meer over natuurlijk.
Wel onlangs nog een experimentje gedaan met dieetpillen. Rotzooi die op zou lossen en enorm uit zou zetten in je maag zodat je geen honger meer hebt. Hielp niks natuurlijk maar het was wel leuk om bij wijze van experiment die krengen op te lossen in water om te kijken wat ze doen.
Toch niet helemaal weggegooid geld dus
Maar ik ben vooral bang voor de lange termijn, zeg maar, qua operatie. Er moet alleen iets gebeuren.
Fijn dat het goed gaat met je!
Wel onlangs nog een experimentje gedaan met dieetpillen. Rotzooi die op zou lossen en enorm uit zou zetten in je maag zodat je geen honger meer hebt. Hielp niks natuurlijk maar het was wel leuk om bij wijze van experiment die krengen op te lossen in water om te kijken wat ze doen.
Toch niet helemaal weggegooid geld dus
Maar ik ben vooral bang voor de lange termijn, zeg maar, qua operatie. Er moet alleen iets gebeuren.
Fijn dat het goed gaat met je!
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 21 juli 2015 om 19:24
Ik heb een paar maanden geleden een GBP gehad.
Het is me enorm meegevallen, ook de operatie. Ik voel me top,zit lekker in mijn vel (iets losser, maar absoluut geen hangvel) ik straal en anderen zien dat heel duidelijk.
Ik had geen complicaties en heb ze nadien ook niet gehad (afkloppen)
Ik had geen echte gezondheidsklachten nog door overgewicht, behalve pijn aan mijn knieen door een val. En dat wilde maar niet genezen door het gewicht. Bovendien had ik psychisch enorm veel last van mijn uiterlijk.
Nu ben ik 30 kilo kwijt en het gaat nog steeds heel goed. Ik heb nu maat 42-44 en ben er zo blij mee.
Verwachting is dat ik er zeker nog 20- 25 kilo af kan krijgen.
Ik kan alles eten en drinken. Heb nog nooit een dumping gehad. Dat is heel fijn, maar ook een valkuil, want ook snoep en chips en snacks zouden kunnen (een kleine hoeveelheid uiteraard,meer past niet, maar toch). Maar ik heb heel goede begeleiding en het maken van gezonde keuzes is nu veel vanzelfsprekender. Je wordt heel goed begeleid in het weerstaan van ongezond voedsel en krijgt inzicht in de redenen waarom je eet. (vaak emoties)
Ook het bewegen gaat vanzelf omdat ik zoveel makkelijker beweeg nu. Je gaat als vanzelf lopen of met de fiets. Of lekker sporten.
Ik ben echt enorm blij dat ik dit heb gedaan, en zo dankbaar voor deze nieuwe kans. Ik dacht dat er geen hoop meer was na alle diëten die je maar kunt bedenken, 6 jaar lang begeleiding van diëtiste en internist. Maar de hoop is terug. En dat doet me stralen.
Het is me enorm meegevallen, ook de operatie. Ik voel me top,zit lekker in mijn vel (iets losser, maar absoluut geen hangvel) ik straal en anderen zien dat heel duidelijk.
Ik had geen complicaties en heb ze nadien ook niet gehad (afkloppen)
Ik had geen echte gezondheidsklachten nog door overgewicht, behalve pijn aan mijn knieen door een val. En dat wilde maar niet genezen door het gewicht. Bovendien had ik psychisch enorm veel last van mijn uiterlijk.
Nu ben ik 30 kilo kwijt en het gaat nog steeds heel goed. Ik heb nu maat 42-44 en ben er zo blij mee.
Verwachting is dat ik er zeker nog 20- 25 kilo af kan krijgen.
Ik kan alles eten en drinken. Heb nog nooit een dumping gehad. Dat is heel fijn, maar ook een valkuil, want ook snoep en chips en snacks zouden kunnen (een kleine hoeveelheid uiteraard,meer past niet, maar toch). Maar ik heb heel goede begeleiding en het maken van gezonde keuzes is nu veel vanzelfsprekender. Je wordt heel goed begeleid in het weerstaan van ongezond voedsel en krijgt inzicht in de redenen waarom je eet. (vaak emoties)
Ook het bewegen gaat vanzelf omdat ik zoveel makkelijker beweeg nu. Je gaat als vanzelf lopen of met de fiets. Of lekker sporten.
Ik ben echt enorm blij dat ik dit heb gedaan, en zo dankbaar voor deze nieuwe kans. Ik dacht dat er geen hoop meer was na alle diëten die je maar kunt bedenken, 6 jaar lang begeleiding van diëtiste en internist. Maar de hoop is terug. En dat doet me stralen.
Ab imo pectore
dinsdag 21 juli 2015 om 19:31
quote:Marels schreef op 21 juli 2015 @ 18:51:
Ik ben sowieso nog nooit geopereerd.
Waar ik bang voor ben is dat ik nu oké ben en me goed voel, en dat ik het ergens een heel naar idee vind om te snijden in een gezonde maag.
Het feit dat je iets doet wat onomkeerbaar is en wat nooit meer terug te draaien is voor het geval dat het resultaat toch tegen valt...
Dat is vooral mijn angst.
De beslissing die ik nu moet nemen is er eentje die zó ingrijpend is voor de rest van mijn leven, en daar ben ik bang voor.
Hoe is het verder daar trouwens?
Dat snap ik, daar had ik ook veel last van. Werd zelfs heel paniekerig van die gedachte.
Maar het kon ook niet verder zo. Dus ik heb het gedaan, doodsbang, ze moesten me gedrogeerd met kalmeringspillen de OK in brengen want ik scheet 7 kleuren , maar toch gedaan.
En ingrijpend is het misschien wel, maar ik vind het enorm meevallen. Zowel fysiek als mentaal.
De operatie kan in uitzonderlijke gevallen teruggedraaid worden, maar dat gebeurt zelden.
Ik ben sowieso nog nooit geopereerd.
Waar ik bang voor ben is dat ik nu oké ben en me goed voel, en dat ik het ergens een heel naar idee vind om te snijden in een gezonde maag.
Het feit dat je iets doet wat onomkeerbaar is en wat nooit meer terug te draaien is voor het geval dat het resultaat toch tegen valt...
Dat is vooral mijn angst.
De beslissing die ik nu moet nemen is er eentje die zó ingrijpend is voor de rest van mijn leven, en daar ben ik bang voor.
Hoe is het verder daar trouwens?
Dat snap ik, daar had ik ook veel last van. Werd zelfs heel paniekerig van die gedachte.
Maar het kon ook niet verder zo. Dus ik heb het gedaan, doodsbang, ze moesten me gedrogeerd met kalmeringspillen de OK in brengen want ik scheet 7 kleuren , maar toch gedaan.
En ingrijpend is het misschien wel, maar ik vind het enorm meevallen. Zowel fysiek als mentaal.
De operatie kan in uitzonderlijke gevallen teruggedraaid worden, maar dat gebeurt zelden.
Ab imo pectore
dinsdag 21 juli 2015 om 19:42
Bedankt voor je reactie!
Ik heb net het hele topic terug gelezen en ik lees vooral succesverhalen
Dat geeft de burger moed
Ik ga gewoon eerst op vakantie en dan ga ik naar die afspraak, en dan zie ik het verder wel....
Welk ziekenhuis ben jij geopereerd als ik vragen mag Emmy?
Ik heb net het hele topic terug gelezen en ik lees vooral succesverhalen
Dat geeft de burger moed
Ik ga gewoon eerst op vakantie en dan ga ik naar die afspraak, en dan zie ik het verder wel....
Welk ziekenhuis ben jij geopereerd als ik vragen mag Emmy?
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 21 juli 2015 om 19:43
Ik zag toevallig dit topic. Iemand in mijn directe omgeving heeft vorig jaar een gbp gehad. Het is hem 100% meegevallen en hij is heel erg blij. Direct van zijn suikerziekte verlost, geen apneu meer, kan weer bewegen.
Maar hij heeft ook een aantal tegenslagen gehad. Een keer nierstenen, een tijdje hyper en een tijdje down en laatst een darm die verzakt was. Je moet goed naar je lichaam blijven luisteren. Voel je je niet happy of ongerust: direct de poli bellen. (Dat doet degene uit mijn omgeving niet.)
Ondanks deze paar tegenslagen is hij heel, heel erg blij! Hij heeft zijn leven weer terug gekregen en zou het iedereen in zijn situatie aanraden.
Hij eet trouwens alles, wel in mindere mate.
Het is natuurlijk niet niks, je wordt wel heel goed gescand en er gaat een heel traject aan vooraf. Maar het levert ook heel wat op.
Succes met je beslissing!
Maar hij heeft ook een aantal tegenslagen gehad. Een keer nierstenen, een tijdje hyper en een tijdje down en laatst een darm die verzakt was. Je moet goed naar je lichaam blijven luisteren. Voel je je niet happy of ongerust: direct de poli bellen. (Dat doet degene uit mijn omgeving niet.)
Ondanks deze paar tegenslagen is hij heel, heel erg blij! Hij heeft zijn leven weer terug gekregen en zou het iedereen in zijn situatie aanraden.
Hij eet trouwens alles, wel in mindere mate.
Het is natuurlijk niet niks, je wordt wel heel goed gescand en er gaat een heel traject aan vooraf. Maar het levert ook heel wat op.
Succes met je beslissing!
dinsdag 21 juli 2015 om 19:57
Je hoort heel veel horrorverhalen ja, maar mensen zijn nu eenmaal eerder geneigd van zich te laten horen als het niet goed gaat.
Ik ken genoeg mensen waarbij het geweldig gaat. En ook een paar die wel wat complicaties hebben gehad zoals galstenen of een darmhernia. Maar ook die zijn nog steeds heel blij dat ze het gedaan hebben.
Echte spijt hoor ik zelden tot nooit.
De risico's zijn tegenwoordig ook een stuk kleiner. Van de sterfgevallen in Emmen een paar jaar geleden hebben ze veel geleerd (helaas dat dat nodig) Het risico is tegenwoordig even groot als bij een galblaas of blinde darm operatie. Elke operatie heeft risico's.
Als je superobees bent zijn de risico's van de narcose iets groter, ze moeten dan bijvoorbeeld andere tubes gebruiken bij het intuberen vanwege een dikke hals, maar daar had ik geen last van. En ze letten echt enorm goed op je, nemen geen risico's die niet verantwoord zouden zijn.
Er gaat ook een strenge screening en een heel traject aan vooraf, en ook erna heb ik nog 5 jaar begeleiding.
Ik ken genoeg mensen waarbij het geweldig gaat. En ook een paar die wel wat complicaties hebben gehad zoals galstenen of een darmhernia. Maar ook die zijn nog steeds heel blij dat ze het gedaan hebben.
Echte spijt hoor ik zelden tot nooit.
De risico's zijn tegenwoordig ook een stuk kleiner. Van de sterfgevallen in Emmen een paar jaar geleden hebben ze veel geleerd (helaas dat dat nodig) Het risico is tegenwoordig even groot als bij een galblaas of blinde darm operatie. Elke operatie heeft risico's.
Als je superobees bent zijn de risico's van de narcose iets groter, ze moeten dan bijvoorbeeld andere tubes gebruiken bij het intuberen vanwege een dikke hals, maar daar had ik geen last van. En ze letten echt enorm goed op je, nemen geen risico's die niet verantwoord zouden zijn.
Er gaat ook een strenge screening en een heel traject aan vooraf, en ook erna heb ik nog 5 jaar begeleiding.
Ab imo pectore
dinsdag 21 juli 2015 om 20:31
Toevallig zag ik vorige week het tv-programma Dilemma over de vraag wel of niet opereren:
http://www.npo.nl/dilemma/18-07-2015/VPWON_1242438
Misschien heb je er iets aan, Marels.
http://www.npo.nl/dilemma/18-07-2015/VPWON_1242438
Misschien heb je er iets aan, Marels.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
