Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
maandag 30 juni 2008 om 00:20
Hallo,
Iris, ik heb net je verhaal gelezen, en ik kan me goed in jou verplaatsen.
Heb zelf een zoon met autisme, 15 jaar, en ik deed ook alles voor hem. Helaas pakte het ook hier verkeerd uit: zoonlief kon zich ontwikkelen tot een kind met heel bepalend, bazig gedrag. Hulpverleners zeiden, dat hij zich kon ontwikkelen van baas in huis tot tiran.
Al met al trok ik het niet meer; bleef alles voor hem regelen, en het ging van kwaad tot erger. Maar hij blijft toch je kind....
Nu woont hij sinds kort bij zijn vader; gedraagt zich blijkbaar een stuk socialer (als ik de verhalen moet geloven). Hij trekt echter nog steeds naar mij; wil het liefst een paar keer in de week naar me toekomen.
Er is een gezinsvoogd betrokken, en ik mag van haar zoonlief door de week niet ontvangen (voorlopig). Het doet pijn, als je je kind moet laten weten, dat hij niet welkom is, ook al is het voor zijn eigen bestwil! Als moeder wil je toch graag je kinderen om je heen...
Iris, ik weet niet hoe het met jouw zoon van 8 jaar gaat. Mijn zoon is een tijd opgenomen geweest, toen ik nog niet (zeker) wist dat hij autisme had. Het heeft hem goed gedaan. Helaas was dit vóór zijn puberteit, en in zijn puberteit is alles in alle hevigheid teruggekomen. Ik had hem liefst weer geplaatst gezien, maar vader niet, daarom is het ook niet gebeurd. Maar als het bij jou mogelijk is, en het advies ligt er: dan adviseer ik je, hem te laten opnemen. Je zal zien, dat het hem goed doet....
Groetjes,
Nicole
Iris, ik heb net je verhaal gelezen, en ik kan me goed in jou verplaatsen.
Heb zelf een zoon met autisme, 15 jaar, en ik deed ook alles voor hem. Helaas pakte het ook hier verkeerd uit: zoonlief kon zich ontwikkelen tot een kind met heel bepalend, bazig gedrag. Hulpverleners zeiden, dat hij zich kon ontwikkelen van baas in huis tot tiran.
Al met al trok ik het niet meer; bleef alles voor hem regelen, en het ging van kwaad tot erger. Maar hij blijft toch je kind....
Nu woont hij sinds kort bij zijn vader; gedraagt zich blijkbaar een stuk socialer (als ik de verhalen moet geloven). Hij trekt echter nog steeds naar mij; wil het liefst een paar keer in de week naar me toekomen.
Er is een gezinsvoogd betrokken, en ik mag van haar zoonlief door de week niet ontvangen (voorlopig). Het doet pijn, als je je kind moet laten weten, dat hij niet welkom is, ook al is het voor zijn eigen bestwil! Als moeder wil je toch graag je kinderen om je heen...
Iris, ik weet niet hoe het met jouw zoon van 8 jaar gaat. Mijn zoon is een tijd opgenomen geweest, toen ik nog niet (zeker) wist dat hij autisme had. Het heeft hem goed gedaan. Helaas was dit vóór zijn puberteit, en in zijn puberteit is alles in alle hevigheid teruggekomen. Ik had hem liefst weer geplaatst gezien, maar vader niet, daarom is het ook niet gebeurd. Maar als het bij jou mogelijk is, en het advies ligt er: dan adviseer ik je, hem te laten opnemen. Je zal zien, dat het hem goed doet....
Groetjes,
Nicole
maandag 30 juni 2008 om 13:35
Wijs van je Iris, dat je haar niets opdringt, maar wel moeilijk voor jou,ik bedoel maar, je 1ste kleinkind, je had het wel op een andere manier mee willen maken.
Positief (ook) van je oudste dat hij het zelf aangeeft betr zn boeltje.
Fijn dat er zoveel aandacht is voor je andere zoon.
Hier gaat het best wel goed, als ik dit schrijf ben ik altijd bang dat er weer iets gebeurt, bah, maar misschien herkennen jullie dat wel.
Vorige week is hij nog geweest en hij keek helder uit zn ogen, tviel me gelijk op, en praatte aardig sociaal, is lekker mee blijven eten. Ik vind ook dat hij meer initiatief toont sinds hij helemaal op zichzelf is. Dus weer stapjes vooruit, als er maar een oplopende lijn is te zien en die is er!
Toch blijft ik altijd nog die onderhuidse spanning voelen, daar baal ik wel van, maar ook weer begrijpelijk, we hebben genoeg meegemaakt de laatste jaren.
Zo doe ik het ook, Monissa, ik " laat hem vragen",houdt afstand, dring niets op, ik weet dat hij onze hulp nodig heeft om ergens naar toe te rijden, maar waarsch heeft hij het met een ander geregeld, ook goed natuurlijk.
Nicole, fijn dat je ook meeschrijft zeker voor Iris, wat jullie zonen betreft.
Wel, allemaal sterkte en kracht en geduld toegewenst.
Rietje
Positief (ook) van je oudste dat hij het zelf aangeeft betr zn boeltje.
Fijn dat er zoveel aandacht is voor je andere zoon.
Hier gaat het best wel goed, als ik dit schrijf ben ik altijd bang dat er weer iets gebeurt, bah, maar misschien herkennen jullie dat wel.
Vorige week is hij nog geweest en hij keek helder uit zn ogen, tviel me gelijk op, en praatte aardig sociaal, is lekker mee blijven eten. Ik vind ook dat hij meer initiatief toont sinds hij helemaal op zichzelf is. Dus weer stapjes vooruit, als er maar een oplopende lijn is te zien en die is er!
Toch blijft ik altijd nog die onderhuidse spanning voelen, daar baal ik wel van, maar ook weer begrijpelijk, we hebben genoeg meegemaakt de laatste jaren.
Zo doe ik het ook, Monissa, ik " laat hem vragen",houdt afstand, dring niets op, ik weet dat hij onze hulp nodig heeft om ergens naar toe te rijden, maar waarsch heeft hij het met een ander geregeld, ook goed natuurlijk.
Nicole, fijn dat je ook meeschrijft zeker voor Iris, wat jullie zonen betreft.
Wel, allemaal sterkte en kracht en geduld toegewenst.
Rietje
woensdag 9 juli 2008 om 15:58
Vanavond komt zoon langs om wat t-shirts en sokken op te halen wat ik voor hem gekocht heb (kon het niet laten).
Hij heeft ook stappen ondernomen om zn rijbewijs weer terug te krijgen, was ie kwijt door rijden met een joint op.
Over een paar weken krijgt hij dan bericht wat de uitslag is van de psychologische test, de 1ste keer was het afgewezen, dus ben benieuwd!
Maar vanavond ga ik naar een vriending dus zal hem niet zien, en echt mn hoofd staat er ook niet naar, laat hem maar lekker met zn vader praten (of niet)
Rietje
Hij heeft ook stappen ondernomen om zn rijbewijs weer terug te krijgen, was ie kwijt door rijden met een joint op.
Over een paar weken krijgt hij dan bericht wat de uitslag is van de psychologische test, de 1ste keer was het afgewezen, dus ben benieuwd!
Maar vanavond ga ik naar een vriending dus zal hem niet zien, en echt mn hoofd staat er ook niet naar, laat hem maar lekker met zn vader praten (of niet)
Rietje
vrijdag 11 juli 2008 om 14:48
Hoi,
Ja, ik kan er ook niets aan doen, Iris, tvoelt nu eenmaal zo,
kijk, ik vind dat wel leuk hoor als ik toch sokken etc voor mn ene zoon koop, ach dan kijk ik (soms) ook wel eens voor de ander.
Maar ik had er geen behoefte aan hem te zien, wat dat nou is weet ik ook niet zo goed, maar ik ga maar op mn gevoel af.
Maar....hij kwam gisterenavond en eerlijk, het was gewoon fijn!
Rustig praten, relaxte houding (ja, denk ik nu...hij zal toch niet.....?), gaf de helft van het geleende geld terug, niet naar de TT geweest (te duur),dus best positief vind ik.
Naar de groep ga ik nog steeds, maar het is nu vacantietijd, maar bellen kan altijd en wie weet doe ik dat eersdaags om over die tegenstrijdigheid te praten, dat is nou zo fijn van mensen die in hetzelfde schuitje zaten te horen of ze het ook zo ervaarden.
Wat een teleurstelling, Iris, hij heeft dus gewoon misbruik gemaakt van jullie vertrouwen, ik kan nu wel vragen hoe hij dan reageert, maar uit ervaring weet ik nu wel dat ze dan gewetenloos zijn(?)
Maar wat goed dat je gelijk je grens aangegeven hebt, ik weet wel dat de weg "omhoog" van mn zoon daar mee is begonnen.
Hou je haaks en een knuffel terug.
Riet
Ja, ik kan er ook niets aan doen, Iris, tvoelt nu eenmaal zo,
kijk, ik vind dat wel leuk hoor als ik toch sokken etc voor mn ene zoon koop, ach dan kijk ik (soms) ook wel eens voor de ander.
Maar ik had er geen behoefte aan hem te zien, wat dat nou is weet ik ook niet zo goed, maar ik ga maar op mn gevoel af.
Maar....hij kwam gisterenavond en eerlijk, het was gewoon fijn!
Rustig praten, relaxte houding (ja, denk ik nu...hij zal toch niet.....?), gaf de helft van het geleende geld terug, niet naar de TT geweest (te duur),dus best positief vind ik.
Naar de groep ga ik nog steeds, maar het is nu vacantietijd, maar bellen kan altijd en wie weet doe ik dat eersdaags om over die tegenstrijdigheid te praten, dat is nou zo fijn van mensen die in hetzelfde schuitje zaten te horen of ze het ook zo ervaarden.
Wat een teleurstelling, Iris, hij heeft dus gewoon misbruik gemaakt van jullie vertrouwen, ik kan nu wel vragen hoe hij dan reageert, maar uit ervaring weet ik nu wel dat ze dan gewetenloos zijn(?)
Maar wat goed dat je gelijk je grens aangegeven hebt, ik weet wel dat de weg "omhoog" van mn zoon daar mee is begonnen.
Hou je haaks en een knuffel terug.
Riet
zondag 13 juli 2008 om 21:49
Mamzelle, mag ik daar ook alvast een antwoord op geven?
Vlak voordat we onze zoon de laatste keer het huis uitzetten gedroeg hij zich de avond daarvoor heel raar, moest nog vlug op de brommer weg, kwam met een bebloede knie terug, wezenloze blik en ging op bed liggen.
Hij moest van mij eerst douchen en toen hij dat deed heb ik zn kamer onderzocht en vond coke onder zn matras en daarmee ben ik naar de douche gegaan en het voor zn ogen door de wasbak gespoeld. Hij reageerde er niet eens op, hij had daarvoor al gebruikt, hoorde ik later van mn jongste zoon.
De volgende morgen kon hij vertrekken.
Vlak voordat we onze zoon de laatste keer het huis uitzetten gedroeg hij zich de avond daarvoor heel raar, moest nog vlug op de brommer weg, kwam met een bebloede knie terug, wezenloze blik en ging op bed liggen.
Hij moest van mij eerst douchen en toen hij dat deed heb ik zn kamer onderzocht en vond coke onder zn matras en daarmee ben ik naar de douche gegaan en het voor zn ogen door de wasbak gespoeld. Hij reageerde er niet eens op, hij had daarvoor al gebruikt, hoorde ik later van mn jongste zoon.
De volgende morgen kon hij vertrekken.
vrijdag 18 juli 2008 om 10:30
Hallo,
Al langere tijd heb ik dit topic gevolgd omdat ik een soortgelijk situatie zat.Het is zo herkenbaar..
Alleen was het niet mn kind,maar mn vriend die verslaafd is.Na 3 jaar van manipuleren en liegen en bedriegen
stop ik nu met redden.Vanaf oktober is die vier keer weggelopen uit een kliniek,met allerlei argumenten.Het ligt nooit aan hemzelf,maar altijd aan de hulpverleners..Ik heb hem steeds opgevangen,omdat ik van hem hield,en nog steeds.4 maanden geleden heb ik een zware hartaanval gehad en ik moet nu echt voor mezelf gaan kiezen.Het zit er in dattie binnenkort zn woonruimte weer kwijtraakt,zn schulden worden alleen maar hoger...Ik trek dat niet meer..dus ik moet wel stoppen met redden.Hij zal weer in de goot moeten komen wil er iets veranderen vrees ik.Het doet vreselijke pijn...
Liefs en sterkte hier voor iedereen..
Ice
Al langere tijd heb ik dit topic gevolgd omdat ik een soortgelijk situatie zat.Het is zo herkenbaar..
Alleen was het niet mn kind,maar mn vriend die verslaafd is.Na 3 jaar van manipuleren en liegen en bedriegen
stop ik nu met redden.Vanaf oktober is die vier keer weggelopen uit een kliniek,met allerlei argumenten.Het ligt nooit aan hemzelf,maar altijd aan de hulpverleners..Ik heb hem steeds opgevangen,omdat ik van hem hield,en nog steeds.4 maanden geleden heb ik een zware hartaanval gehad en ik moet nu echt voor mezelf gaan kiezen.Het zit er in dattie binnenkort zn woonruimte weer kwijtraakt,zn schulden worden alleen maar hoger...Ik trek dat niet meer..dus ik moet wel stoppen met redden.Hij zal weer in de goot moeten komen wil er iets veranderen vrees ik.Het doet vreselijke pijn...
Liefs en sterkte hier voor iedereen..
Ice
zaterdag 19 juli 2008 om 13:48
Dat denk ik ook, Iris, als ik zou weten wat ik nu weet....had ik bij de 2de keer (je moet iemand een kans geven) al mn grens moeten trekken.
En nog ben ik met dingen bezig waar ik tegen vecht en die echt bij hem moet leggen en in mn hoofd is ie zeker nog niet " weg".
Heb ook altijd gedacht dat als het je kind betreft met deze problematiek dat het ergste is wat een mens kan overkomen. Na veel verhalen te hebben gelezen begrijp ik dat het voor partners van... net zo moeilijk is.
Het gaat om het redden, om je grenzen, om ONSZELF ook.
Want je hebt veelal ook met anderen te maken in je gezin.
Ik kan nu aan mn andere zoon merken dat het meer rust geeft nu de oudste er niet meer is. We hebben het er natuurlijk nog wel eens over en het is niet normaal hoe de situatie met elkaar is, als je van het ideale gezin uitgaat, ik mis dat heel erg.
Ja Ice, jij hebt dus helemaal een flinke waarschuwing gekregen om te stoppen ermee, dat is toch wel duidelijk.
Meid, kies voor jezelf, dat met je vriend kun je er toch helemaal niet meer bij hebben?!
Hier totnutoe alles zn gangetje.
Veel sterkte allemaal.
Rietje
En nog ben ik met dingen bezig waar ik tegen vecht en die echt bij hem moet leggen en in mn hoofd is ie zeker nog niet " weg".
Heb ook altijd gedacht dat als het je kind betreft met deze problematiek dat het ergste is wat een mens kan overkomen. Na veel verhalen te hebben gelezen begrijp ik dat het voor partners van... net zo moeilijk is.
Het gaat om het redden, om je grenzen, om ONSZELF ook.
Want je hebt veelal ook met anderen te maken in je gezin.
Ik kan nu aan mn andere zoon merken dat het meer rust geeft nu de oudste er niet meer is. We hebben het er natuurlijk nog wel eens over en het is niet normaal hoe de situatie met elkaar is, als je van het ideale gezin uitgaat, ik mis dat heel erg.
Ja Ice, jij hebt dus helemaal een flinke waarschuwing gekregen om te stoppen ermee, dat is toch wel duidelijk.
Meid, kies voor jezelf, dat met je vriend kun je er toch helemaal niet meer bij hebben?!
Hier totnutoe alles zn gangetje.
Veel sterkte allemaal.
Rietje
vrijdag 25 juli 2008 om 10:07
Even updaten.
Hoorde, natuurlijk weer via-via, dat zoon vacantie heeft.
Had met die persoon leuk staan te praten, dat doet me dan weer goed. tZijn van die kleine dingetjes waar je jezelf weer mee kan optrekken.
De enige manier om weer eens contact te hebben is om af te spreken ergens te gaan eten, nou ja, dat moet dan maar.
Hoop dat het bij jullie ook een beetje rustig gaat?
Rietje
Hoorde, natuurlijk weer via-via, dat zoon vacantie heeft.
Had met die persoon leuk staan te praten, dat doet me dan weer goed. tZijn van die kleine dingetjes waar je jezelf weer mee kan optrekken.
De enige manier om weer eens contact te hebben is om af te spreken ergens te gaan eten, nou ja, dat moet dan maar.
Hoop dat het bij jullie ook een beetje rustig gaat?
Rietje
vrijdag 25 juli 2008 om 10:13
Iris, misschien ten overvloede. Ken je de site http://www.cokevanjou.nl/. Dit is een steunpunt voor partners en ouders van drugsverslaafden. Misschien heb je er iets aan.
dinsdag 29 juli 2008 om 19:59
(Bedankt, voor je vorige reactie.) Lief.
Mijn eerste reactie is: fijn, Iris, dat je nu eens KAN huilen, huil maar, schreeuw maar, whatever, laat het maar eens toe, die teleurstelling, het vuile liegen van hem, ik zou ook vol verwijten naar mezelf zitten: natuurlijk willen we onze zonen geloven, @%^^$@& het was toch een normale vraag, je gaf toch geen kopje mee?
Als je uitgeraasd bent weet je het weer zeker: niet te vertrouwen die jongen.
Klote dat je er op deze manier achter moest komen, je bent zwaar teleurgesteld in hem en in jezelf (dat je zo goed van vertrouwen was) Maar dat willen we toch zo graag: dat ze te vertrouwen zijn!!!!!
Nee dus!
Misschien maakt het je makkelijker om het hem nu echt helemaal uit te laten zoeken(?)
Meid, meid, dit gun ik je niet, kan je alleen maar heel veel sterkte wensen en veel liefs.
Rietje
Mijn eerste reactie is: fijn, Iris, dat je nu eens KAN huilen, huil maar, schreeuw maar, whatever, laat het maar eens toe, die teleurstelling, het vuile liegen van hem, ik zou ook vol verwijten naar mezelf zitten: natuurlijk willen we onze zonen geloven, @%^^$@& het was toch een normale vraag, je gaf toch geen kopje mee?
Als je uitgeraasd bent weet je het weer zeker: niet te vertrouwen die jongen.
Klote dat je er op deze manier achter moest komen, je bent zwaar teleurgesteld in hem en in jezelf (dat je zo goed van vertrouwen was) Maar dat willen we toch zo graag: dat ze te vertrouwen zijn!!!!!
Nee dus!
Misschien maakt het je makkelijker om het hem nu echt helemaal uit te laten zoeken(?)
Meid, meid, dit gun ik je niet, kan je alleen maar heel veel sterkte wensen en veel liefs.
Rietje
