Zo afgrijselijk veel liefdesverdriet

Wat me ook nog zo kwetst, bedacht ik me, is de gedachte dat hij misschien gewoon niet genoeg van me hield om mij wel te geven wat ik nodig had... en dat hij me daarom zo vaak gekwetst heeft door er niet voor me te zijn, terwijl ik juist dan harder mijn best ging doen om er voor hem te zijn en bevestiging te zoeken...

@ meisje amsterdam, ten eerste denk ik niet dat hij niet genoeg van jou hield om je te geven wat je nodig hebt maar dat hij te ziek was om uberhauot te zien wat jij nodig had. Het zal waarschijnlijk nog een tijd duren voor hij dat wel kan inzien omdat hij daar ook nu nog niet klaar voor is (misschien komt dit ook nooit, dus ga er niet op wachten)

Een relatie met iemand die ziek is is slopend, of dit nu lichamelijk ziek is of geestelijk, het is zwaar.

Jij hebt na de breuk ook geprobeerd er niet mee bezig te zijn, Mijn enige advies voor nu: huur een paar dvd's , ga met een deken op de bank en laat het maar over je heen komen. Je voelt je waarschijnlijk nu zo kut omdat je het kutgevoel genegeerd hebt, en een kut gevoel laat zich niet zomaar negeren, dat pakt je terug. En dat is nu gebeurd.



sterkte de komende tijd

@ Meisjeamsterdam. ik denk dat Lobelia gelijk heeft.

Je hebt te lang je verdriet weggestopt en de ellende met verdriet is, het gaat niet vanzelf weg

Je moet er doorheen.

Tis inderdaad waar.

Je moet je verdriet voelen en echt het wordt beter.

Wat raar toch dat iedereen zo lang op een psych moet wachten.



Ik ben destijds naar mijn huisarts gegaan heb daar om een psych gevraagd en binnen 3 weken had ik mijn intake gesprek.



Dat hele over je eigen grenzen heengaan is een heel bekent feit hier op dit topic.

Op zich weten we nu allemaal waar het aan schort, nu blijft de kunst dat vast te houden.



@ debbie...hoe was je date?

Ik heb de mijne afgezegd, niet omdat ik niet wilde maar ik was zo ontzettend moe van de vrijgezellen party de dag ervoor.

Ik heb dus een grens aangegeven WHOEHOEOEOEOE!

En weet je...hij was niet boos, en zei heel lief, ga dan maar lekker je bedje in en dan zien we elkaar gewoon heel snel een ander keer.

(gewoon trots op mezelf hiero!)

GADVER, het is weer zondag!!! Kunnen we deze dag nie gewoon overslaan??? Gisteren was op zich leuk. 's Middags naar een vriendin en 's avonds naar een andere, maar vandaag heb ik voor de tweede zondag op rij niks te doen behalve in bed liggen met wat tijdschriften en de laptop.



Je voelt je zo nutteloos. Vroeger had je teminste altijd iemand om je heen om wat mee te doen en nu moet je dingen gaan zoeken. En dan denk ik weer van: Als ik niet zo perfectionistisch was geweest en niet alles altijd maar goed had willen doen waren we nu misschien nog wel bij elkaar?! Waarom kan ik nu wel een hele zondag niks doen en toen niet? Waarom moest ik toen altijd bezig zijn??



Nee, ik wil hem niet terug (denk ik), maar zou het zo fijn vinden om weer iemand te hebben die er onvoorwaardelijk voor je is en je door en door kent en bij wie je je niet hoeft te schamen.



BAH, echt een kutdag!!

x

@ Kitty, dan IS het gevoel toch niet 100% meis, als hij zich laat leiden door angst?

Van angst ga je het niet winnen lieverd.



Jemmie, kom op meis, huis opruimen, strijken,sporten,dvdtjes kijken en HUP de zondag is weer voorbij



Ik net uurtje gesport, nu ff douchen dan met vriendinnetje en hond naar het strand en vanavond met de meiden naar Kung FU Panda.



En Jem, die man loopt er echt wel hoor, waar je mag zijn wie je bent, je niet hoeft te schamen en bij wie je gewoon lekker perfectionistisch mag zijn

Maar daar ben je nu nog niet aan toe, eerst ff de puinhoop opruimen.



Komt allemaal goed, echt waar!



Dikke knuffel voor allemaal!

@meisjeamsterdam, net als wat iedereen hier tegen je zegt: laat je verdriet komen en leer het te accepteren. Ik weet 't, dit valt niet mee, of beter gezegd: het is zwaar kl#te! Maar om je weer beter te gaan voelen, moet je er dwars doorheen en je gevoel goed onder de loep nemen. Als je er zelf niet uitkomt, kijk dan eens of professionele hulp wat voor je is. Veel sterkte!!



@Jemmie, ik geef je helemaal gelijk! Wat is de zondag toch een rotdag zeg! Eerder had je altijd iemand op wie je terug kon vallen, ook al was je mss een zondag alleen thuis. Nu kan dit niet meer en moet je jezelf leren vermaken, en dat is nu juist wat niet lukt door al die gevoelens en dat verdriet....



Mijn humeur en gevoel gaat op en af. Gisteravond voelde ik me fijn, was een film aan 't kijken die me de juiste afleiding gaf, dat gaf me weer kracht. Maar vandaag weer hetzelfde liedje als altijd.. Ik voel me leeg, verdrietig, het besef dat ik 'm kwijt ben dringt steeds meer door en dat doet zoooveel pijn!

Gisteren heeft hij mijn brief ontvangen en ben nu toch best benieuwd wat hij ervan vindt, wat hij voelt. Ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik dit moet zien als een afsluiting en dat ik me nu op mezelf moet concentreren. Maar oh, dat is veel moeilijker gedaan dan gezegd. Het kan me allemaal niks schelen. Mn werk, hoeveel slaap ik krijg, of en hoeveel ik eet...het boeit me allemaal niet. Het liefste doe ik nu een winterslaap en word ik volgend zomer weer wakker, zonder al dit verdriet en gevoel.



Nou meiden, ben niet zo opbeurend vandaag, maar het doet me wel goed om dit even van me af te schrijven...ook omdat ik weet dat jullie me weer een beetje kunnen oppeppen.

Huh,Pien...had ik ff gemist dat je hem een brief had gestuurd?

zit je nu niet de hele tijd te wachten op een reactie dan?



Dat zou ik tenminste hebben.

@Summer, heb je niet gemist maar waarschijnlijk niet onthouden haha! Je hebt er namelijk nog op gereageerd.



Maar om antwoord op je vraag te geven: Ja en nee. Ik heb expres geen vragen in mijn brief gesteld waardoor ik de hoop op antwoord niet voor mezelf creeer. Best lastig nu, want ik ben ook weer benieuwd naar hoe hij zich nu voelt, na het lezen van mijn brief. Ik heb deze brief geschreven omdat ik voor mijn gevoel nog niet alles tegen hem heb kunnen zeggen op de avond dat het uit ging. Nu wel...

Ik realiseer me steeds meer dat het definitief uit is. Hij heeft bindingsangst, wil constant verliefde gevoelens hebben....ik ben niet een vrouw die een hele relatie 'hard-to-get' kan spelen, dat wil ik niet eens. Dus dat betekent bijna automatisch dat er voor ons geen toekomst meer is. En dat is moeilijk te begrijpen en nog niet te aanvaarden....

Sorry meis, ik heb het ECHT echt ECHT niet gelezen

Dat aanvaarden komt vanzelf hoor, geef het een beetje tijd en blijf jezelf verwennen met compleet zinloze en nutteloze dingen



Liefs,S

x

Oh Pien toch, rot allemaal he!! Denk wel dat je geen reactie hoeft te verwachten op je brief. Als ik mijn ex een mail of sms stuur (puur zakelijk) reageert hij ook pas wanneer HIJ zin heeft.

Ik had hem woensdag bijvoorbeeld een mailtje gestuurd met info over de notaris en vrijdagavond reageerde hij daar pas per sms op. Nou, op de vragen die hij stelde heb ik nog geen antwoord gegeven. Hij wacht het maar lekker af. Heb genoeg voor hem gekropen en dat ben ik zat!!



Zo, dat ik dat zeg, haha!!



Gelukkig is het bijna avond en kunnen we morgen weer gaan werken en onze aandacht weer op wat anders richten. Als ik geen werk zou hebben zou ik echt helemaal gek worden denk ik!!



Hoe gaat het met de rest?? Kunnen jullie een beetje door de zondag komen?

Hey Meiden,



Wat een verhalen weer allemaal!



@Lyc, wat goed van de psychiater/psycholoog dat zij je nog gebeld heeft buiten de behandeling om. Dat geeft aan dat ze zich oprecht zorgen om je maakt. Ik hoop dat je het weekend goed doorgekomen bent.



@meisje amsterdam, wat een heftig verhaal zeg. Ik denk dat het klopt wat lobelia (geloof ik) zei, dat het niet zo is dat hij niet genoeg van je gehouden heeft, maar dat hij gewoon te ziek is om een relatie aan te kunnen gaan.



@Summer, wat goed van je!!! En wat geweldig dat hij er zo goed op reageerde. Je leert het nog wel eens! Het was ook jammer geweest als je heel brak was geweest en niet het beste van jezelf had kunnen laten zien.



Mijn date was weer fantastisch! We hadden dus even een kleine crisis, maar die was na een goed gesprek snel weer opgelost. We hebben een auto gehuurd en zijn toen naar Antwerpen gereden (zo'n 1,5 tot 2 uur rijden, maar goed!). Echt een hele spontane, impulsieve actie! We hebben daar ook wat gegeten en zijn toen naar mijn huis gegaan, filmpje gekeken en naar bed gegaan. Zo heerlijk om in zijn armen te liggen joh:-) Helaas moest ik vandaag om 12:00 uur weer werken, dus moesten we weer afscheid nemen. Weet je wat ik ook zo lekker vond.........we hebben dus met elkaar gepraat over elkaars verwachtingen en die waren zowaar hetzelfde. Gewoon niet zoveel gedoe en gezeur, we willen beiden de vrijheid behouden die we nu hebben en kijken hoe het loopt. Ik vind hem echt super leuk. Heel raar, wat ik nu voor hem voel en voel als ik bij hem ben is al heel anders dan indertijd voor mijn ex. Dit is veel heftiger. Het beangstigt me ook wel een beetje, maar heb besloten me er voor open te stellen (terwijl ik soms op de rem kan stappen als het te dichtbij komt). Als het niets wordt, zal t pijnlijk zijn, maar zeker de moeite waard.



Ik ben benieuwd of er al een nieuwe datum voor jullie date is???

Goeie insteek Debbie, gewoon lekker genieten!

Leuk Antwerpen, romantische stad meissie.

Pas je wel een beetje op, want zoals ik je ken (en dat doe ik natuurlijk helemaal niet hihi) voel je al best wel veel voor hem

En zoals het op mij overkomt wil hij niet echt een vast relatie.

Dat denk ik te lezen naar aanleiding van de zin

we willen de vrijheid behouden.

Wil jij dat ook echt lieverd?

Of zeg je dat omdat je jezelf vrijer wil voordoen dan dat je bent?

Ik hoop dat ik er echt naastzit hoor.



Hier nog geen nieuwe afspraak gemaakt, ik sta al op de rem voordat ik gas geef zeg maar



Maar to be honest, vind het nog steeds wel prima zo.

Gister weer een lekker dagje gehad met een vriendinnetje, eerst lekker sporten, daarna met hond naar het strand en toen belde er een ander vriendinnetje op of we zin hadden om mee te gaan naar Kung Fu Panda.

Dames in de dip....ga die zien!!!



Zoooooo schattig (en jawel MET een boodschap, geloof in jezelf!!!)



Hoef even geen man...wel de aandacht ervan, niet de relatie variant,en dat klinkt werkelijk HEEL gek als uit mijn mond hihi)

@Summer, bedankt voor je bezorgdheid! Ik denk alleen dat het niet nodig is. Ik bedoel dat ik hem, nu in het begin zeg maar, leuker vind, dan dat ik ex in het begin vond. Vraag me de laatste tijd veel af of ik wel echt verliefd op ex ben geweest. Hij was waarschijnlijk een veilige keuze voor mij. Ik hoefde mezelf nooit helemaal te laten zien. Ten eerste omdat hij daar denk ik niet echt in geinteresseerd was en ten tweede was hij teveel met zichzelf bezig. Ik vind het ook gewoon raar dat ik zo weinig verdriet om hem heb (gehad). Ik ben dus blij dat ik nu aan mezelf merk dat ik engelsman wel echt leuk vind. Hij wil trouwens wel een relatie, maar niet een relatie waarin je zo aan elkaar hangt. En dat is dus precies wat ik ook niet wil, want dan vergeet ik mezelf weer enzo. Hij heeft ook een relatie gehad waarin hij ervaren heeft dat hij zichzelf vergat of een beetje gevangen zat. Geen leuke dingen meer kon doen met vrienden enzo. Ik vind het dus erg fijn dat hij er ook zo over denkt. En ik wil dat ook echt. En dan zien we wel! Ik vind het echt lekker om er zo over te denken. We vinden elkaar heel erg leuk, en ik heb niet elke dag contact of elke week een meeting nodig om dat te geloven. Snap je wat ik bedoel?



Wat goed dat het zo lekker met je gaat. Ik vind het heel goed van je dat je het zo op een rijtje hebt voor jezelf. Ik kan me helemaal voorstellen dat je nog geen zin hebt in de relatievariant. Dat komt wel weer, nu even aan jezelf denken en sterk genoeg worden voor een relatie idd. Ik vind het heel knap hoe je het allemaal doet! Je komt zo sterk over! Klinkt een beetje stom, maar heb het idee dat je wel vaker minder leuke dingen hebt meegemaakt en daar sterk uit bent gekomen. Misschien niet zo, maar dat denk ik.



Soms denk ik, horen we nog thuis op dit forum?! Heb er echt veel steun aan en nog steeds wel, dus ik zal hier nog wel horen.

Hoi allen,



Bedankt voor de lieve reacties! Het is inderdaad zo dat ik het heel moeilijk te accepteren vind dat ik verdriet heb. Als ik ook wat verder teruglees in het verleden van dit topic, zie ik dat er ook in de toon van veel mensen het een en ander veranderd na verloop van tijd. Dus tijd heelt inderdaad alle wonden... Ik betrap mezelf er soms op dat ik niet meer de hele tijd verdrietig ben, maar ook van veel dingen kan genieten. Merk wel dat ik echt wegloop voor verdriet, omdat het met mijn ziel onder de arm lopen me niet zo goed bevalt. Ook merk ik dat als ik naar bed ga, er niet meer omheen kan en dat ik dan ga liggen malen en dus niet in slaap val. Dit heeft er inmiddels in geresulteerd dat ik al angstig word als het tijd wordt om naar bed te gaan...



Hebben jullie dat ook? Zo'n niet weg te drukken onderbuikgevoel en onrust als het tijd is om naar bed te gaan en je dan letterlijk alleen bent met je gedachten?



Ik ga sinds kort ook veel hardlopen, misschien ren ik er dan wel letterlijk van weg, maar dan maak ik mijn hoofd in ieder geval lekker leeg.



Na gisteren een geweldige avond gehad te hebben bij Jack Johnson in het Zuiderpark, toch in de auto naar huis bij het beluisteren van een nummer met een goed vriendje van mij toch weer in tranen. Heb het maar laten gaan en gewoon gejankt... had geen zin om het in te houden. Nu op mijn werk gaat het weer prima, maar dan heb ik geen tijd om na te denken...



@ Summerdance

Het duurt inderdaad vrij lang voor ik iemand krijg toegewezen, omdat ik geen 'spoed' ben en de GGZ in Amsterdam vrij lange wachtlijsten heeft, duurt het lang. Ik wil niet vervallen in verkeerde gewoonten, maar zolang ik nog geen hulp krijg, loop ik dus weg van mijn verdriet.



@ Lobelia

Het kan heel goed dat hij zo erg met zichzelf bezig was in zijn ziekte, dat er letterlijk geen plaats was om rekening met mij te houden. Ik denk wel degelijk dat hij veel van me gehouden heeft, maar als hij manisch was of juist depressief ging hij soms twijfelen aan alles wat hij voelde, dus ook aan onze relatie. Ik voelde me dan heel onzeker en ging er alles aan doen om bevestiging te zoeken.



Ook kan ik nu zeggen dat ik pas voor het eerst boos op hem kan zijn, na eerst alleen me maar rot te kunnen voelen. Er zit dus wel degelijk vooruitgang in!



@ Jemmie

Dat van de zondag en niet meer het idee dat er iemand is die onvoorwaardelijk achter je staat, herken ik wel. Diegene hoefde niet altijd aanwezig te zijn, maar meer het idee. Ik ben tijdens onze relatie vier maanden gaan reizen in mijn eentje, maar de gedachte dat hij thuis op me wachtte maakte dat heel makkelijk. Ook als ik gisteren al die stelletjes zie bij Jack Johnson die elkaar dan diep in de ogen kijken als er weer een romantisch nummer komt en een mooi moment samen delen... Gelukkig komt dan ook wel weer de gedachte naar boven dat ik er met hem had gestaan, ik dan weer bang was geweest voor een afwerende arm als ik de mijne om hem had willen slaan, of dat hij weer een chagrijnig is... Liever dan met een goed vriendje lol hebben en een iets minder romantisch moment delen, dan weer een deur in mijn gezicht!



@ Pien05

Voornamelijk het tot je door laten dringen dat het definitief over is confronterend. Dan weet je namelijk dat het forever is en dat je eerst door je verdriet heen moet om je weer beter te kunnen voelen. En laten de meeste mensen dat nu juist het moeilijkste vinden... Een vriendinnetje van mij liet me de volgende oefening doen; visualiseer je dat je tegenover je ex staat en hem recht in zijn gezicht aankijkt... en zeg hem dan gedag, bedank hem voor de mooie tijden en draai je om en loop weg. Gegarandeerd bij mij in ieder geval voor een hoop tranen... elke keer weer. Maar het schijnt wel je afscheidsproces te versnellen. Sterkte!



@ Kitty Elastic

Dat met mijn ziel onder mijn arm lopen herken ik heel erg! Dan weet je gewoon niet meer waar je heen moet met jezelf van ellende. Mij helpt het in dat geval om te gaan hardlopen. Helpt het niet daartegen, helpt het wel met een goede conditie! Ik heb namelijk een doel, de dam tot damloop over 10 weken... nog ff hard trainen.



Sterkte iedereen en ik ben hier vanaf nu regelmatig te vinden!

@ Meisjeamsterdam, is het dan geen idee om gewoon een psych via je huisarts te laten aanbevelen?



@ Debbie, dan heb ik niets gezegd meis, dan gewoon doorgaan met genieten!

Met die vervelende dingen in het verleden valt het trouwens wel mee hoor, ben tijden gelukkig geweest met mijn liefdes.

Alleen nooit echt alleen gelukkig, simpelweg omdat ik dat nooit was

Ik rolde van de 1 in de andere relatie

Nu met 35 voor het eerst echt op mezelf en een groep vrijgezelle vriendinnen DAS wel nieuw en dat wil ik eerst verder ontwikkelen, mede ook omdat ik denk dat ik daarna een relatie veel makkelijker kan dealen.

Zonder mezelf weer gelijk voor 300% te geven bedoel ik

Snappie???

x

x

Beste allemaal,



Eerst het hoge woord eruit: ik ben een man. Zo. Maar mijn speurtocht naar serieuze fora over liefdesverdriet leidde me toch echt hier naartoe. Eerst maar even mijn verhaal.

Voor de eerste keer in mijn leven had ik iets dat op een vaste relatie leek. In die negen maanden (tot begin februari) was ik echter degene die telkens twijfelde aan zijn gevoelens en dat ook uit eerlijkheid mijn vriendin liet weten. Na negen maanden liet zij weten dat haar liefdesgevoel voor mij weg was. Sindsdien verdrink ik in liefdesverdriet. Ineens wil ik haar wel degelijk, ben ik verliefd als nooit te voren, etc. Ik heb vanalles geprobeerd om van dat rotgevoel af te komen (na in het begin heel veel contact, dan en paar weken geen contact, momenteel minder contact). Kan me niet meer concentreren, niet meer echt van mooie dingen genieten en denk dat dit nooit meer weggaat, dat ik nooit meer zo'n fantastische vrouw als zij leer kennen, etc. We willen heel graag vrienden blijven maar ik ontdek dat ik niet kan omgaan met de dingen die ik van haar hoor als we elkaar spreken. Onlangs (een week of zes, zeven geleden) heeft ze een ander ontmoet op wie ze erg verliefd is en met wie ze ook al gaat samenwonen. Voor mij geen fijn bericht natuurlijk, en ik viel weer in een gat...Zij staat er van te kijken dat ik daarover nog zo van slag ben, omdat we toch niet echt een serieuze relatie hadden. Dat is natuurlijk waar, maar voor mij was het toch al heel wat;-).



Hoe dan ook, ik wilde dit even van me af schrijven en hoop dat mensen me kunnen laten weten dat dit wel degelijk overgaat en de hele geschiedenis me ooit (wanneer???) niet meer zoveel bezig zal houden. Het is in elk geval goed te lezen dat ik niet de enige ben. En overigens: ik lees hier veel dat mannen en vrouwen zo verschillend met liefdesverdriet omgaan, maar dat verschil is helemaal zo groot niet!!!



Anyway, alvast bedankt!!!

@Kitty, wat goed dat je er zo over denkt!! Echt een hele vooruitgang, fijn meis!



Ik voel me heel onrustig en sipjes. Ben vanavond alleen thuis, met dit mooie weer, en kan daar niet zo goed tegen. Dan is de confrontatie met m'n gevoelens nog harder dan normaal en dat wil ik niet. Ik ga zo wel even hardlopen ook al heb ik pap in m'n benen en de afgelopen twee weken nauwelijks gegeten. Misschien word ik daar wat vrolijker van...



Tja, net als wat iedereen me voorspelde hier zit ik nu toch te wachten op een reactie van hem. Terwijl het helemaal geen brief is waarop hij een reactie HOEFT te geven! Wat haal ik me ook in m'n hoofd, word er echt gek van.



**....Tijd heelt alle wonden....**

Och arme Pien, ik was er al een beetje bang voor meis.

Pas je wel een beetje op met hardlopen en niet eten?

Is niet een al te beste combi!



@ Ties, welkom, kleine tip wat betreft vriendschappen met exen.

Ik denk (maar das hier op dit topic al bekend)dar dat niet mogelijk is als 1 van de partijen nog gevoelens heeft voor de ander,

Of het nou verdriet gevoelens of liefdes gevoelens zijn

Bij oprechte vriendschappen is het de bedoeling dat er niets tussen jullie instaat

En dat staat er nu wel, jouiw verdriet en haar nieuwe lief

Zet dat idee dus voorlopig maar uit je hoofd!



En verder....het verdriet wordt minder en de zon gaat echt wel weer een keer schijnen.

Ik ben nu zelf ruim 2 maanden weel single en echt ik was een wrak de eerste weken

Wilde naar hem terug kruipen als ik ook maar enigzins de kans had gehad.

En nu...nu niet meer, zonnetje schijnt en ik word met de dag sterker, blijer en gelukkiger

Dus echt....er is hoop!



Succes!

Heey allemaal!!!



Weer even een bericthje....



Summer nog steeds actief op t forum, je bent wel de topic-stér hier!

Goed omte horen dat t zo goed met je gaat



Er is zeker leven na een break up.. Hoewel ik nog steeds niet gelukkig ben alleen.. Ik wil gewoon WEL graag een leuk iemand ontmoeten.. Helemaal juist omdat mijn ex echt mijn 'eerste liefde' was... En daarvoor nooit echt een relatie gehad heb.



Dit weekend op iemand afgestapt! haha echt knap van mezelf ... maar uiteindelijk niks geworden (wel gezoend, dus niet afgewezen ) maar hij was duidelijk maar uit op 1 ding, helaas....Een smsje waarin hij over sex begon op zo'n manier dat je denkt, oke dus je bent er zo een!



Naja, voelde me wel ff rottig eigenlijk... Ik dacht dat ik wel meer waard ben dan dat. En hoewel ik hem vriendelijk maar duidelijk "de deur" heb gewezen, denk ik toch van, jammer dat je niet ziet hoe een leuke meid ik ben.



Grr...

Dus even een dip. Moet ook ongesteld worden, en dan ben ik soms een tikkltje 'labiel'...



Verder alles oke hier!





Hee Ties, een kerel, das schaarste hier op dit topic maar welkom...



Zoals ik je bericht lees heb jij indd ook echt last van liefdesverdriet.



Ik vraag me dus al een tijdje af... Waarom hebben wij liefdesverdriet en onze exen niet??



Waarom hebben we liefdesverdriet?



Ik persoonlijk beantwoord die vraag simpel: omdat ik alleen ben en dat wil ik niet. Dat ben ik voor 'ex' ook geweest, toen op het juiste moment, waarop ik er 'klaar' voor was, kwam ex... ex die getrouwd was en is -voor degenen die dit niet wisten, ja getrouwd-.



En ik werd verliefd (het gaat nu even om mij niet om ex en wat hij voelde) maar ik was dus verliefd, en omdat ik hem nooit echt heb 'gehad' en steeds met mijn neus op de feiten werd gedrukt dat ik alleen was en ben, duurt het nu te lang.



Mensen worden nou eenmaal ongelukkig als ze te lang alleen zijn! Weet ik zeker.



Mensen zoals ik in elk geval wel



hm.... verder lees ik weer mee en zal ik reageren op de posts

oja Ties, het is in elk geval jouw eigen ervaring die je inzichten zullen geven in je siuatie... hiermee bedoel ik dat je nu leert van hoe je je nu voelt... de volgende keer dat je je zo voelt weet je hoe je ermee om moet gaan, of in elk geval juist niet.... naja je wordt er wel sterker van.



knuf aan iedereen

Dankjewel voor jullie reacties; ja ik houd mezelf ook voor dat ik deze ervaring voor een volgende keer als waardevol meeneem. Maar nu overheerst nog het gemis en het gewoon klote voelen. Moet erg mijn best doen om niet te denken aan haar met haar nieuwe liefde, dat ze samen van de weekends en de zon genieten, dat zij gelukkig is terwijl ik me nog te vaak te ellendig voel. Afleiding is goed heb ik ontdekt, en ik heb ook weer kunnen lachen, maar nog te vaak (dagelijks) overvalt me een soort muur van verdriet....Ik heb haar nog een aantal keer gesproken de laatste weken (over mijn verdriet) en dan voel ik me telkens zo ongelijkwaardig, kinderachtig. Het lijkt alsof mijn zelfvertrouwen er dus ook nog een klap(je) van heeft meegekregen. Gelukkig stuurde ze me vorige week nog een emailtje waarin ze dat laatste punt in elk geval weerlegde. Gelukkig, want dat deed me veel goed. Het is natuurlijk ook het feit dat ze gaat samenwonen met iemand die ze net een paar weken ken, wat steekt.



Maar goed, hier schijn ik dus doorheen te moeten. Heb veel aan het lezen van gelijksoortige ervaringen, en harten onder de riem zijn welkom!

Het gaat er gewoon om dat je vriedrietig maakt dat zij gelukkig lijkt zonder jou en jij niet zonder haar.



Dat hebben we denk ik wel allemaal (gehad). Tsja, je kunt wel zonder haar gelukkig zijn hoor. Makkelijk!!!



Geen contact doet wonderen...



Uiteindelijk lijkt het alleen zo te zijn dat je je klote hebt gevoeld dat je naar het geluk bij een ander staat te kijken.



Maar gelukkig zijn zonder haar kun je zeer zeer ZEKER WETEN