Kinderen
alle pijlers
2 miskramen in 4 maanden, rustpauze nemen?
dinsdag 15 juli 2008 om 13:35
Beste lotgenoten,
Ik heb eind februari een miskraam gehad met 7,5 week,enorm verdrietig maar we hoopten dat het eenmalig zou zijn.....
Ik kwam op een dag thuis en kon helemaal niets alleen maar liggen ik was zo naar en zo koud van binnen!
Vanaf dat moment waren alle zwangerschapsklachten weg, geen zere borsten meer niet meer misselijk, terwijl ik dat 24 uur was enz. Ik ben toen na een kleine week naar de huisarts gegaan omdat ik zoiets had van ik ben zwanger maar het is misgegaan die dag.
Ik mocht van de huisarts een echo maar de verloskundige zei: ach joh je verliest nog niet eens bloed, nee hoor je vergist je kom over een week maar terug dan krijg je dan een echo en dan zal je vast zien dat het goed is.
nou een dag later begon ik met vloeien...............
Wel dus!!
Ik werd na 5 weken ongesteld en was gelijk weer zwanger! we waren hier superblij mee,vergeten doe je het nooit maar ik kon het toen wel beter een plekje geven doordat ik al weer blij was met deze zwangerschap.
ik mocht een vroege echo met 7 weken omdat we dan meer zekerheid zouden hebben.
Met 7,5 week een echo; en ja helemaal geweldig het hartje klopte! en het zag er allemaal goed uit!
Helemaal blij natuurlijk!!!
tot 3 weken later ik begon met vloeien.
Gelijk had ik zoiets van oh nee niet weer!!!!!\we hadden het net aan iedereen verteld.....
In die week voorafgaand had ik wel gemerkt dat mijn symtomen begonnen af te nemen. dus bij de intake van de verloskundige zei ik; dat ik mij zorgen maakte omdat het afnam en ik daardoor de vorige keer ook wist dat het niet goed zou gaan.
Maarja de Vk zei: nee joh je bent bijna 3 maand, dus dan nemen die klachten al weer af.
Maar ik had er geen goed gevoel bij want ik heb 1 kindje en bij die zwangerschap heb ik 16 weken overgegeven.
Maar na 3 dagen begon ik weer te vloeien en wist ik gelijk: zie je wel......
het was allemaal erg heftig, zondagsavons is het vruchtje er in de vruchtzak uitgekomen en was bijna compleet heel bijzonder!
ik had echt weeen gehad en perste zo hard ik kon en daar kwam bijna alles tegelijk.
de dag erna ging het aardig goed met me totdat ik swoensdag vreselijk begon te vloeien en enorm buikpijn kreeg, waardoor ik alsnog gecurreteerd moest worden.
Terwijl ik dacht dat ik echt alles kwijt was.
ik loop nu met enorm veel vragen:
* wel onderzoek of niet?
*snel weer zwanger(proberen)te worden of eerst maar eens even ontzwangeren?
*waarom?
*waarom zie je vaak dat als je er een krijgt er vaak meer volgen?
ik hoop dat jullie misschien ervaringen kunnen delen en hoor graag jullie mening.
Liefs mij
Ik heb eind februari een miskraam gehad met 7,5 week,enorm verdrietig maar we hoopten dat het eenmalig zou zijn.....
Ik kwam op een dag thuis en kon helemaal niets alleen maar liggen ik was zo naar en zo koud van binnen!
Vanaf dat moment waren alle zwangerschapsklachten weg, geen zere borsten meer niet meer misselijk, terwijl ik dat 24 uur was enz. Ik ben toen na een kleine week naar de huisarts gegaan omdat ik zoiets had van ik ben zwanger maar het is misgegaan die dag.
Ik mocht van de huisarts een echo maar de verloskundige zei: ach joh je verliest nog niet eens bloed, nee hoor je vergist je kom over een week maar terug dan krijg je dan een echo en dan zal je vast zien dat het goed is.
nou een dag later begon ik met vloeien...............
Wel dus!!
Ik werd na 5 weken ongesteld en was gelijk weer zwanger! we waren hier superblij mee,vergeten doe je het nooit maar ik kon het toen wel beter een plekje geven doordat ik al weer blij was met deze zwangerschap.
ik mocht een vroege echo met 7 weken omdat we dan meer zekerheid zouden hebben.
Met 7,5 week een echo; en ja helemaal geweldig het hartje klopte! en het zag er allemaal goed uit!
Helemaal blij natuurlijk!!!
tot 3 weken later ik begon met vloeien.
Gelijk had ik zoiets van oh nee niet weer!!!!!\we hadden het net aan iedereen verteld.....
In die week voorafgaand had ik wel gemerkt dat mijn symtomen begonnen af te nemen. dus bij de intake van de verloskundige zei ik; dat ik mij zorgen maakte omdat het afnam en ik daardoor de vorige keer ook wist dat het niet goed zou gaan.
Maarja de Vk zei: nee joh je bent bijna 3 maand, dus dan nemen die klachten al weer af.
Maar ik had er geen goed gevoel bij want ik heb 1 kindje en bij die zwangerschap heb ik 16 weken overgegeven.
Maar na 3 dagen begon ik weer te vloeien en wist ik gelijk: zie je wel......
het was allemaal erg heftig, zondagsavons is het vruchtje er in de vruchtzak uitgekomen en was bijna compleet heel bijzonder!
ik had echt weeen gehad en perste zo hard ik kon en daar kwam bijna alles tegelijk.
de dag erna ging het aardig goed met me totdat ik swoensdag vreselijk begon te vloeien en enorm buikpijn kreeg, waardoor ik alsnog gecurreteerd moest worden.
Terwijl ik dacht dat ik echt alles kwijt was.
ik loop nu met enorm veel vragen:
* wel onderzoek of niet?
*snel weer zwanger(proberen)te worden of eerst maar eens even ontzwangeren?
*waarom?
*waarom zie je vaak dat als je er een krijgt er vaak meer volgen?
ik hoop dat jullie misschien ervaringen kunnen delen en hoor graag jullie mening.
Liefs mij
dinsdag 15 juli 2008 om 20:17
quote:2sterretjes schreef op 15 juli 2008 @ 19:34:
oke aruba, goed dat ik dat weet!
wat heb jij voor een pijn dan 2 weken in je cycles?
te omschrijven als menstruatiepijn?
Nee menstruatiepijn is bij mij nauwelijks sprake van. Het is vervelend maar that's it. Ik heb echt last van mijn eierstokken of eileiders. Het is een ontzettende stekende pijn waardoor ik niets meer kan. Diagnose is tot nu toe nog ovulatiepijn. Helaas doet het nog steeds (wel iets minder) pijn nu ik aan de pil ben. Ik wil dus graag verder onderzoek.
Vwb die onderzoeken. Toevallig hebben 2 forumvriendinnetje ook net de uitslagen van de onderzoeken terug. En bij allebei toch íets gevonden. Een daarvan heeft iets met haar schildklier en ze krijgt daar straks medicijnen voor zodat de boel op het juiste peil is.
oke aruba, goed dat ik dat weet!
wat heb jij voor een pijn dan 2 weken in je cycles?
te omschrijven als menstruatiepijn?
Nee menstruatiepijn is bij mij nauwelijks sprake van. Het is vervelend maar that's it. Ik heb echt last van mijn eierstokken of eileiders. Het is een ontzettende stekende pijn waardoor ik niets meer kan. Diagnose is tot nu toe nog ovulatiepijn. Helaas doet het nog steeds (wel iets minder) pijn nu ik aan de pil ben. Ik wil dus graag verder onderzoek.
Vwb die onderzoeken. Toevallig hebben 2 forumvriendinnetje ook net de uitslagen van de onderzoeken terug. En bij allebei toch íets gevonden. Een daarvan heeft iets met haar schildklier en ze krijgt daar straks medicijnen voor zodat de boel op het juiste peil is.
dinsdag 15 juli 2008 om 20:49
quote:Ring1981 schreef op 15 juli 2008 @ 16:06:
Ik snap die opmerkingen over meer vruchtbaar zijn nooit. Je bent namelijk afhankelijk van je eisprong om zwanger te worden. Deze vind maar éé keer plaats (of twee keer in zeldzamen gevallen...). Je eicel kan daarna maar 48 bevrucht worden.
Waarom zou je dan meer vruchtbaar zijn? Is daar een wetenschappelijke verklaring voor (en zo ja: welke is dat dan)?
Volgens mij is het namelijk een bakerpraatje...Iets met baarmoederslijmvlies wat 'beter' is dacht ik.
Ik snap die opmerkingen over meer vruchtbaar zijn nooit. Je bent namelijk afhankelijk van je eisprong om zwanger te worden. Deze vind maar éé keer plaats (of twee keer in zeldzamen gevallen...). Je eicel kan daarna maar 48 bevrucht worden.
Waarom zou je dan meer vruchtbaar zijn? Is daar een wetenschappelijke verklaring voor (en zo ja: welke is dat dan)?
Volgens mij is het namelijk een bakerpraatje...Iets met baarmoederslijmvlies wat 'beter' is dacht ik.
woensdag 16 juli 2008 om 13:22
Zodat het beter zou kunnen innestelen? Dat zou natuurlijk wel kunnen.
De gynaecoloog heeft ons ook nadrukkelijk verteld dat er aan een mogelijke chromosoomafwijking bij (een van) ons niks gedaan kan worden. Er kunnen geen medicijnen of diëten voor gegeven worden zodat het ineens over gaat. Je moet je dus voor je begint met testen wel bewust zijn dat er ook iets uit kan komen wat je liever niet wil horen. Maar die kans is minder dan 5%...
Aruba, die onderzoeken die jij noemt (op schildklierwaardes, antistoffen enz.) zou ik pas kunnen krijgen na drie miskramen... Raar dat het per ziekenhuis verschilt!
De gynaecoloog heeft ons ook nadrukkelijk verteld dat er aan een mogelijke chromosoomafwijking bij (een van) ons niks gedaan kan worden. Er kunnen geen medicijnen of diëten voor gegeven worden zodat het ineens over gaat. Je moet je dus voor je begint met testen wel bewust zijn dat er ook iets uit kan komen wat je liever niet wil horen. Maar die kans is minder dan 5%...
Aruba, die onderzoeken die jij noemt (op schildklierwaardes, antistoffen enz.) zou ik pas kunnen krijgen na drie miskramen... Raar dat het per ziekenhuis verschilt!
woensdag 16 juli 2008 om 15:42
Dag 2 sterretjes,
Dat is een zware tijd geweest he? Ik weet er alles van ook ik had vorig jaar 2 miskramen in een half jaar tijd. Beiden bij 8 weken (waarvan bij de 2e ook een kloppend hartje op de echo) en bij beiden heb ik gewacht tot de uiteindelijke miskraam zelf op gang kwam. Dat duurde bij de 2e een paar weken, best lang dus maar voor mij was het mijn lichaam en de natuur zijn werk laten doen goed voor het verwerkingsproces.
Onze gynaecoloog raadde ons ook af om chromosomenonderzoek te laten doen omdat hier zelden wat uitkomt. Wij wilden dit zelf ook niet. We hebben na de 2e miskraam samen besloten om even te stoppen met de pogingen en dat was best moeilijk omdat ik toen toch ook al 40 was en de tijd toch wel kostbaar werd. Maar ik wilde even rust en me even niet druk maken om zwanger worden en misschien weer een miskraam krijgen. In het nieuwe jaar zijn we weer met goede moed begonnen en inmiddels ben ik bijna 18 weken zwanger en ziet het er ditmaal heel erg goed uit en heb ik er ook veel meer vertrouwen in dan de 2e keer dat ik zwanger werd, vanaf het begin af aan eigenlijk al. Het kan dus echt nog wel na 2 miskramen en zelfs als je zoals ik niet meer piepjong bent. ( al voel ik me natuurlijk wel zo haha)
Wat je moet doen is heel persoonlijk maar even rust nemen kan eigenlijk nooit kwaad.
Ik wens je heel veel sterkte!
Ps de bloedonderzoeken voor bijvoorbeeld de schildklier kun je gewoon via je huisarts aanvragen heb ik ook gedaan toen ik de 3e keer zwanger was.
Dat is een zware tijd geweest he? Ik weet er alles van ook ik had vorig jaar 2 miskramen in een half jaar tijd. Beiden bij 8 weken (waarvan bij de 2e ook een kloppend hartje op de echo) en bij beiden heb ik gewacht tot de uiteindelijke miskraam zelf op gang kwam. Dat duurde bij de 2e een paar weken, best lang dus maar voor mij was het mijn lichaam en de natuur zijn werk laten doen goed voor het verwerkingsproces.
Onze gynaecoloog raadde ons ook af om chromosomenonderzoek te laten doen omdat hier zelden wat uitkomt. Wij wilden dit zelf ook niet. We hebben na de 2e miskraam samen besloten om even te stoppen met de pogingen en dat was best moeilijk omdat ik toen toch ook al 40 was en de tijd toch wel kostbaar werd. Maar ik wilde even rust en me even niet druk maken om zwanger worden en misschien weer een miskraam krijgen. In het nieuwe jaar zijn we weer met goede moed begonnen en inmiddels ben ik bijna 18 weken zwanger en ziet het er ditmaal heel erg goed uit en heb ik er ook veel meer vertrouwen in dan de 2e keer dat ik zwanger werd, vanaf het begin af aan eigenlijk al. Het kan dus echt nog wel na 2 miskramen en zelfs als je zoals ik niet meer piepjong bent. ( al voel ik me natuurlijk wel zo haha)
Wat je moet doen is heel persoonlijk maar even rust nemen kan eigenlijk nooit kwaad.
Ik wens je heel veel sterkte!
Ps de bloedonderzoeken voor bijvoorbeeld de schildklier kun je gewoon via je huisarts aanvragen heb ik ook gedaan toen ik de 3e keer zwanger was.
woensdag 16 juli 2008 om 15:47
Een chromosomenonderzoek is geen eenvoudig bloedonderzoek. Het is bij mij aangevraagd door de gynaecoloog. Op een vooraf bepaald tijdstip moesten mijn vriend en ik bloed laten prikken in een ziekenhuis hier in de buurt. Dat bloed is gelijk opgestuurd naar het AMC en daar wordt het verder onderzocht nu.
Aruba, bedankt voor de uitleg. Ik krijg het dus niet. Schijnbaar is het dan toch niet overal gelijk.
Aruba, bedankt voor de uitleg. Ik krijg het dus niet. Schijnbaar is het dan toch niet overal gelijk.
woensdag 16 juli 2008 om 21:47
Beste mooszzz,
Heftig bij jouw zeg, zeker in verband met je leeftijd!
Knap dat je het voor een tijd los kon laten!
Ik ben (nog maar) 24...... dus je zult denken ach je bent nog jong, dat zeiden mensen ook vaak tegen me toen het net mis was gegaan, of ach je hebt er een dus ja kan in ieder geval zwanger worden, ja maar denk ik dan: misschien is er wel iets misgegaan na deze zwangerschap, dat kan toch ook?
Mijn schoomoeder zei: Ach je bent zo weer zwanger joh!
lekkere reactie:Daar heb ik wat aan! en nu nog blijven!!
Ik weet het wel, misschien gebeurt het hierna wel niet meer, maar daarom zit je wel met veel vragen, ja toch?
jij hebt die onderzoeken gedaan toen je al zwanger was?
Gefeliciteerd met deze zwangerschap,geniet ervan en ik wens je het allerbeste toe.
Heftig bij jouw zeg, zeker in verband met je leeftijd!
Knap dat je het voor een tijd los kon laten!
Ik ben (nog maar) 24...... dus je zult denken ach je bent nog jong, dat zeiden mensen ook vaak tegen me toen het net mis was gegaan, of ach je hebt er een dus ja kan in ieder geval zwanger worden, ja maar denk ik dan: misschien is er wel iets misgegaan na deze zwangerschap, dat kan toch ook?
Mijn schoomoeder zei: Ach je bent zo weer zwanger joh!
lekkere reactie:Daar heb ik wat aan! en nu nog blijven!!
Ik weet het wel, misschien gebeurt het hierna wel niet meer, maar daarom zit je wel met veel vragen, ja toch?
jij hebt die onderzoeken gedaan toen je al zwanger was?
Gefeliciteerd met deze zwangerschap,geniet ervan en ik wens je het allerbeste toe.
woensdag 16 juli 2008 om 21:55
quote:2000 schreef op 15 juli 2008 @ 13:46:
Ik heb geen antwoord op je vragen, maar ik zit met tranen in mijn ogen je verhaal te lezen....
Ben momenteel zelf zwanger en moet er echt niet aan denken dat het mis zou gaan!
Vreselijk... (f) sterkte!
Bedankt voor je medeleven,
Ik wens jouw het alllerbeste toe en hoop dat als alles goed mag gaan, je mag genieten van je kleine.
probeer dat trouwens nu al zoveel mogelijk te doen!!
Ik heb geen antwoord op je vragen, maar ik zit met tranen in mijn ogen je verhaal te lezen....
Ben momenteel zelf zwanger en moet er echt niet aan denken dat het mis zou gaan!
Vreselijk... (f) sterkte!
Bedankt voor je medeleven,
Ik wens jouw het alllerbeste toe en hoop dat als alles goed mag gaan, je mag genieten van je kleine.
probeer dat trouwens nu al zoveel mogelijk te doen!!
donderdag 17 juli 2008 om 20:32
Lieve 2 sterretjes,
Leeftijd maakt helemaal niet uit voor je verdriet. Bij 24 is het net zo verdrietig als bij 40. Ik zou ook nooit tegen iemand zeggen, ach joh je bent pas 24 nog zo jong dus wat zeur je nou. Jouw verdriet is hetzelfde als het mijne al heb jij dan wel het voordeel dat je het nog lang kunt proberen. Het was ook best eng om even te stoppen maar de beslissing voelde toch goed. En inderdaad je blijft met heel veel vragen zitten, waarom ging het mis en lukt het de volgende keer dan wel. Ik heb het eerst verwerkt en daarna lukte het ook om het los te laten. Ik hoorde van iemand dat wanneer je het los kunt laten de energie weer kan stromen en het daardoor bij mensen juist vaak wel lukt om zwanger te worden. Het teveel vasthouden levert vaak geestelijke en dan ook lichamelijke blokkades op. Dat klinkt een beetje wazig he? Ik kan het ook niet zo goed uitleggen, ik weet alleen dat je op het waarom heel vaak toch geen antwoorden krijgt.
Eerst verwerken lijkt me in jouw geval het allerbeste maar dat kan alleen jijzelf beslissen. Ik weet dat het makkelijk klinkt maar probeer het een beetje los te laten en ga leuke dingen doen, zorg dat je je lekker kunt ontspannen en probeer er niet teveel mee bezig te zijn.
Ik ga heel hard voor je duimen dat het de volgende keer helemaal goed gaat!
Liefs Mooszzzzz
Leeftijd maakt helemaal niet uit voor je verdriet. Bij 24 is het net zo verdrietig als bij 40. Ik zou ook nooit tegen iemand zeggen, ach joh je bent pas 24 nog zo jong dus wat zeur je nou. Jouw verdriet is hetzelfde als het mijne al heb jij dan wel het voordeel dat je het nog lang kunt proberen. Het was ook best eng om even te stoppen maar de beslissing voelde toch goed. En inderdaad je blijft met heel veel vragen zitten, waarom ging het mis en lukt het de volgende keer dan wel. Ik heb het eerst verwerkt en daarna lukte het ook om het los te laten. Ik hoorde van iemand dat wanneer je het los kunt laten de energie weer kan stromen en het daardoor bij mensen juist vaak wel lukt om zwanger te worden. Het teveel vasthouden levert vaak geestelijke en dan ook lichamelijke blokkades op. Dat klinkt een beetje wazig he? Ik kan het ook niet zo goed uitleggen, ik weet alleen dat je op het waarom heel vaak toch geen antwoorden krijgt.
Eerst verwerken lijkt me in jouw geval het allerbeste maar dat kan alleen jijzelf beslissen. Ik weet dat het makkelijk klinkt maar probeer het een beetje los te laten en ga leuke dingen doen, zorg dat je je lekker kunt ontspannen en probeer er niet teveel mee bezig te zijn.
Ik ga heel hard voor je duimen dat het de volgende keer helemaal goed gaat!
Liefs Mooszzzzz
donderdag 17 juli 2008 om 20:37
o ja het chromosomenonderzoek hebben wij dus niet laten doen, dat moet inderdaad via het ziekenhuis. Omdat ik al eerder wat problemen met mijn schilklier had gehad maar er eigenlijk al tijden vanaf was heb ik toen ik net zwanger was voor de zekerheid toch bloed laten prikken. Dat was allemaal gelukkig helemaal goed. Het is zeker de moeite waard om het voor de zekerheid even te laten testen, het komt wel vaker voor dat er miskramen ontstaan door het niet goed functioneren van de schildklier. Bij een collega was dit ook de oorzaak van de miskraam. Dat zou je nu dus ook al kunnen laten doen, gewoon even een formuliertje bij de huisarts vragen.
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
donderdag 17 juli 2008 om 20:39
2sterretjes. Ik heb die klachten nu al een jaar. Ga a.s donderdag weer naar de gyn. Ik denk dat we over ongeveer een maand de uitslag op zijn vroegst krijgen.
En over die leeftijd, ik ben ook pas 22. En die opmerkingen zijn heel herkenbaar. Mensen bedoelen het goed. Maar soms komt het gewoon niet zo lekker hun strot uit.
En over die leeftijd, ik ben ook pas 22. En die opmerkingen zijn heel herkenbaar. Mensen bedoelen het goed. Maar soms komt het gewoon niet zo lekker hun strot uit.
donderdag 17 juli 2008 om 20:55
Sterretje, ik kreeg bijna tranen in mijn ogen van jouw verhaal. Wat moet dit pijnlijk zijn geweest voor je. Ik denk dat je zelf wel aanvoelt wanneer jouw lichaam en geest er opnieuw klaar voor zijn. Heb zelf ook een miskraam gehad vorige maand en ik heb het vermoeden alweer te zwanger te zijn. Heb opnieuw de zwangerschapsymptomen van de vorige keer. Nochtans wilden wij wat wachten omdat ik het gevoel heb er niet klaar voor te zijn. We hebben seks gehad maar het was telkens voor het zingen de kerk uit. Ik wacht mijn hcg af die ik zaterdag zal laten testen, als het opnieuw is gestegen (verdubbeld!) dan zou het wel eens (voorlopig) positief nieuws kunnen zijn. Maar bij het lezen van jullie verhalen word ik opnieuw heel bang, vooral omdat ik geestelijk en lichamelijk nog niet de oude ben. Had niet gedacht van voorvocht zwanger te kunnen raken. Maar ik roep nog niet te luid, ik zie wel komt de komende dagen..
Aruba, nu je het over die schildklier hebt, heb net een schildklierontsteking achter de rug. Misschien heeft dit te maken met mijn miskraam, wie zal het zeggen. Mijn TSH en T4-waarden waren nog maar net normaal en ik geraakte al zwanger. Die pijnklachten die je hebt, dat moet zo ellendig zijn. Leeftijd speelt inderdaad weinig rol. Ik schrok er heel erg van toen ik hier verhalen las van jonge mensen met verschillende miskramen. Het is niet steeds fair, sommige mensen moeten een lange weg afleggen vooraleer ze een gezonde baby in hun armen kunnen houden en dan begint het eigenlijk pas.
Ik ben niet zo op de hoogte vanaf hoeveel miskramen ze onderzoeken beginnen doen. Eigenlijk is het door dit forum (en internet) dat ik zoveel ben te weten gekomen over miskramen maar hoop nooit meer internet voor die zaken te moeten gaan raadplegen.
Aruba, nu je het over die schildklier hebt, heb net een schildklierontsteking achter de rug. Misschien heeft dit te maken met mijn miskraam, wie zal het zeggen. Mijn TSH en T4-waarden waren nog maar net normaal en ik geraakte al zwanger. Die pijnklachten die je hebt, dat moet zo ellendig zijn. Leeftijd speelt inderdaad weinig rol. Ik schrok er heel erg van toen ik hier verhalen las van jonge mensen met verschillende miskramen. Het is niet steeds fair, sommige mensen moeten een lange weg afleggen vooraleer ze een gezonde baby in hun armen kunnen houden en dan begint het eigenlijk pas.
Ik ben niet zo op de hoogte vanaf hoeveel miskramen ze onderzoeken beginnen doen. Eigenlijk is het door dit forum (en internet) dat ik zoveel ben te weten gekomen over miskramen maar hoop nooit meer internet voor die zaken te moeten gaan raadplegen.
vrijdag 18 juli 2008 om 15:08
2 sterretjes,
De voorgaande berichten heb ik niet gelezen, misschien vertel ik dingen daardoor dubbel.
Vaak worden er pas bij 3 miskramen of meer onderzoeken gedaan. Als het jezelf gerust stelt kan je wel onderzoeken aanvragen. Over het algemeen zijn het bloedonderzoeken, dus niet de meest vreselijke onderzoeken. Echter is het zo dat de medische wereld niet ver ontwikkeld is qua miskramen. Bij onvruchtbaarheid kunnen en weten ze veel meer dan bij miskramen.
Als ik jou was zou ik eerst rust nemen. Dit klinkt hard wat ik zo ga zeggen (ik vind het ook moeilijk om op te schrijven) maar het feit dat jij jezelf '2 sterretjes' noemt vind ik wel heel ver gaan. Sterretjes zijn echt kindjes die overleden zijn. Jouw miskramen waren vroeg, met name de eerste, dat het nog geen echt kindjes waren. Het was een droom, een verlangen een mooie toekomst dat wel. Maar het zijn geen echte kindjes geweest. Naar mijn idee til je er erg zwaar aan. Het is niet leuk wat je hebt meegemaakt, absoluut niet! Je moet het niet onderschatten maar je moet het ook niet dramatischer maken dan het is. Probeer realistisch te kijken. Je hebt een kindje, richt je daar op. Het is een keer goed gegaan, dus het kan.
Ik zou je adviseren om het eerst luchtiger te kunnen zien en dan pas verder gaan.
Sterkte!
De voorgaande berichten heb ik niet gelezen, misschien vertel ik dingen daardoor dubbel.
Vaak worden er pas bij 3 miskramen of meer onderzoeken gedaan. Als het jezelf gerust stelt kan je wel onderzoeken aanvragen. Over het algemeen zijn het bloedonderzoeken, dus niet de meest vreselijke onderzoeken. Echter is het zo dat de medische wereld niet ver ontwikkeld is qua miskramen. Bij onvruchtbaarheid kunnen en weten ze veel meer dan bij miskramen.
Als ik jou was zou ik eerst rust nemen. Dit klinkt hard wat ik zo ga zeggen (ik vind het ook moeilijk om op te schrijven) maar het feit dat jij jezelf '2 sterretjes' noemt vind ik wel heel ver gaan. Sterretjes zijn echt kindjes die overleden zijn. Jouw miskramen waren vroeg, met name de eerste, dat het nog geen echt kindjes waren. Het was een droom, een verlangen een mooie toekomst dat wel. Maar het zijn geen echte kindjes geweest. Naar mijn idee til je er erg zwaar aan. Het is niet leuk wat je hebt meegemaakt, absoluut niet! Je moet het niet onderschatten maar je moet het ook niet dramatischer maken dan het is. Probeer realistisch te kijken. Je hebt een kindje, richt je daar op. Het is een keer goed gegaan, dus het kan.
Ik zou je adviseren om het eerst luchtiger te kunnen zien en dan pas verder gaan.
Sterkte!
vrijdag 18 juli 2008 om 15:20
vrijdag 18 juli 2008 om 15:25
Misschien inderdaad kort door de bocht en verkeerd gedacht maar dit was het eerste wat bij mij op kwam toen ik haar verhaal las en haar nick las.
Het is ook niet bedoeld om haar te kwetsen maar wel om aan te tonen dat het naar mijn inzicht niet helemaal realistisch is. Als dit niet de achtergrond is van haar nick dan bied ik hiervoor mijn excuses aan.
Het is ook niet bedoeld om haar te kwetsen maar wel om aan te tonen dat het naar mijn inzicht niet helemaal realistisch is. Als dit niet de achtergrond is van haar nick dan bied ik hiervoor mijn excuses aan.
zaterdag 19 juli 2008 om 14:09
Zitah
Sorry, maar heb dit met verbazing gelezen, heb jij ook miskramen gehad?
en ook een vruchtje gezien met oogjes een neusje armpjes beentjes echt bijna alles erop en eraan?
en een hartje wat heeft geklopt?
wij noemen dit een vruchtje en voor mij was het wel een kindje ja! hoe zou jij het noemen........niets?
wij hebben het voor onze verwerking Ster genoemd, omdat het anders zo moeilijk is als je het er samen over hebt; vruchtje kindje, dus nu voor ons samen een naam.
Tegen anderen hebben we het over vruchtje.
ik zie het zeker niet zo dat ik 2 kinderen verloren zou hebben als dat is wat jij denkt.
Heb voor jouw reactie al wel lopen zoeken op dit forum hoe ik mijn naam kan veranderen maar dat was nog niet gelukt.Dit met name omdat ik ook wel eens op dagelijkse dingen wil reageren, maar dan niet met deze naam op het forum wil komen. (om dit soort reacties te voorkomen)
Als iemand weet hoe ik mijn naam kan veranderen hoor ik het graag.
Sorry, maar heb dit met verbazing gelezen, heb jij ook miskramen gehad?
en ook een vruchtje gezien met oogjes een neusje armpjes beentjes echt bijna alles erop en eraan?
en een hartje wat heeft geklopt?
wij noemen dit een vruchtje en voor mij was het wel een kindje ja! hoe zou jij het noemen........niets?
wij hebben het voor onze verwerking Ster genoemd, omdat het anders zo moeilijk is als je het er samen over hebt; vruchtje kindje, dus nu voor ons samen een naam.
Tegen anderen hebben we het over vruchtje.
ik zie het zeker niet zo dat ik 2 kinderen verloren zou hebben als dat is wat jij denkt.
Heb voor jouw reactie al wel lopen zoeken op dit forum hoe ik mijn naam kan veranderen maar dat was nog niet gelukt.Dit met name omdat ik ook wel eens op dagelijkse dingen wil reageren, maar dan niet met deze naam op het forum wil komen. (om dit soort reacties te voorkomen)
Als iemand weet hoe ik mijn naam kan veranderen hoor ik het graag.
zaterdag 19 juli 2008 om 14:46
Ja, ik heb er 5 gehad in anderhalf jaar tijd dus ik weet waar ik over praat en wacht ondertussen ruim vier en een half jaar op een tweede.
Het is ook niet de bedoeling om je te kwetsen maar om je te helpen. Kinderen die levensvatbaar zijn geweest dat zijn sterretjes. In mijn ogen hoeven de vruchtjes van miskramen geen namen te hebben. Ik begrijp dondersgoed hoe zwaar en verdrietig het is maar maak het niet zwaarder dan het is.
Ik besef heel goed dat dit hard overkomt maar ik weet niet goed hoe ik dit anders moet omschrijven. Het is verdrietig maar nogmaals, kijk naar wat je wel hebt. Mijn beide voeten blijven altijd goed aan de grond staan als ik relativeer en bedenk wat voor een geluk ik heb gehad met onze dochter. Er zijn ontzettend veel mensen die dolgraag een kindje willen maar waarbij 1 kind al niet gegund is of ouders die een echt sterretje hebben. Ik heb beide gevallen van dichtbij mee gemaakt en neem van mij aan dat een verdriet om een miskraam vele malen kleiner is. Blijf er niet in hangen, het is echt mijn raad aan jou en dus echt niet om je te kwetsen of boos te maken.
Sterkte!
Het is ook niet de bedoeling om je te kwetsen maar om je te helpen. Kinderen die levensvatbaar zijn geweest dat zijn sterretjes. In mijn ogen hoeven de vruchtjes van miskramen geen namen te hebben. Ik begrijp dondersgoed hoe zwaar en verdrietig het is maar maak het niet zwaarder dan het is.
Ik besef heel goed dat dit hard overkomt maar ik weet niet goed hoe ik dit anders moet omschrijven. Het is verdrietig maar nogmaals, kijk naar wat je wel hebt. Mijn beide voeten blijven altijd goed aan de grond staan als ik relativeer en bedenk wat voor een geluk ik heb gehad met onze dochter. Er zijn ontzettend veel mensen die dolgraag een kindje willen maar waarbij 1 kind al niet gegund is of ouders die een echt sterretje hebben. Ik heb beide gevallen van dichtbij mee gemaakt en neem van mij aan dat een verdriet om een miskraam vele malen kleiner is. Blijf er niet in hangen, het is echt mijn raad aan jou en dus echt niet om je te kwetsen of boos te maken.
Sterkte!
dinsdag 22 juli 2008 om 17:35
Zitah, ik ben het (bijna) volledig met je laatste posting eens, maar...
Weet je wel dat er op internet sites zijn over miskramen, waar ze ook het woord 'sterretje' gebruiken? Schijnbaar is het dus toch een veel gebruikt woord voor een miskraam.
Ik ben zelf echter meer van de dingen bij z'n naam noemen. Ik kan niks met het begrip 'sterretje.' Het voelt niet natuurlijk. Een miskraam is een miskraam. Geen 'sterretje' of wat dan ook. (Iedereen die dat wel vindt moet het zelf weten hoor, ik veroordeel verder niemand!)
Weet je wel dat er op internet sites zijn over miskramen, waar ze ook het woord 'sterretje' gebruiken? Schijnbaar is het dus toch een veel gebruikt woord voor een miskraam.
Ik ben zelf echter meer van de dingen bij z'n naam noemen. Ik kan niks met het begrip 'sterretje.' Het voelt niet natuurlijk. Een miskraam is een miskraam. Geen 'sterretje' of wat dan ook. (Iedereen die dat wel vindt moet het zelf weten hoor, ik veroordeel verder niemand!)
vrijdag 1 augustus 2008 om 10:04
Ring, nee dat wist ik niet. Ik blijf ook bij mijn mening dat ik het erg ver vind gaan. Een 'ster' wordt gebruikt als woord voor een overleden persoon. Dat is een miskraam niet. Een miskraam is meer het verlies van een droom, een verlangen of een fantasie.
Ligt er natuurlijk wel aan hoever je zwangerschap was.
Ik vind het trouwens jammer dat je niet meer reageerd TO.
Ligt er natuurlijk wel aan hoever je zwangerschap was.
Ik vind het trouwens jammer dat je niet meer reageerd TO.
vrijdag 1 augustus 2008 om 10:29
Eigenlijk ben ik het met zitah eens dat de vruchtjes sterretjes
noemen ver gaat maar dat is míjn idee daarover.
Als andere mensen zich goed voelen om het zo te noemen prima toch?
Wat zitah zegt....het is het verlies van een verlangen.
Vergeet alleen niet om te blijven genieten van wat je al hebt,
de wens voor nog een kindje kan vreselijk groot zijn natuurlijk....
Je wilt nu eenmaal zwanger worden en ook blijven.
Maar waar het eigenlijk om gaat.....
De rustperiode inlassen.
Als je dat kúnt zou ik het absoluut aanraden.
Ik kon het niet, accepteerde het ook niet en ben doorgegaan tot ik van verdriet en angst niet meer op mn benen kon staan.
Achteraf gezien begrijp ik niet hoe ik het ooit zover heb kunnen laten komen maar daar kwam ik pas achter toen mijn zoontje was geboren.
Dan héb je dus eindelijk je kindje en lijkt het denken over de miskramen opeens een stuk makkelijker terwijl ik nog weet hoe ziek ik was van verdriet.
Dus nogmaals, als je van jezelf weet dat je een rustperiode kunt inlassen dan zou ik het zeker aanraden.
noemen ver gaat maar dat is míjn idee daarover.
Als andere mensen zich goed voelen om het zo te noemen prima toch?
Wat zitah zegt....het is het verlies van een verlangen.
Vergeet alleen niet om te blijven genieten van wat je al hebt,
de wens voor nog een kindje kan vreselijk groot zijn natuurlijk....
Je wilt nu eenmaal zwanger worden en ook blijven.
Maar waar het eigenlijk om gaat.....
De rustperiode inlassen.
Als je dat kúnt zou ik het absoluut aanraden.
Ik kon het niet, accepteerde het ook niet en ben doorgegaan tot ik van verdriet en angst niet meer op mn benen kon staan.
Achteraf gezien begrijp ik niet hoe ik het ooit zover heb kunnen laten komen maar daar kwam ik pas achter toen mijn zoontje was geboren.
Dan héb je dus eindelijk je kindje en lijkt het denken over de miskramen opeens een stuk makkelijker terwijl ik nog weet hoe ziek ik was van verdriet.
Dus nogmaals, als je van jezelf weet dat je een rustperiode kunt inlassen dan zou ik het zeker aanraden.
vrijdag 1 augustus 2008 om 10:45
Ik vind het op mijn beurt nogal ver gaan om een ander, die een verlies heeft ondergaan, te vertellen dat ze een bepaald woord niet mag gebruiken om haar verlies een naam te geven.
Ik begrijp dat ster gebruikt wordt voor een overleden kind of volwassene. Maar dat wil niet zeggen dat iemand er niet voor mag kiezen dit woord te gebruiken voor het vruchtje dat in haar groeide. Niemand heeft dat recht.
Toen ik mijn eerste miskraam heb gehad, lag ik op een zomeravond op mijn terras naar de sterrenhemel te kijken. En kwam de gedachte in me op dat mijn kindje (dat schrijf ik nu zomaar op zonder na te denken, maar het was natuurlijk helemaal geen kindje want ik was helemaal niet ver genoeg om het een kindje te noemen ) nu een ster aan de hemel was en daar een plek had gevonden. Ik had daar een mooi gesprek over met de toen aanwezige vrienden. Het was een bijzonder moment waarvan ik me het gevoel nog voor de geest kan roepen. Intens verdrietig, maar op een mooie manier.
Iemand anders gaat mij echt niet vertellen dat ik dat woord wel of niet voor mijn kindje/vruchtje/klompje cellen (ook dat woord kies ik zelf wel, dankjewel) mag gebruiken. Een mens is een mens en in haar verdriet mag ze haar eigen woorden kiezen, als die haar verder helpen. Haar gedachten en gevoelens hoeven niet aan bepaalde voorwaarden te voldoen. Haar verlies hoeft niet boven een door anderen bepaalde norm (zo veel weken zwangerschap bijvoorbeeld) te voldoen om een naam te mogen hebben.
Potverdomme, ik zit me zelden zo op te winden. Moet toch wat minder vaak op deze pijler komen.
Ik begrijp dat ster gebruikt wordt voor een overleden kind of volwassene. Maar dat wil niet zeggen dat iemand er niet voor mag kiezen dit woord te gebruiken voor het vruchtje dat in haar groeide. Niemand heeft dat recht.
Toen ik mijn eerste miskraam heb gehad, lag ik op een zomeravond op mijn terras naar de sterrenhemel te kijken. En kwam de gedachte in me op dat mijn kindje (dat schrijf ik nu zomaar op zonder na te denken, maar het was natuurlijk helemaal geen kindje want ik was helemaal niet ver genoeg om het een kindje te noemen ) nu een ster aan de hemel was en daar een plek had gevonden. Ik had daar een mooi gesprek over met de toen aanwezige vrienden. Het was een bijzonder moment waarvan ik me het gevoel nog voor de geest kan roepen. Intens verdrietig, maar op een mooie manier.
Iemand anders gaat mij echt niet vertellen dat ik dat woord wel of niet voor mijn kindje/vruchtje/klompje cellen (ook dat woord kies ik zelf wel, dankjewel) mag gebruiken. Een mens is een mens en in haar verdriet mag ze haar eigen woorden kiezen, als die haar verder helpen. Haar gedachten en gevoelens hoeven niet aan bepaalde voorwaarden te voldoen. Haar verlies hoeft niet boven een door anderen bepaalde norm (zo veel weken zwangerschap bijvoorbeeld) te voldoen om een naam te mogen hebben.
Potverdomme, ik zit me zelden zo op te winden. Moet toch wat minder vaak op deze pijler komen.
Ga in therapie!
