Kinderen
alle pijlers
Rust zacht "Konijntje"
zaterdag 19 juli 2008 om 01:49
Lieve mensen, op dinsdag 2 juli j.l. is ons dochtertje van ruim 6 maanden plotseling overleden. Ze ademde heel vreemd en at heel slecht verder geen koorts of iets anders we zijn twee keer naar de huisarts geweest die dag en toen wij haar 's avonds in bad deden viel ze weg waarna we direct naar de 1e hulp gereden....5 uur later is ze overleden (nadat ze 10 á 15 keer is gereanimeerd). We hebben toestemming gegeven aan het ziekenhuis om de doodsoorzaak te achterhalen. Dit kan maanden gaan duren dus we wachten af....We zijn kapot van verdriet en ik weet niet wat ik moet doen.....ik kijk naar haar foto's, ruik aan haar vuile kleertjes (in de wasmand)die ik nog steeds niet heb gewassen en staar 's morgens naar haar lege bedje. Het is allemaal zo snel gegaan en nu zijn we twee weken verder en het huis is zo leeg.....Ik denk niet dat ik dit trek.....ik mis haar zo erg ik kan het gewoon niet beschrijven aan jullie wat ik nu allemaal voel.Sorryyyyyyyyyy......................
zaterdag 19 juli 2008 om 02:04
zaterdag 19 juli 2008 om 02:26
Sorry hoef je niet te zeggen javaantje.
Mijn god meid,ik kan maar een fractie van je pijn voorstellen.
Een kind verliezen is mijn ergste nachtmerrie,
De gedachte eraan kan mij al overstuur maken.
En jij...jij zit er midden in.
Geen ontwaken voor jou.
Wat een hel moet dat zijn.
Ik maak mij zorgen meid.
Ben je alleen nu?
lijkt mij namelijk wel een noodzaak dat er iemand nu bij je in de buurt is.
Mijn god meid,ik kan maar een fractie van je pijn voorstellen.
Een kind verliezen is mijn ergste nachtmerrie,
De gedachte eraan kan mij al overstuur maken.
En jij...jij zit er midden in.
Geen ontwaken voor jou.
Wat een hel moet dat zijn.
Ik maak mij zorgen meid.
Ben je alleen nu?
lijkt mij namelijk wel een noodzaak dat er iemand nu bij je in de buurt is.
zaterdag 19 juli 2008 om 04:06
Mijn god, kom je terug van een avondje vol plezier en zonder zorgen en dan lees je zo'n berichtje...
Woorden schieten tekort meis.
Ik kan niets anders dan je heek veel sterkte toewensen in deze vreselijke tijd.
Ik wens je heel veel strerkte en kracht in deze moeilijke tijd
Woorden schieten tekort meis.
Ik kan niets anders dan je heek veel sterkte toewensen in deze vreselijke tijd.
Ik wens je heel veel strerkte en kracht in deze moeilijke tijd
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 19 juli 2008 om 06:36
zaterdag 19 juli 2008 om 07:06
zaterdag 19 juli 2008 om 07:45
Och lieve lieve Javaantje, wat een nachtmerrie ben je in beland. Wanneer word je nu toch weer wakker hé?
Wát een afschuwelijke hel. En hoe ooit kan je dit afgrijselijke verlies dragen?
Tijd...het kost tijd...
Neem die tijd, alle tijd, hoe lang het ook duurt.
Neem afscheid van je lieve meisje.
En weet: ze is nooit helemaal bij je weg...ergens waar niemand haar kan zien, is ze altijd vlak bij je in de buurt.
Put troost uit de kleine dingen.
Nu misschien nog niet.
Maar some day.
Ik zou je willen bellen, troosten, voor je koken?
Waar ergens woon je?
Ach meisje, laat ook maar, je hoeft helemaal nergens op te antwoorden.
Zorg ajb dat je in ieder geval aan je slaap toe komt. Trek de stekker uit de telefoon en ga naar bed. Vraag desnoods je huisarts iets om in te slapen als het je tijdelijk niet zelfstandig lukt.
Ik hoop dat je een goede man naast je hebt, waarmee je samen dit immense verdriet kunt verwerken.
Heel erg veel kracht toegewenst om hoe dan ook op een dag dit verlies te kunnen accepteren.
Hoe onmogelijk dat nu ook lijkt.
Een warme omhelzing vanuit hier.
Zoyla
Wát een afschuwelijke hel. En hoe ooit kan je dit afgrijselijke verlies dragen?
Tijd...het kost tijd...
Neem die tijd, alle tijd, hoe lang het ook duurt.
Neem afscheid van je lieve meisje.
En weet: ze is nooit helemaal bij je weg...ergens waar niemand haar kan zien, is ze altijd vlak bij je in de buurt.
Put troost uit de kleine dingen.
Nu misschien nog niet.
Maar some day.
Ik zou je willen bellen, troosten, voor je koken?
Waar ergens woon je?
Ach meisje, laat ook maar, je hoeft helemaal nergens op te antwoorden.
Zorg ajb dat je in ieder geval aan je slaap toe komt. Trek de stekker uit de telefoon en ga naar bed. Vraag desnoods je huisarts iets om in te slapen als het je tijdelijk niet zelfstandig lukt.
Ik hoop dat je een goede man naast je hebt, waarmee je samen dit immense verdriet kunt verwerken.
Heel erg veel kracht toegewenst om hoe dan ook op een dag dit verlies te kunnen accepteren.
Hoe onmogelijk dat nu ook lijkt.
Een warme omhelzing vanuit hier.
Zoyla
