Kinderen
alle pijlers
Rust zacht "Konijntje"
zaterdag 19 juli 2008 om 01:49
Lieve mensen, op dinsdag 2 juli j.l. is ons dochtertje van ruim 6 maanden plotseling overleden. Ze ademde heel vreemd en at heel slecht verder geen koorts of iets anders we zijn twee keer naar de huisarts geweest die dag en toen wij haar 's avonds in bad deden viel ze weg waarna we direct naar de 1e hulp gereden....5 uur later is ze overleden (nadat ze 10 á 15 keer is gereanimeerd). We hebben toestemming gegeven aan het ziekenhuis om de doodsoorzaak te achterhalen. Dit kan maanden gaan duren dus we wachten af....We zijn kapot van verdriet en ik weet niet wat ik moet doen.....ik kijk naar haar foto's, ruik aan haar vuile kleertjes (in de wasmand)die ik nog steeds niet heb gewassen en staar 's morgens naar haar lege bedje. Het is allemaal zo snel gegaan en nu zijn we twee weken verder en het huis is zo leeg.....Ik denk niet dat ik dit trek.....ik mis haar zo erg ik kan het gewoon niet beschrijven aan jullie wat ik nu allemaal voel.Sorryyyyyyyyyy......................
zaterdag 19 juli 2008 om 14:41
Javaantje, wat vreselijk. Ik heb een dochtertje van bijna dezelfde leeftijd en ik zit al huilend achter de PC als ik jouw bericht lees. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe groot de schrik en het verdriet bij jullie zal zijn. Een kind verliezen is het ergste wat je als ouder kan overkomen. Mijn hart breekt bij het lezen over de kleertjes die je niet wilt/kunt wassen.
Ik ken je niet, maar toch denk ik aan je!
Ik ken je niet, maar toch denk ik aan je!
zaterdag 19 juli 2008 om 14:41
Ik ben helemaal stil geworden van je verhaal . Wat een intens verdriet moet je als ouder voelen wanneer je je kind verliest... Kinderen horen niet eerder te sterven dan hun ouders en is zo oneerlijk wanneer dat we gebeurd. Ik wens je alle kracht toe die je nodig hebt om dit grote verlies te verwerken. Denk aan jezelf, blijf voor jezelf zorgen, luister naar je gevoel, doe wat je denkt dat je moet doen. Doe wat je hart je ingeeft, want in je hart zal je dochter altijd bij je zijn waar je ook naar toe gaat...
zaterdag 19 juli 2008 om 16:46
Lieve Javaantje & man,
Wat afschuwelijk om dit mee te moeten maken. Een ware nachtmerrie. Onvoorstelbaar, onverklaarbaar. Het ergste dat ouders kan overkomen. En zo onverwacht is het eigenlijk niet te doen.
Alle sterkte van de wereld gewenst voor het verwerken van dit niet te benoemen verlies. Hoewel dat waarschijnlijk niet eens echt gaat lukken. Hopelijk komt er wel ooit rust en krijgt het een plek.
Jullie meisje is voor altijd in jullie hart!
Knuffel, Madelief
Wat afschuwelijk om dit mee te moeten maken. Een ware nachtmerrie. Onvoorstelbaar, onverklaarbaar. Het ergste dat ouders kan overkomen. En zo onverwacht is het eigenlijk niet te doen.
Alle sterkte van de wereld gewenst voor het verwerken van dit niet te benoemen verlies. Hoewel dat waarschijnlijk niet eens echt gaat lukken. Hopelijk komt er wel ooit rust en krijgt het een plek.
Jullie meisje is voor altijd in jullie hart!
Knuffel, Madelief
zaterdag 19 juli 2008 om 17:13
zaterdag 19 juli 2008 om 23:21
Lieve mensen, ik lees net alle reacties en het doet me goed om ze te lezen. Iedereen hartstikke bedankt voor jullie mooie woorden en steun, echt ongelofelijk!!! Heb er geen woorden voor zo mooi hoe mensen kunnen reageren, terwijl men geeneens weet wie je bent.
Vandaag zijn we in de regen gaan wandelen, we hadden zoiets van F*** it weer of geen weer we gaant naar buiten....we hebben toch niks te verliezen (bij wijze van spreken). De laatste dagen slapen we heel slecht, terwijl de nachten vlak naar haar overlijden ik als een blok in slaap viel. Nu val ik in slaap en schrik wakker omdat de beelden van het reanimeren steeds voorbij flitsen in mijn hoofd. Ik denk echt constant aan mijn meisje, aan haar mooie glimlach en de geluidjes die ze maakte. Vlak voor haar overlijden heb ik haar opgenomen met de spraakrecorder op mijn mobiel. Heb gewoon haar gegiechel opgenomen en als ringtone op mijn mobiel....serieus ik weet echt niet hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik kom net onder de douche vandaan en liep langs haar kamertje, dan zie ik haar kledingkastje en alle kleertjes die ik voor haar heb gekocht en die zij geeneens aan heeft gehad, de tranen rollen over mijn wangen als ik het erover heb. Terwijl ik mijn pyama aandeed sprak ik met haar en zei tegen haar dat als ze mij kan horen ik verschrikkelijk veel van haar hou en haar ernorm mis.
Echt lieve mensen, dit doet zoveel pijn........
Nogmaals bedankt voor de reacties.....
Vandaag zijn we in de regen gaan wandelen, we hadden zoiets van F*** it weer of geen weer we gaant naar buiten....we hebben toch niks te verliezen (bij wijze van spreken). De laatste dagen slapen we heel slecht, terwijl de nachten vlak naar haar overlijden ik als een blok in slaap viel. Nu val ik in slaap en schrik wakker omdat de beelden van het reanimeren steeds voorbij flitsen in mijn hoofd. Ik denk echt constant aan mijn meisje, aan haar mooie glimlach en de geluidjes die ze maakte. Vlak voor haar overlijden heb ik haar opgenomen met de spraakrecorder op mijn mobiel. Heb gewoon haar gegiechel opgenomen en als ringtone op mijn mobiel....serieus ik weet echt niet hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik kom net onder de douche vandaan en liep langs haar kamertje, dan zie ik haar kledingkastje en alle kleertjes die ik voor haar heb gekocht en die zij geeneens aan heeft gehad, de tranen rollen over mijn wangen als ik het erover heb. Terwijl ik mijn pyama aandeed sprak ik met haar en zei tegen haar dat als ze mij kan horen ik verschrikkelijk veel van haar hou en haar ernorm mis.
Echt lieve mensen, dit doet zoveel pijn........
Nogmaals bedankt voor de reacties.....
zaterdag 19 juli 2008 om 23:28
Lieve Javaantje
Neem alle tijd hiervoor, en doe wat jij graag wil. Wil je je dus nat laten regen, lekker doen! Wil je een dag niksen, en op de bank zitten en intens verdrieitg zijn, doen!
Geniet van alle herinneringen die je nog hebt, koester die, en beleef ze samen met je man en vrienden en familie opnieuw door alle verhalen die in jullie opkomen.
Ik zou je idd ook aanraden om je aan te melden bij Lieve Engeltjes, dit heeftmij heel erg geholpen. Er zijn daar heel veel ouders die hetzelfde als jou hebben meegemaakt, en het is zo fijn om met mensen te praten/mailen die weten wat je voelt!
Ik wil je alle kracht en liefde wensen om dit verlies een plekje te geven
Liefs Maroon
Neem alle tijd hiervoor, en doe wat jij graag wil. Wil je je dus nat laten regen, lekker doen! Wil je een dag niksen, en op de bank zitten en intens verdrieitg zijn, doen!
Geniet van alle herinneringen die je nog hebt, koester die, en beleef ze samen met je man en vrienden en familie opnieuw door alle verhalen die in jullie opkomen.
Ik zou je idd ook aanraden om je aan te melden bij Lieve Engeltjes, dit heeftmij heel erg geholpen. Er zijn daar heel veel ouders die hetzelfde als jou hebben meegemaakt, en het is zo fijn om met mensen te praten/mailen die weten wat je voelt!
Ik wil je alle kracht en liefde wensen om dit verlies een plekje te geven
Liefs Maroon
zaterdag 19 juli 2008 om 23:38
quote:fleurtje schreef op 19 juli 2008 @ 23:27:
[...]
ze zouden een tijdje geleden op vakantie naar Suriname gaan, volgens mij...
Hoi Fleur....om even te reageren op je reactie:
We zijn ook op vakantie geweest maar dat is allemaal goed gegaan, heb de avond van haar overlijden ook aan de artsen verteld dat wij op vakantie waren in Suriname maar daar lag het niet aan.Haar hele stofwisseling lag overhoop en haar bloedsuiker/spiegel (hoe je het noemt) was 1,7 (waardoor ze wegviel, soort van hypo) toen we op de 1e hulp binnenkwamen. Vervolgens kreeg ze stuipstrekkingen en stond haar hartje stil....waarna ze tot ruim 15 keer steeds werd gereanimeerd. Zo klein en dan keer op keer drukte ze op haar kleine borstje, overal slangetjes en infuus en steeds weer zo een adrealine spuit in haar borst.......ach ja
[...]
ze zouden een tijdje geleden op vakantie naar Suriname gaan, volgens mij...
Hoi Fleur....om even te reageren op je reactie:
We zijn ook op vakantie geweest maar dat is allemaal goed gegaan, heb de avond van haar overlijden ook aan de artsen verteld dat wij op vakantie waren in Suriname maar daar lag het niet aan.Haar hele stofwisseling lag overhoop en haar bloedsuiker/spiegel (hoe je het noemt) was 1,7 (waardoor ze wegviel, soort van hypo) toen we op de 1e hulp binnenkwamen. Vervolgens kreeg ze stuipstrekkingen en stond haar hartje stil....waarna ze tot ruim 15 keer steeds werd gereanimeerd. Zo klein en dan keer op keer drukte ze op haar kleine borstje, overal slangetjes en infuus en steeds weer zo een adrealine spuit in haar borst.......ach ja
