Kinderen
alle pijlers
Kinderen ongewenst?
zondag 9 september 2007 om 19:35
In onze krant van gisteren stond een heel artikel met deze titel. Het ging erover dat steeds meer mensen een hekel hebben aan kinderen, dat er steeds meer vraag is naar bijvoorbeeld kindvrije restaurants, kindvrije campings, hotels en meer van dat soort dingen.
Deze mensen zijn bewust kindvrij, maar daar blijft het niet bij, ze zeggen álle kinderen irritant te vinden en vinden 'de kinderen van tegenwoordig' onopgevoed, grof, irritant en luidruchtig. En willen dan in hun vrije tijd ook niet lastig gevallen worden door mensen met kinderen. Zo zijn er ook in Nederland al restaurants met een bordje 'kinderen onder de 12 niet welkom'.
Ik schrok zelf nogal toen ik het artikel las, zeker de uitspraken die van internet (van speciale fora voor mensen die bewust kindvrij zijn) geplukt waren over kinderen.
Ik snap dat mensen geen kinderen willen, daar kan ik best inkomen. Ik vind zelf ook niet alle kinderen leuk, ik kan me ook ergeren aan schreeuwende, gillende onopgevoede koters. Maar ik vind roepen dat je aan álle kinderen een hekel hebt wel érg ver gaan. Net zoiets als roepen dat alle bejaarden stom zijn, of dat Turken crimineel zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Heb je begrip voor mensen die zeggen kinderen per definitie vervelend te vinden? Vind je dat er inderdaad kindvrije restaurants en dergelijke moeten zijn?
Ben benieuwd.
Deze mensen zijn bewust kindvrij, maar daar blijft het niet bij, ze zeggen álle kinderen irritant te vinden en vinden 'de kinderen van tegenwoordig' onopgevoed, grof, irritant en luidruchtig. En willen dan in hun vrije tijd ook niet lastig gevallen worden door mensen met kinderen. Zo zijn er ook in Nederland al restaurants met een bordje 'kinderen onder de 12 niet welkom'.
Ik schrok zelf nogal toen ik het artikel las, zeker de uitspraken die van internet (van speciale fora voor mensen die bewust kindvrij zijn) geplukt waren over kinderen.
Ik snap dat mensen geen kinderen willen, daar kan ik best inkomen. Ik vind zelf ook niet alle kinderen leuk, ik kan me ook ergeren aan schreeuwende, gillende onopgevoede koters. Maar ik vind roepen dat je aan álle kinderen een hekel hebt wel érg ver gaan. Net zoiets als roepen dat alle bejaarden stom zijn, of dat Turken crimineel zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Heb je begrip voor mensen die zeggen kinderen per definitie vervelend te vinden? Vind je dat er inderdaad kindvrije restaurants en dergelijke moeten zijn?
Ben benieuwd.
woensdag 23 juli 2008 om 15:50
Intiem jij neemt je kleintje niet mee naar de film, een ander wel. Toen ik naar de laatste LOTR ging zat er achter me een kind vn nog geen 10.
Dat ze het binnen hebben gelaten daar snap ik al geen jota van, dat ouders zo'n uk meenemen naar een dergelijke film dat begrijp ik al helemaal niet.
Ik begreep best dat het kind begon te huilen, want doodeng natuurlijk, maar ik ergerde me ook aan haar. Heel erg, want je zit niet op kindergejankhuil te wachten tijdens zo'n film toch?
Dat ze het binnen hebben gelaten daar snap ik al geen jota van, dat ouders zo'n uk meenemen naar een dergelijke film dat begrijp ik al helemaal niet.
Ik begreep best dat het kind begon te huilen, want doodeng natuurlijk, maar ik ergerde me ook aan haar. Heel erg, want je zit niet op kindergejankhuil te wachten tijdens zo'n film toch?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 23 juli 2008 om 15:51
woensdag 23 juli 2008 om 15:52
quote:intiem schreef op 23 juli 2008 @ 15:47:
Maar missmara, vind je niet dat er plekken zijn waar kinderen minder op hun plaats zijn? Ik zou nl. mijn kind niet meenemen naar zeg es wat, euh, de film. Ze is drie en tenzij het over de troetelberen gaat, weet ik genadeloos zeker dat ik kan rekenen op diepe zuchten, boze blikken en sterker, opmerkingen.
There's always a time and a place...
Dus als de ouders niet mans genoeg zijn om hun kroost zich fatsoenlijk te laten gedragen in een normaal restaaurant, dan kun je dat inderdaad niet van de kinderen verwachten. Maar wel van de ouders. Wij zijn ook wel eens uit eten gegaan, toen we op vakantie waren en nog ver ver weg van ons huisje. Maar dochter en wij ook hadden rammelende honger. Zullen we? Vroegen we onszelf af? Maar binnen 5 minuten was onze dochter, wat die dag behoorlijk relaxed was, verandert in een a relaxte peuter. Ik ben toen met haar naar buiten gegaan en ben gaan wandelen. We hebben die avond bijna om beurten gegeten en zijn heeeeeel snel weer vertrokken.
Boodschappen moet ik nu eenmaal doen, uit eten gaan in een hip restaurant is een keuze.Tuurlijk, maar dat is dan aan de ouders om te bepalen of hun kinderen daar naar toe gaan. En als de eigenaars van een bep. gelegenheid problemen hebben met het gedrag van de kinderen kunnen die idd de ouders daarop aanspreken. Ik heb een heerlijk relaxt kind, wat overal mee naar toe kan, van tentoonstelling tot concert, en inderdaad uren aan een tafel kan zitten (ik heb wel autootjes bij me, boekjes, we geven hem voldoende aandacht, doen spelletjes met hem tussen het eten door, nemen soms ook een laptop of Iphone mee met filmpjes, waar hij met koptelefoon op naar kan kijken). Zo zitten we in de sjiekste restaurants, en iedereen vind hem enorm schattig en nooit storend. Maar als ik een heel ander kind had zou ik daar niet zitten.
Maar missmara, vind je niet dat er plekken zijn waar kinderen minder op hun plaats zijn? Ik zou nl. mijn kind niet meenemen naar zeg es wat, euh, de film. Ze is drie en tenzij het over de troetelberen gaat, weet ik genadeloos zeker dat ik kan rekenen op diepe zuchten, boze blikken en sterker, opmerkingen.
There's always a time and a place...
Dus als de ouders niet mans genoeg zijn om hun kroost zich fatsoenlijk te laten gedragen in een normaal restaaurant, dan kun je dat inderdaad niet van de kinderen verwachten. Maar wel van de ouders. Wij zijn ook wel eens uit eten gegaan, toen we op vakantie waren en nog ver ver weg van ons huisje. Maar dochter en wij ook hadden rammelende honger. Zullen we? Vroegen we onszelf af? Maar binnen 5 minuten was onze dochter, wat die dag behoorlijk relaxed was, verandert in een a relaxte peuter. Ik ben toen met haar naar buiten gegaan en ben gaan wandelen. We hebben die avond bijna om beurten gegeten en zijn heeeeeel snel weer vertrokken.
Boodschappen moet ik nu eenmaal doen, uit eten gaan in een hip restaurant is een keuze.Tuurlijk, maar dat is dan aan de ouders om te bepalen of hun kinderen daar naar toe gaan. En als de eigenaars van een bep. gelegenheid problemen hebben met het gedrag van de kinderen kunnen die idd de ouders daarop aanspreken. Ik heb een heerlijk relaxt kind, wat overal mee naar toe kan, van tentoonstelling tot concert, en inderdaad uren aan een tafel kan zitten (ik heb wel autootjes bij me, boekjes, we geven hem voldoende aandacht, doen spelletjes met hem tussen het eten door, nemen soms ook een laptop of Iphone mee met filmpjes, waar hij met koptelefoon op naar kan kijken). Zo zitten we in de sjiekste restaurants, en iedereen vind hem enorm schattig en nooit storend. Maar als ik een heel ander kind had zou ik daar niet zitten.
woensdag 23 juli 2008 om 15:55
quote:HoiPippiLangkous schreef op 23 juli 2008 @ 15:51:
Ja, dahaag Elninje, als het kind van Intiem in de supermarkt vervelend begint te doen dan moet ze het maar thuislaten en nu zeg je opeens dit.... Mag ik het ff niet meer snappen?Ze neemt het kind niet mee naar 'n film tenzij het een specifieke kinderfilm is waar kinderloze mensen toch niets te zoeken hebben en ze schreef dat ze bij restaurantbezoek waarbij haar kind vervelend werd om beurten met 't kind buiten bleven. Dat vind ik dus gewoon positieve zaken, dan neem ik 'n jankend kind in de supermarkt als compromis wel voor lief als ouders idd inzicht blijken te hebben hun kinderen niet mee te nemen naar gelegenheden waar mensen geld betalen om 'n leuke avond te hebben.
Ja, dahaag Elninje, als het kind van Intiem in de supermarkt vervelend begint te doen dan moet ze het maar thuislaten en nu zeg je opeens dit.... Mag ik het ff niet meer snappen?Ze neemt het kind niet mee naar 'n film tenzij het een specifieke kinderfilm is waar kinderloze mensen toch niets te zoeken hebben en ze schreef dat ze bij restaurantbezoek waarbij haar kind vervelend werd om beurten met 't kind buiten bleven. Dat vind ik dus gewoon positieve zaken, dan neem ik 'n jankend kind in de supermarkt als compromis wel voor lief als ouders idd inzicht blijken te hebben hun kinderen niet mee te nemen naar gelegenheden waar mensen geld betalen om 'n leuke avond te hebben.
woensdag 23 juli 2008 om 15:56
Ben het met je eens hoor pipi.
Gelukkig zijn de slecht inschattende ouders nog altijd in de minderheid mag ik hopen. Want als je goed leest en oplet hebben de meesten hier (met kinderen dus) aangegeven zelf prima te weten en in te schatten dat ze hun kroost niet mee moeten nemen naar een restaurant. Sterker, de ouders zitten ook lang niet altijd te wachten op de snottebellen van andermans kinderen en willen ook relaxed een intiem etentje kunnen hebben, zonder dat een vragende kleuter aan hun tafeltje zijn nieuwe autootje komt demonstreren. Dus ja, er zijn onopgevoede ouders, ja, er zijn onoverkomenlijke en vervelende situaties met kinderen en ja, de meeste ouders zijn zich nog altijd goed bewust van het gegeven dat hun kind niet altijd leuk is of door anderen leuk wordt gevonden. Dus ik ga ervan uit dat het vooral uitzonderingen zijn die jullie treffen (maar die wel vooral blijven hangen boven al die andere momenten dat kinderen gewoon wél goed opgevoed blijken)
Gelukkig zijn de slecht inschattende ouders nog altijd in de minderheid mag ik hopen. Want als je goed leest en oplet hebben de meesten hier (met kinderen dus) aangegeven zelf prima te weten en in te schatten dat ze hun kroost niet mee moeten nemen naar een restaurant. Sterker, de ouders zitten ook lang niet altijd te wachten op de snottebellen van andermans kinderen en willen ook relaxed een intiem etentje kunnen hebben, zonder dat een vragende kleuter aan hun tafeltje zijn nieuwe autootje komt demonstreren. Dus ja, er zijn onopgevoede ouders, ja, er zijn onoverkomenlijke en vervelende situaties met kinderen en ja, de meeste ouders zijn zich nog altijd goed bewust van het gegeven dat hun kind niet altijd leuk is of door anderen leuk wordt gevonden. Dus ik ga ervan uit dat het vooral uitzonderingen zijn die jullie treffen (maar die wel vooral blijven hangen boven al die andere momenten dat kinderen gewoon wél goed opgevoed blijken)
woensdag 23 juli 2008 om 15:58
quote:americagirl schreef op 23 juli 2008 @ 15:45:
En toch vindd ik het "omdat het kinderen zijn" niet zomaar een argument
Dus een dronken vent die schreeuwt in een restaurant mag je wel buiten zetten maar ouders met een kind wat ze niet hebben opgevoed en in de hand kunnen houden niet?
Waarom niet??? Die veroorzaken net zoveel overlast
En oke, dan kan je het van het kind misschien niet verwachten dat het weet hoe het zich moet gedragen, maar van die ouders wel. Dus ik zou zeggen: zet het kind niet buiten de deur maar de ouders. Het kind nemen ze dan vanzelf wel mee en het probleem is opgelost.
Natuurlijk kan je kinderen sommige dingen niet aanrekenen maar om nou alles maar te moeten accepteren "omdat het nou eenmaal kinderen zijn" gaat me erg ver
toen ik klein was zat ik altijd netjes aan tafel in een restaurant hoor en moest ik het niet in mijn hoofd halen om te gaan gillen en rondrennen. Kwestie van een goede opvoeding.
Kwestie van het juiste karakter. Ik ben heel goed opgevoed, maar mooi dat ik me niet stil kon houden. Heeft niets met opvoeding te maken, ik was nu eenmaal een dondersteen van de bovenste plank.
Verschil tussen een kind en een dronken man: een kind kan niet anders. Een volwassen man wel.
En toch vindd ik het "omdat het kinderen zijn" niet zomaar een argument
Dus een dronken vent die schreeuwt in een restaurant mag je wel buiten zetten maar ouders met een kind wat ze niet hebben opgevoed en in de hand kunnen houden niet?
Waarom niet??? Die veroorzaken net zoveel overlast
En oke, dan kan je het van het kind misschien niet verwachten dat het weet hoe het zich moet gedragen, maar van die ouders wel. Dus ik zou zeggen: zet het kind niet buiten de deur maar de ouders. Het kind nemen ze dan vanzelf wel mee en het probleem is opgelost.
Natuurlijk kan je kinderen sommige dingen niet aanrekenen maar om nou alles maar te moeten accepteren "omdat het nou eenmaal kinderen zijn" gaat me erg ver
toen ik klein was zat ik altijd netjes aan tafel in een restaurant hoor en moest ik het niet in mijn hoofd halen om te gaan gillen en rondrennen. Kwestie van een goede opvoeding.
Kwestie van het juiste karakter. Ik ben heel goed opgevoed, maar mooi dat ik me niet stil kon houden. Heeft niets met opvoeding te maken, ik was nu eenmaal een dondersteen van de bovenste plank.
Verschil tussen een kind en een dronken man: een kind kan niet anders. Een volwassen man wel.
woensdag 23 juli 2008 om 16:01
woensdag 23 juli 2008 om 16:02
quote:tante Klaas schreef op 23 juli 2008 @ 15:25:
ook al vind ik (andermans) kinderen bij tijd en wijle verschrikkelijk irritant - ik ben me er wel van bewust dat je van kinderen niet altijd het gedrag mag verwachten dat je van volwassenen verwacht. Ik doe dus erg mijn best kinderen te tolereren . Alleen als het de spuigaten uitloopt (kind bij bushalte dat tot 3 x toe bovenop mijn tenen springt) zeg ik er wel wat van.
Ik heb trouwens ook een dilemma. Binnenkort gaan Klaasman en ik trouwen. Nu vind ik het prima dat familie en vrienden hun kids meenemen. Gezellig - en ze horen er ook gewoon bij! Alleen wil ik ze er liever tijdens de ceremonie niet bij hebben. ik zit er niet op te wachten dat er tijdens het ja-woord ineens iemand begint te brullen dat hij of zij een schone luier wil. ofzo. Nu zat ik te denken om aan een kennis te vragen of ze tijdens de ceremonie in een apart zaaltje even op de kleintjes wil letten. Direct daarna bij de receptie kan het kleine grut dan weer herenigd worden met hun ouders.
Wat vinden jullie van deze oplossing?Ik zou dat niet willen. Ik laat niet zomaar iemand op mijn kinderen passen omdat iemand anders dat bedacht heeft. En als mijn kinderen lastig zouden worden zou ik even naar buiten lopen met ze. Ik zou ze sowieso niet snel meenemen, tenzij het heel close familie is ofzo, maar als ze mee zijn ga ik ze niet tijdens een ceremonie in een andere kamer zetten met een voor mij misschien wel onbekende oppas.
ook al vind ik (andermans) kinderen bij tijd en wijle verschrikkelijk irritant - ik ben me er wel van bewust dat je van kinderen niet altijd het gedrag mag verwachten dat je van volwassenen verwacht. Ik doe dus erg mijn best kinderen te tolereren . Alleen als het de spuigaten uitloopt (kind bij bushalte dat tot 3 x toe bovenop mijn tenen springt) zeg ik er wel wat van.
Ik heb trouwens ook een dilemma. Binnenkort gaan Klaasman en ik trouwen. Nu vind ik het prima dat familie en vrienden hun kids meenemen. Gezellig - en ze horen er ook gewoon bij! Alleen wil ik ze er liever tijdens de ceremonie niet bij hebben. ik zit er niet op te wachten dat er tijdens het ja-woord ineens iemand begint te brullen dat hij of zij een schone luier wil. ofzo. Nu zat ik te denken om aan een kennis te vragen of ze tijdens de ceremonie in een apart zaaltje even op de kleintjes wil letten. Direct daarna bij de receptie kan het kleine grut dan weer herenigd worden met hun ouders.
Wat vinden jullie van deze oplossing?Ik zou dat niet willen. Ik laat niet zomaar iemand op mijn kinderen passen omdat iemand anders dat bedacht heeft. En als mijn kinderen lastig zouden worden zou ik even naar buiten lopen met ze. Ik zou ze sowieso niet snel meenemen, tenzij het heel close familie is ofzo, maar als ze mee zijn ga ik ze niet tijdens een ceremonie in een andere kamer zetten met een voor mij misschien wel onbekende oppas.
woensdag 23 juli 2008 om 16:04
Elninjo, jij weet dat toch niet als dat kind in de winkel begint te krijsen?
Q, dan nog snap ik Americagirl wel. Ook al doe je als ouders nog zo je best, als je kind echt vervelend wordt in een restaurant dan werkt dat net zo verstorend als die dronken vent.
En daar kan dat kind niet zo heel veel aan doen, die ouders soms ook niet, maar als het écht storend wordt dan kan ik me best voorstellen dat die ouders verzocht worden te vertrekken.
(met dat kind natuurlijk )
Q, dan nog snap ik Americagirl wel. Ook al doe je als ouders nog zo je best, als je kind echt vervelend wordt in een restaurant dan werkt dat net zo verstorend als die dronken vent.
En daar kan dat kind niet zo heel veel aan doen, die ouders soms ook niet, maar als het écht storend wordt dan kan ik me best voorstellen dat die ouders verzocht worden te vertrekken.
(met dat kind natuurlijk )
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 23 juli 2008 om 16:06
Wat me opvalt is het enorme gebrek aan tolerantie in sommige posts. Er zijn wel meer dingen in de wereld anders dan ik zou willen. Ik vind het daarentegen niet zo gek dat ik het gewoon met de realiteit moet doen. Goed juist, dat heeft me leren relativeren.
Kinderen zijn geen apart "ras", het zijn gewoon mensen en ze doen mee in de maatschappij die wij met ons allen vormen. Ze hebben in feite evenveel rechten (ook al vertellen we ze dat maar niet ) als mens. Voor mij is het niet meer dan logisch dat ik kinderen tegen zal komen, net zo goed als bejaarden, turken, 30-ers, midlife crisende mannen, pubers, negers enz enz enz. Dat is hoe de wereld is.
Dat gezegd, natuurlijk neem ik mijn kleuter niet mee naar de film, bepaalde restaurants en andere plekken waarvan ik van tevoren kan inschatten dat mensen graag rust en volwassen gedrag wensen. Maar ik vind de restaurants die kinderen geen probleem vinden vanzelf veel leuker, ook als ik niet mijn kind meeneem. De sfeer is daar uberhaupt toleranter, heeft niets met kinderen te maken maar met een algehele prettige mate van tolerantie.
Kinderen zijn geen apart "ras", het zijn gewoon mensen en ze doen mee in de maatschappij die wij met ons allen vormen. Ze hebben in feite evenveel rechten (ook al vertellen we ze dat maar niet ) als mens. Voor mij is het niet meer dan logisch dat ik kinderen tegen zal komen, net zo goed als bejaarden, turken, 30-ers, midlife crisende mannen, pubers, negers enz enz enz. Dat is hoe de wereld is.
Dat gezegd, natuurlijk neem ik mijn kleuter niet mee naar de film, bepaalde restaurants en andere plekken waarvan ik van tevoren kan inschatten dat mensen graag rust en volwassen gedrag wensen. Maar ik vind de restaurants die kinderen geen probleem vinden vanzelf veel leuker, ook als ik niet mijn kind meeneem. De sfeer is daar uberhaupt toleranter, heeft niets met kinderen te maken maar met een algehele prettige mate van tolerantie.
woensdag 23 juli 2008 om 16:07
woensdag 23 juli 2008 om 16:10
En wat het vliegtuig betreft, ik zou ook best extra geld overhebben voor een reis zonder stinkende, teveel kletsende, teveel ruimte innemende buurman bijvoorbeeld.
In de trein heb je stiltecoupé's en ik zie eigenlijk vooral volwassenen die daar lak aan hebben en gewoon bellen/praten en dergelijke. Terwijl het aangegeven staat. Zoiets mag van mij in het vliegtuig ook, maar ik vind het onzin om dan te zeggen dat je zonder kinderen wilt vliegen. Ik wil gewoon zonder me te ergeren aan andere mensen vliegen. En ik erger me niet zo snel, maar in een vliegtuig of trein gaat dat vrij makkelijk. Waarom dus niet 'stiltevluchten' of 'stiltegedeeltes' in het vliegtuig?
In de trein heb je stiltecoupé's en ik zie eigenlijk vooral volwassenen die daar lak aan hebben en gewoon bellen/praten en dergelijke. Terwijl het aangegeven staat. Zoiets mag van mij in het vliegtuig ook, maar ik vind het onzin om dan te zeggen dat je zonder kinderen wilt vliegen. Ik wil gewoon zonder me te ergeren aan andere mensen vliegen. En ik erger me niet zo snel, maar in een vliegtuig of trein gaat dat vrij makkelijk. Waarom dus niet 'stiltevluchten' of 'stiltegedeeltes' in het vliegtuig?
woensdag 23 juli 2008 om 16:11
woensdag 23 juli 2008 om 16:14
quote:elninjoo schreef op 23 juli 2008 @ 15:10:
[...]
Een paar maanden geleden stond ik in de rij om te boarden voor 'n vlucht, stond er een kleuter aan een riem van mijn rugzak te knagen. Toen ik het zag keek ik naar de moeder en die stond doodleuk toe te kijken en er kon nog geen verontschuldiging vanaf. Sorry hoor, maar als ik dat soort ouders bezig zie dan vraag ik me af wat er van die kinderen terecht moet komen.Ja, heel vervelend, en je punt is??
[...]
Een paar maanden geleden stond ik in de rij om te boarden voor 'n vlucht, stond er een kleuter aan een riem van mijn rugzak te knagen. Toen ik het zag keek ik naar de moeder en die stond doodleuk toe te kijken en er kon nog geen verontschuldiging vanaf. Sorry hoor, maar als ik dat soort ouders bezig zie dan vraag ik me af wat er van die kinderen terecht moet komen.Ja, heel vervelend, en je punt is??
woensdag 23 juli 2008 om 16:23
quote:Eowynn_ schreef op 23 juli 2008 @ 16:07:
Maar als ouders wordt je geacht om consequent te blijven en voorál niet toe te geven. Als je in een restaurant zit en je kind jengelt omdat het naar huis wil/van tafel wil/wil spelen moet je opeens wél toegeven, want anders hebben andere mensen daar last van?
Daar sla je de spijker ook mee op z'n kop Eowyn. Er wordt nl. verwacht dat wij als ouders opvoeden (logisch). Maar opvoeden brengt soms ook kabaal met zich mee. Want toegeven geeft op de korte termijn misschien wel rust, immers kind houdt op met dreinen. Maar op de lange termijn krijg je er strontvervelende en alles willende mensjes van. Dus af en toe is nee ook Nee en dan moet je daar ook in vastbijten. Ondanks scenes, ondanks geschreeuw. Dan sta je maar in de rij bij de kassa. Lullig, maar dát is opvoeden en iemand die vindt dat je dan maar gelijk een klets om de oren moet verkopen is totaal niet bezig met het totaalplaatje dat opvoeden heet. Dan wordt er dus eigenlijk verwacht van de ouders dat ze omwille van de lieve vrede maar de kinderen koest houden. Je geeft ouders dan een lekker signaal mee. We staan achter je zolang je kind stil is. Maar ohwe als je onopgevoede mensen de wereld inhelpt. Opvoeden is een kwestie van een hele lange adem.
Oh, heus, ik ben iemand die dochter wel eens een pets verkoopt als het m.i. te gortig wordt. Daar is al vaker over gevallen en daar gaat de discussie nu niet over. Maar het is een uiterste middel en meestal bereik je honderd keer meer met de lange adem. Ook als je verbod dus janken oplevert. Dan hoort het er gewoon bij dat je ook denkt, laat gaan laat gaan (en da's moeilijk hoor als ouder, want je vindt het gejank zelf ook niet om aan te horen en je weet dondersgoed wat de rest van de rij er mogelijk allemaal wel niet van vindt).
In een restaurant vertrek ik. Ik laat mijn kind daar niet janken of zet het op de gang als ik redelijkerwijs kan voorspellen dat het indruk genoeg maakt dat het dan de rest van de avond wel goed verloopt. Dan is eht even 5 minuten doorbijten en dat betaald zich dan terug met een kind dat zich wel laat sturen. Maar als blijkt dat de gang geen indruk maakt (wat eht gewoon soms echt echt echt niet doet!), tja, dan is het dus helaas pindakaas, maar dan nemen we afscheid van ons warme bordje eten (vragen we heul zielig of we een doggy bag mogen )
Maar als ouders wordt je geacht om consequent te blijven en voorál niet toe te geven. Als je in een restaurant zit en je kind jengelt omdat het naar huis wil/van tafel wil/wil spelen moet je opeens wél toegeven, want anders hebben andere mensen daar last van?
Daar sla je de spijker ook mee op z'n kop Eowyn. Er wordt nl. verwacht dat wij als ouders opvoeden (logisch). Maar opvoeden brengt soms ook kabaal met zich mee. Want toegeven geeft op de korte termijn misschien wel rust, immers kind houdt op met dreinen. Maar op de lange termijn krijg je er strontvervelende en alles willende mensjes van. Dus af en toe is nee ook Nee en dan moet je daar ook in vastbijten. Ondanks scenes, ondanks geschreeuw. Dan sta je maar in de rij bij de kassa. Lullig, maar dát is opvoeden en iemand die vindt dat je dan maar gelijk een klets om de oren moet verkopen is totaal niet bezig met het totaalplaatje dat opvoeden heet. Dan wordt er dus eigenlijk verwacht van de ouders dat ze omwille van de lieve vrede maar de kinderen koest houden. Je geeft ouders dan een lekker signaal mee. We staan achter je zolang je kind stil is. Maar ohwe als je onopgevoede mensen de wereld inhelpt. Opvoeden is een kwestie van een hele lange adem.
Oh, heus, ik ben iemand die dochter wel eens een pets verkoopt als het m.i. te gortig wordt. Daar is al vaker over gevallen en daar gaat de discussie nu niet over. Maar het is een uiterste middel en meestal bereik je honderd keer meer met de lange adem. Ook als je verbod dus janken oplevert. Dan hoort het er gewoon bij dat je ook denkt, laat gaan laat gaan (en da's moeilijk hoor als ouder, want je vindt het gejank zelf ook niet om aan te horen en je weet dondersgoed wat de rest van de rij er mogelijk allemaal wel niet van vindt).
In een restaurant vertrek ik. Ik laat mijn kind daar niet janken of zet het op de gang als ik redelijkerwijs kan voorspellen dat het indruk genoeg maakt dat het dan de rest van de avond wel goed verloopt. Dan is eht even 5 minuten doorbijten en dat betaald zich dan terug met een kind dat zich wel laat sturen. Maar als blijkt dat de gang geen indruk maakt (wat eht gewoon soms echt echt echt niet doet!), tja, dan is het dus helaas pindakaas, maar dan nemen we afscheid van ons warme bordje eten (vragen we heul zielig of we een doggy bag mogen )
woensdag 23 juli 2008 om 16:23
O ja, die stiltecoupés, tijdje terug was ik met mijn beide dochters in een trein en toevallig waren we in de stiltecoupé. Ik zei tegen de jongste, die is 12, dat ze rustig moest zijn en dat het niet de bedoeling was daar hard te praten. Dat deed ze ook heel braaf, hoe moeilijk het ook is. Maar ja, in de coupé zat een jongeman van een jaar of 20 met zijn mp3-speler zo hard aan dat wij de muziek en de tekst konden verstaan. Daar ga je dan met je goede gedrag. En verder de gesprekken van anderen die niet op fluistertoon waren maar op harde toon. En dan mijn dochter die heel braaf stil zat te wezen. Vond het eigenlijk een beetje zielig voor haar.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
woensdag 23 juli 2008 om 16:30
quote:Eowynn_ schreef op 23 juli 2008 @ 16:02:
[...]
Ik zou dat niet willen. Ik laat niet zomaar iemand op mijn kinderen passen omdat iemand anders dat bedacht heeft. En als mijn kinderen lastig zouden worden zou ik even naar buiten lopen met ze. Ik zou ze sowieso niet snel meenemen, tenzij het heel close familie is ofzo, maar als ze mee zijn ga ik ze niet tijdens een ceremonie in een andere kamer zetten met een voor mij misschien wel onbekende oppas.
Ik zou dat natuurlijk wel van tevoren even overleggen met de ouders he?! maa tja, dat je je kinderen niet aan een wildvreemde wilt laten, daar heb ik ook wel begrip voor eigenlijk. De oppas die ik op het oog heb is wel een bekende van mij en een paar gasten, maar niet van allemaal natuurlijk (wel gediplomeerd kinderjuf trouwens).
Wat ik nou juist heel graag wil voorkomen is dat er iemand weg moet om kinderen te troosten ofzo. Ik vind dat heel storend. De rest van de dag maakt het me niks uit, receptie, diner, feest: laat ze maar lekker rondrennen en ze mogen brullen wat ze willen maar het gaat me echt om dat ene moment. En ik vind het absoluut ongastvrij om gewoon te zeggen dat ze niet welkom zijn, dat is echt geen optie.
Maar jij schrijft dat je ze sowieso niet mee zou nemen, waar ligt die leeftijdsgrens ongeveer wat jou betreft? Het gaat hier om kleintjes in alle leeftijden tot (effe rekenen) 4 jaar.
[...]
Ik zou dat niet willen. Ik laat niet zomaar iemand op mijn kinderen passen omdat iemand anders dat bedacht heeft. En als mijn kinderen lastig zouden worden zou ik even naar buiten lopen met ze. Ik zou ze sowieso niet snel meenemen, tenzij het heel close familie is ofzo, maar als ze mee zijn ga ik ze niet tijdens een ceremonie in een andere kamer zetten met een voor mij misschien wel onbekende oppas.
Ik zou dat natuurlijk wel van tevoren even overleggen met de ouders he?! maa tja, dat je je kinderen niet aan een wildvreemde wilt laten, daar heb ik ook wel begrip voor eigenlijk. De oppas die ik op het oog heb is wel een bekende van mij en een paar gasten, maar niet van allemaal natuurlijk (wel gediplomeerd kinderjuf trouwens).
Wat ik nou juist heel graag wil voorkomen is dat er iemand weg moet om kinderen te troosten ofzo. Ik vind dat heel storend. De rest van de dag maakt het me niks uit, receptie, diner, feest: laat ze maar lekker rondrennen en ze mogen brullen wat ze willen maar het gaat me echt om dat ene moment. En ik vind het absoluut ongastvrij om gewoon te zeggen dat ze niet welkom zijn, dat is echt geen optie.
Maar jij schrijft dat je ze sowieso niet mee zou nemen, waar ligt die leeftijdsgrens ongeveer wat jou betreft? Het gaat hier om kleintjes in alle leeftijden tot (effe rekenen) 4 jaar.
woensdag 23 juli 2008 om 16:41
Tante Klaas, ik zou gewoon alle mensen die kinderen meenemen even bellen en voorzichtig zeggen dat het een beetje een schrikbeeld van jullie is om huilende of roepende kinderen tijdens jullie ceremonie te hebben en of ze die kinderen, als ze al meekomen, misschien naar buiten kunnen brengen als die huilen. ALs je dat vriendelijk brengt zal dat toch geen probleem zijn? Oppas zou ik juist ook niet doen als ouders, die moet je toch vertrouwen, vooral kleine kinderen willen dat vaak niet zomaar.
woensdag 23 juli 2008 om 16:44
Eowynn, zou jij je kinderen dan ook niet te spelen laten in de ballenbakken van IKEA bijvoorbeeld? Of in de speelhoek van een rest. als die er 1 hebben? Kijk, daar ben ik zelf weer makkelijker in. Ik zou het juist wel handig vinden als gast op een bruiloft. Dan heb ik de stress niet van oppas zoeken (zeker als het stel bevriend is met ons beiden, anders laat ik papa wel oppassen natuurlijk) en ook de stress niet van de gedachte "als ze maar niet gaat jengelen" (want oh boy, heb eens op een bruiloft gezeten en het kindje van anderhalf trok alle aandacht naar zich toe met zijn gehuil. Da's gewoon echt vervelend. Vinnik dan hoor ; ).
Dus lijkt me een uitkomst voor alle partijen.
Dus lijkt me een uitkomst voor alle partijen.
woensdag 23 juli 2008 om 16:48
Ik had je laatste post niet meer gelezen. Je kunt ze ook beleefd vragen of ze ze thuis willen laten als je bang bent dat het naar buiten gaan met jengelende kinderen ook storend is. Maar volgens mij valt dat wel mee hoor. En je gaat zo op in het moment dat je echt niet door een jengel hier of daar uit je 'gevoel' raakt, zeker als het meteen in de kiem gesmoord wordt. Het belangrijkste is het aan alle gasten laten weten wat je niet wilt. Dan kunnen zij daar rekening mee houden.
woensdag 23 juli 2008 om 16:49
Oh, ben dan best makkelijk denk ik qua oppassen. Op vakantie zaten we in een kinderrijk straatje (Italie, zomer, water, krijg je dat) en er zaten volgens mij nogal wat oranjeliefhebbers bij. Die dus allemaal naar de wedstrijden togen (wij zaten heerlijk relaxed in een stil straatje aan ons wijntje) met kinderen. Kinderen allemaal over de zeik natuurlijk omdat het zo laat werd voor hen. Ik had echt zoiets van, geef ons die babyphones (wij hadden die van ons tenminste bij) en wij blijven hier wel zitten en passen op jullie koters. We zitten hier toch.
Ik bedoel, als er wat is, zijn de ouders zo gelocaliseerd.
Maar goed, daar ben ik dan wat makkelijker in blijkbaar.
Ik bedoel, als er wat is, zijn de ouders zo gelocaliseerd.
Maar goed, daar ben ik dan wat makkelijker in blijkbaar.
