Relaties
alle pijlers
Mn papa gaat dood
donderdag 24 juli 2008 om 12:27
Ik dacht altijd dat alle kutdingen aan mij voorbij zouden gaan. Natuurlijk wist ik wel dat het niet echt waar was, maar ik wilde het zo graag geloven.
We wisten al een paar weken dat mn vader (weer) kanker heeft. Maar positief als ons gezin is, twijfelden we er niet aan dat hij beter zou worden. Gister hebben we te horen gekregen hij uitzaaingen heeft en niet meer beter wordt. Nu is opeens alles anders.
Ik ben 25, maar ik voel me weer 5. Ik ben zooooo bang voor wat er komen gaat. Mijn stoere, sterke vader gaat heel ziek worden en..... En mijn lieve moeder met zo veel verdriet zien, doet me meer pijn dan ik me ooit kon voorstellen... Geen seconde krijg ik dit allemaal uit mijn hoofd en ik bedenk me alleen maar wat ik allemaal niet meer met hem zal kunnen gaan delen. Ik ben nog nooit zo bang en verdrietig geweest.
Wilde het gewoon even van me afschrijven...
We wisten al een paar weken dat mn vader (weer) kanker heeft. Maar positief als ons gezin is, twijfelden we er niet aan dat hij beter zou worden. Gister hebben we te horen gekregen hij uitzaaingen heeft en niet meer beter wordt. Nu is opeens alles anders.
Ik ben 25, maar ik voel me weer 5. Ik ben zooooo bang voor wat er komen gaat. Mijn stoere, sterke vader gaat heel ziek worden en..... En mijn lieve moeder met zo veel verdriet zien, doet me meer pijn dan ik me ooit kon voorstellen... Geen seconde krijg ik dit allemaal uit mijn hoofd en ik bedenk me alleen maar wat ik allemaal niet meer met hem zal kunnen gaan delen. Ik ben nog nooit zo bang en verdrietig geweest.
Wilde het gewoon even van me afschrijven...
donderdag 24 juli 2008 om 15:30
ik heb heel erg getwijfeld of ik mn verhaal op het forum wilde opschrijven, maar ik ben heel blij dat ik het heb gedaan. Ik vind het fijn om te horen hoe anderen hier mee omgaan en dat de verwarrende gevoelens normaal zijn ( tsja wat is normaal). Ik ben echt een schrijfmens dus ik ga vanavond ook een boekje kopen om voor mezelf dingen in op te kunnen schrijven in deze periode. Over wat we als gezin meemaken en over mijn gevoel daarbij. Fijn idee, bedankt voor die tip ook.
Marianne, mijn vader was ook net 5 jaar schoon en ze waren net gestopt met controles. Het frustreert me wel dat ze 5 jaar lang foto's hebben gemaakt en nooit iets erop hebben gezien, terwijl nu blijkt dat het er wel al een hele tijd zat. Die foto's waren dus schijn controle. Het is bij toeval dat we er nu achtergekomen zijn, hij ging voor iets heel anders door de scan.
Maar goed, daar valt nu niets meer aan te veranderen.
Sinds de eerste keer dat mijn vader ziek is, zijn we overigens ook al veel closer geworden. Was hij vroeger vrij gesloten, de laatste jaren laat hij ons regelamatig, op zijn manier, weten hoe belangrijk we voor hem zijn. En spreken we die dingen ook uit. Dat is fijn.
Nouja ik kan even niet op alles reageren, maar alle reacties doen me iets. Echt een warm gevoel.
terug aan iedereen.........
Marianne, mijn vader was ook net 5 jaar schoon en ze waren net gestopt met controles. Het frustreert me wel dat ze 5 jaar lang foto's hebben gemaakt en nooit iets erop hebben gezien, terwijl nu blijkt dat het er wel al een hele tijd zat. Die foto's waren dus schijn controle. Het is bij toeval dat we er nu achtergekomen zijn, hij ging voor iets heel anders door de scan.
Maar goed, daar valt nu niets meer aan te veranderen.
Sinds de eerste keer dat mijn vader ziek is, zijn we overigens ook al veel closer geworden. Was hij vroeger vrij gesloten, de laatste jaren laat hij ons regelamatig, op zijn manier, weten hoe belangrijk we voor hem zijn. En spreken we die dingen ook uit. Dat is fijn.
Nouja ik kan even niet op alles reageren, maar alle reacties doen me iets. Echt een warm gevoel.
terug aan iedereen.........
donderdag 24 juli 2008 om 15:35
Soepkippie, ik krijg het helemaal koud van je post... Ik kan me (gelukkig!) (nog...) niet voorstellen hoe je je voelt, maar je hoort het zoveel tegenwoordig...
Meisje, heel veel sterkte! Ik las in een eerdere posting al (sorry, ik weet even niet meer van wie) dat je niet krampachtig hoeft te proberen je herinneringen vast te houden, omdat die herinneringen er tóch wel zijn... Dat geloof ik ook oprecht; vaak herinner je naderhand de stomste, kleinste, maar toch heel waardevolle dingen van iemand, zonder dat je er op dat moment erg in hebt gehad!
Heel veel sterkte, schrijf veel van je af als je daar behoefte aan hebt!
Liefs, AnnBritt.
Meisje, heel veel sterkte! Ik las in een eerdere posting al (sorry, ik weet even niet meer van wie) dat je niet krampachtig hoeft te proberen je herinneringen vast te houden, omdat die herinneringen er tóch wel zijn... Dat geloof ik ook oprecht; vaak herinner je naderhand de stomste, kleinste, maar toch heel waardevolle dingen van iemand, zonder dat je er op dat moment erg in hebt gehad!
Heel veel sterkte, schrijf veel van je af als je daar behoefte aan hebt!
Liefs, AnnBritt.
donderdag 24 juli 2008 om 15:51
quote:Soepkippie schreef op 24 juli 2008 @ 15:30:
Marianne, mijn vader was ook net 5 jaar schoon en ze waren net gestopt met controles. Het frustreert me wel dat ze 5 jaar lang foto's hebben gemaakt en nooit iets erop hebben gezien, terwijl nu blijkt dat het er wel al een hele tijd zat. Die foto's waren dus schijn controle. Het is bij toeval dat we er nu achtergekomen zijn, hij ging voor iets heel anders door de scan.
Maar goed, daar valt nu niets meer aan te veranderen.
nee, daar valt helaas niets aan te veranderen. Bij mijn vader was het geloof ik ook zo dat ze alleen controle houden op het gebied waar het zat. De dokter zei dat het puur toeval was dat hij het weer kreeg. Tja, schrale troost, dat is waar.
En wat hierboven al wordt geschreven over die herinneringen. Ik verbaas me er soms nog over hoeveel dingen ik me van mijn vader herinner. Dingen die ik vergeten leek te zijn. Dat komt inderdaad vanzelf!
(f)
Marianne, mijn vader was ook net 5 jaar schoon en ze waren net gestopt met controles. Het frustreert me wel dat ze 5 jaar lang foto's hebben gemaakt en nooit iets erop hebben gezien, terwijl nu blijkt dat het er wel al een hele tijd zat. Die foto's waren dus schijn controle. Het is bij toeval dat we er nu achtergekomen zijn, hij ging voor iets heel anders door de scan.
Maar goed, daar valt nu niets meer aan te veranderen.
nee, daar valt helaas niets aan te veranderen. Bij mijn vader was het geloof ik ook zo dat ze alleen controle houden op het gebied waar het zat. De dokter zei dat het puur toeval was dat hij het weer kreeg. Tja, schrale troost, dat is waar.
En wat hierboven al wordt geschreven over die herinneringen. Ik verbaas me er soms nog over hoeveel dingen ik me van mijn vader herinner. Dingen die ik vergeten leek te zijn. Dat komt inderdaad vanzelf!
(f)
donderdag 24 juli 2008 om 16:40
Hey Soepkippie,
Fijn dat je wat aan de reacties hebt, het is zo belangrijk om veel steun te hebben.
Ik vond het ook heel vreemd voelen om een videocamera te kopen en dan bewust te gaan filmen. Of bewust foto;'s maken. (Wij deden dat op zijn laatste verjaardag in december, ik had met mijn twee zusjes een hele verrassingsavond georganiseerd en heb alles gefilmd en heel veel foto's gemaakt).
Ik weet ook niet zo goed waarom ik het vreemd vond, misschien omdat het ook zo bevestigde dat papa er niet meer zou zijn, terwijl hij er nu al wel was. Het heeft iets heel 'gemeens' om het vast te leggen. Bijna alsof het egoisitisch is....je bent er nu nog, maar ik wil je vangen voor later en dat vind ik belangrijker dan nu van je genieten. Ik weet dat het niet zo is en papa voelde het ook niet zo, maar toch voelde het zo. (ongeveer zo, want het is te reemd om uit te leggen)
Maar toch doen! Ook al kijk je er nooit meer naar, je weet altijd dat je het hebt.
Fijn ook dat je zus terugkomt. Mijn band met mijn zusjes is echt enorm veel sterker geworden. En dat jij nu al zegt dat je er een mooie tijd van gaat maken, zegt al hoe sterk je bent.
En wat iemand hiervoor ook al zei: op 1 of andere manier vind ik het best meevallen vwb de 'nasleep'. Ik dacht echt dat mijn wereld in zou storten als mijn vader overleed. Achteraf stortte alles in toen ik hoorde dat hij ziek was. Ik kan er ook makkelijk over praten en aan denken. Soms wordt ik enorm verdrietig erover, maar alles is hanteerbaar en gaat bij me horen. Het wordt niet makkelijker, maar je went er op een bepaalde manier aan.
Jij redt het wel, dat lees ik zo! En ik vind het fijn dat ik iemand met mijn ervaring een beetje kan steunen. Werkt voor mij ook helend zeg maar. Ik heb echt met je te doen en wordt echt emotioneel van je postings. Het raakt me hoe je erover schrijft en hoe je je overlevingsmechanisme aanspreekt, terwijl je nog wel blijft voelen. (ik hoop dat mijn verhaaltjes ook een beetje te begrijpen zijn )
Serkte nogmaals
Fijn dat je wat aan de reacties hebt, het is zo belangrijk om veel steun te hebben.
Ik vond het ook heel vreemd voelen om een videocamera te kopen en dan bewust te gaan filmen. Of bewust foto;'s maken. (Wij deden dat op zijn laatste verjaardag in december, ik had met mijn twee zusjes een hele verrassingsavond georganiseerd en heb alles gefilmd en heel veel foto's gemaakt).
Ik weet ook niet zo goed waarom ik het vreemd vond, misschien omdat het ook zo bevestigde dat papa er niet meer zou zijn, terwijl hij er nu al wel was. Het heeft iets heel 'gemeens' om het vast te leggen. Bijna alsof het egoisitisch is....je bent er nu nog, maar ik wil je vangen voor later en dat vind ik belangrijker dan nu van je genieten. Ik weet dat het niet zo is en papa voelde het ook niet zo, maar toch voelde het zo. (ongeveer zo, want het is te reemd om uit te leggen)
Maar toch doen! Ook al kijk je er nooit meer naar, je weet altijd dat je het hebt.
Fijn ook dat je zus terugkomt. Mijn band met mijn zusjes is echt enorm veel sterker geworden. En dat jij nu al zegt dat je er een mooie tijd van gaat maken, zegt al hoe sterk je bent.
En wat iemand hiervoor ook al zei: op 1 of andere manier vind ik het best meevallen vwb de 'nasleep'. Ik dacht echt dat mijn wereld in zou storten als mijn vader overleed. Achteraf stortte alles in toen ik hoorde dat hij ziek was. Ik kan er ook makkelijk over praten en aan denken. Soms wordt ik enorm verdrietig erover, maar alles is hanteerbaar en gaat bij me horen. Het wordt niet makkelijker, maar je went er op een bepaalde manier aan.
Jij redt het wel, dat lees ik zo! En ik vind het fijn dat ik iemand met mijn ervaring een beetje kan steunen. Werkt voor mij ook helend zeg maar. Ik heb echt met je te doen en wordt echt emotioneel van je postings. Het raakt me hoe je erover schrijft en hoe je je overlevingsmechanisme aanspreekt, terwijl je nog wel blijft voelen. (ik hoop dat mijn verhaaltjes ook een beetje te begrijpen zijn )
Serkte nogmaals
donderdag 24 juli 2008 om 17:01
weer kippevel Sophy. Jee wat bizar dat je precies opschrijft wat ik ook voel en bedoel. Dat met die videocamara en foto's Dat voelt zo bizar inderdaad, precies zoals jij het zegt, het lijkt egoistisch en dat lijken sowieso veel van mijn gedachten en gevoelens op dit moment.
Met mijn zus ben ik nooit heel close geweest, maar ik denk dat we nu inderdaad toch weer veel dichter bij elkaar komen. Het is ook heel raar dat ik mijn halfzus (dochter van papa) net heb leren kennen en zij ook mijn vader. Zij kent hem dus net een paar maanden. Voor haar lijkt het me ook zo verschrikkelijk.
Wat jij zegt over nasleep. Ik heb nú al het gevoel dat ik banger ben voor het aftakelen en de ziekte dan voor het overlijden zelf. Heb het gevoel dat het dan meer een soort van vaststaand feit is, waar je uiteindelijk mee kan leren leven. Het hele ziektebed is waar ik enorm tegenop zie. Vooral omdat paps een hele actieve man is.
Hij wordt over een paar weken 60 en het plan was om een groot feest te geven (hij viert normaal zijn verjaardag niet). Maar of dat doorgaat weet ik nu nog niet. Dat moet hij zelf maar beslissen. Op dit moment zijn mijn ouders samen een oaar dagen op vakantie.... daarna gaan we weer plannen maken hoop ik.
Ik vind het fijn om te horen dat jij via weg misschien je gevoel ook weer ietsiepietsemeer een plek kan geven. Je posts zijn zeker heel begrijpelijk hoor!! Ik heb t gevoel dat ik nu vooral erg veel over mezelf praat en zo ben ik normaal niet, voelt beetje raar. Maar ik vind t wel heel fijn om t op deze manier langzaam door te laten dringen. Als andere mensen hun verhaal hierdoor ook kwijt kunnen is dat nog veel fijner!
(sjee wat een lang vergaal alweer......)
Thanks!!!!
Met mijn zus ben ik nooit heel close geweest, maar ik denk dat we nu inderdaad toch weer veel dichter bij elkaar komen. Het is ook heel raar dat ik mijn halfzus (dochter van papa) net heb leren kennen en zij ook mijn vader. Zij kent hem dus net een paar maanden. Voor haar lijkt het me ook zo verschrikkelijk.
Wat jij zegt over nasleep. Ik heb nú al het gevoel dat ik banger ben voor het aftakelen en de ziekte dan voor het overlijden zelf. Heb het gevoel dat het dan meer een soort van vaststaand feit is, waar je uiteindelijk mee kan leren leven. Het hele ziektebed is waar ik enorm tegenop zie. Vooral omdat paps een hele actieve man is.
Hij wordt over een paar weken 60 en het plan was om een groot feest te geven (hij viert normaal zijn verjaardag niet). Maar of dat doorgaat weet ik nu nog niet. Dat moet hij zelf maar beslissen. Op dit moment zijn mijn ouders samen een oaar dagen op vakantie.... daarna gaan we weer plannen maken hoop ik.
Ik vind het fijn om te horen dat jij via weg misschien je gevoel ook weer ietsiepietsemeer een plek kan geven. Je posts zijn zeker heel begrijpelijk hoor!! Ik heb t gevoel dat ik nu vooral erg veel over mezelf praat en zo ben ik normaal niet, voelt beetje raar. Maar ik vind t wel heel fijn om t op deze manier langzaam door te laten dringen. Als andere mensen hun verhaal hierdoor ook kwijt kunnen is dat nog veel fijner!
(sjee wat een lang vergaal alweer......)
Thanks!!!!
donderdag 24 juli 2008 om 17:07
hahah goed idee dat biertje, volgens mij lijken wij veel op elkaar, wat jij typt herken ik mezelf ook in (en dan bedoel ik niet alleen het biertje ) Ben ook niet zo gewend om het heel veel over mezelf te hebben (al gaat dat me online beter af dan irl), daarom is dit juist fijn. En dat met je halfzus is ook een bizar toeval, ik heb ook zo'n halfzus;-)
Meid je hebt het biertje verdiend!
xxx
Meid je hebt het biertje verdiend!
xxx
donderdag 24 juli 2008 om 21:46
En ook ik wil je ontzettend veel sterkte wensen!
Je hoort vaak dat mensen, ondanks het intense verdriet, hele dierbare herinneringen overhouden aan de laatste periode samen. Ik hoop dat het jullie gezin ook gegund is om nog een hele poos mooie en dierbare herinneringen te maken.
En die video is een goed idee. Wij hebben op een familiefeest een hele band vol geschoten met vooral heel vaak een oude oom in beeld, waarvan iedereen dacht dat hij niet lang meer onder ons zou blijven. Die oom is er - inmiddels jaren later - nog steeds, maar die dag bleek achteraf de laatste dag te zijn dat ik mijn broer in leven zag (die plotseling overleed). Hij staat op de band, nog vrolijk en vol leven en helemaal zichzelf. Ik ben zo blij met die video...
Je hoort vaak dat mensen, ondanks het intense verdriet, hele dierbare herinneringen overhouden aan de laatste periode samen. Ik hoop dat het jullie gezin ook gegund is om nog een hele poos mooie en dierbare herinneringen te maken.
En die video is een goed idee. Wij hebben op een familiefeest een hele band vol geschoten met vooral heel vaak een oude oom in beeld, waarvan iedereen dacht dat hij niet lang meer onder ons zou blijven. Die oom is er - inmiddels jaren later - nog steeds, maar die dag bleek achteraf de laatste dag te zijn dat ik mijn broer in leven zag (die plotseling overleed). Hij staat op de band, nog vrolijk en vol leven en helemaal zichzelf. Ik ben zo blij met die video...
donderdag 24 juli 2008 om 23:30
Hoi Soepkippie,
Helaas is dit iets wat iedereen ooit zal meemaken, sommige mensen hebben zelf al een mooie leeftijd wanneer ouders overlijden, anderen zijn nog heel jong wanneer ze zonder ouders verder moeten. Ik was 28 toen mijn vader acht jaar na mijn moeder stierf...mijn hele veilige basis was weg. En vanaf dat moment was ik een stukje van mezelf, misschien wel voorgoed, kwijt. Nu goed voor elkaar zorgen en alles delen wat je nog graag wilt delen. En ondanks de zware tijd zoeken naar momenten die over een poosje een mooie herinnering zullen zijn.
Sterkte!
Helaas is dit iets wat iedereen ooit zal meemaken, sommige mensen hebben zelf al een mooie leeftijd wanneer ouders overlijden, anderen zijn nog heel jong wanneer ze zonder ouders verder moeten. Ik was 28 toen mijn vader acht jaar na mijn moeder stierf...mijn hele veilige basis was weg. En vanaf dat moment was ik een stukje van mezelf, misschien wel voorgoed, kwijt. Nu goed voor elkaar zorgen en alles delen wat je nog graag wilt delen. En ondanks de zware tijd zoeken naar momenten die over een poosje een mooie herinnering zullen zijn.
Sterkte!
vrijdag 25 juli 2008 om 00:52
Dag lieve Soepkip,
Ben al de hele middag van slag van je topic. Mijn vader overleed vorig jaar aan kanker. Tussen diagnose en overlijden zaten 4 maanden, waarvan hij de helft nog echt "mijn vader" is geweest. Nog dagelijks voel ik de pijn en het gemis.
Wat wil ik je meegeven? Volg je hart en je gevoel. Doe wat jij denkt dat je moet doen, doe niet wat je niet wilt doen.
Voor vaderdag (we wisten dat het zijn laatste zou zijn) heb ik het boek "opa vertel eens" gegeven. Bestaat ook in de pappa vorm. Het is zo'n boek waarin de persoon in kwestie van alles invult over zijn verleden, over herinneringen, over zijn gevoel, heel persoonlijk allemaal. Ik deed het vooral omdat ik wist hoe erg hij het vond dat hij zijn kleinzoon niet zou zien opgroeien en op deze manier heeft hij een stukje in de toekomst gekocht. Het boek is nog in het bezit van mijn moeder, die het af zou maken voor hem, maar ik kijk er al naar uit om zijn woorden te lezen, zijn handschrift te zien en wat dichter bij hem te zijn. Misschien een idee?
Ik wens je heel veel sterkte, mail me als je wat kwijt wil, ik ben in gedachten bij je want ik weet hoe groot dit verlies is.
Heel veel tranen...
Ben al de hele middag van slag van je topic. Mijn vader overleed vorig jaar aan kanker. Tussen diagnose en overlijden zaten 4 maanden, waarvan hij de helft nog echt "mijn vader" is geweest. Nog dagelijks voel ik de pijn en het gemis.
Wat wil ik je meegeven? Volg je hart en je gevoel. Doe wat jij denkt dat je moet doen, doe niet wat je niet wilt doen.
Voor vaderdag (we wisten dat het zijn laatste zou zijn) heb ik het boek "opa vertel eens" gegeven. Bestaat ook in de pappa vorm. Het is zo'n boek waarin de persoon in kwestie van alles invult over zijn verleden, over herinneringen, over zijn gevoel, heel persoonlijk allemaal. Ik deed het vooral omdat ik wist hoe erg hij het vond dat hij zijn kleinzoon niet zou zien opgroeien en op deze manier heeft hij een stukje in de toekomst gekocht. Het boek is nog in het bezit van mijn moeder, die het af zou maken voor hem, maar ik kijk er al naar uit om zijn woorden te lezen, zijn handschrift te zien en wat dichter bij hem te zijn. Misschien een idee?
Ik wens je heel veel sterkte, mail me als je wat kwijt wil, ik ben in gedachten bij je want ik weet hoe groot dit verlies is.
Heel veel tranen...
vrijdag 25 juli 2008 om 01:51
Lieve Soepkippie, alleen van je topic-titel al breekt mijn hart. Wat een schok moet dit voor je zijn. Wat jouw familie nu overkomt is mijn grootste angst. Ik ben al drie keer op dit topic geweest vandaag, zoekend naar de juiste woorden.
Maar ik kon ze niet vinden. En nog steeds niet maar ik wilde niet gaan slapen zonder toch mijn medeleven naar jou en je familie te uiten.
Gister ging ik met een blij gevoel slapen omdat ik heel enthousiast mee praatte op een nieuw topic over het hebben van een goede band met je ouders. En die heb ik gelukkig. In dat topic spraken verschillende mensen, waaronder ik, ook over hun angst dat er ooit iets met (een van) hun ouders gebeurt.
En nu, een dag later, schrijf ik voor het slapen gaan op een topic woorden voor iemand die nu in die angst leeft. En de onzekerheid aan den lijve ondervindt. En ik ga lang niet zo vrolijk naar bed als gisteren.
Soepkippie, ik wens jou en je familie heel veel sterkte en liefde toe. Ik hoop dat je vader veel leed bespaart blijft en dat jullie, als de tijd daar is, samen een waardig afscheid van elkaar kunnen nemen. Waarin alles gezegd is wat je nog zeggen wilde. En waarin nog heel veel prachtige momenten en herinneringen zullen ontstaan.
liefs,
winterdip
Maar ik kon ze niet vinden. En nog steeds niet maar ik wilde niet gaan slapen zonder toch mijn medeleven naar jou en je familie te uiten.
Gister ging ik met een blij gevoel slapen omdat ik heel enthousiast mee praatte op een nieuw topic over het hebben van een goede band met je ouders. En die heb ik gelukkig. In dat topic spraken verschillende mensen, waaronder ik, ook over hun angst dat er ooit iets met (een van) hun ouders gebeurt.
En nu, een dag later, schrijf ik voor het slapen gaan op een topic woorden voor iemand die nu in die angst leeft. En de onzekerheid aan den lijve ondervindt. En ik ga lang niet zo vrolijk naar bed als gisteren.
Soepkippie, ik wens jou en je familie heel veel sterkte en liefde toe. Ik hoop dat je vader veel leed bespaart blijft en dat jullie, als de tijd daar is, samen een waardig afscheid van elkaar kunnen nemen. Waarin alles gezegd is wat je nog zeggen wilde. En waarin nog heel veel prachtige momenten en herinneringen zullen ontstaan.
liefs,
winterdip
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 25 juli 2008 om 01:57
vrijdag 25 juli 2008 om 05:09
Meisje toch, wat afschuwelijk voor jou en je familie.
Je bent nog veel te jong om dit al mee te moeten maken.
Ik schrik er ook erg van hoeveel medeforummers hun vader of moeder al moeten missen.
We weten allemaal dat dit moment komt, en we zien er allemaal als een berg tegenop.
Ik heb mijn beide ouders nog. Toch denk ik hier vaak over na, omdat ik geemigreerd ben en erg ver weg woon. Ik weet dus dat als ik het bericht krijg dat een van mijn ouders ongeneeslijk ziek is, ik niet in de buurt zal zijn om die laatste, zo dierbare, herrineringen te maken.
Ik hoop dat het jullie lukt om het meeste te maken van de tijd die jullie nog rest.
Heel veel sterkte in deze moeilijke periode.
En ik hoop ook nog wat geluk met elkaar.
Je bent nog veel te jong om dit al mee te moeten maken.
Ik schrik er ook erg van hoeveel medeforummers hun vader of moeder al moeten missen.
We weten allemaal dat dit moment komt, en we zien er allemaal als een berg tegenop.
Ik heb mijn beide ouders nog. Toch denk ik hier vaak over na, omdat ik geemigreerd ben en erg ver weg woon. Ik weet dus dat als ik het bericht krijg dat een van mijn ouders ongeneeslijk ziek is, ik niet in de buurt zal zijn om die laatste, zo dierbare, herrineringen te maken.
Ik hoop dat het jullie lukt om het meeste te maken van de tijd die jullie nog rest.
Heel veel sterkte in deze moeilijke periode.
En ik hoop ook nog wat geluk met elkaar.
vrijdag 25 juli 2008 om 06:08
@Soepkippie: heel heel veel sterkte. Wat vreselijk om zoiets te horen en wat een naar verhaal dat het er de hele tijd al zat, maar dat daar net niet gekeken werd.
@Winterdiep, wat heb je mooi beschreven over het verschil in emoties in de avonden voordat je ging slapen.
Ikzelf ben nu 24 en heb geen ouders meer sinds 4 jaar. Mijn vader is plotseling overleden toen ik 3 was en mijn moeder toen ik 20 was (mijn vader was in de 30 en mijn moeder 46)
Ik heb gelukkig een goede band met mijn zussen en dat is ook wel nodig, want het verliezen van een ouder is vaak je ergste nachtmerrie die werkelijkheid wordt.
@Winterdiep, wat heb je mooi beschreven over het verschil in emoties in de avonden voordat je ging slapen.
Ikzelf ben nu 24 en heb geen ouders meer sinds 4 jaar. Mijn vader is plotseling overleden toen ik 3 was en mijn moeder toen ik 20 was (mijn vader was in de 30 en mijn moeder 46)
Ik heb gelukkig een goede band met mijn zussen en dat is ook wel nodig, want het verliezen van een ouder is vaak je ergste nachtmerrie die werkelijkheid wordt.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
vrijdag 25 juli 2008 om 06:29
Pfftt... zit hier met tranen in mijn ogen. Jouw waarheid, mijn grootste angst...
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Ik hoop dat je heel veel mooie herinneringen erbij kunt krijgen, met wellicht hele dierbare gesprekken. En dit neemt niemand je ooit meer af, waar je vader ook heen gaat op zijn verdere reis.
Verder geloof ik zelf dat niemand ooit helemaal weg is. Zo praat ik nog regelmatig tegen mijn lieve opa. Het geeft me rust dat hij voor mijn idee altijd in de buurt is. Ik hoop dat je weet dat je vader altijd in je gedachten zal zijn, en zoals ze zeggen: iemand is pas echt dood als je hem bent vergeten. Ik hoop dat je zoveel mooie en dierbare herinneringen zult hebben straks dat je het idee hebt dat hij bij je is.
Heel veel sterkte...
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Ik hoop dat je heel veel mooie herinneringen erbij kunt krijgen, met wellicht hele dierbare gesprekken. En dit neemt niemand je ooit meer af, waar je vader ook heen gaat op zijn verdere reis.
Verder geloof ik zelf dat niemand ooit helemaal weg is. Zo praat ik nog regelmatig tegen mijn lieve opa. Het geeft me rust dat hij voor mijn idee altijd in de buurt is. Ik hoop dat je weet dat je vader altijd in je gedachten zal zijn, en zoals ze zeggen: iemand is pas echt dood als je hem bent vergeten. Ik hoop dat je zoveel mooie en dierbare herinneringen zult hebben straks dat je het idee hebt dat hij bij je is.
Heel veel sterkte...
vrijdag 25 juli 2008 om 11:18
Jeee wat hoop lieve, ontroerende en mooie reacties weer. Ik ben er echt van onder de indruk!
Gisteravond een fijne avond gehad, lekker met vriendinnen op een terras in de zon, afwisselend kletsen over verdriet en angt en dan weer lachen om luchtige zaken en luisteren naar andermans dingetjes. Af en toe erg confronterend en dan weer eventjes proberen te vergeten. Het slapen gaan vind ik nog wel even moeilijk, zo alleen in bed liggen... pff dan kan ik mezelf wel even gek maken...
Mn ouders zijn meteen na het nieuws voor een paar dagen vertrokken naar een mooie plek in Spanje, om even samen te zijn. Ik ontving een mooi bericht van ze dat ze het goed doen samen en bezig zijn hun plannen bij te stellen. Dat gaf me een goed gevoel en ik ondanks dat het allemaal zo moeilijk is, ben ik klaar voor het nieuwe plan. Kom maar op, we moeten er gewoon voor gaan......
Fullhouse, ik ken de boeken, want ik heb mijn moeder het een aantal jaar geleden cadeau gedaan op moederdag. Zij is echt iemand die het heerlijk vind om zulke dingen te delen. Mijn vader echter denk ik niet dat ik er een plezier mee doe. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het wel prettig zou vinden om meer over hem te weten. Hij heeft bijvoorbeeld helemaal geen contact met zijn familie, ik ken mijn ooms en tantes van zijn kant dan ook niet, en eigenlijk weet ik niet waarom. Maar ik denk dat het beter is dat hij daar misschien op zijn eigen manier nog dingen over loslaat.
Nogmaals alle lieve berichten hier doen we enorm veel. Ik hoop dat ook anderen die misschien dit al hebben moeten doormaken er iets aan kunnen hebben, om het zo te vertellen.
En voor degene wiens grootste angst dit is. Tsja dat is het voor vrijwel iedereen denk ik wel. Zolang je maar niet naar je angst gaat leven. Want daar heeft niemand iets aan. Geniet! Dat ga ik ook proberen
Dikke kus voor iedereen!
Gisteravond een fijne avond gehad, lekker met vriendinnen op een terras in de zon, afwisselend kletsen over verdriet en angt en dan weer lachen om luchtige zaken en luisteren naar andermans dingetjes. Af en toe erg confronterend en dan weer eventjes proberen te vergeten. Het slapen gaan vind ik nog wel even moeilijk, zo alleen in bed liggen... pff dan kan ik mezelf wel even gek maken...
Mn ouders zijn meteen na het nieuws voor een paar dagen vertrokken naar een mooie plek in Spanje, om even samen te zijn. Ik ontving een mooi bericht van ze dat ze het goed doen samen en bezig zijn hun plannen bij te stellen. Dat gaf me een goed gevoel en ik ondanks dat het allemaal zo moeilijk is, ben ik klaar voor het nieuwe plan. Kom maar op, we moeten er gewoon voor gaan......
Fullhouse, ik ken de boeken, want ik heb mijn moeder het een aantal jaar geleden cadeau gedaan op moederdag. Zij is echt iemand die het heerlijk vind om zulke dingen te delen. Mijn vader echter denk ik niet dat ik er een plezier mee doe. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het wel prettig zou vinden om meer over hem te weten. Hij heeft bijvoorbeeld helemaal geen contact met zijn familie, ik ken mijn ooms en tantes van zijn kant dan ook niet, en eigenlijk weet ik niet waarom. Maar ik denk dat het beter is dat hij daar misschien op zijn eigen manier nog dingen over loslaat.
Nogmaals alle lieve berichten hier doen we enorm veel. Ik hoop dat ook anderen die misschien dit al hebben moeten doormaken er iets aan kunnen hebben, om het zo te vertellen.
En voor degene wiens grootste angst dit is. Tsja dat is het voor vrijwel iedereen denk ik wel. Zolang je maar niet naar je angst gaat leven. Want daar heeft niemand iets aan. Geniet! Dat ga ik ook proberen
Dikke kus voor iedereen!
