Overig
alle pijlers
Ergenissen bij supermarkt
woensdag 4 maart 2015 om 20:06
In het kader van "onbelangrijk, maar toch even lekker zeuren"... Heb me net kapot geërgerd bij de supermarkt! Stond netjes in de rij bij de kassa te wachten totdat ik mijn spullen op de band kon zetten, met nog twee wachtenden voor me. Komt er achter mij een man staan met een kar vol boodschappen. Op dat moment gaat de kassa naast ons open, de kassiere zegt dat de volgende aan de beurt is en ja hoor... mijnheer racet als een gek met zijn kar naar die kassa en gaat doodgemoedereerd zijn kar staan uitladen zonder op of om te kijken. Ik vind dat zo aso!
Lijkt me toch niet meer dan normaal dat je op zijn minst degene die voor je staat vraagt of hij of zij naar die kassa wil of ligt dat nou aan mij?
Naar aanleiding hiervan vraag ik me wel af of er nog meer mensen zich ergeren aan andere mensen in de supermarkt. Barst los zou ik zeggen
Lijkt me toch niet meer dan normaal dat je op zijn minst degene die voor je staat vraagt of hij of zij naar die kassa wil of ligt dat nou aan mij?
Naar aanleiding hiervan vraag ik me wel af of er nog meer mensen zich ergeren aan andere mensen in de supermarkt. Barst los zou ik zeggen
zondag 8 maart 2015 om 23:00
Bij een andere supermarkt in de buurt kom ik niet. Zelfbehoud. Anders word ik afgevoerd in een dwangbuis omdat ik wild om me heen ben gaan schoppen en slaan. Komt omdat in die winkel op de een of andere manier mensen zomaar vanuit het niets stoppen en achteruit lopen het gangpad in wat ze voorbij zijn gegaan. Terwijl ik er nietsvermoedend achterloop. En dat mensen gewoon hun karretje, terwijl ze me zien aankomen met uitgestoken hand richting het schap, precies voor mijn aanlooproute zetten en aan de andere kant van het gangpad iets moeten pakken. Of dat als ik het gangpad uitkom, er een persoon met een wagentje heel hard en zonder kijken de bocht om komt knallen en mij bijna van de sokken rijdt. En dat ik precies die rij pak, waar de steunpilaar zo is ingepakt tussen de kassa's dat ik er nét langs kan met de kar, maar wel na 2x achteruit en weer vooruit manoeuvreren.
En wat dat is? Ander volk? Andere mentaliteit? Door het andere looppad? Ik heb geen idee, maar ik zet er geen voet meer binnen!
En wat dat is? Ander volk? Andere mentaliteit? Door het andere looppad? Ik heb geen idee, maar ik zet er geen voet meer binnen!
zondag 8 maart 2015 om 23:15
Ik heb wel eens rare dingen, eigenlijk vooral bij de Jumbo (bij AH komt toch wat ander publiek). Laatst stond ik te wachten tot een mevrouw was uitgekeken in het koelvak. Duurde zeker 3 minuten, maar ik ben altijd Zen dus ik wacht wel. Bijt ze me toe: 'Nou, moet je wat hebben? Ik word bloednerveus van je.' Ik heb maar gezegd dat ze rustig verder mocht kijken en zich echt niet aan mij moest storen.
Andere keer was bij de inpaktafel. Ik scan zelf en leg daar alles uit mijn mandje op de tafel, zware dingen bij zware dingen, lichte bij lichte. De flessen stonden rechts, en daar liep een nogal struise dame langs die met haar omvangrijke lijf een fles omstootte. Die viel tegen mij aan waarop ik eruit floepte, niet zo zen maar dat heb je wel eens: 'En bedankt!'. Vervolgens trok dat mens toch van leer, waar ik het lef vandaan haalde om haar zo aan te spreken, ze had die fles helemaal niet aangeraakt, etc. etc. Ik wacht dan altijd wel tot ze buiten gehoorsafstand zijn voordat ik 'achterlijk wijf' zeg
Andere keer was bij de inpaktafel. Ik scan zelf en leg daar alles uit mijn mandje op de tafel, zware dingen bij zware dingen, lichte bij lichte. De flessen stonden rechts, en daar liep een nogal struise dame langs die met haar omvangrijke lijf een fles omstootte. Die viel tegen mij aan waarop ik eruit floepte, niet zo zen maar dat heb je wel eens: 'En bedankt!'. Vervolgens trok dat mens toch van leer, waar ik het lef vandaan haalde om haar zo aan te spreken, ze had die fles helemaal niet aangeraakt, etc. etc. Ik wacht dan altijd wel tot ze buiten gehoorsafstand zijn voordat ik 'achterlijk wijf' zeg
maandag 9 maart 2015 om 00:06
Doreia, van het verhaal over jouw beppe springen mij de tranen spontaan in de ogen. Zo hoort het inderdaad. Ik heb zelf een oma van in de 90 die ook met de taxi nog zelf boodschappen doet. Ze ziet het echt als een uitje, vindt het fantastisch. Sterker nog, als je aanbiedt om boodschappen mee te nemen als je toch op bezoek komt (geef me maar even een lijstje), dan weigert ze. Ze is half blind, half doof, maar ze loopt als een koningin stralend door die winkel. Vraagt veel mensen om hulp, en krijgt die ook altijd. Nou moet ik zeggen dat ze sowieso een type is waar je moeite voor zou moeten doen als je je eraan zou willen ergeren. Altijd vrolijk, altijd vriendelijk en vaak ook grappig. Ik hoop dat ze nog lang zelf haar boodschappen zo zal kunnen doen.
maandag 9 maart 2015 om 00:15
Leuk topic! Waar ik mij ook aan erger en die heb ik nog niet voorbij zien komen is de temperatuur in de winkel. In de zomer kom ik liever niet in de supermarkt want als ik binnen kom en ik ben er circa 5 minuten, begin ik mij draaierig te voelen om het temperatuur verschil met buiten, om dan even later weer buiten een knal te krijgen. Ik moet mezelf altijd goed vast pakken. Hetzelfde met midden winter en ik ben aangekleed. Zweet ik me weer de pimpelmeesjes binnen om dat de verwarming op 110 aan moet.
maandag 9 maart 2015 om 06:32
Ik vind trouwens dat de service van de gemiddelde supermarkt voor ouderen sterk afgenomen is in vergelijking met vroeger.
In sommige delen van het land is het best lastig je boodschappen te bestellen als je niet zelf naar de supermarkt kunt.
AH on line bezorgt lang niet overal in Nederland. De andere supermarkten willen je boodschappen tegen vergoeding nog wel thuisbezorgen, maar dan moet je ze zelf in de winkel verzamelen. Daar hebben mensen die slecht ter been zijn niks aan.
En het briefje doorbellen zoals vroeger kan al helemaal niet meer.
Als je als bejaarde niet goed meer kunt lopen / geen PC hebt ben je dus mooi gesjochten.
In sommige delen van het land is het best lastig je boodschappen te bestellen als je niet zelf naar de supermarkt kunt.
AH on line bezorgt lang niet overal in Nederland. De andere supermarkten willen je boodschappen tegen vergoeding nog wel thuisbezorgen, maar dan moet je ze zelf in de winkel verzamelen. Daar hebben mensen die slecht ter been zijn niks aan.
En het briefje doorbellen zoals vroeger kan al helemaal niet meer.
Als je als bejaarde niet goed meer kunt lopen / geen PC hebt ben je dus mooi gesjochten.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
maandag 9 maart 2015 om 09:42
Wat een hele berg Bejaardenknuffelaars hier zeg. 
Ik vind ze niet alleen strontvervelend in de supermarkt, maar ook op de weg ernaartoe. Met die kruiperige Automatische Koekblikjes waarmee ze niet hard durven, je van het fietspad of zebrapad afrijden of uren alles ophouden omdat ze 45 keer moeten insteken voor het parkeren.
En dat afgrijselijke geaai van mijn honden de hele dag. Met van die ouwe bibberhandjes. En dat ze dan niet meer overeind kunnen komen.
Nee, ik blijf voor eeuwig jong. Niks aan, dat ouwe wijvengedoe.
Ik vind ze niet alleen strontvervelend in de supermarkt, maar ook op de weg ernaartoe. Met die kruiperige Automatische Koekblikjes waarmee ze niet hard durven, je van het fietspad of zebrapad afrijden of uren alles ophouden omdat ze 45 keer moeten insteken voor het parkeren.
En dat afgrijselijke geaai van mijn honden de hele dag. Met van die ouwe bibberhandjes. En dat ze dan niet meer overeind kunnen komen.
Nee, ik blijf voor eeuwig jong. Niks aan, dat ouwe wijvengedoe.
maandag 9 maart 2015 om 09:47
Ik snap het verhaal best dat het hun uitje is en dat ze trager zijn enzo. Daar heb ik ook alle begrip voor.
Maar wat ik niet snap is waarom bejaarden voordringen. Dat gebeurt me best vaak namelijk.
En dat vind ik gewoon asociaal, hoe oud je ook bent.
Maar wat ik niet snap is waarom bejaarden voordringen. Dat gebeurt me best vaak namelijk.
En dat vind ik gewoon asociaal, hoe oud je ook bent.
Wakker worden. Naar de bank strompelen. Uitstrekken. Verder slapen. Ik zou een prima huisdier zijn.
maandag 9 maart 2015 om 10:03
quote:masquenada schreef op 09 maart 2015 @ 09:42:
Wat een hele berg Bejaardenknuffelaars hier zeg.
Ik vind ze niet alleen strontvervelend in de supermarkt, maar ook op de weg ernaartoe. Met die kruiperige Automatische Koekblikjes waarmee ze niet hard durven, je van het fietspad of zebrapad afrijden of uren alles ophouden omdat ze 45 keer moeten insteken voor het parkeren.
En dat afgrijselijke geaai van mijn honden de hele dag. Met van die ouwe bibberhandjes. En dat ze dan niet meer overeind kunnen komen.
Nee, ik blijf voor eeuwig jong. Niks aan, dat ouwe wijvengedoe.
Ik raad je geen carriere in de bejaardenzorg aan. .
Maare vertel, wat heeft zo'n vreselijke bejaarden je misdaan?
Voorgedrongen? Met zijn wandelstok geslagen? Iets te langzaam een brood gepakt terwijl jij stond te wachten?
Ik vind het vooral sneu voor je dat je zo'n hekel hebt aan mensen die er niks aan kunnen doen. Nog triester is het dat je je dochter deze haat ook nog aanleert.
Wat een hele berg Bejaardenknuffelaars hier zeg.
Ik vind ze niet alleen strontvervelend in de supermarkt, maar ook op de weg ernaartoe. Met die kruiperige Automatische Koekblikjes waarmee ze niet hard durven, je van het fietspad of zebrapad afrijden of uren alles ophouden omdat ze 45 keer moeten insteken voor het parkeren.
En dat afgrijselijke geaai van mijn honden de hele dag. Met van die ouwe bibberhandjes. En dat ze dan niet meer overeind kunnen komen.
Nee, ik blijf voor eeuwig jong. Niks aan, dat ouwe wijvengedoe.
Ik raad je geen carriere in de bejaardenzorg aan. .
Maare vertel, wat heeft zo'n vreselijke bejaarden je misdaan?
Voorgedrongen? Met zijn wandelstok geslagen? Iets te langzaam een brood gepakt terwijl jij stond te wachten?
Ik vind het vooral sneu voor je dat je zo'n hekel hebt aan mensen die er niks aan kunnen doen. Nog triester is het dat je je dochter deze haat ook nog aanleert.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
maandag 9 maart 2015 om 10:04
Mijn oma vond het trouwens ook niks aan. Bejaarden. De grootste ramp die haar is overkomen na de Hongerwinter, Kamp Westerbork, 3 verloren kinderen en een scheiding op haar zestigste nadat opa er met een ander vandoor ging, was de verhuizing en de eenzaamheid van het bejaardentehuis. En dan vooral het voorzichtige, kinderlijke, angstaanjagende (gespeelde) respect waarmee ze benaderd werd.
Humorloos.
Mijn oma, dat was een mafkees. Met humor. Die hoefde geen handje over het zebrapad, en die ging gewoon op haar rollator staan als ze niet bij een pak melk kon in de super. Die fietste op haar 80e en had met liefde nog een keer leren autorijden. Mijn oma organiseerde de wekelijkse Amsterdamse Schreeuwbingo in het suffe, oersaaie Betwuse Bejaardentehuis waar ze in werd gedropt. Die maakte gerust ruzie met buurvrouwen, besloot op haar 85e opeens spijkerbroeken te gaan dragen en we konden samen vreselijk lachen om de standaard Paarse Permanenthoofden die ze aangemeten kregen bij de kapper van het verzorgingstehuis. Mooi niet. Oma was grijs en had een boblijn.
Ze beweerde dat alle bejaarden krompen (we verschrompelen tot babies, Mas) en dat het grote voordeel van oud zijn was dat je eindelijk die vurig gewenste pornopoes kreeg, "want haar groeit daar niet meer hoor, Mas". Mijn oma lag dubbel omdat ik haar naar de tentenafdeling van Perrysport stuurde toen ze onderbroeken ging kopen. Als we voor een zebrapad stonden met de auto, en een collegafossiel stak te langzaam over, dan draaide ze het raam open en vroeg of ze alsjeblieft wilden doorlopen of een lift wilden, want anders was de grillworst afgekoeld bij de slager. En warme grillworst is het lekkerst.
Mijn oma lepelde geen advocaat, die dronk whiskey. Of een rode port. De goudvis die ik haar gaf, woog minstens een kilo schoon aan de haak omdat ze hem brood voerde, en de laatste jaren dat ze zelfstandig woonde ving ze zwerfkatten op, deed boodschappen voor haar jongere buurvrouw en sloeg een overvaller met haar bezem voor zijn harses.
Dat was mijn oma.
De laatste jaren met haar brutale, frisse en humoristische karakter, opgesloten tussen de kasplantjes in een gebouw waar de tijd 5 keer zo langzaam ging. Ze wilde op den duur gewoon dood.
Oud worden willen we allemaal, oud zijn is geen reet aan.
Het woord fossiel leerde ik van haar, omdat al de mensen om haar heen, generatiegenoten, zussen, vrienden en geliefde langzaam in stenen veranderden. En ik denk dat dat komt omdat we te voorzichtig doen met oudjes.
Daarom maak ik ze lekker aan het lachen, vind ik het superkoel dat er nog nooit iemand van boven de 75 op de vlucht is geslagen voor mijn honden en laat ik ze met liefde vieze zuurtjes aan mijn dochter voeren. Lees ik met liefde verpakkingen voor ("Goh, weet u na een halve eeuw nog niet wat er in een pak Koopmans zit?") en verzwijg ik met liefde de stiekeme portjes die snel in de plantenbak wordt gegooid als er een bemoeizuchtige verzorgende de kamer inloopt.
Mijn hobby is namelijk het grappig en menselijk houden van de Winkelcentrumterreurfossielen. Dat doe ik namelijk als vrijwilliger.
Humorloos.
Mijn oma, dat was een mafkees. Met humor. Die hoefde geen handje over het zebrapad, en die ging gewoon op haar rollator staan als ze niet bij een pak melk kon in de super. Die fietste op haar 80e en had met liefde nog een keer leren autorijden. Mijn oma organiseerde de wekelijkse Amsterdamse Schreeuwbingo in het suffe, oersaaie Betwuse Bejaardentehuis waar ze in werd gedropt. Die maakte gerust ruzie met buurvrouwen, besloot op haar 85e opeens spijkerbroeken te gaan dragen en we konden samen vreselijk lachen om de standaard Paarse Permanenthoofden die ze aangemeten kregen bij de kapper van het verzorgingstehuis. Mooi niet. Oma was grijs en had een boblijn.
Ze beweerde dat alle bejaarden krompen (we verschrompelen tot babies, Mas) en dat het grote voordeel van oud zijn was dat je eindelijk die vurig gewenste pornopoes kreeg, "want haar groeit daar niet meer hoor, Mas". Mijn oma lag dubbel omdat ik haar naar de tentenafdeling van Perrysport stuurde toen ze onderbroeken ging kopen. Als we voor een zebrapad stonden met de auto, en een collegafossiel stak te langzaam over, dan draaide ze het raam open en vroeg of ze alsjeblieft wilden doorlopen of een lift wilden, want anders was de grillworst afgekoeld bij de slager. En warme grillworst is het lekkerst.
Mijn oma lepelde geen advocaat, die dronk whiskey. Of een rode port. De goudvis die ik haar gaf, woog minstens een kilo schoon aan de haak omdat ze hem brood voerde, en de laatste jaren dat ze zelfstandig woonde ving ze zwerfkatten op, deed boodschappen voor haar jongere buurvrouw en sloeg een overvaller met haar bezem voor zijn harses.
Dat was mijn oma.
De laatste jaren met haar brutale, frisse en humoristische karakter, opgesloten tussen de kasplantjes in een gebouw waar de tijd 5 keer zo langzaam ging. Ze wilde op den duur gewoon dood.
Oud worden willen we allemaal, oud zijn is geen reet aan.
Het woord fossiel leerde ik van haar, omdat al de mensen om haar heen, generatiegenoten, zussen, vrienden en geliefde langzaam in stenen veranderden. En ik denk dat dat komt omdat we te voorzichtig doen met oudjes.
Daarom maak ik ze lekker aan het lachen, vind ik het superkoel dat er nog nooit iemand van boven de 75 op de vlucht is geslagen voor mijn honden en laat ik ze met liefde vieze zuurtjes aan mijn dochter voeren. Lees ik met liefde verpakkingen voor ("Goh, weet u na een halve eeuw nog niet wat er in een pak Koopmans zit?") en verzwijg ik met liefde de stiekeme portjes die snel in de plantenbak wordt gegooid als er een bemoeizuchtige verzorgende de kamer inloopt.
Mijn hobby is namelijk het grappig en menselijk houden van de Winkelcentrumterreurfossielen. Dat doe ik namelijk als vrijwilliger.
maandag 9 maart 2015 om 10:07
Ik vind bejaarden op zich niet irritant. Ja, ze zijn soms wat trager, ja, het duurt daardoor soms iets langer, maar ik hoop zelf ook oud te worden en dan zal er ongetwijfeld ook wel eens iemand achter me in de rij staan te zuchten omdat ik mijn pasje niet snel genoeg uit mijn portemonnee heb.
Maar niks menselijks is me vreemd en ook mij valt het wel eens op dat veel bejaarden er een handje van hebben de meest drukke momenten uit te kiezen om hun dingen te doen, terwijl ze inderdaad héél de dag de tijd hebben. Vroeger al (woonde toen in Den Haag), dan zat de spitstram van 17.15 uur tjokvol met bejaarden die dan allemaal tegelijk van de stad terug naar huis moesten. En dan dacht ik ook wel eens “waarom kunnen die niet gewoon een tram eerder nemen, want ze wéten toch dat om 17.00 uur de kantoren sluiten en dús de tram van 17.15 uur stikdruk is”. Nou ja, daar kun je je dan aan ergeren, maar daar wordt die tram niet minder vol van. Maar eerlijk is eerlijk, ik vroeg het me wél eens af...
Maar niks menselijks is me vreemd en ook mij valt het wel eens op dat veel bejaarden er een handje van hebben de meest drukke momenten uit te kiezen om hun dingen te doen, terwijl ze inderdaad héél de dag de tijd hebben. Vroeger al (woonde toen in Den Haag), dan zat de spitstram van 17.15 uur tjokvol met bejaarden die dan allemaal tegelijk van de stad terug naar huis moesten. En dan dacht ik ook wel eens “waarom kunnen die niet gewoon een tram eerder nemen, want ze wéten toch dat om 17.00 uur de kantoren sluiten en dús de tram van 17.15 uur stikdruk is”. Nou ja, daar kun je je dan aan ergeren, maar daar wordt die tram niet minder vol van. Maar eerlijk is eerlijk, ik vroeg het me wél eens af...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 9 maart 2015 om 10:09
quote:Audrey-Parker schreef op 09 maart 2015 @ 09:47:
Ik snap het verhaal best dat het hun uitje is en dat ze trager zijn enzo. Daar heb ik ook alle begrip voor.
Maar wat ik niet snap is waarom bejaarden voordringen. Dat gebeurt me best vaak namelijk.
En dat vind ik gewoon asociaal, hoe oud je ook bent.
Niet alleen bejaarden hoor.
1x gehad, toevallig wel een wat oudere man, die reed gewoon over mijn tas heen!
En nog beweren ook dat hij voor was ( ik was even omgedraaid om fles cola achter me te pakken).
Dus ik zei ook: mag ik dan wel even mijn tas terug die u aan het stuk maken bent?
Beweert hij dat ik die daar net heb neergelegd!
Ja, ik heb die net onder uw kar gefrummeld
Hij werd pissig! Hele tierade.
Toen heb ik heel gemeen gezegd dat hij wel voor mocht gaan als hij zoveel haast had, ik heb meer tijd nog op aarde door te brengen dan hem.
Ja dat was vals van mij maar ik laat me door niemand uitkafferen. Dit was geen zielige lieve bejaarde, dit was een eigenwijs 60-er.
Voordringen gebeurd me trouwens alleen bij Lidl, nooit bij Appie.
Ik snap het verhaal best dat het hun uitje is en dat ze trager zijn enzo. Daar heb ik ook alle begrip voor.
Maar wat ik niet snap is waarom bejaarden voordringen. Dat gebeurt me best vaak namelijk.
En dat vind ik gewoon asociaal, hoe oud je ook bent.
Niet alleen bejaarden hoor.
1x gehad, toevallig wel een wat oudere man, die reed gewoon over mijn tas heen!
En nog beweren ook dat hij voor was ( ik was even omgedraaid om fles cola achter me te pakken).
Dus ik zei ook: mag ik dan wel even mijn tas terug die u aan het stuk maken bent?
Beweert hij dat ik die daar net heb neergelegd!
Ja, ik heb die net onder uw kar gefrummeld
Hij werd pissig! Hele tierade.
Toen heb ik heel gemeen gezegd dat hij wel voor mocht gaan als hij zoveel haast had, ik heb meer tijd nog op aarde door te brengen dan hem.
Ja dat was vals van mij maar ik laat me door niemand uitkafferen. Dit was geen zielige lieve bejaarde, dit was een eigenwijs 60-er.
Voordringen gebeurd me trouwens alleen bij Lidl, nooit bij Appie.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
maandag 9 maart 2015 om 10:20
quote:masquenada schreef op 09 maart 2015 @ 10:04:
Mijn oma vond het trouwens ook niks aan. Bejaarden. De grootste ramp die haar is overkomen na de Hongerwinter, Kamp Westerbork, 3 verloren kinderen en een scheiding op haar zestigste nadat opa er met een ander vandoor ging, was de verhuizing en de eenzaamheid van het bejaardentehuis. En dan vooral het voorzichtige, kinderlijke, angstaanjagende (gespeelde) respect waarmee ze benaderd werd.
Humorloos.
Mijn oma, dat was een mafkees. Met humor. Die hoefde geen handje over het zebrapad, en die ging gewoon op haar rollator staan als ze niet bij een pak melk kon in de super. Die fietste op haar 80e en had met liefde nog een keer leren autorijden. Mijn oma organiseerde de wekelijkse Amsterdamse Schreeuwbingo in het suffe, oersaaie Betwuse Bejaardentehuis waar ze in werd gedropt. Die maakte gerust ruzie met buurvrouwen, besloot op haar 85e opeens spijkerbroeken te gaan dragen en we konden samen vreselijk lachen om de standaard Paarse Permanenthoofden die ze aangemeten kregen bij de kapper van het verzorgingstehuis. Mooi niet. Oma was grijs en had een boblijn.
Ze beweerde dat alle bejaarden krompen (we verschrompelen tot babies, Mas) en dat het grote voordeel van oud zijn was dat je eindelijk die vurig gewenste pornopoes kreeg, "want haar groeit daar niet meer hoor, Mas". Mijn oma lag dubbel omdat ik haar naar de tentenafdeling van Perrysport stuurde toen ze onderbroeken ging kopen. Als we voor een zebrapad stonden met de auto, en een collegafossiel stak te langzaam over, dan draaide ze het raam open en vroeg of ze alsjeblieft wilden doorlopen of een lift wilden, want anders was de grillworst afgekoeld bij de slager. En warme grillworst is het lekkerst.
Mijn oma lepelde geen advocaat, die dronk whiskey. Of een rode port. De goudvis die ik haar gaf, woog minstens een kilo schoon aan de haak omdat ze hem brood voerde, en de laatste jaren dat ze zelfstandig woonde ving ze zwerfkatten op, deed boodschappen voor haar jongere buurvrouw en sloeg een overvaller met haar bezem voor zijn harses.
Dat was mijn oma.
De laatste jaren met haar brutale, frisse en humoristische karakter, opgesloten tussen de kasplantjes in een gebouw waar de tijd 5 keer zo langzaam ging. Ze wilde op den duur gewoon dood.
Oud worden willen we allemaal, oud zijn is geen reet aan.
Het woord fossiel leerde ik van haar, omdat al de mensen om haar heen, generatiegenoten, zussen, vrienden en geliefde langzaam in stenen veranderden. En ik denk dat dat komt omdat we te voorzichtig doen met oudjes.
Daarom maak ik ze lekker aan het lachen, vind ik het superkoel dat er nog nooit iemand van boven de 75 op de vlucht is geslagen voor mijn honden en laat ik ze met liefde vieze zuurtjes aan mijn dochter voeren. Lees ik met liefde verpakkingen voor ("Goh, weet u na een halve eeuw nog niet wat er in een pak Koopmans zit?") en verzwijg ik met liefde de stiekeme portjes die snel in de plantenbak wordt gegooid als er een bemoeizuchtige verzorgende de kamer inloopt.
Mijn hobby is namelijk het grappig en menselijk houden van de Winkelcentrumterreurfossielen. Dat doe ik namelijk als vrijwilliger.
Ik lees hier een compleet andere kant van jou.
Lijken wel twee verschillenden mensen die gepost hebben.
Je klinkt een stuk leuker zo.
Je schrijft lief over je oma. Klinkt als een tof mens. Zat duidelijk in het verkeerde bejaardentehuis.
Misschien moet je niet zo'n hekel hebben aan de slakbejaarde. Ze kunnen niet allemaal zo vlot zijn.
En misschien zit de slakbejaarde ook wel in het verkeerde tehuis en wil ze het liefst zo zijn als je oma. Maar ja de rest is niet zo. Ik snap dat je daar depressief van word als je de halve dag moet bloemschikken terwijl je liever wat anders doet.
Dus laat je dochter ook de leuke kant van bejaarden mee kregen.
Mijn oma vond het trouwens ook niks aan. Bejaarden. De grootste ramp die haar is overkomen na de Hongerwinter, Kamp Westerbork, 3 verloren kinderen en een scheiding op haar zestigste nadat opa er met een ander vandoor ging, was de verhuizing en de eenzaamheid van het bejaardentehuis. En dan vooral het voorzichtige, kinderlijke, angstaanjagende (gespeelde) respect waarmee ze benaderd werd.
Humorloos.
Mijn oma, dat was een mafkees. Met humor. Die hoefde geen handje over het zebrapad, en die ging gewoon op haar rollator staan als ze niet bij een pak melk kon in de super. Die fietste op haar 80e en had met liefde nog een keer leren autorijden. Mijn oma organiseerde de wekelijkse Amsterdamse Schreeuwbingo in het suffe, oersaaie Betwuse Bejaardentehuis waar ze in werd gedropt. Die maakte gerust ruzie met buurvrouwen, besloot op haar 85e opeens spijkerbroeken te gaan dragen en we konden samen vreselijk lachen om de standaard Paarse Permanenthoofden die ze aangemeten kregen bij de kapper van het verzorgingstehuis. Mooi niet. Oma was grijs en had een boblijn.
Ze beweerde dat alle bejaarden krompen (we verschrompelen tot babies, Mas) en dat het grote voordeel van oud zijn was dat je eindelijk die vurig gewenste pornopoes kreeg, "want haar groeit daar niet meer hoor, Mas". Mijn oma lag dubbel omdat ik haar naar de tentenafdeling van Perrysport stuurde toen ze onderbroeken ging kopen. Als we voor een zebrapad stonden met de auto, en een collegafossiel stak te langzaam over, dan draaide ze het raam open en vroeg of ze alsjeblieft wilden doorlopen of een lift wilden, want anders was de grillworst afgekoeld bij de slager. En warme grillworst is het lekkerst.
Mijn oma lepelde geen advocaat, die dronk whiskey. Of een rode port. De goudvis die ik haar gaf, woog minstens een kilo schoon aan de haak omdat ze hem brood voerde, en de laatste jaren dat ze zelfstandig woonde ving ze zwerfkatten op, deed boodschappen voor haar jongere buurvrouw en sloeg een overvaller met haar bezem voor zijn harses.
Dat was mijn oma.
De laatste jaren met haar brutale, frisse en humoristische karakter, opgesloten tussen de kasplantjes in een gebouw waar de tijd 5 keer zo langzaam ging. Ze wilde op den duur gewoon dood.
Oud worden willen we allemaal, oud zijn is geen reet aan.
Het woord fossiel leerde ik van haar, omdat al de mensen om haar heen, generatiegenoten, zussen, vrienden en geliefde langzaam in stenen veranderden. En ik denk dat dat komt omdat we te voorzichtig doen met oudjes.
Daarom maak ik ze lekker aan het lachen, vind ik het superkoel dat er nog nooit iemand van boven de 75 op de vlucht is geslagen voor mijn honden en laat ik ze met liefde vieze zuurtjes aan mijn dochter voeren. Lees ik met liefde verpakkingen voor ("Goh, weet u na een halve eeuw nog niet wat er in een pak Koopmans zit?") en verzwijg ik met liefde de stiekeme portjes die snel in de plantenbak wordt gegooid als er een bemoeizuchtige verzorgende de kamer inloopt.
Mijn hobby is namelijk het grappig en menselijk houden van de Winkelcentrumterreurfossielen. Dat doe ik namelijk als vrijwilliger.
Ik lees hier een compleet andere kant van jou.
Lijken wel twee verschillenden mensen die gepost hebben.
Je klinkt een stuk leuker zo.
Je schrijft lief over je oma. Klinkt als een tof mens. Zat duidelijk in het verkeerde bejaardentehuis.
Misschien moet je niet zo'n hekel hebben aan de slakbejaarde. Ze kunnen niet allemaal zo vlot zijn.
En misschien zit de slakbejaarde ook wel in het verkeerde tehuis en wil ze het liefst zo zijn als je oma. Maar ja de rest is niet zo. Ik snap dat je daar depressief van word als je de halve dag moet bloemschikken terwijl je liever wat anders doet.
Dus laat je dochter ook de leuke kant van bejaarden mee kregen.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
maandag 9 maart 2015 om 10:23
quote:MadameQetesh schreef op 09 maart 2015 @ 10:20:
[...]
Ik lees hier een compleet andere kant van jou.
Lijken wel twee verschillenden mensen die gepost hebben.
Je klinkt een stuk leuker zo.
Je schrijft lief over je oma. Klinkt als een tof mens. Zat duidelijk in het verkeerde bejaardentehuis.
Misschien moet je niet zo'n hekel hebben aan de slakbejaarde. Ze kunnen niet allemaal zo vlot zijn.
En misschien zit de slakbejaarde ook wel in het verkeerde tehuis en wil ze het liefst zo zijn als je oma. Maar ja de rest is niet zo. Ik snap dat je daar depressief van word als je de halve dag moet bloemschikken terwijl je liever wat anders doet.
Dus laat je dochter ook de leuke kant van bejaarden mee kregen.
Het was ook maar een korreltje zout hoor, ik heb helemaal geen hekel aan bejaarden. En ik vind het gewoon leuk om heel erg te mopperen.
Het is meer een grapje tussen mij en mijn gezin.
[...]
Ik lees hier een compleet andere kant van jou.
Lijken wel twee verschillenden mensen die gepost hebben.
Je klinkt een stuk leuker zo.
Je schrijft lief over je oma. Klinkt als een tof mens. Zat duidelijk in het verkeerde bejaardentehuis.
Misschien moet je niet zo'n hekel hebben aan de slakbejaarde. Ze kunnen niet allemaal zo vlot zijn.
En misschien zit de slakbejaarde ook wel in het verkeerde tehuis en wil ze het liefst zo zijn als je oma. Maar ja de rest is niet zo. Ik snap dat je daar depressief van word als je de halve dag moet bloemschikken terwijl je liever wat anders doet.
Dus laat je dochter ook de leuke kant van bejaarden mee kregen.
Het was ook maar een korreltje zout hoor, ik heb helemaal geen hekel aan bejaarden. En ik vind het gewoon leuk om heel erg te mopperen.
Het is meer een grapje tussen mij en mijn gezin.
maandag 9 maart 2015 om 10:32
quote:masquenada schreef op 09 maart 2015 @ 10:23:
[...]
Het was ook maar een korreltje zout hoor, ik heb helemaal geen hekel aan bejaarden. En ik vind het gewoon leuk om heel erg te mopperen.
Het is meer een grapje tussen mij en mijn gezin.
Haha en ons een beetje op te stang te jagen hier.
Foei hahaha.
[...]
Het was ook maar een korreltje zout hoor, ik heb helemaal geen hekel aan bejaarden. En ik vind het gewoon leuk om heel erg te mopperen.
Het is meer een grapje tussen mij en mijn gezin.
Haha en ons een beetje op te stang te jagen hier.
Foei hahaha.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
maandag 9 maart 2015 om 10:39
quote:MadameQetesh schreef op 09 maart 2015 @ 10:09:
[...]
Toen heb ik heel gemeen gezegd dat hij wel voor mocht gaan als hij zoveel haast had, ik heb meer tijd nog op aarde door te brengen dan hem.
Ik moest laatst boodschappen doen na een nacht op met een ziek kind. Ik weet dus dat ik niet heel fris oogde, maar de cassiere zei tegen mij: Kiek is niet zo sjacherijnig! En dat zei ze hard, ik was namelijk nog niet aan de beurt en stond als derde in de rij met mijn pak melk. Ik heb niets gezegd, maar ik had wel moordneigingen. Dat zeg je toch niet tegen een klant?
[...]
Toen heb ik heel gemeen gezegd dat hij wel voor mocht gaan als hij zoveel haast had, ik heb meer tijd nog op aarde door te brengen dan hem.
Ik moest laatst boodschappen doen na een nacht op met een ziek kind. Ik weet dus dat ik niet heel fris oogde, maar de cassiere zei tegen mij: Kiek is niet zo sjacherijnig! En dat zei ze hard, ik was namelijk nog niet aan de beurt en stond als derde in de rij met mijn pak melk. Ik heb niets gezegd, maar ik had wel moordneigingen. Dat zeg je toch niet tegen een klant?
maandag 9 maart 2015 om 13:47
quote:masquenada schreef op 09 maart 2015 @ 10:04:
Mijn oma vond het trouwens ook niks aan. Bejaarden. De grootste ramp die haar is overkomen na de Hongerwinter, Kamp Westerbork, 3 verloren kinderen en een scheiding op haar zestigste nadat opa er met een ander vandoor ging, was de verhuizing en de eenzaamheid van het bejaardentehuis. En dan vooral het voorzichtige, kinderlijke, angstaanjagende (gespeelde) respect waarmee ze benaderd werd.
Humorloos.
Mijn oma, dat was een mafkees. Met humor. Die hoefde geen handje over het zebrapad, en die ging gewoon op haar rollator staan als ze niet bij een pak melk kon in de super. Die fietste op haar 80e en had met liefde nog een keer leren autorijden. Mijn oma organiseerde de wekelijkse Amsterdamse Schreeuwbingo in het suffe, oersaaie Betwuse Bejaardentehuis waar ze in werd gedropt. Die maakte gerust ruzie met buurvrouwen, besloot op haar 85e opeens spijkerbroeken te gaan dragen en we konden samen vreselijk lachen om de standaard Paarse Permanenthoofden die ze aangemeten kregen bij de kapper van het verzorgingstehuis. Mooi niet. Oma was grijs en had een boblijn.
Ze beweerde dat alle bejaarden krompen (we verschrompelen tot babies, Mas) en dat het grote voordeel van oud zijn was dat je eindelijk die vurig gewenste pornopoes kreeg, "want haar groeit daar niet meer hoor, Mas". Mijn oma lag dubbel omdat ik haar naar de tentenafdeling van Perrysport stuurde toen ze onderbroeken ging kopen. Als we voor een zebrapad stonden met de auto, en een collegafossiel stak te langzaam over, dan draaide ze het raam open en vroeg of ze alsjeblieft wilden doorlopen of een lift wilden, want anders was de grillworst afgekoeld bij de slager. En warme grillworst is het lekkerst.
Mijn oma lepelde geen advocaat, die dronk whiskey. Of een rode port. De goudvis die ik haar gaf, woog minstens een kilo schoon aan de haak omdat ze hem brood voerde, en de laatste jaren dat ze zelfstandig woonde ving ze zwerfkatten op, deed boodschappen voor haar jongere buurvrouw en sloeg een overvaller met haar bezem voor zijn harses.
Dat was mijn oma.
De laatste jaren met haar brutale, frisse en humoristische karakter, opgesloten tussen de kasplantjes in een gebouw waar de tijd 5 keer zo langzaam ging. Ze wilde op den duur gewoon dood.
Oud worden willen we allemaal, oud zijn is geen reet aan.
Het woord fossiel leerde ik van haar, omdat al de mensen om haar heen, generatiegenoten, zussen, vrienden en geliefde langzaam in stenen veranderden. En ik denk dat dat komt omdat we te voorzichtig doen met oudjes.
Daarom maak ik ze lekker aan het lachen, vind ik het superkoel dat er nog nooit iemand van boven de 75 op de vlucht is geslagen voor mijn honden en laat ik ze met liefde vieze zuurtjes aan mijn dochter voeren. Lees ik met liefde verpakkingen voor ("Goh, weet u na een halve eeuw nog niet wat er in een pak Koopmans zit?") en verzwijg ik met liefde de stiekeme portjes die snel in de plantenbak wordt gegooid als er een bemoeizuchtige verzorgende de kamer inloopt.
Mijn hobby is namelijk het grappig en menselijk houden van de Winkelcentrumterreurfossielen. Dat doe ik namelijk als vrijwilliger.:o)
Mijn oma vond het trouwens ook niks aan. Bejaarden. De grootste ramp die haar is overkomen na de Hongerwinter, Kamp Westerbork, 3 verloren kinderen en een scheiding op haar zestigste nadat opa er met een ander vandoor ging, was de verhuizing en de eenzaamheid van het bejaardentehuis. En dan vooral het voorzichtige, kinderlijke, angstaanjagende (gespeelde) respect waarmee ze benaderd werd.
Humorloos.
Mijn oma, dat was een mafkees. Met humor. Die hoefde geen handje over het zebrapad, en die ging gewoon op haar rollator staan als ze niet bij een pak melk kon in de super. Die fietste op haar 80e en had met liefde nog een keer leren autorijden. Mijn oma organiseerde de wekelijkse Amsterdamse Schreeuwbingo in het suffe, oersaaie Betwuse Bejaardentehuis waar ze in werd gedropt. Die maakte gerust ruzie met buurvrouwen, besloot op haar 85e opeens spijkerbroeken te gaan dragen en we konden samen vreselijk lachen om de standaard Paarse Permanenthoofden die ze aangemeten kregen bij de kapper van het verzorgingstehuis. Mooi niet. Oma was grijs en had een boblijn.
Ze beweerde dat alle bejaarden krompen (we verschrompelen tot babies, Mas) en dat het grote voordeel van oud zijn was dat je eindelijk die vurig gewenste pornopoes kreeg, "want haar groeit daar niet meer hoor, Mas". Mijn oma lag dubbel omdat ik haar naar de tentenafdeling van Perrysport stuurde toen ze onderbroeken ging kopen. Als we voor een zebrapad stonden met de auto, en een collegafossiel stak te langzaam over, dan draaide ze het raam open en vroeg of ze alsjeblieft wilden doorlopen of een lift wilden, want anders was de grillworst afgekoeld bij de slager. En warme grillworst is het lekkerst.
Mijn oma lepelde geen advocaat, die dronk whiskey. Of een rode port. De goudvis die ik haar gaf, woog minstens een kilo schoon aan de haak omdat ze hem brood voerde, en de laatste jaren dat ze zelfstandig woonde ving ze zwerfkatten op, deed boodschappen voor haar jongere buurvrouw en sloeg een overvaller met haar bezem voor zijn harses.
Dat was mijn oma.
De laatste jaren met haar brutale, frisse en humoristische karakter, opgesloten tussen de kasplantjes in een gebouw waar de tijd 5 keer zo langzaam ging. Ze wilde op den duur gewoon dood.
Oud worden willen we allemaal, oud zijn is geen reet aan.
Het woord fossiel leerde ik van haar, omdat al de mensen om haar heen, generatiegenoten, zussen, vrienden en geliefde langzaam in stenen veranderden. En ik denk dat dat komt omdat we te voorzichtig doen met oudjes.
Daarom maak ik ze lekker aan het lachen, vind ik het superkoel dat er nog nooit iemand van boven de 75 op de vlucht is geslagen voor mijn honden en laat ik ze met liefde vieze zuurtjes aan mijn dochter voeren. Lees ik met liefde verpakkingen voor ("Goh, weet u na een halve eeuw nog niet wat er in een pak Koopmans zit?") en verzwijg ik met liefde de stiekeme portjes die snel in de plantenbak wordt gegooid als er een bemoeizuchtige verzorgende de kamer inloopt.
Mijn hobby is namelijk het grappig en menselijk houden van de Winkelcentrumterreurfossielen. Dat doe ik namelijk als vrijwilliger.:o)
not all who wander are lost
maandag 9 maart 2015 om 13:49
quote:clubmedfan schreef op 09 maart 2015 @ 10:39:
[...]
Ik moest laatst boodschappen doen na een nacht op met een ziek kind. Ik weet dus dat ik niet heel fris oogde, maar de cassiere zei tegen mij: Kiek is niet zo sjacherijnig! En dat zei ze hard, ik was namelijk nog niet aan de beurt en stond als derde in de rij met mijn pak melk. Ik heb niets gezegd, maar ik had wel moordneigingen. Dat zeg je toch niet tegen een klant?Jeetje, dat vind ik ook niet kunnen nee.
[...]
Ik moest laatst boodschappen doen na een nacht op met een ziek kind. Ik weet dus dat ik niet heel fris oogde, maar de cassiere zei tegen mij: Kiek is niet zo sjacherijnig! En dat zei ze hard, ik was namelijk nog niet aan de beurt en stond als derde in de rij met mijn pak melk. Ik heb niets gezegd, maar ik had wel moordneigingen. Dat zeg je toch niet tegen een klant?Jeetje, dat vind ik ook niet kunnen nee.
maandag 9 maart 2015 om 14:06
Bij de AH in de woonplaats van mijn vriend hebben ze een pinkassa. Staat een groot bord bij 'hier alleen met pin betalen', en toch zeggen sommige kassamedewerkers tegen iedere klant dat ze alleen mogen pinnen. Laatst kreeg ik de vraag: 'Wilt u pinnen', waarop ik vroeg: 'Heb ik een keuze?'. Dus niet, waarom vraag je het dan?
maandag 9 maart 2015 om 14:11
Ze zijn vast al een keer voorbijgekomen, de sleepmandjes. De meeste mensen sleuren die dingen zonder te kijken achter zich aan, poten hem ergens midden in een gangpad terwijl ze staan te twijfelen over welke kant-en-klaar-hap het vanavond wordt en als je het ding opzij schuift worden ze kwaad. Dan zijn er ook nog van die malloten die hun kinderen met die dingen laten rondlopen, die zien al helemaal niets, zeker niet als ze in het pad van het snoep of de chips terechtkomen.
verba volant, scripta manent.
maandag 9 maart 2015 om 14:14
quote:betjebig schreef op 09 maart 2015 @ 14:06:
Bij de AH in de woonplaats van mijn vriend hebben ze een pinkassa. Staat een groot bord bij 'hier alleen met pin betalen', en toch zeggen sommige kassamedewerkers tegen iedere klant dat ze alleen mogen pinnen. Laatst kreeg ik de vraag: 'Wilt u pinnen', waarop ik vroeg: 'Heb ik een keuze?'. Dus niet, waarom vraag je het dan?
Dat laatste begrijp ik ook niet, tenzij de caissière niet eerder achter een pinkassa heeft gezeten en dus op de automatische piloot werkt maar er zijn altijd mensen die er geen erg in hebben dat je bij sommige kassa's alleen maar kunt pinnen.
Ik snap trouwens niet waarom juist de pinkassa's zo vaak dicht zijn, contant betalen kost een zee van tijd.
Bij de AH in de woonplaats van mijn vriend hebben ze een pinkassa. Staat een groot bord bij 'hier alleen met pin betalen', en toch zeggen sommige kassamedewerkers tegen iedere klant dat ze alleen mogen pinnen. Laatst kreeg ik de vraag: 'Wilt u pinnen', waarop ik vroeg: 'Heb ik een keuze?'. Dus niet, waarom vraag je het dan?
Dat laatste begrijp ik ook niet, tenzij de caissière niet eerder achter een pinkassa heeft gezeten en dus op de automatische piloot werkt maar er zijn altijd mensen die er geen erg in hebben dat je bij sommige kassa's alleen maar kunt pinnen.
Ik snap trouwens niet waarom juist de pinkassa's zo vaak dicht zijn, contant betalen kost een zee van tijd.
verba volant, scripta manent.
maandag 9 maart 2015 om 14:15
maandag 9 maart 2015 om 14:15
quote:betjebig schreef op 09 maart 2015 @ 14:06:
Bij de AH in de woonplaats van mijn vriend hebben ze een pinkassa. Staat een groot bord bij 'hier alleen met pin betalen', en toch zeggen sommige kassamedewerkers tegen iedere klant dat ze alleen mogen pinnen. Laatst kreeg ik de vraag: 'Wilt u pinnen', waarop ik vroeg: 'Heb ik een keuze?'. Dus niet, waarom vraag je het dan?
Hier word het soms voor het scannen gevraagd. Er zijn nog steeds veel mensen die het niet door hebben.
Eerst stond er een giga bord boven. Nu een kleintje naast de lamp en op de beurtbalkjes. Dat ziet niet iedereen.
Is mij ook al eens overkomen
Heel vervelend als ze dan alles er weer af moet bliepen, duurt lang krijg je zuchtenden en steunende klanten van in de rij.
Bij de AH in de woonplaats van mijn vriend hebben ze een pinkassa. Staat een groot bord bij 'hier alleen met pin betalen', en toch zeggen sommige kassamedewerkers tegen iedere klant dat ze alleen mogen pinnen. Laatst kreeg ik de vraag: 'Wilt u pinnen', waarop ik vroeg: 'Heb ik een keuze?'. Dus niet, waarom vraag je het dan?
Hier word het soms voor het scannen gevraagd. Er zijn nog steeds veel mensen die het niet door hebben.
Eerst stond er een giga bord boven. Nu een kleintje naast de lamp en op de beurtbalkjes. Dat ziet niet iedereen.
Is mij ook al eens overkomen
Heel vervelend als ze dan alles er weer af moet bliepen, duurt lang krijg je zuchtenden en steunende klanten van in de rij.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
