ADD / ADHD.....

Wat ik me trouwens afvraag (hierna ga ik echt iets nuttigs doen):

Wie weten er in jullie omgeving allemaal dat je add/adhd hebt? Vind dat wel lastig. Als meer mensen het weten, kunnen ze een aantal dingen van mij misschien ook beter begrijpen, en voel ik me hopelijk minder schuldig als ik niet aan sommige verwachtingen kan voldoen....

Maar aan degenen die ik het heb verteld, begrijpen het niet zo, omdat het cliche-beeld echt niet bij mij past. En als ik dan uitleg hoe het bij mij zit (dat ik niet in de gordijnen vlieg zonder medicatie, maar dat ik heel onrustig ben, me heel slecht kan concentreren, etc) dan is het: oh maar dat heb ik ook.

Dan lijkt het alsof ik me aanstel, alsof de afgelopen jaren die zo moeilijk zijn geweest mijn eigen schuld zijn en ik maar beter mijn best moet doen omdat het anderen wel lukt.

Ik weet dat ik me hier niet te veel van moet aantrekken, maar het zit me toch wel dwars. Ben benieuwd hoe dit bij jullie zit...

Liefs

Hallo dames op dit viva forum!.

Ik ben een jonge meid van 19 jaar jong ( bijna 20 ) en forum al jaren heel wat af op het internet. Van het fancy forum, tot, het heden op ellegirl forum, onderander ook onder deze naam maar ook onder andere voor anonimiteit. Ook houd ik al paar jaren een weblog bij, waar ik heerlijk mijn ei kwijt kan. Wat me dwars zit, als ik vol met vreugde zit en dat allemaal van me af wilt schrijven. Ik heb adhd, en daardoor is mijn leven niet atijd even makkelijk. Scholen, voor mij een ramp. In september begin ik alweer aan mijn 3e opleiding. De andere 2 zijn een grote mislukking geweest. Het kost niet alleen veel geld, maar ook veel moeite, een opleiding. Zeker als je als mij, een jonge meid, nog niet zeker weet hoe je in het leven wilt staan. En daardoor de grip op je leven soms kwijt kan raken. Mijn emoties kunnen hoog oplopen. Woedeaanvallen, huilbuien. Noem maar op. Vroeger was dit alleen bij familieleden, maar het is zo hoog opgelopen dat het ook gebeurd op werk, school. Na zo'n moment, waar ik mijn controle verlies, schaam ik me kapot!. Na de laatste woedeaanval heb ik lichaamelijke klachten aan over gehouden. Enkel gekneusd, en 6 hechtingen in mijn hand. Dit was voor mij de druppel. Dit nooit meer!. Het is rustiger geworden, nu ik weer een hoofdstuk heb afgesloten. Opleiding beeingd. En 'weer' met een frisse start beginnen aan een nieuwe begin. Jullie zullen je wel afvragen waarom ik dit in godsnaam allemaal schrijf?. Ik zal komende tijden actief aanwezig zijn op dit forum en over mijn leven schrijven maar ook vooral veel lezen en reageeren op verschillende onderwerpen. Ik schuil mij onder de naam frenzy! zodat ik alles, maar dan ook echt alles kan schrijven!.

Roover, ik heb niet iedereen verteld over de adhd. Mijn psych heeft het zelfs afgeraden omdat men het vaak toch niet snapt. Mijn vrienden heb ik het ook echt moeten uitleggen, reageerden toch vaak met een beetje ongeloof en een ' maar dat hebben we allemaal' antwoord. Tot ik dan wat uit de doeken doe over hoe ik sommige dingen aanpak en niet doe (hou ik normaal verborgen) en dan zien ze idd ook wel dat die dingen ' afwijkend' zijn. Maar op mijn werk enzo hou ik het toch voor me.



Frenzy, je schrijft op het laatst dat je hier dan ook echt alles kan schrijven. Bedoel je dan dat je dat op je eigen blog niet kan? Of weet men niet dat je daar adhd hebt?



Biebeltje, hoe is het met je? Hoop een beetje beter.



Verder heb ik een vraagje: Ben nu 1 week en 2 dagen aan de ritalin en ik ben emotioneel labiel. Bozig, huilerig, somber etc. Lees dat het een bijwerkingen kan zijn. Als dat blijft wil ik van de rita af, maar kan iemand mij hoop geven en zeggen dat het een begin bijwerkinge kan zijn?? Heb pas over anderhalve week een afspraak met de psych. Ik ben verder namelijk wel blij met de rita (rust, concentratie, geduld!, opruimen)



liefs Maasje

Hi maasje!

Bedankt voor je reactie. Over je ritalin: Ik kan alleen zeggen, dat bij mij mijn concerta me juist minder labiel maakt...Misschien ligt dat persoonlijk, maar ik kan me ook wel voorstellen dat het toch een verschil is tussen de kort- en langdurige werking. Ik heb in ieder geval niet het idee dat mijn spiegels de hele dag heen en weer vliegen, en zou dat denk ik ook echt niet trekken.

Wachten maar op je afspraak, rot dat het zo lang duurt.

Ik wil geen promotor zijn van een bepaald medcijn, en wat er gaat gebeuren ligt echt aan wat je psych vind, maar misschien kan je wel kijken wat de verzekering precies vergoed van de langwerkende vorm... Heb je nog wat te doen om je tijd op te vullen

Hier de site die ik heb gebruikt!



http://www.balansdigitaal.nl/sitemanager.asp?pid=1639



xx

Roover, bedankt voor je reactie!

Heb even de site gecheckt en zie dat ik tot 300 euro ofzo vergoed krijg. Zou voor een klein jaar wel te overzien zijn om wat bij te betalen en dan evt over te stappen naar een andere verzekering. Omdat ik maar voor 3 weken pillen had gekregen, maar door korte werking meer nodig had zijn mijn pillen bijna op, dus moet psych zoiezo eerder spreken. Misschien kan hij direkt concerta voorschrijven. Slik de rita's nu om de 2!/2 uur, lijkt redelijk, hoewel heel soms nog wel even rebound. Bah.



liefs Maasje

hallo!

Tis even een poosje geleden dat ik langs ben geweest.. was echt even niet in mijn hum. Die dips heb ik wel vaker en ben er ook wel gevoelig voor, maar dit was de eerste 'langere' sinds de ritalin dus begon aan de ritalin te twijfelen.. ben gaan minderen en anders gaan slikken en dat gaat beter! Ik had het idee dat ik toch wel kleine rebounds had en dat dat misschien die dip veroorzaakte, dus nu slik ik minder per keer maar dan 1 extra slik moment per dag en of het door de zon kwam, de rust op het werk door de vakantie of de pillen.. ik weet het niet maar het gaat in elk geval weer een stuk beter.



Maasje, het is altijd lastig om te zeggen of het beter gaat als je concerta slikt, als de ritalin bij jou sneller uitwerkt dan gemiddeld (wat lijkt met de 2,5 uur), zou dat dus bij concerta ook zo kunnen zijn en is het daarbij ook zoeken naar de juiste dosering. Verder is concerta/ritalin (zelfde werkzame stof) niet voor iedereen een uitkomst, er is zo veel meer (medikinet, straterra, dextro- amfetamine enzzz) dus ik zou zeggen: veel contact met je psychiater en blijf eerlijk naar je zelf of de voordelen opwegen tegen de nadelen. Ook al wordt ritalin snel in je bloed opgenomen, zeker de eerste 2 weken kun je last hebben van de bijwerkingen en dan moet he wel afnemen, maar sommigen blijven.. (ik blijf bijvoorbeeld regelmatig een droge mond houden). Ik heb trouwens wel veel gehad aan het forum van adhdxtra.nl



Nou ik ga nu even lekker tv kijken, vandaag de halve middag door de ikea gestruind zonder ritalin.. hahahha dat was een beproeving! Maar ja, ik blijf eigenwijs en wil in het weekend eigenlijk geen ritalin slikken tenzij noodzakelijk...



Nog een weekje werken en dan week vrij, ga met ouders mee op vakantie net over de grens (lekker goedkoop, en eigen vakantie zat er financieel niet echt in..).



Vanaf nu zal ik weer vaker langskomen en meeschrijven! Ik had voor iedereen een berichtje willen achterlaten, maar helaas niet gelukt (over dit stukje al veel te lang gedaan door afleidingen van tv, thee, koekjes enzzzz).



Groetjes!

Ansje, bedankt voor je reactie! Blijft toch heel persoonlijk hoe ritalin het beste werkt hè. Wat ik me nog afvraag. Jij zegt dat je het in het weekend niet slikt en ik hoor wel meer mensen die dat zo doen, maar wat ik dan niet snap is het volgende: als je begint met rita heb je de eerste paar weken last van bijwerkingen, maar dat gaat vanzelf over als je lichaam eraan gewend is. Maar hoe kan je dan zomaar een paar dagen overslaan? Want ontwent je lichaam dan niet ineens? Of kunnen die paar dagen wel? Moet zelf namelijk binnenkort 's nachts werken (2 nachten) en slaap dan overdag. Eigenlijk heb ik die rita's 's nachts op mijn werk niet nodig. Kan ik ze dan gewoon 2 dagen niet nemen? Of is dat voor mij niet verstandig omdat ik nog in begin periode zit?



Ik neem mij ook steeds voor om hier te gaan schrijven en dan wil ik op iedereen reageren, maar iedere keer vergeet ik de namen en weet ik niet meer wat ze precies gezegd hebben... Hoor meer mensen erover hier, dus zal wel een klein adhd- dingetje zijn



Ik heb trouwens juist ritalin nodig als ik vrij ben enzo. Op mijn werk heb ik structuur waardoor ik gedwongen ben om bepaalde dingen gewoon te doen. Als ik alleen thuis ben en paar dagen vrij dan verzand ik in niks doen en slapen en internetten

Ligt ook aan mijn werk natuurlijk, daar heb ik de ruimte om steeds even snel iets te doen en daarna weer even te luieren, kletsen. Dan weer iets doen en dan weer niks. Is een hollen-stilstaan baan, net als ik!

Andere mensen die dit ook hebben?



Fijne zondag allemaal

liefs Maasje

't is voor mij meer dat er zulke lange lappen tekst staan dat het lastig is



Heb nu donderdag de diagnose ADD gekregen; een schoolvoorbeeld nog wel. Hoera.

Ik krijg begeleiding mbt plannen op school en thuis; en geen Ritalin oid. Wat daarvoor de motivatie was weet ik niet meer; maar wil het liever ook eerst zien wat Rust en Regelmaat brengt. Pillen slikken kan altijd nog als het echt nodig is. (al vrees ik dat ik er toch aan moet als ik straks weer naar school moet )

Hi pippin. Wilde even zeggen dat ik voor je hoop dat, ondanks dat je met het officiele stickertje natuurlijk niet blij bent, dit voor jou toch ook een soort van opluchting is, en de begeleding die je gaat krijgen je goed gaat doen

x

quote:maasje schreef op 10 augustus 2008 @ 10:56:

Ansje, bedankt voor je reactie! Blijft toch heel persoonlijk hoe ritalin het beste werkt hè. Wat ik me nog afvraag. Jij zegt dat je het in het weekend niet slikt en ik hoor wel meer mensen die dat zo doen, maar wat ik dan niet snap is het volgende: als je begint met rita heb je de eerste paar weken last van bijwerkingen, maar dat gaat vanzelf over als je lichaam eraan gewend is. Maar hoe kan je dan zomaar een paar dagen overslaan? Want ontwent je lichaam dan niet ineens? Of kunnen die paar dagen wel? Moet zelf namelijk binnenkort 's nachts werken (2 nachten) en slaap dan overdag. Eigenlijk heb ik die rita's 's nachts op mijn werk niet nodig. Kan ik ze dan gewoon 2 dagen niet nemen? Of is dat voor mij niet verstandig omdat ik nog in begin periode zit?

Ik moet eerlijkheidshalve wel zeggen dat ik op maandag vaker dan gemiddeld hoofdpijn heb (duurt niet heel lang) en dat zou dus erop kunnen duiden dat het lichaam weer even moet omschakelen, maar ik vind het niet erg genoeg om dan maar pillen te slikken in het weekend.. Tuurlijk doe ik het wel als ik echt een dag ga shoppen met een vriendin ofzo.. dat winkelt toch wat gezelliger..



Ritalin wordt snel in je bloed opgenomen en is er dus ook vrij snel weer uit, maar er blijft altijd een restje achter in je bloed.. dat restje wordt naarmate je langer slikt als het ware een dun laagje wat achter blijft en zorgt er dus voor dat je er minder last van hebt als je even een paar dagen stopt.. , het stofje zwemt nog wel rond, is te weinig om echt werkzaam te zijn maar genoeg om de overgang van stoppen en weer beginnen op te vangen. (even heeel kort en simpel uitgelegd zoals mijn psychiater het vertelde). Wil niet op een stoel van de psychiater gaan zitten, dus wil niet gaan zeggen dat het ok is om te doen, maar mijn psychiater zag er geen problemen in om in het weekend te stoppen of te minderen.





Ik heb trouwens juist ritalin nodig als ik vrij ben enzo. Op mijn werk heb ik structuur waardoor ik gedwongen ben om bepaalde dingen gewoon te doen.

Als ik alleen thuis ben en paar dagen vrij dan verzand ik in niks doen en slapen en internetten och ik ook, maar dat mag dan van mezelf.. het is immers weekend hihihi

Ligt ook aan mijn werk natuurlijk, daar heb ik de ruimte om steeds even snel iets te doen en daarna weer even te luieren, kletsen. Dan weer iets doen en dan weer niks. Is een hollen-stilstaan baan, net als ik! Knap dat je je er toe kan zetten om dan wel weer iets te gaan en niet dat steeds uit te stellen, of is dat niet qua tijd zelf in te delen?

Andere mensen die dit ook hebben? .. nee want ik zou dan geloof ik 8 uur luieren en kletsen hahaha.. Ik heb een zwaar ongestructureerde baan (management assistent) en die ritalin heb ik dus zeer nodig om niet de hele dag alles te vergeten en als een kip zonder kop rond te rennen.. maar aan de andere kant vind ik het heerlijk dat ik soms lekker kan vluchten in 'dingetjes regelen' en mijn loopjes te hebben naar andere afdelingen (postkamer, facilitaire zaken enzzz), maar zet mij niet aan het archiveren of lijstjes bijhouden..dan weet je dat het fout gaat (gelukkig heb ik daar dan weer collega's voor)



Fijne zondag allemaal

liefs Maasjerood was mijn reactie..

groetjes ansje

Roover; dankje! Ik hoop ook dat alles een beetje te regelen is. Breek er nu mijn hoofd alweer over

Mijn ouders weten het uiteraard; mijn 'Lief', en voor de rest 3 vriendinnen. Nu ben ik ook nog maar net gediagnosticeerd dus zoveel 'kans' heb ik nog niet gehad; maar ik loop met hetzelfde rond. Wie vertel je het wel en wie niet..



Hebben jullie nog leestips qua ADDboeken? Ik hoor veel van ADD/ADHD-ers dat ze het moeilijk vinden boeken te lezen ivm aandacht en dyslexie.. maar ik heb dus totaal geen dyslexie en heb ik een interesse in wat ik lees lukt het meestal wel aardig. Ik heb juist weer dyscalculie.. denk ik. Ook nog laten testen *sprint naar to-do-list*



Ik heb onlangs 'Aandacht, een Kopzorg' van Nadeau aangeschaft; vond ik wel een nuttig boek.

Ik doe ook gerust niets hoor in het weekend! Alleen lantefanter ik zoveel dat mijn huishouden een chaos wordt enzo.... Ik vind het ook lekker om ritalin te hebben in mijn vrije dagen zodat ik lekker een boek kan lezen en de krant enzo. Anders ben ik zo vreselijk snel afgeleid...

Is niet echt een kwestie van discipline enzo hoor dat ik op werk dan hard bezig ga. Is meer de energiestroom die even weer aanwakkerd en dan moet ik even wat doen en dat komt dan toevallig wel goed uit...



Pippin, ben je 'blij' me je diagnose? En kan je omgeving jou er een beetje in herkennen? Zelf dacht ik in eerste instantie ook aan ADD, maar nu blijkt het meer ADHD te zijn (wel enigzinds milde vorm, maar is geloof ik vaker bij vrouwen zo). Het viel de psych op dat ik zo snel antwoord gaf op zijn vraag enzo. Een ADD-er zou juist heel lang nadenken en meer het verlegen type zijn. Is dat bij jou ook zo?

Naja, 'Blij'.. opgelucht is het betere woord denk ik. Nu heb ik iig handvaten en 'bewijs' voor studieproblemen en organisatorische problemen in privé. Met dat 'bewijsje' kan dan ook de hulp geregeld worden die nodig is.



Ik was een 'ADD schoolvoorbeeld'. Mijn vader herkende me heel erg goed in de vragen die gesteld werden over vroeger; en oh wonder; hij zei dat hij nu bepaalde dingen beter begreep. Of in iedergeval wist dat het geen onwil of dwarsigheid was. En de afgelopen dagen... het lijkt alsof hij de subtiele signalen zo oppikt en dat maakt me zoveel rustiger. DAt iemand af en toe even oplet, ofzo. Mijn omgeving herkent mij er zeker in en van meerdere kanten heb ik te horen gekregen 'dat Pip als persoon er niet mee verandert'. Nee, das helemaal waar...



Maar vindt het vooralsnog best moeilijk om onder woorden te brengen wat het nou precies inhoudt, dat ADD. Het standaard 'Maar dat hebben we allemaal'-antwoord heb ik ook al een paar keer gehoord Gelukkig geen zware gesprekken over 'De Oorzaak' enzo maar doelgericht verder werken. *zucht*.



Ik vind het maar raar, dat je ineens een 'diagnose' hebt voor iets dat tot 3 maanden geleden voor mij heel 'normaal' was; mijn referentie. En ineens blijkt dat niet iedereen zo mutsig in zijn hoofd is

Ik ben er ook weer eens...

Haal de "nieuwe" namen wat door elkaar, maar volgens mij was het Maasje of Roover die de vragen had over Ritalin. Bij mij was het zo dat mijn concerta ook 'te vroeg' was uitgewerkt en mijn psychiater dacht dat dit kwam doordat ik een te lage dosis slikte. Nu ik een dosis hoger heb gaat het beter, ik merkte bij de vorige dosis precies wanneer het was uitgewerkt en kreeg dan ook last van rebound en dat is bij deze dosis veel minder. Dus misschien werkt de ritalin zo kort, omdat je nog een te lage dosis slikt?



Pippin, ik moet erg lachen om je laatste zin. Ik kwam ook ineens achter allerlei dingen die blijkbaar niet 'normaal' zijn Ik heb trouwens het boek "Je bent er één of je kent er één' gelezen. Ik vond het wel leuk en vooral omdat ik toen ook net de diagnose had ook nuttig, omdat het voor mij een heel erg "ja, dat heb ik ook!" verhaal was. Het is namelijk geschreven door een man die er pas op latere leeftijd achter komt dat hij adhd heeft en heel helder een aantal kenmerken beschrijft; op zijn eigen manier en met eigen voorbeelden. Ik besefte door dat boek dat sommige dingen binnen mijn adhd pasten, terwijl ik daar nooit aan had gedacht.

Ik heb ook dit boek aan mijn ouders laten lezen, zodat ze er wat meer van zouden begrijpen. Ik heb mijn ouders buiten het onderzoek naar adhd gehouden, omdat ik me niet serieus genomen en gesteund voelde. Nadat ik de diagnose had ben ik het gesprek met mijn ouders aangegaan om uit te leggen waarom ik er niks over had gezegd en hoe hun gedrag op mij over was gekomen enzo. Heel verhelderend en ook het boek maakte wel veel duidelijk. Ik herken dat jij (jij was het toch? ) schrijft dat het moeilijk uit te leggen is en dat bijna iedereen roept: "Oh, maar dat heb ik ook wel eens". Ook de zinnen: "... Maar dan doe je toch gewoon..... zus en zo" of "...Maar dan zet je je daar toch gewoon toe..." enz. ben ik helemaal moe. Als het zo 'gewoon' kon, dan had ik dat toch allang gedaan!



In mijn omgeving weten mijn ouders, mijn vriend en een groot aantal vrienden het wel. Ook op mijn werk weten ze het. Dat is ook geen probleem, maar ik heb daarin het voordeel dat ik in een organisatie werk die kinderen en volwassenen met adhd en autisme begeleiden. Ik kan dus nog wat leren van mijn collega's

Frustrerend daaraan is dat ik dus ben opgeleid om mensen met adhd te begeleiding, alle trucjes zou moeten kennen, maar dit in de praktijk absoluut niet voor mezelf kan toepassen. De laatste keer bij mijn coach hebben we het erover gehad dat ik het misschien niet 'durf' toe te passen, omdat ik bang ben om controle te verliezen. En misschien heeft hij daar wel gelijk in...

Het klinkt heel dubbel, maar als ik iets van mezelf moet, dan voelt het goed om het juist niet te doen. En juist daarmee geef ik mezelf waarschijnlijk het idee dat ik controle heb, omdat ik dus zelf bepaal dat ik het niet doe. (Waarom ik dan niet heel verstandig zelf bepaald dat ik het juist wel doe weet ik niet...)



Er stond ook nog ergens een vraag over studietips. Mijn psych (en ook mijn baas vroeg er trouwens naar) was erg verbaasd dat ik met mijn ADHD mijn middelbaar en twee hbo diploma's heb gehaald binnen de normale studiejaren. Voor mij scheelde het denk ik dat ik, achteraf gezien, wat onder mijn 'niveau' studeerde. Ik pikte het meeste op in de lessen en daarnaast kan ik heel makkelijk verbanden leggen en daardoor dingen begrijpen (das dan weer het positieve van mijn adhd ). Verder werkte ik wel met planningen, daar hield ik me niet aan, maar dan had ik tenminste wel overzichtelijk wat ik nog zou moeten doen. Ook stelde ik prioriteiten, leerde tijdens tentamens maar voor een aantal vakken en de rest deed op goed geluk. Als ik ze dan niet haalde, wist ik voor de volgende keer tenminste waar het over ging. Een paar begrijpende klasgenoten is ook handig, die liep ik altijd achterna wanneer ik weer eens niet wist waar ik moest zijn en kon ik bellen over lestijden e.d.

Als ik moest leren maakte ik samenvattingen, ik kan gelukkig heel snel lezen en dan ook heel goed hoofd- en bijzaken screenen.

Daarnaast denk ik dat studieadviseurs ook nuttig kunnen zijn. Vertel hen dat je adhd hebt, dan kunnen zij bvb helpen plannen e.d.



Zo, dat was weer een heel verhaal, en dat op een topic vol adhd'ers

Ik ben hartstikke moe en een beetje ziekjes, maar daardoor ook een beetje hyper... Herkennen jullie dat ook? En dat je, als je alleen thuis bent, heel erg in je eigen hoofd kan gaan zitten? Ik heb dan altijd moeite om weer terug te keren naar de 'buitenwereld', neem dan bvb ook mijn telefoon meestal niet op enzo, zit gewoon in mijn eigen wereldje en alles daarbuiten is teveel gevraagd.

Dit sluit misschien wel een beetje aan op het niet storen als je bvb aan het lezen bent. Ik word dan ook geïrriteerd, kan dat er niet bij hebben ofzo...

Ik kan pas op 21 augustus weer naar m'n psych... Heb er wel en niet behoefte aan. Wel omdat ik me al 4 weken onwijs rot voel en er helemaal niets uit m'n handen komt (alsof ik helemaal geblokkeerd bent) Omdat het zo lekker oplucht om even van je af te praten. Niet omdat ik een lijstje had moeten maken en dat nog steeds niet gedaan heb... Omdat ik nog steeds niet het gevoel heb dat het zoden aan de dijk zet.



Ik kan me er niet eens toe zetten om info te lezen (over ADHD of eigenlijk zo'n beetje alles...).

Ben gedeprimeerd en wil niet naar m'n werk maar moet wel. Kijk een beetje dof uit m'n ogen, ben moe, slaap slecht en droom heel veel, vreetbuien omdat ik me rot voel, vluchtige ideeen om mezelf iets aan te doen (midden op de weg blijven staan, gewoon niet meer wakker willen worden, niet gaan werken maar door de stad gaan zwerven, in het OV de hele dag op en neer blijven rijden...)



Hoop dat ik het nog volhoud en niet ineens instort... want zo voelt het wel en zo voelt het al een hele tijd...



Haha, wat een klaagzang zeg!

Hoei Biebeltje Dat klinkt niet zo best



Halvemaan: Herkenbare dingen die je schrijft over het studeren. Ik ben nu bezig met een HBO en daar kom ik de chaos pas echt tegen. Op de mavo en mbo geen last van gehad; net als jij onder mijn niveau gedaan. Nu moet ik er dus wat meer voor doen en heb ik het gevoel dat ik verzuip omdat ik het niet overzie, niet kan plannen en geen prioriteiten kan stellen. En gewoon beginnen met dat wta leuk is, en niet met het belangrijkste.



Zo, en nu vraagt mijn oppaskind weer aandacht, 't mannetje is 5 maanden oud en heeft zichzelf klem gewerkt tussen de babygym, haha! Mannûh...

Jeetje, wat een verhalen hier en zo herkenbaar! Ik ben de veertig voorbij en weet sinds eind vorig jaar dat ik ADHD heb, het voelde alsof ik eindelijk mijn eigen gebruiksaanwijzing kreeg, want ik voelde me altijd anders en begreep nooit hoe dat kwam.



De laatste jaren had ik allerlei therapie en ook medicatie gehad, maar het klopte gewoon niet. Op AD reageerde ik helemaal verkeerd, achteraf logisch, want ik was helemaal niet depressief.



Slapen was een ramp, want zodra ik ging liggen, kwamen er tig op de loer liggende problemen en angsten tevoorschijn en die kreeg ik niet weg. Dus slikte ik temazepam om knockout te raken. Ben er gelukkig op de een of andere manier nooit aan verslaafd geraakt en waren er ook (best lange) periodes dat ik ze niet gebruikte.



En zo was er van alles: ik weet dat ik behoorlijk intelligent ben, heb een universitaire opleiding, maar een niet te ingewikkelde studie gedaan en dat ging maar net. Nu realiseer ik me pas dat dat komt omdat ik altijd enorme concentratieproblemen heb gehad.



Na mijn studie ben ik in een vak gerold dat op zich totaal ongeschikt voor me is (ik kan niet zeggen wat, want dat maakt me helaas te herkenbaar), want het gaat in de eerste plaats om grote nauwkeurigheid en dus heel concentratie. Toch heb ik het altijd erg leuk gevonden en doe het nog steeds. Maar eenvoudig is het nooit geweest. En ook dat begreep ik maar niet en het maakte me vaak onzeker.



Ik ben een mensen-mens en erg sociaal, een entertainer, maar ook zonder grenzen. Nooit begreep ik waarom ik in bepaalde situaties niet net zo rustig als anderen kon blijven. Nu weet ik dat er gewoon veel te veel prikkels binnenkomen, dat ik alles oppik en moet verwerken. Dat is vaak doodvermoeiend.



Met mannen heb ik er altijd een puinhoop van gemaakt, en nog steeds wel, daar kan ik een boek over schrijven, het ene in de ogen van anderen hilarische verhaal na het andere, maar het gaat nu ik weet wat ik heb, wel iets beter. Toch ben ik verdrietig dat ik geen relatie heb en dat mijn huwelijk stukgelopen is.



Op een dag was ik op internet aan het zoeken naar informatie over wat mijn kind heeft (een autismestoornis) en stuitte op een site (levente) over AD(H)D bij volwassenen. Het was alsof het licht aanging. Toen ik het er met mijn psycholoog over had, heeft ze me meteen doorverwezen: een week later zat ik bij PsyQ. En haalde ik mijn diploma met vlag en wimpel!



Ik heb toen een paar maanden op de diagnose lopen kauwen en lang geaarzeld over medicatie, vooral door mijn zeer slechte ervaringen met AD. Bovendien was de diagnose behalve confronterend ook een opluchting. Na jaren heel hard knokken staat mijn leven goed op de rails, dat is eigenlijk nog nooit zo goed geweest, veel puin was al voor de diagnose geruimd, ik heb inmiddels een baan met een strakke structuur maar ook veel uitdagingen, dus het voelde een beetje als het laatste ontbrekende puzzelstukje.



Maar sinds mei slik ik Concerta. De eerste weken was ik net een opgejaagd hert, ik ben er toen ook even mee gestopt. En nu gaat het goed, behalve van een droge mond af en toe, heb ik nergens last van. Ik ben veel kalmer, maar helaas komt er in mijn vrije tijd niet veel uit mijn handen. Ik huilde altijd om het minste geringste, dat doe ik niet meer, ben veel minder emotioneel, zonder me vlak of afgestompt te voelen (daar was ik bang voor). Heb meer geduld en kan me veel beter concentreren. Ik merk het vooral 's ochtends als ik net wakker ben: eerst wil ik tien dingen tegelijk doen, maar als ik mijn pilletje heb ingenomen, wordt dat al snel minder. Als ik naar bed ga, ben ik wel eens fladderig, maar lang niet altijd. Als mijn angsten de overhand krijgen, neem ik een oxazepam.



Het gaat best goed, ik heb meer controle en kan mezelf beter terugfluiten als ik in een aanvalletje dreig te raken, hoewel dat lang niet altijd lukt. Toch ga ik hier meelezen/-schrijven, want ik hou niet van praatgroepen (word ik veel te druk van), maar dit kan rustig op mijn eigen moment.



Tot snel!

biebeltje.. voor jou eerst even Pas goed op jezelf want echt.. als het niet meer gaat (op het werk dan wel thuis), dan gaat het niet meer en dan kan het echt helpen om even een time-out te nemen en paar stappen terug te doen... doorgaan totdat je erbij 'neervalt' is echt niet altijd handig hoor! (en ja.. tis een cliche, maar op 't werk is niemand onmisbaar ookal willen we dat wel graag soms..) Sterkte!



Weet niet meer wie het vroeg van de boeken, maar het boek van halve maan (je kent er een of..) heb ik ook gelezen; erg leuk boek wat makkelijk wegleest! Ben ook half/half begonnen in 'opgeruimd leven met adhd' . Erg goed geschreven door een adhd-goeroe en opruimcoach.. eindelijk een boek wat begrijpt dat lijstjes niet altijd werken bij ons, maar veel herkenbare situaties en tips om een 'opgeruimder' leven te creeeren..



Tja en wie vertel je het wel of niet? Vrienden weten het veelal wel, sommigen nemen het 'voor kennisgeving' aan en dan weet je dat die het niet zo snappen, anderen willen het wel beter begrijpen en begrijpen dan ook beter waarom ik soms reageer zoals ik dat doe. Naaste familie weet het natuurlijk ook wel, en op het werk weet baas het (maar die spreek ik niet zoveel..dus die boeit het ook niet zo) en de collega's op mijn kamer. Ik wil het nog steeds aan 2 collega's vertellen waarvoor ik heel veel werk, maar ik durf het nog niet zo goed. Ik weet dat sommige communicatie-dingetjes misschien dan beter gaan lopen als ze het weten maar ja.. 1 van de 2 heb ik ondertussen ook zelf allang de grootste adhd-sticker opgeplakt, misschien ook daarom dat ik de enige secretaresse ben die goed met hem kan..ik snap die rare kronkels wel hahhaaha..



En tja onder je niveau presteren.. ik ben wel het levende bewijs daarvoor... hbo opleiding volgens boekje afgerond, maar na paar jaar klungelen met net niet baantjes ben ik nu een secretaresse op iets meer dan mbo-niveau.. Heb het daar bij vlagen nog wel eens moeilijk mee als ik zie wat voor 'carriere' ik had kunnen hebben, maar goed steeds vaker berust ik mij erin en in mijn dus lagere salaris.. nu houd ik het leven voor mijzelf tenminste in de 'oke-marge'. En tja.. vraag me niet hoe een adhd'er een goede secretaresse kan zijn hihihihi.. goed delegeren denk ik



Wilde geloof ik nog vanalles meer schrijven, maar ben het alweer kwijt.. volgende keer maar weer!



Groetjes Ansje

quote:Yayasister schreef op 12 augustus 2008 @ 12:20:

Het gaat best goed, ik heb meer controle en kan mezelf beter terugfluiten als ik in een aanvalletje dreig te raken, hoewel dat lang niet altijd lukt. Toch ga ik hier meelezen/-schrijven, want ik hou niet van praatgroepen (word ik veel te druk van), maar dit kan rustig op mijn eigen moment.



Tot snel!leuk dat je mee gaat schrijven, moest wel lachen om je laatste zin dat je niet van praatgroepen houdt.. dat hebben er meer hier geroepen en iedereen was uiteindelijk enthousiast.. hihihi..

yayasister, jouw verhaal kan bijna de mijne zijn.



alleen zijn wij (mijn ex en ik) 14 jaar geleden al met mijn zoontje aan de slag gegaan en via boeken , tijdschriften etc etc kwam ik er achter dat al die ADHD info eigenlijk meer over mij dan over hem ging.



Mijn zoon heeft PDDNOS en ik ben een gediagnosticeerde adhd-ster en slik sinds kort concerta (hoogste samenst.)

ritalin beviel mij altijd erg goed, alleen vergat ik die dingen regelmatig in te nemen...

dus toen maar begonnen met de concerta..... volgens mij helpt het wel (owja, ben nu weer even aan de ritalin, omdat ik mijn herhalingsrecept voor de concerta niet kan vinden)



moet wel zeggen dat mijn eetlust totaal is afgenomen door de concerta...maar toen ik begon met de ritalin was dat ook zo...!

Maar nu moet ik mijn gewicht wel goed in de gaten houden want ik begin nu wel wat mager te worden.



Het is achteraf gezien wel erg jammer dat ik op volwassen leeftijd ben gediagnosticeerd.....door mijn adhd heb ik ook ondergepresteerd, en liep fluitend (letterlijk en figuurlijk) door mijn opleidingen maar had eigenlijk veel meer gekund.......Misschien is het nog niet te laat om een studie op te pakken.........ben 100% afgekeurd en heb de tijd om te studeren (hmm, maar niet de rust).



en dan volgt de hamvraag : wat moet ik studeren..

ben de 40 ook net gepasseerd en weet nog steeds niet wat ik later wil worden...........!!!!!!!!



Nu moet ik rennen, heb een afspraak en had er NU moeten zijn



WEER TE LAAT

Ansje, ik weet niet of een time-out nemen veel helpt. Ik zal uiteindelijk toch weer aan de gang moeten en dan begint het gewoon weer van voren af aan (vermoed ik).



Voorbeeldje van hoe scheef ik zit:



Moest gisteren naar de dierenarts met m'n twee katten. Naar huis gehaast vanuit m'n werk. Kan ik thuis de paspoorten nergens vinden. Ging echt helemaal uit m'n plaat. Heb manlief opgebeld en lopen schreeuwen en tieren door de telefoon onderwijl door het huis rennend op zoek naar die krengen. Stapels papieren meerdere keren doorgeworsteld en sommige gewoon over de grond gegooid. Was echt helemaal van de kaart. Huilen, wanhopig, paniek. 15 minuten voor de afspraak de dierenarts gebeld dat ik die dingen niet kon vinden (klonk nog verrassend kalm vond ik zelf). Maar ik kon gewoon zonder die paspoorten langskomen.

Eerste kat zat zo in het bakkie, maar door haar geklaag ging de tweede ervandoor. Die ook snel gevangen (konden alleen in de hal komen), had de deur nog niet dicht of ze had haar mand volgepist. Haasten, haasten, haasten... Heb bij de dierenarts nog dik een kwartier zitten natrillen van emotie, zat helemaal te shaken.

Rest van de avond van slag geweest... (gelukkig waren de katten prima in orde).



Slaat toch helemaal nergens op dat ik om zo'n klein iets helemaal uit m'n vel spring? Was ook niet echt frustratie zoals normaal maar gewoon regelrechte paniek!!! Om een spoorloos paspoort van m'n katten...



Stond wel iets leuks tegenover vandaag...

Ik moest eigenlijk iemand gaan bellen om z'n emailadres op te vragen. Zat al te bedenken hoe ik dat kon omzeilen. Wordt ik opgebeld door een collega van die man die ik nodig had. Hij wilde iets bij ons opvragen, kon ik gelijk dat emailadres opvragen... Mooi alles in 1 mail verzonden. Zo toevallig!!! Engeltje op m'n schouder: DANKJEWEL!!!!!

Hoi Roxy,



Dat gevoel van wat ik later moet worden als ik groot ben, ken ik zo goed. Terwijl ik natuurlijk allang iets ben! Maar het 'onderpresteren' heeft me altijd erg onzeker gemaakt, omdat ik nooit begreep hoe dat dat toch kwam. Het was net alsof er 'iets' was, maar ik kon er niet bij.



Na de diagnose heb ik wekenlang gehuild om alle gemiste kansen en dingen die mis zijn gegaan in mijn leven omdat ik niet wist wat er met me aan de hand was. Helaas wisten ze toen wij kind waren nog bijna niets van deze dingen. Inmiddels ben ik daar wel overheen. En trots op mezelf, want ik heb bedacht hoe knap het is dat ik me toch heb weten te handhaven in een beroep dat totaal ongeschikt is voor een ADHD'er, ik blijk dus een enorme doorzetter te zijn!



Ik heb nu toevallig een baan gevonden die perfect voor me is: strakke structuur maar met veel 'kicks'. Inmiddels besef ik dat ik ga onderpresteren als ik me verveel, ik moet iets hebben om mijn tanden in te zetten. Het gevaar is de 'hyperfocus', maar als ik daarin zit, voel ik eigenlijk altijd prima.



Wat jij moet gaan studeren? Ben je trouwens 100% afgekeurd door je ADHD? Ik zou iets zoeken wat dicht bij je ligt. Iets praktisch misschien wel. En met kortetermijndoelen, zodat er telkens iets nieuws/prikkelends is. Volgens mij gaat het er op onze leeftijd namelijk niet zozeer om dat het op een bepaald 'niveau' is, maar dat je je ei er in kwijt kunt. Je niveau is in mijn ogen inmiddels niet meer die opleiding die je lang geleden deed, maar veel meer je basisintelligentie en levenservaring.



Er de rust voor vinden is weer een ander verhaal. Want die zullen we waarschijnlijk nooit vinden, maar hoe zit het met jouw hyperfocus? Heb je die? En waarvoor dan? Wat grijpt je en laat je niet meer los? Misschien helpt dat je op weg. Want we hebben natuurlijk niet alleen maar beperkingen, maar ook kwaliteiten en mogelijkheden die andere mensen vreemd zijn.



Ben benieuwd wat je leuk lijkt...



P.S. Waarom heb ik dat nou niet als bijwerking van Concerta: afvallen? In situaties waarin de kilo's er bij andere mensen afvliegen (scheiding, stress) gebeurt er bij helemaal niets. Balen

Voor de geïnteresseerde lezer:





5 augustus 2008



Strattera-rapport langer geheim door hoger beroep CBG





De vrijgave van het rapport over schadelijke en mogelijk dodelijke bijwerkingen van Strattera, een middel dat wordt voorgeschreven aan kinderen met een ADHD-diagnose, dat al ruim twee jaar geheim gehouden wordt door het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG), laat nog langer op zich wachten omdat het CBG tegen de eerdere uitspraak van de bestuursrechtbank, in hoger beroep is gegaan bij de Raad van State.



Deze zaak begon in de zomer van 2006 toen de coördinator van het Nederlands Comité voor de Rechten van de Mens (NCRM), Hanneke Teunisse, het evaluatierapport over Strattera opvroeg bij het CBG onder de Wet Openbaarheid Bestuur. Na een procedure van 2 jaar kwam de zaak begin juni voor bij de Bestuursrechtbank in Amsterdam. De uitspraak van de rechtbank liet aan duidelijkheid niets te wensen over: Het besluit van het CBG om het rapport niet af te geven werd vernietigt en alle aangevoerde redenen daarvoor werden als onvoldoende onderbouwd van tafel geveegd. Het CBG moest binnen 6 weken een nieuw besluit nemen of tegen dit besluit in hoger beroep gaan. Dit laatste hebben ze op 30 juli gedaan bij de Raad van State.



Hanneke Teunisse van het NCRM zegt hierover: “Het is schandalig hoe hier gesold wordt met de belangen van de ouders van kinderen die Strattera slikken. Het CBG blijft maar tijd rekken, elk besluit wordt uitgesteld tot de laatste dag en men stelt alles in het werk om dit rapport niet openbaar te hoeven maken. Ik weet niet welk belang het CBG hier dient maar het is zeker niet het belang van de consument. Toevalligerwijs wordt op 6 augustus de bodemprocedure behandeld die Eli Lilly tegen de Nederlandse Staat heeft aangespannen om Strattera in het basispakket van de ziektekostenverzekeringen opgenomen te krijgen. Er zijn wereldwijd inmiddels al 95 kinderen en volwassenen overleden aan de bijwerkingen van dit middel, elke week uitstel is er één teveel.



Ouders hebben, ons inziens, recht op alle beschikbare informatie over de middelen die ze al dan niet gedwongen toedienen aan hun kinderen. Kinderen krijgen al heel snel te maken met een ADHD-diagnose, via een psychiater, de huisarts of bijvoorbeeld de schoolbegeleidingsdienst. Een ADHD-diagnose wordt niet onderbouwd door enig wetenschappelijk bewijs, er wordt geen objectief lichamelijk onderzoek gedaan, de diagnose wordt gesteld aan de hand van een afvinklijstje met emoties en gedrag. Dit lijstje met criteria voor een ADHD-diagnose bestaat uit normaal kindergedrag zoals; niet stil kunnen zitten, draaien en friemelen op een stoel, sleutels kwijtraken, inbreken in gesprekken of spelletjes, geen aandacht op school, taken niet afmaken etc. Als de diagnose eenmaal is gesteld komt de medicatie aan de orde. Ouders die zichzelf goed informeren over de bijwerkingen van de medicatie en de pillen niet aan hun kinderen willen geven, kunnen in Nederland te maken krijgen met de Kinderbescherming die ze uit de ouderlijke macht kan ontzetten wegens 'medische nalatigheid'. Wij vinden dat ouders recht hebben om zelf te beslissen of ze hun kinderen zware bewustzijnsveranderende medicatie willen toedienen of niet, zeker als het gaat om b.v. Strattera met bijwerkingen als; zelfmoord, leveraandoeningen, hartkwalen etc.



Er zijn gelukkig een heleboel alternatieven voor het behandelen van druk gedrag bij kinderen, vaak blijkt na grondig lichamelijk onderzoek het probleem te zitten in een voedselallergie, een oorontsteking, een tekort aan essentiële vetzuren, een vitaminetekort of een andere aandoening die prima te behandelen is zonder gevaarlijke bewustzijnsveranderende medicatie. In Amerika is al vier jaar geleden wetgeving aangenomen die ouders het recht teruggeeft om psychiatrische medicatie voor hun kinderen te weigeren. Nederlandse ouders zouden hetzelfde recht moeten hebben.”





Voor meer informatie:



Hanneke Teunisse



tel: 020-4942510 of 06-28457319





afzender: Astrid

Crisis pietje hee! Weet niet zo goed wat ik er op moet zeggen; maar ergens ben ik blij dat ik (nog?) geen medicatie slik. Die bijwerkingen.. natuurlijk moeten ze elk klein dingetje melden omdat concerta en ritalin op zo'n zwarte lijst staan; maar jemig hee.

"zware bewustzijnsveranderende medicatie"?



Vind dat wel een beetje zwaar door de bocht zeg. Nu moet ik wel zeggen dat ik er verder geen verstand van heb...

En ja, het zou erg netjes zijn als ze al die informatie gewoon aan potentiële gebruikers beschikbaar stellen. Waar moeten ze anders hun keuze op baseren?



Ik heb alleen ervaring met Ritalin. Aan de ene kant merkte ik niets van de positieve effecten. Daarnaast had ik bij een relatief hoge dosis toch wel erg last van hartkloppingen (gewoon eng).

Dat soort dingen wil je wel even vantevoren weten.



Maar voor mij dus allesbehalve zwaar bewustzijnsveranderend.



En ja, ik vind het ook beter eerst naar andere factoren te kijken alvorens er medicijnen in te gooien. (Maar ik ben lui dus ik heb wel gelijk die medicijnen geprobeerd).