Kinderen
alle pijlers
Auto-ongeluk
vrijdag 20 maart 2015 om 00:07
Dat overkomt mij/mijn kind niet, denk je dan, als je leest over ernstige auto-ongelukken waar kinderen bij zijn betrokken. Nou, valt dat effe tegen. Zo sta ik nog lekker te werken in mijn wasserette, en zo staat mijn wereld op zijn kop. Telefoon: zoon heeft een ongeluk gehad, hij leeft nog. Even later: hij wordt nu afgevoerd met een traumahelikopter, geen idee naar welk ziekenhuis. En weer even later: de politie komt je ophalen om je naar Nijmegen te brengen. Nijmegen. Politie. Oeps. Affijn, wij met gillende sirenes en 160 km/h naar Nijmegen.
Het is nu 36 uur later en zoon doet het best goed. Zijn schedel ligt erbij als een gekraakt eitje, zijn oogkas is gebroken, zijn milt en lever zijn gescheurd en hij heeft een stuk of wat botbreuken. Hij wordt in slaap gehouden en hij ligt aan de beademing, kortom een grote puinhoop. Maar hij leeft, hij is stabiel, en in die 36 uur hebben ze al een paar medicaties kunnen terugdraaien. Zoon heeft ook al een paar keer geprobeerd om wakker te worden, das ook een goed teken. En zijn hersenen zien er wonder boven wonder prima uit, en zwellen ook niet op.
Maar wat een zootje zeg. We zijn nu even thuis, om een schone onderbroek op te halen en zo. En nu ligt ie daar, alleen. De verpleegsters m/v zijn echt hartstikke lief hoor, en voor ons wordt ook heel goed gezorgd. Maar ik wil hem gewoon weer thuis hebben verdomme. Al maakt hij nog zo veel herrie en al wil hij pas om drie uur gaan slapen, het maakt me niks uit. Klotenzooi.
Het is nu 36 uur later en zoon doet het best goed. Zijn schedel ligt erbij als een gekraakt eitje, zijn oogkas is gebroken, zijn milt en lever zijn gescheurd en hij heeft een stuk of wat botbreuken. Hij wordt in slaap gehouden en hij ligt aan de beademing, kortom een grote puinhoop. Maar hij leeft, hij is stabiel, en in die 36 uur hebben ze al een paar medicaties kunnen terugdraaien. Zoon heeft ook al een paar keer geprobeerd om wakker te worden, das ook een goed teken. En zijn hersenen zien er wonder boven wonder prima uit, en zwellen ook niet op.
Maar wat een zootje zeg. We zijn nu even thuis, om een schone onderbroek op te halen en zo. En nu ligt ie daar, alleen. De verpleegsters m/v zijn echt hartstikke lief hoor, en voor ons wordt ook heel goed gezorgd. Maar ik wil hem gewoon weer thuis hebben verdomme. Al maakt hij nog zo veel herrie en al wil hij pas om drie uur gaan slapen, het maakt me niks uit. Klotenzooi.
vrijdag 20 maart 2015 om 00:19
Och jee. Mijn zoon heeft vorig jaar ook een auto ongeluk gehad maar was er een stuk beter aan toe dan de jouwe. Wel ook trauma-heli, politie, ambulances, etcetera, en de allergrootste angst die ik ooit gehad heb. Ik ben serieus in die paar minuten tussen het telefoontje en de plek des onheils een miljard doden gestorven en 100 jaar ouder geworden. Gelukkig is het afgelopen met een sisser, maar ik heb nog steeds veel angst. Bereid je daar dus op voor, dat je nog heel lang heel angstig blijft. En dat je zoon ook lang angst zal hebben, en wellicht - jouw zoon is er zo te lezen ernstiger aan toe - ook een behoorlijke ontwikkelings-terugval zal krijgen.
Het goede nieuws is: hij leeft. Hij leeft, hij leeft, hij leeft.
Maar het is heftig. Heel veel sterkte en een voorspoedig herstel gewenst. Als je behoefte hebt aan spuien, mijn inbox is open.
Het goede nieuws is: hij leeft. Hij leeft, hij leeft, hij leeft.
Maar het is heftig. Heel veel sterkte en een voorspoedig herstel gewenst. Als je behoefte hebt aan spuien, mijn inbox is open.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 20 maart 2015 om 00:26
Hou op over angst. Man en ik moesten vandaag een drukke weg oversteken op weg naar de Appie, en we stonden allebei te bibberen. Auto's zijn moordwapens.
En ik moet ook steeds denken aan die arme meneer die zoon heeft aangereden. Het zal je maar gebeuren zeg, en hij kon het echt niet helpen. En het ergste: de nieuwsberichten op internet. Mijn dochter verzamelt ze voor haar broertje want hij vindt het waarschijnlijk wel stoer om zo uitgebreid in het nieuws te zijn geweest. Maar ik haat het, die nieuwsgierderij.
Morgenochtend dan maar weer terug naar Nijmegen, met de trein. Ik neem wat boekies mee, om voor te lezen. Want mijn eeuwige verhalen over de zon en de vogels buiten en mijn tochtjes van en naar het rookhok gaan hem vast ook vervelen.
En ik moet ook steeds denken aan die arme meneer die zoon heeft aangereden. Het zal je maar gebeuren zeg, en hij kon het echt niet helpen. En het ergste: de nieuwsberichten op internet. Mijn dochter verzamelt ze voor haar broertje want hij vindt het waarschijnlijk wel stoer om zo uitgebreid in het nieuws te zijn geweest. Maar ik haat het, die nieuwsgierderij.
Morgenochtend dan maar weer terug naar Nijmegen, met de trein. Ik neem wat boekies mee, om voor te lezen. Want mijn eeuwige verhalen over de zon en de vogels buiten en mijn tochtjes van en naar het rookhok gaan hem vast ook vervelen.
vrijdag 20 maart 2015 om 00:29
Mozes Krommele.........
Als Allah, God, Boedah en Shiva bestaan dan vraag ik ze nu om even bij hem en jullie langs te gaan.
Sterkte en ik denk aan je.
Als Allah, God, Boedah en Shiva bestaan dan vraag ik ze nu om even bij hem en jullie langs te gaan.
Sterkte en ik denk aan je.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
