Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskramen...
woensdag 29 april 2015 om 18:25
Hoi allemaal,
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
donderdag 11 juni 2015 om 08:09
Goedemorgen! Gisteren dus in het ziekenhuis geweest voor een eerste gesprek. Heel geduldige arts, nam ruim de tijd om alle vragen te beantwoorden, heel fijn! We gaan wat onderzoeken doen (chromosomen en bloedonderzoeken, kijken of daar wat uitkomt) ook zal er een echo worden gemaakt. Ze gaf aan dat het heel goed mogelijk is dat er niets wordt gevonden, of dat ze wellicht wel iets vinden waar ze mogelijk niet veel aan kunnen doen. De kans dat het allemaal nog gaat lukken is nog steeds het grootst, zo'n 85%.(kans op nog een miskraam is wel aanwezig) nog weinig spannends, maar in ieder geval fijn dat er iets in gang is gezet, dat stelt me ook heel erg gerust. Het is ook een kwestie van geduld hebben, en dat is natuurlijk lastig als die kinderwens er eenmaal is:-)
donderdag 11 juni 2015 om 08:36
donderdag 11 juni 2015 om 08:39
Zeker Saart. Ik moet zeggen dat ik zelf redelijk moedeloos ben. Ben al jaar onderweg, alles bij elkaar zes maanden zwanger geweest (met kotsen, moeheid en alles erop en eraan) en drie miskramen gehad... Ik vind dat ik het nu serieus geprobeerd moet hebben omdat ik 30 (bijna 31) ben. Maar als het aan mij lag dan zou ik er het liefst subiet mee stoppen - ik word hier echt heel ongelukkig van.
Ik durf niet te stoppen met proberen want ik ben bang dat ik er dan helemaal nooit meer aan begin. Ik geef het nog een jaar en dan stop ik ermee. Dit is het me ook niet waard.
Ik durf niet te stoppen met proberen want ik ben bang dat ik er dan helemaal nooit meer aan begin. Ik geef het nog een jaar en dan stop ik ermee. Dit is het me ook niet waard.
donderdag 11 juni 2015 om 11:35
Ik snap jullie zo goed. De wens is zo groot om een kindje te krijgen, maar dan het verdriet van de miskramen, het gemis van het zwanger zijn, nooit zullen weten hoe dit kindje eruit had komen te zien... Om nog maar van alle lichamelijke ellende te zwijgen... Het is ook om moedeloos van te worden.
Maar als ik het dan moet geloven van de moeders, dan zijn alle tranen het dubbel en dwars waard als we straks wel een baby in onze handen mogen houden... Onze eigen baby wel te verstaan...
Voor mij is het ook continue de twijfel: wel doorgaan of ermee stoppen? Doorgaan kan nog meer verdriet, ziekenhuis en pijn betekenen. Maar stoppen is zo definitief. Ik ben 32 nu, heb geen eeuwig goede eitjes. Daarnaast wil ik geen oma-mamma zijn...
Moeilijk he deze beslissing. En alle onderzoeken die het romantische en leuke eraf halen... Het doet pijn...
Maar als ik het dan moet geloven van de moeders, dan zijn alle tranen het dubbel en dwars waard als we straks wel een baby in onze handen mogen houden... Onze eigen baby wel te verstaan...
Voor mij is het ook continue de twijfel: wel doorgaan of ermee stoppen? Doorgaan kan nog meer verdriet, ziekenhuis en pijn betekenen. Maar stoppen is zo definitief. Ik ben 32 nu, heb geen eeuwig goede eitjes. Daarnaast wil ik geen oma-mamma zijn...
Moeilijk he deze beslissing. En alle onderzoeken die het romantische en leuke eraf halen... Het doet pijn...
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
vrijdag 12 juni 2015 om 09:29
Hoi allemaal,
Laura: Wat naar dat je vriendin gaat emigreren! Heftig. Voelt vast alsof er een stuk van je hart naar de andere kant van de wereld vertrekt. Voor de rest herken ik de extremen wel. Ik ben twee weken geleden begonnen met een soort van cognitieve gedragstherapie. Klinkt heftiger dan 't is, ik heb nogal de neiging om vast te zittten in denkpatronen en daarmee mezelf extreem naar beneden te halen. Ik besloot daar wel een beetje klaar mee te zijn en dus ga ik er wat aan doen. Wel confronterend en vermoeiend allemaal, maar ik denk dat het een goede stap gaat zijn.
Verder ben ik vorige week netjes volgens m'n cyclus ongesteld geweest en ondertussen weer in de vruchtbare periode beland.
Saart: 85% is hoog! Enig idee hoelang het duurt voordat de uitslagen dan weer binnen zijn? Ik ben erg benieuwd.
Ik durf zelf de stap naar de arts nog niet te zetten, kan ook niet inschatten op welke termijn ik dat dan wel zou willen gaan doen. Voorlopig heb ik voor mezelf besloten het ziekenhuis buiten de deur te houden en probeer ik te genieten van ons samen en van m'n eigen vrije tijd. Van de stilte in 't huis (zeker als ik 't buurtjongetje van 2 weer tekeer heb horen gaan in een zeer goed geisoleerd huis.) Van 't feit dat we kunnen gaan en staan waar we willen. We hebben dan wel geen controle over een eventuele zwangerschap, maar wel over hoe we ons leven nu leiden en indelen. Ergens geeft me dat ook wel een boel rust.
Laura: Wat naar dat je vriendin gaat emigreren! Heftig. Voelt vast alsof er een stuk van je hart naar de andere kant van de wereld vertrekt. Voor de rest herken ik de extremen wel. Ik ben twee weken geleden begonnen met een soort van cognitieve gedragstherapie. Klinkt heftiger dan 't is, ik heb nogal de neiging om vast te zittten in denkpatronen en daarmee mezelf extreem naar beneden te halen. Ik besloot daar wel een beetje klaar mee te zijn en dus ga ik er wat aan doen. Wel confronterend en vermoeiend allemaal, maar ik denk dat het een goede stap gaat zijn.
Verder ben ik vorige week netjes volgens m'n cyclus ongesteld geweest en ondertussen weer in de vruchtbare periode beland.
Saart: 85% is hoog! Enig idee hoelang het duurt voordat de uitslagen dan weer binnen zijn? Ik ben erg benieuwd.
Ik durf zelf de stap naar de arts nog niet te zetten, kan ook niet inschatten op welke termijn ik dat dan wel zou willen gaan doen. Voorlopig heb ik voor mezelf besloten het ziekenhuis buiten de deur te houden en probeer ik te genieten van ons samen en van m'n eigen vrije tijd. Van de stilte in 't huis (zeker als ik 't buurtjongetje van 2 weer tekeer heb horen gaan in een zeer goed geisoleerd huis.) Van 't feit dat we kunnen gaan en staan waar we willen. We hebben dan wel geen controle over een eventuele zwangerschap, maar wel over hoe we ons leven nu leiden en indelen. Ergens geeft me dat ook wel een boel rust.
vrijdag 12 juni 2015 om 16:45
@Saart/Hormonster: kan aan mij liggen, maar ik vind 85% best laag. Dat betekent dat 1 op de 6 niet zo happy is. Maar moet wel zeggen dat ik geen vertrouwen heb in kansrekening aangezien ik bij mijn eerste zwangerschap qua afwijking tot 0,01% hoorde. Dan is 15% ineens mega grote kans voor je gevoel
@missglitch: ik ben zelf ook wat huiverig voor stap naar arts, maar ik sta er zelf gelukkig niet heel emotioneel in. Ik heb nog geen hele prangende kinderwens, al weet ik dat ik een hele goeie moeder zou zijn (als ik zie hoe goed hond en paarden het hebben, eigenlijk zijn dat gevoelsmatig m'n kinderen
). Het is meer dat ik zwanger-zijn de hel vind omdat je lijf totaal wordt overgenomen e.d., en dat ik boos ben dat die 3 zwangerschappen niks hebben opgeleverd en al die offers redelijk zinloos aanvoelen.
@missglitch: ik ben zelf ook wat huiverig voor stap naar arts, maar ik sta er zelf gelukkig niet heel emotioneel in. Ik heb nog geen hele prangende kinderwens, al weet ik dat ik een hele goeie moeder zou zijn (als ik zie hoe goed hond en paarden het hebben, eigenlijk zijn dat gevoelsmatig m'n kinderen
). Het is meer dat ik zwanger-zijn de hel vind omdat je lijf totaal wordt overgenomen e.d., en dat ik boos ben dat die 3 zwangerschappen niks hebben opgeleverd en al die offers redelijk zinloos aanvoelen.
donderdag 18 juni 2015 om 09:53
He Ladies hoe is het met iedereen?
Laura al tijd gehad om even uit te rusten en tijd voor jezelf te nemen?
Ik ben ongesteld geworden, dus nieuwe cyclus in volle gang. Netjes zoals de gyneacoloog had geadviseerd.
Wij hebben besloten om het deze maand weer te willen gaan proberen. Volgende week eisprong, dus leuke week voor de boeg
Verder heb ik de afgelopen weken veel gehuild, het leek wel of het verdriet er nu pas uitkwam. Mis het gevoel van zwanger zijn en de droom die erbij hoort... Maar ja, laten we hopen dat er ooit iets als geluk bestaat!
Laura al tijd gehad om even uit te rusten en tijd voor jezelf te nemen?
Ik ben ongesteld geworden, dus nieuwe cyclus in volle gang. Netjes zoals de gyneacoloog had geadviseerd.
Wij hebben besloten om het deze maand weer te willen gaan proberen. Volgende week eisprong, dus leuke week voor de boeg
Verder heb ik de afgelopen weken veel gehuild, het leek wel of het verdriet er nu pas uitkwam. Mis het gevoel van zwanger zijn en de droom die erbij hoort... Maar ja, laten we hopen dat er ooit iets als geluk bestaat!
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
donderdag 18 juni 2015 om 17:46
Met mij gaat het best goed eigenlijk.. Ik lijk er na 1,5 jaar meer rust in te hebben dan een jaar geleden! Ik heb besloten dat als ik deze maand weer ongesteld word even langs te gaan bij de huisarts! Ik heb voor het eerst eigenlijk een maand getemperatuurd en heb echt een hele lage lichaamstemperatuur.. Tussen de 35,5 en de 36,5! Miss dat ik dat eens moet laten checken.. Fijn dat je menstruatie weer normaal op gang is gekomen hormonster.. En ook dat je weer positief kunt zijn na die hel die je hebt meegemaakt!
donderdag 18 juni 2015 om 19:27
Wat lief wished! Dank je wel 
Fijn dat je er relaxter mee om kunt gaan nu. Soort van berusting?
Kan me voorstellen dat wanneer je je erbij neer kunt leggen dat je er geen invloed op hebt, dat je dan automatisch relaxter erin staat... Ben in elk geval blij dat dat je lukt!
En idd wie weet kan de dokter helpen met het maken van stappen... Baat het niet, schaadt het niet denk ik dan maar...
Fijn dat je er relaxter mee om kunt gaan nu. Soort van berusting?
Kan me voorstellen dat wanneer je je erbij neer kunt leggen dat je er geen invloed op hebt, dat je dan automatisch relaxter erin staat... Ben in elk geval blij dat dat je lukt!
En idd wie weet kan de dokter helpen met het maken van stappen... Baat het niet, schaadt het niet denk ik dan maar...
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
donderdag 18 juni 2015 om 22:39
Hoi!
Afgelopen week bloed laten prikken, nu is het een paar weken wachten op de uitslagen. Hier is de vruchtbare perdiode weer aangebroken, ik voel me op de 1 of andere manier ook relaxter. Heb besloten geen ovulatietesten meer te gebruiken, ik laat het allemaal gebeuren. Volgende maand lekker met vakantie, even heerlijk ontspannen!
Afgelopen week bloed laten prikken, nu is het een paar weken wachten op de uitslagen. Hier is de vruchtbare perdiode weer aangebroken, ik voel me op de 1 of andere manier ook relaxter. Heb besloten geen ovulatietesten meer te gebruiken, ik laat het allemaal gebeuren. Volgende maand lekker met vakantie, even heerlijk ontspannen!
vrijdag 19 juni 2015 om 17:58
Hoi allemaal,
Hier gelukkig klein beetje goed nieuws. Van de week heb ik vriendin naar vliegveld gebracht die is geëmigreerd en daarna wel echt flinke dip gehad, zeker toen ik hoorde dat een totaal incompetente moeder in mijn omgeving zwanger is van de tweede. Gelukkig kwam erna het goede nieuws: ik heb tegen alle verwachtingen in een vast contract gekregen, dus dat is in ieder geval een zorg minder.
Verder is vruchtbare periode voorbij. Ik gebruik verder geen ovulatietesten en we hebben het ook niet elke dag gedaan, dus geen idee of het raak is. Ik was deze periode iets te druk met andere dingen en wil mezelf ook niet dwingen om er bovenop te zitten. We zullen dus weer zien.
Hier gelukkig klein beetje goed nieuws. Van de week heb ik vriendin naar vliegveld gebracht die is geëmigreerd en daarna wel echt flinke dip gehad, zeker toen ik hoorde dat een totaal incompetente moeder in mijn omgeving zwanger is van de tweede. Gelukkig kwam erna het goede nieuws: ik heb tegen alle verwachtingen in een vast contract gekregen, dus dat is in ieder geval een zorg minder.
Verder is vruchtbare periode voorbij. Ik gebruik verder geen ovulatietesten en we hebben het ook niet elke dag gedaan, dus geen idee of het raak is. Ik was deze periode iets te druk met andere dingen en wil mezelf ook niet dwingen om er bovenop te zitten. We zullen dus weer zien.
maandag 22 juni 2015 om 19:40
Bedankt wished-! Superlief van je
@Saart: een paar weken wachten? *slik* dat klinkt als heul ver weg. Maar die vakantie klinkt goed!
@Laura: FIJN, van je contract. Heel erg gefeliciteerd! Ik moet nog eventjes wachten, volgende week m'n voortgangsgesprek, maar als het heel slecht was geweest allemaal had ik 't al wel gehoord.
@Hormonster: is het bij de huilbuien gebleven of heb je er nog wat meer last van gehad? Ik hoop voor je dat je er nu vrediger in staat, ik heb er zelf erg lang last van gehad en ben echt superblij dat het een beetje over begint te gaan.
En de rest van de dames? Hoe is 't met de gemoederen?
Hier weer netjes wachten op m'n menstruatie, ergens volgende week. En voor 't eerst sta ik er heel tweestrijdig in, natuurlijk wil ik graag dat het gelukt is, maar we hebben een paar dagen later een megagroot bedrijfsfeest met overnachting en kroegentocht erbij. En eigenlijk heb ik best wel zin in een feestje met wat drankjes en dansjes. Maar we zullen het zien, mocht het niet gelukt zijn dan heb ik in ieder geval een goede uitlaatklep in de planning
@Saart: een paar weken wachten? *slik* dat klinkt als heul ver weg. Maar die vakantie klinkt goed!
@Laura: FIJN, van je contract. Heel erg gefeliciteerd! Ik moet nog eventjes wachten, volgende week m'n voortgangsgesprek, maar als het heel slecht was geweest allemaal had ik 't al wel gehoord.
@Hormonster: is het bij de huilbuien gebleven of heb je er nog wat meer last van gehad? Ik hoop voor je dat je er nu vrediger in staat, ik heb er zelf erg lang last van gehad en ben echt superblij dat het een beetje over begint te gaan.
En de rest van de dames? Hoe is 't met de gemoederen?
Hier weer netjes wachten op m'n menstruatie, ergens volgende week. En voor 't eerst sta ik er heel tweestrijdig in, natuurlijk wil ik graag dat het gelukt is, maar we hebben een paar dagen later een megagroot bedrijfsfeest met overnachting en kroegentocht erbij. En eigenlijk heb ik best wel zin in een feestje met wat drankjes en dansjes. Maar we zullen het zien, mocht het niet gelukt zijn dan heb ik in ieder geval een goede uitlaatklep in de planning
maandag 22 juni 2015 om 20:10
He Laura! Wat fijn zeg!!! Dat moet je wel een bizar goed gevoel geven 
Gefeliciteerd!
En hoe voel je je nu je vriendin weg is? Mis je haar al? Kan je d'r spreken via Skype?
Miss glitch, haha ja snap dat je daar ook zin in hebt! Maakt het misschien makkelijker om komende week wat minder in spanning te zitten? Want hoe dan ook, het heeft iets leuks in petto voor je
Ik heb een vriendenweekeinde achter de rug en had zaterdag al mijn vruchtbare slijm. Eerder dan verwacht, en volgens mij vandaag al mijn eisprong
zit dus volgens mij alweer op het wachtbankje.
Voel me nu eigenlijk wel redelijk goed en rustig. Heb wel moeilijke momenten, ben nog steeds opvliegerig, maar heb ook weer fijne momenten. Dus al met al heb ik het gevoel dat het langzaamaan echt beter begint te gaan...
Vind het allemaal nog erg spannend, ben ook angstig om weer een positieve test in handen te krijgen. Want wie weet wat er dan gebeuren zal?
Ik probeer te denken en te voelen: "in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst." En dat zou dan eens goed kunnen uitpakken!
Gefeliciteerd! En hoe voel je je nu je vriendin weg is? Mis je haar al? Kan je d'r spreken via Skype?
Miss glitch, haha ja snap dat je daar ook zin in hebt! Maakt het misschien makkelijker om komende week wat minder in spanning te zitten? Want hoe dan ook, het heeft iets leuks in petto voor je
Ik heb een vriendenweekeinde achter de rug en had zaterdag al mijn vruchtbare slijm. Eerder dan verwacht, en volgens mij vandaag al mijn eisprong
zit dus volgens mij alweer op het wachtbankje.Voel me nu eigenlijk wel redelijk goed en rustig. Heb wel moeilijke momenten, ben nog steeds opvliegerig, maar heb ook weer fijne momenten. Dus al met al heb ik het gevoel dat het langzaamaan echt beter begint te gaan...
Vind het allemaal nog erg spannend, ben ook angstig om weer een positieve test in handen te krijgen. Want wie weet wat er dan gebeuren zal?
Ik probeer te denken en te voelen: "in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst." En dat zou dan eens goed kunnen uitpakken!
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
dinsdag 23 juni 2015 om 09:31
Ik geloof ook niet dat ik heel blij zou zijn met een positieve test. Natuurlijk wel omdat ik graag kinderen wil, maar aan andere kant niet omdat dan de grote onzekerheid weer begint.
Ik heb gisteren fijn en lang gesprek met gynaecoloog gehad. Ze adviseerde nog geen chromosomen-onderzoek te doen ('als je ouders geen neef en nicht van elkaar zijn en je komt ook niet uit Volendam, dan komt daar waarschijnlijk niks uit'). Haar devies: foliumzuur blijven slikken, blik op oneindig en dan moet er binnen twee jaar wel een gezond kind zijn. Ze is heel stellig, omdat partner en ik allebei normaal gewicht hebben, niet roken en jong zijn.
Op een aantal zaken heeft ze me wel gerustgesteld. Zo heb ik in januari een menstruatie overgeslagen na een enorme buikgriep. Volgens haar kon je maar zo na griep twee maanden onvruchtbaar zijn en hoef ik me geen zorgen te maken dat ik vervroegd in de overgang zit.
Gisteravond belde m'n moeder en die zei voor de zoveelste keer: 'ach, jij houdt het toch bij een kind want jij gaat alleen maar voor je carriere'. Toen ben ik enorm uit m'n plaat gegaan, want ik word er zo verdrietig van als ze zulke dingen zegt - alsof ik ongeschikt als moeder zou zijn. Ze heeft werkelijk waar geen idee hoe ik me voel en hoe mijn toekomstbeeld wankelt... En eerdere pogingen om haar uit te leggen hoeveel verdriet ik hiervan heb, kwamen niet aan. Ik ben er nog steeds ontdaan van. Nu maar aan het werk.
Ik heb gisteren fijn en lang gesprek met gynaecoloog gehad. Ze adviseerde nog geen chromosomen-onderzoek te doen ('als je ouders geen neef en nicht van elkaar zijn en je komt ook niet uit Volendam, dan komt daar waarschijnlijk niks uit'). Haar devies: foliumzuur blijven slikken, blik op oneindig en dan moet er binnen twee jaar wel een gezond kind zijn. Ze is heel stellig, omdat partner en ik allebei normaal gewicht hebben, niet roken en jong zijn.
Op een aantal zaken heeft ze me wel gerustgesteld. Zo heb ik in januari een menstruatie overgeslagen na een enorme buikgriep. Volgens haar kon je maar zo na griep twee maanden onvruchtbaar zijn en hoef ik me geen zorgen te maken dat ik vervroegd in de overgang zit.
Gisteravond belde m'n moeder en die zei voor de zoveelste keer: 'ach, jij houdt het toch bij een kind want jij gaat alleen maar voor je carriere'. Toen ben ik enorm uit m'n plaat gegaan, want ik word er zo verdrietig van als ze zulke dingen zegt - alsof ik ongeschikt als moeder zou zijn. Ze heeft werkelijk waar geen idee hoe ik me voel en hoe mijn toekomstbeeld wankelt... En eerdere pogingen om haar uit te leggen hoeveel verdriet ik hiervan heb, kwamen niet aan. Ik ben er nog steeds ontdaan van. Nu maar aan het werk.
dinsdag 23 juni 2015 om 14:59
Ah lief... Wat een pijnlijke opmerking. En wat jammer dat ze je niet begrijpt in je gevoel en onmacht in deze... Ik ken je moeder niet natuurlijk, maar misschien heeft ze geprobeerd om je op te vrolijken? Want de gyn zegt stellig dat het binnen nu en 2 jaar goed moet zijn... Bedoelde ze het positief en komt het negatief aan bij jou?
Snap je wel... Meer dan zelfs. Het is super moeilijk om hier mee rond te lopen, de angsten, de onduidelijkheid, de onzekerheid...
Maar wel fijn dat je gyneacoloog zo goed uitleg heeft gegeven zeg! Ik wist niet dat dat kon. Maar klinkt heel logisch eigenlijk. En waarschijnlijk heeft ze nog gelijk ook
Duim voor je mee...!!!
En wat betreft een positieve test: de tijd zal het ons leren om dan door de periodes heen te gaan. Waarschijnlijk leven wij dag voor dag, en delen we het op in kleine perioden: zes weken kloppend hartje: check, fijn, 12 weken voorbij: check, eindelijk wat genieten. 20 weken echo: check: relaxen en supergenieten en los gaan in de winkels
misschien niet zo onbezorgd, maar wel een kindje dat nog meer gewenst is
Snap je wel... Meer dan zelfs. Het is super moeilijk om hier mee rond te lopen, de angsten, de onduidelijkheid, de onzekerheid...
Maar wel fijn dat je gyneacoloog zo goed uitleg heeft gegeven zeg! Ik wist niet dat dat kon. Maar klinkt heel logisch eigenlijk. En waarschijnlijk heeft ze nog gelijk ook
Duim voor je mee...!!!
En wat betreft een positieve test: de tijd zal het ons leren om dan door de periodes heen te gaan. Waarschijnlijk leven wij dag voor dag, en delen we het op in kleine perioden: zes weken kloppend hartje: check, fijn, 12 weken voorbij: check, eindelijk wat genieten. 20 weken echo: check: relaxen en supergenieten en los gaan in de winkels
misschien niet zo onbezorgd, maar wel een kindje dat nog meer gewenst is
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
woensdag 24 juni 2015 om 16:55
Hormonster, zij bedoelt het positief maar in feite zegt ze steeds min of meer: moederschap-is-niet-jouw-ding
Ik ben hele dag al misselijk, begon vanochtend al bij opstaan. Kan wel eten, maar af en toe van die vlagen. Even denk je: het zal toch niet...? Maar die gedachte druk ik snel weg. Mijn NOD is de 30e, ik ga zondagochtend testen omdat ik die ochtend een week voor m'n werk naar buitenland ga.
Ik ben hele dag al misselijk, begon vanochtend al bij opstaan. Kan wel eten, maar af en toe van die vlagen. Even denk je: het zal toch niet...? Maar die gedachte druk ik snel weg. Mijn NOD is de 30e, ik ga zondagochtend testen omdat ik die ochtend een week voor m'n werk naar buitenland ga.
donderdag 25 juni 2015 om 16:29
donderdag 25 juni 2015 om 22:34
mijn borsten knallen uit m'n bh joh, en mijn NOD is pas dinsdag (de keren dat ik zwanger was, voelde ik juist niks rond de NOD). morgen maar even testje ertegenaan gooien om lichaam en onderbewustzijn duidelijk te maken dat het hier subiet mee op kan houden. ik ben die schijnzwanger-geintjes echt behoorlijk zat
vrijdag 26 juni 2015 om 07:53
